آیین نامه سلحشوران ژاپن

[RezaKiani 1,919]

بهترین شیوه در کارها، خاموشی گزیدن است. بویژه آنجا که بدانی به بی سخنی کار از پیش می رود، زبان دربند.آنچه را که بایسته گفتن است باید هرچه کوتاه تر، منطقی تر و روشن تر گفت. شگفتا که بسیاری از مردم با سخن گفتن بی اندیشه خود را مایه ریشخند دیگران سازند و خار دارند.

[RezaKiani 1,919]

مرگ را همیشه و هر روز باید در اندیشه داشت. روز را با خاموش نشستن به تفکر آغازکن، چنانکه گویی ساعت واقعه فرارسیده است، و راههای گونه گون مردن را ، به زخم تیر یا زوبین، به دم شمشیر، در امواج دریا، در کام آتش، به برق صاعقه، در زمین لرزه، با فرو افتادن از بلندی، مرگ از پی بیماری یا مرگ ناگهانی، در اندیشه آور، و بر خود بنگر. این سخن از پیری عارف است که "چون از سایه ی بام خود پا فراسوی نهی به وادی مرگ رسی، و چون از در سرای خود گام بیرون گذاری، با دشمن رویاروی شوی." نکته در این سخن، نه اندرز به دور اندیشی، که سفارش دل داشتن با مرگ است.

[RezaKiani 1,919]

چون کسی از نردبان ترقی بالا رود و بیستگانی و درآمد زیاد یابد، بسیاری از مردم او را دشمن دارند، و این زود بالاگرفتن، در گذر سالها زیانبار از کار درآید. اما، چون کسی آهسته آهسته برتر و فراتر شود و نام و اعتبار فراهم یابد، بسی از مردم با او باشند و برد و بهره بیشتری را هم در آینده چشم تواند داشت. آنچه که سرانجام ارزش دارد، دیر و زودی پیشرفت نیست. همان که شیوه و روند پیشرفت ما بر دیگران پذیرفته آید و رشگ نبرند، آرام بخش است.

نیکروزی واقعی در بخت و دولتی است که با خشنودی و همدلی همگان به دست آید.

[samandun 3]

اینا که همش کپی شده از اسلامه زدن به نام خودشون

[RezaKiani 1,919]

پسر خوب اون زمان که این کتاب نوشته شده هنوز توی ژاپن نمی دونستند که اسلام رو باید با سین بنویسند یا با صاد. شما همه بعله؟

[samandun 3]

بعضی از حرفاشون که شبیه همون دستورالعملهای اخلاقی اسلامه .ببخشید نمیدونستم

[RezaKiani 1,919]

تا به کاری بزرگ و برجسته پردازی، از لغزشهای کوچک نگرانی مدار. چون سامورایی سرسپرده ی راستین امیر خود باشد، اگر بر روی هم گشاده دل و دلیر باشد، چندان باک نیست که گاهی خودپسندی یا بدکنشی نشان دهد. چون نیک بنگریم، همواره درست و کامل بودن در هر چیز، نازیبا می نماید، زیرا که در این حال بسا که به چیزهای مهم و کارهای بنیادی نرسیم.

کسی که به کارهای بزرگ و درخشان پردازد، از لغزش ناگزیر باشد. مرد صاحب نام و استوار و با عزم، از اشتباه کوچک بیم نیارد.

[RezaKiani 1,919]

شاید که بیندیشیم که حکومت درست بر کشور و برجهان، کاری است بس دشوار که بسیاری از مردم با آن برنیایند. اما اگر به حقیقت بنگری، بلندپایگانی که در حساسترین مقامها و مراچع قدرت در دستگاه دولتند، و مشاوران و دولتمردان امارت ما به چیزهایی می پردازند که فن و هنر و دانایی ورای آنچه که من در این کلبه حصیریم با شما گفته ام، در کارندارد. براستی که بر پایه ی اصولی که گفتم می توان کشوری را به شایستگی اداره کرد.

گذشته از هر چیز دیگر، رسم و راهی در کار این دولتمردان است که مرا بیش و کم، ناراحت می دارد، چرا که اینان بی اعتنا به سنتهای این سرزمین و درمانده از شناختن درست از نادرست، همان هوش و مایه و توان مادرزادی را سرمایه ساخته اند.

دیوانسالاران بیش از اندازه به خود مطمئن و خویشتن بین شده اند، زیرا که مردم، از روی بیم، با آنان چاپلوسی می کنند. در پایشان می افتند و می گویند:بله، سرور من! نه سرور من! البته سرور من! شما درست می فرمایید.

پی نوشت: این گفتار آخرین بخش از کتاب هاگاکوره بود. امیدوارم که دوستان استفاده کرده باشند. اگر وسطش وقفه افتاد به بزرگی خودتان ببخشید.