امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

2 hours قبل , mehdipersian گفت:

 

چطور موشک و پهپاد و... شد؟ با تلاش و داشتن مدیر های دلسوز و توانمند. 

ایران توانایی ساخت جنگنده را داره هم نیاز و هوش و آدمش را دارد هم بسیاری از زیرساخت ها و هم قدرت مالی و... 

قطعا مشکلاتی هم در سر راه خواهد بود مثل  موتور، رادار و...  ولی غیر ممکن نیست. 

 با سلام

برادر عزیز ، اولین مولفه برای ساخت یک جنگنده ، داشتن اقتصاد قوی برای تامین هزینه های تحقیقاتی ،  ساخت نمونه های اولیه ، تولید انبوه ، و عملیاتی کردن و لجستیک این جنگنده ها در تمامی اجزا شامل بدنه ، موتور ، اویونیک ، تسلیحات و لجستیک میباشد که کشورمون حتی در بهترین دوران مالی خودش ، توانایی تحقق اینکارو نداشت و با وضع موجود اقتصاد هم ، چشم اندازی بلند مدت ، برای اینکار نمیتونه داشته باشه !

نکته بعد اینکه ، هزینه ساخت موشک و پهپاد اصلا قابل مقایسه با هزینه های ساخت یک جنگنده نیست ، فقط در بحث قابلیت اطمینان و عملیاتی ، یک جنگنده برای عمر سی سال و ساعت پروازی چند ده هزار ساعتی باید طراحی و ساخته بشه اما در مورد موشک یکبار مصرف که نیازی به این قابلیت اطمینان و نگهداری نداره ، هزینه های طراحی و ساخت اجزا به شدت متفاوته !

 

نقل قول مشهوری در مورد هزینه ساخت یک جنگنده در اقتصاد کشورها هست که فرانسوی ها بعد از ساخت جنگنده رافال اعلام کردند که این آخرین هواپیمای جنگنده تماما فرانسوی خواهد بود ، چون اقتصاد فرانسه توانایی تامین هزینه های ساخت جنگنده بعدی مورد نیاز را نخواهد داشت و ناچارا به شریک خارجی روی خواهد آورد .

حالا این را با وضع اقتصاد ما مقایسه کنید .

 

  • Like 6
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, 951 گفت:

 با سلام

برادر عزیز ، اولین مولفه برای ساخت یک جنگنده ، داشتن اقتصاد قوی برای تامین هزینه های تحقیقاتی ،  ساخت نمونه های اولیه ، تولید انبوه ، و عملیاتی کردن و لجستیک این جنگنده ها در تمامی اجزا شامل بدنه ، موتور ، اویونیک ، تسلیحات و لجستیک میباشد که کشورمون حتی در بهترین دوران مالی خودش ، توانایی تحقق اینکارو نداشت و با وضع موجود اقتصاد هم ، چشم اندازی بلند مدت ، برای اینکار نمیتونه داشته باشه !

نکته بعد اینکه ، هزینه ساخت موشک و پهپاد اصلا قابل مقایسه با هزینه های ساخت یک جنگنده نیست ، فقط در بحث قابلیت اطمینان و عملیاتی ، یک جنگنده برای عمر سی سال و ساعت پروازی چند ده هزار ساعتی باید طراحی و ساخته بشه اما در مورد موشک یکبار مصرف که نیازی به این قابلیت اطمینان و نگهداری نداره ، هزینه های طراحی و ساخت اجزا به شدت متفاوته !

 

نقل قول مشهوری در مورد هزینه ساخت یک جنگنده در اقتصاد کشورها هست که فرانسوی ها بعد از ساخت جنگنده رافال اعلام کردند که این آخرین هواپیمای جنگنده تماما فرانسوی خواهد بود ، چون اقتصاد فرانسه توانایی تامین هزینه های ساخت جنگنده بعدی مورد نیاز را نخواهد داشت و ناچارا به شریک خارجی روی خواهد آورد .

حالا این را با وضع اقتصاد ما مقایسه کنید .

 

قرار نیست از صفر شروع بشود. کافی هست کپی از داشته های موجودمان را تبدیل به یک جنگنده ی مناسب بکنیم. مثلا کپی از موتور میگ 29 با کپی رادار اف 14 و... 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, mehdipersian گفت:

قرار نیست از صفر شروع بشود. کافی هست کپی از داشته های موجودمان را تبدیل به یک جنگنده ی مناسب بکنیم. مثلا کپی از موتور میگ 29 با کپی رادار اف 14 و... 

سلام مجدد

باید از داشته های واقعی و با قابلیت عملیاتی صحبت بکنیم نه از چیزهایی که با تبلیغات بخورد مردم میدن .

همه ی اینها را هم اگر بر فرض ، موجود باشد باید در یک مجموعه تحقیقاتی تبدیل به محصول کامل ، عملیاتی و قابلیت رزمی کنیم که این مورد را نداریم .

در مرحله بعد باید خط تولیدی با زنجیره تامین مناسب داشته باشیم که بتوانیم بصورت انبوه در آن جنگنده تولید کنیم که این مورد را هم نداریم . ( خط تولید صاعقه یک شوخی بود )

ساخت خط تولید با زنجیره تامین هم بقدری هزینه بر و متکی بر فناوری روز است که  احداث آن  باید توجیه اقتصادی برای تولید انبوه تا پوشش دادن حداقل هزینه سر به سر داشته باشد.

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 minutes قبل , 951 گفت:

سلام مجدد

باید از داشته های واقعی و با قابلیت عملیاتی صحبت بکنیم نه از چیزهایی که با تبلیغات بخورد مردم میدن .

همه ی اینها را هم اگر بر فرض ، موجود باشد باید در یک مجموعه تحقیقاتی تبدیل به محصول کامل ، عملیاتی و قابلیت رزمی کنیم که این مورد را نداریم .

در مرحله بعد باید خط تولیدی با زنجیره تامین مناسب داشته باشیم که بتوانیم بصورت انبوه در آن جنگنده تولید کنیم که این مورد را هم نداریم . ( خط تولید صاعقه یک شوخی بود )

ساخت خط تولید با زنجیره تامین هم بقدری هزینه بر و متکی بر فناوری روز است که  احداث آن  باید توجیه اقتصادی برای تولید انبوه تا پوشش دادن حداقل هزینه سر به سر داشته باشد.

سلام بر شما

ایران بهترین توجیه برای ساخت داره اونهم این هست که به ما جنگنده نمی فروشند و اگر هم بفروشند شاید بدون پشتیبانی بشود و شاید فردا نظرشان عوض بشود و شاید محصول ضعیف و بنجل بدهند و هزار مشکل دیگه 

 

ایران برای انرژی اتمی هزینه ی سنگینی انجام داده فقط برای اینکه آینده انرژی تضمین بشود. توان سرمایه گذاری روی ساخت جنگنده هم وجود داره. 

 

زمانی که ایران دنبال موشک رفت داخل ایران بهترین چیزی که داشت راکت های توپخانه ای بود و هیچ زیرساخت و علم و... نداشت ولی به مرور زمان و سرمایه گذاری و کمک از دیگران به اینجایی که الان هست رسیده. 

 

باز هم میگم قرار نیست از صفر شروع بشه بسیاری از زیر ساخت ها فراهم هست

ویرایش شده در توسط mehdipersian
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
11 hours قبل , MR9 گفت:

عقبگرد برای شوالیه های پارسی !!!!

آیا ایران قابلیت خرید جنگنده های مازاد چینی و روسی را دارد ؟؟

 

Iran_IRIAF_F-4_via_IRIBNews.jpg

 

با سلام

 

در این لیست فرضی یک گزینه جا افتاده که به نظر بهترین گزینه برای ایران میتونه باشه.

اون هم سوخو ۲۷ های دست دوم روسی یا خریداری چین هست که با یک بروز رسانی و اورهال میتونه با هزینه ای مناسب به یک جنگنده مناسب با توان قابل قبول نسبت به جنگنده های موجود در نیروی هوایی ما تبدیل شوند. مسلماً باز هم به غیر از تامکت های ایرانی با فاصله زیاد نسبت به تمام جنگنده های شرقی و غربی موجود در ناوگان هوایی ما میتواند گوشه ای از توان از دست رفته و عقب افتاده ما رو جبران کنه (البته این از سر ناچاریست وگرنه بهترین مسیر رو همه میدونند که چیه) 

میگ ۳۱ هم هر چند که جنگنده ای بسیار قدرتمندی هست ولی با فرض خرید دست دوم و فقط یک اورهال اساسی هم احتمالاً قیمتی در حد یک جنگنده نوساز و جدید داشته باشد و از طرفی هزینه های نگهداری بسیار بالایی خواهد داشت که باز هم از عهده نیروی هوایی ما بر نخواهد آمد.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 minutes قبل , LostSky گفت:

میگ ۳۱ هم هر چند که جنگنده ای بسیار قدرتمندی هست ولی با فرض خرید دست دوم و فقط یک اورهال اساسی هم احتمالاً قیمتی در حد یک جنگنده نوساز و جدید داشته باشد و از طرفی هزینه های نگهداری بسیار بالایی خواهد داشت که باز هم از عهده نیروی هوایی ما بر نخواهد آمد.

 

سلام علیکم و رحمت ا... 

 

در متن نویسنده خودش معترف هست که گزینه فاکس هاوند برای نیروی هوایی گران هست و به نظرم احتمال فروشش از سمت روسیه بسیار کم ، چون الان روسها خودشون برای مقابله با ناتو به این جنگنده ها نیاز دارد. ضمن اینکه بحث زیرساختهای تعمیر و نگهداری آن هست که شاید از تامکتها گرون تر در بیاید برای ما ....

 

10 minutes قبل , LostSky گفت:

 

اون هم سوخو ۲۷ های دست دوم روسی یا خریداری چین هست که با یک بروز رسانی و اورهال میتونه با هزینه ای مناسب به یک جنگنده مناسب با توان قابل قبول نسبت به جنگنده های موجود در نیروی هوایی ما تبدیل شوند. مسلماً باز هم به غیر از تامکت های ایرانی با فاصله زیاد نسبت به تمام جنگنده های شرقی و غربی موجود در ناوگان هوایی ما میتواند گوشه ای از توان از دست رفته و عقب افتاده ما رو جبران کنه (البته این از سر ناچاریست وگرنه بهترین مسیر رو همه میدونند که چیه) 

 

در مورد سوخو-27 نمونه هایی که چینی ها خریدند مبنایی شد برای توسعه خانواده فلانکرهای چینی که به مراتب از نمونه پایه روسی مجهز تر هست .. در نتیجه به نظرم اگر دنبال محصول چینی هستیم ، انتخاب نمونه هایی مثل جی16 شاید به صرفه تر باشد 

 

در مورد سوخو-27 این مطلب خوب هست 

 

بیست و پنج سال پس از نخستین پرواز "پایان دهنده "

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
15 minutes قبل , MR9 گفت:

 

سلام علیکم و رحمت ا... 

 

در متن نویسنده خودش معترف هست که گزینه فاکس هاوند برای نیروی هوایی گران هست و به نظرم احتمال فروشش از سمت روسیه بسیار کم ، چون الان روسها خودشون برای مقابله با ناتو به این جنگنده ها نیاز دارد. ضمن اینکه بحث زیرساختهای تعمیر و نگهداری آن هست که شاید از تامکتها گرون تر در بیاید برای ما ....

 

 

در مورد سوخو-27 نمونه هایی که چینی ها خریدند مبنایی شد برای توسعه خانواده فلانکرهای چینی که به مراتب از نمونه پایه روسی مجهز تر هست .. در نتیجه به نظرم اگر دنبال محصول چینی هستیم ، انتخاب نمونه هایی مثل جی16 شاید به صرفه تر باشد 

 

در مورد سوخو-27 این مطلب خوب هست 

 

بیست و پنج سال پس از نخستین پرواز "پایان دهنده "

 

بله قطعاً جنگنده جی ۱۶ به مراتب بهتر از سوخو ۲۷ هست ولی بحث خرید جنگنده های دست دوم و در شرف بازنشستگی و ارازن قیمت هست در غیر این صورت قطعاً سری تولیدی جنگنده های چینی هم خانواده فلانکر بسیار برتر از سوخو ۲۷ های سری ابتداییست

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, LostSky گفت:

 

بله قطعاً جنگنده جی ۱۶ به مراتب بهتر از سوخو ۲۷ هست ولی بحث خرید جنگنده های دست دوم و در شرف بازنشستگی و ارازن قیمت هست در غیر این صورت قطعاً سری تولیدی جنگنده های چینی هم خانواده فلانکر بسیار برتر از سوخو ۲۷ های سری ابتداییست

بنده کلا با خرید دست دوم مخالفم چون به دردسرش نمی ارزد و دور ریختن پول هست .. حتی اگر بتونند تعداد محدود بخرند ، بازهم جنگنده نو ارزشش بیشتر هست 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 minutes قبل , MR9 گفت:

بنده کلا با خرید دست دوم مخالفم چون به دردسرش نمی ارزد و دور ریختن پول هست .. حتی اگر بتونند تعداد محدود بخرند ، بازهم جنگنده نو ارزشش بیشتر هست 

 

بله کاملاً درست هست اگر شرایط سیاسی و اقتصادی از وضع کنونی خارج شود و اگر مسئولان مرتبط دوباره فرصت سوزی نکنند قطعاً خرید هایی مانند ترکیبی از سری سوخو های ۳۴ ۳۰ و ۳۵ یا نمونه های چینی در کنار یک جنگنده سبک و ارزان قیمت در کنار برنامه ریزی برای یک جنگنده نسل پنجم مناسب، بسیار ایده آل است 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

شرایط نیروی هایی که معلومه. 3 مورد وجود داره که هرکدوم تا زمانی میتونه مارو در مسیرمون پیش ببره

  • اگه کشور دوست و برادر روسیه به مانند همیشه مصلحت خودشو پیش ببره که به مانند زمان مرحوم هاشمی باز تا حدودی مارو سرگرم جنس های متوسطش میکنه. در بدترین حالت ایران با خرید میگ های 29 اس ام تی، میگ 31 و سوخو 72 اونهم با شمار زیاد میتونه نیروی هوایی رو برای 5-10 تامین کنه و بعدش باز روزی از نو و روزی از نو.
  • مورد دوم خرید ایده آل یعنی سوخو 30 و سوخو 35 و در صورت امکان همراه با انتقال فناوری حداقل برای سوخو 30  که کلا می تونه ناوگان مارو تا سالیان سال تامین و به روز نگه داره.
  • مورد سوم که به نظرم با دست دست کردن روس ها و همچنین دولت جناب روحانی قابل امکانه خرید جی 10 از چین برای تغییر بازی بین ایران و روسیه است. جی 10 با شمارش کافی خیلی بهتر از 3 مورد اولی است که بنده عرض کردم و راه حلی بینابینه ( نه به کارایی سوخو 30 و سوخو 35 ولی حداقل در دسترس تر).
ویرایش شده در توسط aminf14
  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , MR9 گفت:

 

سلام علیکم و رحمت ا... 

 

در متن نویسنده خودش معترف هست که گزینه فاکس هاوند برای نیروی هوایی گران هست و به نظرم احتمال فروشش از سمت روسیه بسیار کم ، چون الان روسها خودشون برای مقابله با ناتو به این جنگنده ها نیاز دارد. ضمن اینکه بحث زیرساختهای تعمیر و نگهداری آن هست که شاید از تامکتها گرون تر در بیاید برای ما ....

 

 

در مورد سوخو-27 نمونه هایی که چینی ها خریدند مبنایی شد برای توسعه خانواده فلانکرهای چینی که به مراتب از نمونه پایه روسی مجهز تر هست .. در نتیجه به نظرم اگر دنبال محصول چینی هستیم ، انتخاب نمونه هایی مثل جی16 شاید به صرفه تر باشد 

 

در مورد سوخو-27 این مطلب خوب هست 

 

بیست و پنج سال پس از نخستین پرواز "پایان دهنده "

سلام خدمت شما بزرگوار

بنده مدتی به این موضوع فکر کردم و مدتی ذهن بنده رو درگیر کرده بود به این نتیجه رسیده ام که هزینه کردن با توجه به بودجه محدود کمی با وسواس باید انجام بگیره

به نظر ارتقای فالکروم ها به استاندارد کوهان دار ( SMT ) و

خرید تعدادی از همین مدل برای ارتقای اسکادران شمال غربی ( تبریز )  و حتی جنوب شرقی ( چابهار ) در کنار

خرید و ارتقای ناوگان کنونی فنسر هامون افزایش تعداد اون ها برای حملات و بمباران های دوربرد و ضربتی

خرید هواپیمای ترابری مثل کاندید ، بالگردی مانند میل 35 و میل 28

اگر به صورت دسته دوم هم باشه میتونه مناسب باشه،

در حال حاضر نیروی هوایی ایران بسیار نیاز فوری داره برای بازیابی توان خودش اما بودجه محدودی داره و خرید جنگنده نو که تا سال ها بتونه پاسخ گو باشه کمی دور از واقعیت هست

فنسر و فالکروم جنگنده های دست و پا بسته ایی هم نیستند.

حالا اگر در کنار این ها نیرو هوایی سپاه بخواد حرکتی بکنه و سوخو 27 یا فاکس هاوند بخره به نظر بد نمیاد.

در کنار این موارد پیاده سازی یک طرح طولانی مدت و گرفتن لایسنس تولید یک جنگنده به روز

میتونه آینده نیروی هوایی رو تضمین کنه، در خواست مشارکت روس ها و چینی ها در طرح های ملی مانند قاهر ، شفق و کار روی نمونه بزرگتر جنگنده های داخلی بهتر به نظر میاد.

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
34 minutes قبل , AdmiralErfan گفت:

در حال حاضر نیروی هوایی ایران بسیار نیاز فوری داره برای بازیابی توان خودش اما بودجه محدودی داره و خرید جنگنده نو که تا سال ها بتونه پاسخ گو باشه کمی دور از واقعیت هست

فنسر و فالکروم جنگنده های دست و پا بسته ایی هم نیستند.حالا اگر در کنار این ها نیرو هوایی سپاه بخواد حرکتی بکنه و سوخو 27 یا فاکس هاوند بخره به نظر بد نمیاد.

 

سلام علیکم

فرموده شما صحیح هست کاملا ولی یک دقت نظری باید این وسط داشت ، نیاز فوری ما نباید موجب بشود که عجله کنیم ، حالا بخشی از توان دفاعی ما را بالستیکها / کروزها و پهپادها  بردوش دارند . به نظرم روی این مساله باید بررسی  تخصصی بشود . مثلا به اعتقاد بنده وجود دوتا نیروی هوایی اصلا ضرورت ندارد ، بخش کروزها و بالستیکها را کامل نیروی هوایی سپاه دنبال کند ، کل توان هوایی و پرسنل و بودجه منتقل بشود به نیروی هوایی ارتش تا ضمن تفکیک مسئولیتها ، از تجربه بیشتر نیروی هوایی ارتش در استفاده از این تجهیزات استفاده شود . این شکلی سپاه با روند سریعتری توسعه بخش موشکی را دنبال می کند ، ضمن اینکه ارتش می توند بودجه بیشتری را برای تعمیر و نگهداری و توسعه توان رزم اش با خرید خارجی جذب کند .

 

پی نوشت : البته این بحث بسیار تخصصی هست و عوامل زیادی در تحقق یا عدم تحقق آن دخیل هستند  .

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , MR9 گفت:

 

سلام علیکم

فرموده شما صحیح هست کاملا ولی یک دقت نظری باید این وسط داشت ، نیاز فوری ما نباید موجب بشود که عجله کنیم ، حالا بخشی از توان دفاعی ما را بالستیکها / کروزها و پهپادها  بردوش دارند . به نظرم روی این مساله باید بررسی  تخصصی بشود . مثلا به اعتقاد بنده وجود دوتا نیروی هوایی اصلا ضرورت ندارد ، بخش کروزها و بالستیکها را کامل نیروی هوایی سپاه دنبال کند ، کل توان هوایی و پرسنل و بودجه منتقل بشود به نیروی هوایی ارتش تا ضمن تفکیک مسئولیتها ، از تجربه بیشتر نیروی هوایی ارتش در استفاده از این تجهیزات استفاده شود . این شکلی سپاه با روند سریعتری توسعه بخش موشکی را دنبال می کند ، ضمن اینکه ارتش می توند بودجه بیشتری را برای تعمیر و نگهداری و توسعه توان رزم اش با خرید خارجی جذب کند .

 

پی نوشت : البته این بحث بسیار تخصصی هست و عوامل زیادی در تحقق یا عدم تحقق آن دخیل هستند  .

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

گمان می کنم در این مورد تنها بحث نظامی صرف مطرح نباشد . بلکه باید عوامل دیگری را هم دخیل ببینیم . عواملی که لزوم وجود نیروهای هوایی و زمینی و دریایی دوگانه برای کشور را توجیه می کند . به عنوان مثال ما تجربه تلفیق سه نیروی شهربانی و ژاندارمری و کمیته های انقلاب اسلامی و تشکیل نیروی انتظامی را با تمام نقاط قوت و ضعف آن داریم و فکر می کنم نیاز باشد از آن تجربیات بهره بگیریم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, zed گفت:

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

گمان می کنم در این مورد تنها بحث نظامی صرف مطرح نباشد . بلکه باید عوامل دیگری را هم دخیل ببینیم . عواملی که لزوم وجود نیروهای هوایی و زمینی و دریایی دوگانه برای کشور را توجیه می کند . به عنوان مثال ما تجربه تلفیق سه نیروی شهربانی و ژاندارمری و کمیته های انقلاب اسلامی و تشکیل نیروی انتظامی را با تمام نقاط قوت و ضعف آن داریم و فکر می کنم نیاز باشد از آن تجربیات بهره بگیریم .

 

بسم ا...

احتمالا یک مقداری باید شفاف تر بیان می شد ، منظور ادغام نیروی هوای-فضای سپاه با نیروی هوایی ارتش نبود ، بیشتر تفکیک مسئولیتها بود تا هر کدام از این دو نیرو بتواند با تمرکز بیشتری روی ماموریتهای محوله خودش متمرکز بشود . در حال حاضر نیروی هوا- فضای سپاه طیف متنوعی از ماموریتهای موشکی برد بلند ، میانبرد ، تاکتیکی ، کروز ، ضد کشتی و ... را بر عهده دارد ، ضمن اینکه درسالهای اخیر فیترهای پناهنده عراقی را هم بعد از تحویل از ارتش ، به شرایط عملیاتی برگرداند ، بطور واضح این تداخل مسئولیتی و موازی کاری با نیروی هوایی ارتش هست و پولی که باید در یک مسیر خرج بشود الان دارد در دو مسیر مختلف هزینه میشود که این مساله با توجه به منابع محدود دفاعی ما ، درست نیست .

بالاخره یک جایی این روند ، باعث ایجاد مشکل میشود مثل دوران جنگ با عراق ... نظرم این هست که روی این موضوع بررسی بیشتری صورت بگیرد  .

  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر بنده خرید از روسیه و چین به دلایل مختلف امکان پذیر است. میتوان جنگنده های نسبتا به روز را هم ازشون خرید. نباید هم شرایط را با زمان مرحوم هاشمی که نهایتا به ما تعدادی جنگنده دسته دوم فروختند مقایسه کرد به دلایل زیر

1- الان ایران دو منبع خوب خرید جنگنده دارد چین و روسیه. این خیلی مهم است که وقتی شما میخواهید از کشوری خرید کنید یک الترناتیو هم برایش وجود داشته باشد این رقابت بین فروشنده ها به خریدار برای معامله بهتر بسیار کمک میکند. زمان هاشمی عملا چین جنگنده به درد بخوری تولید نمی کرد ولی الان چین پا به پای روسیه جنگنده میسازد

2-وزن استراتژیک ایران 1400 با ایران 1370 قابل مقایسه نیست. الان ایران خود رو به عنوان یک قدرت منطقه ای و تا حدی جهانی به دنیا قبولانده. اتحاد استراتژیک با ایران برای چین و روسیه مهم است. چین برای طرح جاده ابریشم نیاز به ایران در قلب این مسیر دارد. علاوه بر این روسیه و چین در حال تقابل شدید و روز افزون با امریکا هستند و حاضر به رنجاندن کشوری که از افغانستان تا مدیترانه و یمن دارای نفوذ است،  نیستند. گرچه من از صحبت های ظریف خوشم نیامد ولی بد نبود که به گوش روسیه رسید تا از این به بعد بیشتر مراقب رفتارش باشد.

3- امریکا رسما اعلام کرده که هر کشوری که از روسیه سلاح بخرد را تحریم میکند. صنایع نظامی گسترده روسیه برای بقا نیاز به مشتری خارجی دارد. همین الان کارخانه میگ وضعیت بدی دارد. صنایع هوایی چین هم پیشرفت کرده و دیگر چین خرید بزرگی از روسیه نخواهد داشت.  هند هم کاملا به دامان غرب افتاده. و در اینده بیش از بیش تعاملات خود را با روسیه کم میکند. ترکیه در همه جا با روسیه در حال تقابل است(لیبی-سوریه- اوکراین) و نمی توان بعنوان یک مشتری سلاح زیاد روی ان حساب کرد. مضاف بر اینکه هنوز عضو ناتو است. بسیار بستگی دارد ما چه خریدی را مد نظر داشته باشیم. بعضا در سال های گذشته خریدهای مد نظر ما کوچک بودند و روسیه با یک رشوه کوچک از غرب ما را به غرب میفروخت.  اگر یک قرار داد چند میلیارد دلاری جلوی روسیه گذاشته شود بعید است رد کند.

4- تقویت بیش از بیش ایران در خلیج فارس منجر به کاهش فشار نظامی به چین در دریای چین و همچنین روسیه میشود. کلا خود امریکا به این نتیجه رسیده که تقابل هم زمان با سه کشور مشکل است. تقویت حضور دریایی ایران در اقیانوس هند که نیاز به پوشش هوایی و یک نیروی هوایی قدرتمند دارد کاملا به نفع چین هم از دید نظامی هم تامین انرژی هم حفظ راه های تجاری است.

5- چین در گذشته فقط به تجارت فکر میکرد.  چین 2021 حتی قابل مقایسه با چین 5 سال قبل نیست. چین میخواهد از لاک خود بیرون بیاید و برای این منظور به ایران نیاز دارد. زمان هاشمی و حتی ده سال پیش شرایط کاملا متفاوت بود.

 

به نظر من کشور به جمع بندی اینکه نیاز به تقویت توان هوایی است رسیده. من پیش بینی میکنم یک خرید بزرگ برای نهاجا انجام خواهد شد.

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.