امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

منم با اينكه نيروي هوايي مون مشكلات زيادي داره موافقم اما زياد نگران نباشيد .
ما در ديگر زمينه ها ( دريايي . زميني . موشكي) پيشرفتهاي قابل توجهي كرديم و حتي تونستيم خريدهاي به نسبت خوبي هم داشته باشيم .
در مورد تركيه كه فكر نميكنم خطري ما رو فعلا تهديد كنه پس لطفا زياد بزرگش نكنيد .
بقيه همسايه ها هم روابط خوبي دارن به جز دو تاشون .
تنها مشكل ما اسراييل و عربستان هستند . (روي امارات هم حسابي باز نكنيد)
مطمپنا مسيولين كشور خودشون از ضعف نيروي هوايي (البته درآينده) با خبر هستند و در حال برنامه ريزي در مورد اون و رفع مشكلات هستند .
(((به اين دليل گفتم ضعف نيروي هوايي در آينده چون هنوز موازنه قدرت هوايي خيلي به ضرر ما نيست اما در آينده احتمالا تغيير ميكنه)))

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همون طور كه همه ميدونن بودجه ي نظامي هر كشوري بيشترين درصد رو از بودجه ي كل به خودش اختصصاص ميده
اين براي ايران هم صدق ميكنه
بودجه ي 2 يا سه سال پيش ايران در حدود 200 ميليارد دلار بود.........بودجه ي نظامي رو ولي نگفتن........اما بودجه ي عمراني در حدود 10 ميليارد بوده
يعني بودجه ي نظامي كه بيشترين سهم رو از بودجه كل داره ميبايست از بودجه ي عمراني بيشتر باشه

بودجه ي اسراييل تو اون زمان 40 ميليارد و بودجه ي نظاميش 16 ميليارد بوده يعني در حدود 30 درصد بودجه ي كل............حالا ميگيم ايران اين همه اختصاص نده..ولي بازم بودجه ي نظامي ايران چيزي بيشتر از اونچه فكر ميكنيم خواهد بود

بودجه ي اين دو سال اخر رو نميدونم.........چون هرچي تو روزنامه ها پيگير بودم يادم نمياد نوشته باشن....ولي طبيعتا بودجه هر سال بيشتر ميشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هميشه اينجوري نيست كه بودجه نظامي بيشترين سهم رو داشته باشه . خيلي لز كشورها بودجه آموزشي شون (آموزش و پرورش) از بودجه نظامي هم بيشتره .

الان مثال خاصي يادم نيست اما اگه دوستان خواستن براتون پيدا ميكنم و اينجا ميزارنم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote] فعلا ما نیاز به ماهواره های ناوبری داریم که در اینصورت خطای موشکهای شهاب3 به چند متر کاهش یافته و دقیقتر از هر جنگنده ای میتوانیم هدف مورد نظر را تخریب کنیم.[/quote]

دقیق فرمودید. به خاطر هزینه ی بالا و امکان درگیری با دیگر کشورها و کم بودن درصد موفقیت بود که سران نظامی و امنیتی کشور ،دکترین دفاعی کشور را بر اساس تقویت سیستم موشکی قرار دادند.

اما به نظر حقیر در کنار وجود سیستمهای موشکی (زمین به زمین و زمین به هوا)، باید به خرید هواپیماهایی با ماموریت:
1. برتری هوای و رهگیر
2. آواکس
3. شکاری و پشتیبانی نزدیک

اقدام نمود.

چندسال پیش در یک مقاله ی خارجی ، بحثی در مورد میراژهای ایرانی شده بود که در ادامه به پیشنهاد فرانسوی ها به ایران در مورد خرید تعدادی میراژ اف 1 و نیز 1000 تیر موشک ماژیک به ارزش 2میلیاد دلار (اون موقع) و رد درخواست آنها از طرف ایران پرداخته بود.
الان یادم نیست داخل کدوم سایت یا مجله بود اما مباحث مسند و جالبی بود. اگر خواستید پیگیری میکنم و منبع مقاله را یاداشت میکنم.

به نظر شما خرید میراژ از فرانسه ممکن به نظر نمی رسه؟ (باتوجه به اینکه همین الان هم مهکاری های هوایی با فرانسوی ها داریم و اینکه فرانسه کلا کشور آویزونی نسبت به دیگر کشورهای قدرتمند اروپایی است.)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مطمينا ما به چند جنگنده كارآمد نياز داريم اما آيا فرانسه به كدوم تعهدشعمل كرده كه حالا بخواد به اين يكي عمل كنه ؟

اونا قطعات ايرباس رو به ما نميدن اونوقت ميخواي ميراژ اف 1 به ما بدن ؟

دوست من يه گشتي تو فضاي مجازي بزن اونوقت ميبيني اين فرانسويها چقدر به ما نارو زدن .

در ضمن فرانسه اصلا آويزون نيست اون قدرتمندترين كشور اتحاديه اروپاست .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوست من يه گشتي تو فضاي مجازي بزن اونوقت ميبيني اين فرانسويها چقدر به ما نارو زدن .[/quote]
فضای مجازی رو ولش. همینقدر بدان وآگاه باش :| که تا چند وقت دیگه چند فروند بویینگ (نوعش رو نپرس ولی قطعا ام دی نیست) از فرانسه میاد ایران.

[quote]در ضمن فرانسه اصلا آويزون نيست اون قدرتمندترين كشور اتحاديه اروپاست .[/quote]
چرا ! در بین کشورهایی مثل آلمان و انگلیس، فرانسوی ها خیلی آویزون تر هستند. حالا جای بحثش نیس و الا مسله را بازش میکردم تا متوجه منظورم بشید.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خوب صرفنظر از اینكه بحث كردن مطلب مشكلی نداره اما به دلایل زیر همچنین كاری حماقت مطلق برای ایران خواهد بود:

1-در حال حاضر با ضعف اقتصادی كه ما داریم این سرمایه گذاری فقط ركود كشور ما رو بیشتر می كنه. نباید فراموش كنیم كه هزینه های نظامی فقط سربار صنعت غیر نظامی هستند و باید در حد منطقی خرج كنیم.

2-اساسا" ما موشكهای دفاع هوایی هم فعلا نمی وتنیم بخریم چه برسه به اینكه بخواهیم هواپیمایی تهاجمی بخریم. در واقع هیچ كشوری به ما نمیده. شاید بین سالهای 98 تا 2003 میتونستیم از روسیه و فرانسه اقدام به خرید كنیم اما الان خیلی دور از ذهنه!

3-كشورهای اطراف ما واقعا در فلاكت اقتصادی اند و توان جنگ ندارند. تنها كشوری كه ممكنه با ایران در اینده درگیر بشه خود امریكاست!!! كه در برابر اون هم هزینه كردن برای نیروی هوایی خرید هدف متحرك برای جنگنده های آنهاست!

4-با اینكه حمله هوایی در قیاس با حمله موشكی ارزانتر هست. اما با توجه به اینكه توان اسكورت كافی نداریم بهترین راه حمله برای ما موشكهای زمین به زمین سنگین هست كه روی ان سرمایه گذاری كردیم و تا حد زیادی ذخیره مناسبی هم داریم. خطوط تولید موشك سجیل تقریبا" حدود 100 موشك در سال ظرفیت دارن و در صورت نیاز میشه خطوط مشابه هم در زمان معقول ساخت.
موشكهی برد كوتاه و متوسط هم كه به وفور در اختیار داریم. موشكهای برد بلند سوخت مایع هم دیگر جای سرمایه گذاری ندارند و كمتر توسعه خواهند یافت.

5-با روند فعلی تا یك بازه ده ساله عملا" ما نیروی هوایی نخواهیم داشت. تولید جنگنده بومی كه واقعا عملیاتی باشه صرفا در یك دهه اینده به حد یك هواپیمایی پشتیبانی نزدیك برای نیروی زمینی خواهد رسید. فعلا توان ساخت بمب افكن مناسب و رهگیر قهار برای حفاظت از آسمان نداریم. وضعیت سیستم دفاع هوایی ما هم از این بهتر نیست و جدای از تبلیغات فراوان مجهز به سیتمهای به روز نیستیم و ممكنه در صورت حمله واقعی با اولین عملیاتهای جنگ الكتترونیك بالای 60 درصد را از دست بدهیم. خطر بزرگتر رادار پیش اخطار قدیمی است كه تا حدی در حال جایگزینی هستند و نمونه های مناسبی در حال جایگزینی هست.

6-با توجه به اینكه نیروی هوایی بر خلاف نیروی موشكی نیاز به اموزش فوق تخصصی و زمانبر و هزینه بر داره بعیده حالا حالاها دیگه ما صاحب نیروی هوایی خوب بشیم. فرض كنین همین الان روسیه 100 تا میگ 31 به ایران بده. با كدام خلبان؟ چند سال طول می كشه خلبان ورزیده تربیت كنیم؟

7-به نظر بنده تا حدود 4 تا 5 سال اینده به دلیل وضعیت بحرانی اقتصاد جهانی حمله نظامی خیلی بعیده چون اقتصاد دنیارا فلج خواهد كرد. اما اگر به دلایل رونق اقتصادی حاكم بشه ممكنه به راحتی وارد یك جنگ سنگین بشیم كه در همان هفته اول همه تامكتهای با رادار و موتور ارتقا یافته مون !!! از دست برن...

8-در محاسبات استراتزیكی ایران در مورد كشورهای همسایه احتمال حمله به ایران در اینده نزدیك (بازه 5 ساله) به شرح زیر است:


الف-تركیه با امتیاز 3 از 10
ب-پاكستان با امتیاز 2 از 10
ج-شورای همكاری خلیج فارس با یك بهانه واهی مثل جزایر عربی با امتیاز 1 از 10

در حكومت قبلی ایران هزینه فراوانی بابت نیروی هوای شد تا جایی كه در یك بازه ده ساله از سال 45 تا 55 حدود 60 درصد بودجه نظامی ایران خرج نیوی هوایی شد و ....


در حال حاضر باید روی موشكهای برد بلندتر سرمایه گذاری كنیم:

تا سال 2012 كه دولت اوباما به پایان برسد باید بخش عمده ای از برنامه موشكیایران به هدف غایی خود كه برد اقلا 5500 كیلومتری است رسیده باشد.

در حال حاضر نیروی هوایی ایران در منطقه خلیج فارس و كشورهای همسایه فرسوده ترین و كهنه ترین تكنولوژی را داراست و حتی دفاع هوایی رهگیر تهران كه شامل میگ 29 و اف 14 ا هست دارای پروازهای صرفا تعمیر و نگهداری هستند. جالبتر اینكه وضعیت میگهای 29 فرسوده تر از اف 14 هاست :|

فعلا فقط روی توان موشكی سوخت جامد برد بلند و دفاع هوایی باید سرمایه گذاری كرد. بخش موشك زمین به زمین برد بلند سرعت پیشرفتی خوبی داره و در یك دهه اخیر تقریبا از هیچ به همه چیز رسیده. اما بخش دفاع هوایی برد بلند هنوز خیلی كار داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
hamid007 جان!
به موارد بالا هواپیماهای بدون سرنشین رو هم اضافه کن.
آمریکا اعلام کرده که اف 35 آخرین هواپیمایی است که خواهد ساخت و آمریکا قصد داره روی هاپیماهای بدون سرنشین کار کنه. هم هزینه اش کمتره و هم جنجال سیاسی به بار نمیاره(.همانطور که میدانید هدف قرار دادن یک فروند هواپیمای بدون سرنشین با هدف قرار دادن یک فروند هواپیمای جنگی تبعاتی در حد زمین تا آسمون داره)

به نظرم کار مشترک بر روی ماهواره و هواپیماهای بدون سرنشین هم معقولانه تره و هم موثرتر.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این رو خدمت دوستان عرض کنم که طبق گفته خود امریکاییها می شه با قیمت یک هوا\یمای اف ۱۶ 200 موشک کروز خرید و حالا من نمی دونم که قیمت موشک کروز بیشتره یا بالستیک اما من فکر می کنم موشک کروز به خاطر فناوری بالاتر و قطعات بسیار پیچیده الکترونیکی هزینه بالاتری داشته باشه اگر از این تعداد موشک فقط ۵۰ درصد یعنی صدتا به هدف بخورن یعنی بدون دادن تلفات انسانی ماوتونستیم 100 هدف عمده رو نابود کنیم .
ولی استفاده از هواپیما مثلا برای زدن اسراییل و یا حتی کشورهای اطراف یک جور خودکشی هست چون همه اونها از ما از بعد هوایی جلوتر هستن و ما باید از توان هوایی خودمون برای دفاع از هوای خودمون استفاده کنیم و از فکر حمله بیایم بیرون.
که هم تلفات انسانی ندیم هم هواپیما از دست نره هم ممکنه این هواپیما اطلا نتونه اون هدف رو نابود کنه اونم در صورت پیدا کردنش.
اما پیشنهاد من رو ی بالا بردن توان موشکی و افزایش برد و همچنین کار روی ساخت کلاهک هایی با مواد منفجره جدید که قدرت تخریب بالاتری داشته و با جرم محدودی بتونن قدرت بیشتری داشته و ضربه مهلکتری بزنن.
و روی ماهواره ها چه سنجش و چه هدایتی مکانیابی و مخابراتی کار کنیم تا هم توان موشکی خودمون رو دقیق کنیم و هم در بند دیگر که من به موضوعی دیگه می \ردازم قوی ظاهر بشیم.
و اون بند استفاده از پهبادهاست که الحمدالله ما خوب پیشرفت کردیم و کارهای خوبی کردیم به شکلی کگه الان پهبادهای ما مثل مال امریکاییها می تونن اقدام به شناسایی و در صورت نیاز درگیربا دشمن بکنن منهای اینکه برد مالهای ما محدوده اونم به خاطر نداشتن ماهواره هاست .
این روش هم تلفات انسانی نداره و هم ما می تونیم به شکلی راه میانبری برای رسیدن به غرب در حوزه دفاعی در پیش بگیریم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]ولی استفاده از هواپیما مثلا برای زدن اسراییل و یا حتی کشورهای اطراف یک جور خودکشی هست چون همه اونها از ما از بعد هوایی جلوتر هستن و ما باید از توان هوایی خودمون برای دفاع از هوای خودمون استفاده کنیم و از فکر حمله بیایم بیرون[/quote]

درست میفرمایید. همون عملیات " كمان 99 "که ابتدای جنگ توسط نیروی هوایی انجام شد و موفقیت آمیز هم بود، باتوجه به برتری هوایی ما،مهارت و غافلگیری عراقی ها ، تعداد قابل تاملی از هواپیماهای ما مورد هدف قرار گرفت. (تعدادش رو نمیگم اما منبع این خبر یکی از نویسندگان مجله ی صنایع هوایی هستش که اطلاعات خوبی داشت). حالا در مواجهه با اسراییل دیگه خودتون حساب کنید عملیات هوایی چقدر تلفات داره البته این قضیه دوطرفه است و برای اسراییلیها هم صحت داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام آقا سعید من تو این تاپیک فبلا بحث داغی داشتم با شفق 23 که الان نیستن امیدوارم هر جا هستند موفق باشن اون چی شد

پاک شد؟؟؟؟ :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من
1- بايد روي ماهواره براي هدايت موشك و ارتباط با پهپاد كار كنيم
2- روي پهپاد بمب افكن - رادار گريز - موشك انداز و گشت زن هوايي كار كنيم
3- روي برد موشك هايمان
5-قدرت تخريب موشك ها و دقت انان و در كلا هر چيزي كه بدون سرنشين باشه چه زميني چه هوايي و چه در يايي

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من ميگم بايد محصولات نظامي خودمون رو به ديگر كشورها صادر كنيم تا بتونيم بودجه نظامي خودمون رو افزايش بديم .

اين بهترين راه براي تامين هزينه هاي دفاعي محسوب ميشه .

البته بايد قيمت محصولات پايينتر از مشابه خارجي باشه كه 100٪ هست . پس فقط ميمونه بازاريابي مناسب كه اين يكي كار سختيه .

ما بايد به ديگران ثابت كنيم محصولاتمون كيفيت لازم رو دارن و قيمتشون هم بسيار ارزانتر از مشابه خارجيه تا بتونيم صادرات اونا رو انجام بديم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]من ميگم بايد محصولات نظامي خودمون رو به ديگر كشورها صادر كنيم تا بتونيم بودجه نظامي خودمون رو افزايش بديم .

اين بهترين راه براي تامين هزينه هاي دفاعي محسوب ميشه .

البته بايد قيمت محصولات پايينتر از مشابه خارجي باشه كه 100٪ هست . پس فقط ميمونه بازاريابي مناسب كه اين يكي كار سختيه .

ما بايد به ديگران ثابت كنيم محصولاتمون كيفيت لازم رو دارن و قيمتشون هم بسيار ارزانتر از مشابه خارجيه تا بتونيم صادرات اونا رو انجام بديم .[/quote]
خیلی وقته که ایران به کشورهای اروپایی عضو ناتو و کشورهای افریقایی و بعضی کشورهای اسیایی تسلیحات نظامی صادر میکنه :( یه دفه اسرایلیها ادعا کردن که ایران راکت اندازهای فجر-۳ رو به سودان فروختن :( نمیدونم راست گفتن یا دروغ

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

ضمن تشكر از آقا سعيد و دوستاني كه در اين موضوع مهم شركت كردند ، انشاالله ماحصل بحث ها با اجراي اصلاحات لازم ، مقاله بشه و توسط آقا سعيد براي مجلات ارسال بشه تا افكار عمومي هم يه جورايي آماده بشه و خدا رو چه ديدي يهو ديدي 291! نمايند در نامه اي به مقامات مسول مواقت خودشون رو با تخصيص بودجه و غيره و ذالك اعلام كردند و ... :(

در مورد صدور تسليحات ، يك مساله ، گناه كبيره بودن فروختن سلاح به كفار هست. البته حضرت امام گفته بودن به كافري كه مظلوم باشه در حد دفاع از خودش بايد كمك بشه...(نقل ار حسن رحيم پور در تلوزيون)

در مورد توان موشكي هم كه دوستان مطالب رو بيان كردند ، به نظر حقير اين جمله ي مقام معظم رهبري رو بايد با آب الماس مخلوط به طلا نوشت كه بايد به دنبال[b] راههاي ميانبر [/b]باشيم تا به اونها برسيم چون اگه راهي كه اونها رفتند رو بريم ، كلي طول ميكشه و اونها هم در اين مدت حركت خواهند داشت.
شايد يك راه ميانبر ، كار ويژه بر روي افزايش دقت مهمات فرعي موشكهاي بالستيك هست كه فرضا يك سجيل كه داره تا اسراييل ميره و با خودش مثلا سه يا پنج يا ده مهمات فرعي رو ميبره ، در صورت وجود دقت كافي ، تاثير عملياتي بسياري خواهد داشت مثلا ميشه باندهاي فرودگاهها رو از كار انداخت(عرض كردم در صورتي كه دقت مهمات فرعي رو بالا ببريم كه سود ديگري هم خواهد داشت اين فناوري كه عرض خواهم كرد انشاالله)
اما تا به تعداد كافي ماهواره در مدارات مناسب قرار بديم ، راه حل موقتي ، استفاده از [b]بالون هاي ارتفاع بسيار بالا [/b] [i][b]مي تواند باشد[/b][/i] ، ارتفاع هاي بالاي 35000 متر هم با اونها كسب شده كه ميتونه محدوده ي وسيعي رو تحت پوشش قرار بده كه البته قابل بازيابي هم هست و تا حدود بسيار زيادي ميشه اونها رو پنهانكار ساخت و در فضاي كشورهاي ديگر مستقر كرد.البته غير از اين ها هم راههايي براي هدايت دقيق مهمات فرعي وجود داره.اين مهمات هرچند شايد داراي جرم 100 تا 500ك.گ. باشند اما دقت داشته باشيد كه در لحظه اصابت به هدف از انرژي جنبشي بالايي برخودار هستند.

در مورد توان موشكي يك مورد هم كار بروي موشكهاي كروز ضد اهداف زميني هست. به طور كلي ، يك هواپيماي بودن سرنشين ، به سان يك موشك كروز هست كه هدايت غير خودكار داره و با توجه به اين كه پهپاد هاي موتور جت ما داراي برد 700 ك.م. هستند(به نقل از ماهنامه ي صنايع هوايي) به نوعي ما[b] پايه ي [/b]لازم براي يك موشك كروز(با سر جنگي منفرد يا پخش كننده ي مهمات فرعي) رو در اختيار داريم.

همچنين كار بر روي پوشش هاي كاهش دهنده ي اصطكاك با هوا و جذب كننده ي امواج رادار با جديت در حال اجرا هست كه يكي از مصاديق راههاي ميانبر هست.يكي از اين پوشش ها كه از فناوري نانو بهره برده ، درگ قايق هاي تندرو رو حدود 50٪ كاهش داده!! در هند هم نمونه اي رو موشكهاي بالستيك كار شده كه 40٪ برد موشك رو افزايش داده(نقل از مجله ي صنايع هوافضا).

اما همين نيروي هوايي هم جاي اميدواري داره. استفاده از هواپيماها به عنوان سكوي پرتاب تسليحات دور ايستا ، يكي از موارد استفاده از همين نيروي هوايي هست(با اين فرض كه در صورت بروز درگيري، بتونن از باند بلند بشن) تسليحات دورايستا ، در واقع از همون فناوري مهمات فرعي موشكهاي بالستيك[b] مي تواند [/b]بهره مند شود. و دوستان از نمونه هاي ساخته شده در دنيا هم مطلع هستند.مثلا همين بمب هاي 1000 پوندي رو به سامانه ي هدايتي مجهز كردند و [b]مي شود [/b]به يالهاي جمع شونده هم مجهز كرد تا باعث افزايش برد حتي بدون موتور(به صورت گلايد)بشه كه در اينصورت يك فنسر با 18 عدد از اين بمب ها، با دقت بالايي ميتونه 18 نقطه رو در برد 25 تا بيش از 60 ك.م. هدف قرار بده(نمونه هايي در دنيا با برد 70 تا 90 ك.م. هم ساخته شده) حالا فرض كنيد بيش از يك فنسر بتونه بلند بشه و به ارتفاع لازم در داخل كشور برسه و با سرعت بالا ،‌اين مهمات رو رها كنه . اين 18 بمب ميتونه به 18 ايستگاه مخابراتي يا راداري يا پايگاه هاي دشمن در نزديك مرز اصابت كنه و تا حدودي پاكسازي كنه و در سري بعد يك 25 تا 60 ك.م. هم جلوتر بريم و... تاكتيك هاي بسيار كارامد تر از اين تاكتيك نوشته شده توسط يك كاربر بيسواد، هم اكنون در نهاجا موجود هست.

در مورد هدايت موشكهاي كروز هم در بدتري حالت ما ميتونيم براي هر موشك يكنفر هدايت كننده قرار بديم تا با سامانه هاي اپتيك و تصوير ساز فروسرخ(مانند بدون سرنشين ها كه رييل تايم(بلادرنگ) تصاوير رو مي فرستند) موشك رو هدايت كنند.(عرض كردم در بدترين حالت و در صورت عدم دسترسي ب هدايت هاي خودكار و به عنوان راه حل موقتي)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.