بررسی جامع نیروی هوایی ایران بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

[SAEID 2,832]

5 hours قبل , Ghalam گفت:

تنها تفاوت ، تک موتوره و دو موتوره بودن جنگنده هاست ، آمریکایی ها با پیشرفت سطح تکنولوژی و استانداردسازی شرایط نگهداری و رویه های بازبینی به جایی رسیدند که حالا اف 35 تک موتوره براشون امنیت کافی و اطمینان کافی رو داره ولی در موتورهای صادراتی روسی چه می شه گفت !؟ 

ما برای امن کردن آسمونمون به 300 جنگنده نیاز داریم ، 100 تا جنگنده ی سطح بالا و سنگین ( در کلاس اف 14 ، سوخو 35 ، اف 15 ) و حدودا 200 تا جنگنده ی سبک در کلاس جی 10 سی ، اف 16 و جی 17 

بنا به شواهد و روی کاغذ قاعدتا 4 تا گزینه بیشتر نداریم :  

سوخو 35 ( واقعا دیگه خرید سوخو 30 ارزشی نداره ) 

جی 10 سی 

جی 17 تندر ( قاعدتا بلاک 3 ) 

میگ 35 

دوتا سوال اساسی هم پیش رومون هست : 

• آیا توان طراحی رادار و سیستم ایونیک بومی داریم !؟ ( شامل سیستم تشخیص دوست از دشمن ) 
• آیا توان طراحی سلاح های هواپرتاب بومی رو داریم !؟ 

بنا به شواهد اگر هزینه کنیم ، می تونیم سلاح های هوا پرتاب بومی بسازیم .

حالا اگر توان طراحی و تولید انبوه سیستم های راداری  و ایونیک رو بسازیم ، عملا هر جنگنده ای بخریم ، دستمون بازه ، پس باید پلتفرمی رو بخریم که ماژولار باشه و امکان تغییر زیرسامانه ها و سفارشی سازی داشته باشه . 

ما باید جنگند ه ای بخریم هم ساده باشه و هم در بهترین حالت امکان تولید مشترک داشته باشیم و بتونیم توش دست ببریم . اگر امکان تولید مشترک نبود ، باید امکان سفارشی سازی و ساخت تسلیحات سفارشی براش داشته باشیم .

 

اول این رو بگم که موافق خرید هیچ کدام از میگ35 و جی10سی نیستم و تنها این رو از نظر صرفه خرید و کاربری مقایسه میکنم.

 

البته این نگرانی در خصوص هواگردهای تک موتوره نسبت به گذشته خیلی کاهش یافته و حتی در موتورهای روسی هم ضریب اطمینان بالایی وجود دارد ولی طبیعتا کمتر از مشابه آمریکایی. اما اگر زمان اورهال موتور و چک های دوره ای را رعایت کنیم مشکلی خاصی نباید بوجود بیاید.

در مدل AL-31F زمان اورهال یا MTBO هزار ساعت و عمر کلی موتور سه هزار ساعت است. از مشتقات این مدل در سوخو30 و جی10 نصب شده و طبق تایید AVIC (شرکت صنعت هواپیمایی چین) در طراحی موتور WS-10 از مشخصات فنی نمونه روسی استفاده است.

از نظر عمر موتور بررسی کنیم ، با فرض 300 ساعت پرواز سالانه برای هر جنگنده ، بعد از 10 سال باید موتور تعویض شود. این مساله توجه به تامین قطعات یدکی را در بلند مدت نشان میدهد چیزی که روسها در آن قابل اطمینان نیستند.

جی10 از سال 2006 در خدمت بوده و تاکنون 468 فروند از آن تحویل ارتش چین شده است و تنها یک حادثه در نمایش هوایی آکروباتیک در سال 2016 داشته است که منجر به کشته شدن خلبان گردید. در این 14 سال هزاران ساعت پرواز و یک مورد تلفات یعنی ضریب کیفی بالایی در ساخت این جنگنده بکار رفته است.

از نظر انعطاف پذیری و ماژولار بودن هم بهتر از میگ35 میباشد. 11 جایگاه حمل سلاح و مخزن سوخت در برابر 9 جایگاه و امکان تعبیه مخازن سوخت تطبیقی و استفاده از انواع پادهای اخلالگر و نقشه بردار و تصویرساز و حتی نصب موتور با خروجی سه بعدی WS-10B که قدرت مانور جی10 را به سطح میگ35 رسانده و میتواند مانور کبری را اجرا نماید.

تنها مشکلی که جی10 دارد این است که تاکنون به هیچ کشوری فروخته نشده و بازار جانبی برای تامین قطعات آن نخواهیم داشت بر فرض روزی که روابط با چین به سردی گراید. ولی روسها نشان دادند در زمان روابط خوب هم از پشتیبانی ضعیفی برخوردارند.

از نظر راداری و تسلیحات هر دو جنگنده رو در یک سطح می بینم ولی نمونه چینی رو به دلیل بروزرسانی های بیشتر در شرایط بهتری قرار میدم. چین با منابع مالی بیشتر و برای اینکه در برابر جنگنده های آمریکایی توان رقابت داشته باشد بروزرسانی های بهتری انجام میدهد.

درباره قدرت مانور هم درست است که میگ35 برتری دارد ولی دوران نبرد داگفایت گذشته است و خیلی به ندرت دیده میشود که کار دو جنگنده به نبرد نزدیک بکشد ولی در نبرد فامد جی10 با موشک پی ال15 برتری دارد.

 

در پایان نگاهی هم به قیمت تمام شده این دو بیندازیم. هر دو جنگنده تقریبا 50 میلیون دلار هزینه خواهند داشت شامل جنگنده + مهمات + قطعات یدکی + آموزش خلبان + آموزش پرسنل زمینی و ...

 

و اگر قرار باشد نیروی هوایی در آینده به سمت خریدهای سنگین چون سوخو57 ، سوخو35 ، جی20 و ... برود ، بدلیل اشتراک موتور و برخی قطعات با جی10 هزینه نگهداری را کمتر و سرعت خدمات دهی به جنگنده های خارج از سرویس را افزایش خواهد داد.

[Ghalam 3,284]

19 minutes قبل , SAEID گفت:

 

و اگر قرار باشد نیروی هوایی در آینده به سمت خریدهای سنگین چون سوخو57 ، سوخو35 ، جی20 و ... برود ، بدلیل اشتراک موتور و برخی قطعات با جی10 هزینه نگهداری را کمتر و سرعت خدمات دهی به جنگنده های خارج از سرویس را افزایش خواهد داد.

 

باید ببینیم چی می خواهیم . 

سر قضیه ی قره باغ ، معلوم شد که روس ها ، ایران رو به عنوان یک تهدید بالقوه و خطرناک حساب می کنند که اگر قدرتش از حدی بالاتر بره ، می تونه راحت تا چچن رو تحت تاثیر قرار بده و اصولا مایل به فروش جنگنده ی به روز با پشتیبانی مناسب نیستند . 

اینجا ما باید ببینم چه در دستمون هست . 

 

من در تایپیک دیگه ای گفتم اگر واقعا موتور جهش تولید بومی باشه و موتور اوج هم تولید بومی باشه و کسی هم حاضر به همکاری باشه می شه یک موتور توربوفن سبک با تراست خشک حدودا 20 تا 25 ( حتی 27) کیلو نیوتن از روی موتور اوج ساخت و اونوقت ساخت چیزی در حد جی 17 در دسترسمون هست . 

 

RD-93

A variant used to power the JF-17 (FC-1). According to JF-17.com ^[4] "The most significant difference being the repositioning of the gearbox along the bottom of the engine casing." The Klimov poster at Zhuhai 2010 airshow gave the thrust range of the engine to be 49.4 kN to 84.4  kN Wet. ^[5] This was designed specifically for FC-1 with increased thrust and relocated gearbox compared to base RD-33's, although the increase of thrust decreased the service life of RD-93 to 2200 hours from RD-33's 4000 hours. According to Air Commodore Mehmood engines are solid and reliable: “We’ve flown 7,000 hours with the engine and we haven’t had any problems”, he said ^[6]

 

Klimov RD-33 - Wikipedia

 

اگر واقعا چنین توانی باشه و بشه زیر 3 سال بهش دست پیدا کرد و توی 5 سال ، حداقل 40 تا ازش ساخت ، اونوقت با فراق بال می تونیم برای خرید سوخو 35 ، حتی جی 31 مذاکره کنیم . البته به نظر من همون جی 10 سی محتمل تر هست چون با مثلا 5 میلیارد دلار می شه حداقل 65 تا جنگنده ی جی 10 سی خرید که هزینه ی نگهداریشون سالانه حدودا 1 میلیارد دلار می شه ... ( من قیمت هر کدوم رو 75 میلیون دلار حساب کردم تا هزینه های جانبی پوشش داده بشه ) 

 

 

البته سوال اصلی این هست که آیا دولت و حکومت حاضر هست بودجه ای برای خرید و یا ساخت صنعتی جنگنده کنار بگذاره ؟  آیا اراده ای هست ؟ 

 

پینوشت : ما از سال 86 و 87 داریم این گمانه زنی ها رو می کنیم ولی هنوز در بر همون پاشنه می چرخه 

 

 

 

ویرایش شده در آذر 99 توسط Ghalam

[OneManArmy 221]

ما اگر بتونیم جنگندهای سبک و ارزانتر بخریم و به جای اینکه بقیه بودجه رو خرج ساخت جنگنده ای که معلوم نیست توان ساختشو داریم یا نه بکنیم می تونیم همون هزینه رو روی ارتقا و تغییر سیستم جنگنده های خریداری شده کنیم. اینجوری هم هزینه کمتری می کنیم هم جنگنده ای داریم که کمترین وابستگی رو به پشتیبانی کشور سازنده داره و هم خیلی از تجهیزاتشو بومی کردیم.(مثل کاری که اسرائیل می کنه)

[archersarash 1,376]

سلام و وقتتان بخیر 

جسارتا برای خرید جنگنده و بروز رسانی نیروی هوایی نیاز به چند مطلب داریم

1 اول سواد مدیران و فرماندهان ... رو این موضوع زیاد دلخوش نکنین چون سیستم ما به شکلی هست که مدیر به شدت از تغیر و علم  بیزار است و اکثرا هم یا ندارن یا به شدت بر دانسته های غلط خود اصرار دارند و باسوادها رو مورد خشم ملوکانه قرار میدن  دیدم که میگم 

2 حمایت ...گیرم مدیر و فرمانده ای با سواد و دلسوز پیدا شد چه کسی میخواهد ازاو حمایت کند...واقعا کی و کجا  حرف با عمل فرق میکند

3 نبود رقیب و موازی کاری داخلی ....در یک مورد گیریم فرمانده ای با سواد و دلسوز نیاز سنجی کرد انتخاب کرد و بالا دستی با سواد و دلسوز بود که او را حمایت کرد حتما رغیبی هم هست که میگوید به جای این هزینه بیخود این پول را بدهید ما تا مثلا فلان موشک یا فلان تونل یا فلان گروه یا فلان پهباد و یا ........ بسازیم بهانه زیاد است..

4 نگاه طفیلی وار به ارتش و بلاخص نیروی هوایی نباشد و درک درستی از لزوم وجودیشان باشد نه اینکه چهل سال است به چشم خاین و نان خوار اضافه نگاه کنند 

به حرف نیست به عمل است وگرنه به حرف بود که ما بعد اینهمه سالها تو این سایت بزرگترین و قدرتمندترین و پیشرفته ترین ارتش دنیا را داشتیم

باور کنید من هم بچه این خاکم از شروع جنگ بودم تا الان و ارزوی پیشرفت و قدرت این کشور را دارم بیست سال از بهترین سالهای زندگیم رو پای کار بودم و فقط یاس و ناامیدی نصیبم شده اینهایی که گفتم نتیجه چهل سال زندگی و بیست سال زحمت منه

ویرایش شده در آذر 99 توسط archersarash

[SAEID 2,832]

6 hours قبل , Ghalam گفت:

باید ببینیم چی می خواهیم . 

سر قضیه ی قره باغ ، معلوم شد که روس ها ، ایران رو به عنوان یک تهدید بالقوه و خطرناک حساب می کنند که اگر قدرتش از حدی بالاتر بره ، می تونه راحت تا چچن رو تحت تاثیر قرار بده و اصولا مایل به فروش جنگنده ی به روز با پشتیبانی مناسب نیستند . 

اینجا ما باید ببینم چه در دستمون هست . 

من در تایپیک دیگه ای گفتم اگر واقعا موتور جهش تولید بومی باشه و موتور اوج هم تولید بومی باشه و کسی هم حاضر به همکاری باشه می شه یک موتور توربوفن سبک با تراست خشک حدودا 20 تا 25 ( حتی 27) کیلو نیوتن از روی موتور اوج ساخت و اونوقت ساخت چیزی در حد جی 17 در دسترسمون هست .

RD-93

A variant used to power the JF-17 (FC-1). According to JF-17.com [4] "The most significant difference being the repositioning of the gearbox along the bottom of the engine casing." The Klimov poster at Zhuhai 2010 airshow gave the thrust range of the engine to be 49.4 kN to 84.4  kN Wet. [5] This was designed specifically for FC-1 with increased thrust and relocated gearbox compared to base RD-33's, although the increase of thrust decreased the service life of RD-93 to 2200 hours from RD-33's 4000 hours. According to Air Commodore Mehmood engines are solid and reliable: “We’ve flown 7,000 hours with the engine and we haven’t had any problems”, he said [6]

Klimov RD-33 - Wikipedia

اگر واقعا چنین توانی باشه و بشه زیر 3 سال بهش دست پیدا کرد و توی 5 سال ، حداقل 40 تا ازش ساخت ، اونوقت با فراق بال می تونیم برای خرید سوخو 35 ، حتی جی 31 مذاکره کنیم . البته به نظر من همون جی 10 سی محتمل تر هست چون با مثلا 5 میلیارد دلار می شه حداقل 65 تا جنگنده ی جی 10 سی خرید که هزینه ی نگهداریشون سالانه حدودا 1 میلیارد دلار می شه ... ( من قیمت هر کدوم رو 75 میلیون دلار حساب کردم تا هزینه های جانبی پوشش داده بشه ) 

البته سوال اصلی این هست که آیا دولت و حکومت حاضر هست بودجه ای برای خرید و یا ساخت صنعتی جنگنده کنار بگذاره ؟  آیا اراده ای هست ؟ 

پینوشت : ما از سال 86 و 87 داریم این گمانه زنی ها رو می کنیم ولی هنوز در بر همون پاشنه می چرخه

 

این سوال رو در عمل باید از سران نظامی کشور پرسید. ولی در تئوری میتوان با توجه به شرایط ایران و منطقه به دنبال یافتن پاسخ آن رفت.

ابتدا باید دید دکترین نظامی ایران از موشک محور به هوایی محور تغییر خواهد یافت؟ در بخش دریایی که شاهد چنین موضوعی هستیم و برنامه ریزی بلند مدت برای آن ، تبدیل شدن به یک نیروی راهبردی است ولی تاثیر نیروی دریایی بر کلیت دکترین نظامی سنگین نمیباشد.

اما اگر در نیروی هوایی نیز چنین برنامه ای شکل بگیرد ، با توجه به جایگاه و وزنه سنگین توان هوایی ، این نیرو بر کل دکترین نظامی تاثیر خواهد گذاشت و در نتیجه شاهد افزایش نقش نیروی هوایی و ایفای نقش به عنوان یک نیروی فعال خواهیم بود. امروز نیروی هوایی بیشتر بصورت یک نیروی پشتیبانی به حیات خود ادامه میدهد تا نیروی خط مقدمی که قبل از رسیدن تهدید به مرزها ، جنگنده ها و پهپادهای رزمی را به استقبال تهدید فرستاده و آنرا خنثی نماید.

در قبل از انقلاب نیروی هوایی به دنبال دستیابی به برتری هوایی بود و بدان هم دست یافت و قرار بر دست یافتن به سیطره هوایی هم بود که سفارش هواپیماهای آواکس و سوخترسان و شنود الکترونیکی و ... در این برنامه قرار داشت. در سال 57 نیروی هوایی 188 فروند فانتوم ، 77 تامکت و 168 تایگر عملیاتی در اختیار داشت. با اضافه کردن RF-4 و RF-5 و تعدادی از F-5A/B های باقیمانده ، این نیرو از حدودا 450 جنگنده عملیاتی برخوردار بود. در آن زمان ، کشورهای همسایه در برابر ایران هم از نظر کمی و هم کیفی تقریبا هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. ترکیه و اسرائیل و پاکستان هنوز اف16 خریداری نکرده بودند و متکی بر جنگنده های فانتوم و تایگر و میراژ3/5 و کفیر و ای4 و ... بودند. عربستان هنوز ایگل ها رو نخریده بود و ... در این روزگار نیروی هوایی توانایی برقراری منطقه پرواز ممنوع بر بخشی از آسمان هر یک از کشورهای همسایه را داشت و آنها هم از هیچ نظر امکان مقابله به مثل نداشتند. خلاصه کنم و آن اینکه برنامه ریزی رسیدن به برتری هوایی در قبل انقلاب به درستی به نتیجه رسید. در ادامه هم قرار بود با رساندن تعداد جنگنده ها تا 1200 فروند سیطره هوایی منطقه در اختیار ایران باشد که این یک بحث دیگری است و مجال پرداختن به آن در این پست نیست.

بعد از انقلاب و بخصوص پس از جنگ ایران به سراغ بازسازی نیروی هوایی رفت. سفارش 140 فروندی میگ29 و تعدادی سوخو24 و توپولف22ام و ... در این برنامه قرار داشت. هدف بازسازی نیروی هوایی و دستیابی به توازن هوایی بود. چرا که شرایط با قبل جنگ تغییر یافته بود و کشورهای همسایه به سطح بالاتری از توان هوایی تجهیز شده بودند. این برنامه به سرانجام نرسید به دلایل 1- فروپاشی شوروی و فشار آمریکا بر روسیه تازه تاسیس 2- عدم تامین اعتبار مالی توسط قوای مجریه و مقننه 3- به قول جناب @MR9 نبود دیپلماسی دفاعی که زمانی متوجه موضوع شدیم که آمریکا و اسرائیل و کشورهای همسایه فشارشون روی روسیه تاثیر گذاشته بود و اونها از تحویل مابقی خرید خودداری کردند. البته بهانه هم مشکل تامین مالی از طرف ایران عنوان شد یعنی حق اعتراض هم نداشتیم!

بعد از اون تلاش هایی برای میراژ اف1 دست دوم از فرانسه و J-8 از چین و سوخو27 از روسیه و میگ29 از مولداوی و ... صورت گرفت که همگی به نتیجه نرسید. حتی در مورد چین و فرانسه آنها خودشون پیشنهاد دادند و باز مشکل مالی باعث شکست مذاکرات شد. اینکه چرا از نیروی هوایی و طرح های توسعه و نوسازی اون حمایت نشد رو یک عده در بی اعتمادی به این نیرو عنوان می کنند ولی من با این نظر موافق نیستم. دلیل اصلی رو در این می بینم که ما در یک مقایسه اشتباه وارد شدیم و خود را با ارتش آمریکا مقایسه می کنیم. در چنین مقایسه ای بدیهی است که سرمایه گذاری بر روی نیروی هوایی هر چقدر هم که سنگین و بلند پروازانه باشد به برتری هوایی نخواهد رسید و این شد که عطای نیروی هوایی را به لقایش بخشیده و از نوسازی آن صرف نظر کردند. ترجیح دادند راههای میانبر مانند موشکی را بروند. اما این را در نظر نگرفتند که مشکل فقط آمریکا نیست. اگر فردای روز ، با امارات بر سر جزایر ایرانی درگیری صورت گرفت ، یا با ترکیه و پاکستان و عربستان ، این نیروی هوایی اگر بروز باشد از پس اینها که خواهد آمد.

از تلاش های متخصصان عزیز نیروی هوایی برای ساخت جنگنده بومی هم ضمن این که قدردانی می کنم ولی چون تا به امروز تولید انبوه و جنگنده سنگین رهگیر ندیدیم ، وارد این بحث نمی شوم.

 

برسیم به شرایط امروز

ما در ابتدای ورود به دوره جدیدی از هوانوردی نظامی هستیم. دورانی که در آن نبردها بصورت شبکه محور و با هوش مصنوعی در حال انجام است. پهپادهای رزمی به سرعت در حال گسترش هستند و به عنوان مکمل رهگیر استفاده خواهند شد. یک جنگنده مدرن نسل پنجمی با شبکه شدن با آواکس و ایوکس و پهپاد و ... می تواند براحتی از پس چند جنگنده نسل چهارمی غیر شبکه ای برآمده و آنها را از میدان نبرد خارج سازد. در این شرایط نیروی هوایی باید بجای کمیت به سراغ کیفیت و مجموعه کاملی از دارایی های هوایی برود. این دارایی ها عبارتند از هواپیماهای آواکس ، پشتیبانی و شنود الکترونیکی ، فرماندهی متمرکز هوایی ، پهپادهای شناسایی و رزمی ، شبکه نمودن تمام هواگردها به هم و کنترل وضعیت میدان نبرد با هوش مصنوعی ، لینک ماهواره ای و ... در نهایت جنگنده های رهگیر!

 

مشخص است که هزینه اجرای چنین پروژه ای از نظر اعتباری و زمانی زیاد خواهد بود و باید آنرا به چند مرحله تقسیم کرد تا بتوان با دستیابی به هر مرحله از یک سطح قابل اعتماد هوایی برخوردار شد.

 

ملاک را جدول زیر حاصل زحمت برادر @MR9 قرار می دهیم.

 

به نظر من امروز در وضعیت ضعف هوایی قرار داریم. برای دستیابی به توازن هوایی باید چه تعداد از هواگردهای مختلف را وارد خدمت کنیم؟

 

این رو دوستان هم نظر بدهند تا به یک جمع بندی منطقی برسیم. این را در نظر داشته باشید که اعراب توان عملیاتی 1000 سورتی در روز دارند. نیروی هوایی امروز در بهترین حالت 300 سورتی ظرفیت عملیاتی دارد. یک هواپیمای نو میتواند روزانه حداقل 3 سورتی پرواز داشته باشد به شرط داشتن خلبان کافی. یعنی برای پر کردن خلاء 700 سورتی نیاز به 250 جنگنده نو داریم. ولی اگر مساله رو از زاویه دیگری نگاه کنیم و ورود پهپادهای رزمی را در نظر بگیریم ، با حذف عملیاتهای بمب افکن و تهاجم هوا به سطح ، این تعداد میتواند به نصف کاهش یابد. یعنی در حدود 120 الی 140 جنگنده نو به اضافه 300 پهپاد رزمی این ظرفیت را برای نیروی هوایی ایجاد خواهد کرد. برای پشتیبانی از 120 جنگنده نو که بتوانند با سوختگیری مدت بیشتری در آسمان باشند ، به حداقل 12 سوخترسان احتیاج است ، همان 6 فروند آواکس محاسبه قبل از انقلاب را هم در نظر بگیریم ، 3 الی 6 فروند هم هواپیمای پشتیبانی الکترونیک شنود و 3 الی 6 فروند هم هواپیمای مدیریت یکپارچه میدان نبرد لازم است.

 

این 120 الی 140 فروند رو مثلا بصورت زیر در نظر بگیریم

20 فروند سوخو57 یا جی20 به عنوان رهگیر دوربرد پنهانکار به عنوان مکمل اف14ها

60 فروند جی10سی به عنوان جنگنده سبک چند منظوره برای مکمل میگ29ها و قاهر در آینده

60 فروند سوخو30 به عنوان جنگنده سنگین چند منظوره برای مکمل اف4ها و سوخو24ها

 

هزینه تمام شده در حدود 10 میلیارد دلار خواهد بود! فعلا که پول نقدی در دست نیست!

 

ضمن اینکه به مرور زمان باید جنگنده های قدیمی از چرخه عملیات خارج شده و حداکثر 4 الی 5 نوع جنگنده در خدمت نیروی هوایی باشد تا از نظر لجستیکی و هزینه های نگهداری باصرفه باشد.

 

در صورت تولید انبوه جنگنده کوثر و به نتیجه رسیدن و تولید جنگنده قاهر نیز ، اینها به مجموعه هواگردهای فوق اضافه شده و توان هوایی را به سطح مطلوب هوایی ارتقا میدهند.

[Ghalam 3,284]

31 minutes قبل , SAEID گفت:

 

این سوال رو در عمل باید از سران نظامی کشور پرسید. ولی در تئوری میتوان با توجه به شرایط ایران و منطقه به دنبال یافتن پاسخ آن رفت.

 

حرف شما درسته ....

ولی وقتی بودجه نیروی نظامی ما در ۱۴۰۰ برابر ۳ میلیارد دلار هست ، نهایت ارزوی ما می شه صاعقه و جی ۱۷ ....

[MR9 113,872]

37 minutes قبل , SAEID گفت:

برسیم به شرایط امروز

ما در ابتدای ورود به دوره جدیدی از هوانوردی نظامی هستیم.

 

سلام علیکم 

 

انقدر در میلیتاری  جدول و نمودار و ... ارسال شده واقعاً حسابش از دست درفته ..

 

10 hours قبل , RezaKiani گفت:

هر چیزی جای خودش

 

این یک تک جمله از فرموده شما ، بنده را یاد این جدول انداخت ، البته این یک نمونه ، بخشی از یک روند پرحجمی هست که سر قضیه اسراییل بنده کار کردم .ولی صرف نظر از این موضوع ، دقت بفرمایید که فقط بحث جنگنده (سخت افزار )نیست 

 

   

 

با ذکر این تبصره که نیروی هوایی (قدرت هوایی ) تنها در ترکیب با سایر نیروها هست که معنی واقعی خودش را پیدا می کند ، در اینجا حتی بحث رضایت شغلی هم مطرح میشود . یعنی خدمه پروازی ، فنی ، انهایی که پشت توپ ، سیستم های دفاع هوایی و .. نشستند ، به موقع آموزش ضمن خدمت دریافت می کنند ؟ بلحاظ وضعیت رفاهی ، پشتیبانی میشوند ؟؟  روحیه آنها برای اجرای وظایف محوله چقدر هست ؟؟ و دهها سئوال دیگر 

 

 

 

[SAEID 2,832]

4 minutes قبل , Ghalam گفت:

حرف شما درسته ....

ولی وقتی بودجه نیروی نظامی ما در ۱۴۰۰ برابر ۳ میلیارد دلار هست ، نهایت ارزوی ما می شه صاعقه و جی ۱۷ ....

 

تهدیدات منتظر آماده شدن ما نخواهند نشست و به ما هم اطلاع رسانی نخواهند کرد.

 

چند سالی میشه حس میکنم در وضعیت سال 59 قرار داریم و به سرعت به ساعت صفر نزدیک میشویم ، قبل از شهادت سردار سلیمانی هم این مساله فکرم رو مشغول کرده بود.

 

مرداد 81 بود و همه چی در صلح و صفا و آرامش ، همه ما بی خبر و دنبال تعطیلات تابستان بودیم ، عده ای هم دنبال گفتگوی تمدن ها و تنش زدایی با دیگران بودند ، اما یک عده ای اومدن یک شبیه سازی به نام چالش هزاره انجام دادن با 250 میلیون دلار بودجه! هدفشون این بود که بعد از افغانستان ، به ایران حمله کنند. همه کشور خواب بودند ، حتی در کشور دشمن هم همه خواب بودند و تنها عده ای از نئوکان ها و وابستگان آنها در دولت و ارتش آمریکا از داستان اصلی باخبر بودند. اما خدا هم خبر داشت و این خدا بود که باعث شد بجای ایران ، تصمیم به حمله به عراق گرفته شود و ایران به بعد از آن موکول شود و دوباره این بعد شد لبنان و بعد دیگر سوریه و بعد دیگر دوباره عراق و یمن ... و ان شاء الله هرگز به ایران نخواهند رسید. اما ما هم باید هوشیار و آماده باشیم.

 

این رو گفتم ثبت در تاریخ گردد.

[alala 28,613]

1 ساعت پیش, SAEID گفت:

 

مرداد 81 بود و همه چی در صلح و صفا و آرامش ، همه ما بی خبر و دنبال تعطیلات تابستان بودیم ، عده ای هم دنبال گفتگوی تمدن ها و تنش زدایی با دیگران بودند ، اما یک عده ای اومدن یک شبیه سازی به نام چالش هزاره انجام دادن با 250 میلیون دلار بودجه! هدفشون این بود که بعد از افغانستان ، به ایران حمله کنند. همه کشور خواب بودند ، حتی در کشور دشمن هم همه خواب بودند و تنها عده ای از نئوکان ها و وابستگان آنها در دولت و ارتش آمریکا از داستان اصلی باخبر بودند. اما خدا هم خبر داشت و این خدا بود که باعث شد بجای ایران ، تصمیم به حمله به عراق گرفته شود و ایران به بعد از آن موکول شود و دوباره این بعد شد لبنان و بعد دیگر سوریه و بعد دیگر دوباره عراق و یمن ... و ان شاء الله هرگز به ایران نخواهند رسید. اما ما هم باید هوشیار و آماده باشیم.

 

 

این رو گفتم ثبت در تاریخ گردد.

 

حالا این نقل خیلی دسته اول و دقیق شاید نباشه ولی خاطره ای است از زبان شهید سردار استوار که رهبری در یک سالی (اشاره نکردند به سال) فراخوندند فرماندهان را گفتند تا حدود 180 روز  دیگه حمله نظامی به ایران قطعی است و برید تدارک ببینید. ایشون تعریف میکنند ما در اون برهه رفتیم جنوب و من وظیفه ساخت تونلها (به نظر منظور تونلهای دریایی است در خلج فارس) را بر عهده گرفتم و چند تاییش را هم عمدا اطلاعاتش را از طریقی کار کردیم که همون در بحث سازندگان و ساختش بسوزه و دشمن متوجه اقدام در سطح کوچکی بشه. ایشون میگن تاریخ دادن رهبری یعنی حمله قطعی بوده (در اون دوره برداشت نظامی این بوده میگند ایشون بر خلاف دفعات قبل)

نهایتا میگن احتمالا با آگااهی ا اقدامات تارک دیده شده برای دفاع و شاید مسائل دیگه باعث میشه اون حمله منتفی بشه.

[RezaKiani 1,919]

11 hours قبل , SAEID گفت:

دلیل اصلی رو در این می بینم که ما در یک مقایسه اشتباه وارد شدیم و خود را با ارتش آمریکا مقایسه می کنیم. در چنین مقایسه ای بدیهی است که سرمایه گذاری بر روی نیروی هوایی هر چقدر هم که سنگین و بلند پروازانه باشد به برتری هوایی نخواهد رسید و این شد که عطای نیروی هوایی را به لقایش بخشیده و از نوسازی آن صرف نظر کردند. ترجیح دادند راههای میانبر مانند موشکی را بروند. اما این را در نظر نگرفتند که مشکل فقط آمریکا نیست. اگر فردای روز ، با امارات بر سر جزایر ایرانی درگیری صورت گرفت ، یا با ترکیه و پاکستان و عربستان ، این نیروی هوایی اگر بروز باشد از پس اینها که خواهد آمد.

از عوامل عمده ای که سبب شد استراتژی دفاعی ما رو به یه مسیر اشتباه بره و تمام سبدهاش رو توی تخم مرغ موشکهای بالستیک بذاره جنگ اول عراق و امریکا بود که عراق شروع کرد به زدن اسرائیل با موشک اسکاد...چند تایی هم زد به عربستان اون موقع پاتریوت های مستقر در عربستان عملکرد جالبی نداشتن...

و در نتیجه توی  ایران از هول حلیم افتادن توی دیگ... فکر کردن که اگه موشک به اندازه کافی و با برد کافی داشته باشند دیگه همه مشکلات خود به خود حل میشه... هم معضل بازدارندگی حل میشه ... هم موقع جنگ می زنیم طرف رو صاف می کنیم... هم ارزون درمیاد.... (عباس دوران رو یادشون نمی رفت) دیگه عقلشون نمیرسید که بابا هرچیزی جای خودش

تفنگ جای خودش... هواپیما جای خودش... موشک جای خودش.... الان م که دولت عملا ورشکسته است.... حسابمون با کرام الکاتبینه

ویرایش شده در آذر 99 توسط RezaKiani

[majid363 3,578]

این لیست رادارهایی airborn هست که در دنیا تولید شده (آرایه فازی فعال)

Airborne systems

·         Northrop Grumman

o    AN/APG-77, for the F-22 Raptor

o    AN/APG-80, for the F-16E/F Desert Falcon

o    AN/APG-81, for the F-35 Lightning II

o    AN/APG-83 SABR, for the F-16V Viper and B-1B Lancer upgrades

o    AN/APY-9, for the E-2D Advanced Hawkeye

o    Multi-role Electronically Scanned Array (MESA radar), for the Boeing E-7 Wedgetail (AEW&C) aircraft

o    AN/ASQ-236 Podded AESA Radar

o    AN/ZPY-1 STARLite Small Tactical Radar - Lightweight, for manned and unmanned aircraft

o    AN/ZPY-2 Multi-Platform Radar Technology Insertion Program (MP-RTIP)

o    AN/ZPY-3 Multi-Function Active Sensor (MFAS) for MQ-4C Triton

o    Vehicle Dismount and Exploitation Radar (VADER)

·         Raytheon

o    AN/APG-63(V)2 and AN/APG-63(V)3, for the F-15C Eagle, Republic of Singapore's F-15SG

o    AN/APG-79, for the F/A-18E/F Super Hornet and EA-18G Growler

o    AN/APG-82(V)1 for the F-15E Strike Eagle

o    AN/APQ-181 upgrade from PESA to AESA, for Northrop Grumman B-2 Spirit bomber

o    RACR (Raytheon Advanced Combat Radar)

o    AAS Advanced Airborne Sensor (AESA follow-on to the Littoral Surveillance Radar System (LSRS, APS-149 also built by Raytheon), for the Boeing P-8 Poseidon

o    Raytheon Sentinel ASTOR (Airborne STand-Off Radar)

·         Captor-E CAESAR (CAPTOR Active Electronically Scanning Array Radar) for the Eurofighter Typhoon

·         Selex ES (now Leonardo)

o    PicoSAR[17]

o    Raven ES-05 AESA for the JAS-39E Gripen NG

o    Seaspray 5000E

o    Seaspray 7000E, for helicopters

o    Seaspray 7500E for General Atomics MQ-9 Reaper

o    Vixen 500E[23]

o    Vixen 1000E[24]

·         Mitsubishi Electric Corporation

o    J/APG-1 / J/APG-2 AESA for the Mitsubishi F-2 fighter

o    HPS-104 for the Mitsubishi SH-60

o    Multifunction RF Sensor for Mitsubishi ATD-X

·         Thales

o    RBE2-AESA for Rafale fighter

·         Toshiba

o    HPS-106, air & surface search radar, for the Kawasaki P-1 maritime patrol aircraft, four antenna arrays.

·         Ericsson

o    Erieye AEW&C

o    PS-05/A MK-5 for JAS 39 Gripen.

o    EMB 145 AEW&C

·         Saab

o    GlobalEye AEW&C, advanced version of the Erieye with extended range.

·         Phazotron NIIR

o    Zhuk-A, for MiG-35

·         Tikhomirov NIIP

o    N036 Byelka, for Sukhoi Su-57

·         Elta

o    EL/M-2083 aerostat-mounted air search radar

o    EL/M-2052, for fighters. Interim candidate for HAL Tejas. Also, suitable for F-15, MiG-29 & Mirage 2000

o    EL/M-2075 radar for the IAI Phalcon AEW&C system

o    EL/W-2085 advanced version of the radar for the EL/M-2075, used on the Gulfstream G550

o    EL/W-2090 similar to the EL/W-2085, only used on the Ilyushin Il-76

·         NRIET (Nanjing Research Institute of Electronic Technology/14 institute), 607 institute, and 38 institute

o    KJ-2000 AEW&C system

o    Radar for KJ-500 & Y-7 AWACS

o    KJ-200

o    ZDK-03

o    Chengdu J-20 (Type 1475 Radar)

o    Chengdu J-10B/C

o    Shenyang J-16

o    Z-8AEW

 

 اول از همه آمریکا هست با تنوع بسیار زیاد بعد اسراییل بعداتحادیه اروپا بعد چین و بعد روسیه 

روسیه تکنولوژی هاش قدیمی  شدند اصلا در بحث تکنولوژِی در حد اسراییل یا چین یا اروپا نیست

یک تکنولوژی فضایی و موشکی داره که اونهم تو جنگ متعارف بدردی نمیخوره 

اگر قرار هست دنبال خرید بریم با توجه به عدم دسترسی به محصولات آمریکایی چین و جی 31 برای ما بهترین گزینه هست 

البته در کنارش مثل جی 11 هم باید داشته باشیم

الان فاکتور مهم جنگنده ها سطح مقطع هست 

هواپیمایی مثل تایفون سطح مقطعی بین 1 تا نیم متر مربع دارد

حالا اگر مسلح بشه صد درد صد سطح مقطعش زیاد میشه 

اما جنگنده جی 31 با توجه به اینکه میتونه تسلیحات را به صورت داخلی حمل کنه پس سطح مقطعش فرقی نمیکنه 

اگر قراره نو سازی انجام بشه باید آینده نگر بود 

تکنولوژی اینده رادار گریزی هست 

شما ببینید بهترین تلویزیون crt  را با بی کیفیت ترین تلویزیون ال ای دی الان مقایسه کنید 

تلویزیون جدید به مراتب قابلیت های بیشتری در اختیار ما قرار می ده 

سوخو 30 یا 35 به تنهایی به درد نمی خورن 

باید در کنار یک هواپیمای نسل 5 باشند 

بهترین راه برای ایران جی 31 به همراه یک هواپیمای ارزان حتی تاندر هست
 

ویرایش شده در آذر 99 توسط majid363

[arminheidari 24,407]

57 minutes قبل , majid363 گفت:

این لیست رادارهایی airborn هست که در دنیا تولید شده (آرایه فازی فعال)

 

58 minutes قبل , majid363 گفت:

 اول از همه آمریکا هست با تنوع بسیار زیاد بعد اسراییل بعداتحادیه اروپا بعد چین و بعد روسیه 

روسیه تکنولوژی هاش قدیمی  شدند اصلا در بحث تکنولوژِی در حد اسراییل یا چین یا اروپا نیست

 

در این خصوص اسرائیل شیوه ای رو بکار گرفت که در اون پلتفرم رو میخرید و رادار رو میساخت 

 

بر 4 آبان 1399 در 10:16 , arminheidari گفت:

    مثال جالب دیگری که در خرید هواپیمای جنگی توسط اسرائیل می توان گفت، خرید قالب و مکانیک هواپیما و اصلاح رادار، سیستم آتش و ارتباطی جنگنده در خود اسرائیل هست. از این طریق هزینه خرید رادار و سیستم اتش از جنگنده حذف یا کم می شود و از سوی دیگر بخش حساس جنگنده که در نبرد چالش بر انگیز می شود در دستان صنایع دفاعی اسرائیل باقی خواهد ماند. یعنی بخش بدنه، موتور و بخشی از موشک ها به عنوان تکنولوژی غیرحساس ولی دست و پاگیر وارد می شود و بخش مربوط به تکنولوژی بالا در خود اسرائیل توسعه داده می شود. این نگاه در خصوص جنگنده های اسرائیل باعث می شود که آمریکا به عنوان سازنده قابلیت چندانی در شناخت و جاسوسی از جنگنده را نداشته باشد و جنگنده نیز مطابق با نیازهای خود خریدار رفتار کند. همچنین تکنولوژی رادار و جنگ الکترونیک قابل توسعه و استفاده در دیگر جنگنده ها به عنوان ارتقا خواهد بود. در فروش جنگنده اف 35 شاهد تغییر کدها و برنامه ریزی های جنگنده های ارسالی توسط اسرائیل بودیم چیزی که اف 35 را به یک جنگنده نیمه بومی تبدیل می کند. این نکته به قدری جالب است که در بحث خرید تجهیزات از کشور خارجی به عنوان الزام مهم باید توسط ایران رعایت شود. 

 

همه این موارد نشان می دهد که خریدار باید درک صحیح و کاملی از هدف خود داشته باشد و کیفیت خرید را متناسب با واقعیت و نیاز تطابق دهد. 

 

چرا که گاهی ابزاری به شما فروخته می شود که هرگز از ان استفاده نخواهید کرد و تنها هزینه اجباری پرداخت می کنید، برای مثال در تلویزیون های جدید قابلیت هایی هست که فروشنده با آنها شما را وسوسه به خرید جنس گرانتر می کند مانند توانایی ساپورت گیم و کیفیت بالای تصویر، در حالی که شما از این تکنولوژی استفاده نخواهید کرد. یا فروش مانیتور متخصصین گرافیک با قابلیت تفکیک بسیار ریز رنگ برای یک کار اداری یک کارمند ساده دولتی 

 

 

 

 

[SAEID 2,832]

1- لطفا یکی از مدیران این پستها رو به تاپیک نیروی هوایی منتقل کنه.

2- انتقاد دوستان بر نبود اعتبار مالی در زمان حال ، کاملا وارد است ، باید عرض کنم بحث ما تئوریک می باشد و بود یا نبود اعتبار ، تغییری در واقعیات ایجاد نخواهد کرد. ما هنوز در مقابل نیروی هوایی نسل چهارم کشورهای همسایه به توازن هوایی دست نیافته ، آنها در حال ورود به نسل پنجم می باشند و منتظر ما نیستند که ابتدا به سطح آنها برسیم و بعد خودشان را ارتقا دهند.

 

17 hours قبل , SAEID گفت:

این رو دوستان هم نظر بدهند تا به یک جمع بندی منطقی برسیم. این را در نظر داشته باشید که اعراب توان عملیاتی 1000 سورتی در روز دارند. نیروی هوایی امروز در بهترین حالت 300 سورتی ظرفیت عملیاتی دارد. یک هواپیمای نو میتواند روزانه حداقل 3 سورتی پرواز داشته باشد به شرط داشتن خلبان کافی. یعنی برای پر کردن خلاء 700 سورتی نیاز به 250 جنگنده نو داریم. ولی اگر مساله رو از زاویه دیگری نگاه کنیم و ورود پهپادهای رزمی را در نظر بگیریم ، با حذف عملیاتهای بمب افکن و تهاجم هوا به سطح ، این تعداد میتواند به نصف کاهش یابد. یعنی در حدود 120 الی 140 جنگنده نو به اضافه 300 پهپاد رزمی این ظرفیت را برای نیروی هوایی ایجاد خواهد کرد. برای پشتیبانی از 120 جنگنده نو که بتوانند با سوختگیری مدت بیشتری در آسمان باشند ، به حداقل 12 سوخترسان احتیاج است ، همان 6 فروند آواکس محاسبه قبل از انقلاب را هم در نظر بگیریم ، 3 الی 6 فروند هم هواپیمای پشتیبانی الکترونیک شنود و 3 الی 6 فروند هم هواپیمای مدیریت یکپارچه میدان نبرد لازم است.

 

این 120 الی 140 فروند رو مثلا بصورت زیر در نظر بگیریم

20 فروند سوخو57 یا جی20 به عنوان رهگیر دوربرد پنهانکار به عنوان مکمل اف14ها

60 فروند جی10سی به عنوان جنگنده سبک چند منظوره برای مکمل میگ29ها و قاهر در آینده

60 فروند سوخو30 به عنوان جنگنده سنگین چند منظوره برای مکمل اف4ها و سوخو24ها 

 

یک برآورد دقیق تر انجام دادم.

موجودی نیروی هوایی از جنگنده های F-4, F-5, F-14, MiG-29, Mirage F-1, Su-24, Su-22, F-7 و تعدادی از نمونه های بومی اف5 مانند آذرخش و صاعقه و کوثر تشکیل شده. در این لیست طویل که هشت مدل مختلف هواگرد در اون دیده میشه ، هزینه های نگهداری و لجستیکی زیاده بوده و ضمن افزایش هزینه های جاری باعث کاهش کیفیت عملیاتی هم خواهد شد چرا که اکثر جنگنده ها خارج از پایگاه خودشون در پایگاه دیگه ای امکان پشتیبانی ندارند و این باعث میشه به منطقه اطراف پایگاه محدود شوند. اگر قرار باشد با حفظ این تنوع به خرید جنگنده نو روی بیاریم این لیست به 10 الی 11 گونه مختلف میرسد که خود بیشتر باعث کاهش کیفیت کلی نیروی هوایی میگردد. برای رفع این معضل باید تنوع جنگنده ها رو کاهش داد. بدین منظور باید همزمان با ورود جتهای جدید ، تعدادی از جتهای قدیمی از رده عملیاتی خارج شده و به لیست ذخیره اضافه شوند. با این کار ضمن کاهش تنوع یا حداقل افزایش ندادن آن ، در هزینه های مربوط به آموزش خلبان و پرسنل زمینی هم صرفه جویی خواهد شد. به عنوان مثال خلبانان اف4 برای سوخو30 آموزش ببینند و اف4 بازنشست شود. اف4ها هم با یک اورهال و وکیوم به انبارهای ذخیره ارسال شده و در صورت لزوم همان خلبانان سوخو30 میتوانند با اینها دوباره پرواز کنند.

 

آمار جنگنده های موجود محرمانه است و از آن بی اطلاع هستیم و برای اینکه یک دید کلی داشته باشیم از آمار ویکی پدیا استفاده میکنیم و آنرا با 140 فروند گفته شده تطبیق می دهیم.

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_aircraft_of_the_Iranian_Air_Force

 

در این منبع تعداد فانتوم های عملیاتی از انواع مختلف 64 فروند ذکر شده. این تعداد با 60 فروند سوخو30 جایگزین میشوند.

تعداد اف5ها نیز 60 فروند ذکر شده ، این تعداد هم با 60 فروند اف10سی جایگزین شده و با از رده خارج کردن 23 فروند میراژ اف1 هم 20 الی 24 فروند جنگنده نسل پنجم مانند جی20 یا سوخو57 به لیست اضافه میشود.

با این کار ، ضمن افزایش کیفیت ، از افزایش هزینه های نگهداری و پشتیبانی جلوگیری میشود. در بلند مدت باید فکری به حال سایر جنگنده ها نمود. با افزایش تعداد سوخو30 به 90 فروند میتوان سوخو24 را هم از لیست کنار گذاشت.

به نظر میرسه برای بازنشست کردن اف14ها نباید عجله کرد و میتوان با یک ارتقای سنگین و رفع خستگی سازه ، آنها رو به عنوان مکمل جنگنده نسل پنجم به کار برد. مثلا میتوانند به عنوان سکوی حمل و شلیک موشکهای دوربرد هوا به هوا استفاده شوند و موشک شلیک شده با دیتالینک توسط سوخو57 یا جی20 هدایت میشود. در این حالت خطر چندانی اف14 رو تهدید نکرده و با داشتن پاد اخلالگر قوی از فاصله دور امکان قفل راداری بر روی آن نخواهد بود.

میگ29ها باید یک ارتقا به استاندارد SMT یا MiG-35 داشته باشند تا بتوانند به عنوان رهگیر نقطه ای همچنان به ایفای نقش بپردازند. از این نظر برتری با میگ29 بوده و فعلا جایگزینی برای آن در نظر نیست. اف10 نمیتواند بصورت کامل این نقش را ایفا کند.

برای نیروی هوایی سپاه هم که از جتهای سوخو22 و اف7 استفاده میکنه میتوان از جنگنده بومی کوثر استفاده کرد. کوثر برای نیروی هوایی ارتش مناسب نیست ولی در عملیاتهای سبک نامتقارن میتواند گزینه مناسبی باشد.

با این فرضیات به لیست زیر میرسیم.

 

مرحله اول برای سال 2025

20 فروند سوخو57 یا جی20

60 فروند سوخو30ام کی پی (مدل اختصاصی برای ایران)

60 فروند اف10سی

40 فروند اف14 با ارتقای اویونیک و رادار و سیستم های پیش اخطار ، چاف فلیر ، اخلالگر ، الکتروآپتیکال و تصویرساز فروسرخ ، سیستم جنگ افزار و نصب موشکهای جدید مقصود و پی ال15 یا آر37

40 فروند میگ29 ارتقا یافته به استاندارد MiG-35

30 فروند سوخو24

این 250 فروند برای نیروی هوایی ارتش ، با افزایش کیفیت و بالا رفتن درصد آمادگی عملیاتی به 80 الی 90 درصد ، می توان اسکادران های کوچک تری ایجاد کرد. مانند 20 اسکادران 12 فروندی که تمام پایگاههای موجود را تکمیل میکند.

برای هوافضای سپاه نیز تعدادی کوثر اضافه شده و اف7 و سپس سوخو22 از رده خارج میشود.

به اضافه 3 فروند آواکس ، 6 فروند پشتیبانی الکترونیکی و شنود ، 6 فروند جنگال ، 3 فروند مدیریت یکپارچه میدان نبرد ، 12 فروند سوخت رسان و 12 فروند ترابری تاکتیکی و 12 فروند بالگرد امداد و نجات

 

مرحله دوم و سوم برای سال 2030 و 2035

24 الی 36 فروند سوخو57 یا جی20 ، افزایش به 48 فروند تا 2035

90 فروند سوخو30ام کی پی ، در صورت نیاز افزایش به 120 فروند تا 2035

90 فروند اف10سی ، افزایش تا 150 فروند تا 2035

40 فروند اف14 در فاز بازنشستگی تا 2035

40 فروند میگ29 در فاز بازنشستگی تا 2035

284 الی 296 فروند برای 2030 و 288 فروند برای 2035 ، با فرض 12 فروند برای هر اسکادران (10 فروند آماده عملیات در هر لحظه) ، 25 اسکادران در حدود 15 پایگاه هوایی تقسیم خواهند شد.

به اضافه 6 فروند آواکس ، 10 فروند پشتیبانی الکترونیکی و شنود ، 10 فروند جنگال ، 6 فروند مدیریت یکپارچه میدان نبرد ، 20 فروند سوخت رسان ، 12 فروند ترابری تاکتیکی و 20 فروند بالگرد امداد و نجات

تا این سال برای هوافضای سپاه می توان 40 فروند کوثر تحویل داد که برای پشتیبانی از عملیات های زمینی استفاده کند. اما حالت بهینه اقتصادی آن است که تنها یک نیروی هوایی در کشور باشد تا از موازی کاری و اتلاف بودجه جلوگیری به عمل آید.

 

* سقف محدودیت کمی را 300 فروند در نظر گرفتم و ترجیحا هرگونه افزایش کمیت بیشتر باید با استفاده از بی سرنشین ها انجام گردد.

با چنین برنامه ای در سال 2035 تنوع جنگنده های موجود در نیروی هوایی به 3 مورد خواهد رسید و کیفیت پشتیبانی افزایش قابل ملاحضه ای خواهد یافت. حتی با لحاظ کردن کوثر و قاهر باز هم تنوع بیشتر از 5 مدل نخواهد بود.

 

1 hour قبل , majid363 گفت:

اول از همه آمریکا هست با تنوع بسیار زیاد بعد اسراییل بعداتحادیه اروپا بعد چین و بعد روسی

روسیه تکنولوژی هاش قدیمی  شدند اصلا در بحث تکنولوژِی در حد اسراییل یا چین یا اروپا نیست

یک تکنولوژی فضایی و موشکی داره که اونهم تو جنگ متعارف بدردی نمیخوره 

اگر قرار هست دنبال خرید بریم با توجه به عدم دسترسی به محصولات آمریکایی چین و جی 31 برای ما بهترین گزینه هست 

البته در کنارش مثل جی 11 هم باید داشته باشیم

الان فاکتور مهم جنگنده ها سطح مقطع هست 

هواپیمایی مثل تایفون سطح مقطعی بین 1 تا نیم متر مربع دارد

حالا اگر مسلح بشه صد درد صد سطح مقطعش زیاد میشه 

اما جنگنده جی 31 با توجه به اینکه میتونه تسلیحات را به صورت داخلی حمل کنه پس سطح مقطعش فرقی نمیکنه 

اگر قراره نو سازی انجام بشه باید آینده نگر بود 

تکنولوژی اینده رادار گریزی هست 

شما ببینید بهترین تلویزیون crt  را با بی کیفیت ترین تلویزیون ال ای دی الان مقایسه کنید 

تلویزیون جدید به مراتب قابلیت های بیشتری در اختیار ما قرار می ده 

سوخو 30 یا 35 به تنهایی به درد نمی خورن 

باید در کنار یک هواپیمای نسل 5 باشند 

بهترین راه برای ایران جی 31 به همراه یک هواپیمای ارزان حتی تاندر هست

 

تمرکز بیش از حد روی پنهانکاری کنونی اشتباه است. تکنولوژی QADAR (شناسایی و فاصله یابی با استفاده از پدیده به هم پیوستگی کوانتومی) در حال پیشرفت بوده و تا یک دهه دیگر بر روی جنگنده ها نصب خواهد شد. در این صورت هیچ هواپیمای کنونی پنهانکار نبوده و بین سوخو27 با سطح مقطع 15 متر مربع و اف22 با سطح مقطع 100 سانتیمتر مربع تفاوتی نخواهد بود. بهتر است تا رسیدن به این مرحله از جهش تکنولوژی تعداد کمی جنگنده نسل پنجمی خریداری کنیم و بیشتر بر روی شناسایی توسط آواکس و رادارهای زمینی و حسگرهای حرارتی برویم تا از نظر هزینه فایده ، صرفه اقتصادی داشته باشد. حتی بدون این تکنولوژی ، تکنولوژی دیگری در راه است که با پوشش پلاسما جنگنده را پنهانکار میکنند. در اینصورت حتی میگ21 هم پنهانکار میشود.

 

در مقایسه بین جی20 و سوخو57 با جی31 که تک موتوره است ، مانند مقایسه اف15 و اف16 با شرایطی روبرو هستیم که در اکثر تمرینات پرچم سرخ این اف16 است که در مقابل اف15 شکست میخورد. داشتن جنگنده دو موتوره همچنان یک نیاز ضروری است.

[majid363 3,578]

1 ساعت پیش, SAEID گفت:

تمرکز بیش از حد روی پنهانکاری کنونی اشتباه است. تکنولوژی QADAR (شناسایی و فاصله یابی با استفاده از پدیده به هم پیوستگی کوانتومی) در حال پیشرفت بوده و تا یک دهه دیگر بر روی جنگنده ها نصب خواهد شد. در این صورت هیچ هواپیمای کنونی پنهانکار نبوده و بین سوخو27 با سطح مقطع 15 متر مربع و اف22 با سطح مقطع 100 سانتیمتر مربع تفاوتی نخواهد بود. بهتر است تا رسیدن به این مرحله از جهش تکنولوژی تعداد کمی جنگنده نسل پنجمی خریداری کنیم و بیشتر بر روی شناسایی توسط آواکس و رادارهای زمینی و حسگرهای حرارتی برویم تا از نظر هزینه فایده ، صرفه اقتصادی داشته باشد. حتی بدون این تکنولوژی ، تکنولوژی دیگری در راه است که با پوشش پلاسما جنگنده را پنهانکار میکنند. در اینصورت حتی میگ21 هم پنهانکار میشود.

خصوصیت علم همین هست همش بروز می شه

مطمئنا باز فن آوری برای مقابله با سیستم های راداری کوانتومی خواهد آمد

فن آوری جدیدی برا مقابله با پلاسما هم خواهد آمد

اگر صرفا یک فن آوری کارآمد بود (مثلا فقط رنگ برای رادار گریزی) خوب لاکهید مارتین میامد یک سطل رنگ با یک قلم مو بر می داشت همه اف 16 را رادار گریز می کرد.

مجموع تکنولوژی ها هست باید با هم جمع بشن تا یک قابلیت جدید اضافه بشه 

بی شک برترین تکنولوژِی ها در اختیار آلمان امریکا و بریتانیا هست

260 آمریکایی برنده جایزه نوبل شدند 84 انگلیسی 61آلمانی و 51 فرانسوی 

شما در محصولات نظامی هم نگاه کنید همین چهار پنج کشور هستند

کشورهایی که جنگ های جهانی اول و دوم داشتند الان هم از نظر علمی به شدت با هم همکاری دارند

اسراییل هم چون این کشورها سخاوتمندانه تکنولوژی هاشونو بهش می دن ( حالابه هر دلیلی) به این جایگاه رسیده 

دست بر قضا رادار کوانتومی ساخته شده در اتریش  یک دانشمند ایرانی هم جز طراحان بوده

ساخت نخستین رادار کوانتومی به سرپرستی دانشمند ایرانی - Digitinfo

 

 

 

[sasasasa 3,147]

هم اکنون, SAEID گفت:

 

اول این رو بگم که موافق خرید هیچ کدام از میگ35 و جی10سی نیستم و تنها این رو از نظر صرفه خرید و کاربری مقایسه میکنم.

 

البته این نگرانی در خصوص هواگردهای تک موتوره نسبت به گذشته خیلی کاهش یافته و حتی در موتورهای روسی هم ضریب اطمینان بالایی وجود دارد ولی طبیعتا کمتر از مشابه آمریکایی. اما اگر زمان اورهال موتور و چک های دوره ای را رعایت کنیم مشکلی خاصی نباید بوجود بیاید.

در مدل AL-31F زمان اورهال یا MTBO هزار ساعت و عمر کلی موتور سه هزار ساعت است. از مشتقات این مدل در سوخو30 و جی10 نصب شده و طبق تایید AVIC (شرکت صنعت هواپیمایی چین) در طراحی موتور WS-10 از مشخصات فنی نمونه روسی استفاده است.

از نظر عمر موتور بررسی کنیم ، با فرض 300 ساعت پرواز سالانه برای هر جنگنده ، بعد از 10 سال باید موتور تعویض شود. این مساله توجه به تامین قطعات یدکی را در بلند مدت نشان میدهد چیزی که روسها در آن قابل اطمینان نیستند.

جی10 از سال 2006 در خدمت بوده و تاکنون 468 فروند از آن تحویل ارتش چین شده است و تنها یک حادثه در نمایش هوایی آکروباتیک در سال 2016 داشته است که منجر به کشته شدن خلبان گردید. در این 14 سال هزاران ساعت پرواز و یک مورد تلفات یعنی ضریب کیفی بالایی در ساخت این جنگنده بکار رفته است.

از نظر انعطاف پذیری و ماژولار بودن هم بهتر از میگ35 میباشد. 11 جایگاه حمل سلاح و مخزن سوخت در برابر 9 جایگاه و امکان تعبیه مخازن سوخت تطبیقی و استفاده از انواع پادهای اخلالگر و نقشه بردار و تصویرساز و حتی نصب موتور با خروجی سه بعدی WS-10B که قدرت مانور جی10 را به سطح میگ35 رسانده و میتواند مانور کبری را اجرا نماید.

تنها مشکلی که جی10 دارد این است که تاکنون به هیچ کشوری فروخته نشده و بازار جانبی برای تامین قطعات آن نخواهیم داشت بر فرض روزی که روابط با چین به سردی گراید. ولی روسها نشان دادند در زمان روابط خوب هم از پشتیبانی ضعیفی برخوردارند.

از نظر راداری و تسلیحات هر دو جنگنده رو در یک سطح می بینم ولی نمونه چینی رو به دلیل بروزرسانی های بیشتر در شرایط بهتری قرار میدم. چین با منابع مالی بیشتر و برای اینکه در برابر جنگنده های آمریکایی توان رقابت داشته باشد بروزرسانی های بهتری انجام میدهد.

درباره قدرت مانور هم درست است که میگ35 برتری دارد ولی دوران نبرد داگفایت گذشته است و خیلی به ندرت دیده میشود که کار دو جنگنده به نبرد نزدیک بکشد ولی در نبرد فامد جی10 با موشک پی ال15 برتری دارد.

 

در پایان نگاهی هم به قیمت تمام شده این دو بیندازیم. هر دو جنگنده تقریبا 50 میلیون دلار هزینه خواهند داشت شامل جنگنده + مهمات + قطعات یدکی + آموزش خلبان + آموزش پرسنل زمینی و ...

 

و اگر قرار باشد نیروی هوایی در آینده به سمت خریدهای سنگین چون سوخو57 ، سوخو35 ، جی20 و ... برود ، بدلیل اشتراک موتور و برخی قطعات با جی10 هزینه نگهداری را کمتر و سرعت خدمات دهی به جنگنده های خارج از سرویس را افزایش خواهد داد.

 

 

حرف های شما در حالت کلی درست است. ولی شنیده ها حاکی است که کشور به دنبال ساخت موتور AL31 در داخل است. این کار به منظور رفع همان مشکل است که شما گفتید. یعنی عمر موتورهای روسی پایین است و اظمینانی هم به روس ها برای تامین موتور نیست. یعنی در صورت دریافت سوخو از روسیه حالا چه 30 چه 35 هدف این است که موتور ان در کشور تولید شود که محتاج روس ها نباشیم. 

در مورد j10C هم من با شما موافق هستم جنگنده خوبی است ولی حدس من این است که اگر ایران این جنگنده را سفارش دهد با موتور Al31  سفارش دهد. البته صرفا حدس است. چون وقتی قرار است در کشور موتور Al31  تولید شود عاقلانه این است که با یک تیر دو نشان زده شود. یعنی یک جنگنده سنگین دو موتوره و یک جنگنده یک موتوره هر دو با یک نوع موتورکه در کشور هم تولید شوند. نکته جالب تر اینکه مطالعات نشان داده که موتور al31 قابل تطبیق با اف 14 هم هست. یعنی با این موتور میتوان ناوگان اف 14 را هم احیا کرد.