سامانهء رهاسازي بمب JP 233

[Reza6662 37]

سامانهء JP233، سيستم خاص نيروي هوايي بريتانيا است كه شامل يك جفت غلاف جهت حمل صدها بمب كوچك است كه وظيفهء اصلي اين بمبها، حمله و آسيب رساندن به باندهاي خزش هواپيماهاست.

هر جنگندهء تورنادو كه به سامانهء JP233 مجهز شده باشد، بر فراز هدفي كه يك باند خزش جنگنده‏ها مي‏باشد پرواز كرده و به يك باره تمامي ذخيرهء مهمات خود را بر روي هدف رها مي‏كند. اين يك وجههء نامعمول استفاده از مهمات است كه توسط سامانهء JP233 استفاده مي‎شود، زيرا اغلب سامانه‏‎هاي رهاسازي مهمات، بمب‏ها را به شكل سقوط آزاد رها مي‏كنند و باقيماندهء بمب‏ها را در ادامهء عمليات مورد استفاده قرار مي‏دهند. به جز اين، به هنگام استفاده از سامانهء JP233، غلاف دخيره‏سازي مهمات، به يكباره خالي مي‎شود.


[align=center][/align]
[align=center]هر سامانهء JP-233 شامل دو بخش عقبي و جلويي مي‏باشد. در سمت عقبي، تعداد 30 عدد بمب ضدباند از نوع SG-357 تعبيه گرديده است كه پس از انفجار، تخربي همانند شكل آتشفشان بر روي باند ايجاد مي‏كنند. در قسمت جلويي سامانهء JP-233 تعداد 215 عدد مين ضدنفر نوع HB-876 حمل مي‏شود. هر دو نوع اين مهمات، مجهز به چترهاي تاخيري كوچك هستند.[/align]


در جريان جنگ 1991 خليج فارس، 6 فروند از تورنادوها ساقط شدند، كه يكي از آنها متعلق به ايتاليا بود. 4 فروند از جنگنده‏هاي نيروي هوايي سلطنتي بريتانيا، در جريان بمباران، هدف قرار گرفته و ساقط شدند، يكي ديگر از تورنادوهاي بريتانيا نيز در جريان رهاسازي تسليحات JP233 هدف قرار گرفت و یکی ديگر نيز هنگامي كه سعي مي‎كرد اهداف خود را با بمب‎هاي هدايت ليزري نشانه رود، هدف قرار گرفت و سرنگون شد.

[align=center][/align]
[align=center]جهت دستیابی به حداکثر توان عملیاتی، لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان)، به پنج اسکادران ضربتی تورنادو مجهز شده است. در این دو تصویر، جنگندهء تورنادو به شماره سریال JBG 38 متعلق به پایگاه هوایی Jever، در حال حمل غلاف رهاسازی بمب موسوم به MW-1 می‏باشد که مشابه آلمانی سامانهء JP 233 شناخته می‏شود.[/align]
[align=center][/align]
[align=center]در زیر بالهای این جنگنده، یک سامانهء رهاسازی Chaff/Flare به نام BOZ-101 و یک سامانهء ضدجنگ الکترونیک (ECM) موسوم به Cerberus تعبیه شده است. از سال 1983 به بعد، طرح رنگ آمیزی شبیه به سوسمار بر روی تورنادوها اجرا است.[/align]


به دنبال اتمام مرحلهء ابتدايي عمليات جنگ سال 1991، مقرر گرديد جنگنده‏هاي GR.1 در ارتفاعات متوسط به انجام عمليات ضربتي اقدام نمايند. با اين حال به دو علت نبود امكانات مناسب و همچنين فقدان تمرينات كافي جهت انجام صحيح و كامل عمليات ارتفاع متوسط، دولت بريتانيا در يك اقدام اضطراري، اقدام به استقرار دسته‏اي از جنگنده‎هاي Blackburn Buccaneer در منطقه نمود. اين جنگنده‏ها به سامانه‏هاي نشانه‏گذاري ليزري به نام Pave Spike مجهز بودند كه به GR.1 ها اين امكان را مي‎دادند تا بمب‏هاي هدايت شونده با دقت بسيار بالا را رها نمايند.

پس از پايان جنگ سال 1991 خليج فارس، جنگنده‏هاي GR.1 نيروي هوايي بريتانيا در پايگاه «علي السالم» كويت، جهت انجام پرواز بر فراز منطقهء پرواز ممنوع در جنوب عراق باقي ماندند، ضمن اينكه اين جنگنده‎ها، در عمليات «روباه صحرا» (Operation Desert Fox) كه به سال 1998 بر عليه پايگاههاي نظامي رژيم صدام انجام شد، با هواپيماهاي نيروي هوايي ايالات متحده مشاركت نمودند.