امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

با سلام
اگر به نظر بنده گزینه خارجی هم داشتیم بهتر بود روی ارتقا و تولید داخلی کار کنیم تا به خارجی ها محتاج بشیم
هم سرمایه مادی و هم انسانی و هم زمینه کاری و زمین برای این کار داریم پس با کمی خود باوری توسط متخصصین امر از F-22 و F35 هم بهتر می توانیم تولید کنیم
ولی متاسفانه وابستگی ما کاملا قطع نشده و هنوز هم بعضی از دوستان و بعضا متخصصین انتظار دارن یه جوری تحریم ها برداشته بشه تا ما بتونیم از خارجی ها خرید کنیم

زهی خیال باطل اونا هم منتظرن شما از این اسلام دست بردارید تا بتونن روحیه شهادت طلبانه شما رو از بین ببرن و به شما حمله کنن و از منابع شما به طور مجانی از راه های مختلف استفاده کنن
همون کاری که با اعراب دارن انجام میدن
کاری نداره از شما نفت میخرن بعد با یک چهارم اون نفت سلاح میسازن و با همون قیمت نفتی که از شما خریدن چه بسا بیشتر به شما سلاح ها رو میفروشند
آمار خنده آوری از عربستان خوندیم اونم خرید فشنگ از خارج

فقط باید این تفکر رو در خودمون نهادینه کنیم و قبول کنیم که می شود و می توان از همه بهتر بود

البته بستگی به این هم داره که ما نیاز به ارتقا، f_14 و f_4 داریم یا خیر ...

به نظر بنده این امکان در کشور هست که هر دو را همزمان ارتقا، داد که چه بسا این کار رو هم انجام دادن و بنده اخباری در زمینه ارتقا، رادار های F_14 و موتور اون شنیده و دیده ام
و حتی یک دوستی برامون مطلبی از مجله صنایع هوایی گذاشته بود مبنی بر اینکه موشک های R_37 R_33 و ... را با F_14 سازگار کردن و خریداری کردن که این خیلی خبر خوبیه
( یعنی ما دسترسی به رادار زاسلون هم داشتیم که با این موشک ها یکپارچه هستند . منبع :نظر شخصی)
و حتی ساخت اون بمب 2000 پاوندی به نام قاصد 1،2،3 هوشمند که مطمائنا با F-4E یکپاچه هست و حتمی نیازمند هوتاس و هود به مراتب امروزی تر هستش و باید سامانه های الکترونیکی F_4E رو ارتقا داد

یک تکنیک بسیار زیبا توسط فرماندهان دوران دفاع مقدس اجرا میشد که این جا هم کاربرد داره مثلا فرماندهی جنگ طلب و هجومی به سمت فرماندهی تیپی میرسید میفهمیدند عراق قصد حمله داره و اگر فرمانده ترسو و خط نگه دار می یومد می فهمیدند اونا قصد دفاع دارن ...
از همین مطلب شما باید درس بگیری زیرا با رو شدن سلاح عمق تکنولوژی رو میشمد که اینو دشمنامون بهتر میفهمند چون دستشون تو کاره
با رو شدن موشک قاصد باید تا ته ماجرا بریم که چی رو باید درست کرده باشیم این موشک نیاز به چه موتور و راداری داره و یا با رو شدن موشکی شبیه فونیکس باید بریم تا آخرش که رادارم باید بسازیم و ساختیم موتورشم مشکل داره و درستش کردیم و یا تعویضش کردیم با موتور بهتر یا داریم روش کار می کنیم .
با تشکر
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تو این شرایط تحریم که خرید اصلا و ابدا چون جنسای بنجلشون رو با چند برابر قیمت به ما غالب میکنند و ارتقا به نظرم بهتره ولی اگه ایران بتونه یه چیزی تو بهتر از اف- 14یا تو هم مایه ها رو بومی سازی کنه واقعا از نظر نیاز هوایی نیاز هاش 3/4 کم میشه البته حداقل باید از لحاظ مانور پذیری ارتقاش بدیم. با ساخت آذرخش و صاعقه هم نیاز کشور از اف چهار ها به میزان قابل ملاحظه ای کم شده البته تا زمانی که یه بمب افکن سبک مدرن رو نساختیم باید به ارتقا اینا بسنده کرد. اما در کل باید شروع به ساخت هواپیماهای شکاری-رهگیر کنیم که بیشترین نیاز کشورهایی هست که سیاست نظامیشون تدافعی هست که این کار مستلزم عزم راسخ مسئولین و متخصصین و همچنین بودجه ی مالی عظیم و کلان که فعلا به خاطر رکود اقتصادی به صرفه ی اقتصادی مملکت نیست ما هواپیما می خوایم تا از مردم و کشورمون دفاع کنیم نه اینکه باهاش کمر اقتصاد کشور رو بشکونیم و مردم رو بدبخت کنیم فعلا باید نم نم این پروژه ها به کار گرفته بشه و نم نم جلو بره و بهتره و به صرفه تر هست که اکنون پروژه های موشکیمون قابل توجه تر باشه. کلا سیاست نظامیمون بیشتر مشابه به روسیه هست تا ناتو چون اکثر توانمون رو داریم رو موشک میزاریم تا هواپیما و ناوگان هوایی

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آقایون این رو بدونید با پول توی دنیا هر کاری ببین هر کاری میتونی بکنی پس خرید کیت ارتقا چیزی نیست ولی باید دید که میشه از توش چیزی فهمید یا نه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته مدتي پيش خبرى از كار بر روى جنگنده اى غير از صاعقه به منظور داشتن جنگنده اى مدرن منتشر شد!...كه به احتمال زياد تامكت هست....

[quote][quote]در بخش موتور ميشه گفت ايران به خودكفايي در حال نزديك شدن هست....

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/F-14IR%7E0.JPG[/img][/quote]
سلام نصیرجان 88 تای قبلی وچندتای بعدی این لیست رو خواهشا می زاری icon_smile[/quote]

تقديم به شما icon_smile

http://rms.scu.ac.ir/userfiles/image/OlavitBasij/Material.pdf
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نظر شخصي خود من اينه كه اگه يه ارتقاي درست وحسابي بديم نه رفع تكليف icon_smile ميشه در مقابل نيروي هوايي ناتو حرف واسه گفتن داشت چون تو همين سايت خوندم هند روي ميگ21 هاي خودش

سيستم هاي اخلال گر نصب كرده وبا اين كار اين جنگده ها الان از سوخوي 30 كه يه جنگنده نسل 4محسوب ميشه سرتر شدند!!!!!! اين حرف خيلي جاي تامل داره ما مي تونيم هر جنگنده رو نهايتن با 10الي 12

ميليون دلار ([size=18]در بدترين حالت ممكن در بهترين حالت شايد خيلي كمتر از اين رقم [/size]) يه ارتقاء فوق العاده بديم در صورتي كه اگه بخوايم جنگنده اي در سطح سوخوي 30بر فرض محال از روسيه بخريم(با اون مشكلات مخصوص روسها پشتيباني و........:evil: :oops: )با

قيمتي حدود60تا70ميليون دلار وكيفيت وكارآيي بسيار پاپين تر از مدل ارتقا داده شده icon_smile icon_smile فكر ميكنم جاي فكر كردن زياد داره بازم دوستان اگه نظري دارن بگن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همین قدر که پرواز میکنن یعنی اونقدری روشون ارتقا صورت گرفته


چرا فقط اف -4 و اف 14 ؟؟؟

مثلا چرا میراژ ها رو ارتقا نمی دن ؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]همین قدر که پرواز میکنن یعنی اونقدری روشون ارتقا صورت گرفته


چرا فقط اف -4 و اف 14 ؟؟؟

مثلا چرا میراژ ها رو ارتقا نمی دن ؟؟؟[/quote]
به چند دليل
1- ستون فقرات نيروي هوايي ما رو اف-4 وتقريبن ميشه گفت اف-14 تشكيل ميدن بيش از 65 درصد نيرو هوايي
2-با توجه به ابعاد اين دو جنگتده و سابقه درخشان آنها فكر ميكنم بهترين گزينه باشن براي اين كار
3- اگه دليلي براي ميراژ يا هر جنگنده ديگه داري مستند بگو

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من میدونم تا حالا ارتقا شدن ولی آنقدراف 14دوست دارم به هواپیمای دیگه ایی فکر نمیکنم باقدرت تمام میگم این اف14ها میتونن اف22رو بکشن پایین icon_rolleyes

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام

به نظر من هم با ارتقاي تامكت ها ميشه دوباره يه غول ازش ساخت و استفاده كرد ولي حيف كه تعدادشون محدوده و به نسبت دشمنمون كم هم هستن . ( البته با استفاده از تاكتيك درست و هماهنگي كامل با پدافند ازشون ميشه كمال استفاده رو برد . )
ولي فكر كنم فانتوم ها خستگي سازه شديدي دارن ولي ميشه ازشون به عنوان يه بمب افكن كوچيك و براي شخم زدن يه منطقه با وسعت كم استفاده كرد . ( فكرشو بكنين 8 تن بمب خوشه اي رو در يه منطقه كوچيك بريزي ٬ چه جهنمي بشه icon_rolleyes :cry: )

==================================

اگه خبراي دوستمون seginem درست باشه كه نشون ميده ما خيلي جلو هستيم و دوباره شاهد تامكتي هستيم كه دشمن دستور عدم درگيري با اونا رو ميده . icon_frown

:cry: :cry: icon_arrowd icon_arrowd

[quote] اخباری در زمینه ارتقا، رادار های F_14 و موتور اون شنیده و دیده ام
و حتی یک دوستی برامون مطلبی از مجله صنایع هوایی گذاشته بود مبنی بر اینکه موشک های R_37 R_33 و ... را با F_14 سازگار کردن و خریداری کردن که این خیلی خبر خوبیه
( یعنی ما دسترسی به رادار زاسلون هم داشتیم که با این موشک ها یکپارچه هستند . منبع :نظر شخصی)
[/quote]

==================================

آقا نصير دستتون درد نكنه به خاطر اون فايل . خيلي خوب و اميدوار كننده بود . فقط اين پروژه ها عملياتي شدن يا در حد آزمايشگاهي موندن ؟!؟!؟!؟!؟!؟

==================================

ميراژ ها رو هم به نظر من اگه بتونيم ارتقا بديم خيلي ميتونن مفيد باشن . يادتون نره اينا تنها جنگده هاي دشمن بودن كه ميتونستن حريف تامكت بشن و در زمينه نبرد ضد كشتي و بمباران زميني هم كارنامه درخشاني دارن . ولي مطمئن نيستم بتونيم چون نميدونم تكنولوژي اروپايي پيچيده تر هستش و يا آمريكايي .

==================================

[quote]آنقدراف 14دوست دارم به هواپیمای دیگه ایی فکر نمیکنم باقدرت تمام میگم این اف14ها میتونن اف22رو بکشن پایین [/quote]

icon_arrowd icon_arrowd icon_arrowd

[quote]هیچوقت دشمن را کوچک نشمارید%[/quote]

داداش ناراحت نشي يه وقت شوخي كردم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
میراژامون خیلی کم هستن.گمون نکنم ارزش ارتقا داشته باشن ولی با تامکت و فانتوم موافقم.هنوز کشورای زیادی از ارتقا یافته ی همین فانتوم ها استفاده میکنن.نمونه بارزش ژاپنه که اونو تحت امتیاز تولید هم کرده.ولی خوب باید یه آستینی بالا بزنن برادرای بالا.هر چند فکر کنم الان وسطای راهن.


در آرزوی ابهت قبل از انقلاب(البته منظورم این نیست که الان ابهت نداره ولی اون موقع خیلی باحال تر بود)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسم الله النور
سلام
من نمی دونم چرا وقتی صحبتی از جنگنده برا نیروی هوایی میشه هیچوقت از پرنده ای همرده با میراژF1نمیشه...
شکارچی چابک،سبک وچندمنظوره!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
يكي از دوستان زحمت بكشه تصاوير كاكاكپيت اف-4و يه جنگنده پيشرفته مثل سوپر هورنت يا اف-16 آخرين مدل و يا سوخو-35 واف-14 با اف-22 رو بزاره تو تاپيك من نتونستم تصاوير روآپ كنم واسه بحث خيلي كمك مي كنه ديد خوبي ميده اين تصاوير چند روز پيش توسايت بود

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام
اگر به اخباري كه از طرف مسئولين نيروي هوايي توجه كنيم بارها از ارتقا تامكت حرف زده شده مثلا ارتقاي رادار وغيره .اگر اين طور باشد باز هم تامكت افسانه اي خواهد بود .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اف 4 به نظر بنده ارزش ارتقا نداره حتی اگر در خیلی از بخش ها تغییراتی پیدا بکنه باز هم تغییر شگرفی نمیتونه باشه و همانطور كه دوستان هم اشاره كردن خستگی سازه هم دارن .ولی اف 14 با توجه به اینکه قابلیت های خوبی داره میشه در بخش راداری ارتقاش داد icon_rolleyes

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.