امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

29 minutes قبل , Ghalam گفت:

یک احساسی بهم می گه در نهایت تنها چیزی که برامون می مونه ، چهارتا عکس دیجیتالی با استتار نیروی هوایی ایران و پرچم ایران هست و بس .

 

(((((من میدونستم .))))

 از شوخی گذشته خرید نطامی از چین در صورت لغو تحریمهای تسلیحاتی عملی هست . بنده معتقدم با سیاست مناسب حتی میشه از چین جنگنده سنگین هم خرید . روسیه در شرایط فعلی از لحاط اقتصادی گزینه مناسبی نیست . مگر اینکه بصورت وام دار خریداری بشود . در مورد خرید از چین حتی میشه به جنگنده ای مثل j11دی یا j16 هم فکر کرد (عملا تفاوت خاصی ندارن در بحث هوا به هوا ) . در کل نطرمن خرید j16 و j10 هست . 

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
48 minutes قبل , sezar گفت:

(((((من میدونستم .))))

 از شوخی گذشته خرید نطامی از چین در صورت لغو تحریمهای تسلیحاتی عملی هست . بنده معتقدم با سیاست مناسب حتی میشه از چین جنگنده سنگین هم خرید . روسیه در شرایط فعلی از لحاط اقتصادی گزینه مناسبی نیست . مگر اینکه بصورت وام دار خریداری بشود . در مورد خرید از چین حتی میشه به جنگنده ای مثل j11دی یا j16 هم فکر کرد (عملا تفاوت خاصی ندارن در بحث هوا به هوا ) . در کل نطرمن خرید j16 و j10 هست . 

هیچی نشه ، ترامپ و آمریکا تا اکتبر هم که شده ، یک بامبولی در میارند و حتی یک درگیری نظامی به وجود میارند تا به بهانه ش از مکانیزم ماشه استفاده کنند .

پس زیاد خودت رو امیدوار نکن .

  • Like 1
  • Upvote 2
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
56 minutes قبل , Ghalam گفت:

هیچی نشه ، ترامپ و آمریکا تا اکتبر هم که شده ، یک بامبولی در میارند و حتی یک درگیری نظامی به وجود میارند تا به بهانه ش از مکانیزم ماشه استفاده کنند .

پس زیاد خودت رو امیدوار نکن .

 

مکانیزم ماشه ربطی به درگیری نظامی نداره. آمریکا برای این امر که اتفاقا لااقل پمپئو میخواد برای ترامپ حیاتیش نشون بده ( منظور برداشته شدن محدودیت هاست، در حالیکه خود پمپئو هم خوب میدونه تغییر چندانی حاصل نمیشه ولی این را مثل باقی موارد بهانه خوبی میدونه که ترامپ را وادار کنه یک اقدام عملی در مورد ایران انجام بده، حالا هر چیزی که میخواد باشه: سخت تر کردن تحریم، فشار به اروپا، ایجاد پرونده نظامی جدید در آژانس و یا نهایتا یک حمله نظامی که ایده آلش هست برای گل آلود کردن فضا ) چند مسیر را پیش گرفته:

 

1.اولین مسیر اینه که مکانیسم ماشه را فعال کنه، ولی این مکانیسم الان دست اروپاست و خب اروپا تا همین حالا هم یک قدم براش برداشتند. آمریکا کافیه با کمی فشار به اروپا اونها را وادار کنه بهانه ای جور کنند و یک راست با فعال کردن مکانیسم ماشه پرونده را ببرند شورای امنیت. (سهل ترین مسیر)

 

2.مسیر موازی دیگه که امریکا داره پیش میبره، مسیر آژانس و پرونده های جدید ادعایی است، آمریکا با تغییر هدفمند رییس آژانس ( آمانو هر چه قدر هم که اونطرفی زیر بار این موضوع نرفت تا اخر عمر محدود مشکوکش!! ) این مسیر را بازگشایی کرد و دیدیم که استارتش را هم زد. حالا ایران دو را پیش رو داره، یا به بازی بی پایان اسراییل و امریکا وارد بشه ( موضوع پی ام دی را فراموش نکردیم که؟ ایران هرچهقدر میگفت این ادعاها برای اژانس ثابت شده که منشا خارجی داشته عمدتا و ابهامی وجود نداره پرونده بسته نمیشد ولی وقتی تفاهم سیاسی شد پرونده خیلی راحت بسته شد که خب واضحه پرونده فنی نبود و سیاسی بود. حالا هم امریکا میخواد ایران را وارد چرخه ای کنه که تنها با یک مذاکره با ترامپ بسته بشه و نه در اژآنس و ایران هم برای همین زیر بارش نمیره. ) البته این مسیر برای امریکا به صورت عادی فایده نداره، پرونده نهایتا از اژانس میره شورای امنیت و حق وتوی چین و روسیه. این مسیر تنها برای این دنبال میشه که اروپا را کم کم قانع کنه که به بهانه این پرونده مکانیسم ماشه را فعال کنه ( با اینکه برجام ربطی به این موضوع نداره ولی خب در سیاست و زور کافی فقط به چرخش زبان اروپا بنده و برجام هم نشون داده که طوری بسته شده طرف مقابل هرجور دوست داره تفسیرش میکنه )

 

3. مسیر سوم ایجاد یک درگیری نظامی است در صورتی که در مسیرهای دیگه موفق نشه، یعنی پمپئو در واقع به این بهانه اقدامی که نهایتا همه بهانه ها را برای همین میخواد ( یک درگیری نظامی یا فشار سخت برای خنثی کردن مقاومت به هر نحوی حالا یا نابودی کامل، یا براندازی، یا فلج مدت دار و ...) تنها راه ترامپ نمایش بده ( با ترسیم یک وضعیت وحشتناک از ایران که اگر تحریم سلاح برداشته بشه ایران ال میکنه و بل میکنه ) و به سمتش بره که خب خرید سلاح و ... را کاملا میبره به حاشیه و دیگه اهمیتی نداره چون هدف نهایی حاصل شده.

 

4.نهایتا در مسیر رزرو ممکنه روی بیاره به اشفته کردن فضا از یک مسیر دیگه به طوریکه شرکت های روسی و چینی را در معرض تهدیدها، فشارها یا حتی تطمیع های غیرمستقیمی قرار بده و یا با دولتهاشون طوری ببنده که موقت ( تا بعد انتخابات و دولت جدید ترامپ ) فعال در مسیر فروش سلاح به ایران با بهانه های زمان را هدر بدند. ( هر چند پمپئو (منظور از این نام قاعدتا شخص پمپئو نیست و جریان سیاسی پشتش هست ) در موقعیتی است که به نظرم ریسک انتخاب مجدد ترامپ حتی خیلی ناچیز باشه را حاضر به پذیرش نیست و هرطور شده میخواد قبل انتخابات اهدافش را پیش ببره به صورت قطعی و به زمان نسپاره، پس ممکنه اگر در باقی مسیرها موفق نشد به سمت گزینه جنگ بره.

 

ویرایش شده در توسط alala
  • Like 2
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به به عجب انقلابی کردیم! ماشالله! پس از چهل و یکسال تازه به دریوزگی برای دو کشور کمونیستی افتاده ایم که جنگنده بهمون بفروشند. آنهم سوخوی ۳۰ که آنگولا، ونزوئلا، ویتنام، و اندونزی سالهاست ازش استفاده می کنند. اگر پس از چهار دهه ادعا هنوز قرار به خرید بود، یک زمانی اولین کشوری در جهان بودیم که اف ۵ و اف ۱۴ می خریدیم.

تمام سرمایه ای که باید در این چهل ‌و خورده ای سال برای پژوهش در کشور و برای جوانان خرج می شد، توسط دزدهای حرفه ای با جای مهر در پیشانی،  پیراهن سفید رو شلوار افتاده، و بوی گند عرق بدن به اشکال مختلف بالاکشیده شد تا خودشان با زنان صیغه ای در کیش و لواسان و فرزندان حرامخورشان در فرنگ به عیاشی و عشق و حال بپردازند.  

یک مرد با غیرت تو این رژیم پیدا نمی شه پول تنها دو فروند سوخوی ۳۰ را که معادل بیش از یک تریلیون تومان است خرج نهادینه کردن دانش تولید موتورهای جت در این کشور بکند؟ آهان یادم اومد! گشتیم نبود، نگرد نیست!

ویرایش شده در توسط Brave_Heart
  • Like 1
  • Upvote 13
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
19 hours قبل , MR9 گفت:

00_new.jpg

 

 

وقتی از نگرش به آینده در مورد نیروی هوایی صحبت میکنیم  

ما در آینده با توجه به تعاریف جنگنده های نسل پنجم و ششم و زمزمه های نسل هفت حداقل نکاتی مطرح می شود و باید نیازهای اینده رو مشخص کنیم

- پنهان کاری 

- هوش مصنوعی

- شبکه سازی و لینک سازی  

- بدون سرنشین 

- جنگ الکترونیک 

- موشک های فایر اند فورگت دوربرد و نزدیک برد

- هزینه تولید و نگهداری پایین 

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
14 minutes قبل , arminheidari گفت:

 

وقتی از نگرش به آینده در مورد نیروی هوایی صحبت میکنیم  

ما در آینده با توجه به تعاریف جنگنده های نسل پنجم و ششم و زمزمه های نسل هفت حداقل نکاتی مطرح می شود و باید نیازهای اینده رو مشخص کنیم

- پنهان کاری 

- هوش مصنوعی

- شبکه سازی و لینک سازی  

- بدون سرنشین 

- جنگ الکترونیک 

- موشک های فایر اند فورگت دوربرد و نزدیک برد

- هزینه تولید و نگهداری پایین 

 

 

زمانی که شما سخت افزار و بستر لازم برای اکثر این موارد رو به صورت عملی نداری ( جنگنده ی مناسب ) فکر کردن به این چیزها بیهوده است .

هوش مصنوعی ، شبکه سازی و لینک سازی ، جنگ الکترونیک ، موشک های به روز و هوشمند همه ی اینها رو می شه رو روی جنگنده های نسل 4++ هم اجرایی کرد ولی به شرطی که جنگنده ی مناسب در تعداد کافی باشه که تلاش ها و سرمایه گذاری ها رو روی اون بستر انجام دادم . 

فعلا ما یک موزه ای از جنگنده های قدیمی و فرسوده داریم که به علت تعداد کمشون ، امکان اینکه بخوایم به صورت هدفمند براشون پروژه ای تعریف کنیم ، وجود نداره .

 

داشتم مطلبی می خوندم ، گویا آمریکایی ها به فکر ساخت نمونه ای از اف 35 به نام F35D هستند که بتونه به عنوان پلتفرمی برای کنترل پهپادهای تهاجمی استفاده کنه  ( احتمالا دو سرنشینه خواهد بود ) . یعنی جنگنده  و پهپاد هر دو به پرواز در می آیند ، اف 35 در خارج از محدوده ی خطر به پرواز در میاد و با تحت کنترل گرفتن پهپاد به صورت Real Time و با کمترین Delay در سیگنال های کنترلی پهپاد به صورت مستقیم به اهداف حساس و حفاظت شده ای مثل پدافند ها ، فرودگاه ها و ... حمله می کنه . البته اگه امکان افزودن نبرد هوا به هوایی به پهپادها باشه ، این پلتفرم برای حمله به جنگنده های دشمن هم استفاده می شه .

 

یعنی علاوه بر ده ها سلاح تخصصی برای سرکوب پدافند هوایی و همچنین پروژه هایی همچون سوارم توسط ریز پهپادها ، به فکر چنین چیزهایی هم هستند . دلیلش اینه که پلتفرم نو و مناسب دارند و حالا روی این پلتفرم ایده های اصلی رو پیاده سازی می کنند .

 

 

با این سطح توقع شما ، تا 30 سال دیگه نیروی هوایی نه می تونه جنگنده ای بخره نه می تونه بسازه . شما از نیروی هوایی فرسوده ی ما انتظار داری تاکتیک ها و استراتژی هایی در سطح نیروی هوایی آمریکا داشته باشه . واقع بین باشید ، ما بدون داشتن جنگنده ی مناسب هیچ کاری و هیچ حرکتی برای نیروی هوایی نمی تونیم انجام بدهیم .

  • Like 2
  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , sasasasa گفت:

تمام دنیا و حتی اروپا منتظر این هستند ببینند نتیجه انتخابات امریکا چه خواهد شد. فعلا نتایج حاکی از افت شدید محبوبیت ترامپ است. کرونا ضربه بدی به او زد. عملکرد ضعیف او باعث شده تعداد مبتلایان نزدیک به چهارصد هزار نفر برسد. همچنین رکود اقتصادی دستاوردهای ترامپ را از بین برد.  به نظر من تا انتخابات امریکا تحول خاصی در برجام اتفاق نخواهد افتاد. نتایج نظرسنجی ها حاکی از شکست او است. به نظر می رسد به صورت اشفته تلاش می کند بازی را عوض کند. اقدامات او در عراق این اشفتگی را نشان میدهد. 

اتمام تحریم تسلیحاتی ما نزدیک انتخابات است. بعید است اقدامی شود که عکس العمل شدید ایران مثلا خروج از ان پی تی را ان هم نزدیک انتخابات به همراه داشته باشد. حتی شاید اقدامات او در عراق که تهاجمی تلقی شده بود اقداماتی تدافعی بوده اند تا دم انتخابات با حملات عراقی ها به نیروهایش و بحران افرینی مواجه نشود.منطقا سعی می کند اوضاع را ارام نگه دارد. اروپا هم با او همراهی می کند. تماس اخیر مکرون با روحانی نیز در همین راستا بوده. صحبت ها و نظرات پمپو را جدا از ترامپ تحلیل کنید. او به دنبال سیاست های کلی جمهوری خواهان تندرو علیه ایران است ولی خود ترامپ به دنبال انتخاب مجدد است. و این برایش اهمیت درجه 1 را دارد

با این اوصاف اگر چین و روسیه فرو.شنده باشند ممکن است بتوان در این فاصله قراردادهایی با انها امضا کرد.

البته زمان وزارت آقای نجار ، منابع مختلفی خبرهایی از رایزنی ایران با روسیه جهت خرید و تولید مشترک جنگنده ی سوخو 30 را منتشر کردند .

 

اگر بنا بر خرید باشه و روس ها هم بنا بر فروش داشته باشند ، احتمالا تا حالا تمامی صحبت ها انجام شده و درست بعد از به پایان رسیدن تحریم های سازمان ملل ، فقط باید قرارداد به صورت رسمی امضاء بشه و بلافاصله آموزش خلبانان ، آماده سازی کادر های تعمیر و نگهداری ، آماده سازی فرودگاه ها و  تحویل دسته ی  اول جنگنده ها شروع بشه ، بعد هم باید خط تولید جنگنده ایجاد بشه .

 

اگر هم تا حالا صحبتی نشده و یا روس ها موافقتی نکرده پس به این معناست که روس ها باز می خواهند از ما به عنوان یک کارت چانه زنی با غربی ها استفاده کنند ، پس ما هم در نهایت فقط باید از روس ها به عنوان کارت چانه زنی برای مذاکره با چین یا فرانسه استفاده کنیم .

 

 

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , Ghalam گفت:

البته زمان وزارت آقای نجار ، منابع مختلفی خبرهایی از رایزنی ایران با روسیه جهت خرید و تولید مشترک جنگنده ی سوخو 30 را منتشر کردند .

 

اگر بنا بر خرید باشه و روس ها هم بنا بر فروش داشته باشند ، احتمالا تا حالا تمامی صحبت ها انجام شده و درست بعد از به پایان رسیدن تحریم های سازمان ملل ، فقط باید قرارداد به صورت رسمی امضاء بشه و بلافاصله آموزش خلبانان ، آماده سازی کادر های تعمیر و نگهداری ، آماده سازی فرودگاه ها و  تحویل دسته ی  اول جنگنده ها شروع بشه ، بعد هم باید خط تولید جنگنده ایجاد بشه .

 

اگر هم تا حالا صحبتی نشده و یا روس ها موافقتی نکرده پس به این معناست که روس ها باز می خواهند از ما به عنوان یک کارت چانه زنی با غربی ها استفاده کنند ، پس ما هم در نهایت فقط باید از روس ها به عنوان کارت چانه زنی برای مذاکره با چین یا فرانسه استفاده کنیم .

 

 

 

بعضی از شنیده ها حاکی است که صحبت هایی شده و قضیه جدی است. حتی من شنیدم نگرشی که نسبت به پروژه جنگنده سنگین و مهندسی معکوس tf30 که الان در جریان است جدی نیست. هدف از این پروژه ایجاد زیرساخت علمی برای دریافت دانش سوخو است.

در تاپیک j10 بنده نوشتم. حدس میزنم علاقمندی که به هواپیمای j10  نشان داده میشود به علت این است که موتور ان با سوخو30 یکی است و قرار است در ایران تولید شود

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 1
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , arjemandi گفت:

اصلا همچین انتظاری از دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران نداشته باشید

یا دیپلماسی رو به کار می بریم یا در نهایت هیچی گیرمون نمیاد یا در بهترین حالت میگ 29 های اوراقی یا جی 17 های داون گرید شده گیرمون میاد .

زندگی همینه دیگه ، یا روش درست رو به همراه پشتکار به کار می بندی و به همراه کمی شانس موفق می شی ، و  یا شکست می خوری .

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر واقعا اگر روس ها جدی باشند ( مقامات بسیاری از حتی روسای شرکتهای تسلیحاتیشون تا به حال مذاکره کردند که مشکل فقط تحریمهاست که اگر منقضی بشه هیچ مشکل دیگه ای وجود نداره ) و مذاکرات پشت پرده ای هم انجام شده باشه مبنی بر مسیر پیش رو، حتی میشه با یک ریسک خفیف ( یک پیش پرداخت معقول و معطوف به آموزش خلبانان و استارت کار ) کار ار از مدت ها پیش شروع کرده باشیم. حتی حالا هم دیره. نهایتا در گذشته ممکن بود چشم انداز خیلی روشن نبود و شاید طرف روسی زیر بار نمیرفت ولی اگر بامبول دیگه ای نخواد دربیاره و واقعا قصدش همینه که میگه و مسئولان ما هم به این نتجیه رسیدند، به نظر ریسک یک مبلغ پیش پرداخت ناچیز قابل انتخاب هست که از همین حالا استارت کار زده بشه و در همون اوایل برداشته شدن تحریم ها ( یک ماه اول ) لااقل چند فروند تحویل بگیریم ( این را میشه در مذاکرات فنی حل کرد، سوخو 30 سفارش های متعددی داره از باقی کشورها و نهایتا اگر مدل مدنظر ما تفاوت چندانی نکنه روسها ریسک زیادی هم نمیکنند حتی اگر سنگی پیش پای قرارداد بیفته و تازه پیش پرداخت هم گرفتند ( البته معقول) ) حضور چند جنگنده از این نوع در کشور در آینده میتونه خریدها را کم حساسیت تر کنه از این نوع (حتی انتقال مخفیانه هرچند دور از ذهنه با وضعیت اطلاعاتی فعلی جهان ) - حالا اون اسکادران اولیه و یا چند فروند میتونه به عنوان تست و نمایش و پرزنت و ... وارد کشور بشه و ماندگار بشند نهایتا.

 

اگر بحث زیرساخت و تولید هم هست که از الان میشه کارهای زیرساختی و عمرانیش را لااقل انجام داد و ریسک سرمایه گذاری را هم با هم پوشانی با یک برنامه تولید داخلی پوشش داد ( اگر روسها زیرش زدند یا اتفاقی افتاد از زیرساختهای ایجادی در مسیر تولید داخلی و ... استفاده بشه با تغییراتی )

 

نهایتا اگر تا خود اکتبر بخواهیم صبر کنیم و تازه در اون مقطع قدم برداریم به نظرم خیلی دیره و امکان موفقیت کم چون با اولین زمزمه ها و اقدامات عملی در اون مقطع ممکنه امریکا کار احمقانه ای بکنه!!

  • Like 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اسم تایپیک  بذارید دلنوشته ها و آرزو ها برای نیروی هوایی.

ده ساله همه جور گمانه زنی بی حاصلی شده

  • Like 3
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نهایتا توان ایران برای خرید جنگنده چه تعداد است ایا تغییری در موازنه قدرت با دشمن اصلی دارد حتی با رقبای منطقه ای هم جاایی شک و شبه است. ایران همان بهتر روی انتقال فناوری در عرصه تولید جنگنده بعد از تحریم ها مشارکت کنند (با این وضع بودجه). و روی جنگ الکترونیک، شبکه کردن بدون سرنشین ها با جنگنده ها، بخش زیر سطحی و نابودی ماهواره ها و اواکس ها برنامه ریزی نماید. این عقاب تیز پرواز فقط با زدن چشم هاشه که میشه کنترلش کرد.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , extreme گفت:

نهایتا توان ایران برای خرید جنگنده چه تعداد است ایا تغییری در موازنه قدرت با دشمن اصلی دارد حتی با رقبای منطقه ای هم جاایی شک و شبه است. ایران همان بهتر روی انتقال فناوری در عرصه تولید جنگنده بعد از تحریم ها مشارکت کنند (با این وضع بودجه). و روی جنگ الکترونیک، شبکه کردن بدون سرنشین ها با جنگنده ها، بخش زیر سطحی و نابودی ماهواره ها و اواکس ها برنامه ریزی نماید. این عقاب تیز پرواز فقط با زدن چشم هاشه که میشه کنترلش کرد.

هزینه ی خرید جی اف ۱۷ به ازای هر فروند برابر ۱۸ میلیون دلار ، شما برای ایران ۲۰ میلیون در نظر بگیر

 

هزینه ی خرید جی ۱۰ برابر ۲۵ میلیون دلار است که شما با مخلفات برابر ۳۵ میلیون دلار در نظر بگیر

 

 

برای خرید ، ۱۰۰ تا جی ۱۰ باید ۳۵۰۰ میلیونی دلار خرج کنیم که برابر اختلاس ۳۵۰۰ میلیارد تومانی جناب خاوری در هنگام دلار هزار تومنی هست .

 

۱۰۰ تا جنگنده به روز امنیت یک کشور ۸۰ میلیونی با  ۳۰۰۰ سال تمدن رو تا حد زیادی در برابر همسایه هاش بالا تر می بره و پرستیژ نیروی نظامی ما رو بیشتر می کنه .

 

دیگه حرف نزنم ، بهتره. من برم تو افق محو بشم

 

  • Like 1
  • Upvote 9
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.