امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

با سلام
دوستان توازن جنگنده در منطقه به طرز عجیبی علیه ماست.
از همه دوستان خواهش میکنم روی تعداد 700 فروند جنگنده و با توجه به وسعت کشور در مورد اواکس هم از 8 فروند به بالا بحث کنید در غیر این صورت باید فکر برتری هوایی را در هر جنگی از سرمان خارج کنیم.
خلبانان هندی در مورد جنگنده های جدیدشان میگویند که با 40 فروند از su-30mki های کشورشان تمام 700 فروند جنگنده موجود در کشورشونو میتونن نابود کنن.
ما به چه تعداد جنگنده نیاز داریم تا تمام جنگنده های منطقه رو در حمله اول نابود کنیم؟
یا به چه تعداد جنگنده نیاز داریم تا از پس جنگنده های امریکایی بر بیایم؟
میخوایم سوال رو سخت تر کنیم.....؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟//
به چه تعداد جنگنده نیاز داریم و از چه نوعی تا اگر یه موقع ناتو به ما خواست حمله کنه از پس اونا بر بیایم؟

شاید شما فکر کنید چنین اتفاقاتی رخ نمیده ولی ما باید خودمونو برای بدترین شرایط اماده کنیم که اون وقت دیگه لازم نیست تا مبالغ کلانی رو به عناوین مختلف خرج سیاست خارجی کنیم.
بعد کشور های دیگه هم در روابطشون تجدید نظر میکنند.
در ضمن روسها میدونن که ما گزینه دیگری برای خرید نداریم و مجبوریم که از اونا خرید کنیم برای همین گران فروشی میکنن.
تقریبا بازار برای روسها بی رغیب است نه رافالی نه گریپنی نه یوروفایتری نه اف 15 ای و نه هیچی برای رقابت و فروش به ما پیشنهاد نمیشه فقط صحبت بر سر میگ و سوخو میچرخه که ما کدام یک از اونا رو بخریم که معمولا هم انواع صادراتی و بی مصرف جنگنده را به ما پیشنهاد میدن با قیمت گزاف که ما باید هزینه دیگری هم برای ارتقا، بپردازیم
و همان بلایی که بر سر نیروی هوایی هند اومد تا صاحب جنگنده شد سر ما میاد با این تفاوت که پول بیشتری میدهیم
هند شریک خوبی برای روسهاست
روسها به شریک استراتژیک خودشون رحم نکردن چه برسه به ما.......!!!
اگر از داستان خرید SU-30 توسط هندیها برایتان تعریف کنم حتما از اینکه روسها یا چینیها رو برای خرید انتخاب کردین پشیمون میشید و سریعا رای به خرید از کشورهای غربی میدین و سریعا به ایجاد روابط با کشورهای غربی و ....رای میدهید.
من فوق العاده برای سرمایه های داخلی ارزش قائل هستم ما میتوانیم بیشتر از همه کار کنیم.
باور تنها راز زندگی ماست
ما اگر خودمونو باور کنیم بودجه بیشتری برای توان داخلی صرف میکنیم
میخواهم یک فاجعه را برای شما تعریف کنم که چند سال پیش داشت اتفاق می افتاد
منظورم پیشنهاد عده زیادی از نمایندگان مجلس برای کاهش بودجه دفاعی است
که خوشبختانه اتفاق نیفتاد
ولی زیاد هم نشد ما بارها برای کمسیون تلفیق مجلس نامه نوشتیم که با چند تا موشک نمیشه جلوی حمله گسترده دشمن رو گرفت و نیروی هوایی باید
وجود داشته باشه و قدرتمندانه عامل بازدارنده مناسبی برای ما هست نامه بسیاری از هموطنان ما هم همین است که در دل اونا نقش میبنده

ولی حیف که این صداها بی فایده است همه دوستان اتفاق نظر دارند که ما باید از خارج خرید داشته باشیم و خودباوری که شعار همه ملتها است را فراموش کردن.
مردم آرزوهاشونو فراموش کردن اکثر ما در بچگی ارزو داشتیم خلبان یا طراح جنگنده باشیم و نقاشی های زیادی از ان میکشیدیم.
ما بزرگ شدیم ولی نقاشیهایمان بزرگ نشد.
ما بزرگ شدیم ولی فکرمان در جهت اهدافمان بزرگ نشد اکثر ما به شغل هایی روی اوردیم که به ان علاقه نداشتیم
در صورتی که من مطمئن هستم که 90% از افرادی که وارد این سایت میشوند به مسائل نظامی علاقمند هستند
و مطمئن هستم که حداقل 50% از اونا به خاطر پول کمی که به افسران میدن وارد ارتش نمیشن و دورادور شاهد اتفاقات نیروهای نظامی هستند و هیچ وقت ان را لمس نمیکنن در صورتی که ارزوی 90% از ما اینست که قدم مفیدی در جهت پیشرفت نظامی کشورمان برداریم

مسلما جرقه های زیادی در ذهن ما خورده
المان نازی این جرقه ها را جمع کرد به مدت 5 سال این کار را کرد نتیجه را همه میدانیم.
من خواهش میکنم طرهای خودتونو ارائه کنید
حتی در غالب یک تاپیک البته با موافقت مدیریت محترم و یا یک تاپیک برای این طرحها درست کنیم دم دست هم باشه.
من بازم عذر خواهی میکنم از اینکه بحث رو منحرف کردم ولی در واقع این کار را نکردم چون به موضوع بحث ربط داشت
این حرف دل همه دوستانی است که موفقیتی از تلاش خودشون کسب نکردن و یا پولهای بی زبان را میبینند که در قسمتهای غیر ضروری خرج میشه
توان دفاعی منطقه را هر جوری روی وزنه میگذارند به نفع کشورهای دیگر منطقه سنگینی میکند و غیر از توان موشکی و یا بهتر بگویم اگر توان موشکی را از کشور حذف کنیم ما خلع صلاح میشویم این موضوع را باید جدی بگیریم و خودمان را گول نزنیم اینجا پشتبام اقتصادی نیست که از اونور بوم بیفتیم بلکه نظامی است و از اونور برج پرتاب میشویم (خدایی ناکرده )البته.
دوست خوب انست که بگریاند......نه انکه بخنداند
منظور اینکه دوست خوب اینه ی اصلاح دوست خود باشد نه انکه اگر لکه ای روی صورت دوستش دید بگوید خوبست.
با تشکر از اینکه این متن طولانی را مطالعه کردین


با تشکر از نظر مفید شما دوست گرامی.

مدتها قبل مطلبی درباره تقویت نیروی هوایی ایران نوشته بودم که برای دیدن آن کلیک کنید.

ولی هدف از ایجاد این مبحث بررسی کل نیروی هوایی نبود و ما به دنبال بحث درباره یک نیروی شناسایی و تهاجمی اولیه در مقابل هر تهدیدی هستیم.

این نیرو شامل تعدادی آواکس و رهگیر دوربرد به اضافه چند اسکادران شکاری خواهد بود و در واقع وظیفه مقابله اولیه با دشمن را دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام به تمام دوستان من عضو جدید هستم کوچیک شما برنا و امیدوارم که اطلاعات خوبی رو از محضر شما عزیزان کسب کنم. خوب به نظر شما در حال حاضر کدام یک از جنگنده های ما کارایی لازم را برای دفاع از کشو عزیزمان دارند و می توانند با خوش شانسی یا توانایی های خلبانان در مقابل جنگنده های پیشرفته ی اسراییل یا کشور های اطراف خلیج فارس پیروز شوند؟ و اگر چنین جنگنده ای نداریم چرا برای خرید جنگنده هایی مانند سوخو 35 و میگ 35 و یا حتی سوخو 30 اقداماتی صورت نگرفته حتی با قیمت نسبتا بالا؟ دوستان با دلیل لطفا نظر بدید امیدوارم تاپیک تکراری نباشه :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته موضوع اين تاپيك تكراريه.اما جاي بحث خيلي زياد داره. نيروي هوايي ايران جزو برترين نيروهاي هوايي منطقه است.در حال حاضر تنها مشكل اين نيرو نداشتن جنگنده متناسب براي درگيري با جنگنده هاي نسل 4.5 و نسل 5 است.كه باتوجه به تهديدات فعلي از سوي دشمنان و برخي از كشورهاي عربي لازم است براي موازنه تسليحاتي و قدرت هوايي در منطقه نيروي هوايي نسبت به خريد و يا مونتاژ جنگنده اي در خور شرايط ايران اقدام كند.كه به نظر من جنگنده سوخو 35 شرايط لازم را داراست.اما اينكه چگونه و با چه قيمتي را نمي خوام باز كنم.به هرحال نظاميان و سياسيون بايد به يك وحدت رويه براي تقويت بنيانهاي نظامي برسند.نيروي هوايي از بارزترين عوامل بازدارنده در هنگام حمله نظامي(نه قبل از آن) است. پشتيباني اين نيرو از نيروي زميني و دريايي الزامي است و مي تواند شرايط نبرد دريايي و زميني را تغيير دهد.همچنين دفاع از زير ساختها و مراكز حياتي و ثقل از وظايفي است كه اين نيرو توان رويارويي با ان را دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
از شما قا حميد ممنونم فقط يه موضوعي هست كه شما به ان پاسخ نداديد و ان هم اينه كه درحال حاضر كدام يك از جنگنده هاي ما از ديگر رقباي خودد قوي تره مثلا ميگ29 و اف 14 كدام يك مي توانند در مقابل حملات دشمن كارايي بهتري داشته باشند. راستي دوستان اگر ما الان بخوايم سوخو 30 را در داخل مونتاژ كنيم با چه مشكلاتي رو به رو هستيم و به چه مدت و چه مقدار بودجه نياز داريم؟ :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
واقعا بحث جالبی است . ولی هیچ کس اطلاعات دقیق از نیروی هوایی ایران نداره و اصلا معلوم نیست که تا کنون ایران چه جننده هایی خریده یا خریده . امکان داره ایران میگ 31 خریده باشه و از اون طرف امکان داره نخریده باشه . اطلاعات کاملی از نیروی هوایی ایران در دست نیست . ما هنوز در مورد تعداد جنگنده ها هیچ اطلاعی نداریم . ولی به نظر من این بحث بسیار گسترده است . جنگنده های میراژ و میگ 29 کاربرد زیادی در نیروی هوایی دارند . از دوستان خواهش می کنم در مورد جنگنده تامکت چیزی نگند که دیگه داره می پیونده به تاریخ . حتی ایران هم دیگه استفاده چندانی ازشون نمی کنه . به نظر من بهتره به خاطرات خلبان آمریکایی در خلیج فارس اشاره کنم که می گه در زمان گشت زنی و بررسی منطقه در گاهی از مواقع با جنگنده های ایران هم برخورد می کردم ولی بر خلاف این موضوع بیشتر جنگنده هایی که می دیدم میراژ بودند . این بحث نیاز به کارشناسی زیاد داره و همچنین نیاز به اطلاعات دقیق از نیرو هوایی که ما در دست نداریم . ولی برای پشتیبانی از نیروی زمینی جنگنده های صاعقه و آذرخش بسیار مناسب هستند .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون از اقا حمید و کرکس . دوستان از شما خواهش دارم که در بحث شرکت کنید و نظرات خود را بدهید بدلیل مهم بودن این موضوع و نیاز نیروی هوایی برای یک برنامه ی بلند مدت برای به روز کردن جنگنده ها . به نظر من اگر ما درحال حاضر جنگنده هایی مانند میگ 31 و یا سوخو 27 را حتی داشته باشیم تا حد زیادی قدرت نیروی هوایی افزایش پیدا می کند واقعا حیف هست که ما خلبانان شجاع و باهوش و تجربه زیادی در این زمینه داشته باشیم اما امکانات کافی را برای این افراد فراهم نکنیم . خلبانی یه f 14 شاید توانایی های بسیاری داشته باشد اما توسط یه میگ 31 از فاصله خیلی زیادشکار می شه که در صورت داشتن همان جنگنده ممکن است کار های بزرگی را انجام دهد. ما الان به یک نیروی هوایی بسیار قدرتمند نیاز داریم تا از دیگر نیروهای زمینی و دریایی حمایت و حفاظت کنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خلبانی یه f 14 شاید توانایی های بسیاری داشته باشد اما توسط یه میگ 31 از فاصله خیلی زیادشکار می شه


تامكت بواسطه برخورداري از رادار خود و تركيب با موشك فونيكس خيلي بعيده كه مغلوب جنگنده اي مثل ميگ 31 بشه علي الخصوص كه ميدانيم ميگ 31 قابليت پنهانكاري نداره بنابراين توسط رادار AWG-9 رهگيري مي شود .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
شما دوتا کاربر آخری دارید بحث رو احساسی میکنید.
ببینید F-14A در مقابل میگ 31 شانس چندانی نداره.اون اف 14 دی است که 50 /50 است.با این فرق که اف -14 امتحان خودش رو پس داده و روس ها هم که در دروغ گویی و بزرگ نمایی حریف ندارن.
در هر حالا ما در تاپیک اف 14 بومی به نتیجه درمورد اف 14 و میگ 31 رسیدیم که دهن هر سوفسطایی ای رو میبنده.
حالا نمیدونم چرا خوش غیرت باز اون حرف هایش رو تکرار میکنه و میگه اف 14 هیچّی نیست و.... .
و امّا در مورد حالا.
به نظر بنده ما به دو هواپیما احتیاج داریم.
SU-35 و SU-37 یا Su-30 .
ببنید ما اصلاً نباید خرید بکنیم.
الان باید پول 50 تا سوخو 35 و سوخو 30 رو نقداً به روس ها بدیم و لیسانس مونتاژ رو بگیریم.خودتون میدونیین که روس ها چقدر پول پرستن(نصف پول رو اوّل و نصف دیگه رو بعد از انتقال کامل فنّاوری).
یا تهش قیمت رو بالا ببریم.
ببینید ما نمیخواهیم بخریم.مونتاژ یعنی اینکه ما از آمریکا از 30 سال یا 100 سال به 2 سال عقب میفتیم.
هزینه اش هم فکر کنم در حدود 6 یا 7 میلیارد دلار بشه که ارزشش رو داره.
بعدشم روس ها هم میدونن ما در موقعیتی نیستیم که بعداً برای دادن بقیه پول بامبول در بیاریم با شیوه گرفتن فکر نکنم مشکلی داشته باشند.
دوستان مونتاژ یک هواپیما مساوی است با ساختن آن.هیچ فرقی نمیکنه.فقط فرقش اینه که شرکت سازنده و مکان ساخت عوض میشه.و تکنولوژی منتقل به کشور مونتاژ کننده میشه.
فکر کنید ما به فنّاوری 2005 دست پیدا کنیم.یا 2006.و.... .
اگه تاپیک اف 14 بومی خونده باشید (مخصوصاً 2 صفحه آخر رو)متوجّه میشید که با حملات زمینی سوخو 30 و چند منظوره سوخو 35 و پوشش هوایی کامل اف 14 چه جوری توازن قوا به نفع ما میشه.
دیگه آمریکا هم جرعت تهدید به خودش رو نمیده.
بزارید یک تصویری ترسیم کنم.
اف 14 ما میشه 2008 طبق تاپیک اف 14 بومی.بعد از اونجایی که سوخو 35 با 2 موشک دوربرد زوج یا سوج موفّقی ساخته اف 14 هم با این موشک ها زوج یا سوج موفقی میشود.(دفقّت کنید که ما چون مونتاژ میکنیم فنّاوری 90%(چون حتماً کاهش کیفیت داده میشه) رادار سوخو 35 رو داریم ) پس میتونیم برای اف 14 هامون ازش استفاده کنیم.عملبات زمینی با سوخو 30.(سوخو 35 هم به سوخو 30 کمک کند.
پوشش هوایی با اف 14 .سوخو 35 به اف 14 هم کمک کند.(چون سوخو 35 یک جنگنده چند منظوره است به عبارتی هوا به زمین و هوا به هوا و هوا به دریا.)
باید برم وگرنه بیشتر مینوشتم.
Mr.Fox

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
Mr_Fox گرامي با سوابقي كه از نوشتهاي شما در تاپيكهاي مختلف دارم بعيد ميدونم كه اطلاعات شما در همين سطح باشه . لطف كن اگه اطلاعات بيشتري داري ( منظورم از خريدهاي نيروي هوايي ) ما رو هم بيخبر نگذار . اگه برا دست گرمي يه 50 فروند سوخو 35 يه 50 فروند هم ميگ 35 داشتيم به نظر شما وقوع يه همچين خريدي حالا يا با مونتاژ در ايران يا در روسيه چقدر محتمله . يا اونها اصلا اين مدا سوخو و ميگ رو به ما نميدن ؟ چه جوريه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اين كه اون ها به ايران اين هوا پيما ها رو مي دن يا نه خيلي بعيد نيست فقط نياز به اهرم هاي فشار سياسي داره!!!! بعد هم بعيد مي دونم كه تكنولوژي رو بدند چون روس ها سياست وابستگي رو دارند!!!! تازه جناب ام آر فوكس فكر نمي كنم با وجود سوخو 35 نيازي به سوخو سي باشه چون اگر به فرز مثال اون ها تكنوليژي سوخو35 رو بدن ما خودمون علم توليد رو پيدا مي كنيم و نيازي به خريد انواع قديمي تر نيست!!!! :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
الان ميگ 29 هم تعدادش زياده هم توان به روز رسانيش هست. البته دوستان 24 تا سوخو 27 هم داريم.تو تبريز هست اينو كه ديگه ميدونيد. راستي به نظر من اگه دقت كنيد ميبينيد كه پيشبينيهاي موساد يكي يكي داره درست از اب در مياد تور م1-سوخو27 -فردا ديدي ميگ31 و سوخو 30 هم بخ واقعييت پيوست.البته شايعاتي بر ديدن سوخو30 و ميگ31 در اسمان تبريز هست من هم عكساشو ديدم ولي از فاصله دور هست و كم كيفييت و زياد نميشه روش حساب كرد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ايران ميگ 31 داره و به نظر من اين جنگنده حتي به تعداد كم يه سلاح استراتژيك محسوب ميشه راستي كسي نمي دپونه مي به ايران تو اورهال آواكس عراقي كمك كرده ؟ اگه روسها باشن باب جديدي تو همكاري هامون ايجاد شده !!! :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان سلام دوستان اولین چیزی که باید بهش توجه کنیم اینه که چرا طوری شده که همش باید احساس خطر بکنیم و بابت این احساس خطر مجبور به خرید یا تولید جنگنده و جنگ افزار بشیم الان که ما میگیم عربستان یا اسرائیل یا یه کشور دیگه فلان جنگ افزار رو داره و اینقدر از جنگ افزار موجود ما قویتره نتیجه چیه؟ نتیجه رسیدن آمریکا به هدفش که همانا رقابت تسلیحاتیه هست بگذریم خواستم فقط اشاره ای هم به این موضوع کرده باشم که کسایی دوست دارن جو رو متشنج و خطرناک برای هر کشوری نشون بدن حالا بحث بر خرید چه جنگنده ای و اینکه چه جنگنده ای الان برای کشور متناسبه و ما با اون چقدر فاصله داریم من اطلاعاتم در این مورد نسبت به شما کمه ولی بد نیست یادی از سعید جان بکنیم ایشون گفتن که اگه ما بخوایم خرید جنگنده انجام بدیم شرفیت کارخانه های سوخی و میکویان تا فکر کنم سال 2012 تکمیله یعنی این که هر چقدر زور هم بزنیم زودتر از این موقع گیرمون نمیاد بحث مونتاژ : فکر کنید برای مونتاژ کارخانه لازمه من نمیدونم با کارخانه های موجود الان که بیشتر کار تعمیر انجام میدن و صاعقه و غیره رو میسازن میتونیم جنگنده هایی مثل su-35 رو مونتاژ کنیم یا نه با توجه به اینکه تکنولوژی su-35 بالاتر از صاعقه هست پس باید تکنولوژی وسایلی که توی مونتاژ کمک می کنن هم بالا باشه به هر حال خرید جنگنده به صرفه نیست چون ما مصرف کننده میشیم و طول میکشه تا با تکنولوژی اون آشنا بشیم مونتاژ جنگنده بهتره ولی اینم هم موانعی براش هست از جمله اینکه روسیه به ایده ایرانی آشناست و میدونه که اگه الان تکنولوژی ساخت یک جنگنده روز رو از نزدیک ببینه و خودش مونتاژ کنه در آینده ای نزدیک از همین تکنولوژی برای ساخت هواپیمایی استفاده میکنه و اونوقت ایران از روسیه نه وسیله نه تکنولوژی اون رو نمیخره اگه هم بدن مطمئن باشید به این زودی تکنولوژی su-35 رو نمیدن به نظر من اگه میخوایم بخریم نباید زیاد بخریم و تعداد معدودی بخریم و روی اونها تحقیقات انجام بشه تا به تکنولوژی اونا دست پیدا کنیم مثلا 7-8 فروند ببینید مشکل اصلی ما توی ساخت موتور و رادار فکر میکنم باشه که اگه اینا رو پیدا کنیم خوبه دوستان ببخشید منی که چیزی نمیدونم پریدم وسط

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

واقعا بحث جالبی است .


ولی هیچ کس اطلاعات دقیق از نیروی هوایی ایران نداره و اصلا معلوم نیست که تا کنون ایران چه جننده هایی خریده یا خریده .

امکان داره ایران میگ 31 خریده باشه و از اون طرف امکان داره نخریده باشه .

اطلاعات کاملی از نیروی هوایی ایران در دست نیست . ما هنوز در مورد تعداد جنگنده ها هیچ اطلاعی نداریم .

ولی به نظر من این بحث بسیار گسترده است . جنگنده های میراژ و میگ 29 کاربرد زیادی در نیروی هوایی دارند .

از دوستان خواهش می کنم در مورد جنگنده تامکت چیزی نگند که دیگه داره می پیونده به تاریخ .



حتی ایران هم دیگه استفاده چندانی ازشون نمی کنه .


به نظر من بهتره به خاطرات خلبان آمریکایی در خلیج فارس اشاره کنم که می گه در زمان گشت زنی و بررسی منطقه در گاهی از مواقع با جنگنده های ایران هم برخورد می کردم ولی بر خلاف این موضوع بیشتر جنگنده هایی که می دیدم میراژ بودند .

این بحث نیاز به کارشناسی زیاد داره و همچنین نیاز به اطلاعات دقیق از نیرو هوایی که ما در دست نداریم .

ولی برای پشتیبانی از نیروی زمینی جنگنده های صاعقه و آذرخش بسیار مناسب هستند .



اقاي كركس واقعا از شما انتظار چنين سخن عجولانه اي رو نداشتم
اقاي كركس شما ميگ هاي 29 و 27 زپرتيه روسي رو با تامكت مقايسه مي كنيد
سوابق در گيري هاشون هست كمي تو اينترنت بچرخيد قطعا نتايج خوبي بدست مي اوريد

توي اينترنت اينو سرچ كنيد
مقايسه اف 14 با ميگ 31 اون وقت در مي يايبيد ميگ 31 هيچ بر تري نسبت به تامكت نداره
شما مي گيد اف 14 داره به تاريخ مي پيونده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!
توي ايران اين واژه ها بي معنيه
خستگيه سازه
بازنشست كردن هواپيما
قديمي بودن هواپيما
از رده خارج شدن هواپيما
فرسودگي

اگر بنا بود اف 14 از رده خارجه و در ايران داره به تاريخ مي پيونده
پس ما بايد اف 5 ها و اف 4 ها و سوخو 24 ها و اف 7 هامونو هيلي قبل تر از رده خارج مي كرديم
عجيبه والا؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!111111

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مقايسه اف 14 با ميگ 31 اون وقت در مي يايبيد ميگ 31 هيچ بر تري نسبت به تامكت نداره


چرا برادر میگ - 31 از F-14A که ما داریم کاملا سرتره مگر در مورد نوع D اون صحبت کنیم که فرق داره .
در ضمن حرف کرکس تا حدی درسته
تامکت هواپیمای خوبیه ولی خود امریکا هم اونها رو بازنشست کرد به چند دلیل :
خستگی سازه
هزینه تعمیرات و نگهداری بسیار بیشتر نسبت به هواپیماهایی مثل F-16 و F-18
و الا F-14D هنوز جزو بهترین رهگیرهای جهانه و رو دستش هواپیمایی نیست و بسیاری از خلبانان امریکایی از بازنشست کردن تامکت ناراحتن چون از محبوبترین هواپیماهاشون بوده
اما در مورد ایران فرق می کنه
بسیاری از تامکتهای ما از حالت عملیاتی خارج شدند
تعداد موشکهای فونیکسمون خیلی کمه و تازه از نوع A هستند که برد کمتری دارند
هزینه زیادی برای اورهال و تعمیرات دارند که نبود قطعه رو هم بهشون اضافه کنید .
البته در مورد میگها با شما موافقم
MIG-29UB های ایران از ضعیف ترین های نسل خودشون هستند و واقعا بهمون انداخته شدن .
موتورهای ضعیف
رادار ضعیف و ....
خریدن هواپیما به تعداد زیاد رو کلا فراموش کنید چون هم زمان زیادی می بره هم ارز زیادی
مثلا ما اگر بیایم 200 تا SU-30MK بخریم روسیه یک دفعه که این تعداد رو تحویل نمیده شاید تا 5 سال تحویل این هواپیما طول بکشه و حتی بیشتر .
من اعتقاد دام ما در کوتاه مدت باید به ارتقا و تجهیز یگانهای پدافندی بپردازیم ( که البته مشغول این کار هستیم )
و در میان مدت ضمن ادامه به ساخت هواپیماهایی که الان قادر به ساختش هستیم به پروژه های طراحی و ساخت جنگنده های نسل 4 و 5 بپردازیم
و انشالله در بلند مدت به ساخت هواپیماهای مدرن
در مورد خرید هواپیما یک نکته مهم رو باید اشاره کنم
دوستان از عملیات اخوندک چیزی میدونید در این عملیات ناوچه مجهز سهند PT BOAT جوشن رو از دست دادیم که مجهز به موشک قدرتمند هارپون بودند
این ناوچه ها چندین موشک هارپون به ناوهای امریکایی شلیک کردن ولی هیچ کدوم به ناوهای امریکایی برخورد نکردن
اما چرا ؟ با این که هارپون جزو بهترین موشکهای ضد کشتیه .
دلیلش این بود که امریکاییها خودشون این موشک رو ساخته بودن پس راه منحرف کردنش رو هم میدونستن
این نکته در مورد هواپیما هم صدق می کنه
روسها هیچ وقت قابل اعتماد نبودند و نیستند و به خاطر پول هر کاری می کنند
پس ممکنه اگر چیزی به ما می فروشند روش انهدامش رو هم به دشمن ما بفروشند .
یا شاید خودشون روزی دشمن ما بشوند .
پس باید به این قضیه با فکر و تفکر بیشتری نگرش داشت .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.