امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

38 minutes قبل , mehdipersian گفت:

با توجه به شرایط امروز دنیا و ایران شرایط خرید از روسیه وجود داره. پولش را هم میشه با پرداخت نفت به روسیه داد

فقط توجه مسئولین به نیروی هوایی را می طلبه و پایان تحریم تسلیحاتی در دو سال آینده. 

وقتی هم محصول خوبی مثل su 30 sm

در دسترس هست بقیه ی گزینه ها ی چینی و... فقط تلف کردن سرمایه های ملی و اشتباه استراتژیک هست. 

Su 30 sm هم چند کاره هست و هم قطعاتش در دسترس هست و هم کیفیت مناسبی داره در صورت خرید به اندازه ی حداقل 120 عدد نیروی هوایی را دوباره زنده میکنه و فکر کنم جایگزین شایسته ی فانتوم برای نیروی هوایی خواهد بود

 

به قول یکی از دوستان به شرط تحویل نسخه SMD که Customize شده باشه : کانارد هاشو باز کنن ، رادار باند L هم پشت Slat های لبه حمله ی بال ها و همچنین موتور AL-41 F1S نصب شده باشه به همراه ورود فناوری قبوله ، در غیر این صورت فکر خرید جنگنده رو باید از سرمون بیرون کنیم

رو جنس چینی هم اصلا نمیشه حساب باز کرد ولو J-10C باشه

ویرایش شده در توسط LegendaryAegis
  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

شاید ایده آل گرایانه باشه ولی سال 2021 و برداشته شدن تحریم تسلیحات میتونه زمان انتخاب و تعیین مسیر باشه. به نظرم سوخو 30 باید آخرین محصول عظیم خریداری شده برای نیروی هوایی باشه، میشه هم باهاش آسمون ایران رو پوشش داد و هم به دنبال انتقال فناوری بود. مسلما پروسه سختی برای این امر وجود داره ولی بهرحال روسیه باید دوستی شو ثابت کنه . دوستی که البته به آینده اش در نیروی هوایی امیدی نیست و در گذشته هم رابطه پر نوسانی رو با هم در این زمینه داشتیم. در مورد تکامل نیروی هوایی همه چیز مهیا است: نیروی انسانی و تجربه مستقل شدن در نگهداری جنگنده هایی از انواع مختلف، تجربه ساخت و به روز کردن جنگنده های مختلف چه آموزشی، چه از نوع پشتیبانی نزدیک. حتی زمینه برای ارتقای قابل توجه و حتی ساخت جنگنده متوسط هم وجود داره. به شرطی به سمت خودباوری بریم، روی این بخش تمرکز کنیم و سرمایه گذاری قابل توجهی داشته و به طور موازی به دنبال بازار یابی هم باشیم. نیروی هوایی ایران چندان فاصله ای با جی اف 17 و تجاس نداره و می تونه با تکیه بر پلت فرمی مثل اف 14 هم نیاز داخلی رو در سالهای آتی تامین  و هم از خروج ارز از کشور جلوگیری کنه و در نهایت نیم کاهی با بازار احتمالی برای نسخه های ارتقا یافته اف 5 و اف 14 داشته باشه.

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ببنید دوستان. مسلما سوخو 30 بهتر از محصولات چینی یا مشترک چینی هست. منتهی ما داریم روی بدترین حالت بحث میکنیم. پیش فرض بحثمون هم این هست که " تمام راهکارهای لازم در قالب دیپلماسی دفاعی اتخاذ شده اما روسها راضی نشدن" یا "به هر دلیلی امکان پرداخت بهای کالا وجود نداشته" 

در این شرایط باید چه کرد؟ به نظرم با توجه به این پیش فرضها پیشنهاد برادر ghalam. واقعا بد نیست. مساله اینجاست که ما به شدت کمبود زمان داریم و در این زمان یه پانسمان موقت بهتر از تماشای خونریزی هست.البته بازم میگم با توجه به اون دو پیش فرض.

حالا من میخوام یه چندتا سوال هم مطرح کنم. اول یه حالت خیلی خیلی خوشبینانه. فکر میکنین اگه فرضا سندرز بیاد سر کار ممکنه بتونیم روی جنگنده های غیر شرقی هم حساب کنیم؟

و در ادامه چندتا سوال درباره حالت بدبینانه(یه جا باشه که آدم برای بدترین حالت باید برنامه ریزی کنه بخش نظامیه)

اولا اگه کشور فروشنده_هر کشوری_ راضی به تهاتر کالا نشد، چطوری باید پول رو بهش انتقال بدیم؟

ثانیا اگه تحریم تسلیحاتی به بهانه ای برگشت. چه باید کرد؟ بودجه هنگفت برای جنگنده مدرن داخلی؟ بروزرسانی دارایی های فعلی؟سرمایه گذاری برای پهپاد سنگین؟ یا اصلا انتظار برای فرا رسیدن فرصت خرید؟

ثالثا به نظرتون واقعا نگاه کلان به نیروی هوایی تغییر کرده یا همون تفکر 30 سال گذشته حاکمه؟

و در نهایت آیا خود نیروی هوایی راضی به استفاده از جنگنده های غیر غربی هست؟(واقعا نمیدونم. فقط میترسم رقبتی نباشه و در نتیجه تلاش کمتری هم صورت بگیره)

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در مورد تهاتر با توجه به بحران نقدینگی و ارز ر ایران ر مورد روسها فعلا تنها راه حله اگه قبول نشه که معامله بی معامله. در مورد جی اف 17 و پانسمان موقت، زخم باز و عمیق باید با بخیه ترمیم بشه، پانسمان موقته و بعد برداشتنش آش همون آشه و کاسه همون کاسه. مورد دیگه شوک توکسیک این پانسمان موقته یعنی به طوری که سموم و مواد مضر در قسمت بسته شده جمع شن و بعد شدن و در زمان بحرانی اثری فاجعه بار میتونه داشته باشه. ورود جی اف 17 و بولد زیاد و فراموش کردن ضعف های نیروی هوایی در اثر ورود این جنگنده  میتونه همین شوک توکسیک باشه.

قبلا تجربه خرید محصول بی کیفیت اف 7 و جنگنده های پناهنده شده عراق که بجز چند فروند با کیفیت ، بقیه صرفا از نظر کمی نیروی هوایی مارو پوشش دادند رو داریم. در مورد تحریم تسلیحاتی این یه ضعفه و متاسفانه اگه قرار بر قلقلک و بای دادن ما با این گزینه باشه کاری بجز گام های ان ام بعدی از دست ما بر نمیاد. در مورد بودجه برای جنگنده داخلی بله این رو موافقم هرچند تقابلی با گسترده کردن کار بر پهپادها که پیشرفته قابل ملاحظه ای در این زمینه داشتیم نداره. خرید + تولید با تمرکز داخلی. تغییرات بوده ولی هنوز نیروی هوایی عنصر پیشرو در تهاجم و زدن مشت نخسته. نیروی هوایی به تعبیر دوست عزیزمون باغ وحش شده از انواع مختلف جنگنده ها از ایالات متحده، روسیه ، چین، فرانسه و... . اتفاقا نیاز به سر راست شدن زیر ساخت ها برای اجتناب از هزینه های اضافی حس میشه

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

MR9امروز 8:29 AM

@Dolphin سلام علیکم- قدرت هوایی و به تبع آن نیروی هوایی ، برای هر سازمان مسلحی ، درجه ای از سلطه طلبی و قدرت نمایی را در عرصه رقابت منطقه ای و جهانی را ایجاد می کند
 
MR9امروز 8:33 AM
@Dolphin دو تا مثال می زنم ....در جنگ جهانی اول ، وقتی برای اولین بار جنگنده فوکرE-1 وارد صحنه عملیات شد(بعنوان اولین جنگنده عملیاتی تک باله ) بدلیل قدرت آتش و مانور مناسب و همچنین استفاده از دو قبضه تیربار " اشپانداو " انقدر در بین پیاده نظام بریتانیایی وحشت ایجاد کرد که بعد از آن واحدهای پیاده نظام متفقین بخودشون لقب " علوفه فوکر" کنایه از درو شدن توسط این جنگنده آلمانی داده بودند
 
MR9امروز 8:37 AM
@Dolphin دومی هم به نقل از یک خلبان آزمایشگر آمریکایی هست که در اثنای دهه هشتاد در یک مرکز محرمانه ، مسئولیت کار با بالگردهای روسی میل-24 هایند را داشت . به اعتقاد این شخص ، زمانی که شما در کابین خلبان یک هواگرد رزمی قرارمی گیرید و دست به سکان می برید ، حس عجیبی به شما دست میدهد ، حسی که ترکیبی از غرور زاید الوصف ، برتری نسبت به اهداف مستقر در زمین ، دقیقا به مشابه ان حسی که " عقاب" نسبت به اهدافش در زمین و هوا دارد .
 
MR9امروز 8:41 AM
@Dolphin غرض ازاین دو مثال این هست که نشان دهد ، حتی کشورهای درجه 3 و 4 نظیر آنگولا ، اوگاندا ، میانمار ، بنگلادش و.... علیرغم نقش محدود در معادلات منطقه ای و جهانی ، دائم بدنبال افزایش توان هوایی خودشون هستند ، چون جنگهای قرن بیست و یکم ، غیر خطی ، مستقیم بوده و شاخصه اصلی انها "سرعت" هست ،طبعا" سریعترین ، سیال ترین و انعطاف پذیرین نیرویی که می تواند در چنین جنگها و نبردهایی ، وارد عمل شد ، و سازمان مسلح متبوع خودش را بسمت پیروزی در کنار سایربازوهای رزمی راهنمایی کند ، " نیروی هوایی " هست
 
-------------------
در مورد نیروی هوایی و ارزش اون شاید دیگه بحثی نباشه 
ولی یک سوال مهم پیش میاد 
در شرایطی نابرابر و نامتوازن که الان در اون هستیم 
- شامل عدم فروش هواپیما یا فروش هواپیمای مدل پایین 
- تقویت نامحدود تعداد و کیفیت هواپیماهای دشمن چه امریکا و چه کشورهای عربی 
- منابع محدود مالی 
راهکار چیست؟ نقشه راه چیست؟ 
 
برای مثال نبود نیروی هوایی منسجم در سوریه عملا دست اسرائیل رو برای هر دست اندازی باز کرده است 
ولی در شرایط فعلی با توجه به کم کاری ها و شاید تهدیدات متوجه ما ، نمیشود دست روی دست گذاشت 
اگر بر همین مبنا بود باید حزب الله لبنان تسلیم میشد ولی اجبار شرایط مجبورش کرد بدون نیروی هوایی جلوی اسرائیل مقاومت کند و ضربه اش رو هم خورد ولی عقب ننشست 
حال که این درک ایجاد شده که نیروی هوایی رو نیاز هست باید چگونه اون رو جهت بدیم و از یک دفاع به حالت راهبردی برسونیم

 

 

راه کار و دستور کاری که بتونیم گام به گام نیروی هوایی منسجمی بسازیم چیست؟
چه طور باید این ساختار رو بازسازی کرد 
که هم با منابع محدود ما وارد مسابقه تسلیحاتی نشویم 
و هم تاثیرش ملموس شود ؟

 

به نظر من نگاه ما به نیروی هوایی از حالت کلاسیک و شبیه امریکایی ها باید تغییر کنه 

در این تغییر نگرش وجود جنگنده ای مشابه اف 14 خیلی خیلی میتونه موثر باشه 

ویرایش شده در توسط arminheidari
اضافه کردن نکته ای
  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در حال حاضر

- در یک جنگ وسیع

استراتژی که فعلا در پیش گرفته شده زدن پایگاه های هوایی ودریای دشمن برای  عدم پرواز پرنده علیه کشور ما هست

در گام دوم زدن آواکس ها و  سوخت رسان ها و پهن پیکر ها 

 

- در یک جنگ محدود

پدافند هوایی 

و نمایش اف 14 ها 

 

ولی برای رفتن به فاز تهاجمی چه باید کرد، ما در  چند موقعیت با چالش مواجه هستیم 

اول پشتیبانی هوایی که در جنگ با داعش خودش رو نشون داد ، چه از نوع هوانیروز و چه از نوع آ10 یا سوخو25 یا حتی هرکولس AC 130

دوم ترابری و سوخت رسانی و آواکس جایگزین سی 130 و بوینگ 747 707

سوم برتری هوایی و شکار از راه دور اف 14 

چهارم درگیری در آسمان اف 16 و اف 15 و یا اف 18

 

این نیاز هست 

ولی راه و نقشه راه چیست ؟

- به شخصه فکر می کنم ساخت پرنده ای مثل سی 130 چه از نظر اقتصادی، چه از نظر کاربری در حال حاضر بیشترین نیاز هست 

چون بحث ترابری، مینی آواکس، توپ هوایی، گشت دریایی و ... رو میتونه برطرف کنه 

الان هم در سوریه به خوبی خودش رو دوباره نشون داد 

در مورد ساختش با توجه به تحریم های آمریکا می تونیم بسازیم و بحث های قانونی و لیسانس ساخت را زیرپا بذاریم 

 

- نیاز به رفع تهدید بدون درگیری بسیار مهم هست 

در این بین جنگنده ای با قابلیت حمل سلاح دوربرد، مداومت پروازی و رادار قوی بسیار مهم هست 

و این نیاز رو ساخت پرنده ای مشابه اف 14 فقط میتونه رفع کنه 

 

- درگیری در آسمان و ستون فقرات نیروی هوایی

جنگنده ای چابک مثل اف 16 نیاز هست که مشابه اون جی 10 چین هست 

آیا ما میتونیم در این اوضاع با فروش نفت در برابر جی 10 کاری بکنیم،

به شخصه فکر می کنم این موضوع با کمک دیپلماسی قابل انجام هست و شاید تنها پرنده با امکان کار با خارجی ها باشه 

 

در این بین نحوه استفاده و چیدمان جنگنده ها مطرح می شود 

چه باید کرد؟

برای مثال روبروی اسرائیل؟

مشخصا شکار از راه دور و خاموش 

باید آسمان رو براش نا امن کرد 

و تلفاتش رو بالا برد 

این تنها با نیروی هوایی محقق نمیشه، بلکه باید پدافند شکار های خاموش رو شروع کنه و نیروی هوایی از راه دور جلوی جولان پرنده های اسرائیلی رو تو آسمان سوریه بگیره و بعد آروم آروم جلو بیاد ، یعنی نیروی هوایی در مرز عراق و سوریه بتونه جلوی جولان جنگنده های اسرائیل را مهار کنه و اونها رو تو فلسطین اشغالی محبوس کنه 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, arminheidari گفت:

 

اگر بر همین مبنا بود باید حزب الله لبنان تسلیم میشد ولی اجبار شرایط مجبورش کرد بدون نیروی هوایی جلوی اسرائیل مقاومت کند و ضربه اش رو هم خورد ولی عقب ننشست

 

سلام

ممنون از اینکه موارد را در بروزرسانی به تاپیک منتقل فرمودید :rose:

 

اما در مورد حزب ا... . این بحث قبلا در انجمن شد ، قضیه حزب ا... و رودررویی آن با idf از ابتدا ( 1982 تا الان) یک استثناء بوده و خواهد بود ، ساختار نظامی حزب ا... ، یک ساختار با توان مشخص ، سخت افزار مشخص و شیوه و تاکتیک های ویژه هست که الزامی به سرمایه گذاری در این حوز ه ( نیروی هوایی  ) نداشت و ندارد ، بدلیل اینکه دفاع از فضای هوایی لبنان ، بر عهده نیروی هوایی این کشور هست ( که خوب نیروی هوایی این کشور هم محلی از اِعراب ندارد )  ، ضمن اینکه "فضای نبرد " ( battle space) و اهداف با قابلیت ضربه پذیری هوایی به نقاط خاصی محدود میشد که اتفاقا" هدف بیشترین حملات هم قرار گرفت . اما نکته ای که هیچ وقت با دقت به ان پرداخته نشد ، مسیر اشتباهی بود که idf و iaf ان را دنبال می کردند و آن ، اتکاء صرف روی نیروی هوایی برای از کار انداختن نیرویی بود که محل استقرار خاصی نداشت .

 

Locations_bombed_Aug13_no_fact_box.jpg

 

به حجم و تراکم حملات اسراییل (IAF)  در جنگ 2006 دقت کنید

تراکم حملات هوایی از جنوب به شمال لبنان ، با یک روند متمرکز قابل مشاهده است ، تمامی پل ها ، مراکز حیاتی ، فرودگاه ها ، مناطقی که مشکوک به کاربردهای دوگانه بودند ، هدف حمله قرار گرفت

 

 

اما این مساله برای ما بعنوان جمهوری اسلامی ایران ، با نزدیک به 2 میلیون کیلومتر مربع مساحت و برای دفاع از این قلمرو به ارتفاع 80 هزار پا کاملا متفاوت هست ، ما در حال حاضر با دو تهدید کامل بلحاظ ماهیتی متضاد روبرو هستیم ( 1- تهدیدات کلاسیک و متعارف  2- تهدیدات غیر کلاسیک و نامتعارف ( نامتعارف به معنای عدم تقارن وتوازن رزمی و نه موارد مربوط به wmd) در نتیجه منطق نظامی حکم می کند که برای پاسخ به هر دو نوع تهدید برنامه ریزی کنیم ، چون غفلت از هرکدام ، موجبات خسران شدید هست )

1 ساعت پیش, arminheidari گفت:
راه کار و دستور کاری که بتونیم گام به گام نیروی هوایی منسجمی بسازیم چیست؟

 

اولین گام ، به شکل شاخص ، دیده بانی موضوع این هست که در زنجیره فرماندهی ، اعتقادی به قدرت هوایی وجود دارد یا خیر . تمامی این برنامه های موازی ، صرف منابع اندک در پروژه های با بیلان نامشخص ، انتخاب مدیران ضعیف در حوزه های مربوطه ، یک مساله را پیش روی تحلیلگر می گذارد که تفکر هوامحور در بدنه نیروهای مسلح ما وجود ندارد . از نظر این دوستان ، نیروی هوایی یک نیروی تشریفاتی ( لاکچری ) ، هزینه بر ، گران قیمت ، غیر مفید و ... هست ( این تحلیل براساس نوع نگاه به نیروی هوایی   پدید آمده )و تا اصلاح امور و تغییر شرایط ، احتمالا" همین  تحلیل باقی می ماند .

 

1 ساعت پیش, arminheidari گفت:
چه طور باید این ساختار رو بازسازی کرد 
 

 

قبلا هم عرض شد ، تا وقتی نگاه از بالا به قدرت هوایی تغییر نکند ، هر نوع تغییری به شکل ساختاری و اساسی ، غیر ممکن هست . نوع نگاه مدیران ارشد دفاعی باید تغییر کند ، شیوه مدیریت سنتی در نیروهای مسلح باید تغییر کند ، این تفکر که نیروی هوایی باید هواپیما بسازد ، اشتباه هست ، وزارت دفاع مسئولیت تولید ندارد ، نیروی هوایی مصرف کننده فناوری هست ، وزارت دفاع ، مسئولیت سیاست گذاری دارد ، این شرکتهای خصوصی هستند که باید ورود پیدا کنند از تولید سلاح پیاده نظام تا موتور نظامی و غیرنظامی . این روند در دنیا تجربه شده و جواب هم داده ، حالا ما سعی داریم خلاف جریان آب شنا کنیم ، قطعا" هزینه های ان برای ما  چندین صد برابر هست .

 

پی نوشت :

اینهایی که عرض شد ، فقط یک قطره بسیار کوچک از اقیانوس نقدهای وارده  هست . مسائلی وجود دارد که نه گفتنش فایده ای دارد و نه گوش شنوایی برای شنیدن آن ، ولی سعی براین هست که مجرایی ایجاد شود برای نقد وضعیت . این نقد اگر چه تلخ هست ولی باید گفته شود تا درزمان جنگ / بحران ، شیرینی آن را همه حس کنند .

 

  • Like 1
  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام و تشکر بابت این مقاله سترگ. فقط یکی دو جای این مقاله جای سوال داشت. به نظر مدل اف های در خدمت A باشد، مدل اف 5 ها  و اف 4 های ایران از نوع دی ، ای و آر اف ای باشد. این S به کار رفته به نظر میرسه نشان دهنده اسم جمع باشه تا مدل.

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , aminf14 گفت:

با سلام و تشکر بابت این مقاله سترگ. فقط یکی دو جای این مقاله جای سوال داشت. به نظر مدل اف های در خدمت A باشد، مدل اف 5 ها  و اف 4 های ایران از نوع دی ، ای و آر اف ای باشد. این S به کار رفته به نظر میرسه نشان دهنده اسم جمع باشه تا مدل.

منظورش از s جمع هست در انگلیسی نه مدل هواپیما

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
52 minutes قبل , amina گفت:

منظورش از s جمع هست در انگلیسی نه مدل هواپیما

بله اشاره کردم که این اس در معنا اشاره داره به اف 14 ها، اف 4 ها، اف 5 ها. اگه همون اس بعد از اسم  فارسی بیاد انگار که مدل اف 14 رو مثلا میگه .

 

ویرایش شده در توسط aminf14

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 29 مهر 1398 در 19:53 , MR9 گفت:

چرا نشنال اینترست منبع رسمی و موثق برای رصد قابلیتهای نظامی ایران نیست

پی نوشت :

 

عزیزان بخش دفاعی وبسایتهای رسمی مملکت ، قبل از برگردان مطالبی که  رسانه های خارجی در راستای علائق موجود منتشر می کنند ، از صحت و سقم مطالب آن اطمینان حاصل بفرمایید . والله این شیوه ای که در پیش گرفتید، موجبات تقویت صنعت دفاعی را فراهم نمی کند 

 

یک سقوط دیگر و پنهان شدن پشت حواشی برای فرار از پاسخگویی در خصوص وضعیت نیروی هوایی

 

 

icon_arrowu

 

12-25-2019_4-07-04_PM.jpg

 

جالب هست تناقضات رفقای ما در بخش دفاعی  این وبسایتها خبری

 

صرف نظر از شیوه استفاده از لغات ( که درد و مشکل و وجه  اصلی همه این به اصلاح خبرگزاری ها هست )،  اینکه در فضای مجازی انبوه تصاویر فالکروم های نیروی هوایی وجود دارد و بی سوادی محض خبرنگار محترم در استفاده از  تصویر اف-35  ، آیا نویسنده محترم نقل کننده این مطلب ، به آرشیو بخش دفاعی این وبسایت مراجعه نمی کند که به چه شکل شعور مخاطب را با برگردان چنین مطالبی به بازی گرفته  ؟!!!!!!!

 

 

بر 21 تیر 1397 در 20:23 , MR9 گفت:

 

پی نوشت :

1- ظاهرا در ساختار نیروهای مسلح ایران ، نیروی هوایی بطور کامل بدست فراموشی سپرده شده ، در حالی که تمامی رقبا و دشمنان ریز و درشت ما در منطقه ، ازجمله افغانستان که نزدیک به 4 دهه است دچار جنگ داخلی شده ویا عراق که از انتهای دهه هفتاد میلادی تا کنون نزدیک به 4 مرتبه نیروی هوایی ازمیان رفته خودش را بازسازی نموده ، اما علی الحساب ، فرماندهان محترم ما ، هیچ قصد و برنامه ای برای توجه بیشتر به این نیرو ندارند و از این پس می بایست نیروی هوایی ایران  را در کتابهای تاریخ ( که ظاهرا آن را هم باید نویسندگان بلوند و چشم آبی برای ما به رشته تحریر درآورند ) جستجو و بررسی کرد .

2- این قبیل هشدارها و کنایه ها و نظرات ، اگر تا کنون به " سنگ پای قزوین  " هم گفته میشد ، سنگ ، علت وجودی خودش را از دست می داد و آب می شد  ......

صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

 

 

  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, MR9 گفت:

 

یک سقوط دیگر و پنهان شدن پشت حواشی برای فرار از پاسخگویی در خصوص وضعیت نیروی هوایی

 

 

icon_arrowu

 

12-25-2019_4-07-04_PM.jpg

 

جالب هست تناقضات رفقای ما در بخش دفاعی  این وبسایتها خبری

 

صرف نظر از شیوه استفاده از لغات ( که درد و مشکل و وجه  اصلی همه این به اصلاح خبرگزاری ها هست )،  اینکه در فضای مجازی انبوه تصاویر فالکروم های نیروی هوایی وجود دارد و بی سوادی محض خبرنگار محترم در استفاده از  تصویر اف-35  ، آیا نویسنده محترم نقل کننده این مطلب ، به آرشیو بخش دفاعی این وبسایت مراجعه نمی کند که به چه شکل شعور مخاطب را با برگردان چنین مطالبی به بازی گرفته  ؟!!!!!!!

 

 

 

 

بعضی از خبر گزاریها از شهادت دو خلبان خبر مدهند پس میگ29آموزشی بوده از طرفی ظاهرا تست بعد از اورهال بود حتما لازم بود دو تا سرنشین داشته باشه؟

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, arjemandi گفت:

بعضی از خبر گزاریها از شهادت دو خلبان خبر مدهند پس میگ29آموزشی بوده از طرفی ظاهرا تست بعد از اورهال بود حتما لازم بود دو تا سرنشین داشته باشه؟

 

سلام علیکم 

 

علیرغم اینکه هیچ اعتباری به گفته های خبرگزاری های داخلی نیست ( بدلیل عملکرد ضعیف غیر قابل توجیه ) ، ولی طبق اخبار فالکرومی که نام بردند مشغول پرواز FCF  یا Functional Check Flight بوده ، این پروازها معمولا بعد از انجام چک رده  C یا D ( اورهال سنگین ) با هدف چک کردن تست عملکرد همه سامانه های موجود در پرنده به منظور جلوگیری از حوادث ناخواسته و غیر منتظره برای هواپیما پس از تحویل به یگان بکارگیرنده  صورت می گیرد . این پروازها معمولا با توجه به چند عامل برنامه ریزی میشود :

1- تجربه خدمه 

2- شرایط آب و هوایی 

3- تعیین حداقل و حداکثر سرعت 

4- تعیین حداقل و حداکثر ارتفاع پروازی 

 

گذشته از علت که به مانند گذشته محرمانه است و اعلام نمیشود ، ان چیزی که اهمیت دارد ، جان دو خدمه و در درجه دوم ، هواگردی هست که به لطف توجهات خاص دوستان برنامه ریز از دست رفته و  جایگزینی ندارد .

 

پی نوشت :

 

البته امشب یا فردا ، یا در روزهای آینده ، همین وبسایتها می گردند دنبال سقوط  یک  جت رزمی غربی یا شرقی و با بولد کردن این خبر ، تلاش می کنند که به مخاطب القاء کنند ، این مساله ، کاملا عادی هست !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

  • Like 1
  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام به دوستان 

 هواپیما تک کابین بوده  و تا این لحظه از وضعیت خلبان اطلاعی در دست نیست تمام امید ما به زنده بودن این استاد خلبان است

نکته ای که از صبح باعث ازار بچه های نیروی هوایی است عده ای انسان خود شیفته هستند که از لحظه مخابره خبر سقوط   شروع به اعلام نام خلبان با عکس و اعلام خبر شهادت این عزیز نموده اند در حالی که تااین لحظه هنوز بچه های نیرو امید به زنده بودن ایشان دارند...

کاش کمی بیشتر انسان باشیم.......کاش

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.