تاپیک جامع بررسی سازمان منافقین 1374-1347 تاپیک جامع بررسی سازمان منافقین 1374-1347

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «انقلاب دوم ایدئولوژیک منافقین موسوم به انقلاب مریم» اختصاص داد.

 

 

 

انقلاب ایدئولوژیک مسعود و مریم

آغاز یک پایان (بخش اول)

 

روز 19 اسفند 1363 خبر ازدواج غيرمترقبه نفر اول سازمان مجاهدین خلق (رجوى) با همسر فرد دوم سازمان (ابريشمچى) اعلام شد و توجه بسيارى را به اين حادثه معطوف ساخت.

در پى «استقرار تشكيلات در فرانسه» ، «شكست‌هاى مستمر استراتژى‏‌هاى رهبرى سازمان» و «تناقض بين تفكرات و عملكرد انحرافى و غلط مركزيت [چه ايدئولوژيك و چه تشكيلات سياسى - استراتژيك] با اصول و ضوابط و معيارهاى سازمان» ، كه در «شكست‌‏ها و بن ‏بست‌‏ها» ، «عدم كارآيى لازم سيستم تشكيلاتى» ، «رشد انتقادات و اعتراضات و كناره‌‏گيرى سطوح مختلف سازمانى» عينيّت مى‌‏يافت، انشعاب و فروپاشى تشكيلاتى را در آينده ‏اى نه چندان دور، در چشم‏ انداز قرار داده بود.

 

مریم قجر عضدانلو [مشهور به مریم رجوی] ؛ در کانون این تحول سازمان مجاهدین قرار دارد که سرمنشاء تمامی مشکلات و انحرافات اخلاقی بعدی نیز از این سرچشمه می گیرد. در تاریخ 19 اسفند 1363 اعلان ازدواج غیر مترقبه و حیرت انگیز «نفر اول سازمان» مسعود رجوی با «همسر فرد دوم سازمان» مهدی ابریشمچی ؛ توجه بسیاری را به این حادثه غیر اجتماعی و غیر عرفی معطوف ساخت!

برای درک بهتر این جنایت تاریخی، باید ابتدا به شخصیت و بیوگرافی مردی پرداخت که زنی را مجبور کرد از همسر خود [علیرغم داشتن یک دختر کوچک 3 ساله] طلاق گرفته و بدون رعایت مسائل شرعی به عقد مرد دیگری (خودش) در آید!!

 

 

 

مسعود رجوی در یک نگاه

 

مسعود رجوی (زاده ۱۳۲۷ در طبس)، از اعضای مرکزیت سازمان مجاهدین خلق در دهه آخر حکومت پهلوی و رهبر سازمان و مسئول شورای ملی مقاومت ایران است. وی فارغ‌التحصیل حقوق سیاسی از دانشگاه تهران است. در سال ۱۳۴۶ به عضویت سازمان مجاهدین خلق درآمد و در شهریور ۱۳۵۰ توسط ساواک در تهران دستگیر شد و به دلایل مشکوکی [همکاری با ساواک] از اعدام جَست و همزمان با اوجگیری انقلاب ضد نظام سلطنتی در سی‌ام دی‌ماه ۱۳۵۷ به همراه آخرین گروه از زندانیان سیاسی از زندان آزاد شد. مسعود رجوی از اعدام جان بدر برد درحالی که مدارک گسترده و وسیعی در اینترنت از خیانت های وی در حق دوستانش و همکاری گسترده با ساواک موجود است.

 

مسعود رجوی زندان را با خیانت سپری کرد و پس از آزادی با اشرف ربیعی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج هم یک پسر به نام محمد رجوی یا همان مصطفی رجوی شد!
شرایط که سخت شد و رویاروئی ها با قدرت حاکم آغاز شد، مسعود رجوی در یک فرصت طلبی دیگر با بنی صدر رئیس جمهور وقت ،  از کشور فرارکرد!

 

بعدها اشرف ربیعی به همراه موسی خیابانی و چندین نفر دیگر در یک خانه تیمی محاصره و کشته شدند. از آن خانه یک کودک زنده ماند و او کسی نبود جز مصطفی رجوی که بعدها به خارج رفته و پس از بزرگ شدن ، در نوجوانی به پادگان اشرف برده شد و مجاهد خلق شد ، اما دیری نپائید که او هم فرقه را ترک کرده و به یکی از منتقدان پدرش تبدیل شد!

 

مسعود رجوی بعد از مرگ اشرف در پاریس بلافاصله با فیروزه بنی صدر دختر ابوالحسن بنی صدر ازدواج کرد! طولی نکشید که بنی صدر و دخترش به ماهیت پلید و فرصت طلبانه مسعود رجوی پی بردند و فیروزه از مسعود رجوی طلاق گرفت و «پدر و دختر» از مسعود اعلام برائت کردند.
 

نقل قول

بعد از طلاق گرفتن دختر بنی‌صدر [از رجوی] خبرنگاری از وی پرسید: آیا علت طلاق شما رفتن رجوی از پاریس به بغداد است؟ که وی گفت: نه؛ من به دو علت از مسعود رجوی طلاق گرفتم. وی این دو دلیل را «ارتباطات مشکوک و مستمر رجوی با دختران و زنان مجاهد» و همچنین «نوشتن وصیت‌نامه در پاریس برای افرادی که در زندان اوین اعدام شده بودند» ، عنوان کرد. رجوی قصد داشت با این کار نشان دهد که نفوذش به‌ حدی است که وصیت‌نامه کسانی که در اوین اعدام می‌شدند، به دست وی می‌رسد».

 

قبل از جدائی فیروزه و مسعود رجوی ، سایه یک زن بر زندگی مسعود سایه انداخته بود! مریم قجر عضدانلو، زنی بود که پس از خروج از کشور از مسیر ترکیه ؛ به رئیس دفتری مسعود رجوی انتخاب شده بود. فیروزه قبل از طلاق به روابط پنهانی مریم و مسعود و روابط نامشروع آن دو پی برده بود و یکی از علل طلاق فیروزه ، این روابط پنهانی شوهرش با یک زن متاهل بود!

 

 

 

همسران رجوی

 

اشرف ربیعی (1360 – 1330) : متولد تهران و همسر اکبر نبوی نوری بود [که در سال 1355 در درگیری با ساواک کشته شده بود]. اشرف ربیعی در تیرماه 1358 به عقد مسعود رجوی درآمد و مصطفی ثمره ی این ازدواج بود.

فیروزه ی بنی صدر( 1344 ) : دختر 17 ساله بنی صدر بود که پس از مرگ اشرف ربیعی همسر اول مسعود ، در سال 1361 با مسعود رجوی ازدواج کرد.
 

مریم قجر عضدانلو(1332) : در سن 30 سالگی ، در حالیکه همسر مهدی ابریشمچی از اعضای ارشد سازمان بود و حاصل ازدواج آنان دختری به نام اشرف بود، از مهدی طلاق و به عقد مسعود رجوی درآمد! مریم قجر عضدانلو ، تنها چند روز بعد از طلاق خودش از ابریشمچی و طلاق فیروزه از رجوی ؛ به عقد مسعود رجوی درآمد!
 

طرح انقلاب ایدئولوژیک مسعود رجوی که در واقع بنیان «کیش شخصیت مسعود رجوی» می باشد، از همین زمان و در پاریس پی ریزی شد. مهمترین رکن این انقلاب به اصطلاح ایدئولوژیک به همسری گرفتن زن مهدی ابریشمچی یعنی مریم قجر عضدانلو، بود؛ پیش از این که مدت زمان شرعی طلاق او از همسر سابقش سپری شود.

 

 

 

سابقه رسمی ماجرا

 

مسعود رجوى در تاريخ 1363/11/7 طى اطلاعيه ‏اى مريم قجر عضدانلو [همسر مهدى ابريشمچى] را به عنوان همرديف مسئول اول سازمان معرفى نمود. وى در اين اطلاعيه تلويحاً تغييرات تشكيلاتى آينده را متذكر شد:

 

نقل قول

«اين انتخاب و تصميم ناظر بر آن كه توسط دفتر سياسى و كميته مركزى سازمان ما اتخاذ شده است، يكى از عالی ‏ترين دستاوردهاى عقيدتى و تشكيلاتى ، جمع ‏بندى جامع (سياسى، نظامى و تشكيلاتى) چهارمين سال مقاومت [!!!] انقلابى مسلحانه سراسرى (پاييز 63) در زمينه تشكيلاتى است كه در عين حال مبين دوران نوينى از اعتلاى سازمانى - ايدئولوژيك ما (مجاهدين) در مسير رهايى تاريخى و اجتماعى زن بطور اعم و در مسير ارتقاء زن انقلابى و پيشتاز مجاهدين خلق [منافقین] بطور اخص می ‏باشد.»

در تاريخ 1363/12/19 از سوى دفتر سياسى و كميته مركزى سازمان اطلاعيه ‏اى مبنى بر اعلام تصميم «ازدواج فرخنده توحيدى و انقلابى مسعود و مريم» صادر گرديد. در بخشى از اين اطلاعيه درباره همسر جديد رهبرى سازمان آمده است:
 

نقل قول

«... زنى كه باز هم خود مسعود در ماه ‏هاى اخير ذی صلاح‏ ترين و بالاترين الگوى زنده آن يعنى مريم عضدانلو را در رأس رهبرى سازمان ما به عنوان هم‏رديف مسئول اوّل سازمان معرفى نمود...»

 

شوراى مركزى سازمان نيز در بيانيه مفصلى تأكيد كرد كه

 

نقل قول

«اين امر، لازمه تحقق و تثبيت و همچنين لازمه استمرار و بارآورى تمام عيار "تركيب نوين رهبرى" ما از نظر ايدئولوژيك و تشكيلاتى و همچنين به لحاظ اجتماعى و سياسى بود. زيرا ما در رأس هرم رهبرى خود و صرفا در همين نقطه خواستار يگانگى هر چه بيشتر و نامشروط طرفين و من‏جمله يگانگى خانوادگى آنها بوديم.»

 

 

مصطفی ، پسر اشرف ربیعی ؛ خیلی زود از منافقین جدا شد و به منتقد جدی رجوی بدل گشت

در توجيه اين ماجرا همچنين اعلام شد كه پس از اعلام همرديفى مريم قجر عضدانلو با مسئول اول سازمان، على زركش و محمود عطايى، از كادرهاى شماره 2 و 3 نظامى سازمان طى دو نامه بر ضرورت وحدت فيزيكى (جسمانى) رهبرى نوين تأكيد كرده بودند.

در اين نامه‏ ها اين‏طور استدلال شده بود:

 

نقل قول

حالا كه يكى از زنان سازمان، به مرحله و مرتبه «رهبرى» عروج كرده است و همدوش و در كنار «رهبر» قرار گرفته و قرار است متحداً سازمان را رهبرى كنند، از اين پس مريم قجر بر هر فرد ديگرى جز مسعود حرام است و اتحاد آن دو وقتى كامل است كه از لحاظ جسمانى هم به وحدت برسند.

در تاريخ 27 اسفند 63 توسط راديوى سازمان، خبر ازدواج مسعود رجوى با مريم قجر همراه با تعريف و توصيف‏هاى بسيار و با تعابيرى چون «دستاورد عظيم شگرف ايدئولوژيكى و ايثار و از خودگذشتگى» پخش گرديد. اين در حالى بود كه اين راديو، طى اطلاعيه ‏اى تاريخ طلاق مريم قجر عضدانلو از همسرش مهدى ابريشمچى را 25 اسفند 63 اعلام نمود. در قسمت ديگرى از اطلاعيه شوراى مركزى سازمان چنين آمده بود:
 

نقل قول

«لازمه فعليت يافتن و تحقق تمام ‏عيار تركيب نوين رهبرى ما و لازمه استمرار و تثبيت آن به نحوى كه بتواند تمامى انتظارات ايدئولوژيكى، تشكيلاتى و اجتماعى و سياسى مطلوب را برآورده سازد، يگانگى هرچه بيشتر مريم و مسعود در رأس رهبرى سازمان است كه لاجرم زوجيت و محرميت آنها با يكديگر را ايجاب مى‏ كند. چنين يگانگى تشكيلاتى و خانوادگى، البته فقط و فقط در رأس رهبرى سازمان موضوعيت دارد و لذا مطلقاً در هيچ نقطه ديگر سلسله مراتب سازمان قابل الگوبردارى نبوده و نيست»

 

 

درباره مهدى ابريشمچى

راست : ابریشمچی و مینا خیابانی / چپ : مهدی ابریشمچی ، مریم قجر ، مینا خیابانی و اشرف دختر ابریشمچی و مریم قجر

 

سبحانى از جداشدگان سازمان درباره مهدى ابريشمچى چنين نوشته است:
 

« ....مهدى ابريشمچى با نام‏هاى تشكيلاتى اسد و شريف از اعضاى قديمى و اوليه سازمان مجاهدين خلق مى ‏باشد كه در زمان شاه مدتى را در زندان‏هاى مشهد و اوين تهران در حبس بوده است. بعد از 22 بهمن 1357 مهدى ابريشمچى يكى از چند مسئول اصلى و ارشد سازمان مجاهدين خلق محسوب مى‏ شد كه در مصاحبه‏ هاى مطبوعاتى و سخنرانى ‏ها و ميتينگ‏ هاى عمومى سازمان شركت مى‏ كرد.

 

پدر مهدى ابريشمچى از كارخانه ‏داران تهران بود و به لحاظ اقتصادى وضعيت بسيار خوبى داشتند. وى بعد از انقلاب با مريم عضدانلو ازدواج كرد و داراى دخترى به نام اشرف مى ‏باشند. هنگامى كه اشرف 6 الى 7 ساله بود، من در ستاد روابط خارجى سازمان در عراق وى را از نزديك مى‏ ديدم، وى جمعه ‏ها به محل كار پدرش مى ‏آمد. واقعا تناقض و درد و رنج طلاق و جدايى پدر و مادرش از يكديگر را به راحتى مى ‏توانستى در چهره اين دختر مثل صدها دختر و پسر كوچك اعضا و مسئولين سازمان ببينى....

 

از نكات جالب و تاريخى سازمان مجاهدين كه بايد به طور جداگانه بر روى آن بحث كرد، اطلاعيه سياسى و نظامى سازمان در 28 خرداد 1360 مى ‏باشد كه سازمان دليل شروع «مبارزه مسلحانه» را «حمله چماقداران به خانه پدرى برادر مجاهد مهدى ابريشمچى» اعلام مى‏ كند و تصريح مى ‏كند كه از اين پس از اعضاى خود مسلحانه دفاع خواهد كرد كه نشان دهنده يك طرح از پيش برنامه‏ ريزى شده براى 30 خرداد 1360 بوده است. [البته در شرايط كنونى سازمان به هيچ عنوان نمى‏ خواهد اطلاعيه 28 خرداد 1360 كه به شروع عمليات مسلحانه اشاره مى‏ كند، در دسترس اعضا و هواداران سازمان قرار بگيرد] .

 

طارق عزیز - صدام حسین - رجوی - ابریشمچی در یک قاب

 

ابريشمچى و همسرش مريم عضدانلو بعد از 30 خرداد 1360 به پاريس رفتند و بعد از مطرح شدن «انقلاب ايدئولوژيك» در سال 1364، وى و مريم عضدانلو به دستور سازمان و مسعود رجوى از يكديگر طلاق گرفتند. مريم به عقد مسعود رجوى درآمد و مهدى ابريشمچى نيز با مينا خيابانى [خواهر كوچكتر موسى خيابانى] ازدواج كرد [در تاريخ 1364/1/15]. مينا خيابانى 17 سال از مهدى ابريشمچى كوچكتر بود و ازدواج اول مينا خيابانى نيز محسوب مى ‏شد.

 

مهدى ابريشمچى هنگام رفتن رجوى به عراق، همراه وى بود و در تمامى ملاقات‏هاى صدام حسين ديكتاتور سرنگون شده عراق با مسعود رجوى، حضور و مشاركت فعال داشته است. وى در بغداد مسئول روابط سازمان با عراق شد و كليه حمايت‏هاى مالى و تداركاتى و تسليحاتى صدام حسين به سازمان از طريق وى صورت مى‏ گرفت.

 

ضمنا وى رييس كميسيون صلح!! شوراى ملى مقاومت نيز بود كه به اصطلاح قرار بود بين صدام حسين و ايران صلح برقرار كند. جالب اين است كه هنوز اين كميسيون صلح!! بعد از سرنگونى صدام حسين در شوراى ملى مقاومت وجود دارد و رياست آن كماكان با مهدى ابريشمچى است. مشخص نيست مسعود رجوى بعد از صدام حسين با چه كسى مى ‏خواهد تئورى مضحك «صلح، طناب‏ دار رژيم» [نظام] را دنبال كند؟

 

ابريشمچى قبل از سرنگونى رژيم صدام حسين به همراه 250 الى 300 تن از مسئولين مورد اعتماد رجوى به پاريس آمد. وى در 17 ژوئن 2003 توسط پليس فرانسه به همراه مريم رجوی و 160 تن ديگر از اعضا و مسئولين سازمان دستگير و سپس با قيد ضمانت تا تشكيل دادگاه از زندان آزاد شد....»

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : ان شاء الله در پست بعدی ، به ادامه انقلاب دوم ایدئولوژیک سازمان منافقین (موسوم به انقلاب مریم) خواهیم پرداخت.

.

ویرایش شده در تیر 0 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات املائی

[MF44 5,998]

3 hours قبل , mehran55 گفت:

مهدى ابريشمچى

در خاطرات آزادگان سرفراز آمده است که بعد از پذیرش قطعنامه و شروع به تبادل اسرا یک روز ابریشمچی به اردوگاه اسرای ایرانی آمد و از آنها دعوت کرد به منافقین بپیوندند و در عراق بمانند ناگهان از صف اسرا دو نفر جدا شدند و به طرف ابریشمچی حرکت کردند همهمه در اردوگاه شروع شد و همه نگران شدند از آن طرف منافقین خوشحال از جذب اسرا بودند تا این دو نفر به ابریشمچی رسیدند و او را زیر مشت و لگد گرفتند تا منافقین و عراقی ها به خودشان آمدند و مانع شدند ابریشمچی کتک مفصلی خورد 

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «انقلاب دوم ایدئولوژیک منافقین موسوم به انقلاب مریم» اختصاص داد.

 

 

 

انقلاب ایدئولوژیک مسعود و مریم

آغاز یک پایان (بخش دوم)

 

روز 19 اسفند 1363 خبر ازدواج غيرمترقبه نفر اول سازمان مجاهدین خلق (رجوى) با همسر فرد دوم سازمان (ابريشمچى) اعلام شد و توجه بسيارى را به اين حادثه معطوف ساخت.

 

مریم قجر عضدانلو [مشهور به مریم رجوی] ؛ در کانون این تحول سازمان مجاهدین قرار دارد که سرمنشاء تمامی مشکلات و انحرافات اخلاقی بعدی نیز از این سرچشمه می گیرد. 

برای درک بهتر این جنایت تاریخی، باید به شخصیت و بیوگرافی زنی پرداخت که علی رغم داشتن همسر ، با مرد زن دار دیگری ارتباطات خارج از عرف دارد و سرانجام هم [علیرغم داشتن یک دختر کوچک 3 ساله] از همسر خود طلاق گرفته و تقریبا در همان روز بدون رعایت مسائل شرعی به عقد مرد دیگری در می آید!!

 

 

 

درباره مریم قجر عضدانلو

مریم ابریشمچی (قجر عضدانلو) کاندیدای اولین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی 

 

مريم قجر عضدانلو متولد 1332، بنا به بيوگرافى رسمى منتشره از سوى سازمان، در سال 56 به عضويت سازمان درآمد. او قبل از آن با گروه عليرضا الفت ارتباط داشته و از طريق برادرش محمود عضدانلو كه عضو سازمان بود با ديدگاه‏ هاى سازمان آشنا شده بود. پس از پيروزى انقلاب «وى مسئوليت‏هاى متعددى در رابطه با سازماندهى ميليشياى خواهران و سرپرستى اردوهاى انقلابى - سازندگى [در واقع شستشوی مغزی] خواهران دانش‏ آموز عهده‏ دار بوده است.»

طاهره باقرزاده كه از سال 52 عضو سازمان شده بود، درباره وى نوشته است كه

نقل قول

«در سال 57 به سازمان پيوست و در سال 58 به همسرى مهدى ابريشمچى درآمد. در سال 63 در حالى كه يك دختر 3 ساله داشت، براى اينكه به رهبرى برسد، از مهدى جدا شده و به همسرى مسعود در مى‏ آيد.»

در آستانه پيروزى انقلاب، مريم دانشجوى سال آخر متالوژى دانشگاه صنعتى شريف بود و در تأسيس انجمن دانشجويان مسلمان (شاخه دانشجويى هواداران سازمان منافقین) در اين دانشگاه نقش داشت.

از نظر مراتب تشكيلاتى، مريم در «بخش اجتماعى» سازماندهى شد و مستقيما تحت مسئوليت محمد ضابطى قرار گرفت. در جريان نخستين انتخابات مجلس شوراى اسلامى، مريم قجرعضدانلو يكى از كانديداهاى سازمان مجاهدين خلق در حوزه انتخابيه تهران بود و معرفى نامه و مختصرى از شرح حال وى در جزوه حاوى معرفى نامزدهاى سازمان براى تهران درج شد.

حوزه مسئوليت مريم قجر [پس از فرار از ايران و از بدو ورود به پاريس در اواخر پاييز 1361] مقر و دفتر مسعود رجوى بود و در دوره ‏اى طولانى [عملاً] مسئول اين دفتر بود و بيشترين نشست‏ ها و ملاقات‏ ها را با رجوى داشت.

 

گاف عجیب روزنامه همشهری در چاپ این آگهی (31 خرداد 1386) 

 

به نوشته سبحانى :

نقل قول

«رييس دفتر مسعود رجوى تا قبل از سال 1364 مريم عضدانلو بود. بعد از طلاق مريم عضدانلو از مهدى ابريشمچى و ازدواج با مسعود رجوى، مسئوليت دفتر رجوى به عهده شهرزاد صدر حاج سيدجوادى، زن برادر مريم عضدانلو همسر محمود عضدانلو قرار گرفت.»

باقرزاده خاطرات خود را درباره مريم چنين نگاشته است:

نقل قول

«مريم قجر عضدانلو را دو نوبت در تابستان سال 54 در [بخش ملاقات] زندان قصر تهران ديده بودم. بار اول وى را كه پوشش او محجّبه نبود ـ با يك بلوز سفيد تقريبا نازك، دامن ساده و جوراب نازك و يك جفت صندل (كفش تابستانى) ، هنگام صحبت با انسيه مفيدى ديدم.

ابتدا تصور كردم كه از بچه‏ هاى جناح چپ (ماركسيست) مى ‏باشد. از انسيه پرسيدم، گفت: نه از بچه ‏هاى خودمون، خواهر محمود است.

 

مدتى بعد نيز در همان تابستان او را با وضعيتى مشابه ديدم. انسيه گفت كه من مرتب نسبت به طرز لباس پوشيدن مريم با او صحبت مى‏ كنم. (توضيح اينكه انسيه همواره يك روسرى بزرگ مشكى، پيراهن مشكى و شلوار مشكى به تن داشت و دختر سه‏ساله‏اش آزاده نيز همواره پوشش كامل داشت).

 

نقل قول

ديگر او [مريم قجر] را نديدم تا اينكه در مرداد 58 در ستاد سازمان هنگامى كه دنبال اتاق قاسم [باقرزاده ] مى‏ گشتم تا با او در اتاقش صحبت كنم، به سراغ من آمد و گفت: تو خواهر قاسم هستى؟ گفتم: بله. بسيار گرم با من صحبت كرد و بعد مرا تا اتاق وى همراهى كرد. بعد از قاسم پرسيدم: او كه بود؟ گفت: مريم قجر عضدانلو»

در بخش ديگرى از نوشته باقرزاده خاطره ديگرى درباره مريم رجوى، به اين شرح نقل شده است:

نقل قول

«اواخر سال 63 مادرم جهت ديدار كاظم ، حسين ، رضا و نصرت [همگى باقرزاده] و خانواده‏ هايشان، به خارج از كشور رفتند. در طى اقامت چند ماهه ايشان، مراسمى براى مسعود رجوى و همسرش مريم ترتيب داده شده بود [در تاريخ 30 خرداد 64] مادرم نيز در اين مراسم حضورا شركت مى‏ كنند.

 

 

نقل قول

وقتى بازگشتند برايم نقل كردند كه در مراسم، اتاقى جدا و مستقل آراسته بودند و ميز شام آن را كه از غذاهاى متنوع و مشروبات فراوان تدارك ديده شده بود، جهت ميهمانان آماده كرده بودند.

مادرم از كاظم سؤال مى ‏كند كه اين شيشه ‏ها جهت استفاده چه كسانى است؟ كاظم مى‏گويد: از اين مشروبات فقط ميهمانان خارجى استفاده مى‏ كنند، چون آنان ميهمان ما هستند، ما ملزم به رعايت همه اصول عام از نظر پذيرايى براى آنان هستيم.

 

مریم قجر در پیش از انقلاب

 

نقل قول

همچنين مادرم نقل كردند كه در موقع توديع، مريم بنا به سنت ميهمانان خارجى، با مردان آنان بعضا دست مى ‏داده است»

 

 

 

پيشينه اين پيوند

برخى از مبارزان قديمى [كه از قضا داراى سوابق طولانى حضور در ميان مجاهدين خلق نيز بودند] به گونه‏ اى، ارتباط ميان آن دو تن را مسبوق به سابقه عنوان كردند و حتى يادآور شدند كه پچ پچ ‏هاى مربوطه، «حاكى از قدمت اين رابطه از اواخر سال 59 بوده است!»

 

«راه كارگر» (نشریه گروهک موسوم به سازمان انقلابى كارگران ايران) در يك اطلاعيه به تاريخ نهم فروردين ماه 1364 [يعنى پيش از مراسم رسمى ازدواج و در واقع پس از اطلاعيه دفتر سياسى سازمان] اين جريان را تقبيح نمود و نوشت:

نقل قول

«اتخاذ چنين روشى براى ازدواج، از سوى مسعود رجوى و صحه گذاردن بر آن توسط دفتر سياسى و كميته مركزى سازمان مجاهدين، به ويژه تأييد اين شيوه توسط مهدى ابريشمچى به عنوان شوهر مريم عضدانلو و حتى ابراز افتخار وى به شركت در اين تصميم ‏گيرى، افكار عمومى را به شدت مبهوت و اخلاق عمومى را عميقا جريحه‏ دار ساخت»

علاوه بر اين گونه واكنش‏ ها و اتخاذ مواضع، زمزمه ‏هاى ديگرى از درون سازمان مجاهدين خلق به بيرون انعكاس مى‏ يافت كه كل ماجرا را به نوعى ديگر ترسيم مى‏ كرد. اين زمزمه‏ ها حاكى از اين بود كه «يك جريان رسوا» ناگهان به «چيزى ديگر» تبديل شده است.

در اينجا [بدون قضاوت درباره چند و چون آنچه بيان گشته] اين روايت بازگو مى ‏شود. البته ناگفته نماند كه اختلاف مريم و ابريشمچى بر سر ارتباط با رجوى مسبوق به سابقه بوده، زمان آن به كمى بعد از ازدواج اين دو بر مى ‏گشته است.

 

نقل قول

«بچه‏ هايى كه در خانه تيمى ابريشمچى بودند (مثل احمد پورقاضيان و رفعت خلدى) قبل از اتفاق 19 بهمن (ضربه به مركزيت سازمان در كشور) تعريف مى ‏كردند كه مريم به شدت به بهانه‏ هاى مختلف، اصرار به رفتن از ايران و نزديك شدن به رجوى داشت و اين موضوع، جوّ بدى در خانه ايجاد كرده بود؛ به طورى كه مريم و مهدى هميشه دعوا داشتند.»

 

رجوی ها در حال سان دیدن از نیروهای اعزامی به عملیات فروغ

 

در ماجراى پاييز 63 نيز گويا قضيه از اين قرار بوده است كه عده ‏اى از اعضاى سازمان در پاييز آن سال، مسعود رجوى و مريم عضدانلو را به اعمال منافى عفت متهم مى‏ نمايند و اين دو نيز تكذيب نمى‏ كنند !! :
 

نقل قول

«پس از پرده ‏بردارى از اين رابطه، كشمكش ‏هايى در سطح مركزيت سازمان آغاز گرديد. [در يك نشست مركزى] رجوى و مريم قجر را در صندلى اتهام نشانده شدند و مهدى ابريشمچى به عنوان شاكى، محمد حياتى [به عنوان دادستان] و جابرزاده انصارى به عنوان قاضى حضور پيدا كردند.

 

نقل قول

ابريشمچى صراحتا گفت: «ما ناموسمان هم ديگر امنيت ندارد! شما از الآن به فكر دخترانتان هم باشيد؛ چه رسد به زنانتان.»

از سوى متهمين (يعنى مريم و رجوى) اتهامات [بدون كم و كاست] مورد قبول واقع مى ‏شود؛ يعنى صراحتا به زناى محصنه در حضور جمع اقرار مى‏ كنند. هواداران رجوى در كميته مركزى در دادگاه هياهو مى‏ كنند كه «رهبر اختيار دارد و از اين حرف‏‌ها!...»
 

https://uupload.ir/view/مراسم_پیشکش_کردن_مریم_قجر_به_رجوی_7ils.mp4/

مراسم پیشکش کردن مریم قجر به رجوی توسط ابریشمچی ( موسوم به انقلاب ایدئولوژیک منافقین)

از قضا، اولين كسى كه فضا را گرفت و قضيه را با ژستى پراگماتيستى تحليل كرد (و به عبارتى، جانبدارى از رجوى را به سود خود و تشكيلات قلمداد نمود) و «مخالفت با مشيت مسعود را كفرآميزتر از مخالفت با مشيت خدا دانست» شخص شاكى (ابريشمچى) بوده است.

 

محور نشست (يا دادگاه) به دنبال بگومگوهاى مفصل، بدين سمت متمايل شد كه حذف مسعود يعنى تلاشى و نابودى سازمان و بدين ترتيب، وجود شخص رجوى رمز بقاى سازمان وانمود شد.
اين تغيير جهت، كه شايد (با فرض صحت اين روايت) از قبل برنامه ‏ريزى شده بوده، منتهى به بيان مطالبى از سوى مسعود رجوى و سپس مريم قجرعضدانلو شد كه چكيده آن [به اجمال] اين است:
 

نقل قول

به خاطر تلقى استثمارگرايانه از زن، مردم [به غلط] فكر مى ‏كنند زن بايد متعلق به يك نفر باشد؛ حق طلاق ندارد؛ و يا نمى‏ تواند خود فرد ديگرى را براى رابطه انتخاب كند... زن حق انتخاب دارد و هيچ تفاوتى نيز (در همه ابعاد) با مرد ندارد.

 

نقل قول

وارد كردن اتهامات اخلاقى در مورد روابط بين زن و مرد، به خاطر رسوبات قشرى است كه در تفكر افراد باقى مانده است. وقتى كسى در سطح رهبرى است، فرد نزديك با وى نيز داراى همان صلاحيت است... و از قضا عدم درك درست و انقلابى از «رهايى زن» و «جهش كيفى در ارتقاى زن» است كه موجب وارد آوردن آن اتهامات بوده است.

 

شايد الزام همه افراد [در مقاطع بعدى] به اينكه كليه اعمال غيراخلاقى خود را در طول ساليان زندگيشان اعتراف كنند و [راست يا دروغ] ناگزير باشند كه نسبت‏ هاى سخيف و شنيع به خود بدهند تا به عنوان يك عضو «انقلاب كرده» پذيرفته شوند، نوعى تلاش براى عادى‏ سازى این مسئله و جبران آن «دادگاه» [در خصوص ناگزير شدن رجوى و همسر ابريشمچى به پذيرفتن ارتباط نامشروعشان] باشد.

 

 

 

روايت خواهرزن اول از ازدواج سوم

 

مينا ربيعى [خواهر اشرف ربيعى همسر اول مسعود رجوى] ، كه از سازمان جدا شده است، طى نشستى درباره بررسى انقلاب ايدئولوژيك، درباره ماجراى ازدواج سوم رجوى مى‏ گويد:
 

نقل قول

« [رجوى] از اواخر پاييز 63 آمد در خفا انقلاب ايدئولوژيك را طراحى كرد... ايشان با خانم فيروزه بنى‏ صدر ازدواج كرده بودند و آن طور كه آقاى بنى‏ صدر در نوشته ‏هايشان بيان مى‏ كنند، يك ازدواج با نهايت عشق و علاقه و خارج از مسائل سياسى بوده.

(البته به ما اين طور نگفتند و ما [هم] اين طور نديديم! كه اين مبحثِ جدايى دارد.)

 

نقل قول

« [رجوى] در شرايطى كه همسر خانم فيروزه بنى ‏صدر بودند، در شرايطى كه آقاى مهدى ابريشمچى و خانم مريم عضدانلو زندگى مشتركى (آن طور كه خودشان در نشرياتشان اعلام مى‏كنند) كاملاً موفق و بر مبناى علاقه با هم داشتند...  در چنين شرايطى تصميم گرفتند كه انقلاب ايدئولوژيك را طراحى [كنند]و به اجرا بگذارند، ولى در پنهان»

 

قبل از اينكه انقلاب ايدئولوژيك را اعلام كنند، تحت عنوان اينكه رژيم [نظام] نفوذى داخل سازمان فرستاده، بچه‏ ها را [در منطقه كردنشين عراق] خلع سلاح كردند و زندان‏هايشان را آماده كردند. دستبندها، شكنجه گران، نقاب‏ها و آن چشم‏ بندها آماده شد و بعد از خلع سلاح بچه ‏ها، تحت عنوان نفوذى‏ هاى رژيم [نظام] 750 نفر را بازداشت و زندانى كردند...

 

«بعد از اينكه بچه ‏ها را زندان كردند، در اسفند ماه در درون تشكيلات مسئله انقلاب ايدئولوژيك را مطرح كردند و بعد از آن هم، با برنامه ‏اى (كه خود مبحث جدايى دارد) ترتيب جدايى آقاى رجوى و خانم فيروزه بنى‏ صدر را دادند و به فاصله كوتاهى بين خانم مريم عضدانلو و آقاى مسعود رجوى اعلام ازدواج كردند».

 

 

«كمتر كسى بود كه اين خبر را بشنود و با شگفتى، براى چند روز به اين مسئله فكر نكند ... اين چه معنايى دارد كه آقايى كه همسرش را دوست دارد، از او جدا بشود و آقاى ديگرى (حتى بدون رعايت مسائل دينى ‏اش) ... كه بايد چهار ماه صبر كنند [كه] شايد اين زوجين به هم برگشت كنند؛ شايد بخواهند ادامه دهند ... بدون در نظر گرفتن اين موارد، ازدواجشان را اعلام كردند.»

البته در اغلب انتقادات اعضاى سابق سازمان و شوراى مقاومت از منظر اخلاقى، ابتدا و پيش از رجوى، اين ابريشمچى بود كه آماج حملات اوليه واقع مى‏ شد كه چرا و چگونه حاضر شده است از همسر خود به سود رفيق تشكيلاتى ‏اش «گذشت» كند و به اين موضوع تن دهد.

 

حال این سوال مطرح است که : 
 

نقل قول

«آیا مسعود رجوی بدون ازدواج با مریم عضدانلو ، به اهداف انقلابی ؟؟!! خود نمی رسید؟»

 

«آیا به جز مریم عضدانلو ، زن صالح ؟؟!!!!! و انقلابی !! دیگری در سازمان نبود ؟؟؟ »

 

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : ان شاء الله در پست بعدی ، به آخرین بخش مربوط به انقلاب دوم ایدئولوژیک سازمان منافقین (موسوم به انقلاب مریم) خواهیم پرداخت.

.

ویرایش شده در تیر 0 توسط mehran55

[MF44 5,998]

3 hours قبل , mehran55 گفت:

این سوال مطرح است که : 
 

نقل قول

«آیا مسعود رجوی بدون ازدواج با مریم عضدانلو ، به اهداف انقلابی ؟؟!! خود نمی رسید؟»

 

«آیا به جز مریم عضدانلو ، زن صالح ؟؟!!!!! و انقلابی !! دیگری در سازمان نبود ؟؟؟ »

آیا CIA و شرکا حق انتخاب داده بودند ؟

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «انقلاب دوم ایدئولوژیک منافقین موسوم به انقلاب مریم» اختصاص داد.

 

 

 

انقلاب ایدئولوژیک مسعود و مریم

آغاز یک پایان (بخش سوم و پایانی)

 

در اواخر سال 63 رجوى پيش‏ بينى كرد كه كادرهاى اصلى گروه دير يا زود به اين جمع ‏بندى مى ‏رسند كه اقدامات، تاكتيك ‏ها و سياست‏ هاى وى با ناكامى روبرو شده و ضايعات سنگينى بر پيكر سازمان وارد آمده است. رهبرى سازمان پى برد كه عدم تحقق هدف‏ هاى استراتژيك باعث بروز ترديد در خط ‏مشى و درستى تاكتيك‏ هاى رهبرى شده و مقدمه بحران سياسى، تشكيلاتى و رشد تضادهاى درونى را فراهم خواهد ساخت. از اين رو براى گريز از بحران، اقدام به تغيير ماهيت تشكيلات و روابط تشكيلاتى نمود و كوشيد تحت عنوان «انقلاب نوين ايدئولوژيك»، در واقع با «رهبرسازى» بر بن‏ بست پديد آمده غلبه كند.

 

روز 19 اسفند 1363 خبر ازدواج غيرمترقبه نفر اول سازمان مجاهدین خلق (رجوى) با همسر فرد دوم سازمان (ابريشمچى) اعلام شد و توجه بسيارى را به اين حادثه معطوف ساخت.

 

 

 

بازخورد انقلاب ایدئولوژیک در درون سازمان

 

افرادى مثل پرويز يعقوبى [كه از كادرهاى قديمى بودند] ، به علت رعايت نشدن اصول تشكيلاتى مقبول سازمان به نوشتن نامه‌‏هاى اعتراضيه به رهبرى سازمان اقدام كردند و خواستار تشكيل كنگره‌‏اى از نمايندگان اعضاى سازمان شدند تا عملكرد مركزيت مورد بررسى قرار گيرد.

 

يعقوبى در اين زمينه مى‌‏نويسد:

نقل قول

 

پروسه دوساله [61-63] مبارزات درون‏ گروهى كه نقطه عطف و كيفى آن كنگره ناقص و ناتمام [در تاريخ 1363/5/31] بود، تناقضات را به مرحله ‏اى رساند كه سردمدار مركزيت منحرف [مسعود رجوى] يا مى ‏بايست در عمل به اصول و ضوابط و معيارهاى انقلابى سازمان تسليم شده و تن به كنگره كامل و منتخب از اعضا و مسئولين داده و حسابرسى مى‏ شد و نتايج آن را كه همانا توبيخ و بركنارى از تمام مسئوليت ‏هاى سازمانى، به خاطر ديدگاه ‏هاى انحرافى از ايدئولوژى و نقض مكرر اصول عام تشكيلاتى و «موضع گيرى هاى غلط سياسى، استراتژيكى» در نتيجه چپ و راست زدن‏ هاى متناوب؛ كه موجب بوجود آمدن بن‏ بست‏ ها و شكست‏ هاى پياپى شده بود را مى‏ پذيرفت و يا...

 

 

در ادامه اختلافات درون ‏گروهى و افزايش زمينه ‏هاى انشعاب در سازمان، رهبرى تشكيلات در اواخر سال 63 «براى تثبيت غيراصولى خويش و فرار از حساب‏رسى... تحت عنوان جمع‏ بندى... دست به تجديدنظر اساسى در اصول و ضوابط تشكيلاتى و معيارهاى ايدئولوژيكى زد... تحت عنوان به اصطلاح «جهش عظيم ايدئولوژيكى» و «تحول عميق درونى و ارتقاء جدا كيفى و تكاملى» و...»

 

در تاريخ 19 اسفند 63 ، اعلان ازدواج رجوى با همسر فرد دوم سازمان (ابريشمچى) توجه بسيارى را به اين حادثه معطوف ساخت. مركزيت سازمان در بيانيه خود كوشيد تا اعضا و هواداران را براى جا انداختن شكل نوين رهبرى آماده سازد.

 

ظاهرا چنين نمايانده شد كه اين برنامه از مدت‏ها قبل توسط رجوى در حلقه پيرامونش مورد بحث و پذيرش قرار گرفته بود و مدت‏ها روى طراحى و چگونگى اجراى آن كار شده بود. از همان مرحله آغازين اجراى اين طرح، كادرها در مقياس وسيعى اقدام به تقديس و ستايش و اعلام تسليم در برابر رهبرى نوين كردند.

 

به رغم آشكار بودن جنبه غيرشرعى اين ازدواج (كه قبل از سپرى شدن مدت شرعى بين طلاق و ازدواج دوم زن) ، انجام شده بود، در تبليغات انبوه سازمان تلاش شد تا با تشبيه و استناد موضوع به اسلام و سنت پيامبر، صورت مقدس نيز براى اين اقدام پرداخته شود. حال آنكه، شگفتى و تحير ناشى از اين ماجرا ، وجوه عاطفى و انسانى ايجاد جدايى بين يك زوج داراى فرزند 3 ساله و تصاحب اقتدارگرايانه همسر يك دوست و همكار را نيز در اذهان برجسته ساخته بود.

 

 

در كتابچه «بحران در خط‏ مشى»، طرح موضوع اين گونه صورت پذيرفته است:

نقل قول

 

«... اعلام شد كه مسعود رجوى، رهبر سازمان مجاهدين خلق ايران كه قبلاً همسر دوم خود، دختر ابوالحسن بنى‏ صدر را طلاق داده بود، با مريم قجر عضدانلو همسر مهدى ابريشمچى ازدواج كرده است. ابريشمچى عضو مركزيت سازمان و مسئول روابط خارجى است و براى آنكه زنش، مريم (قجرعضدانلو) بتواند با رجوى ازدواج كند، او را طلاق داد. رجوى و ابريشمچى در مراسم ازدواج در كليسايى در پاريس، اين اقدام را «انقلاب نوين ايدئولوژيك مجاهدين» توصيف كردند...»

 

 

نقل قول

 

 ازدواج مزبور با آن كيفيت، طبعا انعكاس نامطلوبى در ميان بسيارى از اعضا و هواداران و همه كسانى داشت كه خبر را با حيرت و شگفتى تمام دريافت كردند... كسانى چون ابريشمچى (در رده ‏هاى بالا) نمونه برجسته ‏اى از شخصيت ‏هاى «حل» شده در سازمان و از «خويشتن انسانى» تهى گشته هستند كه در برابر سازمان و رهبر آن از خود اراده و انديشه مستقل ندارند. در وجود تهى شده از خويشتن انسانى‏ شان، مسعود و سازمان حلول كرده ‏اند...

 

 

وقتى تمايل و رأى و سياست رجوى و به اصطلاح جمع ‏بندى و مصلحت سازمان بر اين ازدواج قرار گرفت، [ابريشمچى] همسر خود را كه فرزندى هم از او داشت، بى ‏آنكه عواطف انسانى ‏اش جريحه‏ دار شود، طلاق داد و جمله ‏اى گفت كه مضمونش اين بود: «مخالفت با مشيت مسعود، كفرآميزتر از مخالفت با مشيت خداست....»
 

 

 

تركيب مسعود و مريم

هدف اصلى برنامه جنجال برانگيز موسوم به «انقلاب ايدئولوژيك» نه تنها تثبيت، بلكه ارتقاى رجوى به مقام رهبر پيامبر گونه و لازم ‏الاتّباع و خارق‏ العاده، با ويژگى‏ هاى استثنايى، در رأس تشكيلات بود.

 

اندك زمانى پس از آغاز ماجرا، تعريف‏ها و تمجيدها از رجوى با عناوينى چون رهبر، مراد و معلم شروع شد و با الفاظى همانند «امام الهادى» و «ناطق بالحق» ادامه يافت.

 

مهدى ابريشمچى گفت:

نقل قول

 

«اجازه مى‏ خواهم كه پذيرش مسئوليت خطير ايدئولوژيكى و متعالى كه به حق بر تارك تمام پيروزى‏ هاى سازمان [!!!؟؟؟] و بخصوص پيروزى‏ هاى ايدئولوژيكى آن مى‏ درخشد را به رهبرمان، معلم مان و مرادمان مسعود و مريم تبريك بگويم.

 

ميليشيا و مجاهدين ... از اسم مسعود اراده و ايمان مى‏ گيرند و خدا را سپاس مى‏ گويم كه افتخار درك رهبرى مريم و مسعود و اين انقلاب ايدئولوژيك را پيدا كردم»

 

دليل و ماهيت اين همه تحسين و تعريف و تمجيدها از «رهبرى نوين»، چيزى نبود جز ظهور عينى و بروز آشكار حقايق و تحولاتى كه از مدت‏ها قبل در سازمان رخ داده بود.

 

در حقيقت، از مدت‏ها قبل، روابط درونى و رهبرى سازمان به سوى رهبرى فردى و سلطه شخصى و انحصارى سير كرده بود. آنچه تحت عنوان «انقلاب» انجام مى ‏شد، نمايشى بود كه به وسيله آن «رهبرى نوين» مى‏ خواست موقعيت خود را به تأييد همه كادرها و اعضا و سپس هواداران برساند و موانع داخلى را شناسايى و رفع نمايد يا سركوب كند.

 

در فرهنگ جديد تشكيلاتى، اعضا و كادرها بايد مى‏ پذيرفتند كه رهبرى نوين نقش «پيشوا» را در سازمان داشته باشد و در همه موارد از جمله مسائل ايدئولوژيك، سياسى و ... مطيع و تسليم محض وى باشند. اغلب هواداران و كادرهاى محصور در تار و پود تشكيلات، مى‏ بايست «با اعلام وفادارى آشكار» باقيمانده اراده و تفكر مستقل در زواياى درونى و حتى تظاهر به دارا بودن قدرت تشخيص و حق انتخاب را از خود سلب مى‏ كردند تا روح و جسم خويش را دربست تسليم رهبر نمايند.

 

 

از ابتدا دو موضوع در كنار هم به عنوان اهداف سازمان از اين «انقلاب نوين» مطرح و بر روى آن تبليغ مى ‏شد:

اول ارتقاى موقعيت زن و تساوى حقوق زن و مرد در سازمان؛ و دوم مطرح كردن «تركيب مسعود و مريم» به عنوان «رهبرى» هم طراز با رهبران بزرگ تاريخ كه همانند معصومين(ع) بايستى تبعيت شوند و همه تسليم فرمان و مشيتى كه اين دو تعيين مى‏ كنند، باشند.

 

در واقع مفهوم اين كار از لحاظ تشكيلاتى، علنى ساختن و رسميت بخشيدن به چرخش از رهبرى شورايى به رهبرى مطلق‏ العنان فردى و خودكامه بود. زيرا قبلاً هم شورا و مركزيت بيشتر كاركرد نمايشى داشتند تا واقعى، و در اغلب موارد، همگان، تابع رجوى بودند كه توانسته بود بر مقدرات و امكانات سازمان سلطه كامل بيابد. انقلاب ايدئولوژيك فقط تعارفات و تظاهرهاى پيشين را برطرف ساخت و «حاكميت فردى» را عيان‏ تر نمود.

 

از طرفى «بن ‏بست سياسى - استراتژيك سازمان» موجب ايجاد بحران و شكاف در صفوف آن شده بود و مى‏ توانست به اضمحلال تشكيلات بيانجامد. رهبرى سازمان، با هدف سركوب بحران ايجاد شده، علت اصلى تمام شكست‏ هاى استراتژى‏ هاى قبلى سازمان را در نداشتن رهبرى مشخص كه همه اعضا و هواداران از او تبعيت بى ‏قيد و شرط كنند، اعلام نمود.

هادى شمس حائرى از اعضاى قديمى كه پس از 16 سال عضويت در سال 1370 از سازمان جدا شد، مى‏نويسد:

نقل قول

 

«انقلاب ايدئولوژيك اول، كودتايى عليه كار جمعى و شورايى بود. البته فكر نشود كه قبل از [ اين] انقلاب، كار جمعى وجود داشته، بلكه در اثر اين انقلاب، خطر كار شورايى براى هميشه از بين رفت ... »

 

 

نقل قول

 

مسعود طينت خود را هرگز نشان نمى ‏داد، او پيچيده عمل مى‏ كرد، در ظاهر امر به ساير رؤساى سازمان در نشست وانمود مى‏ كرد كه خيلى دمكرات‏ منش است، از همه نظر مى‏ خواست و اگر نظرات ديگران مخالف بود سعى مى ‏كرد با كار توضيحى آنها را قانع كند تا رأى بدهند، يعنى در اصل نظرات خود را به ديگر اعضاى مركزيت و دفتر سياسى ديكته مى ‏كرد. لذا اين كار ، کار مشكل و پردردسرى بود و كارها به كندى پيش مى‏ رفت.

 

 

نقل قول

 

از طرفى دیگر همیشه می گفت «اينجا كه شركت سهامى نيست كه با رأى‏ گيرى مسئله حل شود»، پس موضوع كار صلاحيت كجاست؟ اين خطراتى بود كه «مسعود را بالقوه تهديد مى‏ كرد و صلاحيت و رهبرى او را كمرنگ مى ‏نمود»

 

 

لذا انقلاب  ایدئولوژیک مریم ، نه صرفا تبدیل یک رابطه پنهانی رسوا شده ، به یک ارتباط به ظاهر مشروع و حلال ؛ که در واقع گام بلندی در گذر منافقین از یک تشکیلات سیاسی - نظامی به یک فرقه مذهبی بود. گذر از این مسیر نیاز به دو گام دیگر یا بقول رجوی دو «انقلاب ایدئولوژیک» دیگر داشت که در آینده در این تاپیک از آنها هم خواهیم نوشت.

 

 

 

... پایان

 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : ان شاء الله در مجموعه پست های بعدی ، به معرفی یکی از شخصیت های مرموز سازمان یعنی علی زرکش خواهیم پرداخت.

.

ویرایش شده در تیر 0 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات تایپی و املائی

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «حذف افراد خود و تسویه حساب های درون تشکیلاتی» اختصاص داد.

 

 

 

علی زرکش یزدی

فرجام یک بی فرجام (بخش اول)

 

علی زرکش یزدی (۱۳۲۸/مشهد - ۱۳۶۷ قصر شیرین) از اعضای سازمان مجاهدین خلق [منافقین] بود. وی دانش آموختهٔ مهندسی عمران دانشگاه تهران بود. وی در زندان شاه به کادر مرکزی سازمان راه یافت. در خرداد ۵۹ با مهین رضائی ، خواهر رضایی‌ها، (احمد رضائی، مهدی رضائی و رضا رضائی) ازدواج کرد. بعد از کشته شدن موسی خیابانی در ۱۹ بهمن ۱۳۶۰، فرماندهی نظامی سازمان در داخل ایران را عهده‌دار شد.

در سال ۶۱ با شدت گرفتن درگیری مجاهدین با نظام، به فرانسه رفت. در آنجا مدتی قائم‌مقام مسعودرجوی و عملا نفر دوم سازمان بود، اما به دلیل مخالفت با انقلاب ایدئولوژیک رجوی، پس از چندی مغضوب گردیده و توسط رجوی به اعدام محکوم گردید.

 

وی و همسرش در عملیات مرصاد (فروغ جاویدان) کشته شدند؛ جمهوری اسلامی و همچنین اعضای قدیمی جدا شده از سازمان، کشتن وی را در آن عملیات به خود نیروهای سازمان مجاهدین خلق نسبت داده‌اند. 

سعید شاهسوندی عضو سابق کمیته مرکزی سازمان مجاهدین تائید میکند که وی در فرانسه توسط مسعود رجوی در چند نوبت دادگاهی به اعدام محکوم شده‌ بوده و مدتی را هم در پایگاه نظامی مجاهدین در عراق زندانی بوده است.

 

برخی داستان مرگ علی زرکش را به قتل مجید شریف واقفی به دستور تقی شهرام تشبیه کرده‌اند.

[ویکی پدیا]

 

 

 

نامه علی زرکش به همسرش

 

مهین رضائی (سمتر است) همسر علی زرکش (و خواهر زن موسی خیابانی) پیش از کشته شدن در عملیات مرصاد

 

طبق گفته سپاه پاسداران ، علی زرکش در تیرماه ۶۷ (قبل از عملیات) نامه‌ای به همسرش نوشته که حاکی از اختلافات وی با مسعود رجوی است. مسعود رجوی و سازمانش وجود این نامه را تکذیب کردند، اما جمهوری اسلامی می گوید که این نامه بعد از کشته شدن علی زرکش و همسرش در عملیات مرصاد بین وسایل شخصی آن‌ها، کشف شده است. و در همان سال آنرا منتشر کرد. 

 

متن نامه:

نقل قول

مسعود و بدنبال او مرکزیت تصمیم به اجرای عملیات فروغ گرفته‌اند به این دلیل که نیروهای رژیم [نظام] متزلزل شده‌اند ولذا مانعی در راه این عملیات نیست (قبلاً صحبت از حرکت بهمن وار توده ها بود ولی در طرح نقشه عملیات فروغ روی پارامتر مهم حمایت مردم سخنی درمیان نیست و مسعود می‌خواهد بایک ضربه تنه رژیم [نظام] را واژگون کرده ومردم را به صورت تماشاچی پشت رینگ نگاه دارد) مسعود می‌گوید اگر مردم با ما نباشند بر ما هم نیستند و تابع قدرت اند (اگر کفه قدرت به سوی ما چرخید مردم هم بدنبال ما خواهند آمد)

 

نقل قول

من معتقدم این حرکت (عملیات فروغ) جدا از توده‌ها یعنی اراده گرایی و این عیناً تکرار شرایط ۷ تیر (انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی) می‌باشد ویادآور آن روزهاست (ما نباید یک بار دیگر از همان سوراخ گزیده شده و به یک اشتباه استراتژیک تن در دهیم)

 

من قبلاً دربحث‌ها با مسعود رجوی گفته‌ام و تکرار می‌کنم حرکتی که بدون پشتوانه مردمی انجام گیرد حتی درصورت موفقیت با یک بند و بست مواجه خواهد شد و بهمین دلیل من، هم مخالف مبارزه مسلحانه و فاز نظامی بوده‌ام و هم مخالف امدن به عراق و بهمین دلیل ازطرف مسعود متهم به خیانت شدم (به همین دلیل مرا تصفیه کرده و له نموده و به اعدام محکوم کردند آنهم با اتهاماتی که هیچکدام به من نمی‌چسبند)

 

نقل قول

من [با اطمینان به عدم موفقیت عملیات فروغ] می‌دانم که پس از آن [شکست] ، مسئولیت همه شکست (استراتژی و تاکتیک) بردوش کسی غیر از مسعود رجوی خواهد افتاد منتها نمی‌دانم این بار با چه انگی و به چه شکلی؟

 

ممکن است تو سؤال کنی با این ذهنیت چرا در عملیات شرکت می‌کنی؟ نمی‌دانم شاید تحمیل شرایط باشد، شاید توسل به راهی جهت رفع ابهامات. من همچنان معتقد به اصلاح از درون هستم حتی اگر جان خودرا در این راه برسر آن راه بگذارم.

 

[ویکی پدیا]

 

 

 

اما به راستی علی زرکش که بود؟

 

علی زرکش يزدی در سال 1328 در شهر مشهد متولد شد. در سال 1348 به دانشکده فنی دانشگاه تهران راه يافت . وی توسط مهدی افتخاری و محمد مفيدی معرفی و به عضويت سازمان پذيرفته شد .
سبحانی اما معتقد است که زرکش توسط کاظم ذوالانوار عضوگيری شد. _{(سبحانی/روزهای تاريک بغداد/ص 252)} .

در بيوگرافی رسمی سازمان پس از انقلاب نيز گفته شده که در زندان ، کاظم ذوالانوار موضع سازمانی زرکش را ارتقا داد. _{(نشريه مجاهد/ش 147 /ص 4)}

در سال 1351 به علت فعاليت های دانشجويی و ارتباط با بعضی افراد سازمان بازداشت و به ده سال حبس محکوم گردید. وی در زندان شاه ، عضو کادر مرکزی سازمان و در کنار رجوی و خيابانی نفر سوم سازمان بود. _{(نشريه مجاهد/ش 147/ص4)} 

 

نقل قول

از اول ارديبهشت سال 54 ... مسئوليت رهبری تمام اعضا و هواداران سازمان در همه بندهای سياسی زندان قصر (مرکب از 8 بند) به عهده برادر مجاهد علی زرکش قرار گرفت. _{(نشريه مجاهد/ش 147/ص4)}

به نوشته نشريه مجاهد ، زرکش «پايه گذار و نخستين مسئول و سردبير نشريه مجاهد» ، «مسئول کل انتشارات و تبليغات» ، «مسئول تشکيلات کل سازمان» ، ... و «کادر مرکزی غير علنی» بود که تنها در يک مناظره تلويزيونی با شهيد بهشتی به عنوان عضو سازمان معرفی شد.
 

چهره و قيافه علی زرکش برای بسياری از اعضای سازمان هم ناشناخته بود و تنها افرادی که به ستاد انزلی (ساختان پايگاه اصلی و علنی سازمان در خيابان انزلی منشعب از خيابان طالقانی، پس از انقلاب) در تهران تردد داشتند، چهره وی را از نزديک ديده بودند. ضمن اين که در فاز سياسی (1357 - 1360) و همچنين بعد از شروع يک مناظره تلويزيونی بدون اعلام موقعيت تشکيلاتی اش ، به نمايندگی از سازمان شرکت کرد ، ولی به جز آن تک مورد ، اسم و تصوير او در جايی نيامد . _{(سبحانی/روزهای تاريک بغداد/ص262)}

در خرداد 59 با مهين رضايی ازدواج کرد. در برپايی شورش مسلحانه 30 خرداد سال 1360 نقش فعالی ايفا نمود. بعد از کشته شدن موسی خيابانی در 19 بهمن 60 ، وی به سمت قائم مقام مسئول اول سازمان و فرمانده سياسی - نظامی آن منصوب شد _{(نشريه مجاهد/ش 147/ص 21 - 22)} و مسئوليت ترورهای سازمان را تا خروج از کشور در سال 64 عهده دار بود .
 

وي در سال 1364 به پاريس احضار و در دادگاه ويژه ای به مدت يک ساعت محاکمه و به اعدام محکوم می گردد و سپس به بغداد انتقال داده می شود و در همانجا زندانی می شود .

 

در مورد محاکمه و عزل علی زرکش ، هادی شمس حائری می نويسد :

نقل قول

علی زرکش در پاريس در دادگاه ويژه که خود رجوی رئيس اين دادگاه بود. محاکمه و به اعدام محکوم گرديد و سپس به عراق منتقل و حدود يک سال در ساختمان بقايی که بعدها به ازهدی تغيير نام داد، در طبقه چهارم زندانی بود و حق خروج از اتاق خود را نداشت. می گويند که اين توطئه را مريم عضدانلو برايش ترتيب داده بود. _{(شمس حائری/مرداب/ص 157)}

نکته ای که در اينجا قابل ذکر است اين است که محاکمه و زندانی شدن علی زرکش ابتدا در فرانسه صورت گرفت و او مدتی در محل اقامت رجوی در پاريس زندانی بود و سپس به زندان عراق منتقل شد. زرکش می توانست هنگام انتقال به عراق از دست مأمورين بگريزد و خود را به پليس فرانسه معرفی کند، اما وی با قبول محکوميت خود و آمادگی برای رفتن به عراق مهر تأييدی بر انحرافات سازمان نهاد .
زيرا کسی که درون سيستمی پرورش يافته باشد که خود يکی از مهره های سازنده آن است و در تکوين انحرافات سازمان پا به پای رجوی سهيم بوده ، نمی تواند دارای ابتکار و استقلال رأی باشد و خود نيز تبديل به مهره ای بی اراده می گردد. بدين جهت او نتوانست در مقابل اين انحراف بايستد .
 

نقل قول

فقدان شخصيت و توان لازم برای مقابله با اتهامات وارده و نشان ندادن عکس العمل مناسب از جانب زرکش ، زمينه استمرار اين نوع محاکمات را برای آيندگان فراهم ساخت . لذا عليرغم ظالمانه بودن اين محاکمه و اين که علی زرکش قربانی يک توطئه گرديد، در عين حال فساد تشکيلات کاملاً آشکار شد، بدين جهت برای علی زرکش به عنوان يکی از عوامل به انحراف کشيدن سازمان و سکوت در مقابل آن به خصوص به خاطر راه اندازی انقلاب ايدئولوژيک سال 64 (که او يکی از مهره های اصلی آن بود) ، بايد تأسف خورد. _{(شمس حائری/مرداب/ص 157)}

 

سعيد شاهسوندی در رابطه با محکوميت زرکش می نويسد :

نقل قول

ماجرای محاکمه درون تشکيلاتی علی زرکش به خاطر انداختن گناه تمامی شکست ها و بن بست های استراتژيک ناشی از شروع مبارزه مسلحانه در خرداد 60 به گردن وی بوده است. _{(سعیدشاهسوندی/اسناد مکاتبات مسعود رجوی و من/ص 23)}

يکي از وابستگان سازمان در اروپا در کتابی که آذر ماه 84 نوشته است و به تحليل انقلاب ايدئولوژيک [از منظر مقبول سازمان] اختصاص دارد، درباره ماجرای زرکش چنين می نويسد :

نقل قول

مرحله دوم انقلاب ايدئولوژيک و نشست هاي خطی متعاقب آن ، سه قربانی سرشناس را نيز به همراه دارد که تا مقطع انحلال دفتر سياسی و کميته مرکزی سازمان مجاهدين در شمار مقتدرترين عناصر رهبری کننده تشکيلات مجاهدين به شمار می روند.

 

هر سه آنها از پيگيرترين مدافعان مرحله اول انقلاب ايدئولوژيک درونی مجاهدين و نزديک ترين افراد به شخص مسعود رجوی بودند. _{(نيابتی/نگاهی ديگر به انقلاب درونی مجاهدین /ص 75)}

 

در ادامه متن فوق ، نويسنده حسن مهرابی و محمد حياتی را در کنار جايگاه علی زرکش قرار داده است که خلع رده می شوند. اولی کناره گيری می کند و دومی هنوز در سازمان است. روشن است که بر خلاف نظر نيابتی اهميت زرکش قابل مقايسه با ديگران نبوده و بجز مسعود رجوی از همه کادرهای سازمان بالاتر و مهم تر بوده است

 

علی زرکش که تا مقطع انقلاب ايدئولوژيک مجاهدين و متعاقب آن انحلال دفتر سياسی و کميته مرکزی مجاهدين، جانشين مسئول اول سازمان و فرماندهی [نیروهای] داخل [کشور] مجاهدين را بر عهده داشت، مسئول شکست های استراتژيک گذشته و انتقال نادرست خطوط رهبری به تشکيلات قلمداد شده و خلع رده می شود. بعد هم بدون سر و صدا به قرارگاه بديع زادگان [درون پادگان اشرف] که محل اقامت رهبری سازمان بود منتقل می شود .
 

نقل قول

چنين اتفاقی در هر حزب و سازمانی که رخ دهد ، [جدای از درستی و غلطی آن] ، بی هيچ ترديد راه را به چند پارگی تشکيلات مربوط می برد . در ميان مجاهدين اما آب از آب تکان نمی خورد!

انقلاب ايدئولوژيک اولين ثمره خود را در عمل به بار و بر می نشاند. مدت هاست که سازمان مجاهدين يک چهره بيشتر ندارد ، يک سال بعد علی که به عنوان رزمنده ساده در عمليات فروغ جاويدان شرکت کرده بود به خاک می افتد ، يادش گرامی باد. _{(نيابتی/نگاهی ديگر به انقلاب درونی مجاهدین /ص 75)}

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : ان شاء الله در مجموعه پست های بعدی ، به معرفی بخش های دیگری از زندگی و مرگ علی زرکش خواهیم پرداخت.

. 

ویرایش شده در مرداد 0 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات تایپی و املائی

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «حذف افراد خود و تسویه حساب های درون تشکیلاتی» اختصاص داد.

 

 

 

علی زرکش یزدی

فرجام یک بی فرجام (بخش دوم)

 

علی زرکش یزدی (۱۳۲۸/مشهد - ۱۳۶۷ قصر شیرین) از اعضای سازمان مجاهدین خلق [منافقین] بود. وی در زندان شاه به کادر مرکزی سازمان راه یافت. بعد از کشته شدن موسی خیابانی در ۱۹ بهمن ۱۳۶۰، فرماندهی نظامی سازمان در داخل ایران را عهده‌دار شد.

در سال ۶۱ به فرانسه رفت و مدتی قائم‌مقام مسعودرجوی و عملا نفر دوم سازمان بود، اما به دلیل مخالفت با انقلاب ایدئولوژیک رجوی، پس از چندی مغضوب گردیده و توسط رجوی به اعدام محکوم گردید.

 

وی و همسرش در عملیات مرصاد (فروغ جاویدان) کشته شدند.

[ویکی پدیا]

 

 

 

فرجام علی زرکش

 

برخی از جدا شدگان سازمان (که در عمليات فروغ شخصاً شرکت داشته اند) ، درباره نحوه مرگ علی زرکش که به عنوان يک سرباز صفر در عمليات شرکت داده شده بود، معتقدند که وی از پشت سر هدف قرار گرفته و به قتل رسيد.

 

در مورد قاتل او دو قول وجود دارد :
 

روايت اول:

نقل قول

در حين عمليات مرصاد در جريان يک تصفيه خونين به دست «فرهاد چاه بست» عضو سازمان و محافظ «ابراهيم ذاکری» [از مسئولان رده بالای سازمان] به قتل رسيد. _{(روزنامه کيهان/مورخه 1367/10/1/ص2)}

روايت دوم:

نقل قول

علی زرکش توسط مسعود قربانی فرمانده تيم های ويژه عملياتی در داخل کشور [که مورد اعتماد شخص مسعود رجوی قرار داشت] ، در صحنه عمليات فروغ جاويدان کشته شد و سپس مسعود قربانی نيز توسط فرد ديگری کشته شده است تا ردی بر جای نماند. _{(سبحانی/روزهای تاريک بغداد/ص263)}

همان گونه که در پست قبل اشاره کردیم ؛ زرکش پيش از مرگ در نامه ای به همسرش مهين رضايی به افشای بعضی مسائل درون گروهی می پردازد و «از له شدن و تصفيه خود» پرده بر می دارد و عمليات فروغ را ناموفق پيش بينی می کند و تحليل رجوی و مرکزيت سازمان را اشتباه دانسته است.

متن اين نامه که در جريان عمليات مرصاد (فروغ جاويدان) به دست نيروهای ايران افتاده بود، برای نخستين بار در داخل کشور انتشار يافت .

زرکش و همسرش هر دو در عمليات مزبور کشته شدند و وسايل شخصی آن دو نيز پس از شناسايی، مورد بازرسی قرار گرفته بودند که نامه مزبور در بين آنها پيدا شد. وی در نامه خود با اشاره به نادرستی تحليل سازمان در اقدام به پديد آوردن فاجعه هفتم تير، درباره اقدام به عمليات فروغ می نويسد :

نقل قول

اين شرايط عيناً شرايط هفت تير و يادآور آن روزهاست و اين بار چندم است که سازمان از همان سوراخ گزيده می شود و به يک اشتباه استراتژيک ديگر تن می دهد.

 

دیدار رجوی و ملک حسین پادشاه سابق اردن در کاخ پادشاهی اردن

در قسمت ديگری از نامه مزبور در مورد ديدگاه رجوی نسبت به مردم چنين آمده است :

نقل قول

مسعود ... در تشريح عمليات روی پارامتر مردم جايی باز نکرد و می خواهد «با يک ضربه» ، «تنه رژيم را واژگون کرده» و مردم را به صورت تماشاچی پشت رينگ نگه دارد. آنجا که در مقابل سؤال يکی از خواهران مبنی بر احتمال عدم حمايت مردم گفت که:

«مردم اگر با ما نيستند، بر ما هم نيستند و مردم تابع قدرتند و پس از اين که کفه قدرت به نفع ما چربيد، آنها هم خواهند آمد»

 

و نتيجه عملی اين خط يعنی حرکت جدای از توده، يعنی اراده گرايی و ...

 

نقل قول

طی بحث هايی که با مسعود رجوی و حميد [محمود عطايی] و شريف [مهدی ابريشمچی] و ... داشتيم بارها گفتم حرکتی که پشتوانه آن مردم نباشد با يک بند و بست و با يک تغيير فاز رژيم [نظام] ، مواجه با بن بست خواهد شد و به همين دليل مخالف آمدن به عراق بودم و به خاطر همين اظهار عقايد متهم به خيانت شدم و در پی اش حکم اعدام که البته کاش رفته بودم و اين طور مرا تصفيه و له نمی کردند.

زرکش در همين نامه علت باقی ماندن خود در تشکيلات را اينگونه توضيح داده بود :
 

نقل قول

سؤال خواهی کرد که تو با اين ذهنيت چرا در عمليات شرکت می کنی؟ نمی دانم شايد تحميل شرايط باشد، شايد توسل به راهی برای رفع اتهامات. در هر صورت دلايلی که تاکنون با وجود شرايط ويژه که برايم فراهم آورده اند و باعث شده بمانم و بارها در مورد آن بحث کرده ايم، هنوز آنها را منتفی نمی دانم و معتقد به اصلاح از درون هستم. حتی اگر همه چيزم را بر سر آن بگذارم...

 

شکست فاجعه بار عملیات فروغ جاویدان

گروهی از هواداران سازمان در فرانسه که مخالف رجوی بودند، [در تابستان 1377] اطلاعيه ای در مورد مرگ زرکش منتشر کردند. در اين اطلاعيه درباره انتشار نامه مذکور در ايران و واکنش سازمان در قبال آن چنين آمده است :
 

نقل قول

... پس از اين که رژيم [نظام] حاکم بر ايران نامه علی زرکش به همسرش مهين رضايی را منتشر نمود، مسئولين باند «ارتش آزاديبخش ملی ايران» علاوه بر راديو؛ در چندين شماره از نشريه وابسته به خود (نشريه اتحاديه انجمن های دانشجويان مسلمان خارج کشور، شماره های 152،150،148،145 از 25 شهريور تا 20 آبان سال 1367) با نوشتن مقالات و با کليشه کردن چندين دستخط علی زرکش و همچنين وصيت نامه او و مصاحبه با چند تن از ايادی شان از جمله خواهر علی زرکش و با آوردن دلايلی تلاش نمودند تا نامه علی زرکش به همسرش را که رژيم [نظام] منتشر کرده بود، دست نويس جعلی ... و مسخره و مضحک دانسته و...

 

نقل قول

البته بعد از اين همه بسيج نيرو و نوشتن مقالات متعدد، سازمان اضافه می نمايد که نامه منتشره توسط رژيم [نظام] ... ارزش پاسخگويی ندارد !!! ... ولی چندين مورد از جانب مسئولين اين باند همچنان لاينحل و بدون پاسخ می ماند :

 

نقل قول

1- آيا يکی از ارزنده ترين رهبران يعنی علی زرکش به خاطر تغيير موضع متهم به خيانت نشده بود ؟؟!!

2- رده و موضع سازمانی فردی که مدارج خطير انقلابی را يک به يک طی نموده ^(*) ... قبل از کشته شدنش در شکست فروغ جاويدان چه بوده است؟ ... وی تصفيه شده و همچنان تحت الحفظ بوده ... دو تا سه سال کاری نداشته، از زور بيکاری و جلوگيری از له شدن بيشتر، حاضر می شود تا يکی از کادرهای حفاظتی مسعود شود ...

 

 

(*) : رجوی در حکم انتصاب زرکش به عنوان قائم مقام خود، در تاريخ 30 فروردين 61 ، وی را از ارزنده ترين رهبران سازمان که مدارج خطير را طی کرده، توصيف کرده است. _{(نشريه اتحاديه انجمن های .../ش 36/ص1-2)}

 

 

نقل قول

3- آيا علی زرکش با رفتن به عراق موافق بود؟ به نظر می رسد جواب منفی است ...

4- جدای از تمام موارد بالا، اعم از درست يا نادرست بودن دست نويس [بنا به ادعای سازمان] جعلی ... محمد جابرزاده در نشست نیمه شب مهرماه سال 65 اعلام می دارد: در جلسه ای با حضور مسعود و مريم، اعضای دفتر سياسی و مرکزيت، و ... علی زرکش به خيانت متهم شده، خودش قبول کرده و حکم اعدامش هم صادر شده است.
 

... و (رجوی هم در نامه ای به شاهسوندی) می نويسد: علی زرکش هم حی و حاضر است، مدتی هم که در اينجا از ديد بعضی ها مخفی بود به خاطر اين بود که دشمن درباره تغيير مواضع او بر ما پيش دستی نکند ...

حال سؤال اين است که اگر آنچه در دست نويس جعلی علی زرکش آمده نادرست است ؟ ... تغيير موضع او چه بوده که مسئول ارتش آزاديبخش از ترس پيش دستی دشمن او را محکوم به اعدام و سپس برای مدتی وی را از ديده ها مخفی نگاه می دارند؟ _{(راستگو/مجاهدين خلق در آئينه تاريخ/ص239-242)}
 

محمد حسين سبحانی با بررسی چگونگی خلع رده و محاکمه و سرانجام مرگ زرکش با استناد به اسناد و مدارک منتشره و معتبر، معتقد است :
 

نقل قول

اختلافات علی زرکش با مسعود رجوی پيرامون نتيجه ندادن استراتژی مبارزه مسلحانه برای سرنگونی رژيم [نظام] بوده است ...

 

مهدی افتخاری می گفت: علی بر سر نحوه کشاندن نيروی اجتماعی و مردم به ميدان مبارزه عليه رژيم [نظام] با مسعود اختلاف داشت ...

جدای از اين نقل قول مهدی افتخاری که عضو دفتر سياسی وقت سازمان در زمان دستگيری علی زرکش بود، می توان به مضمون نامه های علی زرکش به همسرش مهين رضايی قبل از عمليات به اصطلاح فروغ جاويدان نيز اشاره کرد .

 

البته سازمان مجاهدين مدعی است که اين نامه ها قلابی می باشد و توسط رژيم [نظام] جمهوری اسلامی دست خط علی زرکش جعل شده است که البته می توان حدس زد بر اساس همان استدلالی که علی زرکش زندانی شد (يعنی جلوگيری از سوء استفاده رژيم) اين دروغ (جعل شدن نامه های علی زرکش توسط رژيم) نيز بر اساس همان استدال در سازمان توجيه و امکان طرح پيدا می کند. _{(سبحانی/روزهای تاريک بغداد/ص267-271)}

 

سبحانی همچنين با ذکر واکنش های همراه با شگفتی اعضای سازمان بعد از اعلام خبر کشته شدن زرکش در عمليات فروغ، روشن نشدن علت اين که وی به عنوان سرباز صفر در آن عمليات سازماندهی شده بود و عبارات سؤال برانگيز در وصيت نامه زرکش که توسط سازمان منتشر شد و حاکی از ديدگاه های مخالف قبلی وی با رهبران سازمان بود، تأکيد می کند که مطلب مندرج در نامه منتشره زرکش به همسرش صحت دارد و قابل انکار نيست. _{(سبحانی/روزهای تاريک بغداد/ص273-281)}

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : ان شاء الله در پست بعدی ، به آخرین بخش از سه گانه علی زرکش یعنی «روایت جلسه دادگاه علی زرکش» خواهیم پرداخت.

.

ویرایش شده در مرداد 0 توسط mehran55

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «حذف افراد خود و تسویه حساب های درون تشکیلاتی» اختصاص داد.

 

 

 

علی زرکش یزدی

فرجام یک بی فرجام (بخش سوم)

 

علی زرکش یزدی از اعضای سازمان مجاهدین خلق [منافقین] بود. بعد از کشته شدن موسی خیابانی در ۱۹ بهمن ۱۳۶۰، فرماندهی نظامی سازمان در داخل ایران را عهده‌دار شد. مدتی قائم‌مقام مسعودرجوی و عملا نفر دوم سازمان بود، اما به دلیل مخالفت با انقلاب ایدئولوژیک رجوی، پس از چندی مغضوب گردیده و توسط رجوی به اعدام محکوم گردید.

 

وی و همسرش در عملیات مرصاد (فروغ جاویدان) کشته شدند.

[ویکی پدیا]

 

 

 

جلسه دادگاه علی زرکش

(اعدام فقط به این دلیل که مسعود می گوید!!!)

آخرین تصویر از مهین رضائی (همسر علی زرکش) پیش از کشته شدن در مرصاد

 

پیش از این گمان می کردم که در پایان  تابستان ۶۱  با از بین رفتن اغلب خانه های تیمی، رجوی مجبور شد باقیمانده افراد را از ایران خارج کند اما با خواندن بخشی ازخاطرات هادی افشار به این نتیجه رسیدم ؛ بازهم هنوز خوی و خصلت رجوی را به خوبی نشناخته ام.

چرا که متوجه شدم او باز هم اصرار به ماندن در ایران و ادامه کشت و کشتار  و خط ترور داشته و [طبق ادعای افشار] تنها کسی که در برابر او ایستاده علی زرکش بوده است و یکی از علت های برکناری و پایمال کردن او ؛ خروجش  از ایران و  داشتن ایده ای خارج از طرح و نظر رجوی بوده است.

 

رجوی هم با رذالت عجیب و غریبی که ظاهرا فقط و فقط مختص به خود اوست ، او را به اعدام محکوم و سپس او  را سربه نیست کرد. به همین دلیل از شما می خواهم که در ادامه بررسی فراز و فرود علی زرکش و برای پی بردن به جزئیات بیشتر ماجراهای درونی «فرقه رجویه» مطالب زیر را مطالعه نمایید تا شاید بیشتر با نیات پلید قلبی رجوی و هوادارانش در فرقه آشنا شوید.

 

بخشی از شرح وضعیت او را مستقیم از خاطرات هادی افشار از اعضای قدیم مرکزیت سازمان می آورم:

نقل قول

علی زرکش در نشست های به اصطلاح مسئولین و در خلال بحث ها تلاش داشت با منطق و استدلال برخورد کند این در حالی بود که معمولا سایرین به عنوان یک فرهنگ، اساس کارشان خود رأیی و شانتاژ بود.

بعد از موسی، دفتر سیاسی به دلیل توانمندی های تئوریک و ذهن منسجمی که وی داشت، او را به عنوان جانشین انتخاب کرده بودند و رجوی هم (از خارجه) اعمال نفوذ کرده بود. [احتمالا احساس می کرد که او آدم تو دستی است و راحت تر می تواند روی او تسلط داشته باشد]

 

نقل قول

قبل از آن، رجوی  از او خیلی تمجید کرده و گفته بود: او بود که پیشنهاد ازدواج با مریم و راهگشایی انقلاب ایدئولوژیک را داده بود که البته عمده این حرف ها دروغ بود، همچنین در آن زمان رجوی گفت که این پیشنهاد را او از ایران فرستاده که این هم دروغی بیش نبود و وی سال ها بود که در خانه بغلی رجوی مستقر بود.

 

 

 

خلاصه جلسه دادگاه زرکش به روایت هادی افشار

 

چند ماهی از آغاز انقلاب ایدئولوژیک نگذشته بود که تعدادی از فرماندهان دست چین شده فرقه را با عجله از منطقه [منظور ترکیه و عراق است] به پاریس فرا خواندند. کسی نمی دانست که موضوع از چه قرار است تا اینکه وارد سالن نشست شدیم.

طبق معمول «خانم و آقا» آن بالا نشسته بودند و مسعود رجوی اعلام کرد که علی زرکش به جرم خیانت هایی که مرتکب شده، در دفتر سیاسی به اعدام محکوم شده است.

 

ما (همگی) همچون اهالی کره شمالی، در تائید تصمیم گرفته شده شروع به کف زدن کردیم و درست در همین هنگام مهدی ابریشمچی با یکی دو نفر دیگر، علی زرکش را از در کنار سن به داخل آوردند. علی زرکش فکر کرد که افراد به خاطر او کف میزنند و لذا دستش را به علامت پاسخ دادن بلند کرد و کف زدن هم تمام شد (خواستم در جریان فضا باشید) شاید او در لحظه فکر کرده بوده که مورد عفو! قرار گرفته و حال صحنه عوض شده است.
 

نقل قول

 

او مجموعا خیلی ضعیف و کاملا در هم شکسته به نظر می رسید و توان حرف زدن هم نداشت. انگشت کوچکش را هم به دلیل فشارها با چاقو در آشپزخانه قطع کرده بود.

 

 

بعد در حضور خودش ، محاکمه اش شروع شد [جالب است که اول به اعدام محکوم شده و بعدا محاکمه برگزار شده است]. کمی مسعود رجوی صحبت کرد، مقدار بیشتری مریم قجر، بلبل زبانی کرد و اگر اشتباه نکرده باشم مهدی ابریشمچی هم به عنوان مستنطق سوژه توضیحاتی داد.

علت اینکه گفتم  بلبل زبانی کرد این بود که در آن روزگار کسی او را نه به رسمیت می شناخت و نه جایگاهی برای او تصور می شد، همگی او را به چشم یک عروسک و ویترینی برای خالی نبودن عریضه نگاه می کردند.

 

واقعیت سال های بعد هم نشان داد که این احساس کاذب نبوده است. حال در چنین جلسه مهمی که قرار بود جانشین مسئول اول سازمان اعدام شود، هیچ جایی برای سخن گفتن مریم قجر وجود نداشت اما بیشترین سخنرانی را او کرد، فضای موجود و فضای سخنان وی تنها این احساس را القاء می کرد که گویا زنی در یک دعوای خانوادگی از شوهرش دفاع می کند.

 

 

جلسه در دو قسمت برگزار شد، قسمت اول که با حضور متهم بود نسبتا کوتاه بود و نه از متهم خواسته شد و نه به او اجازه صحبت داده شد و در قسمت دوم در غیاب متهم هر کس (منجمله اینجانب) هر حرف مربوط یا نامربوط و لنگه کفشی را که پیدا می کردیم نثار او می نمودیم.

 

اما حرفها و اتهاماتی که به علی زرکش نسبت داده شد و بر مبنای آن حکم اعدامش صادر شده بود به قرار زیر است که این حرفها با جو سازی و هیاهوی فراوان همراه بود.

 

نقل قول

اتهامات:

۱ـ وی اختلال جدی در کار و پیشرفت کار دفتر سیاسی ایجاد می کرده و مانع پیشرفت خطوط بوده است.

 

۲ـ وی تلاش داشته با بالا راندن هر چه بیشتر جایگاه مسعود آن را تبدیل به یک جایگاه فرمالیستی کرده و خودش مناصب کلیدی و عملی را بدست بگیرد.

«در اینجا مثالی هم از میتران (رئیس جمهور فرانسه) و نخست وزیرش زده شده که وی هم می خواسته همین بلا را بر سر میتران بیاورد.» همچنین گفته شد او با سیاست «آغل آغل کردن» قصد داشته که همه ما را (منظور خانم وآقا) به آغلی رانده و بعد خط مد نظر خودش را پیش ببرد.

 

۳ـ او «رجس» انقلاب ایدئولوژیک است و به این ترتیب این رجس و پلیدی از دامان انقلاب پاک شد، ورود مریم باعث این شد که «رجس» از پیکره انقلاب زایل شود و چندین بار آیه ای از قرآن (انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا) به عنوان شاهد مثال و بالاترین مجوز شرعی اعدام خوانده شد!

 

اتهامات همین سه قلم بودند و چیزی بیش از آن نبود، اما در میان صحبت ها نکات زیر هم مطرح شد که اصل قضیه در آنها نهفته است:

 

نقل قول

در میان جار و جنجالها، مسعود از او سوأل کرد که چرا در سال ۶۱ و بدون اطلاع من ایران را ترک کردی؟ و او با صدایی ضعیف جواب داد من که گفتم امکان ماندن وجود نداشت و مجبور شدیم اینکار را بکنیم والاّ همه کشته می شدیم که مسعود با عصبانیت به او پرخاش کرد که هر طور شده باید که می ماندید.

 

اگر چه جملات کوتاه است اما به راحتی قابل فهم است که حرف این بود: «می ماندی و کشته می شدی» بقیه توضیحات و برداشتها را با توجه به سابقه این فرد بر عهده شما می گذاریم.
 

نقل قول

در میان هیاهو و گفتن فاکتها، یکی از نفرات گفت در اتاق کار او روزنامه مردم مربوط به توده ای ها پیدا شده، معلوم است که او چه خطی را پیش می برده. [منظور این است که زرکش نفوذی حزب توده بوده !!!]

 

 

همانطور که در خلال نوشته توضیح دادم این جلسه به منظور تائید حکم اعدام توسط مرکزیت سازمان برگزار شده بود، حکم اعدام در نشست دفتر سیاسی صادر شده بود و در این جلسه فقط باید مورد تائید قرار می گرفت.

نقل قول

اگر چه جای بسی شرمندگی دارد اما همانطور که توضیح دادم نه سوال و جوابی و نه دفاع و حق پاسخگویی مطرح بود، ما جمع شده بودیم که فقط حکم را با هلهله و شادی و غریو شعارهایمان تائید کنیم و کسی حتی نپرسید چرا؟

 

این نکته را دقیق می گویم اگر در انتهای آن جلسه از همه افراد سوال می شد که به چه دلیل باید او را اعدام کرد پاسخ همگی این بود: «به این دلیل که مسعود می گوید». چرا که در جلسه نه تنها دلایل محکمه پسندی مطرح نشد، اصلا کسی دنبال چنین چیزی نمی گشت.

 

سالهاست که داستان علی زرکش در اذهان بصورت معمایی باقی مانده و من هم سالهاست که به آن فکر کرده و خود را سرزنش کرده ام.

 

جریان از این قرار بود که علی زرکش به عنوان فرمانده داخل کشور به چشم دیده بود که امکان ادامه عملیات و خط به اصطلاح مبارزه مسلحانه وجود ندارد، آنها که خود از بالاترین امکانات حفاظتی، مالی، خانه و پایگاه و امکانات جابجایی برخوردار بودند، دیده بودند امکان دوام آوردن نیست و هر روز تعداد بیشتری کشته می شوند و به همین خاطر تصمیم به خروج از ایران می گیرند.

 

نقل قول

به دنبال آن ، او در نشست ها و بحث های خطی و «جمع بندی از آنچه که گذشته بود» مخالف ادامه چنین خط «سکتاریستی» ^(*)  بود که نتیجه ای جز ادامه ترور و کشت و کشتار نداشت و علیرغم اینکه به لحاظ ویژگی های فردی، آدم قاطع و یکدنده ای نبود و کسی نبود که در برابر مسعود بایستد، اما بر سر این موضوع ایستاده بود و از آن کوتاه نمی آمد. 

 

نقل قول

علیرغم هر ضعفی که داشت اما یک تنه باعث شد که خون های زیادی نریزد، و شاهرگ حیات رهبریت سازمان را بند آورده بود. نوشته بودم که داستان ضحاک واقعی است. خودش هم از اول دنبال جانشین شدن نبود، او را جانشین کردند که بتوانند از طریق او امیالشان را پیش ببرند.

 

و این داستان در فرقه همواره  ادامه دارد ...

 

 

... پایان

 

 

(*) : واژه «سکتاریسم» را بیشتر چپی‌ها و کمونیست‌ها به کار می‌برند؛ از این رو تعریف سکتاریسم از دید آن‌ها در این‌جا نقل می‌شود: «سکتاریسم یعنی بریدن از توده‌ها و تبدیل شدن به یک دسته جدا از خلق».

این لغت از واژه «سِکت» مشتق شده و به معنای فرقه، گروه، دسته کوچک و «در بروی خود بسته» و «جدا از مردم» استعمار شده‌است. جلو دویدن یا عقب ماندن از توده‌های مردم از ویژگی‌های سکتاریسم است.
سکتاریسم زائیده جمود و دُگماتیسم و چپ روی است و در پوسته تنگ خود می‌تند و با زندگی و توده مردم هرگونه تماس و ارتباطی را قطع می‌کند و به محافظه کاری و تحریف اصول و فراموشی پروسه‌های اجتماعی می‌انجامد.

 

 

==========================

این سه پست رو بطور ویژه تقدیم می کنم به @AdmiralErfan عزیز که ارسال این سه پست بخاطر درخواست ایشون زودتر ارسال شد (خودم تصمیم داشتم که پست های مربوط به ماجرای زرکش را بعد از بررسی عملیات فروغ ارسال کنم)

==========================

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : پس از پایان سه گانه «فراز و فرود علی زرکش» ؛ ان شاء الله در پست بعدی ، به «ماجراهای خیانت بار فرقه رجوی در عراق» و در خلال جنگ 8 ساله خواهیم پرداخت.

.

[MF44 5,998]

بر 8 مرداد 1400 در 08:55 , mehran55 گفت:

سؤال خواهی کرد که تو با اين ذهنيت چرا در عمليات شرکت می کنی؟ نمی دانم شايد تحميل شرايط باشد، شايد توسل به راهی برای رفع اتهامات. در هر صورت دلايلی که تاکنون با وجود شرايط ويژه که برايم فراهم آورده اند و باعث شده بمانم و بارها در مورد آن بحث کرده ايم، هنوز آنها را منتفی نمی دانم و معتقد به اصلاح از درون هستم. حتی اگر همه چيزم را بر سر آن بگذارم

انقدر در کفر و الحاد و التقاط غرق شده بود که راه برگشت نداشت  چنین اشخاصی مصداق این آیه کلام الله هستند :خَتَمَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ وَ عَلى‏ سَمْعِهِمْ وَ عَلى‏ أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ (بقره 7) خداوند بر دلهاى آنان، و بر شنوايى ايشان مُهر نهاده؛ و بر ديدگانشان پرده‌اى است؛ و آنان را عذابى دردناك است.

[MF44 5,998]

بر 9 مرداد 1400 در 11:45 , mehran55 گفت:

جریان از این قرار بود که علی زرکش به عنوان فرمانده داخل کشور به چشم دیده بود که امکان ادامه عملیات و خط به اصطلاح مبارزه مسلحانه وجود ندارد، آنها که خود از بالاترین امکانات حفاظتی، مالی، خانه و پایگاه و امکانات جابجایی برخوردار بودند، دیده بودند امکان دوام آوردن نیست و هر روز تعداد بیشتری کشته می شوند و به همین خاطر تصمیم به خروج از ایران می گیرند

رجوی ملعون هم برای تبرئه خودش نیاز به یک قربانی داشت تا درمیان هوادارن او را مسئول شکست در داخل کشور معرفی کند و کسی سوال نپرسد خودت چرا نماندی و فرار کردی ؟

[AdmiralErfan 1,113]

4 hours قبل , mehran55 گفت:

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «حذف افراد خود و تسویه حساب های درون تشکیلاتی» اختصاص داد.

 

 

 

باسلام خدمت دوست عزیزم مهران بزرگوار بسیار از خوندن این تاپیک و متون شما لذت بردیم و کیفور شدیم

واقعا با تامل در باب افرادی مانند علی زرکش و پرویز یعقوبی که افراد رده بالا و جزو شورای رهبری سازمان بودند ، به این نتیجه می رسیم که شخص مسعود رجوی خون خوار تا چه اندازه حب ریاست داشته است که حتی به هم قطاران خودش هم رحم نکرده است.

نکته اول و جالب موضوع پذیرش تمامی این اتفاقات و بلایا توسط خودعلی زرکش از جانب رجوی هست.

شخصی که جزو ایدئولوژیست های تراز اول سازمان بوده چطور در مقابل شخص بی منطق و بی عقل و جانی مانند رجوی کوتاه اومده و هیچ اقدامی نکرده ؟ و پذیرفته که خیانت کرده ؟ عذاب وجدان؟؟

نکته دوم

دسیسه چینی مریم قجر هست ، که هیچ گاه به طور کامل روشن نشده که چه اختلافاتی بین و اون و زرکش بوده ، چون چندجا مطالعه کردم گویا زیاد روابط حسنه ایی با هم نداشتند.

درکل رجوی جانی دنبال کسی بود که تمامی اتفاقات و شکست ها بعد از سال های 61 رو به گردن اون بندازه و خودش را مبرا کند

با سپاس

 

.

 

[majid363 3,578]

6 hours قبل , mehran55 گفت:

«سکتاریسم یعنی بریدن از توده‌ها و تبدیل شدن به یک دسته جدا از خلق».

با سلان و تشکر از زحمات شما 

تفاوت خلق و توده چیه ؟

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «نقش این سازمان در حج خونین سال 1366» اختصاص داد.

 

 

 

حج خونین 1366

کشتار حجاج در مکه (بخش اول)

 

کشتار حجاج در مکه که در روز ۹ مرداد ۱۳۶۶ روی داد، به کشتار حجاج عمدتاً ایرانی که به شعارهای سیاسی موسوم به «اعلان برائت از مشرکین» در طول مناسک حج واجب پرداخته‌بودند، اشاره دارد. این رویداد سبب ایجاد تنش در روابط ایران و عربستان سعودی شد. در این واقعه ۲۷۵ تن از حجاج ایرانی، ۸۵ عربستانی از جمله نیروی پلیس و ۴۵ تن از حجاج دیگر کشورها کشته و شماری نیز زخمی شدند. این کشتار در زمان حکومت ملک فهد اتفاق افتاد.

 

در مرداد ۱۳۶۶ مسئولین ایرانی اعلام کردند که یک راهپیمایی یا تظاهرات صرفاً ایرانی کافی نیست. آنها خواستار این بودند که رژیم سعودی در پایان تظاهرات خود به زائران ایرانی اجازه ورود به مسجد الحرام در مکه را بدهد. در نتیجه گفت وگوهای سختگیرانه، اجازه داده شد که تظاهرات نیم کیلومتر قبل از مسجد الحرام به پایان برسد. همزمان تصمیم گرفته شد که نیروهای امنیتی سعودی را در حالت آماده باش بالا در نقطه مورد نظر قرار داشته باشند.

در روز جمعه ۹ مرداد، پس از نماز ظهر تظاهرات آغاز شد و زائران ایرانی شعارهای «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر اتحاد جماهیر شوروی» و «مرگ بر اسرائیل» سر می‌دادند. این راهپیمایی تا اواخر مسیر پیش‌بینی شده، یعنی پانصد متر قبل از مسجد الحرام، بدون مشکل انجام گرفت.

 

 

در این مرحله، برخی از ایرانیان خواستار ادامه تظاهرات برای ادامه فشار به سمت جلو و حضور در مسجد شدند. با شروع این اتفاق‌ها، افراد ناشناس با پرتاب اشیایی به سمت تظاهرات کنندگان، به آزار و اذیت زائران ایرانی پرداختند. این عوامل اوضاع را تشدید کرده و اوضاع را به درگیری شدید بین حجاج ایرانی و امنیت سعودی تبدیل کرده و گفته می‌شود که سعودی ها از چوب دستی و مواد برقی و ایرانی ها از چاقو و قمه استفاده می‌کردند.

 

بر اساس اعلام رسمی دولت سعودی ۴۰۵ نفر در این حادثه جان باختند ولی علت مرگ این افراد لگدمال شدن و فشار بوده و نه تنها شلیک نیروهای نظامی و امنیتی را «انکار کرده» ، بلکه استفاده از گاز اشک آور را نیز منکر شده است.

بر اساس منابع اطلاعاتی آمریکایی با بالا گرفتن درگیری بین نیروهای امنیتی و پلیس عربستان و تظاهرکنندگان، گارد ملی وارد عمل می‌شود و ابتدا گاز اشک آور شلیک می‌کند و سپس با اسلحه کمری و مسلسل شروع به شلیک می‌کنند و بدین صورت اعتراضات خاتمه می‌یابد.

 

 

در این واقعه ۴۰۵ نفر به تیر مستقیم یا در اثر ازدحام جمعیت کشته (۲۷۵ ایرانی، ۸۵ نیروی پلیس عربستانی و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها) و ۶۴۹ نفر زخمی (۳۰۳ ایرانی، ۱۴۵ عربستانی و ۲۰۱ از دیگر ملیت ها) شدند.

پس از این واقعه، حکومت عربستان سعودی سفارتخانه خود را در تهران تعطیل و روابط دیپلماتیک خود با ایران را قطع کرد.

 

[ویکی پدیا]

 

 

 

نقش عناصر مجاهدین در حج خونین

 

در مراسم حج سال 1366 «تهاجم خونینی به تظاهرات حجاج ایرانی» رخ داد که منجر به شهادت صدها نفر شد. در آن زمان دولت عربستان سعودی مقصر این فاجعه را نظام جمهوری اسلامی اعلام کرد. جمهوری اسلامی نیز علاوه بر رژیم آل سعود ، عوامل عراق و منافقین را هم از مسببان حادثه معرفی کرد.

 

به تصریح یکی از عناصر سابق سازمان ، رجوی با استفاده از فرصت ایام حج ، طبق یک طرح از قبل تعیین شده و با همکاری دولت عراق ، تظاهرات آرام اعلام برائت زائران ایرانی را به خون کشید تا به اهداف خاص خود برسد! _{(نشریه نگاه/سازمان مجاهدین … بیانیه رضوانی/ص 330)}

 

سبحانی در کتاب خود عکس رجوی و همراهانش در لباس احرام را چاپ کرده و نوشته است:

نقل قول

تصویر بالا مربوط به سفر مسعود رجوی به عربستان سعودی هم زمان با آشوب های مکه در سال 1366 می باشد. این عکس برای اولین بار در 16 اسفند 1379 در نشریه مجاهد به چاپ رسید و سازمان مجاهدین بعد از 13 سال اعلام کرد که وی در سال 1366 برای زیارت به مکه رفته است. آیا جای سؤال وجود ندارد که چرا این خبر و عکس ، 13 سال پنهان نگاه داشته شده است ؟ _{(سبحانی/روزهای تاریک بغداد/ص 92)}

 

افراد همراه رجوی در عکس مزبور عبارتند از : عباس داوری ، علیرضا باباخانی ، محمد سیدالمحدثین ، علی رضا صدر حاج سید جوادی و رضا درودی ، که همگی از مسئولین روابط خارجی و اطلاعاتی و حفاظتی سازمان بودند.

 

 

در سال 66 ، دولت عربستان سعودی در حال نزدیک شدن به ایران بود و تمایل داشت بسیاری از مشکلات و اختلافات فی مابین را حل نماید و روابط خود را با ایران بهبهود بخشد.

نزدیکی عربستان سعودی به جمهوری اسلامی ایران [در حالی که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به اوج خود رسیده بود]، هم برای صدام و هم برای رجوی بسیار هولناک بود. چرا که هر دو به کمک های مالی سعودی نیازمند بودند و این در صورتی ممکن بود که آن رژیم را هر چه بیشتر از جمهوری اسلامی دور سازند. از این رو می بایست تضاد بین آنها را دامن بزنند تا نزدیکی آن دو را مانع شوند.

 

تدارک امکانات اولیه و مقدمات اجرای توطئه را مأموران عراقی در پوشش مصونیت دیپلماتیک بر عهده داشتند، اینان مواد منفجره و نیز تصاویر امام را با خود به فرودگاه جده آوردند ، بدون آن که بازرسی و کنترلی در کار باشد.

افراد سازمان با گذرنامه های عراقی به عنوان حجاج عراقی وارد خاک عربستان شدند، ریاست کاروان سازمان را عنصر قدیمی مرکزیت عباس داوری (رحمان) به عهده داشت.

نیروهای رجوی در این مأموریت که از خارج کشور و منطقه جمع آوری و اعزام شدند و از هفته ها قبل ریش گذاشته بودند ، با یک اتوبوس از ساختمان موسوم به سعادتی در بغداد حرکت کردند.

این جمع پس از ورود به عربستان خود را به راحتی در میان زائران ایرانی جای دادند تا تحرکات آنان به نام ایرانیان تمام شود.

 

نوروز علی رضوانی ، عضو سابق سازمان می نویسد :

نقل قول

اسامی بعضی از افراد کاروان را که توانسته ایم به دست آوریم عبارتند از: 1) حاج مسیح، 2) حاج صادقی، 3) حسین مسلمی، 4) بهرام (تقی)، 5) اصغر (معروف به اصغر رادیو) ، 6) جواد صالح تهرانی (بیژن روابط) ، 7) کاوه روابط ، 8) حسین فیلی (عباس روابط) ، 9) حمید باطبی (رحیم روابط) ، 10) جواد ، 11) حسن عنایت (صادق روابط) ، رئیس اکیپ عراقی فردی به نام سروان خالد بود. _{(نشریه نگاه/سازمان مجاهدین …/بیانیه رضوانی/ص 331)}

 

 

 

سرنوشت تیم عملیاتی اعزامی به حج

بنای یادبود شهدای حج خونین در بهشت زهراء تهران

 

پس از بازگشت کاروان مزبور از عربستان، عده ای از این افراد به مرور زمان مسئله دار شدند و احتمال جدایی آنها از سازمان افزایش یافت ، به تصریح همان عضو جدا شده:

نقل قول

به منظور جلوگیری از انتشار خبر در بیرون ، سازمان افراد مسئله دار را یکی پس دیگری سر به نیست می کند. _{(نشریه نگاه/سازمان مجاهدین …/بیانیه رضوانی/ص 331)}

 

موارد مستند این امر بدین قرار نقل شده است :
 

نقل قول

1.اصغر رادیو : وی پس از مدتی از مجاهدین خلق جدا شد و سازمان او را به پاکستان اعزام کرد. بعد از چندی اعلام نمودند که اصغر توسط مأموران جمهوری اسلامی به قتل رسیده است.

 

نقل قول

2.بهرام (تقی): اهل تبریز پس از کشتار مکه ، مسئله دار شد و تحت برخورد قرار گرفته به رده پایین تر تشکیلاتی تنزل یافت. چندی بعد از سوی سازمان اعلام شد که نامبرده به علت بلد نبودن شنا و در حالی که جز او کسی در استخر نبوده ، در استخر پایگاه بدیع زادگان غرق شده است. _{(نشریه نگاه/سازمان مجاهدین …/بیانیه رضوانی/ص 331)}

 

نقل قول

 

3.جواد ( ؟ ): وی را به دار آویخته در تعمیرگاه یکی از قرارگاه ها یافتند. به اظهار دوستانش نامبرده در شب حادثه وضع نامطلوب روحی نداشته است ، همسر اول جواد در عملیات مرصاد کشته شد و به هنگام قتل وی همسر دوم او باردار بوده است.

 

بنا به گفته افراد قرارگاه محل اتفاق ، صحنه حلق آویز بسیار مرتفع بوده است و برای اجرای طرح دخالت دو نفر دیگر دست کم ، ضرورت داشته است . این نکته مسلم است که جواد به هنگام مرگ مسئله دار بوده و قصد جدایی از سازمان را داشته است. _{(نشریه نگاه/سازمان مجاهدین …/بیانیه رضوانی/ص 332)}

 

 

به غیر از موارد مذکور ، در همان مقطع مرگ های مشکوک دیگری نیز در قرارگاه اشرف روی داده است که حداقل 18 مورد آنها تاکنون توسط برخی اعضای سابق سازمان افشا شده اند، _{(نشریه نگاه/سازمان مجاهدین …/ص 333–334 /گفتگوها/محمد محمدی گرگانی درباره مرگ مشکوک برادرش حسن محمدی گرگانی)} ولی معلوم نیست افراد مقتول یا متوفی در واقعه حج سال 66 دخالت داشته اند یا خیر ، لیکن قطعی است که همه این مرگ های مدتی پس از آن حادثه پیش آمده است.

 

 

 

ادامه دارد ...

 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : ؛ ان شاء الله در پست بعدی ، به ادامه بررسی «نقش مجاهدین خلق در وقوع حج خونین» خواهیم پرداخت.

.

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «نقش این سازمان در حج خونین سال 1366» اختصاص داد.

 

 

 

حج خونین 1366

کشتار حجاج در مکه (بخش پایانی)

 

کشتار حجاج در مکه که در روز ۹ مرداد ۱۳۶۶ روی داد، به کشتار حجاج عمدتاً ایرانی که به شعارهای سیاسی موسوم به «اعلان برائت از مشرکین» در طول مناسک حج واجب پرداخته‌بودند، اشاره دارد. این رویداد سبب ایجاد تنش در روابط ایران و عربستان سعودی شد. این کشتار در زمان حکومت ملک فهد اتفاق افتاد.

 

در این واقعه ۴۰۵ نفر به تیر مستقیم یا در اثر ازدحام جمعیت کشته (۲۷۵ ایرانی، ۸۵ نیروی پلیس عربستانی و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها) و ۶۴۹ نفر زخمی (۳۰۳ ایرانی، ۱۴۵ عربستانی و ۲۰۱ از دیگر ملیت ها) شدند.

پس از این واقعه، حکومت عربستان سعودی سفارتخانه خود را در تهران تعطیل و روابط دیپلماتیک خود با ایران را قطع کرد.

 

[ویکی پدیا]

 

 

 

پشت پرده حج خونین به روایت استخبارات عراق

 

اظهارات و گواهی های برخی از جدا شدگان سازمان در اروپا مبنی بر اطلاع از نقش سازمان در کشتار حجاج ایرانی در سال 66، در اسفند ماه 73 و بهار 74 بازتاب وسیعی در نشریات فارسی زبان خارجی از کشور یافت و بعد از آن نیز به تناوب در مصاحبه ها و نوشته های آنان به این موضوع اشاره شده است.

 

همچنین سابقه اقدام سازمان برای اعزام مخفیانه افراد به حج با هویت عراقی و تلاش برای نفوذ در کاروان های ایرانی، در نوارهای ویدئویی مذاکرات رابط سازمان و مقامات استخبارات عراق وجود دارد.

 

در بخشی از مذاکرات افشا شده عباس داوری [نماینده سازمان در جلسه با افسران امنیتی عراق] که بعد از سقوط صدام به دست آمده است، به موضوع حضور افراد سازمان در حج اینگونه اشاره می شود :

نقل قول

عباس داوری: ما می خواستیم اگر امکان داشته باشد در درون هیئت های عراقی اعزامی به حج حضور یابیم و بگونه ای که مشخص نگردد که از مجاهدین و غیر عراقی هستیم و همان روزی که ایرانی ها وارد می شوند ما هم ملحق شویم، البته می دانید که ایرانی ها به صورت کاروانی به حج می آیند و می خواهیم نیروهای خود را در آنها نفوذ دهیم و ارتباط گیری کنند.

 

افسر امنیتی : ما چگونه برای شما ویزا بگیریم ؟ این نیروهای شما کجا می خواهند ارتباط گیری کنند ؟

 

عباس داوری : در جده ، که همه زائرین ابتدا آنجا پیدا می شوند و فعلاً چند نفر مد نظر ما است که هم اکنون در عراق نیستند .

 

افسر امنیتی عراق : ما پس از موافقت می توانیم برای آنها گذرنامه عراقی درست کنیم و به همراه برخی از کاروان های حج بفرستیم. برای هر فرد گذرنامه را می فرستند و به دست او می رسانند و در موعد مقرر هم گذرنامه را باز گرداند ، راه دیگری نداریم.

 

عباس داوری : به خاطر حساسیت موجود اگر بشود که بازگشتش به کشور دیگری باشد و از آنجا به عراق بیاید بهتر است.

 

افسر امنیتی عراق : چون گذرنامه اش با یکی از کاروان های ما خواهد رفت نمی تواند با این کاروان باز نگردد ، چون عربستان از هر کاروانی لیست دارد و نفر شما می تواند به مجرد رسیدن به آنجا از بعثه جدا شود و دنبال کارش برود و کسی او را شناسایی نخواهد کرد و در پایان به فرد تعیین شده از سوی ما مراجعه می کند و گذرنامه اش را تحویل می گیرد و می آید.

 

عباس داوری : نفرات مجاهدین می خواهند در داخل کاروان های ایرانی جای بگیرند و شب و روز با آنها باشند و مشخص نگردد که از کاروان دیگری آمده اند.

 

البته جزئیات پیچیده نقش سازمان در زمینه سازی و سوق دادن دولت وقت عربستان به کشتار خونین حجاج ایرانی و حتی مشارکت در عملیات کشتار ، هنوز کاملاً روشن نشده است .

اما این واقعیت مسلم است که سازمان با ایفای نقش دوگانه «از یک سو افراد خود را به عنوان عوامل دولت ایران برای انجام اقدامات تخریبی در عربستان به داخل ایرانیان فرستاد» و «از سوی دیگر با ارائه اطلاعات گمراه کننده به مقامات عربستان» آنان را برای اقدام پیشگیرانه و خشونت بار علیه حجاج ایرانی ، فریب داد و تحریک نمود.

 

 

 

سفر محرمانه رجوی به عربستان و نقش منافقین در کشتار مکه

 

بعد از موفقیت سازمان در جلب اعتماد حکومت عربستان [به کمک رژیم بعث عراق]، که بعد از انتشار اطلاعیه سازمان در محکومیت فاجعه مکه و انتساب مسئولیت آن به جمهوری اسلامی به بالاترین حد خود رسید [سازمان در این اطلاعیه که در تاریخ 14 آبان 1366 صادر شد ، مسئولیت وقوع کشتار خونین حجاج ایرانی را بر عهده دولت جمهوری اسلامی ایران اعلام نمود و به تبرئه دولت عربستان پرداخت] ، روابط تشکیلات با عربستان سعودی توسعه یافت.

 

در یک نوار ویدئویی مذاکرات مهدی ابریشمچی با افسران ارشد اطلاعاتی عراق در آبان 1366 چنین آمده است :

نقل قول

 

مهدی ابریشمچی : روز پنجشنبه از سفارت سعودی بعد از اطلاعیه ای که ما راجع به قضیه مکه صادر کردیم تماس گرفتند و گفتند که ملک فهد برای شما پیامی فرستاده است. ما به خاطر رعایت مسائل امنیتی با شما مشورت نمودیم .

سعودی ها خواستند که روز شنبه با ما جلسه ای داشته باشند و امروز موافقت کردیم ملاقات ما در روز شنبه در ساختمانی خواهد بود که می شناسید. اگر ملاحظه ای دارید بفرمایید.

 

افسر اطلاعاتی عراق : راجع به مطلبی که برادر مسعود (رجوی) به وزارت خارجه ارسال نموده است ، شما چه اطلاعاتی راجع به این موضوع دارید؟ باید هماهنگی صورت پذیرد ، موضوع ملاقات با سفیر سعودی را قبلاً مطرح ننموده اید، من نمی دانم. 

گویا مطلبی در این رابطه به وزارت خارجه فرستاده شده است ، چون گمان خواهد شد که شما این رابطه و ملاقات را با هماهنگی قبلی با ما انجام داده اید، لذا مناسب است ما را در جریان بگذارید.

ما در هر زمینه می خواهیم آبروی سازمان حفظ شود، من به عنوان یک فرد کارشناس و جناب دکتر (رئیس سازمان اطلاعات عراق) هم در این رابطه احساس مسئولیت می کنیم.

آیا به نظر نمی رسد که خوب بود ما را در جریان می گذاشتید، ما برای تحرک برادر مسعود و دیدار ایشان با سفیر سعودی محدودیتی نمی گذاریم.

 

 

 

نقل قول

 

ابریشمچی : این دعوتنامه رسمی را که ملک فهد برای ما فرستاده است، ما فکر می کردیم در رابطه با اطلاعیه ما بوده است ، ولی وقتی رفتیم این دعوتنامه را به ما تحویل دادند، لذا ما جهت هماهنگی با شما مستقیماً این مسئله را بیان نمودیم تا ملاحظات و نقطه نظرات شما را در نظر بگیریم.

 

به دنبال اطلاعیه ای که بعد از قضیه مکه دادیم که رونوشت آن به سفارت سعودی در بغداد فرستاده شده بود، آقای سفیر تماس گرفته و گفته بود که حامل پیام ملک فهد بوده و امروز به دیدار من آمد.

سفیر با ابلاغ توجهات ملک فهد ، هیئتی را از سازمان جهت سفر به جده و ملاقات با مسئولین عربستان سعودی دعوت نموده اند و تاریخی مشخص کرده اند که روز سه شنبه این هفته را منتظر هیئت هستند. مسعود گفت حدس می زنم این دعوت ملک فهد از هیئت ممکن است در ارتباط با توصیه هایی باشد که جناب رئیس جمهور (صدام) گفته اند.

 

 

 

ابریشمچی در ادامه این جلسه ، پیام رجوی خطاب به رئیس سازمان اطلاعات عراق را قرائت می کند که در بخشی از آن چنین آمده است :

 

نقل قول

 

آنچنان که دکتر می دانند ما به دنبال متقاعد کردن سعودی به برقراری ارتباط مستحکم با عراق هستیم و همین طور خواستار این هستیم که [امام] خمینی را به قوی ترین صورت طرد کنیم و جناب دکتر خوب می دانند که خبر این رابطه باید بین ما و شما محفوظ بماند.

همچنین اگر دکتر ملاحظه ای دارند قبل از آن که هئیت روز سه شنبه برود، بیان کند و به اطلاع می رسانم که هیئت سه نفر است که مسئول آن سیدالمحدثین می باشد.

 

افسر اطلاعاتی عراق : شما هر موقع کار داشتید تلفنی تماس بگیرید ما در خدمت تان هستیم . اگر لازم باشد ما نیز با سفیر سعودی دیدار می کنیم، ارتباط سازمان را با همه کشورها می خواهیم.

 

 

 

هیئت مزبور به عربستان سفر نمود و بعد از مدتی مقدمات سفر محرمانه رجوی به عربستان در پوشش انجام مناسک عمره فراهم شد. 

[به نظر کارشناسان مسائل سازمان و برخی اعضای سابق ، سفر شخص رجوی به عربستان ، نشانه ای از عمق روابط و همکاری های اطلاعاتی و امنیتی مشترک عراق و عربستان و سازمان در آن مقطع زمانی بوده است و نمی توان آن را صرفاً یک تشکر ساده عربستان به خاطر صدور یک اطلاعیه محسوب نمود. زیرا اگر مسئله فقط دعوت رجوی برای انجام مناسک عمره به میزبانی دولت عربستان می بود، نیازی به اعزام یک هیئت مقدماتی و دخالت سازمان اطلاعات عراق نبود.]

 

در بخش دیگر از مذاکرات ، افسر اطلاعات عراق می گوید :

نقل قول

 

ما برای این که مخفی بودن سفر را تأمین کنیم حتی برای مخفی ماندن از دید کارکنان فرودگاه یک جدول زمان بندی شده داریم که به شما اطلاع می دهیم تا بر اساس آن عمل شود و انتظار داریم بر اساس آن عمل شود و غیر از ما سه نفر هیچ کس از آن اطلاع ندارد .

 

... الان اطلاعات هواپیما از امور خارجه بما رسید، هواپیما G3 و شماره پرواز 380 می باشد و پرواز ساعت 10 است … ما از ساعت 8 صبح نفرات مان در فرودگاه هستند.

 

 

در جلسات دیگر بین رابط سازمان مجاهدین و سازمان اطلاعاتی عراق تأکید می شود که سفر مزبور در جهت جلب حمایت بیشتر عربستان از سازمان برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران بوده است.

 

همان گونه که قبلاً اشاره شد ، سازمان خبر این مسافرت را 13 سال مخفی نگاه داشت و اولین بار در سال 1379 ، ظاهراً به دلیل استفاده تبلیغاتی از چاپ عکس رجوی در لباس احرام حج ، آن را علنی نمود .

البته همواره سازمان موضوع نقش خود در کشتار حجاج در سال 1366 را تکذیب نموده و مانند سایر موارد افشا شده از سوی جدا شدگان ، ماجرا را از اساس منکر گردیده است.

 

 

البته پیش از افشاگری‌های اعضای منافقین، اطلاعاتی از نقش گروهک منافقین در کشتار مردم در روز 9 مردادماه به دست مقامات جمهوری اسلامی رسیده بود. به‌عنوان مثال حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رئیس‌جمهور وقت ایران، ضمن سخنرانی خود در مرداد 66 به نقش منافقین در حوادث جمعه خونین مکه اشاره کرده و فرمودند: 

 

نقل قول

ما به احتمال زیاد حدس می‌زنیم منافقین و مزدوران بسیار پست که حاضرند علیه کشورشان به هر جنایتی دست بزنند در این جنایت ددمنشانه دخالت داشته‌اند. شواهد نشان می‌دهد که عده‌ای فارسی‌زبان که صورت‌های خود را پوشانیده بودند در این جنایت، استکبار جهانی و رژیم پادشاهی سعودی را یاری کردند. این حادثه از قبل طراحی شده بود و بعید نیست که از چند ماه پیش، همزمان با قضیه خلیج فارس هماهنگ شده باشد.

 

 

 عزت‌الله سحابی از مشهورترین چهره های جریان ملی-مذهبی نیز مدت‌ها بعد درمورد شیطنت‌های منافقین در حادثه «جمعه خونین» در کتاب خاطرات خود نوشت: 

 

نقل قول

متاسفانه در اثر دخالت‌های مرموزی که انجام شد، در آن سال این تظاهرات سرکوب شد و تعداد زیادی از هموطنان ما کشته شدند. در سفری که آن سال به خارج داشتم یکی از دوستان به من خبر داد که شیطنت‌هایی از سوی مجاهدین این حادثه را رقم زده، یا به خشونت کشیده است. امیدوار بودم این خبر درست نباشد...

 

ولی شنیده‌ها حاکی از آن بود که یکی از اعضای مجاهدین آقای عباس... [منظور ایشان عباس داوری است]، با لباس احرام بین تظاهرات‌کنندگان هنگامی که جمعیت روی پل معروف به «هجوم» می‌رسند گلوله‌ای به طرف پلیس شلیک می‌کند. پلیس عربستان هم که کاملا در حال آماده‌باش بود به طرف جمعیت حمله می‌کنند و تیراندازی می‌شود، جمعیت سراسیمه به عقب برمی‌گردند و جماعت زیادی که بیشتر خانم‌ها بودند زیر دست و پا له می‌شوند و از بین می‌روند.

 

 

... پایان

 

 

منبع:کتاب سازمان مجاهدین خلق/پیدایی تا فرجام/جلد سوم

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : پس از پایان بررسی نقش مجاهدین «در حج خونین سال 66» ؛ ان شاء الله در پست بعدی ، به «ماجرای عملیات های نظامی منافقین» در خلال جنگ 8 ساله خواهیم پرداخت.

.

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «انجام عملیات نظامی در جبهه های جنگ بر علیه نظامیان ایران» اختصاص داد.

 

 

 

ارتش خصوصی صدام

طرح جلد کتاب ارتش خصوصی صدام ؛ نوشته آن سینگلتون

 

چندی پس از انتقال اغلب نیروهای سازمان به عراق و تغییر استراتژی جنگ چریکی به جنگ کلاسیک ، در آخرین سال جنگ 8 ساله ایران و عراق و در شرایطی که توان نظامی ایران در پی چندین سال جنگ فرسایشی و توان اقتصادی و روحی ایرانیان با کاهش بسیار شدید درآمدهای نفتی شدیداً تحلیل رفته‌است، سازمان مجاهدین، رویارویی علنی با نیروهای ایرانی در جبهه‌ها را آغاز می‌کند. 

[ ویکی پدیا ]

با این اقدام سازمان پا در مسیری می گذارد که به اذعان بسیاری از پژوهشگران مستقل غربی ، در اندک زمانی تبدیل به ارتش خصوصی صدام می شوند. بطوریکه در فاصله سال ‪ ۱۹۹۱‬تا سقوط رژيم صدام ، اعتمادی كه ديكتاتور سابق عراق به منافقين داشت، بسیار بيشتر از اعتماد وی به نيروهای عراقی تحت فرمان وی بود. 

 

 

 

 

عملیات آفتاب

 

عملیات آفتاب یا عملیات فکه، نام نخستین عملیات از عملیات‌های سه‌گانه سازمان مجاهدین خلق در جنگ هشت ساله ایران و عراق بود که با پشتیبانی ارتش عراق علیه نیروهای ایرانی صورت پذیرفت. در جریان این عملیات و بر اساس ادعای مجاهدین، تلفات وارده به لشکر ۷۷ خراسان ۳۵۰۰ تن کشته و مجروح و ۵۰۸ تن اسیر، بیان می‌شود.

این عملیات برای اول فروردین سال ۱۳۶۷ در اطراف شوش برنامه‌ریزی شده بود ( منطقه عمومی فکه) ، اما درگیری دو تن از نیروهای شناسایی سازمان و دستگیر شدن آن‌ها توسط نیروهای ایرانی، منجر به تردیدهایی پیرامون لو رفتن احتمالی عملیات و تعویق یک‌هفته‌ای آن شد. نهایتاً این عملیات در ۸ فروردین 1367 آغاز شد. 

در جریان این عملیات به گفتهٔ منابع سازمان مجاهدین خلق، بیش از 500 تن از نیروهای ارتش (لشکر 77 خراسان) و ژاندارمری به اسارت منافقین درآمده و به پشت جبهه منتقل می‌شوند و همچنین نزدیک به ۳۵۰۰ تن از نیروهای نظامی ایران کشته [شهید] و یا مجروح شدند و مقدار زیادی تجهیزات جنگی نیز به غنیمت آنان درآمد. مجاهدین تعداد تلفات خود را ۱۲۳ نفر گزارش داده و پس از اجرای عملیات منطقه را ترک و به خاک عراق باز‌گشتند.

[برخی از] منابع رسمی در جمهوری اسلامی اما ، این مدعا را رد می‌کنند و معتقد به عدم موفقیت مجاهدین در این عملیات هستند.

 

پس از انجام این عملیات و حمله نظامی مستقیم مجاهدین به کشور خود برای کمک به صدام و افزایش خشم و نفرت عمومی از مجاهدین، بسیاری از گروه‌های سیاسی [اپوزیسیون] ، همکاری خود با این سازمان را قطع نمودند. [عملا تمامی گروه های زیر پرچم شورای ملی مقاومت از این مجموعه خارج شدند و فقط مجاهدین در این شورا باقی ماندند]

 

[ ویکی پدیا ]

 

 

 

عملیات آفتاب و ضرورت بن بست شکنی

 

انتقال رهبری سازمان مجاهدین خلق از پاریس به عراق که به دلایل متعدد از جمله توافقات محرمانه رجوی و رژیم صدام [که متعاقب ملاقات طارق عزیز با رجوی در سال 1363 صورت گرفت] ، مجاهدین خلق را به لحاظ تاریخی در موقعیت تازه ای قرار داد.

شکست فاز جنگ چریکی شهری که به تاثیر از الگوهای مارکسیستی از آغاز سال 60 نتیجه ای جز متلاشی شدن کمی و کیفی هسته های داخلی سازمان به جا نگذاشته بود رجوی را بار دیگر با آزمون تازه ای از تحرکات مسلحانه و تروریستی مواجه کرد. 

 

اتخاذ مشی موسوم به منطقه ای [که با اتکاء ائتلاف با حزب دمکرات کردستان اتخاذ شد] مجاهدین را برای پیش بردن این خط تازه به منطقه "آلان" کردستان کشاند. متعاقب این تحولات، ملاقات رجوی با طارق عزیز بحران تازه ای را در شورای ملی مقاومت سبب شد. حاصل آن جدایی حزب دمکرات کردستان و از دست دادن پایگاه های مجاهدین در منطقه کردنشین بود.

 

این مهم و متعاقب آن اخراج رجوی از پاریس ؛ منجر به تعامل و نزدیکی همه جانبه سازمان مجاهدین خلق با عراق گردید. اگر چه این تعاملات در تاریخچه سازمان سبقه طولانی دارد اما به هر حال شرایط حاصله از شکست های سازمان در فاز جنگ چریکی شهری و جدایی حزب دمکرات کردستان از مجاهدین ؛ پوشش و محمل مناسبی بود تا این تعامل با لحاظ کردن فرض «ناگزیری و اجبار» برای اعضای سازمان آسان تر متصور شود.

 

 

با این حال در ادامه همکاریهای فی مابین مجاهدین و عراق این فرض رنگ باخت و وجه استراتژیک این پیمان هم برای مجاهدین و هم صدام بیشتر نمایان شد. این نزدیکی در نهایت منجر به توجیه شرایط تازه مجاهدین مبنی بر روی آوردن به تاکتیک موسوم به "جنگ نوین" و شبه کلاسیک شد.

 

انتخاب خاک عراق به عنوان نقطه قابل اتکا برای فاز نوین از جهات بسیاری بر اساس ظواهر و تحلیل های سازمان یک توفیق و گام به جلو ارزیابی می شد. به این دلیل که سازمان با تعاملات پنهانی و آشکار نظامی، سیاسی و جاسوسی می توانست بخش قابل ملاحظه ای از نیازهای مقطعی خود را برآورده نموده و از سوی دیگر شرایط جنگ چریکی شهری [که منجر به انسداد سازمان شده بود ] را مجددا فعال کند.

 

با انتخاب خاک عراق و متعاقب آن تاسیس ارتش موسوم به آزادیبخش، سازمان بدون اعلام رسمی در تغییر تاکتیک جنگ چریکی شهری و فقدان شرایط عینی برای جنگ منطقه ای، عملا وارد مرحله تازه ای به نام «جنگ کلاسیک» شد.

 

 

 

ارتش آزادیبخش رجوی یا ارتش خصوصی صدام

 

تاسیس ارتش آزادیبخش در سال 1366 با این هدف استراتژیک همراه بود که از این پس مسئله سرنگونی جمهوری اسلامی تنها از طریق یک جنگ نیمه کلاسیک امکان پذیر است.

متمرکز کردن نیروهای پراکنده سازمان «از داخل ایران» و «بعضا کشورهای اروپایی» به درون خاک عراق، آموزش [متناسب با شرایط] جدید به این افراد، تهیه ادوات جنگی مورد نیاز، توجیه کل نیروها [ و بعضا حتی اعضای مسئله داری نظیر زرکش و یعقوبی ] در موقعیت تازه، نخستین اقدامات این مرحله بود. ظاهرا گذر از این مرحله و تا آماده سازی آنها تحت یک سیستم نظامی برای تحرکات شبه کلاسیک نیاز به زمان درخوری داشت.

 

از زمان تاسیس ارتش آزادیبخش در خرداد سال 1366 تا عملیات موسوم به آفتاب در 7 فروردین ماه 1367 به نظر می رسد زمان کافی ای برای این پروسه نباشد. اما عملا سازمان پس از گذشت این زمان محدود اقدام به انجام عملیات آفتاب می کند. این عملیات در نوع خود و صرفنظر از دستاوردهای فرضی برای مجاهدین خلق از جهات بسیاری قابل ارزیابی است:

 

1- عملیات آفتاب پیش از هر چیز ضرورت خود را از احیا روحی و روانی و بازسازی نیروهای منفعل و بعضا مسئله دار سازمان عاریه می گیرد. رهبری مجاهدین در آغاز فاز نظامی در اوایل سال شصت بر سرنگونی جمهوری اسلامی در استراتژی کوتاه مدت تاکید دارد. اما محاسبات رجوی نه تنها در واقعیت بیرونی جواب نمی دهد که بعضا او را با چالشهای جدی از سوی اعضای شورا و مجاهدین روبرو می کند. در واقع خط انتخاب عراق و متعاقب آن انجام عملیاتی از نوع آفتاب پاسخ ناگزیری است از سوی رجوی مبنی بر این که راه حل استراتژیک سرنگونی با تاسیس ارتش آزادیبخش وارد آخرین مراحل خود شده است. رجوی از این طریق با دادن امید دوباره به اعضا تلاش می کند خود را از فشار روانی ناشی از شکست در فاز جنگ چریکی شهری بیرون بیاورد.

 

2- حمایت نظامی و نفراتی مجاهدین [از سوی عراق] در این مقطع برای برون رفت رجوی از بن بستهای ناگزیر از اهمیت خاصی برخوردار بود. این شرایط به رجوی کمک می کرد تا با اتکا به نیروهای نظامی عراق این توهم را نزد هواداران خود دامن بزند که مسئله سرنگونی [با راه حل تازه] به دلیل حمایت یک نیروی مکانیزه در آینده نزدیک محقق خواهد شد.

 

رژه تیپ زنان در اردوگاه اشرف 

 

3- دستاوردهای این گونه عملیات های موضعی [از جمله آفتاب] در نوار مرزی ایران، امر را بر هواداران رجوی مشتبه نموده بود که می توان با استفاده از شرایط جدید چشم انداز سرنگونی را قطعی دید. لازم به توضیح است مجاهدین طی این عملیات تعدادی از مرزبانان و سربازان جمهوری اسلامی که متعلق به ژاندارمری و ارتش بودند را به عنوان اسیر جنگی به عراق و در اختیار استخبارات این کشور قرار دادند. متعاقبا با تحت فشار گذاشتن، زمینه های جذب تعدادی از آنها را به سازمان فراهم آوردند.

 

به اذعان مجاهدین در این عملیات تعداد 508 سرباز ژاندارمری و ارتش به اسارت مجاهدین در آمدند که تمامی به اردوگاههای عراقی تحویل شدند. در این رابطه به نقل از نشریه مجاهد می خوانیم :

 

نقل قول

در این عملیات 508 تن از نیروهای رژیم [نظام] به اسارت ارتش آزادیبخش در آمدند که افسران متعددی از ارتش و ژاندارمری تحت امر [امام] خمینی در میان آنها بودند.

 

مجاهدین در واقع با این شیوه برخورد میزان وابستگی همه جانبه خود را به رژیم صدام نشان می دادند. با لحاظ این توفیقهای نسبی و با این احتساب که قبل از این به هواداران گفته شده بود رهبری مجاهدین قادر است زمان محدودی را [بر اساس توافقات فی مابین صدام و رجوی] در عراق بماند و اگر سازمان طی این مدت قادر به سرنگونی نباشد به اصطلاح رهبری سازمان در این مقطع خواهد سوخت، هواداران و نیروهای سازمان چشم انداز فرضی پیش رو را عینی تر و ملموس تر می دیدند.

 

4- تشدید شرایط جنگی از سوی دیگر به سازمان این امکان را می داد تا به عنوان یک فاکتور تعیین کننده کماکان بر چشم انداز سرنگونی تاکید مضاعفی داشته باشد. دستاوردهای نصف و نیمه سازمان در عملیات کوچک در نوار مرزی ایران و عراق که عمدتا با حمایت لجستیکی و نفراتی عراق به دست آمده بود دست رهبری را در انجام عملیات مشابه از نوع آفتاب با شعاع عملیاتی وسیع تر باز گذاشته بود.

 

اسرای لشکر 77 خراسان (نیروهای منافقین با پارچه های سفید روی آستین)

 

5- در واقع این عملیات کوچک، اقدام انتحاری رجوی در عملیات موسوم به فروغ جاویدان را زمینه سازی کرد. مجاهدین بعدها به این زمینه چینی به شکل شفاف تری اشاره کرده و نوشتند:

نقل قول

تمام نتیجه گیریهای فوق یک پیام فوری برای ارتش آزادیبخش داشت و آن از دست ندادن زمان و ضرورت آمادگی سریع برای عملیات بزرگتر بعدی بود.

 

و در این راستا از رژیم صدام ، خواهان سلاحهای مجهزتر و به روزتری بودند.

در این رابطه به نقل از نشریه می خوانیم:

نقل قول

موفقیت چشمگیر در این عملیات باز هم نوید عملیات بزرگتر، سلاح های جدیدتر و سازمان رزم تازه تری را برای ارتش آزادیبخش به همراه داشت.

 

6- با این تفاوت که عملیات فروغ جاویدان پس از اجماع بر قطعنامه 598 ، تا حد زیادی سازمان مجاهدین را در موقعیت انسداد قرار داده بود. اما رجوی برای توجیه این عملیات اتکای عمده اش به دستاوردهای عملیاتی شبیه آفتاب بود.

 

 

 

پی آمدهای عملیات آفتاب

غنیمت های ادعائی مجاهدین از عملیات آفتاب

 

عملیات آفتاب صرفنظر از دستاوردهای تشکیلاتی حاصله برای مجاهدین اما با توجه به شرایط جنگی میان ایران و عراق هزینه های غیر قابل جبرانی برای آنان به همراه داشت.

مجاهدین که قبل تر و در جریان تعاملات سیاسی خود با عراق با قهر و به قول خودشان بی مهری شمار زیادی از اعضای شورای ملی مقاومت و جدایی آنها [و از سوی دیگر نیروهای اپوزیسیون و مشخصا تنفر مردم] روبرو شده بودند با انجام عملیات مشترک با نیروهای عراقی به داخل خاک ایران این موقعیت را تشدید کردند.

 

به هر حال انجام عملیاتی از نوع آفتاب و ... از سوی سازمان مجاهدین خلق کماکان به عنوان نقطه چرکین دیگر در تاریخچه سازمان مجاهدین خلق ثبت شده است.

 

مجاهدین علی رغم تلاشهای مستمر و تبلیغاتی خود برای همسان سازی موقعیت فعلی با نیروهای مقاومت اروپا در طول جنگ جهانی دوم به دلیل ماهیت وابسته خود چه به لحاظ نظامی و تسلیحاتی و چه سیاسی و نقش ستون پنجمی که سازمان در طول سالهای جنگ برای عراق به عهده داشت و همچنین انجام عملیات نظامی به کشوری که در حال دفع تجاوز نیروی بیگانه است، قادر به تبرئه خود نخواهد بود.

 

تانک M-47  غنیمت گرفته شده از لشکر 77 خراسان در عملیات آفتاب

 

مجاهدین در عملیاتی از نوع آفتاب تلاش داشتند بیش از هر چیز توان و قابلیتهای نظامی خود را به رخ  بکشند.

 

در این رابطه به نقل از نشریه مجاهد می خوانیم:

نقل قول

 

پیروزی یگان های ارتش آزادیبخش بازتاب وسیعی در سطح جهانی پیدا کرد و رسانه های خبری آن را با اهمیت تلقی کردند.

 

 

غافل از اینکه سازماندهی شبه کلاسیک نیروهای سازمان مجاهدین خلق در لوای ارتش آزادیبخش پیش از آنکه محصول توان و قابلیتهای درونی سازمان باشد محصول حمایت همه جانبه رژیم صدام از مجاهدین خلق بود.

 

مجاهدین از زمان ورود خود به عراق و تاسیس ارتش آزادیبخش تا انجام اولین حملات نظامی در نوار مرزی ایران تنها کمتر از 9 ماه زمان صرف کردند. این پروسه کوتاه قبل از اینکه به توانایی های مجاهدین مربوط باشد، به واقع میزان وابستگی تمام عیار مجاهدین خلق به ارتش صدام را نشان می دهد.

 

 

منبع 1 : کتاب Saddam’s Private Army

منبع 2 : ویکی پدیا

منبع 3 : کلیه نقل قولها از شماره 434 نشریه مجاهد (ده فروردین 1378) اخذ شده است

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پی.نوشت 2 : ان شاء الله در پست بعدی ، به «دیگر عملیات های نظامی منافقین» در خلال جنگ 8 ساله خواهیم پرداخت.

.

ویرایش شده در مرداد 0 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات تایپی و املائی