بررسی جامع نیروی هوایی ایران بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

[MR9 113,825]

6 hours قبل , Lord-Soldier گفت:

 

و در یک کلام تغییر فاز نیروی هوایی از دفاعی به تهاجمی است. 

 

بسم ا... 

 

بدون خرید و سرمایه گذاری گسترده ( شامل بکارگیری درست توان دیپلماسی ) عملا" تغییر فاز از پدافندی به آفندی ، غیر ممکن هست ، مگر اینکه قصد داشته باشیم ، صرفا"  افکار عمومی داخلی را قانع کنیم که  نیروی هوایی هم داریم !!!

 

[Lord-Soldier 2,200]

بر 16 اسفند 1398 در 09:43 , MR9 گفت:

 

بسم ا... 

 

بدون خرید و سرمایه گذاری گسترده ( شامل بکارگیری درست توان دیپلماسی ) عملا" تغییر فاز از پدافندی به آفندی ، غیر ممکن هست ، مگر اینکه قصد داشته باشیم ، صرفا"  افکار عمومی داخلی را قانع کنیم که  نیروی هوایی هم داریم !!!

 

 

 

خیر اجازه بدهید با شما مخالف باشم. مرحله اول تغییر نگرش است. با هر داشته و سرمایه گذاری، میتوان پدافندی فکر کرد یا آفندی. وقتی تفکر قوای مسلح از دفاعی بودن نیروی هوایی به آفندی بودن آن تغییر کند، ارزش استراتژیک (در قالب دکترین دفاعی ج.ا.ا. که چیزی شبیه به «اطمینان از نابودی متقابل MAD» است ) و ارزش تاکتیکی آن بیشتر مشخص می شود. با مشخص شدن ارزش نیروی هوایی برای تصمیم گیران، می توان احتمال داد که سرمایه گذاری لازم انجام بگیرد. وگرنه برای چیزی که کم فایده دانسته شود کسی سرمایه گذاری نمی کند.

 

البته وضعیت فعلی نیروی هوایی  هردو مأموریت آفندی و پدافندی را تا حد زیادی محدود کرده است، اما در همین وضعیت هم می توان کارهایی انجام داد که امکان آفند را بیشتر کند.مثلا اگر فانتومها به مهمات حمله زمینی با برد 500 کیلومتر دسترسی داشتند امکان نقش آفرینی در مقابله با داعش در عراق را پیدا می کردند. یا مثلا در نقش حمله به سطح (دریا) می توانستند از عمق خاک کشور و دور از خط اول تهدید، کل خلیج فارس را تحت پوشش قرار دهند. 

 

به نظر من در کوتاه مدت ، یعنی در حقیقت تا قبل از اینکه خودمان «موتور» بسازیم، امکان خرید وجود ندارد. یعنی چین و روسیه به ما نمی فروشند. اروپا و آمریکا هم نمی فروشند. تولید کننده دیگری هم نمی شناسم که بخواهیم از او بخریم.

 

لذا یک سری اقدامات فورس ماژور و بحرانی - یعنی مثلا در حد بحرانهایی مثل سیل و کرونا و ... - باید انجام بگیرد تا در کوتاه مدت یک نیروی هوایی قابل قبول داشته باشیم. مواردی که نوشتم عمدتا مربوط به این قضیه است.

 

اما در بلند مدت و زمانی که توانسته باشیم موتور بسازیم حتما باید مذاکرات خرید رو انجام بدیم.چرا که پوشش همه نیازهای هوایی کشور زمان خیلی زیادی خواهد گرفت.

[7mmt 12,645]

2 hours قبل , Lord-Soldier گفت:

 

خیر اجازه بدهید با شما مخالف باشم. مرحله اول تغییر نگرش است. با هر داشته و سرمایه گذاری، میتوان پدافندی فکر کرد یا آفندی.

 

در واقع پارادوکس اصلی اونجا ست که در مورد نیرو هوایی خطی وجود نداره که این ورش آفندی باشه اون ورش پدافندی، بعد شما معتقد باشی الان این ور خطیم باس بریم اون ور خط!

وقتی نیروی هوایی ما توان آفند نداشته باشه قطعا توان پدافند هم نداره، و بالعکس

در واقع آفند و پدافند 2 جز کاملا در هم تنیده هستند، جدا از هم نیستن 

 

الان وضعیت چیه پس ؟ هیچی! ول معطل. نیروی هوایی ما در یک رزم تمام عیار هیچ توان عملیاتی قابل توجهی نداره . در واقع رزم تمام عیار که هیچی الان برا ساعت پروازی پر کردن خلبان هاش که اکسپایر نشن هم مشکل داره 

 

هرگونه برنامه ریزی برای تغییرات به هر نحو هم باید یه در قالب یه چارت 3*3 توصیف بشه:

 

- تجهیزات

- آموزش

- فرماندهی

 

+ وضعیت فعلی

+ وضعیت هدف

+ حالت گذار

 

باز هر کدوم از اینا کلی نمودار و زیر جدول و غیره جهت تعریف مساله، تحلیل، برنامه ریزی و بازخورد گیری و غیره باس داشته باشه

 

من توصیف اولیه شما از مساله رو اساسا از بیخ غلط می دونم، به بحث در مورد راه حل نمی رسیم ...

[aminf14 4,184]

نیروی هوایی ما ستون فقراتش بر مبنای جنگنده های نسل دوم و سوم شکل گرفته، تغییرات جزئی هر اندازه قابلیت کاربردی داشته باشند نمیتونن در توازن  کلی نقش داشته باشن. ما هم کمیت نیروی هوایی مون می لنگه هم کیفیتش. باید به سمتی بریم کمیتی قانل اعتنا رو خریداری و در گام بعدی تولید کنیم و خیلی بهتره این کمیت بر مبنای حداقل جنگنده های نسل 4 باشه تا بیارزه که اونها رو در طی سالهای آتی ارتقا بدیم. وضعیت نیروی هوایی ما مثل مریضی میمونه که عفونت کل بدنشو گرفته و با یک آمپول دگزامتازون خودشو گول می زنه که هیچیم نیست . دوست گرامی مون در پست بالا به دسترسی به الزامات اشاره کرد ما وقتی در حداقل ساعات پروازی کمیتمون می لنگه چطور میتونیم به دنبال کارایی بالا رزمی جنگنده ها و خلبان هامون باشیم. باید تجهیزات و تهسیلات فراهم باشه و برنامه ریزی و فرماندهی برای هدایت اون ( نه صرفا سخنوری در باب این موضوع ) رو فراهم کنیم تا بتونیم در طی چند سال حداقل توازن و توان دفاعی - تهاجمی رو در مقابل خطراتی که دور تا دور مارو گرفته ایجاد کنیم.

[Lord-Soldier 2,200]

خب عزیز دل وقتی امکان خرید وجود نداره چکار کنیم؟

شما که میگی نسل 4، خب اصلا بگیم نسل 5 ! بهتره که؟ وقتی قراره کسی نفروشه بمون بذار بگیم نسل5.

موتور هم یک روز و دو روز نیست توسعه دادنش. معلوم نیست 3 سال دیگه به نتیجه برسه یا 7 سال دیگه.

تو این مدت چکار کنیم؟

 

@7mmt عزیز

چرا تفاوت آفند و دفاع هوایی در نیروی هوایی هم هست. فرض کن طرح بمب افکن کردن هواپیمای ترابری مثلا هرکولس ها - برای مناطق کم خطر از نظر پدافند هوایی مثل مبارزه با تروریست ها - انجام شده بود و در سوریه استفاده می شد. این می شد توان آفندی.

 

در مورد «برنامه ریزی» برای تغییرات حق با شماست

ولی ما الان در مورد چیزی قبل از برنامه ریزی داریم صحبت می کنیم : تغییر نگرش که باید منجر به برنامه ریزی برای تغییرات بشه که منجر به سرمایه گذاری برای تغییرات بشه.

[aminf14 4,184]

امکان خرید همیشه وجود داشته و در زمان هایی هم که وجود داشته انتخاب و تدبیر طرف ایرانی در حد صفر بوده. اینکه چرا چین تونسته سوخو 35 بگیره از روسیه و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم حکایت مفصلیه. امکان خرید جنگنده نسل پنج یا تولیدش وجود نداره  راه حل بلند مدت تولید بومیه ولی نه با این  رویه و نه تکیه بر آفتابه خرج لحیم کردن بلکه بر مبنای روند توسعه و تمایز در ویژگی های یک جنگنده یعنی امری که اف 5 رو تبدیل به اف 18 کرد و ..... از بعد از شهید ستاری نیروی هوایی ما گرفتار چه کنم چه کنم بدی شده و چون هدف نداره لاجرم برنامه ریزی، فرماندهی، تدبیری در اون نمی بینیم. ما باید اول نیاز به یک نیروی هوایی قدرتمند و کارارو درک کنیم و در گام بعدی اشباح پیر و اف 7 رو به خدا بسپاریم بقیه موارد پیشکش

[MR9 113,825]

21 minutes قبل , Lord-Soldier گفت:

فرض کن طرح بمب افکن کردن هواپیمای ترابری مثلا هرکولس ها - برای مناطق کم خطر از نظر پدافند هوایی مثل مبارزه با تروریست ها - انجام شده بود و در سوریه استفاده می شد. این می شد توان آفندی.

 

 

سلام علیکم 

در خصوص پاسخ به مواردی که در پست قبل فرمودید ، مقداری مطالعه بیشتری از سمت بنده نیاز هست ولی برای قضیه تبدیل هرکولس به بمب افکن ، به تقریب سال گذشته در همین موقع بود که یک صحبت کوچک داشتیم  

 

فرضیه استفاده از سی-130 بعنوان هرکولس

 

بر 24 دی 1397 در 00:02 , MR9 گفت:

 

 ولی با توجه به تصاویر ، دوستان ما دارند از مهمات آهنی سری مارک 82 یا مارک84 استفاده می کنند ، در نتیجه برای افزون تر کردن دقت ( حتی برای بمباران فرشی و باقصد اثر گذاری )  مجبورند ارتفاع پروازی را کاهش بدهند ( قطعا" ماجرای ساقط شدن میراژ نیروی هوایی را در شرق کشور توسط همین موشکها به یاد دارید ) و این یعنی قراردادن یک هواپیما و خدمه آن بصورت کاملا بی دفاع در برابرآتش دفاع هوایی 

 

  ضمن اینکه اصل ماجرا ، یعنی قانع کردن فرماندهان ارشد به این نکته که جنگهای قرن 21 نیازمند " نیروی هوایی " هست ، خودش ماجرایی دیگر دارد .

 

 

 

بر 24 دی 1397 در 00:35 , MR9 گفت:

بله ، درست هست ولی این هواگردها در حداقل شرایط خودش ، سیستم هایی مثل چف  و فلر و سامانه های جنگ الکترونیک و... را باید داشته باشند ، ضمن اینکه مباحث سازه ای ، عمر پیشرانه ، آموزش و نحوه بکارگیری هم اهمیت پیدا می کند 

بعنوان مثال ، تهدیدات ما در غرب کشور ( کومله و ... ) بیشتر در نواحی کوهستانی هست ، اگر فرض کنیم اینها ، مهماتی مثل سام-16 را نداشته باشند ( که قطعا باشرایط منطقه حتما تهیه میکنند )  باز هم اجرای بمباران فرشی ، راه حل نیست ، چون منطقه کوهستانی هست

 

 

ولی بعنوان یک پیش فرض ، هنوز نشانه ای دال بر تغییر نگاه دوستان دیده نشده و همچنان عزیزان ما بر خلاف تجربه های موفق موجود در همکاری مشترک ، که تحلیل این مساله  خودش داستان طولانی هست ، معتقدند می توانند تهدیدات موجود و آینده را پاسخ بدهند . البته این مساله روند خطرناکی هست ، چون هیچ تضمینی وجود ندارد که این فرض به حقیقت تبدیل شود 

[7mmt 12,645]

3 hours قبل , Lord-Soldier گفت:

@7mmt عزیز

چرا تفاوت آفند و دفاع هوایی در نیروی هوایی هم هست. فرض کن طرح بمب افکن کردن هواپیمای ترابری مثلا هرکولس ها - برای مناطق کم خطر از نظر پدافند هوایی مثل مبارزه با تروریست ها - انجام شده بود و در سوریه استفاده می شد. این می شد توان آفندی.

 

تفاوت در عملیات آفندی و پدافندی وجود داره، ولی در عین حال خطی میانشون وجود نداره که شما قادر به یکی باشی و به دیگری نه! نیروی هوایی در شرایط فعلی مطلقا هیچ توان عملیاتی نداره، نیروی هوایی برای انجام عملیات تهاجمی تو درجه اول باید بتونه از خودش، از جنگنده ها و پایگاه هاش دفاع کنه! یه مشت تابوت متحرکت "منصوب بر سوخت مایع" نه تنها توان آفند نخواهند داشت که توان پدافند مناسب هم ندارن. شاهد مثالش هم برید 10 تا عکس از لود های عملیاتی جنگنده های روسی و اروپایی و آمریکایی تو همین دریگری های منطقه پیدا کنید بذارید ببینید کدومشون توان دفاع از خودش رو نداره. بله فنسر ها و الباتورس سوری تو ادلب توان دفاع از خودش رو نداشت، سرنوشتش هم دیدیم. به قول آقا سید این یک

دو اینکه در مورد سوریه، اساسا مساله ما در مورد سوریه توان نیروی هوایی نیست، وگرنه چند تا از همین اف-5 ها و آبگرمن کن ها رو هم می بردیم جلو داعش و امثالهم کارایی داشت، البته به خاطر فرسودگی قطعا سقوط می دادیم. مساله ما برا رفتن سراغ روس ها فقط به خاطر زور نیرو هوایی شون نبود، بلکه به خاطر زور سیاسی و حتی زور اتمی شون هم بود! وسط معرکه ای که چندین کشور خارجی دارن مداخله نظامی مستقیم می کنن، کسی اون عضو ضروری لازم برا بمباران پایگاه روس ها رو نداره، جنگنده روسیه هم حتی آمریکا نمی زنه، ترک ها هم یه بار زدن دیدیم اردوغان بعدش چه طور به شکر خوری افتاد، سر همین درگیری های اخیر یه استینگر شلیک کردن سمت جنگنده روسی که اونم نخورد، جوری بمبارون کردن ترک ها رو که تا هفت پشتشون یادشون نره، ولی بعدش ترک ها جرات داشتن بیان پایگاه روس ها رو بزنن؟ ولی جرات داشتن نیرو های ما رو قتل عام کنن صدا هم از ما در نیاد. 

حتی بعد اون داستان زدن سوخو-22 سوری ها که روس ها اخطار جدی دادن در مورد غرب فرات آمریکایی ها هم دیگه غلاف کردن تا حد زیادی، ولی ما نیرو هوایی برده بودیم قطعا زیر بمبارون از بین رفته بود. تو عراق ولی اون حساسیت وجود نداشت و استفاده شد، البته جا داشت برا استفاده بیشتر ولی می رسیم به همون فرسودگی و توان عملیاتی محدود و ...

مساله سوم اینه که اساسا عزمی برا استفاده موثر و جدی گرفتن نیروی هوایی تو ارکان حکومت وجود نداره، حتی تو جاهایی که به مراتب همین توان فعلی اش موثر تر هست. تو حمله به قله دموکرات به عنوان مثال 2 تا از همین فانتوم ها یا فنسر ها بلند شده بودن هر کدوم با 2 تا قاصد یا کاب1500 زده بودن اونجا رو از لوکیشن اون قلعه جز یه گودال نمونده بود، ولی به جاش ترجیح دادن با چند برابر هزینه فاتح شلیک کنن که یکیش بخوره تو خاک خودمون، چند تا دیگه هم بره قاطی باقالیا، و نهایتا اون اثر تخریب و تلفات رو باقی بذاره

در مورد تغییر نگری که تو فرماندهان نیروی هوایی دنبالش هستید، یاد اون داستان زره پوش کردن بدنه بمب افکن های جنگ جهانی توسط متفقین افتادم که نگاه کردن بمب افکن هایی که برگشتن کجاهاشون بیشتر گلوله خورده همونجاها رو زره اضافه کنن .... 

چهارم: استفاده جنگ افزاری از سی 130 برا ما ممکنه، منتها اولا کار بیهوده و عبثی هست برا ما به دلایل عدیده ...

دوم، بلا نسبت شما نیرو هوایی تو شرایطی که یه پاد هدف گیری نشانه گذاری ساده رو جنگنده هاش نداره غلط می کنه، به گور هفت جد و آبادش هم می خنده که پول صرف بمب افکن کردن هرکولس کنه 

 

پنجم در مورد آینده نیرو هوایی و وضعیت فعلی 

یک اینکه با وجود اینکه حضرات تو این سال ها پول چند تا نیرو هوایی رو به اون قسمت خاص از آناتومی گاو زدن، ولی تو 2و3 سال اخیر اون یه نخود مغزشون ظاهرا یه تکونی خورده، به نظر می رسه با توجه به شواهدی یه خرید خارجی نسبتا عمده رو در پیش داریم، منتها با این اوضاع فعلی مملکت داریم به وضعی می رسیم که مساله این نیست که کسی نمی فروشه، بلکه اینه که اساسا پولی در کار نمی نمونه که خرج اینکار بشه، هرچند به نظر می رسه بخش قابل توجهی از قرارداد مذکور پولش تا همین الان پرداخت شده 

دو، تا امروز ما باید دست کم یک پروژه برای یه موتور متوسط توربوفن با تراست خشک 50 تا 60 کیلونیوتن یا یه موتور نسباتا سبک با 30 تا 35 کیلونیوتن تراست خشک می داشتیم که "دست کم یک دهه" از عمرش گذشته بود، طراحی اش تمام شده بود، ساخت قسمت هایش تموم شده بود، برا قسمت هایی که فناوری اش موجود نبود تو این یک دهه زیر پروژه های مرتبط تعریف شده بود، سرمایه گذاری شده بود، الان بعد 10 سال منتظر به ثمر نشستن پروژه می بودیم. این که نیست همچین چیزی اونم تو حکومتی که سالی چند میلیارد دلار از منابع عمومی مستقیم یا غیر مستقیم توسط حکومت غارت میشه و خرج اتینا میشه یا تو پروژه های احمقانه دود میشه قعطا به خاطر بی کفایتی محض حاکمیت هست و این وضع ادامه خواهد داشت، با فشار سیاسی و اقتصادی شدید رو حکومت این ناکارآمدی تشدید هم خواهد شد.

 

In November 2015, China became the first export customer for the Su-35 when the Russian and Chinese governments signed a contract worth $2 billion for the purchase of 24 aircraft for the People's Liberation Army Air Force.

 

 

 

 

 

سه، الان باید چی کار کرد؟ من و شما که مستضعف هستیم و طبعا هیچی، ولی صرفا جهت اینکه یه گپی زده باشیم اون پروژه ای که بالا گفته شد استارت بخوره، برا ساخت تحت لیسانس یه موتور مناسب تو قواره AL-41 هر هزینه ای لازمه پرداخت بشه، برای خرید خارجی برنامه ریزی اصولی بشه و ... همه اش در غالب اون چارتی که تو پست قبلی شرحش ذکر شد

برا وضعیت گذار هم فعلا 2 تایپ جنگنده داریم که به جهت کیفیت و خصوصا کمیت میشه روشون حتی منهای موتور کارکرد، یک فانتوم، دو تامکت، این 2 تایپ رو همین الان میشه از جهت اویونیک و حتی تا حد قابل توجهی از جهت سازه روشون کار کرد، و البته ببر بی دندان فایده نداره، یه برنامه ریزی مفصل باید در مورد پروژه جامع تسلیحات هواپایه صورت بگیره که به قسمت کوچکی اش در تاپیک طوفان شکن اشاره شد، رویکرد در مورد سایر موارد هم عینا مشابه همون تاپیک باید باشه 

 

ششم همه اینا کی میشه انجام بشه؟ وقتی کل ساختار نظامی ما، و در کل از صدر تا ذیل ساختار های کلان حاکمیتی ما اصلاح بشه، از حکومت شومن پرور، لمپن پرور، بادمجون دور قاب چین پرور انتظار اصلاح امور نمیره، واقعیت اینه که با این دلقک های مفت خور و مطلقا بی سواد فعلی کار به جایی نمی بریم.  ته زور این ساختار فعلی با صرف دهه ها زمان و هزینه های گزاف نهایتا شده این توان محدود موشکی که اینم روی ایران خودرو رو سفید کرده هر سری بین 30 تا 35 درصد فیل میده 

 

[M-ATF 4,314]

10 hours قبل , 7mmt گفت:

 

تفاوت در عملیات آفندی و پدافندی وجود داره، ولی در عین حال خطی میانشون وجود نداره ...

 

 

 

آقا به حق خیلی دل پری داریا. 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط M-ATF

[Navard 7,032]

"راهکار فعلی"

نیروی هوایی  تا زمانی که تجهیزات جدید وارد سازمانش نشده و البته یگان هایش گسترش بیشتری پیدا نکرده اند. چاره ای ندارد جز تغییر تاکتیک و تغییر ماموریت! تا جایی که  از هوانیروز حداقل اطلاع دارم این عمل صورت گرفته.   ما نمی توانیم از اف۴ انتظار داگ فایت و یا حتی نبرد فرا دید انتظار داشته باشیم. همچنین از  اف۱۴ و میگ ۲۹ و ... (بعلت ارزشمند بودن و کمبود جنگنده)

با سپردن ماموریت های جدید و  آموزش تاکتیک های جدید میتوان از این جنگنده ها در برابر یک نیروی هوایی قدرتمند مثل آمریکا هم استفاده کرد. شما هیچ وقت نمیتوانید از جنگنده های فعلی برای مقابله با رهگیر های قدرتمند دشمن استفاده کنید. باید این وظیفه رو بصورت تخصصی به پدافند هوایی سپرد و  به جنگنده ای مثل اف۱۴ و... در این بخش باید نقش تکمیل کننده داد. یعنی نصب  زیر سامانه ها و رادار هایی برای پوشش خلا راداری در بعضی از اراضی جغرافیایی خاص استفاده کرد.

با استفاده از هواگرد هایی مثل بوئینگ۷۰۷ (که بازنشسته میشن)و ایران ۱۴۰ باید رادارهای پرنده بیشتری ایجاد کرد تا خلا  رادار های ثابتی چون رادار غدیر رفع شود. ما باید خود را برای شرایطی اماده کنیم که رادار هایی نظیر رادار قدیر را از دست داده ایم. با این تاکتیک و امکانات لاعقل در بحث پدافند زمین پایه کشنده تر عمل خواهیم کرد.  در غر این صورت و با از دست دادن رادار های فرا افق نگر پدافند ما از یک پدافند یک پارچه به یک پدافند جزیره ای تبدیل خواهد شد.

باید بطور گسترده تجهیزات حملات زمینی از راه دور را توسعه داد. که البته، هم در  نیروی هوایی و هم در هوانیروز این کار با شتاب روز افزونی در حال اجراست. نمونه این امکانات بمب های بالابان و باقی بمب هایی که فراتر از  دید رادار ها و پدافند برد کوتاه دشمن و البته منطقه خطر پرتاب میشوند و موشک های کروز برد بلند با قابلیت جستجوی خودکار هدف و با اجرای کار گروهی بینشان ! هماهنگی جنگنده های برد بلند ارتش با برخی از پهپاد های کشور برای استفاده در نقش حامل پد رله . برای اجرای بهتر حملات پهپادی در یک نبرد دریایی و یا حتی زمینی!

برای نیروی هوایی باید ماموریت متمرکز  و تعیین شده مشخص کرد.

۱- حمله به اهداف دور دست دریایی:

اهداف دور دست دریایی با توجه به ضعف نیروی دریایی ایران همیشه به عنوان یک نقطه عطف نظامی  برای ما باقی خواهد ماند و البته یک برگ برنده حتی برای دشمن منطقه ای مثل عربستان!

ما تنها سلاح هایی که برای زیر اتش گرفتن دهانه ی اقیانوس هند در اختیار داریم. موشک های سجیل  و خرمشهر و قدر و... و موشک کروز سومار بصورت علنی است. که خب  تهدید جدی برای نیروی دریایی محاصره کننده دشمن نیستند. با استفاده از جنگنده های اف ۴ و سوخو۲۴ و حتی اف۱۴ و میراژ در نقش حامل موشک های کروز برد بلند از انواع مختلف که در اختیار است و یا ترجیحا  با موتور رمجت( طراحی و ساخت این موتور اعلام شده و البته شایعات در مورد وجود نسخه های روسی است) تا به سرعت نزدیک به ۳ ماخ برسند و بردی نزدیک به هزار کیلومتر  و حتی ۲هزار کیلومتر میتوانند تهدیدی برای هر خط تدارکاتی و یا خطوط محاصره دریایی دشمنان ایران در اقیانوس آرام و دریای هند باشند. این همان تاکتیکی  است که شوروی در جنگ سرد با استفاده از بمب افکن هایش از آن بهره می جست. این قابلیت باید در نیروی دریایی ایجاد شود‌ چه با جنگنده های فعلی و چه با جنگنده های جدید که در پست قبلی توصیه کردم.

۲- نقش پشتیبانی نزدیک زمینی

به دلیل پر بودن  مسئولیت ماموریت های پیچیده حملات برد بلند و استراتژیک بوسیله نیروی هوافضا سپاه. و البته خطر حملات هوایی و توپخانه نوین( توپ های برد بلند ساخت امریکا) و موشک انداز های کوتاه برد  نیاز به یک  توان هوایی است که تا فاصله دست کم ۳۰۰ کیلومتر از نیروهای عمل کنند زمینی  ما  پشتیبانی نزدیک  موثر  کنند. به همین علت گسترش سلاح های دور پرتاب مشابه کاری که اسرائیلی ها و امریکایی ها میکنند ضروری است. البته ایران هم قدم هایی برداشته، از جمله بمب یاسین و بمب بالابان و بمب رعد و موشک بینا۲ و  بمب های قائم و باقی بمب ها و موشک های کروزی که در این برد فعالیت میکنند. نشان از قدم برداشتن ایران در این راه دارد. بخش بزرگی از این ماموریت ها بر عهده پهپادها  و یا در ترکیب با آن ها صورت خواهد گرفت. تا یک آتشباری حجیم و مناسب روی نیروی زمینی عمل کننده دشمن و توپخانه ی پشتیبانی کننده آن ها اجرا شود.

 باقی ماموریت های تهاجمی از قبیل حمله به پایگاه ها و فرودگاه و نیروگاه ها و مراکز اقتصادی و راداری و ...  با توجه ریسک بسیار بالا؛ باید برعهده یگان موشکی بالستیک و کروز و پهپاد ها باشد.

این تعریف مسئولیت ها باعث برداشته شد بار فعالیت از سر نیروی هوافضا سپاه خواهد شد و البته یک پشتیبانی موثر از نیروی دریایی و نیروی زمینی صورت خواهد گرفت آن هم با تلفات حداقلی و فقط با بهره جستن از دو فاکتور مهم، یعنی تغییر تاتکیک و تغییر آموزش.  این در حالیست که حتی جنگنده های ما با نیروی هوایی دشمن رو در رو نخواهند شد. و تاکتیک بزن در رو  و با احتمال مواجهه کم است.

پ ن: 

۱-با توجه به امن نبودن هیچ فرودگاهی در شرایط جنگی؛ چه برای نیرو های خودی و چه نیروهای دشمن، از هم اکنون باید فعالیتی صورت بگیرد. راهکار پیشنهادی :

 

الف) تعیین برخی از مقاطع آزادراه های کشور برای استفاده بعنوان فرودگاه موقت با امکانت کامل بارگیری و سوخت رسانی و... جهت اجرای ماموریت های محوله برای جنگنده ها از قبل جنگ( آزاد راه و بزرگ راه معنای متفاوتی دارند. آزاد راه خیابانی است دارای دست کم چهار باند که هیچ مسیر انحرافی اعم از زیر گذر و رو گذر و پل ندارد)

 

ب) تعیین پروتکل یک اصل پراکندگی موثر برای نیروی هوایی در صورت امواج حملات کروزی و پهپادی پی در پی دشمن تا کمترین خسارت محتمل وارد شود و پرنده ها با یک برنامه ریزی قبلی. و طرح ترافیک به فرودگاه موقت جابه جا شوند.(علاوه بر فعالیت پدافند برد کوتاه و پدافند غیر عامل)

 

ج) تاکید بر  ترابری  لجستیک بالگردی و هوانیروز در جنگ آتی:

در جنگ آینده تدارکات پیوسته تر و سریعتر عامل پیروزی و یا شکست خواهد بود.

 

۲- اجرای آموزش  این تاکتیک ها:

در هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران از حدود ۲۰ سال پیش تاکنون یگانی با نام تخصصی آموزش ایجاد شده است. که وظایف گوناگونی به آن محول شده است. وظیفه مهم این نیرو آموزش نیرو ها و اجرا تمرینات و تست ها و طراحی تاکتیک های جدید با همکاری یگان های عملیاتی است. و البته گسترش استاندارد های پروازی در بین خلبانان و نیروهای فنی در قالب یک sop مشخص است. وجود این یگان باعث ترقی اموزش و ثبت جدی تمرینات و البته پیدایش طرح های جدید عملیاتی شده است. 

 در نیروی هوایی هم همچین نیرویی نقش بسیار مهمی در  طراحی تاکتیک های جدید دارد.  تمرین تاکتیک های ذکر شده توسط خلبانان و کنار گذاشتن تاکتیک های منسوخ و غیر کاربردی بسیار مهم است.

 

۳-این یک تاکتیک بقا برای هر نیروی هوایی است که شرایط ما را دارد. ما در صورت خرید هم باید شرایط مشابه را در مقابل یک قدرت هوایی تمام عیار اجرا کنیم. البته با توجه به گسترش پدافند زمین پایه  چاره ای جز این نیست. همانطور که نیروی هوایی قدرتمندی مثل اسرائیل هم همین گونه عمل میکند!

۴-  در نهایت با عرض پوزش که مطلب طولانی شد و خودش شد یک تاپیک! دوست داشتم این مطلب به کمک دوستان با  عکس همراه میشد. بگذریم...

 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط Navard

[sasasasa 3,147]

انچه که من فهمیدم  کلا نگاه کلی سیستم یک نگاه واحد است. موتور توربوفن سنگین. جت جنگنده سنگین. در این راستا پروژه هایی در حال انجام است ولی به صورت نصف و نیمه. نگاه این است که ببینند کار با روسیه به کجا میرسد فعلا به این پروژه ها تا حدی به عنوان شکل گیری یک ساختار علمی و صنعتی برای دریافت دانش از روسیه نگاه میشود.   قضیه تا 6-7 ماه دیگر روشن میشود که ایا روسیه به ما خط تولید سوخو 30 را میدهد یا نه. اگر نداد شاید نگاه به این پروژه ها جدی تر گردد

[aminf14 4,184]

اگه بخوام مشکل گل درشت نیروی هوایی رو بگم باید به نداشتن قدرت حفظ برتری هوایی در آسمان یعنی واگذار کردن امکان تهاجم و دل بستن به پدافند اشاره کنم که مشکل بزرگیه. همیشه پدافند یک گام از آفند عقب تره شاهد حی و حاضر هم حملات پیچیده و دنباله دار اسرائیل به سوریه بود که ضربات بدی رو به سوریه وارد کرد. اف 15 جنگنده تمام عیاری بود که می تونست ای مشکل رو پوشش بده. این مهم ترین مشکله و اگه بتونیم جنگنده ای چند منظوره که هم در دفاع کارآمد باشه و هم در تهاجم گام اول رو برداشتیم ( و در طول بحث های گذشته به جنگنده های مناسب برای این نقش اشاره شد) و مورد بعدی وجود رادارهای پرنده است برای خنثی کردن امکان تهاجم از طرف دشمن و...

 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط aminf14

[Navard 7,032]

57 minutes قبل , aminf14 گفت:

همیشه پدافند یک گام از آفند عقب تره شاهد حی و حاضر هم حملات پیچیده و دنباله دار اسرائیل به سوریه بود که ضربات بدی رو به سوریه وارد کرد. 

 تشکر بابت تذکر 

حقیقت اینه که مثال ارتش سوریه مثال مناسبی نیست. 

نیروی هوایی سوریه در استفاده از پانتسیر و چه در استفاده از بوک هیچ وقت از آرایش کامل بهره نبرد. و یا گردانی با رادار های تکمیل کننده و مرکزی و یکپارچه استفاده نشده است. تمام این مطلب را بزارین کنار  نبود سامانه هایی با برد های مختلف در این نیرو از همه مهمتر نبود رادار های فرا افق نگر و امثالهم و البته  مجموعه ای از سامانه های الکترو اپتیک که در این ارتش جایگاهی ندارند. با وجود این خلا ما عملا با یک پدافند غیر یک پارچه  رو به رو هستیم . که پرتابه دشمن را تا لحظه ای که  به بالا سرش نرسیده نمی بیند! در واقع خود سامانه از امنیت نسبی برخوردار نیست. چه برسد به حفظ مرکز مهمی که مسئولیت حفاظت از آن را بر عهده دارد!

در ضمن نمیشود  نزاع بین دو کشور را معمول  و استاندار برای قیاس دانست. سوریه  صرفا در مقام دفاع است. و هیچ حمله متقابلی توسطش صورت نمیگیرد‌. شما این مطلب را متصور شوید. که در حملات اسرائیل؛ اگر توسط سوریه و متحدین همزمان حملات پهپادی و موشکی (چه کروز و چه بالستیک) به فرودگاه حمله کننده  صورت میگرفت چه میشد؟!

خب وقتی حمله یک طرفه است نمیشود انتظار زیادی داشت. حمله و دفاع مکمل هم هستند. 

 یک مثال خوب از کارکرد پدافند  البته با در نظر گرفتن ضعف هایش، نبرد یوم الکیپور است. نیروهای مصری در زیر پوشش چتر پدافندی خود به پیشروی ادامه میدادن. و البته این داستان تا جایی ادامه پیدا کرد که مصری ها از چتر پدافندی خارج نشدند!

مصری ها تا تصمیم به پیشروی بیشتر گرفتند توسط نیروی هوایی اسرائیل تارو مار شدند و این شد زمینه شکست در نبرد یوم الکیپور۱۹۷۳!

من تمام حرف های شما را قبول دارم. اما اگر تحت شرایطی یک کشور پدافند محور اگر بتواند یک سیستم یک پارچه بسازد.میشود در جنگ تمام عیار نه تنها مقاومت بلکه تک های جدی اجرا کرد. البته فقط تا زمانی که از چتر پدافندی خارج نشده است! این ارزش پدافند متحرکی مثل سوم خرداد و ۱۵ خرداد و باور ۳۷۳ را می رساند که چتر پدافندی را میتوانند گسترش دهند. چه بسا در یک نبرد فراگیر با حملات به پایگاه های هوایی قدرت هوایی دشمن هم دچار اخلال شوند. برای قیاس باید تمام این شرایط در نظر گرفت. 

گرچه  اگر جنگنده به این ترکیب اضافه شود بسیار بهتر است.

[aminf14 4,184]

3 minutes قبل , Navard گفت:

 تشکر بابت تذکر 

حقیقت اینه که مثال ارتش سوریه مثال مناسبی نیست. 

نیروی هوایی سوریه در استفاده از پانتسیر و چه در استفاده از بوک هیچ وقت از آرایش کامل بهره نبرد. و یا گردانی با رادار های تکمیل کننده و مرکزی و یکپارچه استفاده نشده است. تمام این مطلب را بزارین کنار  نبود سامانه هایی با برد های مختلف در این نیرو از همه مهمتر نبود رادار های فرا افق نگر و امثالهم و البته  مجموعه ای از سامانه های الکترو اپتیک که در این ارتش جایگاهی ندارند. با وجود این خلا ما عملا با یک پدافند غیر یک پارچه  رو به رو هستیم . که پرتابه دشمن را تا لحظه ای که  به بالا سرش نرسیده نمی بیند! در واقع خود سامانه از امنیت نسبی برخوردار نیست. چه برسد به حفظ مرکز مهمی که مسئولیت حفاظت از آن را بر عهده دارد!

در ضمن نمیشود  نزاع بین دو کشور را معمول  و استاندار برای قیاس دانست. سوریه  صرفا در مقام دفاع است. و هیچ حمله متقابلی توسطش صورت نمیگیرد‌. شما این مطلب را متصور شوید. که در حملات اسرائیل؛ اگر توسط سوریه و متحدین همزمان حملات پهپادی و موشکی (چه کروز و چه بالستیک) به فرودگاه حمله کننده  صورت میگرفت چه میشد؟!

خب وقتی حمله یک طرفه است نمیشود انتظار زیادی داشت. حمله و دفاع مکمل هم هستند. 

 یک مثال خوب از کارکرد پدافند  البته با در نظر گرفتن ضعف هایش، نبرد یوم الکیپور است. نیروهای مصری در زیر پوشش چتر پدافندی خود به پیشروی ادامه میدادن. و البته این داستان تا جایی ادامه پیدا کرد که مصری ها از چتر پدافندی خارج نشدند!

مصری ها تا تصمیم به پیشروی بیشتر گرفتند توسط نیروی هوایی اسرائیل تارو مار شدند و این شد زمینه شکست در نبرد یوم الکیپور۱۹۷۳!

من تمام حرف های شما را قبول دارم. اما اگر تحت شرایطی یک کشور پدافند محور اگر بتواند یک سیستم یک پارچه بسازد.میشود در جنگ تمام عیار نه تنها مقاومت بلکه تک های جدی اجرا کرد. البته فقط تا زمانی که از چتر پدافندی خارج نشده است! این ارزش پدافند متحرکی مثل سوم خرداد و ۱۵ خرداد و باور ۳۷۳ را می رساند که چتر پدافندی را میتوانند گسترش دهند. چه بسا در یک نبرد فراگیر با حملات به پایگاه های هوایی قدرت هوایی دشمن هم دچار اخلال شوند. برای قیاس باید تمام این شرایط در نظر گرفت. 

گرچه  اگر جنگنده به این ترکیب اضافه شود بسیار بهتر است.

خواهش میکنم

در مثال مناقشه نیست عزیز برادر و نکته ای که فرمایش کردید رو باهاش موافقم. سطح پایین مهارت در استفاده از امکانات رو عراق هم در نبرد با ایران در هشت سال دفاع مقدس داشت و اینو موافقم. چیزی که من روش تاکید دارم ناکارآمدی پدافند نیست بلکه عقب بودن پدافند از آفنده. نیروی هوایی تهاجمی میتونه از هزار یا دو هزار کیلومتر اونورتر به هدفش حمله کنه بدون  اینکه تحت خطر قرار بگیره. نیروی هوایی از زمان یوم کیپور در 1973 خیلی پیشرفت کرده و خیلی امکانات هواپایه به جنگنده های تهاجمی اضافه شده. پدافند گاها باید منتظر خوردن ضربه و بعد واکنش باشه و یک نیروی هوایی تهاجمی قدرتمند این امکان رو میده که از دریافت ضربه اول جلوگیری کرده و بجاش ضربه ای هم به دشمن وارد کرده و محاسبات اون رو به هم بزنه. پدافند میتونه با این سیستم تهاجمی مچ باشه و اون رو قویتر کنه. چیزی که ما تجربه شو خداروشکر نداریم خوردن ضربه از فاصله ای دوره و این ضربه میتونه محاسبات و تمرکز کشور دریافت کننده رو برهم بزنه. پدافند یکپارچه و قدرتمند میتونه مقاومت کنه و درصد زیادی از بار حمله رو بگیره ولی در ترکیب با این پدافند یکپارچه یک نیروی هوایی قدرتمند در ترکیب با رادارهای پرنده زود هشدار میتونه امکان حمله رو از بین ببره. موافقم که سیستم یکپارچه در ترکیب مثلا با قدرت موشکی میتونه حتی پایگاه هوایی دشمن رو به خطر بندازه ولی باز به نظرم یه نیروی هوایی توانایی و امکان بیشتری برای ضربه زدن در ترکیب با همین پدافند داره  نمونه های تاریخی شو هم داریم ( مانند حمله به اچ 3 یا کمان 99).

بهرحال برای پیش برد بحث راهی بجز مثال نیست. جنگ سعودی -یمن رو مثال می زنم. چقدر ارتش ناپخته و فشل سعودی رو این نیروی هوایی مجهز تونسته نگه داره، اگه یمن در کنار سیستم پدافندی منسجم که نداره، هواگردهایی در حد اف 15 می داشت ( مثل سوخو 30 یا 35) الان نقشه جنگ به چه صورت بود؟ به نظرم تا عمق عربستان رو در بر می گرفت. در مورد یوم کیپور پدافند مصر بخصوص در شروع جنگ خوب عمل کرد ولی اگه از نظر تهاجمی مصر نیروی هوایی قدری می داشت میشد اسرائیل رو کاملا غافلگیر کنه که متاسفانه این امر میسر نشد.

[Navard 7,032]

36 minutes قبل , aminf14 گفت:

خواهش میکنم

در مثال مناقشه نیست عزیز برادر و نکته ای که فرمایش کردید رو باهاش موافقم ...

...

خب از اخر مطلبتون شروع کنم. حقیقت اینه که واقعا ارتش اسرائیل در نبرد یوم الکیپور غافل گیر شد. بر اساس گزارش های موساد و البته دولت وقت اسرائیل حتی وقتی که پادشاه اردن به اسرائیل هشدار داد باز هم قبول نکردند. و مصری ها وقتی سرپل های خود را در آنسوی سوئز برپا کرده بودند هنوز در اسرائیل تصمیم جامعی وجود نداشت.

مطلب مهمی که باید در نظیر بگیریم  این است که نیروی هوایی امریکا در زیر سایه ی پروژه ای مثل اف ۳۵ در حال یک تغییر مسیر بزرگ است. حتما کنار گذاشتن پروژه های  دریایی و هواپایه امریکا در ماه گذشته فقط بابت کسری بودجه نیست.  همزمان امریکا در حال تحقیق و عملی کردن پروژه ی توپ های دوربرد است. تا هزینه و تلفات پشتیبانی نزدیک را برای نیروی خود پایین بیاورد! امریکا بر روی موشک های تاکتیکی هزینه دوچندان میکند! تاکید بسیار بیشتر بر روی ارائه پهپاد های جدیدتر هم از نکات مهم این برنامه ریزی هاست. امریکا با سرعتی باور نکردنی در حال کم کردن وابستگی خود به نیروی هوایی  با شکل و شمایل فعلی است! که خوب این از نگاه خیلی از کارشناسا دور مونده. تاکید بسیار بر روی سلاح های جدید زمین پایه هوشمند و بی سرنشین رو میشه در برنامه ریزی های امریکا دید. از تسلیحات هایپر سونیک گرفته تا موشکهای تاکتیکی و پهپاد ها و ریز پهپاد و مهمات دور ایستا و حالا ارائه متناوب توپ های دوربرد. این ها همش  نشانه ی همین کم کردن وابستگی به نیروی هوایی است. البته باید این مطلب را هم در نظر گرفت که خود امریکا شدیدا در فکر ارتقاء سیستم پدافندی خود علیه همین تسلیحات است!!! 

منظور این نیست که نیروی هوایی برداشته میشود به کل. ولی خب امریکایی ها هم دست به تغییر بزرگ زده اند که میتونید ببینید. و البته بی علت نیست. قطعا آمریکایی ها هم ضعف هایی احساس میکنند.

خطرات یک حمله هوایی در این عصر  بدون کمک گرفتن از تسلیحات جانبی مثل پهپاد ها و ریز پهپاد ها بسیار سخت است. مثل اتفاقی که در  درگیری سال پیش هند و پاکستان دیدیم. 

اینده حملات هوایی در میدان نبرد و در فواصلی نبرد درجریان ( نه بعد استراتژیک)بنظر من به سمت پرتابه های دور ایستا و  پهپاد ها و ریز پهپاد های با هوش مصنوعی و البته موشک های زمین پایه و توپخانه برد بلند یا موشک های تاکتیکی  است. این سمت و سوی اجباری را میشود در درگیری های اخیر دید. 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط Navard