جنبش ظفار و دخالت نظامی ایران در عمان جنبش ظفار و دخالت نظامی ایران در عمان

[embassador 3]

با سلام.
اينكه جنگها استرس به همراه ميارن و باعث ميشن حتي داخل نيروهاي خودي پرخاش و دعوا بشه، اصلا عجيب نيست! عجيب اينجاس كه سالها از جنگ ظفار گذشته ولي...!!!
1- در چنين تاپيك تاريخي جالبي، همونطور كه گفته شد، داريم اظهار نظر ميكنيم و نظرات هم رو به چالش ميكشيم نه خود طرف مقابل رو! پس من استفاده از كلمات زشت و توهيني رو كاملا محكوم ميكنم و توصيه اكيد ميكنم كه دوستان در بيان نظراتشون، ادب رو فراموش نكنن!
ممكنه همه با نظر شما مخالف باشن!!!
2- ما بعد از انقلاب بين نيروهاي ارتش و سپاه اختلاف نظر هايي داشتيم، مخصوصا كه در ارتش نيروهاي سلطنت طلب بسياري حضور داشتند و كودتاهايي مثل نوژه و برخي تصفيه سازي ها در ارتش رخ داده بود!!! اين به معناي بد بودن همه ارتشي ها نيست! اما ميتونه به معناي انسجام گسيختگي در اين نهاد بسيار حساس نظامي باشه كه آقاي بني صدر زحمت كشيدن و با مديريتشون حسابي از خجالت خرمشهر دراومدن! و اين طوري اسطوره شهيد جهان آرا و مقاومت مردم محلي بخصوص،،، حاصل شد.
بديهيه كه ارتش زير نظر بني صدر بوده و اون هم گفت كه زمين ميديم تا زمان بخريم!!!! پس ارتش نه تنها كاري نكرد، بلكه از دادن سلاح به مقاومت مردمي و رزمنده ها هم خودداري كرد!
وقتي فرماندهي ارتش از رياست جمهوري گرفته شد و به رهبري واگذار شد، ارتش هم به عنوان نيروي دفاعي منسجم وارد جبهه هاشد.
يادمه جايي خوندم كه عراق بعد از خرمشهر داشته جلو ميومده سمت اهواز و آبادان كه امام ميگه، مگر جوانان اهواز و آبادان مرده اند كه عراق اونجا رو بگيره! اين حرف سيل نيروهاي مردمي و محلي رو به اهواز ميكشونه و جلوي پيشروي اونا رو ميگيرن! من اسمي از ارتش باز نديدم!
وقتي فكر همه دفاع از ميهن بوده، وقتي شهيد صياد همه زحماتشو براي اتحاد اين دو نيرو مي كشيده درست نميدونم كه روي مباحث اختلاف انگيز بيهوده بحث بشه! قطعا نيروي هوايي و نيروي دريايي، نيروي زميني و نيروهاي سپاه و بسيجي هركاري كردن وظيفه شون بوده و نبايد سهم خواهي بكنن! تاريخ هم محفوظه! ولي پدرم در مورد پايان جنگ بهم گفت كه وقتي قطعنامه رو ايران پذيرفت، نيروهاي ارتش لب مرزها مستقر بودن و با يك حمله عراق،‌20 الي 30 هزار اسير دادن !!!! يكمي زياد دلخور بود!!!
============================================
ولي نكته مهم در مورد جنگ ظفار، طرفيت، ما در اون جنگ هست!
ببينيد در مورد جنگ بايد شما يا حمله كننده باشي يا مظلومي كه مورد حمله واقع شده! بلاخره داري نيرو ميبري، تسليحات مصرف ميكني و همه اينا با هزينه هاي جاني و مالي سنگين همراهه!
حالا در جنگ ظفار، يك گروه شورشي كه معلوم الحال هستن، و كمونيستي بودنشون، تعريفي از رسانه هاي غربي هست،( در جنگ يمن، اين شورشي ها،‌الحوثي ها چي ناميده شدن؟ كمونيست؟ شيعه ايست؟ ) با يك پادشاهي كه اونم معلوم الحاله و دنبال وارث و سلطنت و ... خودشه! پس ما اين وسط هيچ كاره ايم!
حالا اين پادشاه مياد از ساير كشورها كمك ميخواد!!!! كه ترتيب مردم خودشو بده!
كي دستوش ميبره بالا؟ محمدرضا!!!!!
چرا؟
1- محمدرضا از قضا شاه شاهانه! و به رژيم هاي سلطنتي كمك ميكنه؟
2- محمدرضا گماشته آمريكاس و با كودتا برگشته ايران كه اصلا چوپاني منطقه رو بكنه!!!!
3- محمدرضا جديدا اسلحه خريده! بچه مي خواد اسباب بازياشو امتحان كنه!!!
4- محمدرضا واسه خودش آقاي محله شده، برو بيايي راه انداخته، حق و حساب ميگيره!!! با اين لشكر كشي بقيه هم (عراق )حساب كار دستشون مياد و نطق نميكشن ديگه!!!؟
5-آمريكا دوست نداره پاي شوروي به آبهاي ازاد و به نفت خليج فارس باز بشه و شريك پيدا كنه؟

واقعيت اينه كه ما در اين جنگ هيچ گرايش ايدئولوژي، ناموسي، زميني، نداشتيم! ولي كشته هامون بيشتر از كشته هاي نيروهاي پادشاه عمانه!!! حالا چه كمين بوده چه شبيخون، چه غار بوده چه باتلاق! هر چي بوده،‌نيروهاي عمان كه منطقه خودشونو بهتر ميشناختن!
چرا ايراني ها پيشمرگ بودن؟
6-چون نيروها براي محمدرضا اسباب بازي بودن!؟
آمريكا مياد پيمان نظامي ميبنده،‌ناتو، سنتو!!! ما تلفاتشو ميديم!!! اصلا توجيح نميشه كرد!
==================================================
از rezat1980 عزيز خواهش ميكنم تاپيك جداگانه راجع به اين بحث ارتش در سالهاي 59 تا 60 و 60 تا 67 باز كنن كه بشه بهتر و تخصصي تر اين مسئله رو دنبال كرد. شرمنده زحمت رو دارم مياندازم گردن شما!!!
روي اطلاعات و انگيزه تون خيلي حساب باز كردم و ميخوام كمك كنين با هم اطلاعات هممون رو مرور كنيم! با تشكر!

[REZAT1980 3,414]

[quote]از rezat1980 عزيز خواهش ميكنم تاپيك جداگانه راجع به اين بحث ارتش در سالهاي 59 تا 60 و 60 تا 67 باز كنن كه بشه بهتر و تخصصي تر اين مسئله رو دنبال كرد. شرمنده زحمت رو دارم مياندازم گردن شما!!! blushing
روي اطلاعات و انگيزه تون خيلي حساب باز كردم و ميخوام كمك كنين با هم اطلاعات هممون رو مرور كنيم! با تشكر![/quote]

از لطف شما ممنونم.

اما من این بحث رو مفید نمیدونم. یعنی باز هم باعث اختلاف میشه.

و

طبق اون جمله : جز راست نباید گفت؛ هر راست نشاید گفت. تعبیرش میکنم.


من فقط به این دلیل وارد بحث شدم که این دوستمون داشتند، تحریف میکردند. وگرنه صد سال این حرف ها رو من نمیزنم.

تو این موقعیت حساس، هیچ چیز مثل اتحاد نیروهای مسلح و مردم ، برامون مهم نیست. شاید روزی برسه که موقعیتش پیش بیاد و بشه این مسائل رو بررسی کرد.

از پست های شما هم ممنونم.

یا علی.

[samandun 3]

این سایت یک دلیل خوبی داره که همه احرام همدیگه رو دارن از این خیلی خوشم میاد

[hexman 354]

تا پایان عمر حکومت پهلوی نیروهای ایرانی با وجود اتمام رسمی جنگ و تثبیت تاج و تخت سلطان قابوس ، هم چنان در مرز ها حضور داشتند . بعد از ۲۲ آذر ماه ۱۳۵۴ که رسمآ پایان جنگ با چریک ها اعلام شد ، دیگه خانواده های ارتشی از این که مرد ان ها به ماموریت ظفار اعزام شده بود احساس ناراحتی و نگرانی نمی کردند .. ! بلکه بر عکس به خاطر حق ماموریت بالا ، و خرید کالاهای خارجی ارزان خیلی هم خوشحال بودند .. ! البته من فکر می کنم یکی از دلایلی که بعد از اتمام جنگ هیچ گونه اصراری از سوی ارتش شاهنشاهی برای بازگشت نیروهای نظامی نشد به این خاطر است که به اصطلاح یک حالی به پرسنل شجاع ارتشی داده شود .. چون واقعآ نبردی دشوار رو با پیروزی به اتمام رسانیده بودند. همه کارشناسان مسایل نظامی اذعان دارند که نبرد با نیروهای چریکی و به اصطلاح پارتیزانی خیلی مشکل است .. کاری که فرماندهان ایرانی به خوبی از پس آن بر امده بودند ! پس ماندن در مواضع فتح شده بی خطر که با حمایت پادشاه قدر دان هم همراه باشد ، خالی از لطف نیست .. ! و به قول ارتشی ها " واقعآ براشون کویت بود " !! با آغاز انقلاب اسلامی و سرنگونی رژیم پهلوی ، یک نوع بی تکلیفی در نزد قوای نظامی مستقر در عمان حاکم شد ...

[b][color=red] آغاز انقلاب اسلامی ...[/color] [/b]

با پایان حکومت محمد رضا شاه پهلوی و دولت شاهنشاهی و اعلام پیروزی انقلاب اسلامی در ایران ، بلاتکلیفی خاصی بین نیروهای نظامی ایران در عمان مستولی شد .. ! آن هایی که در خارج از وطن بوده یا هستند خوب می دونند که بی خبری و دوری از وطن چقدر طاقت فرساست ! مخصوصآ در زمانی که ارتباطات مثل امروز رایج نبود .. واقعآ سخت است . عاقبت بعد از مدتی که اوضاع سیاسی کشور تثبیت شد و دولت موقت کارش رو آغاز کرد ، به دستور بازرگان باقیمانده نیرو ها به کشور برگشتند .. ولی کلی اموال نظامی از قبیل خودرو های ارتشی و اسباب و اثاثیه و لوازمی که به عنوان تسهیلات در اختیار نیرو های ایرانی بود هنوز آن جا باقی مانده بود .. ! و بایستی به عنوان سرمایه های کشور به ایران برگردانده می شد . البته همان گونه که می دونید به دلیل سنگینی و حجیم بودن ، از طریق هوا امکان پذیر نبود . به همین دلیل ظاهرآ مقامات بالای ارتشی تصمیم گرفته بودند از طریق ناوگان دریایی آن ها رو برگردانند . ولی تخمین تعداد کشتی های مورد نیاز واقعآ امری دشوار بوده و احتیاج به اطلاعات دقیق برای برنامه ریزی و اجرا داشت .. در نهایت تصمیم گرفته شد ناخدایی خبره به کشور پادشاهی عمان سفر کرده و بعد از بررسی همه جانبه دستور حرکت ناوگان دریایی صادر شود . خب .. این ها دلایلی موجه برای اعزام یک فروند هواپیمای سی - ۱۳۰ به عمان بود ... !

[b][color=red]اولین پرواز به عمان بعد از انقلاب ..![/color][/b]

دقیقآ تاریخ این ماموریت رو یادم نیست .. ولی می دونم چند ماهی از آغاز انقلاب گذشته بود . هنوز شور و حال آتشین انقلاب در نزد بعضی از پرسنل نیروی هوایی به ویژه گروه های پروازی فرو کش نکرده بود ! خیلی از دوستان هنوز در شوک تغیر رفتاری بعضی از همکاران بودند ! آخه خیلی ها یک شبه انقلابی شده بودند .. ! و با حرکات و رفتارشون صدای دوستان مومن و متقی پیش از انقلاب رو در اورده بودند .. هنوز ذغدغه حمله انتقام جویانه بعضی عناصر طاغوتی که با نام گارد جاویدان و ساواکی قصد ضربه به پرسنل نیروی هوایی رو داشتند ، وجود داشت .. !! البته من به شخصه این گونه دغدغه ها رو نداشتم ! و ان را زاییده تخیلات بعضی همکاران می دونستم ! دلیل ام این بود یک فرد نظامی همیشه آمادگی هر نوع دفاعی رو دارد . بگذریم ... در چنین اوضاع و احوالی قرعه ماموریت به نام بنده خورد ! از طرفی خودم هم خیلی دلم می خواست واکنش متحدان سابق کشورم رو ببینم ! از طرفی دلم لک زده بود برای تجدید خاطرات پروازی اون ایام ..

[b][color=red]اولین تناقض رفتاری ... !! [/color][/b]

وقتی که به نزدیکی های فرودگاه صلاله قرار گرفتیم ، طبق برنامه پروازی بعد از ترک ایستگاه ATC ( مرکز کنترل ترافیک که واقعآ باید از نقش و زحمات ان ها تشکر و قدر دانی کرد ) به برج مراقبت فرودگاه وصل شدیم .. خب ما سال ها با مسئولان عمانی و ایرانی مستقر در فرودگاه ها کار کرده بودیم .. و حتی از روی صدا اغلب اون ها رو می شناختیم .. اما با کمال تعجب صدای نتراشیده و نخراشیده یک انگلیسی رو شنیدیم که با غرور خاصی ما رو مخاطب قرار داده بود !! صرف نظر از لهجه بسیار غلیظ انگلیسی اش ، مردک زورش می آمد به پرسش های فنی ما پاسخ دهد .. !! خوب یادمه همون موقع به یکی از همکارانم گفتم .. این بابا فکر می کنه ولیعهد انگلستانه و داره با بچه آشپز های کاخ صحبت می کنه .!! کینه و عداوت از کلام اش پیدا بود !! مخصوصآ وقتی که با مکث طولانی پاسخ پرسش های ما رو می داد .. !! باور کنید به من الهام شده بود که کاسه ای باید زیر نیم کاسه باشه .. ولی به هر حال بر شیطون لعنت فرستاده و به کارمون ادامه دادیم .. بعد از نشستن در باند فرودگاه ، به روال همیشه قصد داشتیم به سمت رمپ خزش کنیم .. اما با کمال ناباوری ما رو به منطقه ای در انتهای باند راهنمایی کردند .. و حتی ماشین راهنما ( مرا تعقیب کنید ) رو هم دریغ کردند .. معمولآ در عرف فرودگاهی ، این مناطق ویژه هواپیماهای مسئله دار است ! مثلآ عمل گروگان گیری صورت گرفته باشد ، یا محموله هواپیما خطرناک باشه ، یا قرار باشه بار خطرناکی به هواپیما زده شود و غیره ... به منطقه ( هات اسپات ) راهنمایی می شوند .. ولی ظاهرآ انگلیسی ها برای ما خواب هایی دیده بودند !!

[b][color=red]بد رفتاری با گروه ایرانی ....[/color] [/b]

نمی دونم چه مدت ما رو در انتهای باند و در وضعیت پشت به ساختمان فرودگاه نگاه داشتند ! معلوم بود قصد تحقیر ما رو داشتند .. !! هر چه هم از طریق بی سیم پیغام می دادیم که جریان چیه ؟ خیلی مختصر و مفید می گفتند .. صبر کنید ! به دلیل عدم مشاهده ساختمان مرکزی فرودگاه ، خب اعصاب مون به هم ریخته شده بود .. ناخدای با تجربه با دیدن این وضعیت گفت .. آن ها عقده انقلاب ما رو دارند و به این ترتیب می خواهند تحقیر کنند !! لذا طاقت نیاورده و با باز کردن در عقب هواپیما ، سعی در خواندن دست حریف داشتیم .. اما وقتی در رو باز کردیم ، تعداد زیادی افراد انگلیسی رو دیدیم که مثل اسکاتلندی ها دامن پوشیده بودند و در جلوی ساختمان سرگرم گفت و گو با یک مقام عالی رتبه بودند ! از نوع قرار گرفتن افسران و لم دادن مقام مربوطه در اتوموبیل گرانقیمت به این تشخیص رسیدیم .. بعد از ترک مقام ارشد .. چهار تن از افسران انگلیسی به سوی سی - ۱۳۰ حرکت کردند .. وقتی قصد پیاده شدن از هواپیما رو داشتیم ، مانع شده و یکی از ان چهار نفر وارد کابین شد !! او ابتدا گذرنامه های ما رو کنترل کرده و بعد از نگریستن به داخل هواپیما ، شروع به بازخواست نمود !! بهش گفتیم مستر .. این دستور العمل پروازی ما ، این هم اجازه نامه وزارت امور خارجه و مشخص شدن پرواز مون .. مشکل کجاست ..۱!؟ همان طور که عرض کردم ، طرف انگار با بچه آشپز های قصرش حرف می زد ، با بی اعتنایی سرگرم بررسی مدارک بود .. خیلی دلم می خواست با یک کشیده آبدار به او حالی کنم که تحقیر چه مزه ای داره .. اما باز جلوی خودم رو گرفتم .. !!

[b][color=red]
اجازه خروج به ناخدا ... ! [/color][/b]

خلاصه بعد از کلی اتلاف وقت وپرسش های بی سر و ته که نشان از کینه و عداوت سیاسی داشت ، بعد از تماس با مقامات ارشد خود ، تنها اجازه دادند مسافر ما جناب ناخدای خوش مشرب هواپیما رو ترک کنه .. !! البته از اول هم برنامه ما این بود که او بعد از توقفی کوتاه در صلاله و انجام کار های خود ، برای بازدید از کمپ بزرگ ایرانی ها به میدوی برگردانده شود .. وقتی به ناخدا پیغام دادیم که حتمآ به سفارت ایران و شخص سلطان قابوس مراتب بدرفتاری بی جهت انگلیسی ها رو اطلاع دهد ، مستر انگلیسی با کمال تعجب لب به سخن گشوده و با زبان سلیس فارسی خطاب به ناخدا گفت .. بهتره این کار رو نکنی چون به ضرر شماست و بیشتر معطل خواهید شد !! در اون جا بود که به نقش سرویس های ایتلیجنت سرویس و دستگاهای جاسوسی انگلستان ایمان آوردیم .. جالب این که در تمام مدتی که او در کابین بود و به اصطلاح حال گیری می کرد ، ما هم به زبون خودمون بار ها او و خانواده سلطنتی مخصوصآ ملکه مادر رو تا دلتون بخواد حسابی نوازش و شرمنده کرده بودیم !! داخل هواپیما به دلیل پرواز در ارتفاع بالا مدتی خنکی خودش رو حفظ کرده بود .. ولی کم کم به خاطر تابش اشعه خورشید ، گرمای درون کابین غیر قابل تحمل می شد ! و از ان جا که طرف زبون ما رو می دونست ، از روش چشمک و اشاره به یک دیگر حالی کردیم که باید بزنیم بیرون .. ! و در یک لحظه مناسب همگی از هواپیما بیرون امده و زیر سایه یکی از بال ها مستقر شدیم .. !! خود انگلیسی هم انگاری از خدا خواسته باشد ، بدون هیچ واکنشی و در حالی که حسابی عرق کرده بود ، به ما پیوست .. !!


منبع سايت اقاي بهروز مدرسي
http://oldpilot.blogfa.com/post-677.aspx

[javadjab 4]

[quote]من فقط به این دلیل وارد بحث شدم که این دوستمون داشتند، تحریف میکردند. وگرنه صد سال این حرف ها رو من نمیزنم[/quote]

در مورد این جملت در مورد طراح عملیات ثامن الئمه یکم تحقیق کن ببین کی دروغ و تحریف میکنه
[quote]طراحش که سپاه بود.[/quote]

اگر حرف تو درست بود من دیگه هیچ نظری توی این سایت نمیدهم

[embassador 3]

[quote][quote]من فقط به این دلیل وارد بحث شدم که این دوستمون داشتند، تحریف میکردند. وگرنه صد سال این حرف ها رو من نمیزنم[/quote]

در مورد این جملت در مورد طراح عملیات ثامن الئمه یکم تحقیق کن ببین کی دروغ و تحریف میکنه
[quote]طراحش که سپاه بود.[/quote]

اگر حرف تو درست بود من دیگه هیچ نظری توی این سایت نمیدهم[/quote]

================================================
آخه چرا؟
چرا ردو بدل كردن اطلاعات اين قدر سخته براتون؟ اخه اين چه رفتاريه؟ مگه هدف شما از شركت در اين فروم ها افزايش هم انديشي و مشاركت در پيشبرد اطلاعات جمع( واو! احساس مسئول بودن گرفت منو!!! ) نيست؟
اگه ايشون درست بگن، اطلاعات شما اصلاح ميشه! چرا ديگه نظر ندي؟ برعكسش هم دقيقا همينه!
دو منبع براتون ميذارم:
1-كتاب سيري در جنگ ايران و عراق جلد اولّ؛خونين شهر تا خرمشهر از انتشارات مركز مطالعات و تحقيقات جنگ سپاه پاسدارن
«ص 71 عمليات ولايت فقيه از مدتها پيش طراحي و بلافاصله پس از حذف بني صدر، با رمز "فرمانده كل قوا-خميني روح خدا" ، در 23 خرداد 1360 در جبهه آبادان و از محور دارخوين به اجرا در آمد.
طراحي و پيشنهاد شكستن حصر آبادان با تاكيد حضرت امام كه فرمودند" حصر آبادان بايد شكسته شود"، از مدت ها پيش مورد نظر طراحان جنگ و فرماندهان سپاه بود،ليكن كار شكني بني صدر مانع از تحقق آن ميگرديد. پس از حذف بني صدر،زمينه عملياتي شدن اين طرح با نام "عمليات ثامن الائمه" به وجود آمد و در تاريخ 5/7/1360 اجرا شد. بدين ترتيب اولين همكاري سپاه و ارتش در اين عمليات و در مقياس وسيع، به منصه ظهور رسيده و تحقق يافت.
....ص72 ، ...علاوه بر اين، اعتماد رزمندگان اسلام به اتخاذ تاكتيك هاي ابتكاري در جنگ و همچنين شكل گيري همكاري ارتش و سپاه و باور و اعتقاد نيروهاي نظامي كلاسيك به نيروهاي انقلابي، بخشي از دستاوردهاي مهم اين عمليات بود.
2- "اطلس نبردهاي ماندگار " نيروهاي زميني در هشت سال دفاع مقدس-گرد اورنده سرهنگ پياده ستاد مجتبي جعفري ، سازمان ايثارگران-مركز پژوهشهاي دفاع مقدس
«ص64-عمليات آفندي ثامن الائمه
حصر آبادان بايد شكسته شود. اين فرماني بود كه در 14 آبان 1359 توسط فرماندهي كل قوا حضرت امام خميني(ره) خطاب به [color=red]همه نيروهاي مسلح[/color] به ويژه ارتش جمهوري اسلامي ايران صادر گرديد. بر اساس اين فرمان لشكر 77 ثامن الائمه از فروردين سال 60 مسئوليت منطقه عمليتي خرمشهر و آبادان را از فرماندهي اروند دريافت نمود و با احداث جاده «وحدت»، ترددهاي جزيره آبادان را از دريا به خشكي تغيير مسير داد.طرح مذكور پس از بازبيني در 15/6/1360 به قرارگاه ارسال و نهايتا در 26/6/1360 طرح نهايي تصويب و براي اجرا به لشكر ابلاغ شد......[color=darkred]طراحي و فرماندهي، و اجراي اين عمليات توسط نيروي زميني ارتش با شركت و همكاري يگانهايي از سپاه پاسداران صورت پذيرفت.[/color]2
نكته جالب در اين عمليات:
1- در پايان عمليات اسراي عراقي از مقابل فرمندهان عالي رتبه ارتش جمهوري اسلامي ايران شهيد سر لشكر ولي الله فلاحي و سرهنگ ظهيرنژاد رژه رفته و سرتيپ جوادي فرمانده عمليات و فرمانده لشكر 77 ثامن الائمه براي اسرا حدود 20 دقيق به زبان عربي سخنراني كرد.
2- روز بعد از عمليات فرماندهان عالي رتبه ايران هنگام بازگشت به تهران بر اثر سقوط هواپيما به شهادت رسيدند:
سرلشكر شهيد [color=red]ولي الله فلاحي [/color]رئيس ستاد مشترك ارتش، [color=red]سيد موسي نامجو [/color]وزير دفاع، [color=red]جواد فكوري [/color]فرمانده نيروي هوايي ارتش، [color=red]يوسف كلاهدوز [/color]و [color=red]محمد جهان آرا [/color]از فرماندهان سپاه پاسداران!
ميبينيد كه فرماندهان بزرگ ارتش و سپاه در عمليات ، در صلح و در شهادت با هم شريك بودن!!!
===========================================================
باز ه اگر دوستان منابع مستند ديگري دارند،‌بذارند همگي با هم استفاده ميكنيم!

[REZAT1980 3,414]

[quote][quote]من فقط به این دلیل وارد بحث شدم که این دوستمون داشتند، تحریف میکردند. وگرنه صد سال این حرف ها رو من نمیزنم[/quote]

در مورد این جملت در مورد طراح عملیات ثامن الئمه یکم تحقیق کن ببین کی دروغ و تحریف میکنه
[quote]طراحش که سپاه بود.[/quote]

اگر حرف تو درست بود من دیگه هیچ نظری توی این سایت نمیدهم[/quote]

نمیدونم که شما واقعا تحقیق رو چی میدونید؟ من از افرادی که در زمان مذکور از فرماندهی گردان بالاتر بودند، سوال کردم، گفتند که طراحی با سپاه بود و به هیچ وجه فرماندهی جنگ با ارتش نبوده.

این دوستمون هم اینجا مطالبی آوردندکه تو اولی نقش سپاه رو در طراحی و اجرا بیشتر میدونست ولی در دومی میگه ارتش طراح و عامل بوده.

--------------

جالبه شما از این همه مطالبی که من گفتم، فقط همین یه مورد رو دیدید.

[sina12152000 59]

بعلت انحراف موضوع تاپیک قفل شده و منتقل شد.

[ghermez 750]

[color=#0000cd][size=6]قسمت اول[/size][/color]

[font=times new roman,times,serif]
[size="4"]بیشتر نواحی عمان تا پس از جنگ جهانی دوم به صورت کامل جستجو نشده بود و حتی نمودارهای تاکتیکی خلبانها شامل عبارتی مانند "اطلاعات کمکی ناکافی" یا "حداکثر ارتفاع ... تخمین زده می شود" بود. در تابستان درجه حرارت به 57 درجه سانتیگراد می رسید و بیشتر کشور خشک وکم باران بود و طوفان شن در آن می وزید. [/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]آشکار است که تحت چنین شرایطی هیچ تمدن معنی داری نمی تواند در این نواحی رشدیابد و از روز آفرینش انسان تا قرون جدید هیچ توسعه معنی داری در آن اتفاق نیافتاده است. در قرن هجدهم بریتانیایی ها به موقعیت استراتژیک عمان در ورودی تنگه هرمز پی بردند و سعی کردند تا روابط خوبی با سلطان عمان برقرار کنند. سربازان بریتانیایی حکومت محلی را پشتیبانی می کردند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]تنها اتفاق جدید در عمان تولید مقادیر زیادی نفت خام است. کیفیت نفت خام عمان به گونه ای است که می توان آن را مستقیما داخل باک ماشینهای دیزل ریخت. در ابتدای قرن بیستم بریتانیا سعی کرد تا از منابع نفتی و راه های دریایی مورد علاقه اش به وسیله بستن پیمان نامه هایی موفق حفاظت کند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b]نزاع با سعودی[/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]اولین درگیریهای عمان پس از سال 1945 با عربستان سعودی بر سر منطق مرزی مخصوصا نقطه کلیدی واحه بورایمی اتفاق افتاد. هنگامی که مشخص شد این ناحیه دارای ذخایر بالقوه نفتی است در روز 31 آگوست 1952 گروهی از سربازان سعودی به استعداد 80 نفر در روستای حماصا مستقرشدند. دولت بریتانیا به سرعت اعتراض کرد و واکنش نظامی سریعی نشان داد. درحالیکه یک نیروی زمینی عمانی به سمت روستا به راه افتاد، 3 فروند بمب افکن ومپایر از اسکادران ششم که توسط چند فروند والتا پشتیبانی می شدند از شارجه بکارگرفته شدند. هواپیماها از ارتفاع پایین شروع به پخش اعلامیه کردند و مذاکره با ریاض به حل ابتدایی بحران انجامید.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]به هرحال، سعودی از نتیجه ناراضی بود و پس از کندشدن مذاکرات در سال 1953 بریتانیا با اعمال نفوذ مانع سرمایه گذاری در سعودی شد و نیروی هوایی سلطنتی ومپایرها را به به شارجه بازگرداند. به خاطر خراب شدن باند فرودگاه محلی توسط جتها آنها را با 4 فروند متئور از اسکادران 208 تعویض کردند و از آوریل 1953 2 فروند لانکستر از مالتا و عراق به جای متئورها فرستادند. احتمالا تعهدات بریتانیا در ناتو آنها را مجبور کرد تا لانکسترها را با چند هواپیمای حمل ونقل والتا جایگزین کنند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]بریتانیا دقت می کرد تا دیگران از حضور هواپیماهای شناسایی اش در منطقه آگاه باشند. حضور این هواپیماها از وقوع درگیری دیگری با سعودی جلوگیری می کرد. در آن زمان سعودی یک نیروی نظامی واقعی در اختیار نداشت اما شرکت نفتی سعودی-آمریکایی آرامکو ،که تولید نفت عربستان را در دست داشت، نیروهای نظامی خود را ،که تعدادی هواپیمای حمل و نقل سی-46 و بمب افکن بی-26 را شامل می شد، درمنطقه مستقرکرده بود. خدمه با تجربه این هواپیماها از داوطلبان جنگ دوم جهانی بودند و می دانستند که چگونه از خود دفاع کنند. به علاوه، آمریکایی ها قراردادی بسته بودند که به آنها اجازه استفاده از فرودگاه ظهران را به مدت 5 سال از سال 1951 به بعد می داد. این قرارداد در سال 1956 دوباره تمدید شد. بنابر این آشکار بود که یک درگیری نظامی با عربستان در حقیقت به جنگ با آمریکا می انجامد و این امر خارج از علایق دو طرف بود.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در ژانویه 1955 بریتانیا اعلام کرد که هواپیماهای سعودی به حریم منطقه ظفار در عمان تجاوزکرده اند. والتهای مستقر در عدن 4 ماه را صرف مراقبت از منطقه کردند اما هیچ هواپیمای دیگری را رهگیری نکردند. به هرحال در سپتامبر 1955، هواپیماهای حمل و نقل سعودی درحال نفوذ دادن جاسوس به منطقه توقیف شدند. بریتانیا شروع کرد با استفاده از هواپیماهای حمل ونقل یک واحد دیگر عمانی را وارد منطقه کردند. جاسوسان سعودی به سرعت دستگیرشدند و به بریتانیا فرستاده شدند. عملیات در روز 27 اکتبر1955 تمام شد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b]جنگ آرامکو[/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]به هرحال فعالیتهای سعودیها متوقف نشدند. آنها امام قلیب بن علی که در نضوا بود محاکمه کردند چراکه به حکومت سلطان عمان ،سعید بن تیمور، صحه گذاشته بود. سلطان عمان تصمیم گرفت که واکنش نشان دهد و در 15دسامبر1955 یک واحد از نیروهای نظامی عمان توسط هواپیماهای بریتانیا برای اشغال نضوا فرستاده شدند. برادرامام طالب که از ادعای سعودیها پشتیبانی می کرد به عربستان فرارکرد. طالب در آنجا توسط آرامکو پشتیبانی شد و ارتش آزادی بخش عمان را تاسیس کرد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در 2 سال بعدی نیروهای بریتانیا به صورتی ثابت از منطقه مورد مناقشه پاسداری کردند اما هیچ اتفاق مهمی نیافتاد تا ژوئن 1957 که طالب نیروهایش را برای حمله به مسقط فرستاد. درعرض 1 ماه طالب بیشتر منطقه را اشغال کرد. در مواجه با احتمال از دست رفتن بیشتر نواحی مرکزی عمان، سلطان از بریتانیا درخواست کمک کرد و لندن دستور مداخله نظامی داد. در آن زمان نیروی هوایی سلطنتی هواپیماهای ونوم اسکادران 6 و 24 را در شارجه دراختیار داشت. از 24 جولای به بعد جنگنده-بمب افکنهای بریتانیا در چند نقطه مانند نضوا، تنوف و فیرق استحکامات طالب را زیر حمله قراردادند. وضعیت ارتش آزادیبخش عمان نگران کننده شد. تمام تحرکات روزانه آنها با تهاجم هوایی روبرو می شد و کمی بعد متوقف شدند. در 30 جولای ونومها با متئورهای اسکادران208 و کانبراهای اسکادران 38 تقویت شدند و حملات هوایی شدت یافتند. یک هفته بعد، در روز 7 آگوست، نیروهای زمینی به سمت منطقه اعزام شدند و فیرق و نضوا را اشغال کردند. این حمله باعث شد تا نیروهای طالب به سمت کوه سبز ،جایی که عملیات هجومی امکان ناپذیر بود، عقب نشینی کنند. در نتیجه بریتانیا تصمیم گرفت که سربازانش را به خانه برگرداند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]طبیعتا شورشی ها به سرعت ابتکارعمل را در دست گرفتند و نیروی هوایی سلطنتی و نیروهای عمان برای نابودکردن آنها در جنگی جدید وارد شدند. نیروی هوایی سلطنتی بیشتر بر حفاظت از مرز سعودی تمرکز کرد تا شاید جلوی رسیدن تسلیحات به شورشیها را بگیرد. به هرحال درهنگام نیاز، نیروی هوایی سلطنتی مجبور بود که برای سربازان عملیات پشتیبانی نزدیک هوایی انجام دهد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]این درگیریها به مدت چند سال ادامه یافت. در سال 1959 فعالیتهای نیروی هوایی سلطنتی افزایش یافت و در نهایت بریتانیا تصمیم گرفت تا شورش را خاتمه دهد. ناوهواپیمابر اچ.ام.اس بولوارک وارد منطقه شد و در یک تهاجم هوایی یک روزه درماه جولای 77 سورتی پرواز توسط جنگنده-بمب افکنهای سی هاوک و سی ونوم انجام شد. پس از آن بریتانیا اسکادرانهای آ و دی از سرویس ویژه هوابرد و کشنده های کنیان را به خدمت گرفت. از شب 26 تا 27 ژانویه 1959 تهاجم زمینی به کوه سبز صورت گرفت. 3 روز بعد با اشغال روستاهای کلیدی منطقه مقاومت درهم شکست و شورش به شکست انجامید.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]نیروی هوایی سلطنتی و سرویس ویژه هوابرد در میانه فوریه 1959 از عمان بیرون کشیده شدند اگرچه بریتانیا واقعا قصد نداشت که آنها را در آن زمان کاملا عقب بکشد. درمقابل، یک نیروی نظامی مشروط درعمان باقی ماند و سلطان مجبورشد که نیروی هوایی خود را تشکیل دهد تا نقش پلیس هوایی کشور را برعهده بگیرد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b]روزهای کلوب خلبانهای پیر[/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در حقیقت ایجاد نیروی هوایی عمان قبلا در سال 1958 آغاز شده بود و در مارس 1959 با تأسیس رسمی نیرو به اوج خود رسید. اولین هواپیماهای این نیرو 2 فروند سی.سی.مارک1 پایونیر بودند که از اسکادران 78 نیروی هوایی سلطنتی ترخیص شدند. این هواپیماها در پایگاهی در عدن -امروزه در جنوب یمن- مستقرشدند. به زودی 3 فروند هواپیمای پرووست به آنها ملحق شدند. این هواپیماها به مسلسل برونینگ، 2 بمب 120کیلوگرمی و 6راکت مسلح بودند. علاوه بر پرووستها، سومین پایونیر و سال بعد 4 فروند بیورز به نیروی هوایی عمان ملحق شدند. مرکز نیروی هوایی عمان در بیت الفلج در نزدیکی مسقط قرارداشت. خلبانها و تکنسینها همگی بریتانیایی بودند. اولین فرمانده نیرو مارشال هوایی بی آتکیسون بود. گستردگی درگیریها باعث شد تا تعداد اندکی از عمانی های تحصیل کرده ،که برای کارهای فنی مناسب بودند، به این نیرو ملحق شوند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]شرایط کاری بریتانیایی ها بسیار سخت بود. درجه حرارت در تابستان به 42 درجه می رسید و در کابین خلبان درجه حرارت 84 درجه نیز ثبت شده است. مشخصات فنی هواپیماها و روغن آنها باید اصلاح می شد و باید لایه ای روی سطح فلزی هواپیماها کشیده می شد تا از سوختن پوست در اثر لمس اتفاقی بدنه هواپیما جلوگیری شود.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در ابتدا، بیاورها مهمترین هواپیماهای نیروی هوای عمان بودند. این نیرو توسط بعضیها "کلوب پرواز پیرمردها" نامیده می شد. در آن زمان هنوز درعمان جاده ای وجودنداشت. با افزایش شورشهای قبیله ای نیاز فوری پشتیبانی نیروی زمینی و پاسگاه های پلیس توسط باندهای شنی و ماسه ای که بیشترشان کمتر از 300متر طول داشتند تامین می شد. خلبانها از یک پاسگاه به پاسگاه دیگر پرواز می کردند، سرویس هواپیما و سوختگیری آن را انجام می دادند، زیر بال هواپیمایشان می خوابیدند و ناوبری می کردند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b]مشکلات در ظفار[/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در سال 1965، جبهه آزادی بخش ظفار در جنوب عمان در برابر قوانین سلطان بن تیمور تشکیل شد. در آن زمان جمعیت ظفار 40000 نفر بود (کل جمعیت عمان 750000 نفر بود) و حرکات انقلابی توسط شرایط سخت زندگی مردم محلی تشدید می شد. مردم هنوز در شرایط قرن 14 زندگی می کردند. در ابتدا، شورشیان ناامید توسط سعودی، مصر و عراق پشتیبانی می شدند اما پس از مدتی کمونیست چینی در میان آنها پا گرفت و اراده قبایل برای آتش بس سست شد.؟؟؟؟[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]شورشیان در 9 ژوئن 1965 چند عملیات برضد پاستگاه های پلیس و پایگاه های ارتش انجام دادند و به سرعت کنترل منطقه را جز سواحل ظفار در دست گرفتند. حتی پایگاه نیروی هوایی سلطنتی در سلاله تهدید شد و مجبور شدند تا آن را سنگربندی کنند. نیروهای عمانی در عملیات در نواحی ناهموار کوهستانی مشکل داشتند و پرووستهای نیروی هوایی عمان نتوانستند آنها را به خوبی پشتیبانی کنند. وقتی که بریتانیا در سال 1967 عدن را تخلیه کرد وضعیت بدترشد و شورشیان پایگاه هایی در یمن جنوبی ایجادکردند. یمن جنوبی به زودی به پشتیبانی از شورشیان ظفار پرداخت. در همان سال آنها جبهه مردمی آزادی خلیج عرب را تشکیل دادند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b]استرایک مسترهای عمانی[/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]کار مشترک بریتانیایی ها و نیروی هوایی عمان به صورت شایسته ای بر اساس متقاعد کردن سلطان از دنبال کردن الگویی سعودی ها بود و در ماه می 1967 به خرید 4 فروند هواپیمای آموزشی استرایک مستر مارک-82 با قابلیت پشتیبانی نزدیک منجر شد. در آوریل 1968، قبل از تحویل اولین هواپیما، برنامه ریزی برای سازماندهی یک اسکادران کامل از این هواپیماها در حال انجام شدن بود و پس از آن تعداد هواپیماهای سفارش داده شده به 12 فروند افزایش یافت.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/soaf_strikemaster_01.jpg[/IMG][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=red][size=3]استرایک مستر مارک-82 به همراه مهمات کامل و آماده برای اجرای مأموریت در فرودگاه صلاح الدین در سال 1972[/size][/color][/size][/font]

[font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در هفتم آگوست شورشیها اولین عملیات بزرگ خود را با حمله به فرودگاه صلاح الدین ،مرکز ظفار، در فاصله 110 کلیومتری مرز یمن با خمپاره انجام دادند. این پایگاه در اختیار بریتانیا بود. در اثر این حمله شهردار شهر مجروح شد. گزارشهای اعراب از این حمله پر شور تر بود: بر اساس ادعای رادیو بغداد 49 سرباز بریتانیایی در این حمله کشته شدند و یک فروند هانتر نیروی هوایی سلطنتی سقوط کرد. آن چه از آن اطمینان داریم این است که در سال 1969 شورشی ها به سمت ساحل پیشروی کردند و شهر راخیوت را تصرف کردند. به دلیل دفاع هوایی شورشی ها ،که روز به روز خطرناک تر می شد، نیروی هوایی عمان ناچار شد تا مرکز عملیات خود را به سلاله ،970 کیلومتر به سمت شمال، منتقل کند هرچند که سرفرماندهی این نیرو در مسقط باقی ماند. حال تعداد بیشتری از سربازان بریتانیایی درگیر جنگ عمان شده بودند که در میان آنها یک اسکادران از سربازان سرویس ویژه هوابرد هم حضور داشتند. اولین عملیات آنها تعقیب داوطلبان عراقی بود که در در شبه جزیره موساندام نفوذکرده بودند. برای پشتیبانی از این نیروها چند فروند هواپیمای باری سی-47 تازه تعمیر شده در سال 1968 توسط بریتانیا خریداری شد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]با وجود افزایش مشکلات، و این حقیقت که در آن زمان شورشی ها تمام استان ظفار را در اختیار داشتند، سلطان عمان درباره افزایش اقدامات دفاعی در تردید بود. بریتانیا فهمیده بود که اگر وضعیت نظامی را به سود خود عوض نکند موقعیت خود را در عمان از دست داده است. در روز 23 ژولای 1970 یک کودتا صورت گرفت و شاهزاده قابوس بر تخت سلطنت نشست. عصر جدیدی در عمان آغازشده بود.[/size][/font]
[font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/soaf_first_caribou.jpg[/IMG][/font]
[font=times new roman,times,serif][center][size="4"][color=red][size=3]نیروی هوایی عمان سه فروند دی.اچ.سی کاریبوس را در اختیار گرفت که یک فروند پس از تعمیر و ورود به سرویس در زمان فرودآمدن آسیب دید. این عکسی از اولین هواپیماست که در سال 1970 به عمان تحویل داده شد.[/size][/color][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]سرویس ویژه هوابرد آموزش به سربازان عمانی را آغازکرد. همزمان برنامه ای جهت بالابردن استانداردهای زندگی و حقوق اجتماعی در مناطق شورش زده به اجرا گذاشته شد. در این اوضاع، هواپیماهای جدیدی توسط بریتانیا برای استفاده در عمان سفارش داده شد. هواپیماهای شورت اسکای وان و دی.اچ.سی-4 جایگزین هواپیماهای قدیمی سی-47 شدند و سفارش استرایک مسترها به 24 فروند افزایش یافت. پس از خرید 4 فروند هلیکوپتر بل-206، 8 فروند بل-205، دو فروند بل-212 و 4 فروند بل-214یک مرکز هلیکوپتری هم تأسیس شد. در ابتدا این هلیکوپترها عمدتا توسط پلیس بکار برده می شد اما بعدتر تعدادی از آنها به نیروی هوایی عمان داده شد تا برای پشتیبانی سربازانی که آن زمان از طریق سعودی ها مسلح شده بودند بکاربرده شوند. نهایتا هوانیروز ایران هم دو اسکادران بل-205 به همراه خدمه کامل به عمان اعزام کرد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/so_iiaa_bell_214a_in_oman_1972.jpg[/IMG][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=red][size=3]یک فروند از اولین بل-214 هایی که در عمان بکارگرفته شدند در حال تعمیر در سال 1972 [/size][/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در کوشش برای تأمین مناطق شرق سلاله و توقف ارسال سلاح از یمن برای شورشیان، بریتانیا یک عملیات تعرضی را به اجرا درآورد. در روز 21 فوریه 1971 سربازان سرویس ویژه هوابرد ، با پشتیبانی استرایک مسترها، شهر سوده را آزاد کردند. در اکتبر عملیات جاگوار اجرا شد که در طی آن پاسگاه های بیشتری در جیبجات و مدینات ساخته شدند. نیروی ویژه هوابرد در جنگ دست بالا را داشت اما این نیروی هوایی عمان بود که با پشتیبانی هوایی خود از پیروزی های به دست آمده حفاظت می کرد. اسکای وان ها پشتیبانی لازم از پاسگاه های دور افتاده را انجام می دادند. این امر به خاطر توانایی این هواپیما در فرود و برخواست از زمینهای خاکی و ناآماده بود. بل-214 ها مانند جنگ ویتنام برای حمل سربازان، حمل ملزومات و مهمات و تخلیه مجروحان بکارگرفته می شدند. برای مثال یک هنگ از سربازان عمانی برای حمله به شهر سارفیات بکارگرفته شدند که از همان ابتدا در حلقه محاصره قرار گرفتند اما هلیکوپترها و اسکای وان ها تا زمان شکسته شدن محاصره آذوغه و مهمات آنها را تأمین کردند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]مشکل بعدی شلیک توپخانه از داخل خاک یمن جنوبی بود. این مسئله سبب شد تا اسکای وان ها و هلیکوپترها را در پروازهایی در طول مرز بکارگیرند و ناچارشوند تا استرایک مستر ها را برای بمباران اهدافی در هاوف، جدیب و هابروت اعزام کنند. یمن جنوبی به سرعت در برابر این حملات اعتراض کرد و ادعا کرد که بریتانیا قصد دارد تا اهدافی را در نزدیک سکوترا هدف قرار دهد.[/size][/font]

[font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/soaf_skyvan_01.jpg[/IMG][/font]
[color=#FF0000][font=times new roman,times,serif]
[size="3"]اسب کاری نیروی هوایی عمان در اواخر دهه 60 و اوایل دهه هفتاد میلادی اسکای وان 3-ام بود. این هواپیماها توسط خدمه بریتانیا و در سخت ترین شرایط کاری جهان پرواز می کردند. این هواپیماها بیش از 2200 ساعت پرواز در طی یک ماه انجام می دادند. علاوه بر پروازهای نظامی آنها قسمت عمده از عملیات "قلبها و افکار" بودند که نه تنها به سادگی و استحکام بلکه به قابلیت سرویس دهی بالا تحت شرایط سخت نیاز داشتند.[/size][/font][/color][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b]نبرد مرباط[/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]شورشی ها در زمان آغاز حملات نیروهای دولتی واکنشی نشان ندادند. آنها در حالیکه تدارکات خوبی داشتند پنهان شدند. زمانی که حملات هوایی به انبارهای تدارکاتی شورشیان آغازشد، به هرحال، آنها یک حمله بزرگ را در فصل موسمی به راه انداختند. در شب 18 -19 جولای 1972 تعداد 250 چریک به شهر مرباط حمله کردند. شورشی ها با پشتیبانی مسلسلهای سنگین، خمپاره انداز، تفنگهای بدون عقب نشینی 75 میلیمتری و موشکهای ضد تانک کارل گوستاو به هدف خود نزدیک شدند اما توسط یک گشتی پلیس کشف شدند وعنصر غافلگیری را از دست دادند. سربازان عمانی و بریتانیایی و پلیس در سه نقطه شهر به مقاومت پرداختند. این نقاط عبارت بودند از پایگاه آموزشی بریتانیا ، به همراه سربازان سرویس ویژه هوابرد، پایگاه شبه نظامیان عمانی و پاسگاه پلیس به همراه یک قبضه هویتزر 25 پوندی زمان جنگ جهانی دوم. در اولین ساعات نبرد، این توپ قوی ترین سلاح بود اما زمانی که اولین حمله شورشیها شکست خورد و نبرد به صبح فردا کشیده شد پشتیبانی هوایی نیز درخواست شد. سربازان نیروی ویژه هوابرد اهمیت این توپ را دریافتند و یک اسکادران را به پاسگاه پلیس فرستادند تا به آنها در استفاده از توپ کمک کنند. بقیه سربازان سرویس ویژه هوابرد با مسلسل کالیبر 50 و مسلسلهای چند منظوره از سقف پایگاهشان با شوروشی ها درگیر شدند. آنها از خمپاره هایی که در حیاط پایگاهشان داشتند هم استفاده کردند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]شورشی ها به اهمیت توپ پی بردند و تمام تلاش خود را بر علیه پاسگاه پلیس متمرکز کردند و از آتش جناحی که نیروی ویژه هوابرد بر سرشان می ریخت چشم پوشی کردند. در اوج درگیری بر سر تصرف پاسگاه پلیس 3 سرباز دیگر نیروی ویژه هوابرد برای تأمین توپ به پاسگاه پلیس رفتند. شورشی ها به دلیل وجود ابرهای کم ارتفاع انتظار حملات هوایی را نداشتند. به هرحال خلبانهای بریتانیایی شجاعت بیشتری از خلبانهای یمنی داشتند و با پرواز در ارتفاع پایین به شورشیان حمله کردند. تکرار این حملات پیشروی شورشیان را متوقف کرد در حالیکه حمله بر علیه انبارها و مواضع سلاح های سنگینشان توانایی آنها را در ادامه نبرد خنثی نمود. در کنار آن، نیروی هوایی عمان فرصت کرد تا 33 سرباز دیگر سرویس ویژه هوابرد را وارد منطقه نبرد کند. شورشیان پس از تحمل تلفات سنگین عقب نشینی کردند و هیچ گاه عملیاتی در این ابعاد را انجام نداد.[/size][/font]
[font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در سال 1972 مقدورات نیروی هوایی عمان بدین قرار بود:[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]-[size=1] [/size]اسکاداران ضربت شامل شامل 12 فروند استرایک مستر که در فرودگاه بیت الفلج مسقط مستقر بودند و بعدتر به فرودگاه عذیبیه واقع در غرب مسقط منتقل شدند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]-[size=1] [/size]اسکادران هلیکوپتر شامل 8 فروند بل-205، 4 فروند بل-206 مستقر در بیت الفلج.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]-[size=1] [/size]اسکاداران پشتیبانی هوایی شمال 2 فروند کاریبوس، 8 فروند اسکای وان مستقر در سلاله. (فرمانده اسکای وان ها ستوان جرج پاول بود.)[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]-[size=1] [/size]پروازهای تشریفاتی واقع در بیت الفلج.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]تمام این واحدها تحت فرمان فرمانده اسکادران پیتر هولم ،فرمانده فرماندهی تاکتیکی نیروی هوایی عمان بودند. لازم به ذکر است که در آن زمان فرمانده نیروی هوایی عمان فرمانده پی.جی هیرست و فرمانده کل ارتش عمان سرتیپ جان دی.سی گراهام بود که تمام 6 گردان رزمی این کشور و نیروی دریایی عمان را در اختیار داشت.[/size][/font]
[font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/soaf_strikemaster_mk82.jpg[/IMG][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=red][size=3]استرایک مسترها ستون فقرات نیروی هوایی عمان در دهه 70 میلادی بودند. این هواپیماها توسط خلبانهای بریتانیای به پرواز در می آمدند و ارزش خود را در پشتیبانی نزدیک ثابت کردند.[/size][/color][/size][/font]
[font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/soaf_ab-205_and_ab206_1975_photo_agusta-bell.jpg[/IMG][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=red][size=3]یک فروند بل206 (پیش زمینه) به همراه یک فروند بل-205 در آسمان عمان در سال 1975. اولین سری این هلیکوپترها توسط پشتیبانی مالی ایران خریداری شد. پس از آن ایران یک اسکادران کامل بل-205 خود را به عمان بخشید.[/size][/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b][color=black]مداخله ایران[/color][/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=black]در زمانی که نبرد مرباط روی داد بریتانیایی ها بیشتر نیرویهای رزمی خود را از خاورمیانه بیرون کشیده بودند. آنها در نهایت نشان دادند که به درگیر شدن بیشتر در عمان علاقمند نیستند و تنها علاقه دارند تا پایگاه مهم شان ،که همزمان آمریکایی ها هم از آن استفاده می کردند، در جزیره مسیره امنیت داشته باشد. در این پایگاه تأسیسات حیاتی ارتباط از راه دور نصب شده بود. در کنار آن با تجربه ای که سلطان قابوس جوان درباره نفوذ بریتانیا بر روی پدرش داشت وی علاقه نداشت تا کاملا به بریتانیا وابسته شود. بنابراین، او از دیگر کشورهای دوست درخواست کمک کرد. پاکستان گروهانی به استعداد 100 نفر و اردن یک گردان نیروی مخصوص به عمان اعزام کردند. اما به هرحال، بزرگترین کمک از جانب شاه ایران فرا رسید. در حقیقت واکنش ایران نسبت به درخواست سلطان قابون آن چنان بود که گویی شورشیان ظفار تمام سواحل جنوب ایران را اشغال کرده اند.[/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=black]قبلا ، در سال 1971، محمدرضا شاه پهلوی اظهار کرده بود که ایران در برابر هیچ عمل خصمانه ای که آزادی عبور از خلیج فارس و تنگه هرمز را به خطر بیاندازد مدارا نخواهد کرد. از آنجا که قسمتی از این آبراهه در آبهای ساحلی عمان واقع شده بود از دید ایران لازم بود تا عملیاتی برای کمک کردن به عمان شروع شود. بنابراین به نیروی دریایی ایران دستور داده شد تا یک پایگاه جدید در بندرعباس تأسیس کند و بیشتر تأسیسات خود را از خرمشهر به آنجا منتقل کند. همزمان، به نیروی هوایی ایران دستور داده شد تا ساخت پایگاه تاکتیکی خود در نزدیک بندرعباس را هر چه زودتر تمام کند و پایگاه دیگری در چابهار ایجاد کند. این پایگاه در اواخر دهه 70 به پایان رسید. ایران خیال داشت تا نیروی هوایی و دریایی خود را چنان گسترش دهد تا بتواند از تمام آبهای بین بحرین و مرز پاکستان دفاع کند. شاه تنگه هرمز را "شاهرگ حیاتی" ایران نامیده بود و حاضر بود تا به هر قیمتی از آن دفاع کند و تمام این آماده سازی ها مقدمه ای برای آغاز حرکت بعدی وی بود. در روز 30 نوامبر 1971، یعنی همان زمان که آخرین سرباز بریتانیایی از خلیج فارس خارج شد، یک نیروی رزمی مختلط از ارتش ایران یک عملیات سریع برای تأمین جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک انجام داد. به همراه جزایر قشم، لارک و هرمز ، که قبلا در اختیار ایران بودند، این جزایر هلالی را تشکیل می دادند که دهانه ورودی تنگه هرمز را پوشش می داد در حالی که نیروی هوایی ایران مطمئن بود که با پرواز فانتوم هایش امارات کوششی در جهت عقب راندن ایران از جزایر سه گانه انجام نخواهد داد.[/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=black]در حالیکه شاه جای پایش را در خلیج فارس محکم می کرد، قابوس سعی می کرد جای پایش را در عمان محکم کند و حال هر دو پادشاه قصد داشتند تا نه تنها شورشیان را در ظفار مهار کنند بلکه آنها را کلا پاکسازی کنند. قابوس می دانست که بدون کمک گرفتن از بریتانیا نمی تواند در این جنگ به پیروزی برسد. تمامی ارتش او توسط افسران بریتانیایی فرماندهی و هدایت می شد. بنابراین، سیاست او جایگزین کردن آرام و مطمئن بریتانیایی ها به وسیله سربازان یک کشور همسایه و تکیه بیشتر بر دولتهای دوست همسایه بود.[/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=black]در پی توافقنامه ای که بین سلطان قابوس و شاه در دهم نوامبر 1972 منعقد شد 340 سرباز ایرانی در عمان پیاده شدند تا پایگاهی برای استقرار هوانیروز ایران ایجاد کنند. قرار بود که 32 فروند بل-205 و بل-206 در آنجا مستقر شوند. این هلیکوپترها در روز 16 ژانویه 1973 وارد خاک عمان شدند. از این نقطه به بعد تعداد سربازان ایرانی در عمان رو به افزایش گذاشت و به 3200 نفر ،شامل یک تیپ 2400 نفره تفنگداران دریایی، رسید. زمانی که این نیروها در ژانویه 1977 از عمان عقب کشیده شدند بیش از 14682 نفر بودند که 488 نفر از آنها متعلق به نیروی هوایی بودند. به هرحال، به کمک آنها سلطان قابوس به زودی توانست موقعیت خوبی در ظفار پیداکند.[/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/1~1.jpg[/IMG][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=red][size=3]در یک زمان در میانه دهه 70 ایران یک اسکادران هلیکوپتر او.اچ-58 مسلح شده به مسلسل را به عمان فرستاد.[/size][/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][b]نیروی هوایی شاهنشاهی در عمان[/b][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]تا به امروز، تقریبا در رسانه های گروهی مطلب چندانی درباره مداخله نیروی هوایی ایران در جنگ ظفار منتشر نشده است. بعضی از منابع قدیمی تر اذعان می کنند که ایران یک اسکادران فانتوم به عمان فرستاده بود و به سختی می توان چیز دیگری یافت. منابع جدیدتر نیز کاملا از درگیری ایران در جنگ ظفار چشم پوشی کرده اند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]در حقیقت ایران مدتها قبل از 18 ژانویه 1978 در عمان درگیر شده بود. نیروی هوایی ایران زمانی که 4 فروند فانتوم نیروی هوایی ایران در بیت الفلج بر زمین نشستند خود را وارد قضیه کرد. این عملیات با فرود دو فروند هرکولس که نفرات فنی، قطعات و سلاح های مورد نیاز فانتوم ها را حمل می کردند دنبال شد. در روز پس از آن چهار فروند فانتوم ایرانی دیگر در دانشگاه هوایی سلطان قابوس در مسیره بر زمین نشستند و بازهم 2 فروند هرکولس آنها را همراهی کردند. از آن زمان تا 5 سال بعد، نیروی هوایی ایران در استفاده از تأسیسات نظامی عمان و انجام پروازهای نظامی با نیروی هوایی سلطنتی سهیم شدند. پس از آنها نیروی هوایی ایران تعداد پر شماری از فانتومهایش را به صورت چرخشی در فرودگاه های موقت عمان جای داد. حتی هواپیماهای گرانقیمت شناسایی آر.اف-4 نیز در این جنگ شرکت کردند و هر هفته بیش از 4 پرواز شناسایی بر فراز ظفار و یمن جنوبی انجام می دادند و اطلاعات پر قیمتی از دشمن جمع آوری می کردند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]به طور متوسط نیروی هوایی ایران در هر زمان بین 6 تا 10 فروند فانتوم داشت. این تعداد اندک نباید این حقیقت را مخفی کند که یک فروند فانتوم می توانست به اندازه تمام استرایک مسترهای نیروی هوایی عمان مهمات حمل کند. معمولا، دست کم 4 فروند فانتوم به همراه بمبهای مارک-82، پد مسلسل خارجی و دو تیر موشک اسپارو به صورت آماده باش نگه داشته می شدند. نیروی هوایی عمان و نیروی هوایی ایران انتظار داشتند تا خلبانهای ایرانی هر درخواست پشتیبانی هوایی را حداکثر ظرف 15 دقیقه پاسخ گویند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"]سرعت بالا و برد بلند فانتوم ها برای جنگ در عمان بسیار مناسب بود. فانتومها دو برابر سریعتر از استرایک مسترها پرواز می کردند و مهمات بسیار زیادی را با خود حمل می کردند. با این وجود، شورشیان معمولا در گروه های کوچکی فعالیت می کردند و بمباران یک گروه 2 یا 4 نفره با بمب های مارک-82 توسط جتهای پرسرعت خیلی موثر به نظر نمی رسد. به همین دلیل فانتومها را برای حمله به اهداف با ارزش بالا یا خوب محافظت شده ، مانند گروه های بزرگتر شورشیان، مواضع ضدهوایی، اردوگاه ها، انبارهای مهمات و مواضع توپخانه، بکارمی گرفتند. کاپیتان نوسران ،خلبان سابق نیروی هوایی ایران که به عمان اعزام شده بود، درباره خلبانهای ایرانی می گوید: ما ترکیبی از مشکلات قدیمی و جدید در عمان داشتیم و می دانستیم که بعضی از خلبانهای ما عالی عمل نمی کنند، اما ما بر روی بهبود مهارتهایمان به سختی کار می کردیم. عمانی ها به دلیل طرح استتار فانتوم ها بر روی آنها نام مستعار "کبرای شن" گذاشته بودند اما برای ما فانتوم همیشه فانتوم بود. در عوض ما شورشیان را "عدو" نامیده بودیم.[/size][/font]
[font=times new roman,times,serif]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/2~1.jpg[/IMG][/font][font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=red][size=3]یک جفت فانتوم ایرانی بر فراز عمان. آنها در منهدم کردن پایگاه های شورشیان نقش مهمی بازی کردند اما به دلیل نبودن اهداف مناسب همیشه برای انجام عملیات پشتیبانی نزدیک مناسب نبودند. اغلب توپهای آنها از دیگر سلاح هایشان مؤثرتر بود و به همین دلیل اف-4 دی های ایران در عمان همیشه یک پد مسلسل خارجی در زیر بدنه حمل می کردند.[/size][/color][/size][/font]
[font=times new roman,times,serif]
[size="4"][color=red][size=3]منبع:[/size][/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif]
http://wars-and-history.mihanblog.com/post/451[/font]
[font=times new roman,times,serif]
مترجم: رضا كياني موحد[/font]

[ghermez 750]

براي اشنايي بيشتر با جنبش ظفار:


[url="http://www.military.ir/forums/topic/5781-%D8%AC%D9%86%D8%A8%D8%B4-%D8%B8%D9%81%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%AF%D8%AE%D8%A7%D9%84%D8%AA-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B9%D9%85%D8%A7%D9%86/page__hl__%D8%B8%D9%81%D8%A7%D8%B1"]http://www.military..../page__hl__ظفار[/url]

[arminheidari 24,405]

تلفات [list]
[*]در طول مدت حضور نظامی ایران در عمان [color=#000000]۷۲۰ نظامی ایران (از جمله ۵ خلبان) کشته و ۱۴۰۰ نظامی (از جمله ۱۸ خلبان) نیز زخمی شدند. این در حالی است که در طول جنگ ۱۸۷ نظامی عمانی و ۲۴ نظامی انگلیسی کشته شدند.[/color]
[*][color=#000000][background=initial]۱۵[/background][background=initial] سپتامبر[/background] ۱۹۷۵ سقوط یک هلیکوپتر [background=initial]ای‌اچ[/background][background=initial]-۱ کبرا[/background] در اثر هدف قرار گرفتن توسط یک [background=initial]موشک[/background][background=initial] دوش‌پرتاب[/background]. از سرنوشت خلبان اطلاعاتی بدست نیامد.[/color]
[*][url="http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B2%DB%B5_%D9%86%D9%88%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1"][color=#000000]۲۵ نوامبر[/color][/url][color=#000000] ۱۹۷۶:هواپیمای خلبان داریوش جلالی و یعقوب آصفی در طی یک عملیات شناسایی در مرز عمان و یمن جنوبی مورد اصابت آتشبار ضد هوایی/یک فروند موشک دوش‌پرتاب قرار گرفت و سقوط کرد.[/color][sup][url="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86#cite_note-9"][color=#000000][۱۰][/color][/url][/sup][color=#000000] جلیلی ۲۷ روز اسیر بود و بعد از آزادی به ایران بازگشت. ولی کمک خلبان در دوران اسارت کشته شد. جلیلی در سال [/color][url="http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B5%DB%B9"][color=#000000]۱۳۵۹[/color][/url][color=#000000] به جرم دست داشتن در [background=initial]کودتای[/background][background=initial] نوژه[/background] اعدام شد.[/color]
[*][color=#000000][background=initial]۲۳ دسامبر[/background][/color][color=#000000] ۱۹۷۶ هواپیمای خلبان علی اشرافیان مورد اصابت یک فروند موشک ضدهوایی قرار گرفت و سقوط کرد. خلبان به اسارت شبه نظامیان درآمد اما از سرنوشت کمک خلبان این جنگنده اطلاعاتی بدست نیامد.[/color]
[/list] [color=#000000]گفتنی است ۳ سال بعد در تاریخ ۲۳ آوریل ۱۹۷۹ در پی سفر رهبر مبارزان یمن به [background=initial]تهرا[/background][background=initial]ن[/background] و ملاقات با [background=initial]آیت‌الله [/background][background=initial]خمینی[/background] وی آزاد شد.[/color][list]
[*][color=#000000][background=initial]۱۳ ژوئیه[/background][/color][color=#000000] ۱۹۷۷ یک فروند جنگنده اف-۴ ای ایران توسط یک موشک دوش‌پرتاب نیروهای شورشی یمن مورد اصابت قرار گرفت و در سواحل جنوبی یم[/color]ن سقوط کرد.
[/list]

[url="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86"]http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86[/url]

[ghermez 750]

<p><p>قسمت دوم:

اولین سقوط

زمانی که ایران هنوز در میانه مستقر کردن سربازانش در خاک عمان بود جنگ ادامه یافت. در روز نهم جولای 1973 نیروی هوایی عمان اولین تلفات را به خود دید. در این روز یک فروند استرایک مستر به شماره بدنه 413 سقوط کردن و خلبان بریتانیایی آن کشته شد. زمانی که نیروی هوایی یمن جنوبی چند بار اهدافی را در خاک عمان بمباران کرد نیروی هوایی ایران در کنار حمله به شورشیان پروازهای گشتی بیشتری در طول مرز یمن انجام داد. شورشی ها به زودی حضور نیروهای ایران و ظرفیت فانتوم ها را با حملاتی سنگینی که بر علیه پایگاه هایشان شد متوجه شدند. همزمان، بر روی زمین سربازان عمان به همراه متحدین خارجی خود در طول مسیرهای تدارکاتی شورشیان تعدادی پست نگهبانی درست کردند. این پاسگاه ها از موقسایل در ساحل شروع می شد و به سمت شمال ادامه می یافت و به خوبی مناطق تحت کنترل شورشیان را به دو نیم تقسیم می کرد. زمانی که تفنگداران دریایی ایران با پشتیبانی توپخانه و هلیکوپتر در توماریت موضع گرفتند حلقه محاصره بر گرد شورشیان تنگ تر شد.

از سال 1973 یه بعد شورشیان به صورت گسترده ای توسط روسها حمایت می شدند و در عین حال حضور خود را در یمن جنوبی مستحکم تر می کردند. ایرانی ها، که قبلا در مرزهای شمالی خود تحت فشار روسها بودند، مشتاق بودند تا با دشمن تاریخی خود دست و پنجه نرم کنند. به هرحال، اگرچه اعضای نیروی هوایی ایران به خاطر شرکت در این جنگ حس غرور مشترکی داشتند ولی با وجود پیروی هایی که آنها در میانه سال 1973 به دست آورده بودند شرکت آنها در این جنگ بر روی نقاط ضعف نظامی ایران نوری تاباند. سرگرد نوذران دراین باره می گوید: "نیروی زمینی ایران اشتباهات زیادی داشت. مثلا آنها میدانهای مین را بدون تعیین موقعیت دقیق آنها بر روی نقشه ایجاد می کردند و افسرانشان به دفعات وقتی زیر آتش دشمن بودند از قبول آتش تهیه سرباز می زدند. در بعضی موارد آنها از همکاری بین توپخانه و عملیات پشتیبانی نزدیک هوایی عاجز بودند. نیروی هوایی از نقشه هایی با مقیاس 1:100.000 و نیروی زمینی از نقشه هایی با مقیاس 1:50.000 استفاده می کردند. بعضی از افسرانی نیروی زمینی که برای جایگزین کردن افسران قدیمی وارد عمان می شدند توسط همکاران خود به خوبی توجیه نمی شدند و واحدهای پیشرفته تر ،مانند واحدهای رادار زمینی، به دلیل فقدان تمرین و تجربه توسط آنها به بازی گرفته نمی شدند. با این وجود، ما به تدریج در توجیه افراد جدیدتر و همکاری با نیروی زمینی بهبود پیداکردیم."

گزارشهای نیروی هوایی همیشه مساعد بودند. "ما و هوانیروز موثر بودن خود را در عمان بارها و بارها ثابت کردیم. حتی زمانی که درجه حرارت هوا در داخل کابین فانتومها بالای 84 درجه بود هواپیماهای ما بیش از 80 درصد آماده عملیات بودند. دقت بمباران ما به 50 درصد رسیده بود و در مناطقی که دید مناسبی در بیشتر ایام سال وجود نداشت تلفات ما بسیار پایین بود."

با افزایش فانتومهای در دسترس ،که توسط آمریکا به ایران فروخته می شد، نیروی هوایی ایران از نیمه سال 1973توانست حضور خود را در عمان افزاش دهد. در دسامبر این سال یک اسکادران فانتوم در توماریت مستقر شدند. آنها به همراه تفنگدارن دریایی یکی از بهترین عملیاتهای برنامه ریزی شده را بر علیه خطوط تدارکاتی شورشیان در منطقه موقسیال انجام دادند. از سوی دیگر، روسها برای مقابله با این خطر جدید سلاح های مدرنی را به شورشیان واگذار کرد که در میان آنها موشک ضدهوایی شانه پرتاب استرلا هم به چشم می خورد. خلبان های ایرانی جزو اولین خلبانهای دنیا بودند که با این سلاح نسبتا خطرناک در میدان رزم روبرو شدند.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/1~2.jpg[/img]
یک فروند استرایک مستر عمانی در طول سواحل این کشور در سال 1972.در این سال یمن جنوبی از عمان به دلیل نقض حریم هوایی کشورش رسما شکایت کرد. آنها ادعا داشتند که هواپیماهای عمانی (که خلبانهایشان بریتانیایی بودند) 119 بار از مرز بین دو کشور گذشته اند.

تیربارچی های عدو

با افزایش تهدید علیه خطوط مواصلاتی شورشیان آنها برای حمل تجهیزاتشان به استفاده از لنج های چوبی روی آوردند. اگرچه آنها در حاشیه اقیانوس آرام به آهستگی حرکت می کردند اما معلوم شد که هدف قرار دادن آنها در میان تعداد زیادی لنج که در دریا رفت و آمد می کردند بسیار دشوار است. در طی عملیاتهای گسترده جستجو-شکار بر علیه این لنجها خلبانهای ایرانی با بعضی از خطرناکترین و هیجان انگیز ترین پروازهای این جنگ روبرو شدند.

سرگرد نوذران به خاطر می آورد:

"در روز 5 ژوئن 1974 دو فروند فانتوم از فرودگاه توماریت به پرواز درآمدند. شرایط هوا داغ، خشک و پرگرد و غبار بود اما خبر خوب این بود که ما یک مأموریت بیشتر در آنجا نداشتیم. وظیفه ما حمله و غرق کردن 3 فروند لنج اعراب بود که فانتومهای ما آنها را در حال حرکت به سمت شمال در طول ساحل کشف کرده بودند. طبق گفته منابع اطلاعاتی عمان لنج ها در بهترین حالت مسلح به مسلسلهای سبکی مانند کلاشینکوف بودند و ما قصد داشتیم در آبهای جزیره کوریه به آنها حمله کنیم. ظاهرا مخاطره این عملیات خیلی پایین بود.

همانطور که ما از قبل فهمیده بودیم واژه "مخاطره پایین" معمولا به معنای مخاطره پایین برای نیروهای اطلاعاتی عمان بود و بسیار اتفاق می افتاد که چنین عملیاتی در عمان به سادگی با خلبانهای آویزان بر چترنجات به پایان می رسید...

به دلیل طبیعت اهدافمان ما تصمیم داشتیم که فقط با مسلسل به آنها حمله کنیم. برای اینکه سوخت کافی برای یافتن اهداف داشته باشیم فانتوم های ما را به 3 مخزن سوخت اضافی مجهز کرده بودند. بر اساس اطلاعات دریافتی زمان برخواستن ما در ظهر ششم ژوئن تعیین شد تا به موقع بالای سر اهداف خود برسیم.

ما طبق برنامه از زمین برخواستیم و در حالی که به سمت منطقه مورد نظر سمت گرفته بودیم به ارتفاع 3000 متری صعود کردیم. کلاغ-1 هواپیمایش را به موازات زمین در آورد و در حالیکه کمک خلبانش هواپیما را به سمت سواحل عمان هدایت می کرد در سکوت رادیویی کنترلهایش را تنظیم کرد. پس از مدتی کمک خلبان گفت که فکر نمی کند اینجا جای خوبی برای پرش با چتر باشد. پس از اینکه خلبان با وی موافقت کرد کمک خلبان اضافه کرد که تنها سه دقیقه تا رسیدن به محل اهداف فاصله دارند. کلاغ-1 به وینگ من خود اشاره کرد و سلاح های خود را برای شلیک آماده کرد.

همانطور که فانتوم ها به پرواز بر فراز آب ادامه می دادند لیدر شروع کرد یک چرخش آهسته به سمت راست انجام دهد تا به منطقه مورد نظر برسند تا سپس اجازه دهد که قبل از بازگشت به پایگاه به اهدافشان حمله کنند. پس از دو دقیقه توانستیم دو فروند از 3 فروند لنج مورد نظر را پیدا کنیم ولی سومی را ندیدیم. لیدر فکر می کرد که پیدا کردن این دو لنج هم خوب است و اگر کمی شانس می آوردیم قبل از ترک کردن منطقه ممکن بود که سومین لنج را هم بیابیم.

لیدر تصمیم گرفت که به لنج اول حمله کند و دومی را برای کلاغ-2 گذاشت. لنج ها هم فانتوم ها را دیدند و با حداکثر سرعت به سمت ساحل به راه افتادند. ما ارتفاع مان را تا 100 متر کم کردیم و کلاغ-1 خود را در مسیر هدف قرار داد و حمله کرد. لنج اول با شلیک 162 گلوله ناپدید شد. لیدر پرواز هواپیمایش را تا ارتفاع 400 متر بالا کشید و کنار رفت تا راه را برای حمله وینگ من خود بازکند. در این لحظه او اولین اخطار را از وینگ من خود گرفت:

-توجه، کلاغ-1! رد دود از طرف جنوب شرقی.

همانطور که این خبر خبر از رادیو پخش شد...

- تصحیح می کنم کلاغ-1! دو تا رد دود.

و پس از آن:

-تصحیح می کنم! سه تا رد دود همه از سمت جنوب شرقی!

سپس کمک خلبان کلاغ-1 دو رد دود دیگر که از سمت شمال می آمدند را مشاهده کرد. سه موشک سام در یک لحظه! چگونه امکان داشت؟! چرا هیچ اخطاری از دستگاه پیش اخطار( RWR) نرسیده بود؟

بر اساس اطلاعات منابع عمانی در هوای صاف فانتومهای ما در ارتفاع بین 400 تا 500 متر و با سرعت کم پرواز می کردند. چه اهداف خوبی برای شورشیان شده بودیم؟! اردکها بر روی دریاچه نشسته بودند! اما تجربه اوضاع را درست کرد:

-کلاغ-2 دنبالم بیا!

لیدر پرواز به شدت به سمت چپ غلطید و ارتفاعش را تا 50 متری سطح آب کاهش داد به امید اینکه وینگ منش در جایی که می خواست باشد. لیدر پرواز امیدوار بود و دعا می کرد که موشکها سام-7 باشند تا به حرکت به سمت آنها بتواند گمراهشان کند. زمانی که هر دو فانتوم چرخیدند کلاغ-1 به کلاغ-2 دستور داد تا مخازن سوخت اضافی را رها کند در حالیکه کمک خلبانش رد 2 دود دیگر را در سمت چپ مشاهده کرده بود. ما بیشتر از آنکه نگران این اخطار باشیم نگران سرعت گرفتن هواپیماهایمان اندکی بالاتر از سطح دریا بودیم. شانس به ما روی آورد و دومین لنج را درست روبروی خود پیداکردیم. کلاغ-1 به کلاغ-2 اعلام کرد که ارتفاعش را تا 100 متر افزایش دهد و به لنج حمله کند. خودش تصمیم داشت که در همان نزدیکی باشد و از پشت سر فانتومها مراقبت کند. این باید آخرین حمله آن روز می بود و پس از آن فانتوم ها باید به پایگاه بازمی گشتند. کلاغ-2 جواب داد:

-کلاغ-1! سروان اگر اتفاقی نیافتاده به دنبال کارمان باشیم. اما با سام ها چه کنیم؟

-کلاغ-2! برد سام ها کوتاه است. ما الان در امانیم( البته 100درصد مطمئن نبود) و مأموریتمان را تمام می کنیم ستوان!

کلاغ-1 ارتفاع گرفت و با توپ 20 میلیمتری خود به لنج حمله کرد. 207 گلوله صرف غرق کردن لنج دوم شود. او در ارتفاع 100 متری هواپیمایش را صاف کرد و به سوی پایگاه بازگشتیم. زمانی که به آنجا رسیدیم 6 فروند هرکولس در حال تخلیه بارهایشان بودند. ما چند بار دیگر هم به آن پایگاه بازگشتیم..."

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/2~3.jpg[/img]
4 فروند فانتوم ایرانی در طی رژه هوایی در تهران در سال 1969. این هواپیماها اولین نمونه از فانتومهای اسطوره ای بودند که به نیروی هوایی ایران پیوستند و همچنین اولین فانتومهای ایران بودند که در طی رهگیری میگ-25 های روسی مأموریتهای جنگی انجام دادند. 2 اسکادران فانتوم در فرودگاه مهراباد مستقر شدند. در سال 1975 آنها به شیراز فرستاده شدند. در طی سالهای دهه 70 اغلب اوقات این هواپیماها مشغول بودند.


شکارچیان در کمین نیروی هوایی عمان

اولین عملیات زمینی بزرگ ایران در اکتبر 1974 انجام شد و در نتیجه تفنگداران دریایی ایران توانستند شهرهای منستون و رایکوت را آزاد کرده و در آن پایگاه تشکیل دهند. ارتش عمان به همراه واحدهای اردنی و پاکستان در پشت ایرانی ها منطقه را پاکسازی می کردند. فتح منستون و رایکوت سبب شد تا خط دفاعی جدیدی تشکیل شود که فشار بیشتری بر خطوط تدارکاتی شورشیان وارد می آورد. بسیاری از شورشیان به دلیل آشنایی خوبی که با منطقه داشتند توانستند فرار کنند.

درحالیکه این عملیات نظامی در جریان بود بریتانیا در فکر تقویت نیروی هوایی عمان با تعداد بیشتر هواپیمای جدیدتر بود. در سال 1974 سه فروند هواپیمای بی.آ.سی-111، هشت فروند بریتن-نورمن بی.ان-2 دیفندر و هواپیمای باری وی.سی-10 خریداری شد. بعدتر در همان سال خریدها با خرید هواپیماهای پیشرفته تر هاوکر هانتر ادامه یافت. اینکه این جنگنده-بمب افکنها ازچه نوعی بودند تا به امروز نامعلوم مانده است. بعضی از این هواپیماها ،که بیشترشان در طی سال 1975 تحویل داده شدند، هواپیماهای دست دوم بریتانیایی بودند. تعدادی هم از کویت و تعداد بیشتری هم از کویت خریداری شده بودند. بعضی از آنها تنها به عنوان منبع قطعات یدکی استفاده شدند و آنهایی که آماده پرواز بودند در اسکادران تازه تأسیس ششم نیروی هوایی عمان سازماندهی شدند. این هواپیماها بیشتر توسط بریتانیایی ها و اردنی ها به پرواز در می آمدند. بعضی از آنها به جایگاه های اضافی برای حمل موشکهای سایدویندر مجهز شده بودند.

عملیات ضدشورشی ها قبل از اینکه هانترها عملیاتی شوند به نقطه حساس خود رسیده بود. در ژانویه 1975 سربازان عمان و ایران در نزدیک شارشیته مترکز شدند و یک ماه بعد عملیات تهاجمی بزرگی را با نام "حمار" بر علیه مواضع شورشیان در عاشوق آغازکردند. در این عملیات به صورت گسترده از هلیکوپتر استفاده شد و در نتیجه تعدادی از آنها توسط شورشیان سقوط کردند یا به سختی آسیب دیدند. به هر حال، حمار یک عملیات موفقیت آمیز بود که در طی آن عاشوق به همراه مقادیر زیادی تدارکات شورشیان تسخیر شد. متعاقب آن، نیروی مشترک ایران و عمان به سرعت خود را برای عملیات بعدی آماده کردند که مستقیما به سمت مرز یمن جنوبی انجام می گرفت. در طی نبرد در منطقه حقیف در هشتم مارس 1975 یک فروند بل-205 توسط آتش جنگ افزارهای سبک ساقط شد. ثابت شد که سام-7 ها خطرناک تر هستند و در روز نهم آگوست 1975 توانستند یک استرایک مستر را شکار کنند. خلبان به سلامت از هواپیما بیرون پرید و چند فروند استرایک مستر و هلیکوپتر برای تأمین منطقه و نجات وی اعزام شدند. اگرچه موشکهای دیگری شلیک شدند اما هیچ یک از هواپیماها آسیب ندیدند و خلبان بریتانیایی به سلامت به پایگاه بازگردانده شد.

در جمع، تا انتهای سال 1975خلبانهای برتانیایی، ایرانی و اردنی در عمان 23 بار مورد حمله سام-7 ها قرار گرفتند. تنها دو فروند پرنده توسط سام ها سرنگون شدند که یکی از آنها یک فروند کبرای ایرانی بود که در روز 15 سپتامبر هدف قرارگرفت.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/3~3.jpg[/img]
از سال 1975 عمان 31 فروندهانتر دیگر از منابع مختلف دریافت کرد. بعضی از آنها ،مانند هواپیمای داخل تصویر، به موشکهای سایدویندر مسلح شده بودند و در نقش دفاع هوایی پرواز می کردند
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/4~1.jpg[/img]
بل-214 ها و کبراهای هوانیروز ایران ثابت کردند که در به پایان رساندن جنگ ظفار سودمند بوده اند. کبراها برای پشتیبانی هوایی نزدیک استفاده می شدند در حالی که بل-214 ها سربازان ایرانی و عمانی و یا تدارکاتشان را به پاسگاه های دور افتاده انتقال می دادند.


آخرین عملیات تهاجمی بر علیه شورشیان در اکتبر 1975 و در منطقه سرفیت توسط عمانی ها و ایرانی ها انجام شود. این عملیات با پشتیبانی شینوکهای ایرانی ، که توپ و سربازان را به منطقه حمل می کردند، و فانتوم ها و هانترها ،که اهدافی را در درون یمن جنوبی هم بمباران کردند، انجام شد. منطقه به سرعت تسخیر شد. هانترها پایگاه های شورشیان در هاوف و جادیب را به شدت بمباران کردند در حالیکه بمباران ناوشکنهای کلاس سامر هم به یاریشان شتافته بودند. خلبانان هانترها متوجه شدند که شیرجه هایی که برای افزایش دقت بمباران طراحی شده بودند می توانند آنها را همچنین از گزند سام-7 هم بیرون نگه دارند. ثابت شد که این تاکتیک موفقیت آمیز است و تنها یک فروند هواپیما در طی این عملیات آسیب دید و خلبان توانست هواپیما را به پایگاهش برگرداند.

پس از موفقیت گسترده در حمله به سرفیت در روز یازده دسامبر 1975 سلطان قابوس اعلام کرد که جنگ داخلی در این کشور به پایان رسیده است. با این وجود، نیروی هوایی عمان دو فروند بل-205 دیگر را در روزهای اول نوامبر و 25 دسامبر از دست داد. تصادفا چند آتشباری توپخانه بین عمان و یمن جنوبی در طول مرزهای مشترکشان روی داد که آنهم در پی امضای قرارداد آتش بس در بهار 1976 متوقف شد.

نیروی هوایی عمان و ایران برای مدتی به صورت جسته و گریخته پروازهای شناسایی بر فراز یمن جنوبی انجام می دادند. در طی یکی از این پروازها ، در روز 26 نوامبر 1976، یک فروند آر.اف-3 سی ایرانی در حال پرواز در ارتفاع پایین توسط دو فروند سام-7 مورد اصابت قرارگرفت و سقوط کرد. بدنه هواپیما در دریا و نزدیکی ساحل افتاد. در ابتدا ایران عنوان کرد که یک هواپیمای غیر مسلح این کشور در یک پرواز آموزشی بر فراز عمان توسط ضدهوایی یمن جنوبی هدف قرارگرفته و خدمه آن در حالی که با چتر بیرون پریده بودند مورد حمله قرار گرفته بودند. در حقیقت، خدمه فانتوم به سلامت فرود آمده بودند اما به دست یمنی ها افتاده بودند. خلبان، سرگرد درویش جلالی، نجات پیدا کرد و پس از اولتیماتوم 48 ساعته شاه و پادرمیانی سعودی دستور داده شد که به ایران بازگردانده شود. کمک خلبان او ،ستوان یکم یعقول عاصفی، به هرحال زیر شکنجه جان سپرد. 4 سال پس از این واقعه سرگرد جلالی در طی کودتای نوژه اعدام شد.

در طی رژه پس از پیروی انقلاب در هفتم آوریل 1979(19 فروردین 58) آخرین فرمانده نیروی هوایی شاهنشاهی تیمسار امیرحسین ربیعی ، که اندکی بعد اعدام شد، فاش کرد که ایران دست کم 4 نوبت پرواز شناسایی در عمق خاک یمن جنوبی و بیشتر در اطراف بندر القیاده انجام داده است. بر اساس اظهارات او، در حقیقت دو فروند فانتوم شناسایی در این عملیات حضور داشته اند که یکی از آنها آسیب دید و دیگری سقوط کرد. به علاوه، ربیعی گفت که در پاسخ به این سقوط فانتومهای ایرانی بارها و به شدت یمن جنوبی را بمباران کرده اند.

اگرچه به صورت رسمی گفته می شود که نیروهای سرویس ویژه هوابرد در سال 1976 از عمان خارج شدند اما آنها برای چند سال دیگر هم در عمان باقی ماندند. ایرانی ها در میانه سال 1977 و پس از اینکه شاه و سلطان قابوس توافق کردند که به صورت مشترک مسئولیت امنیت تنگه هرمز را بر گردن بگیرند از عمان خارج شدند. با این وجود کشتی های جنگی ایران تنگه هرمز را حفاظت می کردند و امنیت حریم هوایی عمان تا زمان سقوط شاه برعهده نیروی هوایی ایران بود.

بر طبق مدارک ایران در طی جنگ ظهار عمانی ها 187 نفر کشته و 559 نفر زخمی داشته اند. تلفات بریتانیا به 24 کشته و 55 زخمی و تلفات ایران به 719 کشته و 1404 زخمی ( 5 کشته و 18 زخمی از نیروی هوایی) بالغ شده است. از سوی دیگر شمار شورشیان کشته شده 1400 و زخمی های آنها 2800 نفر برآورد شده است.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/5~3.jpg[/img]
گاهی اوقات تمام کوشش خلبانهای بریتانیایی برای جلوگیری از آسیب دیدن اسکای وان های نیروی هوایی عمان در باندهای کوتاه و ناهموار با شکست روبرو می شد. توپخانه یمن جنوبی ،که از آن سوی مرز شلیک می شد، نیز خطر دیگری بود که در کمین هواپیماها بودند. در این تصویر یک فروند بل-214 در حال تخلیه یک فروند اسکای وان از منطقه جنگی در سال 1976 دیده می شود.

فقط بگم منبع همون وبلاگ جنگ ها و تاريخه
چون فعلا نمي تونم صفحه ويرايش كنم ناچارا....

[ghermez 750]

قسمت سوم :
عمان پس از جنگ داخلی

بکارگرفتن اسکای مستر ها و هانتر های نیروی هوایی عمان و فانتوم های ایرانی به علاوه حملات زمینی سربازان ایرانی و عمانی توسط هلیکوپترها ثابت کردند که برای پایان دادن به شورش ظفار کفایت می کنند. بدون آنها پاسگاه های دورافتاده ای که در مسیر خطوط تدارکاتی شورشیان ساخته شده بود قابل نگهداری نبودند. این پاسگاه ها در تضعیف موقعیت شورشیان بسیار مؤثر بودند. آنها به خوبی خطوط تدارکاتی شورشیان را قطع کردند در حالیکه شورشیان را مجبور می کردند که به مواضع مستحکم شان نیروی های دولتی حمله کنند و در برابر آتش برتر آنها قرار بگیرند.
اگرچه نیروی هوای عمان تا اواخر دهه 70 درگیر عملیات بر علیه شورشیان در منطقه ظفار بود اولویتهای آن شروع به تغییرکردن کردند. خرید 12 فروند جنگنده بمب افکن جاگوار در سال 1977 برای جایگزینی استرایک مسترهای اسکادران یکم یک قدم مهم بود.
اندکی بعد چند فرودگاه از جمله صلاحه، بیت الفج گسترش یافتند. یک فرودگاه مدرن هم در توماریت ساخته شد.

[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/soaf_jaugar_pair_at_low_level.jpg[/IMG]
در سال 1977 عمان جنگنده-بمب جاگوار سفارش داد. اگرچه این هواپیماها بیشتر در نقش پشتیبانی نزدیک ظاهر شدند اما گاهی در حال حمل موشکهای سایندویندر دیده می شدند.

اولین اسکادران جاگوارهای برای آموزش خلبانها و خدمه زمینی عمانی بکارگرفته شدند. اما، آنها به همراه هانترهای باقی مانده مسلح به سایدویندر شدند و گاهی به مأموریتهای گشت هوایی اعزام می شدند. پس از تحویل جاگوارها آنها را با موشکهای ماترا آر-550 ماژیک مسلح کردند. جاگوارهای عمانی در اسکادران هشتم ،مستقر در توماریت، و اسکادران بیستم ،مستقر در مسیره، سازماندهی شدند.

در اواخر دهه 80 میلادی یک سفارش معنادار دیگر داده شد. در ابتدا قرار شد که 8 فروند تورنادو ای.دی.وی برای مقابله با خطرات ناشی از یمن جنوبی ،و ایران انقلابی، خریداری شود. به هرحال به دلیل افت ناگهانی قیمت نفت 8 فروند جنگنده-بمب افکن هاوک مارک103 و 8 فروند هاوک مارک 203 سفارش داده شدند. در دهه 90 میلادی نیروی هوایی عمان به نیروی هوایی سلطنتی عمان تغییر نام داده شد و صاحب 4 پایگاه درن و بزرگ در صیب، صلاحه، مسیره و توماریت به همراه دو آموزشگاه بزرگ ،آکادمی سلطان قابوس و کالج فنون هوانوردی در صیب گردید.

استرایک مسترهای عمان در ژوانویه 2001 بازنشسته شدند. با وجود بیش از 31 سال خدمت ،که بعضی از آنها با 8 تا 10 ساعت سابقه پرواز سقوط کردند، 3 فروند از آنها در اثر آتش دشمن و 4 فروند در اثر حوادث غیررزمی سقوط کردند. 5 فروند از آنها در سال 1975 به سنگاپور فروخته شدند.

در سال 2000 جاگوارها به استاندارد جاگوار-97 ارتقا پیداکردند. در طی این پروژه جاگوارها به تجهیزات کابین مدرن، دستگاه ناوبری جدید و تصویربردار مادون قرمز مجهز شدند. همچنین توانایی حمل پدهای TIALD در زیر بدنه و بکارگیری بمب های لیزری به آنها افزوده شد. هر دو اسکادران هشتم و بیستم به توماریت منتقل شدند.
در سال 2002 عمان در نهایت اولین هواپیماهای درجه یک خود را سفارش داد. آنها قراردادی برای خرید 12 فروند اف-16 سی/دی مسلح به موشکهای امرام با لاکهید آمریکا امضاکردند. یک سال بعد اولین هواپیماهای تراری سی-27.جی اسپارتان به نیروی هوایی عمان تحویل داده شد تا جانشین اسکای وان ها و کاریبوس ها شوند. پلیس این کشور ها 6 فروند هلیکوپتر بل-139 سفارش داد. همچنین عمان در سال 2004 بیست فروند هلیکوپتر ان.اچ-90 سفارش داد. باقی مانده جاگوارها نیز ارتقا پیداکردند و توانایی RAFO آنها افزایش یافت.
وضعیت اقتصادی و استانداردهای زندگی در عمان پس از جنگ ظفار به صورت گسترده ای بهبود پیداکرده است. با این وجود آینده این کشور استراتژیک هنوز نامطمئن به نظر می رسد. سلطان قابوس هنوز در راس هرم قدرت است اما هیچ فرزند ذکور یا جانشینی ندارد در حالیکه بیشتر پستهای مهم دولتی مانند وزارت دفاع، اقتصاد و امور خارجه را خود در اختیار گرفته است.

منبع:
http://wars-and-history.mihanblog.com/post/453

[Arash 7,048]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]این ها مطالبی است از زبان خلبان شینوک ایران که در جنگ ظفار حضور داشتن[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ظفار دریک نگاه[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به نظر من جنگ ظفار بزرگترین پایگاه رزمی آموزشی برای ارتش ایران بود آموزش وتجربه ای که حاصلش چیزی جزء پایداری ومقاومت دلیرانه ارتش در برابر نیروهای بعثی نبود انواع مانورها وتاکتیکهای نظامی در آنجا کار برد عملی داشت . نبرد درجنگل ودره های صعب العبور که معبر وکمینگاه اصلی چریکهای جدایی طلب وغارهای اسرار آمیز شیرشیتی که مقر وپایگاه نفوذ ناپذیرآنها محسوب میشدارتش ما را آبدیده تر می کرد .احداث جادهء سرخ بین صلاله ومیدوی مرا بیاد جاده بانه و سردشت و خط دماوند مرا بیاد پایداری ومقاومت در آبادان که مانع از سقوط آن شد می اندازد.وجود انواع تله های انفجاری ومینهای ضد نفروضد تانک وعدم دسترسی آسان به مواضع نیروهای ارتش/ یگانهای هلیکوپتری وفرود در قله ها را می طلبید.جنگ در کویر لم یزرع ظفار یادآور نبرد در سومار ونفت شهر وجنگ در جنگل وسواحل راخیوط یاد آور دلآورمردیها در عرصهءخرمشهر بود .ظفار استانی بود در جنوب شرقی کشور عمان که مرکز آن شهر زیبای صلاله از یکسو به کوهستانی سرسبز ودریا واز سویی دگر به بیابانهای خشک وکویری ختم میشد. چریکهای جدایی طلب ظفار که بعدا به جنبش آزادیبخش تغییر نام یافت ابتدا با اندیشه ملی گرایانه باکمک مالی ونظامی عربستان سعودی شکل گرفت وبا تک های شبانه وبمب گذاری لوله های نفتی و خرابکاری در ادارات دولتی توانست بین تودهای مردم روستایی که بسیار فقیر وبیسوا بودندوبصورت بدوی زندگی می کردند /اعتباری کسب کند بطوری که توانستند بخشهایی ازاستان ظفار را آزاد کنند.بعد از خروج انگلستان از یمن وتاسیس جبهه دمکراتیک خلق یمن واثرات آن برچریکهای جدایی طلب ظفار /جبههءآزادی بخش خلیج فارس شکل گرفت .این جبهه با تغییر ایدئولوژیکی به یک گروه چپ گرای تندرو تبدیل شد و کشورهای یمن جنوبی /چین وشوروی آنها را پشتیبانی می کردند .علاوه بر آموزش نفرات /مدرنترین سلاحهای روز از جمله دوشکا/خمپاره انداز 120وتیربارو موشک سام7 وکاتیوشا در اختیار آنها گذاشتند وآنها با این کمکها توانستند بر بیشتر مناطق کوهستانی ظفارمسلط وجادهء صلاله ومیدوی راقطع کنند.پس از بقدرت رسیدن سلطان قابوس در سال 1970 ودرخواست کمک ازایران /پادشاه ایران که ازنفوذ وقدرت گرفتن نیروهای چپگراو مارکسیست نگران شده بود با اعزام یگانهایی ازلشگر گارد وتکاوران وشش فروند هلیکوپتر موافقت کرد که در مرحلهءبعد تیپهایی از لشگر 77خراسان وتیپ مهاباد و14فروند هلیکوپتر دیگر به آنها پیوستند.طی پنج سال نبرد بی امان که با کشته شدن تعداد زیادی از دشمن وعده ای از سربازان ایران همراه بود جنگ عملا با پیروزی ارتش ایران بپایان رسید .باز گشایی جاده میدوی –صلاله .ایجاد خط دماوند که از نفوذ عناصر دشمن از یمن به ظفار جلوگیری میکرد همچنین پاکسازی بندر راخیوط وغارهای اسرارآمیز شیرشیتی از مهمترین عملیاتها ی ارتش ایران در ظفار بشمار میآید.[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]این شمه ای از برداشت شخصی من از جنگ ظفار بود اما اینکه این جنگ به نفع ما وبشریت بود یا نه را بتاریخ میسپاریم تا آیندگان ما را قضاوت کنند خاطرات تلخ وشیرینی ازاین جنگ برایم باقیمانده سعی میکنم با دستکاری مختصر تا آنجایی که به[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]اصل مطلب خدشه وارد نشود انها را در آینده برایتان بنویسم .شاد وپیروز باش[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://ganjejang.com/forum/showthread.php?tid=2234&highlight=%D8%AC%D9%86%DA%AF+%D8%B8%D9%81%D8%A7%D8%B1"]منبع[/url][/font][/size]

[IRIAF 3,096]

اقا حرف نذاشت دستت درد نکنه داداش.یکی از اشناها اون زمان تو تیپ هوابرد بود.خاطراتش رو شنیدم از پسرش و عکس هاشو دیدم.