تاپیک جامع موشک هوا به هوای aim-4 فالکون تاپیک جامع موشک هوا به هوای AIM-4 فالکون

[VOLCAN 0]

در اواسط جنگ ویتنام نیروی هوایی ایالت متحده نیاز مبرو خودشو مبنی بر یه موشک هوا به هوای سریع احساس میکرد چون خلبانان اسطوره ای ویتنامی با ئیگ های 15 / 16 خودشون آسمان ویتنام رو به جهنمی برای حتی اف 4 های ایالات متحده که در اون زمان پیشرفته ترین هواپیمای جهان محصوب می سد تبدیل کرده بودن. لزا پنتاگون بودجه ای رو برای طراحی و ساخت موشکی با همون شرایطی که عرض کردم اعلام کرد که پروژه فالکون انتخاب شد و این موشک هوا به هوا وارد خدمت شد.

این کوچولو که می بینید باسرعت بسیار زیادی که داشت مجال فکر کردن رو به خلبان هواپیمای هدف نمی داد و سریع می زدش. اما....

یه اشکال نسبتا بزرگ داشت و اون هم قدرت مانورش بود. استارت خیلی خوبی داشت ولی در 70 الی 80 درصد شلیک هاش هدف رو می زد .
اشکال این بود که قدرت مانورش در صورت حرکت سریع هدف 1 الی 2 ثانیه قبل از برخورد می تونست ناکامش کنه یعنی در آخرین لحظات کم می آورد.

و از اون به بعد بیشتر برای زدن هواپیماهای ترابری نظامی نیمه سنگین و سیک استفاده شد ولی هنوز هم ازش برای در گیری های هوایی استفاده می کنن.

در سیستم رهگیریش از همون تکنولوژی به قولا حرارتی که در موشک های سری 9 یا همون ساید وایندر ها استفاده شده بود به کار رفته بود.

ولی در کل 80 درصد می شه موشک AIM4 FALCON رو موفق دونست.

http://www.designation-systems.net/dusrm/aim-4f.jpg
http://www.military.cz/usa/air/in_service/weapons/ai_missiles/aim_4/aim4d.jpg
http://www.military.cz/usa/air/in_service/weapons/ai_missiles/aim_4/aim4d.jpg



از سایت ایمیج کیو استفاده کنید.
imagecave.com
SAEID

[RezaKiani 1,906]

اینکه همون ماوریک خودمونه!!

[SAEID 2,832]

شبیه ماوریک هست ولی ماوریک نیست! این موشک در عمل دقت فوق العاده پائینی داشته و تعداد هواپیماهای ویتنامی که با این موشک سرنگون شد بسیار اندک است. ضعفهای متعدد و حل ناشدنی این موشک باعث سفارش موشک جدیدی از سوی نیروی هوایی آمریکا شد که در آن دو طرح AIM-6 و AIM-7 به رقابت پرداخته و در نهایت موشک AIM-7 برنده مناقصه شد. برخلاف فالکون جانشین آن یعنی اسپارو موفقیتهای فراوانی کسب کرد و هنوز هم جزو موشکهای قابل اعتماد محسوب میشود. جالب است بدانید که در برخی موارد موشک مدرن و هدایت خودکار آمرام به هدف نمیخورد ولی اسپارو چنین مشکلی ندارد و در برابر اقدامات دفاعی دشمن منحرف نمیشود.

[VOLCAN 0]

آقا سعید درست می فرمایند. :!: ولی دیروز دیگه نخواستم اینا رو بنویسم ولی از مدیریت سایت متشکرم. :?

[VOLCAN 0]

ولی سعید جان یه چیزی هست که باید بگم. تا اونجا که من می دونم aim7 sparrow در اون زمان ساخته شده بود و مدرکم در اینباره اینه که sparrow میتونه اهراف تا فاصله حتی 9nm رو هم بزنه ولی aim4falcon تا 2/5دئ بیشتر نمی تونه بزنه و اغلب برای جنگ های هوایی نزدیک ساخته شده. مگه خلبان هواپیمای هدف خیلی ابله بوده باشه که در بین 1 تا 2/5 با این موشک بزننش. :? :!:

[F14AA 5,205]

[color=#0000cd][size=5]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/color]


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/images.jpg[/img]
[size=5][color=#40e0d0]______________________________________________[/color][/size]

[size=5][font=Tahoma]موشک هوا به هوای [/font][font=Tahoma]AIM-4[/font][font=Tahoma] اولین موشک هوا به هوای هدایت شونده ای بود که توسط نیروی هوایی آمریکا مورد استفاده قرار گرفت .[/font][font=Tahoma]تلاش ها برای طراحی و تولید یک موشک هوا به هوای هدایت شونده استاندارد بلافاصله بعد از پایان جنگ جهانی دوم در سال 1946 آغاز شد . در ابتدا مناقصه ای با کد [/font][font=Tahoma]MX-798[/font][font=Tahoma] برای ساخت موشک هدایت شونده هوا به هوایی با سرعتی زیر سرعت صوت برگزار شد که شرکت هیوز برنده آن شد طولی نکشید که مناقصه قبلی جای خود را به مناقصه دیگری با کد [/font][font=Tahoma]MX-904[/font][font=Tahoma] داد که هدف آن ساخت موشکی با توانایی های خواسته شده در مناقصه قبلی ولی با سرعت بالای صوت بود .مانند مناقصه قبلی برنده این مناقصه هم شرکت هیوز بود . در ابتدا قصد بر این بود تا از این موشک در بمب افکن ها استفاده شود تا آنها هم توان دفاع از خود را در آسمان داشته باشند ولی در سال 1950 این تصمیم عوض شد و قرار بر این شد تا از موشک فقط در جنگنده ها استفاده شود .[/font]

[font=Tahoma]طراحان و مهندسان شرکت هیوز به سرعت مشغول کار شدند و توانستند در سال 1949 اولین آزمایش شلیک موشک را انجام دهند . در آن زمان نام مستعار [/font][font=Tahoma]Falcon [/font][font=Tahoma] برای موشک انتخاب شد و موشک با عبارت [/font][font=Tahoma]AAM-A-2[/font][font=Tahoma] کد گزاری شد . کمی بعد در سال 1951سیاست نام گذاری تسلیحات تغییر یافت و موشک جدید [/font][font=Tahoma]F-98[/font][font=Tahoma] نامیده شد . در سال 1955 سیاست نام گذاری تسلیحات مجددا تغییر یافت و این بار موشک [/font][font=Tahoma]GAR-1[/font][font=Tahoma] نامیده شد .[/font]
[font=Tahoma]مدل های اولیه موشک با نام های [/font][font=Tahoma]GAR-1[/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]GAR-2[/font][font=Tahoma] در سال 1956 وارد خدمت شدند و بر روی جنگنده های [/font][font=Tahoma]F-89 [/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]F-101[/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]F-102[/font][font=Tahoma] مورد استفاده قرار گرفتند .[/font]
[font=Tahoma]GAR-1[/font][font=Tahoma] موشکی با هدایت راداری نیمه فعال[/font][font=Tahoma](SARH)[/font][font=Tahoma] بود و بردی حدود 5 مایل (تقریبا 8 کیلومتر) داشت . از این نمونه در حدود 4000 عدد تولید شد . بعدها نمونه ارتقا یافته این مدل با نام [/font][font=Tahoma]GAR-1D [/font][font=Tahoma] (بعدا [/font][font=Tahoma]AIM-4A[/font][font=Tahoma] ) جایگزین آن گردید . از نمونه ارتقا یافته [/font][font=Tahoma]GAR-1D[/font][font=Tahoma] نیز 12000 عدد تولید شد .[/font][/size]


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/AIM-4E_Falcon.png[/img]


[size=5][font=Tahoma]GAR-2[/font][font=Tahoma] (بعدا [/font][font=Tahoma]AIM-4B[/font][font=Tahoma] )موشکی حرارت یاب بود که فقط قابلیت شلیک به هواپیمای دشمن از ساعت 6 یا عقب هواپیما را دارا بود . برد این موشک با برد موشک [/font][font=Tahoma]GAR-1[/font][font=Tahoma] برابر بود ولی موشک [/font][font=Tahoma]GAR-2[/font][font=Tahoma] در حدود 7 کیلوگرم سنگین تر از نمونه هدایت راداری بود . این موشک نیز با نمونه ارتقا یافته[/font][font=Tahoma]GAR-2A[/font][font=Tahoma] (بعدا [/font][font=Tahoma]AIM-4C[/font][font=Tahoma] ) که دارای جستجوگر حرارتی قوی تری بود تعویض شد . از این دو نمونه مجموعا 26000 عدد تولید شد . [/font]


[font=Tahoma]موشک های فالکن اولیه دارای سر جنگی کوچکی بودند که فقط 3.4 کیلوگرم وزن داشت و این خود از کارایی موشک کم می کرد . در سال 1958 شرکت هیوز نسل جدیدی از موشک فالکن را با نام سوپر فالکن طراحی و تولید کرد . موشک های این نسل دارای موتور قویتری بودند که باعث افزایش سرعت و برد آنها شده و سر جنگی آنها بزرگتر شده بود و وزنی در حدود 13 کیلوگرم داشت (تقریبا 4 برابر نمونه قبلی ) و همچنین موشک ها از سیستم هدایتی بهتری بهره می بردند .[/font]
[font=Tahoma]در میان نسل موشک های سوپرفالکن موشک های ( [/font][font=Tahoma]GAR-3 (AIM-4E [/font][font=Tahoma] و ([/font][font=Tahoma]GAR-3A(AI-4F)[/font][font=Tahoma] دارای هدایت راداری نیمه فعال بودند و موشک ([/font][font=Tahoma]GAR-4A(AIM-4G[/font][font=Tahoma]) از هدایت حرارتی بهره می برد . [/font][/size]
[size=5][font=Tahoma]در حدود 2700 عدد از موشکهای هدایت راداری و 3400 عدد از موشک های هدایت حرارتی سوپر فالکن نیز تولید شد .[/font][/size]


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/572539_firing_Aim4.jpg[/img]


[size=5][font=Tahoma]در سال 1962 سیاست نامگذاری تسلیحات مجددا تغییر کرد و موشک با کد [/font][font=Tahoma]AIM-4[/font][font=Tahoma] کدگزاری شد .[/font][font=Tahoma]آخرین مدلی از فالکن که وارد خدمت شد نمونه [/font][font=Tahoma]AIM-4D[/font][font=Tahoma] بود که بدنه آن ترکیبی از موشک های [/font][font=Tahoma]GAR-1[/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]GAR-2 [/font][font=Tahoma] بود و از جستجوگر حرارتی موشک [/font][font=Tahoma]GAR-4A[/font][font=Tahoma] در آن استفاده شده بود . [/font]
[font=Tahoma]با شروع جنگ ویتنام جنگنده های نیروی هوایی آمریکا راهی ویتنام شدند به تبع آن فرصتی برای بررسی کارایی موشک فالکن در میدان جنگ بوجود آمد . تا اواسط جنگ موشک فالکن کارنامه بسیار بدی از خود بر جای گذاشته بود و تنها موفق به شکار 5 هواپیما شده بود . از این رو پیش از پایان جنگ و در سال 1969 موشک فالکن از خدمت کنار گذاشته شد و جای خود را به موشک استاندارد نیروی دریایی [/font][font=Tahoma]AIM-9 Sidewinder[/font][font=Tahoma] داد . با این وجود شرکت هیوز ناامید نشد و شروع به انجام تغییراتی بر روی [/font][font=Tahoma]AIM-4D[/font][font=Tahoma] کرد و در سال 1970 نمونه جدیدی را با کد [/font][font=Tahoma]XAIM-4H[/font][font=Tahoma] تولید کرد ولی پرونده آن به بایگانی سپرده شد . [/font]
[font=Tahoma]بعدها نمونه های جدید و کارآمد تری از موشک فالکن ساخته شد ولی آنها نیز یا وارد خدمت نشدند یا با وجود موشک های قدرتمندی مانند سایدوایندر یا اسپارو فرصتی برای عرض اندام آنها وجود نداشت . اما این شکست نیز نتوانست در کار شرکت هیوز خللی وارد کند و این شرکت توانست با ساخت موشک های قدرتمندی چون [/font][font=Tahoma]AIM-54 Phoenix [/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]AIM-120 AMRAM[/font][font=Tahoma] بازگشت موفقی به بازار تسلیحات هوایی داشته باشد. [/font][/size]


[color=#800080][size=5][b][font=Tahoma]مشخصات : (موشک [/font][font=Tahoma]AIM-4 C/D[/font][font=Tahoma] )[/font][/b][/size][/color]

[size=5][font=Tahoma]طول : 1.98 متر – 2.02 متر[/font]

[font=Tahoma]قطر : 16.3 سانتی متر [/font]

[font=Tahoma]وزن : 54 کیلوگرم – 64 کیلوگرم[/font]

[font=Tahoma]سرعت : 3 ماخ[/font]

[font=Tahoma]برد : 9.7 کیلومتر[/font]

[font=Tahoma]سرجنگی : 3.4 کیلوگرم[/font][/size]


[size=5][color=#40e0d0]______________________________________________[/color][/size]

[size=5][color=#800080]منبع: [/color][/size][url="http://co-pilot.blogfa.com/post-22.aspx"]http://co-pilot.blog...om/post-22.aspx[/url]

[100 2,715]

سلام

شکل کلی بدنه ی فونیکس رو فکر کنم از همین موشک الهام گرفتند .... نه !؟

[F14AA 5,205]

[quote name='100' timestamp='1344805298' post='264572']
سلام

شکل کلی بدنه ی فونیکس رو فکر کنم از همین موشک الهام گرفتند .... نه !؟
[/quote]

سلام

از اونجایی که هم فونیکس و هم این موشک ساخت هیوز هستند از این موشک برای طراحی فونیکس الهام گرفتند .