نارنجک انداز و تفنگهای نارنجک انداز

[RezaKiani 1,919]

به صورت ساده ، یک نارنجک انداز سلاحی است که یک نارنجک – پوسته ای کوچک را که با مواد انفجاری یا دیگر مواد مثل گاز اشک آور پر شده است – را شلیک می کند. البته، در موارد مهم نارنج باید مجهز به یک فیوز و یک ضامن جهت حفاظت نارنجک انداز یا مربی باشد.

ساده ترین راه پرتاب نارنج انداختن آن با دست می باشد؛ اما برد موثر و حداکثر وزنی که دست می تواند پرتاب کند به شدت محدود است؛ بنابر این در ابتدایی ترین مراحل توسعه سلاح های گرم، بسیاری از ارتشها تفنگهای بدون خان با لوله کوتاه و کالیبر بالا را که می توانند نارنجکهای استاندارد را به فاصله ای دورتر از توانایی پرتاب انسان شلیک کنند،بکارگرفتند و آنها را به سادگی خمپاره انداز دستی می نامیدند. در طی جنگ اول جهانی بسیاری از ارتشها شروع به استفاده از تفنگهای نارنجک انداز کردند. این نارنجک اندازه ها در حقیقت ابزاری بود که به تفنگهای استاندارد ارتشی اضافه می شد و همیشه به شکل استوانه بودند و به دهانه لوله تفنگ متصل می شدند. نارنجک در استوانه قرار داده می شد و پس از قرار دادن چاشنی، تفنگ به سمت دشمن نشانه گیری شده و توسط تیری مشقی شلیک می شد. این سیستم در حالی که به توانایی های درگیری سرباز پیاده نظام کمک می کرد خالی از اشکال نبود به عنوان مثال در بسیاری از موارد استوانه، دید تیرانداز را کور می کرد.

http://gallery.military.ir/albums/userpics/_gl-rf1.jpg
موزر"کا98 " کارابین آلمانی به همراه استوانه پرتاب نارنجک

نوع دیگری از تفنگهای نارنجک انداز نیز وجود داشت که احتیاج به وسایل اضافی مانند تفنگ نداشت در عوض بر میله ای باریک که مانند دسته به نارنجک متصل شده بود، تکیه می کرد. این دسته به داخل لوله تفنگ وارد می شد و تفنگ توسط یک فشنگ مشقی شلیک می شد. گاهی وقتها کوشش جهت پرتاب نارنجک با مهمات جنگی در این تفنگها به نتایج فاجعه آمیزی برای تفنگ و شلیک کننده منجر می شد. بعضی از نارنجک انداز های مدرن از هردو روش خود را خلاص کرده اند. در عوض، آنها اغلب قطعاتی که با شعله پوش ترکیب شده است بر سر لوله دارند؛ انتهای نارنجک مانند لوله طراحی شده و در سر لوله مخصوص تفنگ از بالا می لغزد(حالت نو مادگی). همچنین بعضی از تفنگهای مدرن از مهمات جنگی استفاده می کنند و با گیر انداختن مرمی از انرژی آن برای پرتاب نارنجک استفاده می کنند( برای کمک آنهارا مرمی گیرانداز می نامیم) یا دارای سوراخی هستند که مرمی از میان آن می گذرد(که انها را مرمی گذر نام می نهیم) و از گاز باروت منفجر شده به عنوان خرج پرتاب بهره می بردند.

مشکل کلیدی در این نوع تنفنگهای نارنجک انداز این است که وقتی تفنگ آماده شلیک نارنجک می شود به طور موثری کارایی معمولی تفنگ از بین می رود. یعنی تیراندازی که نارنجکی بر روی تفنگ برای شلیک دارد؛ اگر با دشمن رودررو شود، در وضعیتی اضطراری قرار می گیرد. او در ابتدا باید یا نارنجک را از روی سلاح بردارد یا آن را شلیک کند که این تاخیر ممکن است به قیمت جانش تمام شود.


سرباز فرانسوی در حال نشانه روی با نارنجک نصب شده بر روی لوله تفنگ هجومی "فاماس"


"زاستاوا ام "70 تفنگ هجومی مدرن یوگوسلاو آماده شلیک نارنجک

برای حل این مشکل، بعضی کشورها ابزاری را توسعه دادند که به نارنجک انداز زیرلوله ای معروف است. این نارنجک انداز ها به خودی خود سلاح هایی کامل هستند؛ با لوله، ماشه و گاه دستگاه نشانه روی مخصوص خود، نه مانند تفنگهایی که با استفاده از ابزار تبدیل به نارنجک انداز شده اند. تفنگ هجومی پیاده نظام در این حالت مانند میزبانی برای نارنجک انداز است. اولین توسعه نارنجک اندازهای زیر لوله ای در کشورهای ژاپن و ایتالیا در بین دو جنگ جهانی انجام شد و انواع مدرن آن در دهه شصت توسط آمریکا و شوروی سابق بکار برده شد. آنها جلوی تیراندازی عادی سرباز را نمی گیرند ولی به صورت معنی داری وزن و اندازه سلاح را افزایش می دهند. همچنین، اندازه و وزن سرجنگی نارنجکهای این گونه نارنجک انداز کوچکتر از نارنجک های تفنگی هستند و این امر تاثیر آنها را در برابر هدف کاهش می دهد؛ هر چندکه سرباز می تواند تعداد بیشتری از آنها را حمل کند.


سرباز آمریکایی در حال نشانه روی با" آم 4 " مجهز به نارنجک انداز زیر لوله "ام 203"


چند گونه از نارنجکهای 40 میلیمتری استاندارد ناتو


"آکا47" مجهز به نارنجک انداز40میلیمتری "جی پی 25"

بعضی کشورها خصوصا آمریکا و روسیه به نارنجک اندازهای زیر لوله ای چسبیده اند و بعضی مانند فرانسه و بلژیک تفنگهای نارنجک انداز را ترجیح داده اند و کشورهایی چون آلمان نیز هر دو نوع را تولید می کنند.

در دوره پس از جنگ دوم شاهد دوره ای از بازگشت به نارنجک اندازهای مستقل نامبرده شده در بالا -که بر اساس طرح خمپاره دستی ساخته می شدند- بودیم. اولین معرفی مجدد این طرح به نام کامپف پیستول توسط ارتش آلمان در جنگ دوم بکار رفت که یک پرتاب کننده منور اصلاح شده بود که به یک قنداق جداشونده و لوله ای تفنگی مجهز شده بود و انواع گوناگونی از نارنجکها را شلیک می کرد.


"اچ کا 69" آلمانی نارنجک انداز تک تیر

پس از جنگ، چند کشور نارنجک انداز های قنداق دار تک تیر را توسعه دادند. معمولا از کالیبر 40 میلیمتری استفاده می کردند که واقعا مقدم بر نارنجک اندازهای زیر لوله ای که از همان کالیبر استفاده می کنند، می باشد. شاید معروفترین آنها نارنجک انداز آمریکایی ام 79 تامپر باشد که به صورت گسترده ای در ویتنام بکاربرده شد. مشکل اصلی با این گونه سلاح ها این بود که شلیک کننده مجبور به حمل سلاحی اضافی مانند تپانچه یا مسلسل دستی -برای حفاظت از خود- به علاوه نارنجک انداز بود. بعدتر چند کشور مدلهایی از این نارنجک اندازها ارائه دادند که قابلیت شلیک متوالی داشتند که معمولا مانند یک لورور بزرگ یا تفنگ با خشاب لوله ای بودند. نیروهای نظامی اغلب، این سلاح ها را با نارنجک انداز های زیرلوله ای جانشین کردند و این گونه نارنجک اندازهای محدود به نیروهای مخصوص و پلیس گشت که آنها را برای ماموریتهای ضد ضورش با مهمات کم خطرتر مانند گاز اشک آور یا چهارپاره بکار بردند.


"جی ام "43 میلیمتری روسی نارنجک انداز با خشاب لوله ای در بالای لوله تفنگ

آخزین موج طراحی های مدرن در این حوزه عبارتند از نارنجکهای با فیوز زمانی که در ارتباط با یک کامپیوتر کنترل آتش -که بر روی سلاح نصب شده است و با دستگاه نشانه روی یکی گشته- تنظیم می شوند. این واحد، یک فاصله یاب، یک حسابگر پرتاب و یک برنامه ریز که فیوز را قبل از آتش تنظیم می کند؛ در برمی گیرد. قبل از شلیک، تیرانداز با استفاده از مسافت یاب لیزری فاصله تا هدف را معین می کند و کامپیوتر به صورت خودکار دستگاه نشانه روی را برای رسیدن به خط سیر مناسب تصحیح می کند و زمان فعال شدن فیوز را تنظیم می کند که باعث انفجار نارنجک در هنگام رسیدن به هدف می گردد.


طرحی از نارنجک انداز 40 میلیمتری آینده از "ساآب" سوئد به همراه دستگاه نشانه روی کامپیوتری و نارنجکهای دارای فیوز زمانی

این امر اجازه درگیر شدن با دشمن پناه گرفته در جان پناه را - توسط نارنجکهای ضد تجمع منفجر شونده در هوا - می دهد. در جال حاضر چند پروژه مانند اکس ام 29 آمریکایی یا پاپ آپ فرانسوی برای رسیدن به این هدف فعالیت می کنند. اف2000جی ال بلژیکی جانشین ارزان تری را عرضه می کند که نارنجکهای قابل برنامه ریزی ندارد ولی دارای دستگاه نشانه روی الکترونیکی است که اجازه می دهد با دقت بیشتری در فاصله دور شلیک کرد.

اهداف کلیدی برای تفنگها و نارنجک انداز های زیر لوله ای، اهدافی نرم مانند پیاده نظام، برجهای نورافکن، ماشین های بدون زره یا زرهپوش های سبک می باشند. اغلب تانکهایی توسعه یافته در جنک دوم جهانی و بعد از آن معمولا قوی تر از این هستند که توسط خرج نسبتا کم درون یک نارنجک معمولی از کاربیافتند.

منبع :مجله جنگ افزار
مترجم:رضاکیانی موحد

[SAEID 2,832]

عالی بود رضا کیانی گرامی.

به نظر شما کدام نارنجک انداز برتر از بقیه است؟ کدام یک از نظر اقتصادی باصرفه تر است؟

[worior 25,822]

میگم این گلوله ها چقدر خوشکلند

[RezaKiani 1,919]

اینجا چند تا مسئله هست
اولا که من متخصص نیستم و اگر هم نظری بدم سلیقه ای هست.
دوما که سوال شما دوقسمت هست
سوال اول اینکه کدوم نارنجک انداز برتر از بقیه هست؟

سوال دوم هم اینکه کدوم از نظر اقتصادی به صرفه هست؟

جواب سوال اول(سلیقه ای) به نظر من اونی برتر هست که اختصاصی تر ساخته شده. یعنی نارنجک اندازی که وظیفه اون صرفا نارنجک انداختن باشه. مثه اون دو تا عکس آخری. مخصوصا که الان به سمت ساخت نارنجک اندازهای پیشرفته ای داریم می ریم که نارنجک رو بالای سر سنگر دشمن منفجر می کنند تا بیشترین تلفات به دشمن وارد بشه. این نارنجک اندازها دارای فاصله یابهای لیزری و کلی تشکیلات مدرن هستند.

جواب سوال دوم(بازهم سلیقه ای) نارنجک اندازهایی که زیر تفنگ می بندند از نظر اقتصادی به صرفه هستند. چون یه سرباز با یک سلاح می تونه 2 تا کار انجام بده. البته خوب کیفیت کار با هر دوتا هم پایین خواهد آمد.

در موارد خاص مثه نیروهای ویژه و ضدشورش و اینهاباید به جواب سوال اول توجه کرد و در موارد عمومی مثه سربازان میدان نبرد به جواب سوال دوم.

[00Amin 2,389]

دست شما درد نكنه

[hans 162]

رضا جان ممنون. عالی بود.

[saman_777 66]

سعید شما یه کم نظرت رو گنگ بیان کردی.اول باید بگی مال اسلحه منظورته یا نه به تنهایی و اتختصاصی.رگبار یا تک تیر.40 mm هست یا نه.خیلی سوال وجود

داره.دقیق تر بگو.

راستی اقا رضا ورود شما رو به انجمن تسلیحات انفرادی صمیمانه تبریک می گویم و سپاسگذارم.

[saman_777 66]

باید بگم با در نظر گرفتن راحتی و دقت و سرعت عمل من خودم به GLG-160 رای می دم.با توجه به توانایی ها و دارایی های اسلحه ی AXR-160 داره از نظر من

بهترینه!!کامپیوتر بالستیکی نصب شده بر روی این اسلحه برای هدایت نارنجک واقعا خیلی خیلی خفنه!!

[UDT88 5]

يك سري ديگر از نارنجك اندازها كه توان شليك به صوررت رگبار دارند

و ايران نيز اخيرا اين نمونه هارا توليد كرده است كه به دليل سنگيني بر روي خودرو نصب
مي شوند يا در خطوط پدافندي مورد استفاده قرار مي گيرند

و از توان آتش بالايي برخوردارند

[worior 25,822]

میگم میشه از اینا روی UAV نصب کرد!
امکانش هست دوستانی که منبع دارن یا میتونن یه تاپیک در مورد اون هوشمند هاش و طرز عملکردشون بزنن خیلی ممنون میشم

[UDT88 5]

نارنجك انداز MK-19 ساخت امریکا

مكانيسم شبيه دوشكا است
درواقع يك تيربار سنگين با كاليبر 40 ميليمتر

http://www.youtube.com/watch?v=DZFgAzQYAN4&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=a8i9KsNfPOU&feature=related

[saman_777 66]

شدنش که می شه ولی پدر هواپیما رو در میادره!!البته بستگی به محل قرار گیریش داره.

[worior 25,822]

قبول دارم که ارتعاش زیادی تولید میکنه ولی احتمالابشه یک سری سطوح کنترلی در نظر گرفت تا شاید به حداقل برسه بیشتر بحث وزن و دقت توی هدف گیری مهمه

[seyedmohammad 10,523]

برخی از انواع نارنجک اندازها با خشاب تغذیه میشن و به اصطلاح  magazine-fed هستند . برخی از نارنجک اندازها قابلیت حمل توسط نفر رو دارن و برخی از روی سه پایه و به صورت ثابت آتش میکنند .

دونمونه از انواع نارنجک انداز خشاب خور انفرادی :

 

 

 

ALSETEX Cougar MS

 

رونمایی 2014 .تولید توسط صنایع فرانسوی  SAE ALSETEX  . نارنجک انداز پیش ماشه ی خودکار با نرخ شلیک 20 نارنجک در دقیقه  . نارنجک های استاندارد 40x46mm  ناتو رو شلیک میکنه .

پیوند : توضیحات بیشتر 

 

 

 

 

 BML-37

ساخت صنایع آمریکایی Sage Ordnance Systems . رونمایی در شات شو 2011 . نارنجک انداز خودکار برای مجموعه ی نارنجک های 37mm ناتو .

 

پیوند : توضیحات بیشتر

 

 

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/Sage_Ordnance_Systems_Mag-Fed_Semi-Auto_37mm_Grenade_Launcher_SHOT_Show_2011_3.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/Sage_Ordnance_Systems_Mag-Fed_Semi-Auto_37mm_Grenade_Launcher_SHOT_Show_2011_5.jpg][/url]

[AliDragos 84]

این مطالب رو از سایت ورلد گان گرفتی