بررسی جامع نیروی هوایی ایران بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

[hosseingmn 72]

خب یکی از تاکتیکهای ایران این است که دشمن برآورد صحیحی از تجهیزاتش نداشته باشه تا گمراه بشه مثلا کسی بدرستی نمیدونه پروژه اسکای هاوک تا چه حد موثره :D به همین دلیل دشمن این ریسک رو نمیکنه که جنگنده های پنهانکار گرون قیمتشو به خطر بندازه :wink:

[mostafa_by 5,726]

من دو تا سوال داشتم. 1- وضعيت توان مقابله ايران و نيروي هوايي با هواپيماهاي Stealth امريكا چقدر هست؟ آيا هواپيمايي مشابه اون داريم؟ آيا قادر به رهگيري و هدف قرار دادن اون‌ها، قبل از فرش كردن زمين رو داريم؟ 2- اگر فرضا حمله‌ي سنگين هوايي صورت بگيره (مشابه حمله‌اي كه امريكا به ژاپن و يا آلمان به انگلستان در جنگ جهاني دوم ترتيب دادن و تعداد بسيار زيادي هواپيما در يك زمان بسيار كوتاه، خاك اونجا رو به توبره كشيدن)، ايران چه كاري مي‌تونه انجام بده؟ (فكر كنم اگه اشتباه نكرده باشم آخرين موردش رو سال 2000 در كشور يوگوسلاوي ديديم كه براي يك عمليات 50 هواپيما منطقه رو بمبارون كردن). آيا در اين شرايط، كاري مي‌شه انجام داد و ضدتاكتيكي براي اين قضيه وجود داره يا خير؟

[SAEID 2,833]

دوستان ابتدا بصورت خلاصه درباره سيستمهاي اس-300 در اختيار ايران و سفارش داده شده توضيح بدهم.
طبق گفته برخي از منابع ايران هم اكنون دو گردان اس-300 در اختيار دارد كه به همراه آنها تعدادي دستگاههاي اضافي مانند رادارهاي تين شيلد با برد 360 كيلومتر و رادارهاي غير فعال كالچوگا و شايد حدود 1000 موشك به ايران تحويل داده شده است. گويا مدل اين اس-300ها PMU1 است كه بردش 150 كيلومتر و سرعت موشك 7 ماخ و توانايي شناسايي سطح مقطعهاي راداري كم را از فاصله 150 الي 250 كيلومتري دارد كه با توجه به ارتفاع و سرعت و مهمات و ديگر متغيرهاي هدف متفاوت است. اين سيستم توانايي شناسايي همزمان 180 هدف و حمله به 6 تاي آنهاست كه ميتواند از ارتفاع 25 متري الي 30 كيلومتري و فاصله تا 150 كيلومتر باشد.
برخي شنيده ها نيز حكايت از سفارش تعداد نامعلومي اس-300 مدل PMU2 توسط ايران دارد كه اين مدل در حال حاضر بعد از S-400 پيشرفته ترين و خطرناكترين پدافند ضد هوايي و ضد موشكي است كه امكان درگيري همزمان با 36 هدف با 72 موشك و از فاصله 200 كيلومتري دارد. همچنين گفته شده است كه رادارهاي اين سيستم ميتواند F-117 را از فاصله 108 كيلومتري شناسايي و رهگيري كند.
هر گردان اس-300 در حالت استاندارد داراي 12 دستگاه پرتاب كننده موشك ميباشد كه ميتوان اين تعداد را به 18 دستگاه افزايش داد. :wink:
و يك نكته ديگر اينكه همين اس-300 مدل PMU1 توانايي درگيري با 36 هدف را دارد كه بطور مثال اگر از فاصله 150 كيلومتري موشكي به سمت اف-15 شليك كند اين موشك در حدود 120 كيلومتري به هدف اصابت خواهد كرد و ميتوان دوباره شليك كرد تا محدود خطر يعني 30 كيلومتري كه تا اين زمان ميتوان 12 فروند اف-15 و 12 فروند اف-18 و 6 فروند بي-2 و 6 فروند اف-117 را سرنگون كرد و همين امر دليل خطرناک بودن سيستمهاي دوربرد ضد هوايي است. :D

در پاسخ به سوالات هم بايد گفت كه ما از نظر پدافندي توانايي درگيريهاي سبك و نيم سنگين را داريم اما نه تنها ما بلكه هيچ كشوري توانايي درگيري سنگين آن هم در چند جبهه را ندارد! ما بايد ضربه اول را بزنيم تا دشمن نتواند با تمام قوا در يك منطقه عمليات كند. :) البته راه كارهاي زيادي براي مقابله با حملات هوايي دشمن وجود دارد كه نميتوان خيلي از آنها را بيان كرد چون هم تخصصي هستند و از حوضه سواد بنده خارج است و هم از حوصله انجمن خارج است. :wink:

همچنين براي كسب اطلاعات بيشتر درباره جنگ يوگسلاوي به آدرس زير رجوع كنيد :
http://aeronautics.r...lavia/index.htm

[Pooyan 1]

حالا فرض کنید امریکا به ما حمله هوایی کرد.آیا ما میتوانیم دست به عمل متقابل بزنیم مثلا با F-14 ها ناو های امریکایی رو بزنیم یا پایگاهای هوایی که احتمالا در کشورهای همسایه هستند را بمب باران کنیم؟ :D:

[hosseingmn 72]

سلام درمورد ناوههای امریکایی بهتره که بجای حمله هوایی از موشکهای ساحل به دریا وشناورهای سطحی و زیر سطحی استفاده کرد مخصوصا اینکه درزیر آب جنگ های الکترونیک کاربرد وسیعی ندارد :D :D

[mostafa_by 5,726]

آيا اين موشك رعد، قابليت نفوذ به ناوهاي جنگي رو هم دارن؟ منظورم از ناوهاي جنگي، ناوچه‌ها و ناوهاي نسبتا بزرگ نيست. منظورم ناوهاي هواپيمابر هست. آيا مثلا با چند موشك رعد، مي‌شه ناوهاي هواپيمابر رو نابود كرد؟ آيا Patriot قادر به رهگيري، انحراف و يا نابودي اين موشك، پيش از برخورد به هدف هست؟

[SAEID 2,833]

بهترین راه برای زدن ناو هوپیمابر استفاده از موشکهای دوربرد سطح به سطح است که خوشبختانه ما انواع مختلف و تعداد زیادی موشک ضد کشتی داریم از جمله موشکهای نور و کوثر و رعد و حوت و یاخونت و موشکهای چینی و کرم ابریشم و ... که خطرناکترین آنها یک گردان موشک یاخونت هست که در ناکجا آباد؟؟؟ مستقر شده است و هنوز هیچ منبع رسمی خبر آنرا تایید نکرده است! سیستم پاتریوت به شرطی که موشک ضد کشتی را به موقع شناسایی کند بله میتواند آنرا ساقط کند ولی مشکل این هست که سطح مقطع راداری این موشکها خیلی کم هست و ارتفاع پروازی خیلی کمی هم دارند و بعضیها مانند موشک یاخونت تا 3 ماخ سرعت دارند که همه این عوامل باعث میشود حتی در صورت شناسایی موشک مهاجم کار از کار گذشته باشد و کشتی به سوی مرگ در حال حرکت باشد! :twisted: برای غرق کردن یک ناو هواپیمابر حتی 10 فروند موشک رعد کافی نیست! البته شاید حتی 1 موشک بتواند ناو را فلج کند اما برای غرق کردن باید از موشکهای با کلاهک هسته ای استفاده شود.

[Lich 12]

سعید جان؛ برای نابود کردن یک ناو هواپیمابر می تونیم از موشک های شهاب دو استفاده کنیم که قابلیت نابود کردن باند ناو هواپیمابر و خسارت وحشتناکی رو به اون داره ولی اگر بخواهیم از روش خشنتر استفاده کنیم می تونیم از بمب های بیولوژیکی استفاده کنیم! :twisted: و ناو رو برای خودمون نگه داریم!!!

[hosseingmn 72]

برای غرق کردن ناو های امریکایی می توان از موشکهای زیر سطحی هم استفاده کرد از دوستان اگر کسی مطلبی در مورد موشک زیر سطحی ایرانی(که سرعتش 100 متر بر ثانیه است) داره لطفا ما رو هم بی خبر نگذاره :wink: :wink:

[SAEID 2,833]

بهترين راه براي زدن يك ناو هواپيمابر استفاده از موشكهاي مثلا موزكيت مجهز به كلاهك هسته اي ضعیف است كه آسيب زيادي به محيط زيست وارد نميكند اما كل ناو را پودر ميكند!

[onin 10]

فكر حمله آمريكا به ايران رو از سرتون بيرون كنيد.

[hosseingmn 72]

سلام دوست عزیز فرض محال هم محال نیست پس باید اون رو هم برسی کنیم :wink:

[SAEID 2,833]

حتی اگر جنگ محال باشد ما باید همواره آماده نبرد باشیم.

[hosseingmn 72]

خب یکی از تاکتیکهای ایران این است که دشمن برآورد صحیحی از تجهیزاتش نداشته باشه تا گمراه بشه
مثلا کسی بدرستی نمیدونه پروژه اسکای هاوک تا چه حد موثره :D
به همین دلیل دشمن این ریسک رو نمیکنه که جنگنده های پنهانکار گرون قیمتشو به خطر بندازه :wink:

پروژه اسکای هاوک

نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران مدت هاست که هواپیماهای تامکت خود را با موشک هوا به هوایی که به طور بومی آن را طراحی کرده است مسلح نموده است. این موشک که سجیل یا AIM-23C یا یاسر هم خوانده می شود، نمونه ای از موشک ضد هوایی زمین به هوای هاوک یا MIM-23B آمریکایی است. گفته می شود که کوشش برای ساخت چنین موشکی در حقیقت از جایی شروع شد که اسرائیل دست به استارت پروژه ی Distant Thunder یا Distant Reach کرد. در این پروژه، نیروی هوایی اسرائیل و صنایع هواپیماسازی این رژیم تلاش هایی را برای تبدیل موشک ضد رادار AGM-78 به یک موشک هوا به هوا برای رهگیری هواپیماهای سریع السیر MiG-25 انجام دادند. ظاهراً ایران کار تبدیل موشک های زمین به هوای MIM-23B را به موشک های هوا به هوا از سال 1986 شروع کرده بود. پروژه تبدیل موشک های هاوک به موشک هایی که از هواپیماهای جنگنده قابل پرتاب باشد، پروژه «اسکای هاوک» نامیده شد. تست های اولیه این موشک بسیار نا امید کننده بود. ظاهراً خطوط ارتباطی رادار AN/AWG-9 برای موشک هاوک کافی نبود و سیستم هدف گیری موشک هاوک نیز در برقراری ارتباط با این رادار دچار مشکل بود. در جنگ ایران و عراق هم بیش از یکی دو موشک هاوک شلیک نشد چرا که این پروژه با مشکلات بسیاری مواجه بود. اگرچه در سال های اخیر گفته می شود که مشکلات این موشک به کلی رفع شده و موشک هاوک هواپرتاب به طور محدود در خدمت نیروی هوایی است که به تامکت های ما توانایی خوبی برای درگیری با اهداف ماورای دید وهمین طور جنگنده های پنهان کار میدهد. تعداد زیادی از تامکت های نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران به منظور توانایی حمل موشک هاوک دستخوش تغییراتی شدند.
تامکت های ایرانی می توانستند در آن واحد دو موشک هاوک را در پایلون های 1B و 8B، یعنی محل نصب موشک های فینیکس در نزدیکی ورودی موتورها، و یک موشک دیگر را در فضای بین موتورها که اصطلاحاً تونل نامیده می شد حمل کنند. در مقابل موشک هاوک یا سجیل، موشک یاسر قرار داشت که یک موشک هوا به زمین بود که به طور گسترده ای روی هواپیماهای F-4E و F-14A آزمایش شده بود. این موشک آمیزه ای از تکنولوژی موشک هاوک و کلاهک جنگی بمب M-117 به وزن 375 کیلوگرم بود. تنها رازی که در مورد موشک یاسر سر به مهر مانده بود سیستم هدف گیری این موشک بود. در حالی که برخی منابع ایرانی از وجود سیستم هدایت لیزری خبر می دادند، منابع دیگر اظهار می کردند که هدف گیری این موشک به کمک رادار AN/AWG-9 صورت می پذیرد. 8) 8)

[SAEID 2,833]

دستت درد نکند. :D موشک هاوک در مدل هوا پایه باید بردی حداقل 60 کیلومتر داشته باشد که در زمان کنونی برای درگیری با چند جنگنده آمریکایی مناسب است اما با ورود موشکهای AIM-120D و AIM-152 لازم است این برد دو برابر شود وگرنه نه تنها برتری نسبت به موشکهای دشمن نخواهد داشت بلکه تامکت را سنگین و بی دفاع خواهد کرد. :D: البته پروژه جالب و تقریبا موفقی بود که توسط متخصصان داخلی انجام شد اما تا شبیه موشک فونیکس ساخته نشود و یا موشکهای R-37 خریداری نشود و از رادارهای جدید روسی یا هر کجای دیگه استفاده نشود تامکتهای ما هرگز آن گربه های زمان جنگ نخواهند شد که با یک شلیک چهار جنگنده دشمن را نابود میکردند! :)