امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بر 19 آذر 1398 در 23:26 , Ghalam گفت:

 

درست می فرمائید ، ولی آیا جنگنده های 60 ، 50 ، 40 و 30 ساله ی ما ( اف 5 ، اف 4 ، اف 14 ، میگ 29 آ و سوخو 24 )  که هیچکدومشون توسط سازنده ها به روز رسانی نشده و حتی قطعاتشون تامین نشده ، و 3 تای اولی 8 سال جنگ فرسایشی رو گذروندند ، قابلیت اطمینانی دارند یا حتی نشست و برخاستشون در زمان صلح هم توی دل خدمه ی پروازی و خلبان رو خالی می کنه !؟

 

ما الآن به تعدادی جنگنده نیاز داریم که هزینه هاشون کم باشه و در کنار پدافند هوایی امکان دفاع هوایی داشته باشند تا نگذارند حداقل در جنگ با همسایگان ، آسمان ما جولانگاه جنگنده های دشمن بشوند و علاوه بر این امکان پشتیبانی هوا به زمین در مبارزه با گروهک ها رو با کمترین هزینه در اختیار ما بگذارند .... فعلا تهاجم رو به موشک های بالستیک ، کروز و  پهپادها می سپاریم ...

 

 

با توجه به سقوط میگ ۲۹ و فوت یکی از خلبانان (‌سرمایه ی کشور )‌  ....

دنبال مقصر گشتن و حالا کسی که فوت کرده رو مقصر دونستن ، جه سودی داره !؟‌

 این پست بنده برای ۱۹ آذر ۱۳۹۸ هست ...

 

حتی بنده که هیچ سر رشته ای از جنگنده ها ندارم می فهمم که این جنگنده های فرسوده حتی در پرواز های تستی در زمان صلح هم قابلیت اعتماد ندارند ولی ...

 

عملا با توجه به تعدد نوع جنگنده هایی که داریم ، نه امکان این هست که وزارت دفاع روی نوسازی یک جنگنده ی خاص سرمایه گذاری کنه ، نه نیروی هوایی می تونه روی آموزش های کادر پروازی ، خدمه نگهداری و تعمیر جنگنده ها ، سرمایه گذاری کنه .... امکان ساخت سلاح های پیشرفته هم وجود نداره چون سلاحی که برای اف ۴ ساخته بشه ، امکان نصب روی سوخو ۲۴ و میگ ۲۹ نداره

 

در وضعیت فعلی ، بارزترین آفت نیروی هوایی علاوه بر کمبود بودجه و امکانات و جنگنده ای قدیمی ، همین تعدد انواع جنگنده هست ....

 

متاسفانه فرماندهی نیروی هوایی جرات لازم رو نداره وگرنه عملا خیلی از این جنگنده های فرسودده رو باید بازنشست کنه .... هدف اینه که در آمار ها بگند ما  مثلا ۲۰۰ تا جنگنده ی عملیاتی داریم و بس ...

 

 

 

 

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اولا باید فاتحه ای جهت شادی روح اون شهید بزرگوار فرستاد. واقعا کار کردن با جنگنده هایی با فقدان پشتیبانی از کشور سازنده و فرسوده بودن تقریبی سازه ( حال در مورد میگ 29 کمتر و بقیه هواگردهای دیگه نیروی هوایی من جمله اف 4 و اف 5 بیشتر) شجاعت و ایمان بالایی رو می طلبه. شاید برای میگ 29 که یک شکاری رهگیر نقطه ای و اف 14 که یک هواپیمای رهگیره کار سخت تر هم باشه چون نیازه این هواپیماها با پروازهای زیاد از نظر عملیاتی بودن حسابی چک بشن چون وظیفه دفاع از آسمان ایران رو بر عهده دارن و نوع وظیفه ای که بر دوش دارن گاها مانورهای مختلف و یا داگ فایت رو می طلبه. اف 14 و پیشرانه اش که تی اف 30 وضع درست و حسابی نداره و واقعا فکری اساسی برای نیرویی کرد که  در تقابل ها ویترین نیروهای نظامیه ولی عملا اولویتی برای به روز و قدرتمند نگاه داشته شدنش وجود نداره. ناوگان هوایی ما در زمان صلح اینطوره خدا به زمان جنگش رحم کنه.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

 

 

بر 21 آذر 1398 در 10:03 , MR9 گفت:

 

 

اولین گام ، به شکل شاخص ، دیده بانی موضوع این هست که در زنجیره فرماندهی ، اعتقادی به قدرت هوایی وجود دارد یا خیر . تمامی این برنامه های موازی ، صرف منابع اندک در پروژه های با بیلان نامشخص ، انتخاب مدیران ضعیف در حوزه های مربوطه ، یک مساله را پیش روی تحلیلگر می گذارد که تفکر هوامحور در بدنه نیروهای مسلح ما وجود ندارد . از نظر این دوستان ، نیروی هوایی یک نیروی تشریفاتی ( لاکچری ) ، هزینه بر ، گران قیمت ، غیر مفید و ... هست ( این تحلیل براساس نوع نگاه به نیروی هوایی   پدید آمده )و تا اصلاح امور و تغییر شرایط ، احتمالا" همین  تحلیل باقی می ماند .

 

قبلا هم عرض شد ، تا وقتی نگاه از بالا به قدرت هوایی تغییر نکند ، هر نوع تغییری به شکل ساختاری و اساسی ، غیر ممکن هست . نوع نگاه مدیران ارشد دفاعی باید تغییر کند ، شیوه مدیریت سنتی در نیروهای مسلح باید تغییر کند ، این تفکر که نیروی هوایی باید هواپیما بسازد ، اشتباه هست ، وزارت دفاع مسئولیت تولید ندارد ، نیروی هوایی مصرف کننده فناوری هست ، وزارت دفاع ، مسئولیت سیاست گذاری دارد ، این شرکتهای خصوصی هستند که باید ورود پیدا کنند از تولید سلاح پیاده نظام تا موتور نظامی و غیرنظامی . این روند در دنیا تجربه شده و جواب هم داده ، حالا ما سعی داریم خلاف جریان آب شنا کنیم ، قطعا" هزینه های ان برای ما  چندین صد برابر هست .

 

پی نوشت :

اینهایی که عرض شد ، فقط یک قطره بسیار کوچک از اقیانوس نقدهای وارده  هست . مسائلی وجود دارد که نه گفتنش فایده ای دارد و نه گوش شنوایی برای شنیدن آن ، ولی سعی براین هست که مجرایی ایجاد شود برای نقد وضعیت . این نقد اگر چه تلخ هست ولی باید گفته شود تا درزمان جنگ / بحران ، شیرینی آن را همه حس کنند .

 

 

 

 

 

photo_2019-12-27_22-55-38.jpgphoto_2019-12-27_23-30-07.jpg

 

photo_2019-12-27_23-29-07.jpg

 

 

پی نوشت :

 

 پرواز FCF  یا Functional Check Flight بوده ، این پروازها معمولا بعد از انجام چک رده  C یا D ( اورهال سنگین ) با هدف چک کردن تست عملکرد همه سامانه های موجود در پرنده به منظور جلوگیری از حوادث ناخواسته و غیر منتظره برای هواپیما پس از تحویل به یگان بکارگیرنده  صورت می گیرد .

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 hours قبل , MR9 گفت:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اما این بار نه  سلاح های تقدیمی شرق و غرب ، بلکه اهمال ناجوانمرادنه مدیریتی  باعث شنیدن این اخبار ناگوار می شود .

 

 

میتونید در این مورد بیشتر توضیح بدید؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 hours قبل , reza4087 گفت:

میتونید در این مورد بیشتر توضیح بدید؟

سلام علیکم - چرخه معیوب ، ساختار کهنه

 

12-14-2019_9-04-01_PM.jpg

 

DDD~0.jpg

 

 

پی نوشت :

 

دریادار حبیب ا... سیاری در حال حاضر  بعنوان  معاون هماهنگ‌کننده فرمانده کل ارتش و ریاست ستاد مشترک ارتش مشغول انجام وظیفه هستند .

 

 

 

 

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

اگر فرمانده نیرو در مورد چرایی بالا بود نرخ سقوط جنگنده ها نسبت به ساعت پروازی بازخواست می شد ؛ این شخص حتی برای حفظ زندگی شخصی خودش هم که بود ، عملا پرچم سرخ را بالا می برد و خیلی از این جنگنده ها را از رده خارج می کرد 

 

بیشتر هم نمی گم چون وقایع یک سال اخیر کشور میزان انتقادپذیری تصمیم گیران کشور رو نشون داده 

 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

https://defapress.ir/376086

 

یک روز پس از سقوط جنگنده ، یک مصاحبه سفارشی از فرمانده نیرو که در اون هیچ اشاره ای به سقوط جنگنده نمی شه و با گفتن ادعاهایی عملا می گویند « وضع خوبه و انتقاد وارد نیست »

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

همین روزها بود ، 4  سال پیش ... شهید علی بلورخانی

 

ARH_1280_04.jpg

 

94/10/22

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بر 4 شهریور 1397 در 21:40 , MR9 گفت:

سلام علیکم

البته این شهید بزرگوار هم جمله بهتری هم دارند " جنگ صرفا" شلیک بسمت دشمن نیست ، بلکه احساس مسئولیت هست " ( نقل به مضمون ) 

بارها هم چه در زمان جنگ و  چه بعد از پایان جنگ، این خدمه هوایی بودن که با احساس مسئولیت و این تفکر که کشورشان در زمان جنگ  نیازمند یک جت رزمی غیر قابل  جانشین شدن هست ، هواپیمای خودشون را تا حد امکان از دست نمیدادند . مشکل از این بندگان خدا نیست ، مشکل اصلی ما در نوع تفکر و نگاهی  هست که بارها در همین تاپیک و تاپیکهای مشابه   ریشه های ان را بررسی کردیم ( ان هم  به شکل کاملا علمی و نه سیاسی ) . 

هواپیمایی امروز سقوط کرد ، شاید نزدیک به 53 سال قبل وارد خدمت شد و بطور قطع دهها دوره اورهال سنگین را هم طی کرده بود، در حالی  انتظار دوستان ما  از یک وسیله پرنده رزمی ، مثل انتظار کارکرد پیکان مدل 1362 هست ، در حالی که همه می دانند ،  با وجود اورهالهای متعدد و حتی ارتقاء ، حتی یک جت ساده ای نظیر اف-5 هم یکدوره مشخص کارکرد عملیاتی موثر دارد . وقتی ما سعی می کنیم ، عملکرد فاجعه بار خودمان را در حوزه هوانوردی نظامی در سطح کلان ، با اجرای برنامه های این چنینی پوشش بدهیم ، بطور قطع انتظار این موارد باید داشته باشیم  .

1~140.jpg

خلبان شهید سرهنگ منوچهر فتاحی

DlhuFa7WsAETG9q.jpg

حالا در کشور ما که به هیچ عنوانی و حتی برای نمونه علت این سوانح اعلام نمیشود و اگر هم شده ، خلبانی که قدرت دفاع از خودش را ندارد مقصر اعلام میشود ولی انقدر شجاعت وجود ندارد که گفته شود ، " کار کشیدن و انتظار از یک جنگنده 50 ساله ، به اندازه یک جت رزمی نو " مسبب این فجایع هست که در نهایت موجب از دست رفتن یک خلبان ، تجربه آن ، هزینه کشور برای اموزش ان و مهمتر از همه ، " مصیبت خانواده " ان میشود . 

پی نوشت :

1-  اگر فقط یک لحظه به این فکر کنیم ، یکسری توجیهات برای برنامه های این چنینی ، هرگز فرصت بروز پیدا نمیکند ...

2- خوب به این چهره و چهره های مشابه ( مثل خلبان جت آموزشی تذرو ) و نظایر ان ، نگاه کنید ، شخصا" خواب به چشم نمی آید وقتی می بینم جان های ارزشمندی که سرمایه های این کشور هستند و سایر کشور ها در صورت داشتن انها ، مثل اشیاء گرانقیمت با انها رفتار می کنند ، این شکلی از دست میروند ، حالا چه شکلی ، یک عده ای راحت از ایندست موارد می گذرند ؟؟؟

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بر 28 مرداد 1397 در 16:04 , MR9 گفت:

مر حوم ، مغفور جنت مکان ، پروژه " یاحسین " که قرار بود جت آموزشی نیروی هوایی باشد و "تذرو " بعنوان سومین پیش نمونه

TEZRO-1.jpg

 

اولین پرواز  (حالا شکر خداوند ، این یکی پرواز کرد ) :   سال  2000 میلادی ( 1379 شمسی ) ، یعنی در حدود 18 سال پیش )

پیشرانه :  جی - 85 ( هنوز بدون تغییر در قاهر ، کوثر  و.... دارد استفاده میشود )

 پی نوشت :

سرهنگ خلبان  مجتبی میر عسگری  که درسانحه سقوط همین پرنده مشعشع ، شهید شد  ( 27 شهریور 86 )

2222~1.jpg

 

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بر 21 تیر 1397 در 20:23 , MR9 گفت:

 با سلام

سقوط  شبح پارسی

image~2.jpg

 

تهران : براساس اخبار منتشر شده از سوی خبرگزاری های داخلی ایران ، یکفروند جت رزمی F-4D نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که از مبداء پایگاه 10 تاکتیکی این نیرو به پرواز در آمده بود ، در مورخ 11 ژوییه 2018 بدلایل نامعلومی سقوط نمود .

به گفته منابع داخلی ، این جت رزمی که بر فراز شهر چابهار ، ماموریتی آموزشی  را  دنبال می نمود ، دچار سانحه گردید . براساس اطلاعات منتشر شده از سوی مقامات محلی ، این جت نیروی هوایی ایران ، درساعت 10:15 به وقت محلی در منطقه کوهستانی حومه این شهر دچار نقص فنی  شد . به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران ( ایسنا) ، هر دوخدمه این هواگرد رزمی با موفقیت خروج اضطراری نموده و بسرعت به بیمارستان منتقل ، درحالی یکی از این خدمه از ناحیه "گردن " و دیگری نیز از ناحیه "پا" دچار آسیب شدند .

8301470_205.jpg  8301467_722.jpg

به گفته مقامات محلی ، ظاهرا نقص فنی موجب بروز این حادثه شده است . نخستین فانتوم های سری دی ، در اواخر دهه شصت میلادی (1968) به نیروی هوایی وقت ایران (IIAF) تحویل داده شدند و آخرین گونه از این سری یکسال بعد از آن (1969) لباس نیروی هوایی ایران را بر تن نمود .

7-30-2015_3-29-06_PM.jpg

گونه D از جنگنده – بمب افکن اف-4 فانتوم ، در حالی تحویل ایران گردید که توانایی حمل مهمات هوا به هوای میان برد AIM-7 اسپارو  ، AIM-9 سایدویندر و فالکون را بخود می دید . همچنین ، این جتهای رزمی نخستین هواگردهای بشمار می آمدند که توانایی حمل و کاربرد مهمات هدایت لیزری  GBU-10 را در ماه مه 1968 بدست آورده بودند .

پی نوشت :

1- ظاهرا در ساختار نیروهای مسلح ایران ، نیروی هوایی بطور کامل بدست فراموشی سپرده شده ، در حالی که تمامی رقبا و دشمنان ریز و درشت ما در منطقه ، ازجمله افغانستان که نزدیک به 4 دهه است دچار جنگ داخلی شده ویا عراق که از انتهای دهه هفتاد میلادی تا کنون نزدیک به 4 مرتبه نیروی هوایی ازمیان رفته خودش را بازسازی نموده ، اما علی الحساب ، فرماندهان محترم ما ، هیچ قصد و برنامه ای برای توجه بیشتر به این نیرو ندارند و از این پس می بایست نیروی هوایی ایران  را در کتابهای تاریخ ( که ظاهرا آن را هم باید نویسندگان بلوند و چشم آبی برای ما به رشته تحریر درآورند ) جستجو و بررسی کرد .

2- این قبیل هشدارها و کنایه ها و نظرات ، اگر تا کنون به " سنگ پای قزوین  " هم گفته میشد ، سنگ ، علت وجودی خودش را از دست می داد و آب می شد  ......

صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

 

 

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 5 دی 1398 در 00:03 , MR9 گفت:

پی نوشت :

 

البته امشب یا فردا ، یا در روزهای آینده ، همین وبسایتها می گردند دنبال سقوط  یک  جت رزمی غربی یا شرقی و با بولد کردن این خبر ، تلاش می کنند که به مخاطب القاء کنند ، این مساله ، کاملا عادی هست !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

پیش بینی رفتار وبسایتهای خبری داخلی بسیار راحت هست ، دقت کنید که به چه شکلی ، راحت از سر قضیه سانحه فالکروم شهید رحمانی گذشتند !!!!!!!! راحت ، شیک و مجلسی با انتشار این دست خبر ها

 

عکس/ سقوط مرگبار هواپیما در آمریکا

 

پی نوشت :

 

1- تا وقتی نگاه از بالا به قدرت هوایی تغییر نکند ، هر نوع تغییری به شکل ساختاری و اساسی ، غیر ممکن هست.

2- یادش بخیر - یک زمانی ، در بال ایگلهای سعودی ، ترک  سازه ای پیدا شده بود ، رسانه های تخصصی هوانوردی آمریکایی ، چه جنجالی راه انداخته بودند سر این قضیه که نیروی هوایی آمریکا ، به ناوگان ایگلهای خودش توجه دارد بابت این موضوع ؟!!!!

3- از قدیم مصطلح بود ، جامعه ای که رسانه هایش به وضعیت حساس نباشند ، بتدریج از درون پوسیده میشود ، خدایا با این وضعیت ، به ما رحم کُن .. آمین

 

 

 

  • Like 2
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
13 minutes قبل , MR9 گفت:

 

 

پیش بینی رفتار وبسایتهای خبری داخلی بسیار راحت هست ، دقت کنید که به چه شکلی ، راحت از سر قضیه سانحه فالکروم شهید رحمانی گذشتند !!!!!!!! راحت ، شیک و مجلسی با انتشار این دست خبر ها

 

عکس/ سقوط مرگبار هواپیما در آمریکا

 

پی نوشت :

 

تا وقتی نگاه از بالا به قدرت هوایی تغییر نکند ، هر نوع تغییری به شکل ساختاری و اساسی ، غیر ممکن هست

 

 

یکی از دوستان قبلا اشاره ای کرده بودن که ظاهرا در رده های بالا نگران هستن که نیروی هوایی ضمن هزینه اولیه بالا در زمان های بحرانی به علت وابستگی به خارج بخش زیادی از توانمندیش رو از دست بده.

حالا اون جنبه هزینه زیاد رو میشه با بیان مزایا و انعطاف

 پذیری این نیرو و ...حل کرد. منتهی به نظرم اگر هدف تغییر نگاه بالا به نیروی هوایی هست باید به دنبال پاسخی برای اون جنبه وابستگی بود. این پاسخ هم باید مستند و دقیق باشه. بازم تاکید میکنم صرفا بیان مزایای نیروی هوایی یا ضرورتش یا موارد این چنینی کافی نیست. باید گفت. و نشان داد که در بدترین حالت(سناریو) چه مقدار قابل اتکا باقی میماند.(در نظر داشته باشین که از جنبه اتکا پذیری احتمالا برخی تجربه جنگ تحمیلی رو نشانه ای برای عدم اطمینان میدونن.)

ویرایش شده در توسط Dolphin
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Dolphin گفت:

یکی از دوستان قبلا اشاره ای کرده بودن که ظاهرا در رده های بالا نگران هستن که نیروی هوایی ضمن هزینه اولیه بالا در زمان های بحرانی به علت وابستگی به خارج بخش زیادی از توانمندیش رو از دست بده.

 

سلام علیکم

اگر فرض بگیریم ، این تئوری رده های بالا باشد ، همانطوری که بارها عرض کردم ، قاطعانه و بدون هیچ شکی این فرضیه قابل رد هست . وقتی سازمان مسلح در سطوح ارشدش برای حداقل 35-40 سال آینده خودش برنامه مدون داشته باشد ، ( یعنی پیوست ضمیمه این برنامه ، پیش بینی بحران های احتمالی ، جنگ منطقه ای ، و..... باشد ) این نگرانی تقریبا" بی معنی هست .

 

بعنوان مثال  ، قبل از انقلاب ( میانه دهه 40 شمسی )  شرکت بل  هلیکوپترز ، پول گرفت ، زیرساختهای فعلی پشتیبانی بالگردی را برای ارتش و بخش غیر نظامی ایجاد کرد ، بعد از 45 سال ، این بخش ها با قدرت تمام  مشغول پشتیبانی از ناوگانی هستند که  بر مبنای فرموده های فرماندهان فعلی ، بزرگترین ناوگان بالگردی خاورمیانه است .

 

این یعنی بدون هیچ پرده پوشی و تعارفی ، کسی که برنامه ریزی توسعه هوانیروز را بر عهده داشت ( داخلی و یا خارجی )  پیش بینی کرده بود که ارتش ایران باید بعد از یک بازه زمانی مشخص ( در اینجا بعد از 40 سال )  وابستگی تعمیر و نگهداری به خارج را نداشته باشد و این الان محقق شده .

 

برای نیروی هوایی هم همین مساله مصداق دارد . وقتی شما طرح / پلان جامع داشته باشید ، برای زمانی که شرکت یا کشور سازنده ارتباط خودش را هم قطع کند ، مسیر جایگزین ( پلان B و.. )  طراحی شود ، ان وقت این نگرانی تقریبا " بی مورد هست . ( مگر بعد از 22 بهمن 57 ارتباط نیروی هوایی با شرکتهای آمریکایی قطع نشد ، پس چرا هنوز ناوگان کم و بیش دارد عمل می کند ؟؟ این یعنی نیاز شدید وجود دارد و این نیازباید پاسخ داده شود ، و طبیعتا این به معنای پیش بینی ، برنامه ریزی و سرمایه گذاری هست)

 

بعنوان مثال ، به محض ورود اف-5 به نیروی هوایی ایران ، اولین بخشی که ایجاد و توسعه پیدا کرد ، شعبه موتور  بود که همین  آینده نگری باعث شد ، الان دوستان ما در نیرو در طرح های داخلی دائم  بحث پیشرانه اف-5 را به رُخ بکشند .

 

متاسفانه این فرض دوستان ما در سطوح بالا ، بدلیل ضعف مفرط در  برنامه ریزی ، نبود اراده جامع برای بازسازی قدرت هوایی و .... هست که به صورت این بهانه بروز پیدا کرده  . مصداق این بهانه ، متاسفانه  این هست که یک شخصی مریض هست ، چون 1 درصد احتمال مرگ وجود دارد ، پس نیازی به دارو و درمان برایش نیست ، طبیعتا" این استدلال همان قدر نابخردانه و مضحک هست که برای ایجاد ، حفظ و تداوم امنیت یک کشور با دو سطح مشخص تهدید ( کلاسیک و غیر کلاسیک ) به بهانه  قطع ارتباط با شرکت / کشور سازنده ، یا حتی هزینه بالا ، مهمترین رکن دفاعی کشور،  تا سر حد نابودی و مرگ ، تضعیف شود .

پی نوشت :

براساس اسناد منتشر شده رسمی ( مجله نگین ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی )

 

9-1-2019_6-48-56_PM.jpg

 

  • Like 1
  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.