امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

29 minutes قبل , arjmandi گفت:

"در این مورد تحلیل های بسیاری وجود دارد ، اما به نظر می رسد نیروی هوایی فرانسه  بدلیل هزینه های بالای عملیاتی تعداد محدودی را قرار بود سفارش دهد  "، "ایران برای خرید جنگنده های اف-14 اقدام نمود که بدلیل اینکه برد موشکهای فرانسوی هنوز به برد مهمات اصلی این جنگنده نرسیده اند و علاوه براین قابلیت حسگرهای نصب شده بر روی اف-14 فراتر از میراژ4000 بود ، جنگنده آمریکایی را به انتخابی معقول تبدیل مینمود "

سلام و وقتتان بخیر

البته در زمانی که ایران اف ۱۴ را انتخاب کرد هنوز میراژ۲۰۰۰ پرواز هم نکرده بود و خود میراژ ۴۰۰۰ هم مربوط به دهه ۸۰ میلادی هست و تلاشی درون شرکتی است از کمپانی معظم داسو برای جلب نظر کشوارهای خواهان اف۱۵ و نه خود نیروی هوایی فرانسه که اونهم با توجه به رفع ممانعت فروش اف ۱۵ از طرف دولت وقت امریکا کلا میراژ۴۰۰۰ رفت تو باقالیا چون در همان زمان هم خود نیروی هوایی فرانسه بدنبال طرح برتری به نام رافال بود 

اما خود میراژ ۲۰۰۰ قابل قیاس با اف۱۶ و اف ۱۸ البته با برد و مهمات کمتر است و خودش در ۱۹۸۳ وارد خدمت فرانسه شد 

کلا در زمانی که ما تامکت دوستداشتینمون انتخاب کردیم تنها اف ۱۵ تقریبا همطراز ان بود بنا به نیاز ما در انزمان 

هر چند فرانسه هم سر عدم انتخاب میراژهای ۳ و ۵ و اف۱ از طرف ما به جای فانتوم و اف۱۶ و اف۵ از ما دلچرکین شد

و میراژ ۴۰۰۰ هم در حالت خوشبینانه با توجه به اختلاف نزدیک ۲۰ ساله با اف ۱۴ بیشتر یک میراژ ۲۰۰۰ بزرگتر و دوموتوره بود و چندان قابل رقابت با اف ۱۴ نبود

  • Like 2
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
13 minutes قبل , archersarash گفت:

و میراژ ۴۰۰۰ هم در حالت خوشبینانه با توجه به اختلاف نزدیک ۲۰ ساله با اف ۱۴ بیشتر یک میراژ ۲۰۰۰ بزرگتر و دوموتوره بود و چندان قابل رقابت با اف ۱۴ نبود

فرانسه صنایع الکترونیک بسیار قوی داره 

اواخر جنگ میراژهای اف 1 فرانسه در خیلی مواقع اختلال روی عملکرد رادارهای هاک و یا awg 9 اف 14 ایجاد می کردند 

میراژ 2000 فرانسه چندین نوع رادار داشته 

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
17 minutes قبل , majid363 گفت:

فرانسه صنایع الکترونیک بسیار قوی داره 

اواخر جنگ میراژهای اف 1 فرانسه در خیلی مواقع اختلال روی عملکرد رادارهای هاک و یا awg 9 اف 14 ایجاد می کردند 

میراژ 2000 فرانسه چندین نوع رادار داشته 

مهمترین مسئله در انتخاب جنگنده برای نیروی هوایی بعد از مولتی رول بودن   پایین بودن هزینه عملیاتی و کاهش تنوع جنگندهاست و هنوز بهترین گزینه ها جی10و سوخو 30{یا سایر مشتقاتش}هستند اما فکر کنم منظور شما انتقال تکنولوژی از فرانسه به ایرانه که واقعا بعیده (تو انتقال نقشه های فنی پژو405کار شکنی کرد)مگر اینکه یا محصول  مشترک تعریف کنیم یا خط تولید رافال رو بده یا تکنولوژی اویونیک رو بده و سوخو ها رو با رادار خودمون تحویل بگیریم اونوقت لنگ تسلیحات و رادار فرانسوی و خدمات روسی میشیم

ویرایش شده در توسط arjmandi
  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
21 minutes قبل , arjmandi گفت:

پایین بودن هزینه عملیاتی و کاهش تنوع جنگندهاست

نیروی هوایی هند یک گزارش منتشر کرده توش اعلام کرده هر ساعت پرواز سوخو 30 حدود 1.4 برابر بیشتر از میراژ 2000 هست

هزینه نگهداریش از میراژ بیشتره 

vbk-air-power-graphic.jpg

 

 

21 minutes قبل , arjmandi گفت:

مگر اینکه یا محصول  مشترک تعریف کنیم

اگر شرایط بگونه ای بشه که سوخو 30 بشه خرید مطمنا میراژ هم میشه اونوقت میراژ بارادار rdy2 هم قابلیت sar داره و هم قابلیت شناسایی اهداف متحرک زمینی 

علاوه بر این قابلیت بسیار بالایی در جنگ الکترونیک هم داره

24 هدف را می تونه شناسایی کنه و با 8 هدف بجنگه 

 

ویرایش شده در توسط majid363
  • Like 2
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , majid363 گفت:

فرانسه صنایع الکترونیک بسیار قوی داره 

اواخر جنگ میراژهای اف 1 فرانسه در خیلی مواقع اختلال روی عملکرد رادارهای هاک و یا awg 9 اف 14 ایجاد می کردند 

میراژ 2000 فرانسه چندین نوع رادار داشته 

سلام و وقت بخیر

بله کاملا درسته فرانسه بسیار صنایع الکترونیک قدرتمندی داره اما سوال اینجاست از همان اول جنگ میراژها و رادارشون سیقانو4 و سامانه های جنگ الکترونیکشون به اندازه اخر جنگ اذیتمون کرد مثلما نه که این نه چند دلیل داره

اول    بعد از سالها نبرد بر علیه ایران و جمع اوری اطلاعات کامل از هواپیماها و رادارها و پدافند ما و مدتها ازمون و خطا  اونا تونستند بر ما برتری پیدا کنند

دوم    و مهمترین دلیل تحلیل دلییم نیروی هوایی چه از نظر نفرات با تجربه چه هواپیما و چه قطعات و مخصوصا قطعات که باعث شده بود بعضی وقتا هواپیماهای ما بدون رادار (منظور رادار خراب )یا سلاح مناسب فقط به دلیل نبود و اتمامشون پرواز کنند که نتیجه واضخه 

سوم    تحویل بلو پرینت پدافند و رادارهای پیش اخطار ما که به راحتی بدون شناسایی شدن تا نزدیک موقعیت هدفشون پیش میامدند 

چهارم   در مدار نبودن بسیاری از رادارهای ما به علت نبود قطعه و ..... 

دیگه چه خبر

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, majid363 گفت:

نیروی هوایی هند یک گزارش منتشر کرده توش اعلام کرده هر ساعت پرواز سوخو 30 حدود 1.4 برابر بیشتر از میراژ 2000 هست

هزینه نگهداریش از میراژ بیشتره 

vbk-air-power-graphic.jpg

 

 

اگر شرایط بگونه ای بشه که سوخو 30 بشه خرید مطمنا میراژ هم میشه اونوقت میراژ بارادار rdy2 هم قابلیت sar داره و هم قابلیت شناسایی اهداف متحرک زمینی 

علاوه بر این قابلیت بسیار بالایی در جنگ الکترونیک هم داره

24 هدف را می تونه شناسایی کنه و با 8 هدف بجنگه 

 

مجددا سلام و وقت بخیر 

برادر فرزانه و عزیز جسارتا میراژ و سوخو اصلا برای دو کلاس کاملا متفاوتند و باید هم هزینه سوخو از میراژ بیشتر باشه

غیر از اونکه رادار خانواده ژوک سوخو هم نتنها همون توان رو دارد بلکه در بعضی موارد برتر هم هست یک عنایت نمایید و در مورد این خانواده در همین سطه نت مطالعه کنید البته جسارتم رو ببخشید

غیر از انکه خط تولید میراژ2000 سالهاست تعطیل است و اگر خورشید از غرب طلوع کرد و ما اجازه خرید از غرب به غیر از امریکا را الان (نه اینده که قدیمی شده) بدست اوریم بهترین گزینه همان رافال است انهم با نسل جدید رادارش که ارایه فعال است و توان حمل میتیور وirstو .....و گرنه اکثر میراژهای خود فرانسه از نظر عمر در شرف بازنشستگی هستند

باز هم اگر جسارتی شد پوزش میطلبم

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , archersarash گفت:

باز هم اگر جسارتی شد پوزش میطلبم

دوست عزیز چرا باید ناراحت بشم 

شما تفاوت زمانی ورود سوخو سی و میراژ ۲۰۰۰ را در مورد رادار که میگید نظر بگیرید

2 hours قبل , archersarash گفت:

خانواده ژوک سوخو هم نتنها همون توان رو دارد بلکه در بعضی موارد برتر هم هست

أر سال 1984 که میراژ 2000 داشت تولید میشد کدوم رادار روسی در حد اون بود

هم میراژ هم سوخو سی مولتی رل هستند اگر تو منبعی غیر از این نوشته بگید

بعدش هم این مقایسه را من نکردم هندوستان امده انجام داد که هر دو را در اختیار داره 

تازه هزینه نگهداری سوخو برای هند ارزانتر در میاد 

چون مونتاژ این هواپیما را داره و برخی قطعات را تولید میکنه

خود هند اعلام کرده هزینه نگهداری سوخو 30 سه برابر رافال هست 

خط تولید میراژ تعطیل شده اما تو بک معامله شاید فرانسه حاضر بشه مجددا برای کشوری راه اندازی بکنه 
 
 
 
ویرایش شده در توسط majid363
  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, majid363 گفت:

اگر شرایط بگونه ای بشه که سوخو 30 بشه خرید مطمنا میراژ هم میشه اونوقت میراژ بارادار rdy2 هم قابلیت sar داره و هم قابلیت شناسایی اهداف متحرک زمینی 

علاوه بر این قابلیت بسیار بالایی در جنگ الکترونیک هم داره

24 هدف را می تونه شناسایی کنه و با 8 هدف بجنگه 

 

 

من از حرف شما تعجب میکنم. چطور خرید از روسیه و فرانسه رو یکی میدونید. ما همین الان هم در حال امضای پیمان نظامی با روسیه هستیم. در این 30 سال بعد از جنگ به ما هواپیمای درست حسابی ندادند ولی انصافا خیلی چیزها دادند. همین پدافند ما موشک های بالستیک ما همه پایه روسی دارند ولی فرانسه متحد امریکا است خیلی داستانش فرق میکنه.  مگه واقعا جمهوری اسلامی عوض بشه که یک عضو ناتو به ما سلاح بده

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, majid363 گفت:

دوست عزیز چرا باید ناراحت بشم 

شما تفاوت زمانی ورود سوخو سی و میراژ ۲۰۰۰ را در مورد رادار که میگید نظر بگیرید

أر سال 1984 که میراژ 2000 داشت تولید میشد کدوم رادار روسی در حد اون بود

هم میراژ هم سوخو سی مولتی رل هستند اگر تو منبعی غیر از این نوشته بگید

بعدش هم این مقایسه را من نکردم هندوستان امده انجام داد که هر دو را در اختیار داره 

تازه هزینه نگهداری سوخو برای هند ارزانتر از میراژ در میاد 

چون مونتاژ این هواپیما را داره و برخی قطعات را تولید میکنه

خود هند اعلام کرده هزینه نگهداری سوخو 30 سه برابر رافال هست 

خط تولید میراژ تعطیل شده اما تو بک معامله شاید فرانسه حاضر بشه مجددا برای کشوری راه اندازی بکنه 
 
 
 

سلام و وقت بخیر 

دوست گرام رادار۲ rdy و rdm که در میراژ ۲۰۰۰_۵و ۲۰۰۰_۵مارک دو به کار رفتن هر دو در دهه نود و اوایل قرن ۲۱ وارد خدمت شدند تقریبا همزمان با سوخو ۳۰  mkiهند که میبینیم تقریبا برابرند هر چند فراموش نکنیم شوروی هم اگر قصد خرج پول داشت مثل فرانسه و غرب ... سیستمهای جالبی را میساخت مانند زاسلن میگ۳۱ در دهه هفتاد میلادی انصافا در هفتاد و هشتاد کدام جنگنده غربی رادار ارایه فازی داشت

غیر از انکه در شوروی به جنگنده چند منظوره بهایی داده نمیشد برای هر ماموریت یک هواپیمای مخصوص میساخت بر عکس غرب که از دهه هفتاد در جهت کاهش هزینه ها رفت سمت جنگنده های چند منظوره و گرنه اگر بخواهیم در یک بعد فقط هوا به هوا بسنجیم در دهه هشتاد که میراژ ۲۰۰۰ امد در زمینه هوا به هوا مطمعنا رادار زاسلن میگ۳۱ از ان برتر و با سوخو ۲۷ تقریبا برابر باشد اگر نمونه روسی برتر نباشد اما بحث چند منظورگی هم بعدا و بمرور زمان در نمونه فرانسوی کامل شد و گرنه در میراژ ۲۰۰۰ سی ابتدای امر بیشتر تمرکز بر جنبه هوابه هوا بود 

در مورد فرق سوخو سی و میراژ منظور  کلاس بندی سوخو در زمینه سنگین و میراژ ۲۰۰۰ به عنوان نیمه سنگین است مانند فرق اف ۱۵ و اف ۱۶ معلوم است ا۱۵ و سوخو سی از میراژ و اف ۱۶ هزینه بیشتری دارند حتی برای کشوری مثل هند و روسیه و امریکا و فرانسه 

اما رافال از همه نظر با سوخو و میراژ متفاوت است هر چند عوض ان هزینه اولیه خرید و اموزش و...... بیشتری دارد

البته نظریات ارتش ظفرمند و سراسر بروکراسی و رشوه هند هم منبع قابل اطمینانی نیست یک نمونه اش لو  رفتن و انتشار ده ها هزار صفحه اطلاعات فوق محرمانه مربوط به زیردریایی های فرانسوی اسکورپیون که برای هند در حال ساخت بود و از شانس مهاراجه ها اسناد بدست نیروی دریایی استرالیا افتاد و بعد از راضی کردن استرالیا قرار به حفظ اون اسناد در نزد استرالیا گرفته شد 

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , majid363 گفت:
 
خط تولید میراژ تعطیل شده اما تو بک معامله شاید فرانسه حاضر بشه مجددا برای کشوری راه اندازی بکنه

در ضمن واقعا نمیدونم خط تولید میراژ۲۰۰۰ با اون هزینه وحشتناک راه اندازی مجدد و هزار مسئله دیگه به چکار ما میاد هر چند به قول دوس عزیزمون جناب ارجمندی فرانسه یه خط تولید پژو ۴۰۵ عصر حجر بما نمیده اونو میخواد بده 

البت که در دشمنی خونی فرانسه با ما و بیشرفی اون خروسهای پلید شکی نیست کمی به تاریخ روابطمون نگاهی بیندازید

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , archersarash گفت:

در مورد فرق سوخو سی و میراژ منظور  کلاس بندی سوخو در زمینه سنگین و میراژ ۲۰۰۰ به عنوان نیمه سنگین است مانند فرق اف ۱۵ و اف ۱۶ معلوم است ا۱۵ و سوخو سی از میراژ و اف ۱۶ هزینه بیشتری دارند حتی برای کشوری مثل هند و روسیه و امریکا و فرانسه 

 

 حق با شماست 

فلفسه طراحی سوخو 30 با میراژ فرق داره ( به نظر من )یکی از دلایلی که نیروی هوایی مصر و سوریه شکس خوردن از بین رفتن رادارهای هست و با توجه به اینکه خلبان ها تو این کشور از طریق اپراتورهای رادار هدایت میشدند نتونستن در برابر نیروی هوایی اسراییل عملکرد خوبی داشته باشند برای همین روسها تو سوخو 27 و کلا خانواده فلانکر دنبال رادارهای قوی بود که بتونه این مشکل را حل کنه 

میراژ شش ونیم تن و سوخو 8 تن سلاح را می تونه با خودش حمل کنه 

9 hours قبل , archersarash گفت:

دوست گرام رادار۲ rdy و rdm که در میراژ ۲۰۰۰_۵و ۲۰۰۰_۵مارک دو به کار رفتن هر دو در دهه نود و اوایل قرن ۲۱ وارد خدمت شدند

رادار rdm  در سال 1980 تست هاش شروع شد رادار rdy2  در سال 1996 عملیاتی شد اما این رادار قابلیت sar  و تشخیص اهداف زمینی متحرک و ساکن را هم داشت

9 hours قبل , archersarash گفت:

و با سوخو ۲۷ تقریبا برابر باشد

ایا رادار سوخو 27 توان درگیری با اهداف دریایی را داشت ؟؟

در صورتی که میراژ 2000 این قابلیت راداشت

9 hours قبل , archersarash گفت:

اسلن میگ۳۱ از ان برتر و

شکی نیست که رادار زاسلون بسیار توانمند بوده دارای 1700المان گیرنده داشته 

رادار زاسلون تو 1.2 میلی ثانیه می تونسته شیفت فازی بده امواج خودشو را عوض کنه تو اون زمان فکر نکنم به راحتی میشده روی این رادار اختلال ایجاد کرد هر چند میراژ هم یک مجموعه جنگ الگترونیک داشته که میتونسته دکوی پرتاب کنه و اهداف فریبنده درست کنه 

برای برد رادار هم نوشته زاسلون هدفی با سطح مقطه 16 متر مربع را از 200 کیلومتری شناسایی می کنه و هدفی با سطح مقطع 3 متر مربع را تو 35 کیلومتری(منبع)  میراز هدفی با سطخ مقطع 5 متر مربع را از 95 کیلومتری حالا نمیدوم چطوری این دو تا رادار را میشه مقایسه کرد

 

البته اینو شما در نظر بگیرید اکثر رهگیرهایی که تصاویرشون تو اینترنت منتشر میشه از نیروی هوایی روسیه جنگنده های اونها مجهز به موشک های ار 73 هستند که مال دهه 80 هست و یا موشک ار 27 که یک موشک هدایت نیمه فعال هست 

 

 

9 hours قبل , sasasasa گفت:

من از حرف شما تعجب میکنم. چطور خرید از روسیه و فرانسه رو یکی میدونید

ما می تونستیم گزینه های بسیار خوبی از روسیه بخریم که به هر دلیلی نشده میل 17 میل 35 تانک تی 90 یا محصولات دیگه 

اما به هردلیلی (آموزش نیرو یا کیفیت تسلیحات یا ....) عملکرد تسلیحات فرانسوی موفق تر بوده 

 

ویرایش شده در توسط majid363
  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 hours قبل , majid363 گفت:

 حق با شماست 

فلفسه طراحی سوخو 30 با میراژ فرق داره ( به نظر من )یکی از دلایلی که نیروی هوایی مصر و سوریه شکس خوردن از بین رفتن رادارهای هست و با توجه به اینکه خلبان ها تو این کشور از طریق اپراتورهای رادار هدایت میشدند نتونستن در برابر نیروی هوایی اسراییل عملکرد خوبی داشته باشند برای همین روسها تو سوخو 27 و کلا خانواده فلانکر دنبال رادارهای قوی بود که بتونه این مشکل را حل کنه 

میراژ شش ونیم تن و سوخو 8 تن سلاح را می تونه با خودش حمل کنه 

رادار rdm  در سال 1980 تست هاش شروع شد رادار rdy2  در سال 1996 عملیاتی شد اما این رادار قابلیت sar  و تشخیص اهداف زمینی متحرک و ساکن را هم داشت

ایا رادار سوخو 27 توان درگیری با اهداف دریایی را داشت ؟؟

در صورتی که میراژ 2000 این قابلیت راداشت

شکی نیست که رادار زاسلون بسیار توانمند بوده دارای 1700المان گیرنده داشته 

رادار زاسلون تو 1.2 میلی ثانیه می تونسته شیفت فازی بده امواج خودشو را عوض کنه تو اون زمان فکر نکنم به راحتی میشده روی این رادار اختلال ایجاد کرد هر چند میراژ هم یک مجموعه جنگ الگترونیک داشته که میتونسته دکوی پرتاب کنه و اهداف فریبنده درست کنه 

برای برد رادار هم نوشته زاسلون هدفی با سطح مقطه 16 متر مربع را از 200 کیلومتری شناسایی می کنه و هدفی با سطح مقطع 3 متر مربع را تو 35 کیلومتری(منبع)  میراز هدفی با سطخ مقطع 5 متر مربع را از 95 کیلومتری حالا نمیدوم چطوری این دو تا رادار را میشه مقایسه کرد

 

البته اینو شما در نظر بگیرید اکثر رهگیرهایی که تصاویرشون تو اینترنت منتشر میشه از نیروی هوایی روسیه جنگنده های اونها مجهز به موشک های ار 73 هستند که مال دهه 80 هست و یا موشک ار 27 که یک موشک هدایت نیمه فعال هست 

 

 

ما می تونستیم گزینه های بسیار خوبی از روسیه بخریم که به هر دلیلی نشده میل 17 میل 35 تانک تی 90 یا محصولات دیگه 

اما به هردلیلی (آموزش نیرو یا کیفیت تسلیحات یا ....) عملکرد تسلیحات فرانسوی موفق تر بوده 

 

سلام و صبحتون بخیر 

برادر چه پیگیرین ماشاالله

اما...

اول ...درسته در بعضی زمینه ها شوروی از غرب عقب بود ولی در زمان یکسان تجهیزاتی داشت که از نظر توان به غیر از امریکا در بقیه غرب بی نظیر بود 

مثالش رادار اسمرچ که بر روی توپولوف ۱۲۸   سوخو۱۵ و در اخر میگ۲۵ نصب شد انصافا کدام رادار غربی در انزمان چنین توانی را داشتند 

اما صحبت کلی شما در مورد نوع و شیوه عملکرد شکاریهای دفاع هوایی شوروی و نیروی هوایی شوروی درست است و تقریبا همین شکل را ما در گارد دفاع ملی امریکا و نیروی هوایی امریکا در دفاع از امریکای شمالی در دهه پنجاه شصت و هفتاد با هواپیماهایی از خانواده سری قرن مانند اف ۱۰۱و اف ۱۰۲ و اف ۱۰۶ میبینیم که دارای سیستمی تقریبا مشابه روسها برای هدایت به سمت هدف بودند و روش عملکرد تقریبا مشابهی داشتند (اگر در زیر سیستمهای این سه هواپیما بنگرید به سیستمهای انتقال داده برای نمایش اطلاعات هدف برای هدایت بسمت هدف از طرف رادار زمینی یا اواکس را خواهیم دید)

بیشتر مشکلی که ما در کاربری محصولات روسی در بین کاربران مخصوصا عرب میبینیم استفاده انها از محصولاتی از روسیه است که بر اساس طرز تفکر استالینیسکی( ساخت در تعداد زیاد سلاح ارزان قیمت ) ساخته شده  اند و گرنه اگر در جنگ اعراب و اسراییل به جای میگ ۲۱ سوخو ۱۵ بود تکلیف چه بود هر چند در کلیت سطح پایینتر تکنولوژی و اموزش شرق نسبت به غرب حرفی ندارم فقط خواستم بگم شرق اونقدرهام دست بسته نبود و بیشتر سیاستهای داخلی اون بود که باعث این نقصان شد 

اما موردی که در مورد رادار فرانسوی و روسی از اینجانب نقل قول فرمودید جسارتا مطلب رو دوباره بخوانید من رادار فرانسوی رو با رادار سوخو ۳۰ ام کاای و همدوره هاش مقایسه کردم که هر دو در دهه نود قرن بیستم و ابتدای قرن ۲۱ وارد خدمت شدند و نه سوخو ۲۷ که اصلا وضیفه اش چیز دیگری بود و بایدرادار ان را با رادار میراژ ۲۰۰۰ سی در ابتدای ورود به خدمت مقایسه کرد که انهم در ابتدا بیشتر برای نقش هوابه هوا بود و بعد مانند سری ایی میراژ ۲۰۰۰ به ان توان چند منظورگی داده شد همانند سوخو ۲۷  که بعدا در قالب نسخه اس ام به رادار ان توان چند منظورگی داده شد 

غیر از ان رادار rdmوrdy2 در دهه نود و اوایل قرن ۲۱ با ورود به خدمت نسخه ۵_۲۰۰۰ و ۵_۲۰۰۰مارک ۲ وارد خدمت شدند سال ورود به خدمتشان را ببینید که به سال ورود به خدمت سوخو سی نسخه چند منظوره و تهاجمی فلانکر تقریبا برابر است 

 و اما مورد بعد در مورد مقایسه رادار زاسلون .... عزیز دل برادر من هم میدانم رادار زاسلون اصلا در کلاسبندی متفاوتی هست اما منظور من مقایسه ان نبود بلکه پاسخ به صحبت شما در مورد پست بودن الکترونیک روسها بود مانند مقایسه که در این گفتار در مورد رادار اسمرچ میکنم

در مورد توان میراژ در استفاده از تجهیزات فریب و دکوی هم اگاهم و این در نمونه های مختلف هواپیما در جهان دیده میشه 

مثل فانتومها و سوخو ۲۴ های خودمان یا ....چیز غریب و شاقی نیست و مختص میراژ نیست چه انکه ما هم بسیار از این توان استفاده کردیم دکوی شامل انواع چف فلایر و سایر اخلالگرها میباشد و جنگ الکترونیک هم چه به صورت داخلی و خارجی در هواگردهای ما قبل از میراژ در خدمت بود 

 

اما در مورد موشک ار ۷۳ و ... هم روسها قبل از انهم موشکهای بدی نداشتند و به صورت هم دوره بسیار از فرانسویان جلو بودند مثلا در زمانی ار۱۳ داشتند فرانسویها هنوز ماژیک را نداشتند و ار ۵۳۰ استفاده میکردند انهم به تعداد یک تیر در هر هواگرد و در اواخر دهه هفتا سوپر ۵۳۰اف و ماژیک 1 را ساختند که تازه توان رقابت با ار۱۳ ام و ار۲۳ را داشتند و نه ار۶۰ و ار ۲۴ که همرده انها سوپر 530 دی و ماژیک 2 هست که انها هم در اواخر دهه هشتاد وارد خدمت شدند... حالا ار ۴۰ و ار ۳۳ و ... بماند 

مورد جالب در مورد موشکهای ار ۱۳ روسی که خود کپی از سایدوایندر امریکایی بودند وجود داره و انهم صحبتی هست در مورد جنگ شش روزه و تصرف صحرای سینا توسط اسراییل و به غنیمت در امدن این موشک از پایگاههای مصری در صحرای سینا و اینکه اسراییلیها که در انزما در تحریم امریکا بودند و از ار۵۳۰ و موشک داخلی شفیر استفاده میکردند پس از تست ار۱۳ اونقدر کارایی انرا مناسب گزارش کردند که در جریان نبردهای فرسایشی۶۷ تا ۷۳ در جاهایی به جای شفیر کم اثر و ار ۵۳۰ سنگین از ان استفاده و بنا به قولی شکار هم داشتند 

اما در مورد صحبت اخرتون در مورد خرید بله کاملا با شما موافقم متاسفانه پس از انقلاب ما هیچ کارگروه تخصصی و متفکر و با سواد و وطن پرست و غیر دزدی در زمینه خریدهای نظامی نداشتیم که البته وقتی در سطح فرماندهی نیروها نداریم از بقیه جاها چه انتظار .....

مثلا در انزمان ما علاوه بر تی ۷۲ بی یا اس تانک تی ۸۰ یو دی با موتور دیزل و نه یو با موتور توربینی پردردسر را داشتیم که بی شک در اواسط و اواخر دهه هشتاد میلادی برترین تانک دنیا بود در انزمان تی ۹۰ هنوز وارد خط تولید نشده بود

یا در همان اواخر دهه هشتاد همزمان با ورود به خدمت بی ام پی ۳ بودیم 

یا بی تی ار ۸۰ 

یا میگ ۲۹ اس یا فالکروم سی که بسیاری از مشکلات نسل اول فالکروم در ان تقریبا رفع شده بود 

یا شروع پرواز ها و تست سوخو ۲۷ پی یو یا همان سوخو ۳۰

هر چند همان زمان خود سوخو ۲۷ و میگ ۳۱ هنوز نسخه صادراتی نداشتند و نمونه های صادراتیشان در اواییل دهه نود و پس از فروپاشی جنت مکان شوروی وارد بازار شد 

در مورد میل ۱۷ و ۸ هم بله این بالگرد کارامد و سگ جون همین الانشم میتونیم بخریم به هر تعداد 

اما میل ۳۵ در نسخه ام که اواخر دهه نود و اواییل ۲۰۰۰ وارد خدمت شد توان و تسلیحات مناسب در زمینه تهاجمی پیدا کرد و گرنه در اواخر دهه هشتادو اواییل دهه نود مدلهای داخلی اخر میل ۲۴ مانند نمونه پی و وی که در خدمت خود ارتش سرخ بودند خوب بودند

و .....

اما صحبت اخر بله مسلما کارایی برتر تسلیحات غربی به غیر از تبلیغات و دادار دودور بر میگردد به اموزش برتر و بهتر غربی که واقعا از هر نظر نیاز کاربر را فراهم میکند که شامل انواع toهاو جاب گایدها و چک لیستها میباشد که در هر زمینه ای با  کاوشن  و  وارنینگ به ما مطالب و مسایل مهم را یاداور میکنند و کل نیاز یگان بکار گیرنده را در استفاده از سلاح برطرف میکند 

باور بفرمایید من عاشق چشم و ابروی عمو لنین و عمو جوزف نیستم فقط بر حسب تجربه و جسارتا سالها مطالعه و تجربه عملی در مورد سیستمهای شرقی و غربی سعی میکنم اندکی منصفانه به قضیه بنگرم ...

امیدوارم از اینکه وقت جنابتان را گرفتم ببخشید ....

 

 

 

 

 

ویرایش شده در توسط archersarash
  • Like 3
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

thumb_photo_2021-07-31_21-39-25.jpg   thumb_photo_2021-07-31_21-39-24.jpg

 

آزمون ورودی سی‌ و دومین دوره کارشناسی ارشد مدیریت دفاعی دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران

 

مثل همیشه یاد و نامشان گرامی داشته می شود اما عللی که باعث از دست دادنشان می شود بررسی و اعلام می گردد؟ عمل  کردن اتفاقی صندلی پران ؟

 

ویرایش شده در توسط powerman1
  • Like 4
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , powerman1 گفت:

thumb_photo_2021-07-31_21-39-25.jpg   thumb_photo_2021-07-31_21-39-24.jpg

 

آزمون ورودی سی‌ و دومین دوره کارشناسی ارشد مدیریت دفاعی دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران

 

مثل همیشه یاد و نامشان گرامی داشته می شود اما عللی که باعث از دست دادنشان می شود بررسی و اعلام می گردد؟ عمل  کردن اتفاقی صندلی پران ؟

 

سلام و وقت بخیر 

متاسفانه یک سیستم فاسد و ساکن که چه عرض کنم در حال عقب گرد همین است 

باز به خاطر موقعیتشان از خلبانان اسمی برده میشود و کسی بیادشان هست و لقب شهید برایشان در نظر گرفته میشود ...اما متاسفانه بسیارند نفرات فنی در نیروی هوایی و هوانیروز و یا سایر پرسنل مظلوم ارتش که نه تنها اسمی ازشون نمیشنویم بلکه نه تنها خبری از کلمه شهید براشون نیست متاسفانه بعضی نفرات بدنبال گرفتن خسارت و هزار بامبول دیگه هم هستن اونم برای تجهیزاتی که خیلی وقته از عمر انقلابی وارد عمر انتحاری شدن ....

کاش بلد بودیم به سخن پیامبرمون عمل کنیم و علم را بیاموزیم حتی اگر در چین باشد ....

اندکی به رویه ارتشهای پیشرو در دنیا نگاه کنیم شیوه ها و عملکردشون در مواقع حادثه کارهایشان پس از ان ارزشی که برای تک تک نفرات با هر تخصصی قایل هستند ارزشی که برای علم و شفافیت قایل هستند 

اهمیت حرکت و جلوگیری از سکون ازبین بردن بروکراسی 

اهمیت به سواد و تجربه نفرات .....و هزاران مورد دیگر 

اما چه سود که اول و اخر ما ایرانیها را با ..........

بی خیال برسیم به دروس عقیدتیمون و بحث شیرین برجام

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.