نقاط ضعف و قوت دشمن

[hosseingmn 72]

سلام
هرچند برسی در مورد کار برد ادوات جنگی ومسائل سیاسی اقتصادی خیلی مهم است ولی آن چیزی که
در نهایت برنده جنگ را مشخص می کند توجه به مسائل استراتژیک و نقاط ضعف و قوت دشمن است
دشمن ما(درحال حاضر امریکا)هرچند از نقاط قوت خوبی برخوردار است ولی نقاط ضعفی هم دارد که
با استفاده صحییح از آنها می توان او را زمین گیر کرد 8)
به عنوان مثال ارتش امریکا به شدت به ناوهای هواپیمابر و همین طور هواپیماهای آواکس خود وا بسته
است به طوری که یک خلبان هندی که با امریکایی ها مانور مشترک هوایی داشته میگوید خلبانان امریکایی
بدون آواکس هیچ چیز نیستند و میتوان آنها را یکی یکی در آسمان شکار کرد :twisted:
از دوستان عزیزم درخواست می کنم که ضمن عنایت بیشتر به این موضوعات(انهام ناوهواپیمابر وهواپیمای
آواکس و ........) در این گفتمان شرکت کرده و نظرات خود را بفرمایید :wink:
نظرات شما هر چند کوتاه , می تواند به جمع بندی کلی کمک کند

[SAEID 2,833]

دوستان نظرات خود را بيان كنيد تا بعدا منم وارد بحث شوم چون نميخواهم بدون اطلاع از نظرات ديگران مطالبي در اين زمينه بگويم؟! :wink:

[amir 5]

ولي دسترسي به اواكس ها و از بين بردن انها چه در هوا و چه در زمين مشكل است چون دور از جنگ و در چند صد كيلومتر دورتر مشغول شناسايي هستند و نمي شود به انها نزديك شد چون به وسيله هواپيماهاي جنگنده اسكورت مي شوند :D

[amir 5]

ولي ما مي توانيم اشيانه انها رو در كشور هاي همسايه شناسايي كنيم و به وسيله موشك هامون اونارو نابود كنيم. :D

[hosseingmn 72]

[hosseingmn 72]

سلام نيروي هوايي آمريكا نيرويي پيشرفته است و از رادار هاي هوا برد ( AWACS ) استفاده مي كند... تمرينات خلبانان تحت پوشش AWACS انجام مي شود... آنها عادت دارند كه AWACS به آن ها بگوید به کجا بروند و یا دشمن از کدام سمت می آید و غیره و فقط به آلتی برای هدایت هواپیما تبدیل می شوند. آن ها هیچ گاه شرایطی را تجربه نمی کنند که از روی یک نقشه کاغذی هدف را به آن ها نشان دهند و آن ها نیز جز رادار خود هواپیما و قطب نما و نقشه چیز دیگری برای خرکت به سوی هدف نداشته باشند... آن ها هیچوقت گم نمی شوند چون AWACS سریعا خطای مسیر را به آن ها گوشزد می کند. آن ها کمتر قربانی موشک های زمین به هوا می شوند چون رادارهای پر قدرت AWACS موشک ها را بسیار سریع تر از خود هواپیما دیده و اطلاع می دهند و خلبان مهلت بیشتری برای گریز یا انجام عکس العمل مناسب دارد. AWACS سریعا بعد از بلند شدن هواپیمای ره گیر ، محل و مسیر آن را اطلاع میدهد.

[SAEID 2,833]

بهترین راه مقابله با آواکس استفاده از آواکس هست. ما باید حداقل 5 فروند آواکس A-50 و 10 فروند آواکس Iran-140 داشته باشیم که برد شناسایی اولی 800 کیلومتر و دومی طبق گفته ها 600 کیلومتر است. البته مداومت پروازی Iran-140 کمتر است و بیشتر به عنوان یک آواکس منطقه ای یا ناو نشین و ... به درد میخورد ولی آواکس A-50 توانایی مدیریت و نظارت کامل بر میدان نبرد را دارد. میتوان با خرید 60 فروند جنگنده میگ-31 و عملیاتی کردن تمام 60 فروند اف-14 موجود و همچنین خریداری و ارتقای میگ-29های موجود که تعداد آنها به 200 فروند برسد میتوان سد پدافندی بسیار قدرتمندی در برابر هر گونه هجوم هوایی از قبیل هواپیما ، موشک و ... ایجاد کرد. ترکیب جنگنده های فوق با آواکس یک ترکیب بسیار کشنده خواهد بود و خبر خوب اینکه آمریکا دیگر هیچ جنگنده رهگیر دوربرد ندارد و جنگنده های کنونی آن هم فقط میتوانند حداکثر تا فاصله 50 کیلومتری درگیر شوند حال آنکه جنگنده MiG-31B با موشکهای R-33 (این دو قدیمی هستند و متعلق به دهه 1980) برد مفید شلیک 120 کیلومتری دارد و جنگنده MiG-31BM برد مفید شلیک 300 کیلومتری! :roll:

[mostafa_by 5,726]

ولي سواي نيروي هوايي امريكا (كه به گفته‌ي تقريباْ تمامي كارشناسان نظامي، بزرگترين نقطه‌ي قوت امريكا محسوب مي‌شه)، مشكلي كه در صورت وقوع جنگ با ايران بوجود مياد، تفنگداران دريايي (Marines) هست. نوع آرايش‌هاي مختلف اين نيروها، آمادگي براي واكنش سريع و البته عدم انطباق تاكتيك‌هاي دفاعي ايران با تاكتيك‌هاي تهاجمي اين نيروها، شايد يه مشكل بزرگ باشه. مشكلي كه عراق نيز دست به گريبانش شد و تاكتيك‌هاي دفاعي كه از جنگ با ايران آموخت، به هيچ وجه در مقابل اين تفنگداران به دردش نخورد و ارتش عراق به سرعت تار و مار شد (در جنگ اول خليج - 1991). مشكلي كه اين تفنگداران باهاش روبرو هستن (سواي جرأت جنگي!!)، تكيه‌ي بيش از حد اين نيروها به تانك و هلي‌كوپتر‌هاي نظامي‌شون (چاپر، كومانچي، آپاچي، كبرا و ...) باشه. يعني پيشروي بدون اين ابزار رو اصلاً در تصورشون هم نمي‌گنجونن (برعكس ايرانيا كه اصلاً نگاه نمي‌كنن پشتيبانشون چي هست!!).

[SAEID 2,833]

به نظر من تفنگداران دریایی آمریکا آنطوری هم که تبلیغ میشود نیستند و نمونه بارز آن شکستهای پی در پی این نیروها در شرایط حاد جنگی است چه در ویتنام و چه در بالکان و عراق و حتی افغانستان. :wink: این نیروها بسیار ترسو هستند و علیرغم هیکلی تنومند و قدرت جنگی زیاد از روحیه جنگ و شهادت طلبی بی بهره هستند که همین بزرگترین ضعف یک دشمن میتواند باشد. نباید از یاد برد که تیپ مشهور گولانی اسرائیل (حتی تفنگداران آمریکایی توسط اسرائیلیها آموزش داده میشوند) در نبرد با حزب الله همیشه قهرمان چگونه و به چه صورت مفتضحانه ای شکست خورد و حتی در نبرد تن به تن که یکی از تخصصهای آن هست حریف نیروهای حزب الله نشد. :D هم اکنون ما چند تیپ و گردان نیروی مخصوص داریم و حتی میتوانم ادعا کنم در جهان بهترین هستند منتهی تعداد آنها کم است! فکر کنم در حال حاضر نیروی تفنگدارن دریایی آمریکا در حدود 200 300 هزار نفر تفنگدار دارد منتهی ما حداکثر 20% این رقم نیروی مخصوص و واکنش سریع داریم! بهترین راه برای جبران این مشکل تغییر روند آموزش نیروهاست بطوریکه تمام نیروهای پیاده و هوابرد تبدیل به یک تفنگدار شوند و در این صورت حتی با یک لشگر پیاده میتوان کارهای یک لشگر هوابرد حرفه ای را انجام داد. 8O برای مقابله زمینی با آمریکا به شرط دفع حملات هویی ما هیچ مشکلی نداریم و میتوانیم براحتی دشمن را شکست دهیم. :D مسلما برای مقابله با بالگردهای دشمن بهترین سلاح موشکهای دوش پرتاب میباشد که در حال حاضر قویترین این نوع سلاح موشک سوپر ایلگا ساخت روسیه میباشد که باید بصورت انبوه خریداری و استفاده گردد. مثلا 10000 لانچر به اضافه 50000 موشک فعلا کافی است و همچنین ما به تعداد بسیار زیادی موشکهای ضد زره سبک و سنگین و موشکهای MRL مانند کاتیوشا نیاز داریم. برای دفاع از کل خاک کشور حداقل 5000 لانچر سنگین و 30000 لانچر سبک نیاز داریم که باید بصورت گسترده در جنگ استفاده شوند. یکی از سلاحهای بسیار کشنده برای مقابله با بالگردهای دشمن ضد هوایی تانگوسکا ساخت روسیه میباشد که مجهز به دو تیربار 30 میلیمتری و 8 فروند موشک زمین هوای سبک میباشد. این سلاح میتواند در گردانهای زرهی و مکانیزه خدمت کند و برای هر گردان با استعداد 50 دستگاه تانک 5 دستگاه تانگوسکا کافی است. :) بحث بسیار طولانی است و بهتر است به بحث جز به جز بپردازیم؟ :D:

[mostafa_by 5,726]

بله. همونطور كه عرض كردم، نداشتن جرات جنگي، يكي از بزرگترين مشكلات تفنگداران است. ولي نمي‌شه توانايي و قابليت رزمي اون‌ها رو هم ناديده گرفت. مثال شما رو متاسفانه مجبورم رد كنم. چون حزب‌الله لبنان، در شرايطي در برابر گولاني‌ پيروز شد كه دست به جنگ‌هاي چريكي و نامتقارن زد (ياد شهيد چمران بخير. اگه زنده بود الان شايد وضعيت نيروهاي رزمي ايران خيلي بهتر از حال حاضر بود!). تيپ گولاني هم درسته كه براي چنين جنگ‌هايي آموزش ديده. ولي مسلماْ آموزش با نبرد واقعي زمين تا آسمون فرق داره. ضمن اينكه به دليل وجود جنگل‌هاي بسيار در لبنان، شرايط بسيار خوبي براي جنگ‌هاي چريكي مهياست. اما در ايران، شرايط فرق مي‌كنه. مسلماْ ما اگه بخوايم كلاسيك بجنگيم، بايد ضد تاكتيك‌هامون هم كلاسيك باشن. تفنگداران دريايي، در شرايط عادي، بسيار جنگنده‌تر از يك جنگجوي زميني عمل مي‌كنن (البته به شرط حصول شرايطي كه عرض شد). همونطور هم كه عرض كردم، هلي‌كوپتر و تانك، پوششي براي حمله‌ي ايشان هست. فكر كنم‌ شما بهتر از بنده با نحوه‌ي آرايش‌هاي سه‌ گانه (آلفا، براوو و چارلي) آشنا باشين و همچين تقسيم‌بندي هفت، هشت، خطي، نامتقارن و ... . ضمن اينكه تاكتيك حضور تك‌تيرانداز هم چندان كارساز نيست. چرا كه هر يك از تيم‌ها توسط تيم‌هاي ديگه (و همچنين توسط تك‌تيراندازها) ساپورت مي‌شن و تك‌تيراندازها، نهايتاْ شانس زدن يكي دو نفر رو دارن و در صورت شروع آتش، اتفاق چندان خوبي پيش نمي‌آد. موشك‌هاي دوش پرتاب (مثل استينگر، ايگلا و يا حتي گريلا و ونگارد و يا حتي موشك‌هاي هدايت شونده‌ي استار استرايك سوئدي) يكي از بهترين سلاح‌ها براي مقابله با هلي‌كوپترهاي امريكايي (بخصوص هلي‌كوپترهاي لشي مثل آپاچي!) هستن. ولي براي اين كار، بايد هم موقعيت مناسبي داشت (كه بيشتر در جنگ‌هاي چريكي اين اتفاق مي‌افته) و هم اينكه در حالت عمليات قرار نگيرن. چرا كه اگه بخوايم كلاسيك بجنگيم، مسلماْ نمي‌تونيم اونقدر نزديك باشيم كه به درستي روي هدف قفل كنيم. چون آپاچي در پشت گردان‌ها حركت مي‌كنه. ضمناْ مشكل ديگه‌اي هم كه وجود داره، قراردادي هست كه تو سال 2005، امريكا و روسيه با هم امضاء كردن و طي اون، قرار شده كه فروش موشك‌هاي دوش پرتاب (چه روسي و امريكايي و چه براي ساير كشورها) از طرف دو كشور، با هدف كنترل فروش سلاح به تروريست‌ها (با توجه به اينكه اين سلاح، سلاح محبوب چريك‌ها محسوب مي‌شه)، معامله‌اي صورت نگيره مگه اينكه دو كشور اون رو تاييد كنن. پس خريد زياد اين سلاح‌ها (يعني خريد بدون قاچاق) عملاْ يا ممكن نيست و يا اينكه خيلي سخته. البته خود سپاه پاسداران اين موشك‌انداز رو توليد مي‌كنه. ولي بعيد مي‌دونم اينقدر داشته باشيم كه بشه ازش به عنوان عمليات نظامي استفاده كرد. و اما تانك‌هاشون. خدا رو شكر اينقدر تو صنعت موشك‌هاي ضد تانك پيشرفت كرديم كه دهن همه از تعجب باز مونده. مي‌شه گفت در صورت حمله ي زميني، تانك‌هاي امريكايي هيچ اميدي براي پيشروي نمي‌تونن داشته باشن. چرا كه ضدتانك‌هاي قدرتمند ايران، آماده‌ي نابودي انواع تانك‌ها هستن. امتحانشون رو هم تو جنگ با حزب‌الله پس دادن (انهدام بيش از 180 تانك مركاوا - معروف به عروس!‌ - كه اگه يادتون باشه روز اول كه يكي‌اش اومد پايين، شده بود تيتر اول همه‌ي سايت‌هاي خبري كه يه تانك مركاوا نابود شده. از اين اتفاق، به عنوان يكي از عجايب نام مي‌بردن. ولي كم‌كم براشون عادي شد!!!) ------------------------------------------------------ به نظر من هم بهتره كه جزء به جزء بحث بفرمايين. من بي‌سواد هم مي‌شينم و حرف‌هاي شما بزرگواران رو مي‌خونم تا بلكه به اندك سواد نداشته‌ام، مطلبي اضافه شه. اميدوارم با حضور افراد پري مثل ادمين محترم، حسين عزيز و ساير دوستان، اين بحث، يك بحث بسيار مفيد و پربار شه.

[SAEID 2,833]

با گفته های شما موافقم بجز درباره تیپ گولانی چون این تیپ وظیفه اش همان جنگ لبنان بود که اصلا نتوانست انجام وظیفه کند. :D راستش این آمریکائیها هم همش اهل شلوغ کاری هستند و هیچ وقت آمار دقیقی از تلفات خودشون نمیدهند ولی تلفات دشمن را ضرب در 100 میکنند! در جنگ سال 2003 عراق در حدود 1000 فروند موشک کروز به سمت عراق شلیک شد که حدود 5% آنها توسط پدافند قدیمی عراق سرنگون شد. طبق نظر کارشناسان در 24 ساعت اول حمله به ایران برای نابودی 70% تونا نظامی ایران احتیاج به 3400 فروند کروز توماهاوک است که اولا امکان شلیک این همه موشک در عرض یک روز برای آمریکا محال هست ثانیا موشک که زیاد شد خطا هم زیاد میشه و ایران هم میتواند فورا راهی برای کم اثر کردن خسارات موشک باران دشمن پیدا کند. احتمال اینکه آمریکا جنگ را فقط با موشکهای کروز توماهاوک و بمب افکنهای اف-117 و بی-2 آغاز کند بسیار زیاد است و اگر مرحله اول موفقیت آمیز بود سایر جنگنده ها و سپس نیروی زمینی وارد عمل خواهد شد پس چه بهتر که دشمن را در همان ابتدا شکست داد؟ برای زدن بمب افکنهای مذکور بصورتی که ما متحمل هیچ تلفاتی نشویم بهترین گزینه استفاده از رادارهای غیر فعال مانند کالچوگا هست که بردی تا 1000 کیلومتری دارند و بوسیله امواج ساطع شده از اشیای پرنده آنها را شناسایی میکنند. امکان اینکه بمب افکنهای بی-2 و اف-117 توسط این رادار قبل از رسیدن به هدف ردیابی شوند بیش از 90% هست. بعد از شناسایی هم حتی با موشکهای هاوک براحتی میتوان پرنده مهاجم را نابود کرد. همزمان با این حملات صدها موشک کروز در هر ساعت به سمت اهداف مهم در ایران شلیک خواهند شد که به دلیل پرواز این موشکها در ارتفاع کم تنها راه برای شناسایی آنها قبل از ورود به محدوده خطر استفاده از آواکس هست زیرا ایران ناهمواری زیاد دارد و نمیتوان از رادارهای مخصوص شناسایی اهداف در ارتفاع پائین استفاده کرد. برای اسکورت آواکسها هم احتیاج میگ-31 و موشک آر-37 هست که با این وجود میتوان موشکهای کروز را از هوا رهگیری کرد. ... خلاصه اینکه ما باید در ابتدا سعی کنیم که 70% الی 90% توان نظامی خود را در 48 ساعت اول جنگ حفظ کنیم و فکر کنم بحث بر سر این موضوع بهتر باشد؟ سپس برویم سراغ جنگ زمینی؟

[hosseingmn 72]

ولي دسترسي به اواكس ها و از بين بردن انها چه در هوا و چه در زمين مشكل است چون دور از جنگ و در چند صد كيلومتر دورتر مشغول شناسايي هستند و نمي شود به انها نزديك شد چون به وسيله هواپيماهاي جنگنده اسكورت مي شوند :D

سلام
درست است ساقط کردن یک AWACS کار ساده ای نیست AWACS در ارتفاع نسبتا بالا حرکت می کند. سیستم های گمراه کننده موشک آن بسیار قوی و پیشرفته است به طوری که با پارازیت اندازی به راحتی موشک هایی که با رادار آشیانه یابی می کنند را گمراه کرده و یا هواپیمای دشمنی که به آن نزدیک شده را طوری مختل می کند که حتی ارتباط بیسیمی هواپیما نیز با مرکز دچار اختلال می شود... خلبانان بسیاری موثرترین راه را استفاده از توپ هواپیما عنوان می کنند که می توان با آن هواپیما را ساقط کرد... زیرا پازاریت خللی در شلیک کردن توپ ایجاد نمی کند اما با از کار انداختن سیستم های هواپیما ، كمي هدف گيري را مشكل تر مي كند كه يك خلبان ماهر به راحتي از پس اين مشكل بر مي آيد. اما مشکل اینجاست که چگونه به AWACS نزدیک شویم.

اگر AWACS آمريكايي ها در حين ماموريتي ساقط شود... هواپيماهاي آنان چاره اي جز فرار ندارند...(همان مسئله ای که آقا مصطفی در مورد پشتیبانی اشاره کرد) چون آنها نمي دانند آيا موشكي در حال نزديك شدن است يا خير.... آيا هواپيماي ره گيري اكنون به قصد آن ها برخاسته است يا خير.... آيا مي توانند هدف را پيدا كنند يا خير... حتي اينكه به كدام سمت بگريزند !!! (لازم به يادآوري است كه در فاصله هاي نزديك نياز آنها توسط رادار هواپيما بر طرف مي شود... مثلا مشكلي در پيدا كردن هدفي كه به آن نزديك شده اند ندارند. )

اما خلبانان ایرانی با مهارت هايي كه در غياب AWACS در مورد مسير يابي و ... كسب مي كنند مي توانند بدون كمك AWACS خود را به هدف برسانند. و يا حتي بعضي گفتند با حدس و گمان و نسبت به محل فرودگاه دشمن و زماني كه وارد خاك دشمن شده اند ... مي توانند محل احتمالي هواپيماي ره گير را شناسايي كرده و اقدام مناسبي انجام دهند... آنها با سال ها مسير يابي از روي نقشه هاي كاغذي تجربه اي آن سان گران بها كسب مي كنند كه خود با امكانات محدود به قول يكي از خلبانان ايراني AWACS سرخود مي شوند 8) البته مهارتهای خلبانان ایرانی نباید باعث شود که از بکاربردن تجهیزات جدید صرف نظر کنیم.

[hosseingmn 72]

سلام حالا که بحث AWACS جمع بندی شد با خیال راحت میتونم از محضر اساتید بزرگوار سعید و مصطفی در ادامه بحث استفاده کنم. :D

[hosseingmn 72]

البته ساله گذشته وزارت دفاع خبر تواید انبوه موشک پرتاب میثاق 2 رو اعلام کرده که احتمالا تا حالا تونسته تعداد قابل توجهی تولید کنه :roll:

[hosseingmn 72]