اكرانوپلان هيولاي درياي خزر اكرانوپلان هيولاي درياي خزر

[king-of-heaven 454]

در اواسط دهه 60 ميلادي، در بحبوحه جنگ سرد، ماهواره جاسوسي آمريكا از فراز پايگاه دريايي شوروي در «درياي خزر» توانست مجموعه تصاويري را ضبط كند. تحليل‌گران «سيا» با ديدن تصاوير، تنها دريافتند كه چيزي بسيار بزرگ و بسيار سريع در درياي خزر ظاهر شده است. تحليل‌گران حيران «سيا» اين شي عجيب را كه بيش از صد متر طول و 550 تن وزن داشت، «هيولاي درياي خزر» ناميدند. اما «هيولاي درياي خزر» نزد روس‌ها نامي به دور از هرگونه تخيل داشت: KM. اين هيولا اولين نمونه از سري ekranoplan (گونه‌اي از هواپيما كه مي‌تواند با ارتفاع اندك از سطح دريا به پرواز درآيد-م) بود كه توسط «روستيسلاو اوگنيويچ الكسيو» طراحي و توسعه يافته بود. KM، هشت توربوجت بر بدنه‌اش داشت كه دو تا نيز براي استفاده از سرعت بيشتر طي برخاستن در ناحيه دم قرار مي‌گرفت. هواپيما طي تست به شكل دايم تغيير داده مي‌شد؛ پهناي بال بين 32 تا 40 متر و طول از 92 تا 106 متر در تغيير بود. «هيولاي درياي خزر» بزرگ‌تر از جمبو جت و دو برابر سنگين‌تر از هواپيماهاي هم‌دوره خود بود و در عين حال هم تواناتر از آنها مي‌توانست سرعت خود را تا 400 كيلومتر بر ساعت برساند. در دهه 60، يعني زماني كه روي KM كار مي‌شد، پروژه ekranoplan بسيار محرمانه بود. هواپيما در «نيژي نووگورود» توسعه داده شد، شهري كه در تمام عمر «اتحاد جماهير شوروي» درهايش به روي خارجي‌ها بسته ماند. قابليت مهم KM، پرواز با فاصله چند متري از سطح دريا بود كه فوايد بسياري در بخش نظامي داشت. تمام اينها براي غرب معما بود تا اينكه سرانجام در سال 1991 اولين تصاوير از «هيولاي درياي خزر» منتشر شده و وجود آن تاييد شد. KM در سال 1980 به دليل بي‌دقتي و اشتباه خلبان سقوط مي‌كند. تلاش براي بازستاندن هيولا از اعماق دريا به دليل وزن زياد آن نيز با شكست مواجه مي‌شود. با اين حال، «راشا تودي» در سپتامبر سال گذشته خبر داد، مدلي جديد از «هيولاي درياي خزر» قرار است اولين تستش را در سال 2012 تجربه كند.

منبع: روزنامه شرق
دوستان عزیز مطالب زیادی هست درباره این هواپیما اگه دوستان همکاری کنن دربارش بحث میکنیم ...........لطفا عکساشو هم بزارید من بلد نیستم ...........فیلماشم دارم ولی بلد نیستم بزارم

[king-of-heaven 454]

این دوستان کجا هستن ..............................

[fardamg 3]

[quote]در اواسط دهه 60 ميلادي، در بحبوحه جنگ سرد، ماهواره جاسوسي آمريكا از فراز پايگاه دريايي شوروي در «درياي خزر» توانست مجموعه تصاويري را ضبط كند. تحليل‌گران «سيا» با ديدن تصاوير، تنها دريافتند كه چيزي بسيار بزرگ و بسيار سريع در درياي خزر ظاهر شده است. تحليل‌گران حيران «سيا» اين شي عجيب را كه بيش از صد متر طول و 550 تن وزن داشت، «هيولاي درياي خزر» ناميدند. اما «هيولاي درياي خزر» نزد روس‌ها نامي به دور از هرگونه تخيل داشت: KM. اين هيولا اولين نمونه از سري ekranoplan (گونه‌اي از هواپيما كه مي‌تواند با ارتفاع اندك از سطح دريا به پرواز درآيد-م) بود كه توسط «روستيسلاو اوگنيويچ الكسيو» طراحي و توسعه يافته بود. KM، هشت توربوجت بر بدنه‌اش داشت كه دو تا نيز براي استفاده از سرعت بيشتر طي برخاستن در ناحيه دم قرار مي‌گرفت. هواپيما طي تست به شكل دايم تغيير داده مي‌شد؛ پهناي بال بين 32 تا 40 متر و طول از 92 تا 106 متر در تغيير بود. «هيولاي درياي خزر» بزرگ‌تر از جمبو جت و دو برابر سنگين‌تر از هواپيماهاي هم‌دوره خود بود و در عين حال هم تواناتر از آنها مي‌توانست سرعت خود را تا 400 كيلومتر بر ساعت برساند. در دهه 60، يعني زماني كه روي KM كار مي‌شد، پروژه ekranoplan بسيار محرمانه بود. هواپيما در «نيژي نووگورود» توسعه داده شد، شهري كه در تمام عمر «اتحاد جماهير شوروي» درهايش به روي خارجي‌ها بسته ماند. قابليت مهم KM، پرواز با فاصله چند متري از سطح دريا بود كه فوايد بسياري در بخش نظامي داشت. تمام اينها براي غرب معما بود تا اينكه سرانجام در سال 1991 اولين تصاوير از «هيولاي درياي خزر» منتشر شده و وجود آن تاييد شد. KM در سال 1980 به دليل بي‌دقتي و اشتباه خلبان سقوط مي‌كند. تلاش براي بازستاندن هيولا از اعماق دريا به دليل وزن زياد آن نيز با شكست مواجه مي‌شود. با اين حال، «راشا تودي» در سپتامبر سال گذشته خبر داد، مدلي جديد از «هيولاي درياي خزر» قرار است اولين تستش را در سال 2012 تجربه كند.

منبع: روزنامه شرق
دوستان عزیز مطالب زیادی هست درباره این هواپیما اگه دوستان همکاری کنن دربارش بحث میکنیم ...........لطفا عکساشو هم بزارید من بلد نیستم ...........فیلماشم دارم ولی بلد نیستم بزارم [/quote]

دوست عزیز روش خاصی لازم نیست. فیلم و یا عکس رو در یه آپلودسنتر رایگان آپلود کنید و بعد لینک رو بزارید اینجا...

[cheka 15,065]

با تشکر از King of heaven عزیز برای باز کردن این بحث

[img]http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ship/row/rus/project-903-image1.jpg[/img]

پروژه ی 903 که بعدها به Ekroplan کلاس Lun مشهور شد ، یک خودروی اثر زمینی (Ground effect Vehicle) ساخت کارخانه ی کشتی سازی "Volga" با همکاری دفتر طراحی "TsKB po SPK" است که با استفاده از دینامیک جریان هوای بین بالها و سطح آب قابلیت پرواز در ارتفاع بسیار کم (1 تا 5 متر) از سطح دریا پرواز کند که این کار با از بین بردن اثر اصطکاک آب ، باعث افزایش شدید سرعت هواپیما خواهد شد .

از این شناور تنها یک نمونه بنام MD-160 ساخته شد . این غول دریایی 400 تنی برای حرکت مجهز به 8 موتور توربوفن NK-87 با قدرت 127.4 کیلونیوتون در طرفین بخش جلوی شناور بود (برخی عکسها از نصب دو موتور اضافی در بالای کاکپیت نیز حکایت دارد) و سرعت آن در حالت کروز به 550 کیلومتر بر ساعت نیز میرسید . این شناور که نهادهای اطلاعاتی آمریکا نام "هیولای دریایی خزر" را برای آن انتخاب کردند ، ظرفیت حمل 100 تن بار را داشت.

[img]http://www.moscowtopnews.com/image/article/8/4/3/843.jpeg[/img]

سلاح اصلی این شناور ، موشکهای کروز ضدکشتی P-270 Moskit که در ناتو با نام Sunburn شناخته میشود ، بود که در 6 لانچر روی بدنه ی اصلی شناور جای میگرفت ، این موشک هدایت راداری با سرعت 3 ماخ یکی از مرگبارترین موشکهای ضد کشتی جهان به شمار میرود . چندین قبضه تیربار 23 میلیمتری Pl-23 نیز برای دفاع نزدیک شناور در نظر گرفته شد .

[img]http://www.moscowtopnews.com/image/article/8/4/1/841.jpeg[/img]

سرعت بالا ، ظرفیت حمل وسیع و تسلیحات مرگبار ، هیولای دریای خزر را به یکی مخوف ترین ماشین های ساخته شده در جنگ سرد تبدیل کرد . پس از سانحه ی زیردریایی اتمی Komsomolets سال 1989 ، تصمیم بر این گرفته شد که نمونه ی دوم شناور کلاس Lun موسوم به Spasatel به عنوان یک شناور جستجو و نجات دریایی و بیمارستان سیار مورد استفاده قرار گیرد . اما نمونه ی دوم تا امروز تکمیل نشده است . در سال 2007 ، فدراسیون روسیه اعلام کرد نمونه ی جدیدی از شناور های اثر زمینی کلاس Lun تا سال 2012 ساخته میشود .

[img]http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/lun_ekran3.jpg[/img]

[img]http://www.moscowtopnews.com/image/article/8/4/5/845.jpeg[/img]

[MahdiAIRFORCE 7]

چیزی شبیه قایق پرنده خودمونه ولی با ابعاد بسیار بزرگتر . درست نیست؟

[MOHAMMAD 6,333]

یه مقاله ای در مورد محاسن این پرنده نوشته بودم:

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7918

[rezatizi 11,709]

، یكی از غیر متعارفترین ، بزرگترین و یكی از شاهكارهای صنایع هوائی اتحاد جماهیر شوروی بود. این قایق پرنده عظیم الچثه ،‌مانند یك هواپیما عمل میكند ولی فرق اساسی آن در این است كه اساس حركت آن بر اساس اثر متقابل زمین است. این نوع وسائل پرنده در ارتفاع كمی از سطح آب قادر به پرواز هستند و بر اثر دمیده شدن هوا به زیر بالها ، بالشتكی از هوا بین بالها و سطح (زمین- دریا) ایجاد شده كه باعث حركتی بدون مشكل میشود. بر اساس اندازه این نوع وسایل پرنده (Ground effect vehicles یا GEV) ارتفاع آنها بر فراز زمینهای مسطح، یخها و آبها فرق میكند. اكرانوپلان توسط طراح مشهور شوروی روستیسلاو الكسیف طراحی شد.

در خلال جنگ سرد، اكرانوپلان بارها در دریای خزر دیده شد. یك غول بزرگ و سریع. نام هیولای دریای خزر توسط سرویسهای جاسوسی آمریكا روی آن گذاشته شد. در میانه دهه 1960، در اوج جنگ سرد، عكسهای شناسائی (جاسوسی) آمریكا وجود هواپیمائی با ابعاد غول آسا (100 متر)را در آبهای دریای خزر شناسائی كردند. این هیولای عظیم دارای 540 تن حداكثر وزن برخاست،‌ قادر به حركت با سرعت 400 كیلومتر بر ساعت،‌با بالهایی چهار گوش و به طرز باورنكردنی كوتاه بود. از دیگر قابلیتهای آن میتوان به پرواز در نزدیكی سطح (بین 1 تا 4 متر)،‌ذخیره كردن انرژی و پرواز در زیر دید رادار ها اشاره كرد. نامی كه روسها برای این مدل از اكرانوپلان گذاشتند KM كه مخفف korabl-maket بود.

نیروی رانش اكرانوپلان KM از هشت موتور بزرگ Dobryin VD-7 توربوجت مستقر در جلوی بدنه و پشت كابین خلبان تامین میشود كه با دمیدن هوا به زیر بالها باعث ایجاد بالشتكی از هوا گردیده و در نتیجه هواپیما را از روی سطح آب بلند میكند. یكبار كه اكرانوپلان به اندازه كافی سرعت گرفت تا از سطح آب بلند شود دیگر با سطح آب تماسی نخواهد داشت. وظیفه اكرانوپلان حمل و نقل نظامی اساسا در دریای خزر و سیاه با سرعت بالا و زیر دید رادارها بود. در خلال توسعه طرح KM، الكسیف شروع با آغاز پروژه ای با نام A-90 "Orlyonok" كه قابلیت حمل و نقل نظامی با ابعادی كوچكتر (58 متر طول، 140 تن وزن ) بود را كرد. A-90 دارای دو موتور توربوجت در جلوی بدنه و یك موتور توربوپراپ در انتهای دم است كه قادر میسازد تا با سرعتی معادل 400 كیلومتر بر ساعت در 1500 كیلومتر و در ارتفاعی بین 5 تا 10 متر به ماموریت بپردازد. اولین پرواز A-90 در سال 1972 بود.

حدود 120 فروند A-90 در ابتدا برای ورود به خدمت برنامه ریزی شده بود اما بعدها به 30 فروند برای ناوگان دریای سیاه و بالتیك كاهش پیدا كرد. توسعه اكرانوپلانها توسط وزیر دفاع شوروی ، دیمیتری یوستینوف حمایت میشد ، اما پس از مرگ مارشال یوستینوف در سال 1985، جانشین او، مارشال سوكولوف حمایت مالی از طرح را متوقف نمود. فقط 3 فروند اكرانوپلان از نوع A-90 ساخته شد. اكرانوپلان KM در سال 1980 بر اثر اشتباه خلبان سقوط كرد. كوششها برای به سطح آب آوردن آن به علت وزن و ابعاد بسیار بزرگ آن ناكام ماند. پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، اكرانوپلانها در كارخانه كشتی سازی ولگا ساخته شدند (مدلهای مختلف و تجاری).

اكرانوپلان دارای مدلهای مختلفی است از جمله آن، مدل اكرانوپلان كلاس Lun میباشد كه مدلیست كاملا نظامی و یكی از جالبترین و موفقیت امیزترین طرحهای اكرانوپلان به حساب میامد. Lun در سال 1987 پروازهای آزمایشی خود را در دریای خزر (برخی گزارشها در دریای سیاه)شروع كرد. Lun مشابه طرح KM بود اما دارای ابعادی كوچكتر (73 متر) و با قابلیت حمله با سرعت زیاد بوسیله 6 فروند موشك كروز ضد كشتی SS-N-22 Sunburn بر علیه شناورهای آمریكائی بود. 8 موتور توربوجت Motorostroitel NK-37 ، قادر به نیروی كششی معادل kn 127.4 (هركدام) برای Lun بودند. در تاریخ 12-07-2007, دو فروند اكرانوپلان توسط Google Earth در كاسپیسك مشاهده شد.اکنون روسیه همانند دیگر طرحهای نظامیش که کاملا سری میباشند برروی چند مدل در حال ساخت دارد فعالیت میکند که گفته میشود تا سال 2011 میلادی دارای دو اسکادران مدرن از اکروپلان خواهد شد و تنها کشور دارای روپلان نظامی خواهد بود همانند پدرش شوروی!!!!!!

حتی در حال حاضر نیز كشورهائی چون امریكا،‌چین، انگلیس، آلمان،‌استرالیا در حال تحقیقات بر روی این هواپیماهای روسی هستند.

مشخصات كلاس Lun

خدمه: بین 6 تا 9 نفر
طول: 73.8 متر
فاصله دو نوك بال: 44 متر
ارتفاع: 19.2 متر
وزن خالی: 286 تن
وزن بارگیری شده: 350 تن
حداكثر سرعت: 450 كیلومتر بر ساعت

تسلیحات:

شش فروند موشك ضد كشتی SS-N-22 Sunburn
یك قبضه توپ PI-23 . بیست و سه میلیمتری

آویونیك:

رادار جستجو گر

پایداری

5 روز

نیروی الكتریكی:

دو توربین گازی 200kw

مدل توسعه داده شده KM-08[/align]


http://www.aerospaceweb.org/question/aerodynamics/ground-effect/pelican01.jpg
http://patfalc.blog.lemonde.fr/files/2008/05/monstremercaspienne_alekseiv_km_11.1210413641.jpg
http://bse.sci-lib.com/pictures/18/06/262434421.jpg
http://www.testpilot.ru/russia/bartini/vva/img/300/vva14-3.gif
http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/photos/0/9/4/0788490.jpg
http://cdn-www.airliners.net/aviation-photos/photos/9/8/5/0932589.jpg
http://lh6.ggpht.com/_iRCt-m6tg6Y/SY0vPCUcnJI/AAAAAAAADyM/UpOgYe2KZwU/Ekranoplans-19.jpg

http://military-technology.mihanblog.com/post/284

[generalx 212]

باز هم طرح های بی خود و عجیب غریب و هزینه بر روسها با این همه موتور چقدر سوخت مصرف می کرد

[cheka 15,065]

هدف این طرح ، انتقال سریع نیرو در طول دریای خزر به همراه فراهم کردن آتش پشتیبانی بود که اکروپلان هر دو رو داشت ، اگر این پروژه به تولید انبوه میرسید مسلما سواحل شمالی ایران در معرض خطر جدی قرار میگرفتند .

..................................

نکته : از عکسهای مقاله فقط عکس دوم و عکسهای وبسایت Airlines هست که واقعیه و نشون دهنده ی یک نمونه ی ساخته شده از این هیولاست ، بقیه عکسها طرح مفهومی هستند فقط

[nepton 703]

واقعا طرح جالبيه.تو عكس پنجمي باله هاش كجا هستن.راستي به نظرتون صرفه اقتصادي داره كه از اينا بسازي؟

[sorena_ir_army 924]

تکراریست

[rezatizi 11,709]

اگر تکراریست پست شو بزار

[seyedmohammad 10,524]

[b]اکرانوپلان [/b](به روسی: Экраноплан) نوعی وسیله نقلیه دریایی و پرنده است که با بهره‌گیری از اثر متقابل سطح با فاصله کمی از سطح آب و با سرعت بالا به پرواز درمی‌آید و روی بالشتکی از هوا بر فراز آب می‌خزد. سازمان بین‌المللی دریانوردی اکرانوپلان را در زمره کشتی‌ها طبقه‌بندی کرده است. اکرانوپلان یکی از تسلیحات نامتعارف شوروی در جنگ سرد بود، برای نخستین بار بطور گسترده در نیروی دریایی شوروی بکار گرفته شد و یکی از اسرار مهم نظامی اتحاد شوروی به شمار می‌رفت، بطوریکه سرویس‌های اطلاعاتی ایالات متحده مدت‌ها در مورد ماهیت این ماشین‌های غول‌آسا دچار سردرگمی بودند.
به اکرانوپلان «وسیله نقلیهٔ اثر متقابل سطح» یا «وسیله نقلیهٔ اثر متقابل زمین» (به انگلیسی: Ground Effect Vehicle) یا به اختصار GEV نیز گفته می‌شود.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/Ekranoplan-km-1.jpg[/img]

[size=3]اکرانوپلان مدل کا-ام، موسوم به «هیولای دریای خزر» مجهز به ده موتور جت بزرگترین اکرانوپلانی است که تاکنون ساخته شده.[/size]


در دهه ۶۰ میلادی دفتر مرکزی طراحی هیدروفویل شوروی (ЦКБ СПК) با مدیریت راستیسلاو الکسییف مرکز اصلی طراحی و ساخت اکرانوپلان در شوروی به شمار می‌رفت. دولت نیکیتا خروشچف ارزش زیادی برای توانایی نظامی این وسیله نقلیه قائل بود و پشتیبانی مادی و معنوی مورد نیاز را برای توسعه فناوری اکرانوپلان در اختیار راستیسلاو الکسییف قرار می‌داد. حاصل کار این دفتر طراحی و ساخت مجموعه‌ای موفق از اکرانوپلانهای نظامی برای نیروی دریایی شوروی بود. از جمله این اکرانوپلان‌ها می‌توان به اکرانوپلان ۵۵۰ تُنی مدل کا-ام اشاره کرد که به هیولای دریای خزر مشهور است. این کشتی پرنده غول‌آسا می‌توانست ۱۰۰۰ سرباز را با سرعت زیاد و درست بالای سطح دریا به هر نقطه ساحلی در جهان منتقل نماید.
برنامه ساخت اکرانوپلان در شوروی با ارائه مدل‌های جدیدتر ادامه پیدا کرد. اکرانوپلان ترابری نظامی آ-۹۰ اورلیاناک با وزن ۱۲۵ تن و اکرانوپلان‌های موشک‌انداز کلاس لون با وزن ۴۰۰ تن از موفق‌ترین نمونه‌هایی بودند که به خدمت نیروی دریایی شوروی درآمدند. گونه‌ای از اکرانوپلان کلاس لون برای عملیات نجات دریایی نیز طراحی شد گرچه هیچگاه به مرحله تولید انبوه نرسید.
برنامه ساخت اکرانوپلان در شوروی برای پاسخ به نیاز نیروی دریایی این کشور برای ایجاد توانایی ترابری بسیار سریع نظامی بود. اکرانوپلان‌ها در پایگاه‌هایی در دریای خزر و دریای سیاه مستقر بودند و وزن آنها در هنگام پرواز تا سقف ۵۵۰ تن نیز می‌رسید. توسعه فناوری اکرانوپلان مستقیماً توسط مارشال دمیتری اوستینوف وزیر دفاع اتحاد شوروی پشتیبانی می‌شد. حدود ۳۰ فروند اکرانوپلان مدل آ-۹۰ در دهه ۷۰ در پایگاه‌های نیروی دریایی شوروی در دریای سیاه و دریای بالتیک مستقر شده بودند. پس از مرگ مارشال اوستینوف، پشتیبانی و علاقه نسبت به توسعه برنامه اکرانوپلان کاهش یافت بطوریکه از سال ۱۹۸۵ به بعد تنها ۳ فروند آ-۹۰ تولید و وارد خدمت شدند، و تعداد اکرانوپلان‌های موشک‌انداز کلاس لون در پایگاه نیروی دریایی در کاسپیسک در سواحل دریای خزر به یک فروند کاهش داده شد.
واژه اکرانوپلان از ترکیب واژه «اکران» (به روسی: Экран) به معنای «سطح» و واژه «پلان» (به روسی: План) که بخشی از آئروپلان به معنای «هواپیما» است ساخته شده که اشاره به هواپیمایی دارد در نزدیکی یک سطح پرواز می‌کند.

...........................................


[b]اکرانوپلان در آلمان :[/b]
الکساندر لیپیش دانشمند آلمانی که در دوره جنگ جهانی دوم در صنایع نظامی هوافضایی آلمان بکار مشغول بود، پس از جنگ و در دهه ۱۹۶۰ نوعی اکرانوپلان با بال دلتاشکل معکوس طراحی کرد و یک نمونه از آن به نام X-112 ساخته و با موفقیت آزمایش شد. گرچه اکرانوپلان در آلمان هیچگاه به تولید انبوه نرسید، اما دانشگاه دوییسبورگ-اسن هنوز پژوهشکده‌ای برای تحقیق بر روی فناوری اکرانوپلان دارد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/lip500.jpg[/img]
طرح اولیه ی لیپیش .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/lip501.jpg[/img]
نمونه ی اولیه به نام x -112

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/lip502.jpg[/img]
x-113

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/lip504.jpg[/img]
[size=4][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/lip503.jpg[/img][/size]
[size=4]x-114[/size]

[b][size=4]وضعیت کنونی پروژه :[/size][/b]

از زمان فروپاشی اتحاد شوروی تاکنون، تولید اکرانوپلان در کارخانه کشتی‌سازی ولگا در نیژنی نووگورود ادامه دارد. بیشتر اکرانوپلان‌های تولید شده از اواخر دهه ۱۹۸۰ تاکنون در اندازه‌های متوسط و برای حمل مسافر یا استفاده‌های تفریحی ساخته شده‌اند. علاوه بر روسیه، شرکت‌هایی در آلمان، آمریکا، استرالیا، ژاپن، چین و تایوان به طراحی و تولید گونه‌های کوچک اکرانوپلان مشغولند. دفتر مرکزی طراحی هیدروفویل از سال ۱۹۸۵ گونه‌های کوچک اکرانوپلان با ظرفیت حمل ۸ سرنشین را ساخته و عرضه کرده است
[size=4][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/1200px-WIK_Type_A_vr.jpg[/img][/size]
[size=3]اکرانوپلان کوچک «آکواگلاید-۵»[/size]

[b][size=4]طبقه‌بندی :[/size][/b]
یکی از مشکلاتی که توسعه فناوری اکرانوپلان در سطح بین‌المللی با آن مواجه است، عدم وجود طبقه‌بندی و چارچوب قانونی مشخص برای اینگونه شناورهای پرنده است. استفاده از قوانین ایمنی شناورهای سریع (مانند قایق‌های باله‌دار و قایق‌های دوبدنه) برای اکرانوپلان توسط سازمان دریانوردی بین‌المللی در دست مطالعه است.
بر اساس طبقه‌بندی سازمان دریانوردی بین‌المللی، اکرانوپلان‌ها در یکی از سه کلاس زیر قرار می‌گیرند:
گونه A: توانایی عملیاتی بدون استفاده از اثر متقابل زمین را ندارند.
گونه B: برای انجام عملیات به اثر متقابل زمین نیاز دارند اما می‌توانند برای عبور از موانع، انرژی جنبشی (سرعت) را به انرژی پتانسیل (ارتفاع) و بالعکس تبدیل کنند.
گونه C: هواپیماهایی که علاوه بر پرواز عادی می‌توانند از اثر متقابل زمین نیز برای خزش بر فراز سطح آب استفاده کنند.
بیشتر چارچوب‌های طراحی و ساخت اکرانوپلان در حال حاضر بر اساس چارچوب‌های اکرانوپلان گونه A روسی است. همچنین، این طبقه‌بندی تنها برای اکرانوپلانهایی بکار می‌رود که توانایی جابجایی ۱۲ نفر یا بیشتر را داشته باشند.

[b]اصول طراحی :[/b]
[size=4]اکرانوپلان برای ایجاد نیروی برا و پرواز نیاز به حرکت رو به جلو دارد که معمولاً توسط موتورهای نصب شده در بخش فوقانی بدنه تامین می‌شود. دلیل اصلی استفاده از بال در اکرانوپلان، تلاش برای کاهش نیروی پسار ایجاد شده توسط نیروی برا است. هرچه اکرانوپلان نزدیک‌تر به سطح آب یا زمین حرکت کند، راندمان آن بیشتر است.[/size]

در هواپیماها و وسایل نقلیه بالدار، حرکت جریان هوا از زیر و روی بال باعث افزایش فشار در زیر بال و کاهش فشار در بالای بال می‌شود. همین اختلاف فشار نیروی برا را ایجاد کرده، به پرواز هواپیما کمک می‌کند. در همین حال، وقتی جریان‌های زیر و روی هوا در پشت بال به هم می‌رسند، جریان گردابی شکلی از هوا ایجاد می‌شود که باعث ایجاد نیروی پسار می‌شود که و به آن نیروی پسار ناشی از برا گفته می‌شود. این نیروی پسار بخش عمده‌ای از کل نیروی پسار وارد شده به هواپیما را تشکیل می‌دهد. هرچه نسبت تناسب بال (نسبت طول به ضخامت بال) بیشتر باشد، نیروی پسای ناشی از برا کمتر خواهد بود. به همین دلیل است که گلایدرها به بالهایی بسیار بلند ولی نازک مجهزند.
هرچه بال به سطح آب یا زمین نزدیکتر باشد، اختلاف فشار زیر و روی بال بیشتر شده و نیروی برا بیشتر خواهد شد. به عبارت دیگر، بالهایی که در نزدیکی سطح زمین یا آب حرکت می‌کنند از نظر بازده مانند بالهای بسیار دراز و نازکی هستند که در ارتفاعات بالاتر حرکت می‌کنند. به این ترتیب، بالهای کوتاه اکرانوپلان چون در ارتفاع بسیار پایین از سطح دریا بکار گرفته می‌شود، راندمان بسیار زیادی دارند. برای افزایش بیشتر فشار هوا در بخش زیرین بالها، موتورهای بسیاری از اکرانوپلان‌ها در قسمت جلوی بدنه و با زاویه‌ای خاص نصب می‌شود بطوریکه هنگام کار هوای خروجی از موتور با فشار به زیر بالهای اکرانوپلان حرکت می‌کند و به ایجاد نیروی برای بیشتر کمک می‌کند.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/375px-Wing-in-ground-effect-aircraft-DIA.jpg[/img]
[size=3]نمایی از اکرانوپلان کلاس اورلان: حرکت جربان هوا زیر بالاها در این تصویر مشخص شده است.[/size]

[b][size=4]طراحی بال اکرانوپلان‌ها تاکنون در یکی از سه دسته زیر قرار دارد:[/size][/b]

A : بال سنتی اکرانوپلان روسی: بال‌هایی که توسط راستیسلاو الکسییف طراحی شد. این بالها کوتاهند و در نیمه جلوی اکرانوپلان نصب می‌شوند. برای حفظ تعادل و ثبات، نیاز به باله‌های کوچکتری نیز هست که بر روی دم اکرانوپلان نصب می‌شوند. بالهای نصب شده روی دم معمولاً از سطح ارتفاع بیشتری دارند و تحت تاثیر اثر متقابل زمین نیستند.
B : بال دلتای معکوس: این گونه بالها نخستین بار توسط الکساندر لیپیش دانشمند آلمانی طراحی شدند و در دهه ۱۹۶۰ میلادی بطور محدود بر روی اکرانوپلانهای کوچک آزمایش شدند.
C: جفت بال: برخی اکرانوپلانها به دو بال مجهزن که هر دوی آنها تحت تاثیر اثر متقابل زمین قرار دارند. این بالهای می‌توانند مانند هواپیماهای قدیمی دوباله بر روی هم قرار داشته باشند یا اینکه یکی پس از دیگری بر بدنه اکرانوپلان نصب شوند.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/375px-WIG-wings.jpg[/img]

[b][size=4]برتری‌ها و کاستی‌ها :[/size][/b]

اکرانوپلان‌ها در مقایسه با هواهپیماهایی که در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند سوخت کمتری مصرف می‌کنند، چرا که پرواز در نزدیکی سطح آب باعث کاهش نیروی پسار ایجاد شده توسط نیروی برا می‌گردد. همچنین سرعت اکرانوپلان از کشتی‌هایی که دارای توان مشابه هستند بیشتر است.
اکرانوپلان با توجه به نزدیکی به سطح آب در مقایسه با هواپیما دارای ایمنی بیشتری است زیرا در صورت از کار افتادن موتورها، خطر سقوط مرگبار روی آب وجود ندارد. اما در عین حال در صورت از کار افتادن پیشرانه‌ها، اکرانوپلان توانایی کمی برای مانور و تغییر مسیر دارد و امکان تصادم آن با کشتی‌ها یا وسایل ترابری دیگری که در سطح آب و در نزدیکی آن قرار دارند وجود دارد.
اکرانوپلانهای نظامی دارای ویژگیهای مهم دیگری در مقایسه با کشتی‌ها و هواپیماهای نظامی هستند: به دلیل پرواز در ارتفاع پایین، اکرانوپلانها نه تنها از دید رادارها پنهانند، بلکه ابزار شنوایی زیرآبی نیز حرکت آنها را ثبت نمی‌کنند. همچنین به علت خزیدن بالای سطح آب، اکرانوپلانها از گزند مین‌های دریایی نیز در امانند.
تقریبا تمام مطلب از صفحه ی [url="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%BE%D9%84%D8%A7%D9%86"]ویکی[/url] درباره ی این مدخل برداشته شده ، به جز عکس های مربوط به نمونه های آلمانی که در حین جستجو برای کارهای اکساندر لیپیش بهش رسیدم .

[Arash 7,048]

سید جان در مورد قایق های پرنده خودمون که شوروی تو سال های 1960 تولید میکرد هم مطلب بگذار

[seyedmohammad 10,524]

[quote name='arash666' timestamp='1405008298' post='391938']
سید جان در مورد قایق های پرنده خودمون که شوروی تو سال های 1960 تولید میکرد هم مطلب بگذار
[/quote]
بنده چیزی تا به حال در این مورد نشنیده ام . اصولا نمونه های ایرانی همونطور که در متن اشاره شده از پیکر بندی نوع B استفاده میکنن که نمونه ی امریکایی و مربوط به پس از انتقال دکتر لیپیش در عملیات " گیره ی کاغذ " هست ( فی الواقع گویی نمونه ی ساخت ایران یه کپی از طرح x -113 هست ) ... در حالی که نمونه های روسی از نوع پیکر بندی A هستند .
.....................................
به نظرم اگر طرح قاهر به نتیجه برسه میشه اون رو هم به نوعی از نتایج طرح های دکتر لیپیش به حساب آورد .