امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

دوستان چرا عادت دارید با خوندن یه جمله در یک سایت اون حرف رو حجت حساب کنید و از روی تصورات تون برای نیروی هوایی تصمیم بگیرید! اولاً بحث مقایسه اف-14 و میگ-31 به این آسونی نیست که یک کلام بگید فلان جنگنده حتماً پیروز میشه. من از دوستانی چون آقا سعید که دستی بر آتش دارن میخوام این تاپیک رو از تصورات بیارن بیرون. اولاً در یک نبرد هوایی علاوه بر توانایی جنگنده ها دهها فاکتور دیگر دخیل هستند. از قبیل نحوه استفاده از سلاح و مهارت خلبان و شرایط رویارویی و نبرد و تخصص پرسنل رادار زمینی و تکنسین های تعمیرات و نگهداری و تسلیحات. مثلاً یوگسلاوی با چند فروند میگ-29 مدل اولیه تونسته بود اسمان رو برای جنگنده های مدرن و پرشمار ناتو نا امن کنه و یادمه یکجا خوندم زمان اول جنگ که مستشارهای خارجی مسئول کبراهای هوانیروز رفته بودن و نیروی های زحمتکش داخلی اونها رو سرپا نگه می داشتند در بعضی موارد اختلال های عجیبی رخ میداد. مثلاً یک دسته از کبراها برای درهم شکستن یک ستون زرهی عراق اعزام میشند و درست وقتی به بالای تانک های عراقی میرسند متوجه میشن که هیچکدوم از تسلیحاتشون عمل نمیکنه و سریع برمیگردند به پایگاهشون و متوجه میشند که متخصصین تسلیحاتی که تجربه کمی داشتند در کارشون اشتباهی انجام داده بودند! یعنی بخاطر این بی تجربگی ما باید بگیم تانک تی-55 از هلیکوپتر کبرا برتره؟!!!! تنها میدان نبرد، اونهم در طول مدت جنگ و بطور کلی مشخص کننده برتری یک سلاح هست، نه حادثه ها و اتفاقات یا پیش بینی های کارخانه سازنده تسلیحات! شایعه انهدام فانتوم ایرانی توسط هلیکوپتر میل-24 عراقی رو که همه شنیدید و میدنید هدف از اون چی بوده... در مورد سرپا بودن اف-14 و بقیه جنگنده ها هم نمیتونیم نظر بدیم چون هیچکدوم از ما در جریان ریز اتفاقات نیروی هوایی نیستیم. در مورد صحبت های دوست عزیزمون Mr_Fox باید عرض کنم: مونتاژ یک سلاح اصلاً به معنی توان تولید و ساخت اون سلاح نیست. توانایی انتقال تکنولوژی و ساخت سلاح برمیگرده به توافقات حاصله و قدرت چانه زنی دو کشور خریدار و فروشنده. مثلاً باید خدمتتون عرض کنم الآن در هسا مشغول تولید ایران-140 هستند. اما میدونید که تا کنون هیچگونه انتقال تکنولوژی به ایران صورت نگرفته؟ چون با نامردی اوکراین و روسیه و شرایط بد ما برای گرفتن امتیازات، ما تنها مشغول انجام کارهای کوچیک هستیم و کارهای اساسی تولید ایران-140 توسط متخصصان روس و بدون حضور پرسنل هسا انجام میشه. مثلاً: در هنگام اتصال بالها به بدنه هواپیما که یکی از مراحل مهم و اساسی تولید هواپیما هست متخصصین ایرانی رو از سالن بیرون می کنند و خودشون این کار رو انجام میدند... در نتیجه بخاطر عدم اطلاع یا قدرت کم چانه زنی ایران در هنگام عقد قرارداد در نتیجه ساخت ایران-140 کمترین انتقال فناوری صورت گرفته و این طرح به اهدافش نرسیده. در ثانی عقل سلیم میگه با شرایط فعلی دنیا هرگونه اتکا به روسیه و امریکا یا هر کشور دیگه در امور حیاتی چون نیروی هوایی درست نیست و در نهایت باعث ضعف میشه. به نظر میرسه نیروی هوایی دیگه خرید خارجی چشمگیری نخواهد داشت. اگه خریدی هم باشه محدود به سیستم های پدافندی جدید و قوی خواهد بود. و اگر هم دست به خرید جنگنده بزنیم تنها در حد یک یا 2 اسکادران برای حافظت از نقاط کلیدی کشور هست و حفاظت کلی از آسمان کشور برعهده پدافند زمینی و جنگنده های موجود و ارتقا یافته هست، تا زمانی که خودمون بتونیم جنگنده تولید کنیم. به نظر من کارآمد ترین جنگنده حال حاضر ما در امر دفاع هوایی میگ-29 ها هستند که خبرهایی از ارتقاشون شنیده میشه. برای حملات ضربتی هم سوخو-24 بهترین گزینه موجود هست. در مورد اف-14 و فانتوم نمیشه با قاطعیت نظر داد که در چه وضعی هستند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنونم که وارد بحث شدید از نظراتتان استفاده کردیم دوستان شما از مونتاژ صحبت کردید و انتقال تکنولوژی به داخل کشور ولی من یه سوال دارم اونم این که چکونه چین توانسته با مهندسی معکوس جنگنده های روس را در داخل بسازد در صورتی که با با داشتن f14 و f16 که فکر کنم تعدادشون یکی باشه چرا این کار رو انجام ندادیم حتی با کمک کشوهای دیگر مثل خود چین یا روسیه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مقايسه اف 14 با ميگ 31 اون وقت در مي يايبيد ميگ 31 هيچ بر تري نسبت به تامكت نداره


چرا برادر میگ - 31 از F-14A که ما داریم کاملا سرتره مگر در مورد نوع D اون صحبت کنیم که فرق داره .
در ضمن حرف کرکس تا حدی درسته
تامکت هواپیمای خوبیه ولی خود امریکا هم اونها رو بازنشست کرد به چند دلیل :
خستگی سازه
هزینه تعمیرات و نگهداری بسیار بیشتر نسبت به هواپیماهایی مثل F-16 و F-18
و الا F-14D هنوز جزو بهترین رهگیرهای جهانه و رو دستش هواپیمایی نیست و بسیاری از خلبانان امریکایی از بازنشست کردن تامکت ناراحتن چون از محبوبترین هواپیماهاشون بوده
اما در مورد ایران فرق می کنه
بسیاری از تامکتهای ما از حالت عملیاتی خارج شدند
تعداد موشکهای فونیکسمون خیلی کمه و تازه از نوع A هستند که برد کمتری دارند
هزینه زیادی برای اورهال و تعمیرات دارند که نبود قطعه رو هم بهشون اضافه کنید .
البته در مورد میگها با شما موافقم
MIG-29UB های ایران از ضعیف ترین های نسل خودشون هستند و واقعا بهمون انداخته شدن .
موتورهای ضعیف
رادار ضعیف و ....
خریدن هواپیما به تعداد زیاد رو کلا فراموش کنید چون هم زمان زیادی می بره هم ارز زیادی
مثلا ما اگر بیایم 200 تا SU-30MK بخریم روسیه یک دفعه که این تعداد رو تحویل نمیده شاید تا 5 سال تحویل این هواپیما طول بکشه و حتی بیشتر .
من اعتقاد دام ما در کوتاه مدت باید به ارتقا و تجهیز یگانهای پدافندی بپردازیم ( که البته مشغول این کار هستیم )
و در میان مدت ضمن ادامه به ساخت هواپیماهایی که الان قادر به ساختش هستیم به پروژه های طراحی و ساخت جنگنده های نسل 4 و 5 بپردازیم
و انشالله در بلند مدت به ساخت هواپیماهای مدرن
در مورد خرید هواپیما یک نکته مهم رو باید اشاره کنم
دوستان از عملیات اخوندک چیزی میدونید در این عملیات ناوچه مجهز سهند PT BOAT جوشن رو از دست دادیم که مجهز به موشک قدرتمند هارپون بودند
این ناوچه ها چندین موشک هارپون به ناوهای امریکایی شلیک کردن ولی هیچ کدوم به ناوهای امریکایی برخورد نکردن
اما چرا ؟ با این که هارپون جزو بهترین موشکهای ضد کشتیه .
دلیلش این بود که امریکاییها خودشون این موشک رو ساخته بودن پس راه منحرف کردنش رو هم میدونستن
این نکته در مورد هواپیما هم صدق می کنه
روسها هیچ وقت قابل اعتماد نبودند و نیستند و به خاطر پول هر کاری می کنند
پس ممکنه اگر چیزی به ما می فروشند روش انهدامش رو هم به دشمن ما بفروشند .
یا شاید خودشون روزی دشمن ما بشوند .
پس باید به این قضیه با فکر و تفکر بیشتری نگرش داشت .



اقاي فلانكر عزيز طيق بررسيهايي كه شده و بر طبق فاكتور هاي سرعت قدرت مانور رادار حمل تسليحات ميگ 31 نمره 81 رو گرفته و تامكت نمره 80
كه در اكثر فاكتور ها تامكت پيروز بود ولي در چند تا از فاكتورا ميگ 31 خودشو به زور 1 نمره از تامكت جلو انداخت و يك نمره چيز قابل توجهي نيست
در ضمن من نگفتم ميگ 31 بده
من گفتم از تامكت بهتر نيست
شما مطمپن باشيد هيچ هواپيماي روسي از هواپيماي امريكايي هم رده خودش بهتر نيست

اقاي فلانكر بيشتر تامكتهاي ما در حال عملياتين و روز به روز به تعدادشون افزوده مي شه اينو علكي نگفتم مي دونم
هرچند ما تعداد بسيار كمي موشك فونيكس داريم كه ما حتي نمي دونيم شايد از طريق مهندسي معكوس ساخته باشندش
ولي موشك سجيل كه همون موشك هاگ مي باشد جايگزين فونيكس شده پروژه سجيل مال خيلي سال پيشه كه قطعا مطمپن باشيد
ايران يه فكري هم براي موشك هاي اف 14 هاش كرده و مطمپن باشيد اف 14 ها هيچ وقت بي موشك نمي مونن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ممنونم که وارد بحث شدید از نظراتتان استفاده کردیم دوستان شما از مونتاژ صحبت کردید و انتقال تکنولوژی به داخل کشور ولی من یه سوال دارم اونم این که چکونه چین توانسته با مهندسی معکوس جنگنده های روس را در داخل بسازد در صورتی که با با داشتن f14 و f16 که فکر کنم تعدادشون یکی باشه چرا این کار رو انجام ندادیم حتی با کمک کشوهای دیگر مثل خود چین یا روسیه؟


عزیز برادر ایران F-16 نداره .
در حال حاضر فقط یک فروند تو مهراباد هست .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان چرا عادت دارید با خوندن یه جمله در یک سایت اون حرف رو حجت حساب کنید و از روی تصورات تون برای نیروی هوایی تصمیم بگیرید!
اولاً بحث مقایسه اف-14 و میگ-31 به این آسونی نیست که یک کلام بگید فلان جنگنده حتماً پیروز میشه.
من از دوستانی چون آقا سعید که دستی بر آتش دارن میخوام این تاپیک رو از تصورات بیارن بیرون.
اولاً در یک نبرد هوایی علاوه بر توانایی جنگنده ها دهها فاکتور دیگر دخیل هستند. از قبیل نحوه استفاده از سلاح و مهارت خلبان و شرایط رویارویی و نبرد و تخصص پرسنل رادار زمینی و تکنسین های تعمیرات و نگهداری و تسلیحات. مثلاً یوگسلاوی با چند فروند میگ-29 مدل اولیه تونسته بود اسمان رو برای جنگنده های مدرن و پرشمار ناتو نا امن کنه و یادمه یکجا خوندم زمان اول جنگ که مستشارهای خارجی مسئول کبراهای هوانیروز رفته بودن و نیروی های زحمتکش داخلی اونها رو سرپا نگه می داشتند در بعضی موارد اختلال های عجیبی رخ میداد. مثلاً یک دسته از کبراها برای درهم شکستن یک ستون زرهی عراق اعزام میشند و درست وقتی به بالای تانک های عراقی میرسند متوجه میشن که هیچکدوم از تسلیحاتشون عمل نمیکنه و سریع برمیگردند به پایگاهشون و متوجه میشند که متخصصین تسلیحاتی که تجربه کمی داشتند در کارشون اشتباهی انجام داده بودند! یعنی بخاطر این بی تجربگی ما باید بگیم تانک تی-55 از هلیکوپتر کبرا برتره؟!!!! تنها میدان نبرد، اونهم در طول مدت جنگ و بطور کلی مشخص کننده برتری یک سلاح هست، نه حادثه ها و اتفاقات یا پیش بینی های کارخانه سازنده تسلیحات! شایعه انهدام فانتوم ایرانی توسط هلیکوپتر میل-24 عراقی رو که همه شنیدید و میدنید هدف از اون چی بوده...
در مورد سرپا بودن اف-14 و بقیه جنگنده ها هم نمیتونیم نظر بدیم چون هیچکدوم از ما در جریان ریز اتفاقات نیروی هوایی نیستیم.

به نظر میرسه نیروی هوایی دیگه خرید خارجی چشمگیری نخواهد داشت. اگه خریدی هم باشه محدود به سیستم های پدافندی جدید و قوی خواهد بود. و اگر هم دست به خرید جنگنده بزنیم تنها در حد یک یا 2 اسکادران برای حافظت از نقاط کلیدی کشور هست و حفاظت کلی از آسمان کشور برعهده پدافند زمینی و جنگنده های موجود و ارتقا یافته هست، تا زمانی که خودمون بتونیم جنگنده تولید کنیم.

به نظر من کارآمد ترین جنگنده حال حاضر ما در امر دفاع هوایی میگ-29 ها هستند که خبرهایی از ارتقاشون شنیده میشه. برای حملات ضربتی هم سوخو-24 بهترین گزینه موجود هست. در مورد اف-14 و فانتوم نمیشه با قاطعیت نظر داد که در چه وضعی هستند.



اقاي ارما مدرن شما خيلي احساسي سخن مي گيد
من هيچ موقع از خودم مقايسه در نياوردم كافيه يه باز تو اينترنت سرچ كنيد
قطعا پي مي بريد اونا هم از خودشون در نياوردند
تو اين مقاله ها ريز به ريز در تمام فاكتور ها از قبيل سرعت قدرت .......... اين دو جنگنده رو مقايسه كردن
شما يه بار اين مقاله ها رو بخونيد شايد نظرتون عوض شد
شما مثالي در مورد دفاع ميگ 29 يوگوسلاوي ها زديد اين كه چيزي نيست
در زمان جنگ ما هم با اف 4 و اف 5 هامون كمر عراق 3 بار شكونديم
يك سوال از شما دارم
خدا وكيلي به نظر شما يه اف 14 بهتره يا يه ميگ 29
من نمي دونم اگر اف 14 هاي ما 200 جنگنده عراقي رو منهدم نمي كردن اونوقت شما در باره اين جنگنده چي مي گفتيد
من يكي از اقواممون خلبانه مي گه هر موقع كه با ميگ 29 پرواز داريم اول از زير قران رد مي شيم قبلشم يه خداحافظي اساسي با زن و بچمون مي كنيم
مي گه هنوز پرواز نكرديم يكي از سيستماش خراب مي شه
لطفا كمي منطقي فكر كنيد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ممنونم که وارد بحث شدید از نظراتتان استفاده کردیم دوستان شما از مونتاژ صحبت کردید و انتقال تکنولوژی به داخل کشور ولی من یه سوال دارم اونم این که چکونه چین توانسته با مهندسی معکوس جنگنده های روس را در داخل بسازد در صورتی که با با داشتن f14 و f16 که فکر کنم تعدادشون یکی باشه چرا این کار رو انجام ندادیم حتی با کمک کشوهای دیگر مثل خود چین یا روسیه؟


عزیز برادر ایران F-16 نداره .
در حال حاضر فقط یک فروند تو مهراباد هست .



درسته اقای flanker ولی اون طور که من اطلاع دارم 2 تا f16 به ایران تحویل داده شد که یکیشو مثل اینکه می خواستن مهندسی معکوس کنند روش و یکی دیگم همان طور که گفتید در مهر اباد هست اصل مطلب اینه که من می گم چرا با از روش مهندسی معکوس استفاده نمی کنیم حالا چه روی تامکت چه روی همین f 16 .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مونتاژ جنگنده سوخو35 در ايران مي تونه باعث انتقال تكنولوژي شود اما بايد ديد كه آيا كشوري مثل روسيه حاضر مي شود كه تكنولوژيهاي مربوط به يكي از بروزترين جنگنده هاي خود را به ما بفروشد؟؟؟؟ جواب كاملا منفي است.در دنياي امروز چيزي با عنون انتقال تكنولوژي وجود ندارد يعني اينكه هيچ كشوري دانش و دستاورد علمي خودش رو در اختيار كشور ديگري كه از لحاظ علمي در سطح پايين تري قرار داره نمي گذاره . در حال حاضر با توجه به شرايط خاص كشور ما( كه دشمن زياد داريم) و يژگيهاي منحصر به فرد منطقه خاورميانه(وجود نفت - اعراب - اديان و مذاهب - جنگ و درگيري و....) ما نياز داريم كه براي حفظ خودمون نيروهاي نظامي رو بالاخص نيروي هوايي رو تقويت كنيم . در حال حاضر ما شرايط مونتاژ رو نداريم اما در زمينه هوافضا كاري كه ايران بايد انجام بده اينه كه زير ساخت هاش رو به صورتي تقويت كنه كه بتونه به عنوان قطعه ساز وارد اين صنعت بشه. در كنار اين مساله هم به مهندسي معكوس بپردازه. اما در كوتاه مدت بايد تعدادي جنگنده پيشرفته خريداري كنيم.وضعيت اقتصادي كشور هم در شرايطي است كه توانايي خريد تعداد زيادي جنگنده را دارد. فارس نيوز : ايران ظرف هفت سال گذشته سيصد ميليارد دلار سوبسيد انرژی پرداخت كرده.پس كشور توانمند است كه اين هزينه ها رو متقبل شده.اين رقم برابر با قيمت 350 فروند جنگنده سوخو 35 با كليه امكانات نگهداري و آموزش پرسنل و خلبان است. اين براي شرايط خريد در كوتاه مدت. اما در حال حاضر امكانات موجود در نيروي هوايي در بخش جنگنده ها در سطحي نيست كه بتواند در جنگهاي امروزي مثمر ثمر باشد.كسي نمي داند كه ايران تا چه حد تونسته جنگنده هاش رو آپگريد كنه تا در شرايط عملياتي قرار بگيرن.اما اين نكته حايز اهميت است كه اف 14 (بدون موشك فينيكس)- اف 5 - اف 4- عمر مفيدشون به پايان رسيده و در جنگهاي امروزي در برابر جنگنده هاي جوان و پر قدرت دنيا نظير اف 16 - اف 15 - اف 22 -رافايل و...حرفي براي گفتن ندارند.و حتي جنگنده هاي نو ما هم مثل ميراژ و ميگ 29 و حتي سوخو27 هم حريفان سرسختي در برابر حجمه حملات سنگين هوايي نيستند. نيروي‌هاي انساني نيروي هوايي بزرگترين سرمايه‌هاي اين نيرو مي‌باشند.ودر صورت نداشتن امكانات و وسايل به روز براي حفظ خود و دفاع از كشور اين نيرو هم تحليل رفته و در جنگ احتمالي از بين مي رود. و از دست رفتن اين نيرو در جنگ هاي احتمالي ، بزرگترين زيان را به كشور وارد مي كند. البته در مورد نیرویی نمي توان به راحتي بحث كرد زيرا با توجه به حفاظت اطلاعات شديد اين نيرو چه بسا نسبت به خريد هواپيماهاي مدرن هم اقدام كرده باشد. hamed_713

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون از شما اقا حميد بله منم با شما موافقم اما ايا خريد مثلا 350 سوخو 35 خيلي زياد بودجه نمي خواد و فكر كنم براي اموزش خلبانان و ... زمان زيادي مي بره و ايا براي زمان كمي كه داريم اين خريد مناسب هست؟ :mrgreen: :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

.اما اين نكته حايز اهميت است كه اف 14 (بدون موشك فينيكس)- اف 5 - اف 4- عمر مفيدشون به پايان رسيده و در جنگهاي امروزي در برابر جنگنده هاي جوان و پر قدرت دنيا نظير اف 16 - اف 15 - اف 22 -رافايل و...حرفي براي گفتن ندارند.و حتي جنگنده هاي نو ما هم مثل ميراژ و ميگ 29 و حتي سوخو27 هم حريفان سرسختي در برابر حجمه حملات سنگين هوايي نيستند.
hamed_713


اقا حامد جنگنده ميراژ و ميگ 29 و سوخو 27 ايا جنگنده هاي نو هستند
فكر كنم شما يادت رفته 20 سال پيش ميراژ ها از عراق به ايران پناهنده شدن

تاريخچه ساخت هواپيما ها

تامكت* 1971
ميراژ اف 1 * 1967
سوخو 27 * 1977
ميگ 29 * 1980


پس در مي يابيم اينها جنگنده هاي نو ما نيستن همه ي ما مي دونيم كه ميراژ و سوخو 27 و ميگ 29 در درگيري هوايي با تامكت مغلوبن


حالا گزيده در مورد تامكت

اف-14، شامل دو صفحه به شکل بال های پروانه بود که در قسمت انتهایی هواپیما و از بین دو موتور، یکی در سطح بالایی بدنه و یکی در سطح زیرین به ترتیب به سمت بالا و پایین باز می شدند که برای کاهش سرعت اضطراری، بسیار کارا و مفید عمل می کردند. هواپیمای تامکت برای نخستین بار، طرح دو سکان عمودی را برای کنترل هر چه بهتر هواپیما در سرعت های بالا، و همچنین در شرایطی که یکی از موتورها از کار باز می ایستاد، به کار گفت. این طرح، بعد ها در اکثر جنگنده های بعدی ساخت ایالات متحده به جز اف-16 معمول شده و سپس به وسیله خانواده سوخو 27 روسی، تقلید شد.


و

طرح به یادماندنی تامکت، در سال های بعد به وسیله طراحان روسی در هواپیماهای خانواده فلانکر سوخو 27 به طرز ناشیانه ای تقلید شد. به گونه ای که طرح ورودی موتورها، دماغه، دو سکان عمودی و بسیاری موارد دیگر در هواپیمای سوخو 27 و میگ 29 تکرار گشت، تا جایی که حتی نمونه های اولیه خانواده سوخو 27 فلانکر با بال های متغیر طراحی شده بودند. این موارد، همگی نشان از تفاوت و برتری طراحی این جنگنده ی فراموش نشدنی و کلاسیک دارند، جنگنده ای که به اطمینان کامل، هرگز از اذهان مان دور نخواهد گشت چرا که «ما با نام تامکت زنده ایم».

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان چرا عادت دارید با خوندن یه جمله در یک سایت اون حرف رو حجت حساب کنید و از روی تصورات تون برای نیروی هوایی تصمیم بگیرید!
اولاً بحث مقایسه اف-14 و میگ-31 به این آسونی نیست که یک کلام بگید فلان جنگنده حتماً پیروز میشه.
من از دوستانی چون آقا سعید که دستی بر آتش دارن میخوام این تاپیک رو از تصورات بیارن بیرون.
اولاً در یک نبرد هوایی علاوه بر توانایی جنگنده ها دهها فاکتور دیگر دخیل هستند. از قبیل نحوه استفاده از سلاح و مهارت خلبان و شرایط رویارویی و نبرد و تخصص پرسنل رادار زمینی و تکنسین های تعمیرات و نگهداری و تسلیحات. مثلاً یوگسلاوی با چند فروند میگ-29 مدل اولیه تونسته بود اسمان رو برای جنگنده های مدرن و پرشمار ناتو نا امن کنه و یادمه یکجا خوندم زمان اول جنگ که مستشارهای خارجی مسئول کبراهای هوانیروز رفته بودن و نیروی های زحمتکش داخلی اونها رو سرپا نگه می داشتند در بعضی موارد اختلال های عجیبی رخ میداد. مثلاً یک دسته از کبراها برای درهم شکستن یک ستون زرهی عراق اعزام میشند و درست وقتی به بالای تانک های عراقی میرسند متوجه میشن که هیچکدوم از تسلیحاتشون عمل نمیکنه و سریع برمیگردند به پایگاهشون و متوجه میشند که متخصصین تسلیحاتی که تجربه کمی داشتند در کارشون اشتباهی انجام داده بودند! یعنی بخاطر این بی تجربگی ما باید بگیم تانک تی-55 از هلیکوپتر کبرا برتره؟!!!! تنها میدان نبرد، اونهم در طول مدت جنگ و بطور کلی مشخص کننده برتری یک سلاح هست، نه حادثه ها و اتفاقات یا پیش بینی های کارخانه سازنده تسلیحات! شایعه انهدام فانتوم ایرانی توسط هلیکوپتر میل-24 عراقی رو که همه شنیدید و میدنید هدف از اون چی بوده...
در مورد سرپا بودن اف-14 و بقیه جنگنده ها هم نمیتونیم نظر بدیم چون هیچکدوم از ما در جریان ریز اتفاقات نیروی هوایی نیستیم.

به نظر میرسه نیروی هوایی دیگه خرید خارجی چشمگیری نخواهد داشت. اگه خریدی هم باشه محدود به سیستم های پدافندی جدید و قوی خواهد بود. و اگر هم دست به خرید جنگنده بزنیم تنها در حد یک یا 2 اسکادران برای حافظت از نقاط کلیدی کشور هست و حفاظت کلی از آسمان کشور برعهده پدافند زمینی و جنگنده های موجود و ارتقا یافته هست، تا زمانی که خودمون بتونیم جنگنده تولید کنیم.

به نظر من کارآمد ترین جنگنده حال حاضر ما در امر دفاع هوایی میگ-29 ها هستند که خبرهایی از ارتقاشون شنیده میشه. برای حملات ضربتی هم سوخو-24 بهترین گزینه موجود هست. در مورد اف-14 و فانتوم نمیشه با قاطعیت نظر داد که در چه وضعی هستند.



اقاي ارما مدرن شما خيلي احساسي سخن مي گيد
من هيچ موقع از خودم مقايسه در نياوردم كافيه يه باز تو اينترنت سرچ كنيد
قطعا پي مي بريد اونا هم از خودشون در نياوردند
تو اين مقاله ها ريز به ريز در تمام فاكتور ها از قبيل سرعت قدرت .......... اين دو جنگنده رو مقايسه كردن
شما يه بار اين مقاله ها رو بخونيد شايد نظرتون عوض شد
شما مثالي در مورد دفاع ميگ 29 يوگوسلاوي ها زديد اين كه چيزي نيست
در زمان جنگ ما هم با اف 4 و اف 5 هامون كمر عراق 3 بار شكونديم
يك سوال از شما دارم
خدا وكيلي به نظر شما يه اف 14 بهتره يا يه ميگ 29
من نمي دونم اگر اف 14 هاي ما 200 جنگنده عراقي رو منهدم نمي كردن اونوقت شما در باره اين جنگنده چي مي گفتيد
من يكي از اقواممون خلبانه مي گه هر موقع كه با ميگ 29 پرواز داريم اول از زير قران رد مي شيم قبلشم يه خداحافظي اساسي با زن و بچمون مي كنيم
مي گه هنوز پرواز نكرديم يكي از سيستماش خراب مي شه
لطفا كمي منطقي فكر كنيد




دوست عزیز و منطقی من:
اولاً بنده اون مقاله ای رو که شما بهش اشاره کردید و الآن براتون مثل حدیث نبوی حجت شده رو مدتها قبل خوندم، دوست عزیز اون جدول رو نویسنده اون مقاله با دید و نظر و اطلاعات شخصی خودش تنظیم کرده و هیچگونه دلیلی بر مبنا و منبع بودنش نیست. اگر شما دوست دارید من هم 20 تا از این جداول درست کنم و به تامکت نمره 1000 بدم و به میگ-31 نمره 999 یا برعکس! نوشتن یه مطلب در یک سایت و وبلاگ نظامی دلیلی بر مستند بودنش نیست. چقدر باید این نکته رو تکرار کرد؟
در ضمن من نمیدونم شما چرا از گفته های من برداشت کردید که من طرفدار میگ-31 هستم و میگم تامکت در جنگ تحمیلی بدرد ما نخورده! من اتفاقا یکی از طرفداران تامکت بوده و هستم. اما بیاید کمی منطقی برخورد کنیم. تامکت در نبردهای هوایی میگ-21 و میگ-23 و میگ-25 رو براحتی شکست داد، تا روزهای آخر جنگ هم میراژ رو بخوبی شکست داد اما در اواخر جنگ تلفات سنگینی در برابر میراژ داشت...2 فروند در یک روز و 3 یا 4 فروند در یکی دو ماه آخر...قبول کنیم که تامکت برای مقابله با جنگنده های امروزی اون صلابت و کارایی گذشته رو نداره. نمیگم تامکت از پیش باخته است، میگم شانس گذشته رو نداره و شاید آمار شکارهای هواییش یک به یک یا یک به دو بشه. تامکت شیره اما پیره...
اتفاقاً شما میدونید که الآن فعالترین و آماده ترین جنگنده های نیروی هوایی که میشه در هر لحظه روشون حساب کرد همین میگ-29 ها هستند و بیشترین آمار پروازی رو نسبت به تعدادشون دارند؟
در تبریز حداقل روزی 3 فروند و در تهران هم به همین تعداد پرواز دارند. اینکه فامیل شما گفته فلان و ...برای من سند نیست. من به تعداد پروازها و سلامت اونها نگاه می کنم. میگ-29 تا حالا سقوط داشته؟ سانحه داشته؟ خیر.
اتفاقاً ایران شدیداً به دنبال ارتقای میگ-29 ها هست و یه خبر غیر رسمی شنیدم که حدود 30 رادار ژوک برای میگ-29 ها خریداری شده و موتورهای آردی-33 میگ ها هم توسط متخصصان داخلی و روسی در حال بهینه سازی هست تا دود کمتری تولید کنه.

نمیدونم چرا فرهنگ اطلاعات ما همش مبتنی بر گفته های توی مهمونی و فامیل و فلان هست...
شما اگه در مورد اوضاع عملیاتی جنگنده صحبت می کنی به تعداد پرواز، سلامت پرواز، میزان اتکای نیروی هوایی به جنگنده، میزان آموزش پرسنل مربوطه و ... نگاه کن.
در ضمن اگه میخوای تامکت رو با میگ-29 مقایسه کنی دقیق بگو کدوم مدل و در چه شرایطی؟
به نظر من مدل های جدید میگ-29 با رادارهای ارتقا یافته و افزایش برد عملیاتی ، کاملاً برتر از تامکت هستند. اما مدل های اولیه خیر.. مدلهای اولیه میگ-29 تنها برای امور ضربتی با اتکا به رادار زمینی مناسب بودند ولی تامکت با توجه به رادار قوی(نسبت به زمان تولید) و موشک های فونیکس رهگیری است برای حافظت حریم هوایی و پاکسازی منطقه از جنگنده های دشمن .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان چرا عادت دارید با خوندن یه جمله در یک سایت اون حرف رو حجت حساب کنید و از روی تصورات تون برای نیروی هوایی تصمیم بگیرید!
اولاً بحث مقایسه اف-14 و میگ-31 به این آسونی نیست که یک کلام بگید فلان جنگنده حتماً پیروز میشه.
من از دوستانی چون آقا سعید که دستی بر آتش دارن میخوام این تاپیک رو از تصورات بیارن بیرون.
اولاً در یک نبرد هوایی علاوه بر توانایی جنگنده ها دهها فاکتور دیگر دخیل هستند. از قبیل نحوه استفاده از سلاح و مهارت خلبان و شرایط رویارویی و نبرد و تخصص پرسنل رادار زمینی و تکنسین های تعمیرات و نگهداری و تسلیحات. مثلاً یوگسلاوی با چند فروند میگ-29 مدل اولیه تونسته بود اسمان رو برای جنگنده های مدرن و پرشمار ناتو نا امن کنه و یادمه یکجا خوندم زمان اول جنگ که مستشارهای خارجی مسئول کبراهای هوانیروز رفته بودن و نیروی های زحمتکش داخلی اونها رو سرپا نگه می داشتند در بعضی موارد اختلال های عجیبی رخ میداد. مثلاً یک دسته از کبراها برای درهم شکستن یک ستون زرهی عراق اعزام میشند و درست وقتی به بالای تانک های عراقی میرسند متوجه میشن که هیچکدوم از تسلیحاتشون عمل نمیکنه و سریع برمیگردند به پایگاهشون و متوجه میشند که متخصصین تسلیحاتی که تجربه کمی داشتند در کارشون اشتباهی انجام داده بودند! یعنی بخاطر این بی تجربگی ما باید بگیم تانک تی-55 از هلیکوپتر کبرا برتره؟!!!! تنها میدان نبرد، اونهم در طول مدت جنگ و بطور کلی مشخص کننده برتری یک سلاح هست، نه حادثه ها و اتفاقات یا پیش بینی های کارخانه سازنده تسلیحات! شایعه انهدام فانتوم ایرانی توسط هلیکوپتر میل-24 عراقی رو که همه شنیدید و میدنید هدف از اون چی بوده...
در مورد سرپا بودن اف-14 و بقیه جنگنده ها هم نمیتونیم نظر بدیم چون هیچکدوم از ما در جریان ریز اتفاقات نیروی هوایی نیستیم.

به نظر میرسه نیروی هوایی دیگه خرید خارجی چشمگیری نخواهد داشت. اگه خریدی هم باشه محدود به سیستم های پدافندی جدید و قوی خواهد بود. و اگر هم دست به خرید جنگنده بزنیم تنها در حد یک یا 2 اسکادران برای حافظت از نقاط کلیدی کشور هست و حفاظت کلی از آسمان کشور برعهده پدافند زمینی و جنگنده های موجود و ارتقا یافته هست، تا زمانی که خودمون بتونیم جنگنده تولید کنیم.

به نظر من کارآمد ترین جنگنده حال حاضر ما در امر دفاع هوایی میگ-29 ها هستند که خبرهایی از ارتقاشون شنیده میشه. برای حملات ضربتی هم سوخو-24 بهترین گزینه موجود هست. در مورد اف-14 و فانتوم نمیشه با قاطعیت نظر داد که در چه وضعی هستند.



اقاي ارما مدرن شما خيلي احساسي سخن مي گيد
من هيچ موقع از خودم مقايسه در نياوردم كافيه يه باز تو اينترنت سرچ كنيد
قطعا پي مي بريد اونا هم از خودشون در نياوردند
تو اين مقاله ها ريز به ريز در تمام فاكتور ها از قبيل سرعت قدرت .......... اين دو جنگنده رو مقايسه كردن
شما يه بار اين مقاله ها رو بخونيد شايد نظرتون عوض شد
شما مثالي در مورد دفاع ميگ 29 يوگوسلاوي ها زديد اين كه چيزي نيست
در زمان جنگ ما هم با اف 4 و اف 5 هامون كمر عراق 3 بار شكونديم
يك سوال از شما دارم
خدا وكيلي به نظر شما يه اف 14 بهتره يا يه ميگ 29
من نمي دونم اگر اف 14 هاي ما 200 جنگنده عراقي رو منهدم نمي كردن اونوقت شما در باره اين جنگنده چي مي گفتيد
من يكي از اقواممون خلبانه مي گه هر موقع كه با ميگ 29 پرواز داريم اول از زير قران رد مي شيم قبلشم يه خداحافظي اساسي با زن و بچمون مي كنيم
مي گه هنوز پرواز نكرديم يكي از سيستماش خراب مي شه
لطفا كمي منطقي فكر كنيد




دوست عزیز و منطقی من:
اولاً بنده اون مقاله ای رو که شما بهش اشاره کردید و الآن براتون مثل حدیث نبوی حجت شده رو مدتها قبل خوندم، دوست عزیز اون جدول رو نویسنده اون مقاله با دید و نظر و اطلاعات شخصی خودش تنظیم کرده و هیچگونه دلیلی بر مبنا و منبع بودنش نیست. اگر شما دوست دارید من هم 20 تا از این جداول درست کنم و به تامکت نمره 1000 بدم و به میگ-31 نمره 999 یا برعکس! نوشتن یه مطلب در یک سایت و وبلاگ نظامی دلیلی بر مستند بودنش نیست. چقدر باید این نکته رو تکرار کرد؟
در ضمن من نمیدونم شما چرا از گفته های من برداشت کردید که من طرفدار میگ-31 هستم و میگم تامکت در جنگ تحمیلی بدرد ما نخورده! من اتفاقا یکی از طرفداران تامکت بوده و هستم. اما بیاید کمی منطقی برخورد کنیم. تامکت در نبردهای هوایی میگ-21 و میگ-23 و میگ-25 رو براحتی شکست داد، تا روزهای آخر جنگ هم میراژ رو بخوبی شکست داد اما در اواخر جنگ تلفات سنگینی در برابر میراژ داشت...2 فروند در یک روز و 3 یا 4 فروند در یکی دو ماه آخر...قبول کنیم که تامکت برای مقابله با جنگنده های امروزی اون صلابت و کارایی گذشته رو نداره. نمیگم تامکت از پیش باخته است، میگم شانس گذشته رو نداره و شاید آمار شکارهای هواییش یک به یک یا یک به دو بشه. تامکت شیره اما پیره...
اتفاقاً شما میدونید که الآن فعالترین و آماده ترین جنگنده های نیروی هوایی که میشه در هر لحظه روشون حساب کرد همین میگ-29 ها هستند و بیشترین آمار پروازی رو نسبت به تعدادشون دارند؟
در تبریز حداقل روزی 3 فروند و در تهران هم به همین تعداد پرواز دارند. اینکه فامیل شما گفته فلان و ...برای من سند نیست. من به تعداد پروازها و سلامت اونها نگاه می کنم. میگ-29 تا حالا سقوط داشته؟ سانحه داشته؟ خیر.
اتفاقاً ایران شدیداً به دنبال ارتقای میگ-29 ها هست و یه خبر غیر رسمی شنیدم که حدود 30 رادار ژوک برای میگ-29 ها خریداری شده و موتورهای آردی-33 میگ ها هم توسط متخصصان داخلی و روسی در حال بهینه سازی هست تا دود کمتری تولید کنه.

نمیدونم چرا فرهنگ اطلاعات ما همش مبتنی بر گفته های توی مهمونی و فامیل و فلان هست...
شما اگه در مورد اوضاع عملیاتی جنگنده صحبت می کنی به تعداد پرواز، سلامت پرواز، میزان اتکای نیروی هوایی به جنگنده، میزان آموزش پرسنل مربوطه و ... نگاه کن.
در ضمن اگه میخوای تامکت رو با میگ-29 مقایسه کنی دقیق بگو کدوم مدل و در چه شرایطی؟
به نظر من مدل های جدید میگ-29 با رادارهای ارتقا یافته و افزایش برد عملیاتی ، کاملاً برتر از تامکت هستند. اما مدل های اولیه خیر.. مدلهای اولیه میگ-29 تنها برای امور ضربتی با اتکا به رادار زمینی مناسب بودند ولی تامکت با توجه به رادار قوی(نسبت به زمان تولید) و موشک های فونیکس رهگیری است برای حافظت حریم هوایی و پاکسازی منطقه از جنگنده های دشمن .

اولا اين مقاله برا من حجت نبوي نيست ولي شما با چه دليل و مدركي اين مقاله رو منكر مي شيد شايد درست باشه؟؟!!

اخويه عزيزم كدوم تلفات سنگين طبق امار كل اف 14 هاي منهدم شده ي ما طي 8 سال در گيري به 9فروند مي رسه يعني متوسط ساليانه 1.2
به نظر شما اين بده اين در شرايطي بود كه ما قطعه نداشتيم پروازشون بديم

نقطه اتكا و دلخوشيه نيروي هوايي و ستون فقرات رهگيرههاي ما تامكته اينو خودتون ميدونيد

شما مي گيد ميگ 29 سانحه داشته
بله عزيزم سانحه داشته خيليم زياد داشته اخرينش در سال گذشته در ميناب بندر عباس بود
قرار نيست شما همچي رو بدوني
ولي تامكت ها هيچ سانحه اي نداشتن
بابا هر روز داره خبر افتادن يك هواپيماي روسي مياد همين چند ماه پيش يه سوخو افتاد كجاي كاري شما
تامكت ها بعد از جنگ تا الان هيچ سانحه اي نداشتن

جالبه شما سخن از دود كردن ميگه ها مي گيد در حالي كه اف 14 اصلا چنين مشكلي نداره

گفتيد مقايسه اف 14 و ميگ 29
اين سخنيست بيهوده
اصلا ميگ 29 قابل مقايسه با اف 14 نيست
در حال حاظر فقط ميگ 31 رو مي شه با تامكت مقايسه كرد
اخرين مدل ميگ 29 ميگ اس ام تي هست كه يك كوهان داره
حتي اون هواپيما هم در حد تامكت نيست
اميدوارم كه نگيد هست

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
mamad اقا چرا بحث رو بیخودی کشش می دهی هر دوی این هواپیماها قرار هست برای بک هدف خدای نکرده بجنگند پس چرا سعی در ضعیف نشان دادن انها دارید من اطلاعات کاملی ندارم ولی به نظر من هم f14 از میگ 29 بهتر است الان موضوع اصلی اینست که ایا ما می توانیم جنگنده های داخل را مونتاژ کنیم یا خیر و همینطور خرید جنگنده برای دفاع از اسمان ایران هست لازم نیست که این بحث ادامه یابد لطفا نظرات خود را در راستای موضوع مهندسی معکوس جنگنده ها بدهید ما نمی توانیم تا ابد از تامکت استفاده کنیم ولی ایا می توانیم باتلاش بسیار تامکت را در داخل تولید کنیم اگر بتوانیم این کار را انجام بدیم پس می توانیم جنگنده های بهتر ان را خودمان تولید کنیم مثل شفق 2 و یا خیلی بهتر اما مهم این هست که ما دانش کافی را برای مهندسی معکوس داشته باشیم و اگر نداریم به دست اوریم :mrgreen: :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ممنونم که وارد بحث شدید از نظراتتان استفاده کردیم دوستان شما از مونتاژ صحبت کردید و انتقال تکنولوژی به داخل کشور ولی من یه سوال دارم اونم این که چکونه چین توانسته با مهندسی معکوس جنگنده های روس را در داخل بسازد در صورتی که با با داشتن f14 و f16 که فکر کنم تعدادشون یکی باشه چرا این کار رو انجام ندادیم حتی با کمک کشوهای دیگر مثل خود چین یا روسیه؟

دوستان سلام
بحث چین به کلی فرق میکنه و شما از کجا میدانید که اونها مهندسی معکوس کردن و اینکه از جایی تکنولوژی رو منتقل نکردن
در مورد f-14 این جنگنده به خاطر داشتن بالهای متحرک هزینه سنگینی برای نگهداری و اورهال داره که آمریکا هم یکی از دلایلی که اونو بازنشسته کرد همینه خوب قطعا برای ایران که مصرف کننده این حنگنده هست کار سختیه که بخواد اینو مهندسی معکوس کنه البته هزینه های سنگین تامکت فقط به خاطر بالهاش نیست و اینو بگم که روسیه رو دیدید که خواست توی سوخو 27 بال متغیر بزاره دید نمی تونه و اونو کنار گذاشت
راستی دوستان من شنیدم که قبل از انقلاب تعدادی f-16 به ایران وارد شدن و طی زمان نخست وزیری مهندس بازگان تعدادی از قطعاتی که همراه اونا اومده برگشت خورده البته شنیدن کی بود مانند دیدن
نظر شما در مورد تصاویر زیر چیه
تصویر
تصویر
تصویر
توی عکس سوم به نظر میرسه گوشه سمت چپ یک فالکون دیگه هم باشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
mamadعزیز سرگروهبان بزرگوار عزیز جان فکر کنم اگر اف35یا اف22یا سوخوتی50یا سوخو47برکوت رو هم با اف 14مقایسه کنن شما اف14رو برتر وبهتر می دونی عزیز این شما هستی که خیلی احساسی هستی البته من رک صحبت می کنم .چرا شما رو جنگنده های داخلی اینقدر تعصب نداری .به نظر من اگر قصد خرید باشه بدون در نظر گرفتن تحریمهای حال حاضر ازطرف روسیه بهترین گزینه سوخو35بی ام هست .اگر قصد سرمایه گذاری مشترک باشه سوخو47برکوت.اگر قصد تولید مشترک باشه با توجه به تجربیات هند سوخو30انتخاب مناسبی است یا میگ 35.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ممنونم که وارد بحث شدید از نظراتتان استفاده کردیم دوستان شما از مونتاژ صحبت کردید و انتقال تکنولوژی به داخل کشور ولی من یه سوال دارم اونم این که چکونه چین توانسته با مهندسی معکوس جنگنده های روس را در داخل بسازد در صورتی که با با داشتن f14 و f16 که فکر کنم تعدادشون یکی باشه چرا این کار رو انجام ندادیم حتی با کمک کشوهای دیگر مثل خود چین یا روسیه؟

دوستان سلام
بحث چین به کلی فرق میکنه و شما از کجا میدانید که اونها مهندسی معکوس کردن و اینکه از جایی تکنولوژی رو منتقل نکردن
در مورد f-14 این جنگنده به خاطر داشتن بالهای متحرک هزینه سنگینی برای نگهداری و اورهال داره که آمریکا هم یکی از دلایلی که اونو بازنشسته کرد همینه خوب قطعا برای ایران که مصرف کننده این حنگنده هست کار سختیه که بخواد اینو مهندسی معکوس کنه البته هزینه های سنگین تامکت فقط به خاطر بالهاش نیست و اینو بگم که روسیه رو دیدید که خواست توی سوخو 27 بال متغیر بزاره دید نمی تونه و اونو کنار گذاشت
راستی دوستان من شنیدم که قبل از انقلاب تعدادی f-16 به ایران وارد شدن و طی زمان نخست وزیری مهندس بازگان تعدادی از قطعاتی که همراه اونا اومده برگشت خورده البته شنیدن کی بود مانند دیدن
نظر شما در مورد تصاویر زیر چیه
تصویر
تصویر
تصویر
توی عکس سوم به نظر میرسه گوشه سمت چپ یک فالکون دیگه هم باشه



والا من تا اون جايي كه مي دونم از ترس سقوط تاحا f 16 که به گفته ی جناب flanker در مهر اباد هست پروار نکرده اون یکی هم که قطعاتش را برای پی بردن به تکنولوژیش جدا کردن اسم علمیش رو نمی دونم ولی فکر نکن بیشتر از 1 دونه داشته باشیم. :mrgreen: :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.