1982؛ شکارچيان تانک سوري در لبنان(قسمت اول)

[RezaKiani 1,965]

در اوايل دهه 80ميلادي، نيروي هوايي سوريه يک تيپ ازهليکوپترهاي غزال و يک وينگ از هليوکوپترهاي هيند را راه اندازي کرد. تيپ هليکوپترهاي اس آ 342 غزال فرانسوي شامل 4 اسکادران مي شد؛ اسکادرانهاي 976،977،988 و اسکادران ديگري به شماره احتمالي 989. وينگ هليکوپترهاي ميل مي25 هيند ساخت شوروي نيز شامل 3 اسکادران بود؛ اسکادرانهاي 765،766 و 767. هر دو واحد در فرودگاه هاي مارج السلطان و الجديده مستقر شده بودند اما تعدادي از هيندها را به صورت دائم به پايگاه هوايي سودا فرستاده بودند.

سوريه به تازگي شروع به بهره گيري از هليکوپترهاي جنگي کرده بود و 18 فروند غزال را -در برابر کبراهاي اسرائيل- در سال 1977 از فرانسه تحويل گرفته بود. اين هليکوپترها در اسکادران هجومي 976 سازماندهي شدند. آنها در الجديده مستقر شدند و به موشکهاي آ اي12 ضدتانک مسلح بودند. بعدها، تعداد بيشتري غزال خريداري شد و سوريه قادر شد 3 اسکادران تشکيل دهد. يک اسکادران ديگر نيز براي کمک به پليس تشکيل شده بود. همچنين فرانسه شروع به فروختن موشکهاي ضدتانک هات به سوريه کرد. هات در اصل يک موشک فرانسوي-آلماني بود که همآورد موشک آمريکايي تاو به حساب مي آمد. هات موشک مافوق صوتي است که از يک لوله شليک شده و توسط سيم هدايت مي شود. در آن زمان، هات يکي از پيشرفته ترين موشکهاي ضدتانک جهان محسوب مي شد و ادعا شده بود که مي تواند يک ورقه فولادي به قطر 700 ميليمتر را در زاويه صفر درجه سوراخ کند. هات در لوله هاي مخصوص پرتاب عرضه مي شد و هر غزال مي توانست بر روي بالچه هاي پشت کابينش 4 فروند موشک هات حمل کند.

اينکه سوريه از اواخر دهه 50 هيچ هليکوپتر يا هواپيمايي از کشورهاي غربي نخريده بود و حال به خريداري غزالهاي فرانسوي روي آورده بود کاملا ناظران غربي را حيرت زده کرد.در حقيقت، اين معامله حاصل کوششهاي سعودي بود که مصمم بود کشورهاي عرب را تا حد ممکن به سوي اردوگاه غرب سوق دهد، علاوه بر اينکه، شوروي خود را در تغذيه هيندهاي مورد نياز سوري ها را ناتوان نشان داده بود. شوروي به تمام هيندهايش نياز داشت تا آنها را در آلمان شرقي مستقر کند. با اين وجود، هنگامي که فرانسه ارسال غزالها را به سوريه آغازکرد، شوروي به تکاپو افتاد و در بهار 1981 اولين اسکادران هيند را به سوريه فرستاد. اولين محموله شامل 4فروند هيند بود که بعد تا 12 فروند افزايش يافت. هيندهاي سوريه از نوع ميل مي25 بودند. ميل مي25، نمونه ضعيفتر ميل مي24 بود که شوروي براي متحدان دست دومش مي ساخت. سلاح اصلي اين هليکوپتر موشک 9ام17 اسکورپيون -از خانواده آتي2- بود. اين موشک نسبتا قديمي اما ساده بود و به صورت بيسيم هدايت مي شد. هر فروند هيند مي توانست 4 فروند از آنها را در زير بالچه هاي خود حمل کند. آتي2 داراي چند نمونه بود که نمونه بي آن به سوريه ارسال شد. اين نمونه 3500 متر برد داشت و ادعا شده بود که مي تواند در يک ورقه فولاد به قطر 500 ميليمتر در زاويه صفر درجه نفوذکند. خلبانان عرب هيند عموما ادعا مي کردند که اين موشکها بلااستفاده هستند چرا که در درجه نخست قابل اعتماد نبودند. به علاوه، هيند به يک قبضه مسلسل ياک بي 12.7 مسلح شده بود که در برجکي در زير دماغه هليکوپتر جاي گرفته بود و همچنين راکت اندازهاي يوبي32-57 نيز بر روي هليکوپتر قابل نصب بودند.

پس از بررسي دقيق تجربيات عراق در استفاده از هيندهايش، سوريه به سرعت استفاده از آتي2 ها را کنارگذاشت و تنها به استفاده از مسلسل و راکت اندازها و بمبهاي هيندها بسنده کرد. به خاطر چند دليل که به هم مربوط نبودند غزالها و هيندها تا بهار 82 به صورت کامل وارد خدمت نشدند. در حقيقت، هيندهاي سوريه در هيچ عمليات رزمي در طي نبرد با اسرائيل در آن سال ديده نشدند.

در نتيجه، اگرچه گزارشهاي مخالفي –خصوصا از طرف روسها و اکرايني ها- وجوددارد اما همچنين در گزارشهاي غربي هيچ اثري از پروازهاي جنگي هيندهاي سوري در درگيريهاي سال 82 وجود ندارد. هنگامي که درگيرهاي شروع شدند غزالها به تنهايي جنگيدند.

تاکتيکهاي شکارچي-قاتل

در ابتداي سال 82، سوريها منتظر نوع جديدي از عمليات اسرائيل در جنوب لبنان بودند. فرماندهان آنها محاسبه کرده بودند که نيروهاي نظامي اسرائيل دست به عملياتي شبيه به آنچه در سال 78 انجام داده بودند بزنند. در آن سال اسرائيل در حدود 40 کيلومتر -تا رودخانه ليتاني- در خاک لبنان پيشروي کرد تا به جستجوي مبارزان فلسطيني بپردازد. به هرحال، آنها مي دانستند که اگر اسرائيل نخواهد که در رودخانه ليتاني متوقف شود يک رويارويي با اسرائيل گريز ناپذيرخواهد بود. هنوز اما، با توجه به استقرار بيشترين واحدهاي مهم نيروي زميني سوريه در جولان يا دمشق و نگهداري پرهزينه نيروهاي قابل اعتنايي در داخل لبنان از سال 76 به بعد، دمشق توان مالي و فضاي کافي براي ايجاد يک جبهه قوي در عرض لبنان نداشت. در حقيقت، در ابتداي ژوئن 82 بيشتر واحدهاي سوريه در لبنان در مرکز لبنان -مابين بيروت و زهله- مستقرشده بودند و بيشتر مواضع دفاعي در نقاط مورد علاقه سوريه مانند شاهراه بيروت-دمشق و مخصوصا در اطراف روستاي سلطان يعقوب در تنتا متمرکز شده بودند.

با مطالعه عوارض زميني، جاده ها، روستاهاي جنوب لبنان و مسيرهاي احتمالي -که اسرائيل مي توانست از آنها استفاده کند- سوريه تاکتيکهاي ساده اما بسيار موثري را توسعه داد. اين تاکتيک، يک همکاري نزديک بين غزالهاي نيروي هوايي و تيمهاي شکارچي-قاتل نيروي زميني سوريه بود. هدف اين بود که با کمين، نيروهاي مکانيزه اسرائيل توسط نيروي زميني -ترجيحا از فاصله کوتاه و در مناطق شهري- زمينگيرشود و سپس آنها را توسط هليکوپترهايي که از ميان تپه ها هجوم مي آورند نابود کنند.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_astk_sa_at_team.jpg[/img]
تيمهاي ضدتانک نيروي زميني سوريه به همراه سلاح اصلي خود يعني راکت انداز آرپي جي7

در ابتداي ژوئن82، نيروي زميني سوريه گردان کماندويي 20 -که مجموعا 50 تيم شکارچي-قاتل در اختيار داشت- در جنوب و غرب بيروت و حومه شرقي و جنوبي حومه شهر در اختيار داشت. هر تيم شامل 4 تا 6 سرباز مي شد. اين تيمها به بهترين سلاح هاي ضدتانک بلوک غرب و شرق -مانند راکت اندازهاي آرپي جي7 ، آرپي جي18، موشکهاي ضدتانک آتي4 و موشک ميلان- مسلح بودند. معمولا در هر تيم 2 نفر تيرانداز و 2 نفر کمک تيرانداز وجود داشت. هر تيم 6 نفره داراي 2 عضو اضافي بودند که به موشکهاي شانه پرتاب سام7 مسلح بودند. نيروهاي ضدتانک سوريه از قديمي ترين و با تجربه ترين سربازان نيروي زميني سوريه بودند و توانايي ها و عزم خود براي نبرد را نشان داده بودند. آنها بعدتر توسط اسرائيل به عنوان حرفه اي ترين سربازان طرف مقابل توصيف شدند. آنها ترجيح مي دادند که در خيابانهاي باريک شهرها و روستاهاي لبنان به شکار تانکهاي دشمن بروند.

نيروهاي اصلي متعارف سوريه در لبنان لشکرهاي دهم و سوم زرهي بودند. لشکر دهم زرهي در جنوب شاهراه بيروت-دمشق و داخل بيروت مستقر بود. اين لشکر شامل تيپهاي 76 و 91 زرهي -مسلح به تانکهاي تي62 و زرهپوشهاي بي پي ام1- و تيپ 85 مکانيزه -مسلح به تانکهاي تي55 و زرهپوشهاي بي تي آر60- بود. به علاوه گردان 20کماندويي در اختيار اين لشکر بود. لشکر سوم زرهي شامل تيپ 58 و تيپ 62 مکانيزه به علاوه 2 تيپ زرهي مسلح به تانکهاي تي62 بود. اين لشکر يک گردان کماندويي اضافي را در اختيار داشت و از جاده بيروت-دمشق به علاوه 3 سايت موشک ضدهوايي بهمراه 19 سايت -که بيشتر در نواحيه زهله در طول مرز سوريه قرارداشتند- دفاع مي کرد.

نبرد 3 روزه: روز اول، 8 ژوئن

جنگ در حقيقت قبلا در روز اول ژوئن با حملات هوايي اسرائيل به پايگاه ها و انبارهاي مهمات سازمان آزاديبخش فلسطين شروع شده بود. به هرحال، اسرائيل حرکت خود به داخل لبنان را در حدود ساعت 11:00 روز ششم ژوئن آغاز کرد.

براي نيروهاي سوري جنگ دو روز بعد، در حوالي جزين -در مرکز لبنان- آغاز شد. در آنجا نيروهاي اسرائيلي تحت فرمان سرتيپ داني واردي وظيفه داشتند تا جزين را گرفته و در طول ساحل شرقي درياچه قارون به سمت شمال -و شاهراه بيروت-دمشق- فشار آورده و به مواضع تيپ76 زرهي سوريه حمله کنند.
مواضع سوريها به خوبي برپانشده بودند. بيشتر واحدها در بعد از ظهر روز ششم ژوئن در جنوب دره بقاع به خدمت گرفته شدند و زماني به آنجا رسيدند که تانکهاي اسرائيل از مرز به سمت شمال جاري شده بودند. 2 تيپ زرهي از لشکر دهم زرهي دستورگرفتند تا در جنوب درياچه قارون موضع گيري کنند و کوشش کنند تا اسرائيلي ها را از رسيدن به موقعيت استراتژيک زهله بازدارند.

درحاليکه نيروهاي سرتيپ واردي به تيپ76 زرهي حمله کردند در پشت او نيروهاي سرتيپ مناخيم عينان در طول جاده هاي باريک از جنوب به جنوب غربي حرکت مي کردند و از جزين گذشتند تا به بيت اندين در کوه هاي شوف برسند. با اختلالهايي که از موانع ترافيکي و کمبود ساخت ناشي شدند، عينان سختي هاي زيادي را در سازمان دادن به حرکت نيروهايش تجربه کرد و حال با مشکلات در حال افزايشي روبرو بود. کمي پس از ساعت 00 :14 دو ستون جلودار واحدهايش که در دو جاده موازي حرکت مي کردند در اثر اشتباه در شناسايي يکديگر به سوي هم آتش گشودند. نتايج اين درگيري ناشناخته ماندند اما عينان حداقل 1 ساعت وقت را براي حل اين اغتشاش از دست داد.

در حدود ساعت 15:30 که نيروهاي 162 حرکت خود را از سرگرفتند، ناگهان تعدادي از وسايل نقليه آن به سختي آسيب ديدند. 4 فروند غزال اسکادران 977 -درحاليکه بين تپه ها و درختان پرواز مي کردند- به ستونهاي عينان نزديک شدند و قبل ازاينکه حضورشان توسط اسرائيلي ها کشف شود موشکهاي هات خود را به سمت تانکها شليک کردند. تعداد نامعلومي از تانکها و نفربرهاي زرهي اسرائيل در اثر اين حمله از بين رفتند اما اسرائيل متعاقبا گزارش کرد که تنها تلفات سبکي -4 مجروح-به نيروهايش واردشده است. در حدود 1 ساعت بعد، نيروهاي واردي نيز تحت حمله جنگنده-بمب افکنهاي سوري قرارگرفتند. خلبانهاي سوري گزارش کردند:" چند تانک را در آتش رهاکرديم."

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/astk_magach_6_and_zeldas.jpg[/img]
پيشروي در طول جاده هاي باريک -همانطور که درعکس ديده مي شود- به صورت ستوني باعث شد تا طلايه داران اسرائيل اهداف آساني براي کمين سوريها و فلسطيني ها شوند. سوريها کمينهايشان را با هماهنگي کماندوها و هليکوپترهايشان انجام دادند و ظاهرا به موفقيتهاي قابل ملاحظه اي رسيدند.

در حقيقت نيروهاي عينان تنها توسط دومين واحد هليکوپترهاي سوريه که در آن روز با دشمن تصادم پيداکردند مورد حمله قرارگرفتند. اولين واحد قبلا در ساعت 14 در لبنان فعال شد. آنها به صورت پنهاني در ارتفاع پايين و در طول دره هاي شمال غربي کوهستان حرمون -جبل الشيخ حرکت مي کردند و سپس به ستونهاي تحت فرمان سرتيپ يوسي پلد حمله مي کردند. اين نيروها شامل دو تيپ چترباز و پياده بودند که براي عمليات ضدتانک در نظر گرفته شده بودند و وظيفه داشتند تا در طول مرز سوريه و لبنان حرکت کرده تا به شاهراه بيروت-دمشق برسند تا مواضع سوريه در دره بقاع را محاصره کنند. هليکوپترهاي سوري حملات خود را هنگامي که اسرائيلي ها توسط عناصري از تيپ 91 زرهي -در جاده ايي که از حسيبيه به سمت رشايا مي رفت- متوقف شدند آغاز کردند اما نتيجه اين حمله نامعلوم است.

آخرين حمله غزالها در آن روز، در حدود 17:30 توسط 2 جفت غزال انجام شد که يک حمله گازانبري را بر عليه واحدهاي اسرائيل بر روي جاده اي که از شعبا به رشايا و از بيروت به عين دارا مي رفت انجام دادند. نتيجه اين حمله نيز نامعوم باقي مانده است اما عموما در اسرائيل هيچ تلفاتي را تاييد نمي کنند.

نویسندگان: تام کوپر و ياسر العابد؛سپتامبر2003
مترجم:رضاکیانی موحد
منبع: مجله جنگ افزار

[SAEID 2,833]

دستت درد نکنه هر چند قبلا در مجله جنگ افزار خونده بودم.

[armani 2,666]

سلام

دستت درد نكنه. اي كاش عكسهاي غزال هم ميذاشتي تا مطلبت كاملتر ميشد. منتظر قسمت بعديش ميمونم.

[00Amin 2,396]

جالب بود

[RezaKiani 1,965]

بقیه داستان:
در حدود نيمه شب نهم ژوئن، نيروهاي عينان به روستاي دروز در عين زالتا در ميانه کوه هاي شوف رسيدند و تنها 15 کيلومتر با شاهراه بيروت-دمشق فاصله داشتند. به وسيله آنها، 2 تيپ زرهي از لشکر ده زرهي سوريه در جنوب درياچه قارون محاصره شده بودند. به هرحال، همانطور که ام60هاي جلودار اوگدا از جاده به دهکده سرازير شدند ناگهان با چند عراده تي62 سوري روبروشدند. دومين نبرد خونبار از فاصله نزديک آغاز شد و چند عراده از تانکهاي دو طرف -منجمله 3 عراده تي62- از بين رفتند. همانطور که اسرائيلي ها عقب نشيني کردند تا تجديد سازمان کنند، کماندوهاي سوري حمله خود را شروع کردند و ستون اسرائيلي را زير باران آرپي جي گرفتند. ظاهرا اوگداي عينان مستقيما وارد قلب تيپ 58مکانيزه -قسمتي از لشکر سوم زرهي سوريه- شده بود.

نتايج اين درگيري آغازين نامعلوم است چراکه آمار قابل اعتمادي از تلفات اسرائيلي ها وجود نارد. سوريها مي گويند درحاليکه اسرائيلي ها به باروخ عقب مي نشستند، حداقل 3 عراده تي 62 و 20 سرباز را از دست داده اند. آنچه از آن اطمينان داريم اين است که مقاومت سوريها آنقدر شديد بوده است که باعث شد اسرائيل در صبح قسمتي از نيروهاي سرتيپ واردي را توسط هليکوپترهاي سي اچ53 در عقبه جناح راست مواضع سوريها پياده کند. همانطور که چتربازان اسرائيلي جيپهاي خود را -که مسلح به موشکهاي تاو بودند- مي راندند، در طول جاده عين زالتا-باروخ متمرکز شدند ولي در ساعت 9:30 موردحمله غزالهاي سوري قرارگرفتند و چند جيپ خود را از دست دادند. به هرحال، واردي شروع به سازماندهي مجدد نيروهايش کرد و آنها را در 3 موقعيت در شمال و شرق باروخ مستقرکرد. حداقل در تئوري، نيروهاي واردي نيز اکنون 15 کيلومتر از شاهراه بيروت-دمشق فاصله داشتند. اگر آنها مي توانستند به شاهراه برسند نه تنها نيروهاي سوري مستقر در بيروت را از منابع خود در سوريه جدامي کردند بلکه يک راه باز به پشت لشکر اول زرهي سوريه نيز پيدامي کردند.
مشکل اين بود که اسرائيلي ها نمي توانستند فورا پيشروي کنند. اوگدا نبرد با سوريها را در عين زلتا ادامه داد. يک حمله ديگر غزالها، 6 تانک منهدم شده بر روي دست اسرائيلي ها گذاشت. پس از آن بود که نيروهاي عينان توانستند به سوي عين دارا -روستايي که تنها در چند کيلومتري جنوب شاهراه بود- پيشروي کنند. به هرحال، درحاليکه اسرائيلي ها پيشروي مي کردند -زماني که بيشتر ام60ها و مرکاواها عبور کرده بودند-اولين کمين توسط عناصر تيپ 51 و چند تيم ضدتانک انجام شد و آنها در چند زد وخورد، تعدادي از تانکها را مورد هدف قراردادند.

درضمن -دورتر به سمت جنوب-شرقي- دو تيپ زرهي سوري که در جنوب درياچه قارون محاصره شده بودند براي نجات خود مي جنگيدند و بيشتر قواي اسرائيلي را مشغول نگه داشته بودند. افسران سوري که از مهلکه نجات يافتند اين درگيري را سبوعانه توصيف کردند. 2 گروهان جلودار تي62 از يک گردان کاملا از بين رفتند و گروهان ديگر تعدادي از تانکهايش را از دست داد. درعوض، سوري ها 6 عراده ام60 را منهدم کردند و 3عراده ديگر را به غنيمت گرفتند. در هنگام ظهر، زماني که تانکهاي نجات يافته سوري از مهمات و سوخت تهي شدند و فشار اسرائيليها افزايش يافت وضعيت آنها وخيمترشد. سرفرماندهي سوريه که نگران وضعيت تيپهاي 76 و 91 زرهي بود دستور داد تا يک تيپ از لشکر اول زرهي -که از تي72 بهره مي گرفت- در طول جاده دمشق به سمت مرز لبنان حرکت کند تا مستقيما از مرز عبور کرده و به جناح راست واحدهاي اسرائيلي -که در سمت شرق دره بقاع پيشروي کرده بودند- حمله کند.

ضدحمله سوريها که از سمت شرق به سمت غرب اجرا مي شد از چند کيلومتري شمال رشايا عبور ميکرد و توسط کهنه سربازان سوري به عنوان سبوعانه ترين نبرد تانک در طول جنگ معرفي شد. تي72 ها با چند گروهان ام60 برخورد کردند و تعدادي از آنها را منهدم کردند درحاليکه در تبادل آتش با اسرائيلي ها تلفاتي اندک داشتند. در حقيقت، فرمانده يکي از گروهانهاي پيشتاز سوري متعاقبا بدون تلفات خط محاصره پيرامون تيپهاي 76 و 91 را با موفقيت شکست. در طي خط شکني سوريها در جنوب و شرق درياچه قارون، در بعد ازظهر نهم ژوئن چند افسر متوجه شدند که يک فروند اف16 درحاليکه غرق در آتش است در پشت خطوط اسرائيل سقوط مي کند. خلبان از هواپيما بيرون پريد. دليل اين حادثه تا امروز ناشناخته مانده است اما هيچ واحد ضدهوايي سوربه ادعانکرد که هواپيمايي را هدف قرارداده است، درحاليکه چند تن از کهنه سربازان سوري -به صورت کاملا مستقل از هم- آن حادثه را کاملا به ياد مي آورند.

باوجود موفقيت سوريه و اين حقيقت که 2 تيپ زرهي سوريه سعي کردند تا از دالاني که براي چند ساعت بازشده بود خود را نجات دهند، لشکر دهم زرهي سوريه تلفات سنگيني داد و 200 عراده تي62 خود را در طي نبرد از دست داد. حداقل 90 عراده از آنها سالم به غنيمت گرفته شدند. درنهايت، اين واحد مجبور شد که عقب نشيني کرده و به سرعت با تي55هاي ذخيره استراتژيک ارتش سوريه تجديد قواکند. در عوض، لشکر اول زرهي دستور گرفت که به پشت مرز سوريه بازگردد و پس از تجديد سازمان مسير خود را به سمت زهله ادامه دهد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_astk_magach_6_d_in_leb.jpg[/img]
زره فعال ماگاش6در برابر موشکها و نارنجک اندازهاي سوريه موثر بود اما هنوز کامل نشده بودند. اين ماگاش يکي از 2 تانکي است که تاييد شده است که شکار تيمهاي ضدتانک سوري شده اند.

در اين اثنا -در حدود 12:30 روز نهم ژوئن- 4فروند ميگ 23 سوري سرفرماندهي اسرائيل در صماغيه را بمباران کردند. اين مرکز توسط رديابي مخابرات راديويي اسرائيلي ها شناسايي شده بود و زير بمباران سنگين توپخانه سوريه قرارداشت. يک حمله هوايي ديگر نيز براي پشتيباني از لشکر اول زرهي انجام شد تا تيپهاي زرهي درکناره جنوبي درياچه قارون آزاد شوند.

دوساعت بعد، به منظور پشتيباني بهتر واحدهاي زميني در برابر سوريها، نيروي هوايي اسرائيل عمليات دراگ استور را آغاز کرد. اين عمليات، يک حمله متمرکز بر عليه سايتهاي سام سوريه در ناحيه بين زحله و مرز سوريه بود که کاملا موفقيت آميز بود و نه تنها موجب خنثي شدن موشکهاي ضدهوايي سوريه شد بلکه 23 فروند جنگنده-بمب افکن سوريه -که به حريم هوايي لبنان وارد شده بودند- نيز ساقط شدند.

به همراه خنثي کردن سامهاي سوريه، يک سپاه از اسرائيل تحت فرمان سرلشکر آويدگور بن گال، که شامل اوکداي 90 و 252 مي شد- يک حمله 3 شاخه را بر عليه بقاياي لشکر 10زرهي سوريه به علاوه لشکر سوم زرهي در بقاع آغاز کرد.

روز سوم، دهم ژوئن

در صبح دهم ژوئن، نيروهاي عينان با حملات جنگنده-بمب افکنها و هليکوپترهاي اسرائيلي پشتيباني شدند و در عين درا مواضع تيپ51 زرهي سوريه را در هم شکستند و تعدادي از تي 62 هاي آن را منهدم کردند. در عوض، آنها بين 7:15 و 8:30 چندين بار مورد حمله غزالهاي سوري قرارگرفتند و تعدادي از خودروهاي خود را از دست دادند. چون نيروي زميني سوريه قادرنبود که محل واحدهاي دشمن را -به خاطر تحرک زيادشان- تعيين کند، نيروي هوايي سوريه تعداد زيادي از غزالهايش را براي عمليات "بگرد و بکش" به لبنان فرستاده بود. بنابراين، غزالها بر فراز بقاع چرخ مي زدند و دنبال هدفهاي مناسب براي حمله مي گشتند. چندبار آنها موفق شدند و چندين بار ناموفق بودند. اسرائيل شروع کرد تا از توپهاي خودکششي ضدهوايي ام163 ولکان به همراه نيروهاي جلودارش استفاده کند. آنها بيش از اندازه خطرناک بودند. يک فروند غزال -پس از حمله به يک ستون از تانکهاي اسرائيل- بسختي آسيب ديد و ادعا مي شود که 4 فروند ديگر ساقط شده اند. خلبان نيز به شدت آسيب ديد اما هليکوپتر خود را به المازه برگرداند و به سلامت فرود آمد. او به سرعت بستري شد.
آخرين سري از اين حملات، در حدود ساعت 9:00 در اطراف تپه 1943 انجام شد و گزارش شده است که باعث به آتش کشيده شدن چند خودروي اسرائيل شده است. همزمان، يک حمله ديگر توسط غزالها در برابر نيروهاي واردي در ناحيه بين زالتا و آزونيه انجام شد و دو ساعت بعد غزالهاي اسکادران 977 به يک ستون از تانکهاي اسرائيل که از باروخ به سمت عين زلتا حرکت مي کردند حمله کردند. در نهايت، نيروهاي عينان تنها چند کيلومتر مانده به اهدافشان متوقف شدند. آشکارنشد که اين اتفاق در اثر ضدحمله هاي خونين سوري ها افتاد يا اينکه عينان دستور داد تا واحدهايش بچرخند و به سمت شرق حمله کنند. مطمئنا، سرفرماندهي نيروهاي اسرائيل مايل بود تا حداقل قسمتي از شاهراه بيروت-دمشق را تصرف کند تا بتواند نيروهاي سوريه در لبنان را به دو نيم کند و به علاوه بتواند به پشت نيروهاي لشکر اول زرهي نفوذکنند. پس بايد يک دليل قوي وجود داشته باشد که آنها را از انجام اين کار بازداشته باشد.
درضمن، اوگدا252 به علاوه حرکت کرده بود و با وجود زمين دشوار و جاده هاي ناهموار، در حوالي ظهر طلايه داران آن کاملا به سمت شمال پيشروي کرده بودند. به هرحال، در حوالي 15:30 آنها -درحاليکه در يک راهبندان در نزديکي تپه 1794 در شمال شعبا گيرکرده بودند- مورد حمله غزالها قرارگرفتند. همانطور که هليکوپترها يک تانک و يک زرهپوش را يکي پس از ديگري مورد اصابت قراردادند موشکهايشان را خارج از برد مسلسلهاي اسرائيلي شليک کردند و يک اغتشاش آفريدند. سوريها ادعا مي کنند که در اين حمله توانسته اند 7 عراده ام113 و ام60 را نابود کنند. با چشمپوشي از وضعيت سخت خود، بن گال نيروهايش را به جلو راند و اوگدا252 را براي پيشروي شبانه تجديد سازمان کرد

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_astk_idf_column_on_advance.jpg[/img]
سوريها با چه چيز مواجه شدند؟ در برابر هر 2 لشکر سوريه، اسرائيليها حداقل 5 لشکر را بکارگرفتند که با بهترين خودروهاي زرهي آن زمان مجهز شده بودند. به هرحال، جاده هاي باريک و عوارض زميني چندين بار موجب ترافيک در پيشروي اسرائيليها شد. هرجا که سوريها چنين نقاطي را کشف مي کردند غزالها را براي جمله به آنجا مي فرستادند. اسرائيليها از پذيرش تلفات سنگين امتناع مي کننند اما بعضي منابع به روشني وحشت ناشي از تجربه حملات هليکوپترهاي سوري را توسط نيروهاي اسرائيل شرح داده اند.

در سمت راست اوگداي252، پس از تاخت و تاز که باعث خالي شدن مواضع تيپ 91 زرهي سوريه شد، واحدهاي پلد به يانتا -در نزديکي مرز سوريه- رسيدند. در آنجا آنها توسط تيپ21 مکانيزه سوريه متوقف شدند. اين تيپ دومين واحد لشکر اول زرهي بود که مستقيما از دمشق واردکارزار شده بود. عناصر پيشتاز اوگدا90 پس از يک راهپيمايي همراه با جنگ از ميان دره بقاع به نيروهاي پلد پيوستند. با وجود نبردهوايي خونيني که در آسمان جريان داشت در بعد از ظهر يانتا و سرفرماندهي محلي تازه تاسيس اسرائيل توسط چند حمله مهيب سوخو22هاي سوريه هدف قرارگرفت. در اثر اين حملات سرفرمانده اسرائيل ژنرال يکوتاي آدام کشته شد. منابع اسرائيلي مي گويند که آدام به وسيله آرپي جي7 شليک شده توسط يک جوان فلسطيني کشته شده است.

غزالها چند عراده ديگر از ام60ها و ام113 ها را در طول جاده عين عطا به راشيا هدف قراردادند. دانستن اينکه اين نيروها به صورت موازي به سوي مرز سوريه حرکت مي کنند و تنها چند کيلومتر از آن فاصله دارند باعث شد تا نيروي هوايي سوريه حملات هوايي بيشتري را بکارگيرد. گزارش شده است که 12 عراده تانک اسرائيلي تنها در يک حمله هدف قرارگرفتند و تعداد ديگري خودرو نيز از بين رفتند.

آشکار است که تا امروز، اسرائيل هر گونه حمله از طرف سوريها را تکذيب مي کند و هيچکدام از منابع آنها اشاره اي به نبرد بزرگ تانکها در جنوب و جنوب شرق درياچه قارون نکردهاند. بر اساس گزارشهاي اسرائيل که به پنتاگون فرستاده شدند در آن روز تنها 4 نفر از سربازان اسرائيل مجروح شده اند. به هرحال، گزارشهاي آتي خلبان اف16 اسرائيلي که توانست تنها سوخو22 سوريه را در طي جنگ شکارکند در روز يازدهم ژوئن آشکارا نشان مي دهد که چنين اتفاقي در يانتا افتاده است:

" از تمام 4 فروند هواپيمايي که من شکارکردم، سوخو22 از همه بيشتر موجب خوشنودي من شد چرا که من نتايج دهشتناک حملات سوخوها را بر سربازانمان در روز قبل ديده بودم."

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/astk_mig-23bn.jpg[/img]
ميگ23 نيروي هوايي سوريه در حاليکه خود را از يک حمله در ارتفاع پايين بالا مي کشد. اين نوع از ميگ23 ثابت کرد که مي تواند مهمات قابل توجهي را براي حملات با سرعت بالا و در ارتفاع پايين حمل کند. اما اين هواپيماها، به خاطر ضعف سيستمهاي دفاع از خود مانند جنگ الکترونيک و ... دچار مشکلات زيادي در جنگ سال 82 شدند. حداقل 7 فروند از آنها توسط اف15ها و اف16هاي اسرائيل و يک فروند توسط موشکهاي هاوک ساقط شدند.

يک حمله ديگر توسط غزالها، نيروهاي پلد را درجاده اي که از عين عطا به رشايا مي رفت هدف قرارداد. اين حملات زمان کافي براي سوريه خريدند که هم بتوانند نجات يافتگان لشکر دهم زرهي را تا مرز سوريه-لبنان عقب بکشند و هم با استفاده از هليکوپترهاي ميل مي 8 تيمهاي شکارچي تانک کمکي را در ناحيه غزه پياده کنند. باوجود برتري هوايي کامل اسرائيل، حداقل يک دوجين از هليکوپترهاي سوري توسط رادارهاي اسرائيل آشکارشدند. باوجود اين، سوريه يک ميل مي 8 خود را توسط آتش ضدهوايي اسرائيل در طي يک عمليات ديگر از دست داد.

حملات هوايي و بمباران سبوعانه توپخانه سوريها بر عليه هر سرفرماندهي مقدم اسرائيل به علاوه مواضع سيال در لبنان، آشکارا نتايج اشتباهات وخيم فرماندهان اسرائيل بود. وضعيت در ميدان نبرد روشن نبود پس دو حريف عميقا از يکديگر فاصله گرفتند. اما حداقل اسرائيل داراي برتري هوايي بود و مي توانست از نيروهايش براي يافتن و ساقط کردن هواپيماهاي سوريه استفاده کند. به صورتي نامتجانس، آشکار بود که اين راه حل کارا نيست. اسرائيلي ها يا توجه نکردند و يا به اشتباه از سازماندهي مجدد واحدهاي سوريه -پس از تجربه درهم شکستن لشکر دهم زرهي- غافل شدند. عناصر اصلي اين واحد که در جنوب درياچه قارون محاصره شده بودند از لبنان بيرون کشيده شدند و مجددا گردهم آمده -و همانگونه که ذکرشد- با تانکهاي تي55 مسلح شدند. باقيمانده اين لشکر به سمت شمال عقب نشيني کردند. همزمان، دو تيپ از لشکر سوم زرهي از جاده بيروت-دمشق به سمت جنوب حرکت کرد بدين منظور که فاصله اي را که در اثر خردشدن لشکر دهم زرهي بوجود آمده بود پرکنند. لشکر اول زرهي به همراه تانکهاي تي72 اش هنوز -باوجود درگيريهايي که در طول مرز داشت- آزاد بود و پس از آن در طول جاده بيروت-دمشق وارد لبنان شد و جاي لشکر سوم زرهي را گرفت. پس بنابراين سوريها عقب نشيني نکرده بودند بلکه تنها نيروهايشان را جابجا کرده بوند. به هرحال، اسرائيلي ها حرکت لشکر اول زرهي به سمت شمال را يک عقب نشيني محسوب کردند. درنتيجه، اسرائيليها ناگهان نيروهايشان را براي اجراي يک تعاقب به سمت شمال پيش راندند. اسرائيل بهاي سنگيني براي اين اشتباهش پرداخت

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_ask_sa_at_team_in_beirut.jpg[/img]
تعدادي از افراد تيمهاي ضدتانک نيروي زميني سوريه در حال استراحت بين دو درگيري با نيرويهاي اسرائيل جايي در مرکز لبنان.

ادامه دارد:

[RezaKiani 1,965]

این هم عکس هلیکوپتر غزال:
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_syaaf_sa_342_gazelle_1219.jpg[/img]

این یکی هم نقشه حمله اسرائیل:
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_map_lebanon_01%7E0.jpg[/img]

اما ادامه داستان:

در غروب روز دهم ژوئن، بن گال يکبار ديگر نيروهايش را به جلو راند. در شمال آنها منطقه اي بود که به عنوان يک دژ دفاعي سوريها شناخته مي شد. با وجود اين، اسرائيليها حريف را دست کم گرفته بودند. حداقل در تئوري، تنها دو گردان کماندويي -هرکدام شامل 250 سرباز- و چند تانک بين آنها و جاده بيروت-دمشق فاصله انداخته بودند. در تئوري، اسرائيل قبلا از حرکت يک نيروي مکانيزه قوي سوري در طول شاهراه از سمت شرق به غرب آگاه شده بود. آشکارا سرفرماندهي اسرائيل محاسبه کرد که سوريها از آمادگي اجراي يک ضدحمله خوب برخوردار نيستند پس چند نيروي کمکي به خط مقدم فرستاد.
وظيفه هدايت اين تهاجم نهايي برعهده اوگداي 90 افتاد. اين واحد قبلا به صورتي موفقيت آميز با تيپ 91 زرهي سوريه جنگيده بود و دربرابر از دست دادن 5 عراده تانک توانسته بود حداقل 35 تانک سوريه را منهدم کند. فرمانده اين واحد سرتيپ گيورا لئو در ساعت 19:00 دستوراتش را دريافت کرد. چند ساعت بعد، گردان 362 او که به تانکهاي ام48 ماژاک مسلح بود از ميان روستاي سلطان يعقوب در تنتا عبورکرد و با آتش سنگيني مواجه شد به گونه اي که عناصر پيشرو گردان در داخل مواضع سوريها گيرافتادند.

در ساعت 1:30 صبح يازدهم ژوئن، گردان در دام افتاده اسرائيلي در آشفتگي بود. اين گردان در يک راه باريک -که در انتهاي آن روستاي ديگري بود- گيرکرده بود و از هر جهت زير آتش مستقيم و غير مستقيم سنگين قرارداشت. در ساعت 4:00 وضعيت اندکي بهبود يافت اگرچه در طي درگيري پايدار با سوريها، واحد چند تانک و تعدادي از افرادش را از دست داده بود. چند تيم ضدتانک نيروي زميني سوريه در اين نبرد شرکت داشتند و از فاصله اي بسيار نزديک با آرپي جي ها و موشکهاي ميلان خود حمله مي کردند. به زودي در صبح، اسرائيلي ها توسط دو فروند ميگ21 به مسلسل بسته شدند. هواپيماهاي سوري به دليل نزديکي نيروهاي خودي به واحد اسرائيلي از بمب استفاده نکردند. در نهايت، اسرائيل قادر نبود تا يک عمليات بزرگ براي نجات اين گردان انجام دهد. اوگداي90 و اوگداي 880 -که تنها يک روز زودتر وارد لبنان شده بود- مشغول جلوگيري از پيشروي لشکر سوم زرهي سوريه بودند -که قصد داشت به سمت جنوب پيشروي کند- و متوجه لشکر اول زرهي بودند که در جاده بيروت- دمشق به سمت غرب مي رفت.

درنهايت، اين گردان توسط آتش سنگين پشتيباني توپخانه رهاشد اما 8 فروند تانک را منهدم يا ترک شده پشت سرخود برجاي گذاشت.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_astk_captured_m-48.jpg[/img]
در طي نبرد سلطان يعقوب سوريها حداقل 8 عراده ام48 اسرائيلي را منهدم کرده يا غنيمت گرفتند. اين تانکها توسط اضافه کردن زره هاي انفجاري فعال به تانکهاي ماژاخ3 تبديل شده بودند. اين تانکي يکي از اعضاي گردان 362 زرهي اسرائيل بود که امروز در موزه پانوراما تشران در دمشق به نمايش گذاشته شده است. اين تانک هنوز نيز در شرايط عالي قراردارد.

براي خارج کردن باقيمانده گردان362 از پشت خطوط سوريها، فوريت زيادي احساس مي شد. درضمن، آخرين فشار اسرائيل به سمت شمال -درحاليکه لشکر اول زرهي سوريه در طول شاهراه به سمت بيروت حرکت کرد- به نوسان افتاد. درکنار آن، دولتهاي اسرائيل و سوريه با آتش بس موافقت کردند. قرار بود که آتش بس در ظهر يازدهم ژوئن آغازشود و حال هر دو طرف عجله داشتند تا زمان شروع آتش بس يکديگر سبقت بگيرند.

درگيريهاي نهايي در دو منطقه روي داد. در ابتداي صبح، تيپ 81 زرهي سوريه -که به تانکهاي تي72 مجهز شده بود- به شتواره -جايي که يک تعميرگاه خط مقدم برپاشده بود- رسيد. اين تيپ سپس به سمت جنوب چرخيد و از دو مسير موازي مستقيما وارد مواضع گردان 409 ضدتانک -از نيرويهاي پلد- و ام60هاي تيپ 767زرهي اسرائيل شد. پرسنل تيپ -که به دليل اولين پيروزي سوريه از روز نهم ژوئن جسارت پيداکرده بودند- بدون اينکه شناسايي مناسبي از مواضع پيش روي خود بکنند به پيشروي خود ادامه دادند. در اواخر صبح ستيزه کوتاه اما سختي روي داد. اسرائيليها 12 عراده تي72 را به وسيله موشکهاي تاو هدف قراردادند و سوريها را مجبورکردند که به شاهراه بيروت-دمشق عقب بنشينند. اين شاهراه حياتي، به هرحال، در دستان سوريه باقي ماند. در حقيقت، سوريه نيز ادعا مي کرد در طي اين نبرد -درحاليکه تانکهاي آسيب ديده اش را به عقب مي کشيد- 10 عراده ام60 را هدف قرارداده است.

درضمن، در دره بقاع -جنوب جوب جنين- تيپ هفتم زرهي از اوگدا162 عينان با تي62هاي تيپ 58مکانيزه سوريه درگير شد. در اين تبادل آتش، 2 عراده مرکاوا و حداقل يک دوجين از تي62ها از بين رفتند. سوريها ادعا مي کنند که در طي اين نبرد -که کمي قبل از ظهر به اوج خود رسيد- 21تا 30 عراده خودرو زرهي را با حمله گاز انبري هليکوپترها هدف قرارداده اند. کبراها و ام دي500هاي اسرائيل نيز ادعا مي کنند که 15عراده تي62 و چند عراده تي72 را در نزديکي زهله منهدم کرده اند. به هرحال، کبراها و ام دي500ها با آتش شديد ضدهوايي مواجه شدند و نتوانستند که آنچنان که انتظار مي رفت حملاتشان را انجام دهند. يکي از ديفندرها هدف قرارگرفت و در جلوي مواضع سوريها سقوط کرد. کمک خلبان به سختي آسيب ديد و خلبان او را از لاشه هيلکوپتر بيرون کشيد و هر دو توسط يک فروند بل212 نجات يافتند. يک فروند ديفندر ديگر ظاهرا به عنوان غزال شناسايي شد و هدف آتش خودي قرارگرفت. آشکارا پس از تجربيات قبلي اسرائيلي ها با غزالها، مسلسلچي هايشان در آن زمان کاملا عصبي شده بودند. درعوض، مرکاواهاي تيپ هفتم زرهي حداقل يک فروند غزال را با آتش توپهاي 105 ميليمتري خود ساقط کردند و يک فروند غزال ديگر توسط موشک تاو شليک شده از کبراي اسرائيلي سقوط کرد.

چگونگي نبرد خونبار و سبوعانه زميني اين حقيقت را نشان مي دهد -بر اساس گزارشهاي مطبوعات آن زمان اسرائيل- در آن روز يک تيپ اسرائيلي 18 کشته -از جمله فرمانده واحد سرهنگ آويگدور شريپر- 87 زخمي و 22 تانک منهدم شده داشته است.

نتايج گوناگون

باوجود آتش بس، چند روز بعد درگيري از سرگرفته شد. در حقيقتطرفين، تا پايان سال 82 حداقل 11 بار ديگر با يکديگر درگير شده و آتش بس کردند.
قبلا در بعد از ظهر روز يازدهم ژوئن، شمارش معکوس آغازشده بود. در يک کنفرانس خبري که در اوايل جولاي 82 انجام شد، نماينده وزارت دفاع سوريه نمايش داد که تيمهاي شکارچي-قاتل و ضدتانک سوري 23 عراده تانک اسرائيل را در طي 3 روز ابتدايي درگيري با حداقل تلفات منهدم کرده اند. در مجموع، سوريها ادعا مي کنند که بيش از 120 عراده تانک، زرهپوش و خودرو مين جمع کن اسرائيل را توسط موشک هاي ضدتانک منهدم کرده اند. مطالعات آتي ثابت کرد که تيمهاي شکارچي-قاتل سوري در حقيقت در حدود 60 عراده ام 60 و مرکاوا را هدف قرارداده اند. به هرحال، حداقل نيمي از تانکها عملياتي باقي ماندند و تنها چند عراده از آنها کاملا منهدم شدند. بعضي منابع بيان مي کنند که تيمهاي شکارچي-قاتل تنها 2 عراده تانک اسرائيل را منهدم کرده اند. همان گونه که معروف است، مرکاوا زرهي سنگين و ضدانفجار به علاوه سيستم آتش خاموش کن دارد درحاليکه ام60ها، ام48ها و سنچورين ها توسط زره هاي انفجاري غيرفعال به خوبي حفاظت مي شوند. اگرچه اسرائيل متعاقبا نتيجه گرفت که بايد زره هاي انفجاري خود را بهبود دهد. اسرائيل در مجموع، 7 عراده مرکاوا مارک1 خود را در طي اين جنگ از دست داد. اين تانکها آشکارا داراي مشکلات گسترده اي در برابر حريفانشان بودند. وضعيت ام113 کمتر رضايت بخش بود. اين نفربرها ظاهرا در روزهاي آغازين جنگ دچار چنان تلفاتي شدند که تا زمان رسيدن واحدهاي اسرائيلي به بيروت، اسرائيلي ها حداکثر کوشش خود را بکارگرفتند که آنها در خط مقدم قرارنگيرند. بنابراين، پياده نظام اسرائيل در کنار نفربرهايشان تا بيروت را پياده طي کردند.

باوجود اين، حقيقت اين بود که اسرائيل در تطبيق تاکتيکهاي نيروهاي مکانيزه خود براي مواجه با تيمهاي ضدتانک سوري بسيار سريع عمل کرد. آنها از مسلسهاي 20 ميليمتري ام163 ولکان براي حمله به مواضع احتمالي سوريها استفاده کردند و مواضعي که مکان دقيقشان معلوم بود با موشکهاي تاو هدف قرار مي دادند که معمولا نتايجي مرگبار داشت. سوريها ترجيح مي دادند تا براي مقابله با چنين سلاح هايي در فواصل نزديکتري درگير شوند و از سلاح هاي ضدتانک سبکتري استفاده کنند. اين امر اسرائيليها را مجبور کرد تا از کماندوهايش براي مهارکردن تيمهاي ضدتانک سوريه استفاده کند. براي کماندوهاي سوري تجربه ناخوشايندي بود که به جاي اينکه شکارکنند، شکارشوند. نتيجه اين درگيريها به صورت گسترده اي خونبار و وحشيانه بود. اين امر با بيان اين حقيقت که تنها بين 10 تا 15 درصد از تيمهاي ضدتانک سوري از اين جنگ جان سالم به در بردند بهتر تشريح مي شود. تعداد خيلي کمي از آنها زنده دستگير شدند و تنها 1نفر افسر -ستوان يکم مهدي- در ميان آنها بود. او به سختي مجروح شده بود، اما توانست تمام تلاشهاي اسرائيلي ها را براي درهم شکستن روحيه اش -قبل از بازگشت به سوريه- ناکام گذارد. او بعدها در جنگ با عراق -1991- با درجه سرواني درکنار آمريکايي ها با سربازان عراقي جنگيد.
با وجود مشکلات گسترده، چند چيز غافلگيرکننده بود. اسرائيلي ها نهايتا، با توجه به نتايج به دست آمده از جنگ متعارف در لبنان تلفات رضايت بخشي داشتند. آنها مدعي هستند که در 4 روز ابتدايي نبرد 81 عراده تانک سوريه را منهدم کرده اند و 41عراده ديگر را-عمدتا تي62- غنيمت گرفته اند و در عوض، تنها 8 عراده ام48 و 2 عراده مرکاوا از دست داده اند. ظاهرا يکي از مرکاوا ها پس از نبرد تعمير شده و به سرويس برگردانده شد. شواهد آشکاري وجود دارد که تعدادي از ام60ها نيز منهدم شده اند درحاليکه تلفات ام113 به قدري سنگين بود که آنها را در خط مقدم بکارنگرفتند تا اينکه بيشتر آنها را به حفاظت اضافي در برابر موشکهاي ضدتانک مجهز کردند.

حتي با وجود اينکه فرماندهان محلي ابتکار و مهارتهاي خود را در ميدان نشان دادند، سوريها از نتيجه درگيري کاملا ناخشنود بودند. آنها ثابت کردند که تمرينهاي بيشتر و تمرکز زدايي از سيستم فرماندهي نيروي زميني سوريه بهترين تصميم ممکن است. مشکل اصلي نيروي زميني سوريه اين بود که واحدهاي بزرگتر آنها نتوانستند از وضعيت بد چند واحد اسرائيل بهره گيري کامل کنند. چندين بار تيپها و گردانهاي سوري به جاي اينکه به سمت جنوب پيشروي کنند -جايي که مي توانستند مواضع دفاعي مناسبي ايجاد کنند- متوقف شدند و شروع به موضع گيري و حفر سنگرکردند. متعاقبا، آنها لشکر سوم زرهي را در مواضع قديمي لشکر دهم زرهي بکارنگرفتند. باوجود اين، آنها چنان با انرژي و شرزه جنگيدند که تصورات قبلي که از سربازان سوري وجود داشت از بين بردند و نهايتا پيشروي اسرائيل را متوقف کردند. در حقيقت، اسرائيل از رسيدن به اهدافش در دره بقاع بازماند و در هنگام آغاز آتش بس در روز يازدهم ژوئن، سوريها با وجود جنگ با حريفي پرتعدادتر و با کيفيت تر از خود، هنوز شاهراه بيروت-دمشق را در دستان خود داشتند. اسرائيل در برابر تنها 2 لشکر زرهي سوريه 5 لشکر را به همراه 1000عراده تانک بکارگرفت.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_astk_sa_at_team_with_milan.jpg[/img]
در طي جنگ لبنان، تيمهاي ضدتانک سوري موشکهاي ميلان ساخت فرانسه را به خوبي به خدمت گرفتند. تاثير اين سلاح در نبرد در برابر تانکها اسرائيلي ناشناخته مانده است.

نيروي هوايي سوريه، البته، به صورتي بسيار بد عمل کرد. آنها -بين روزهاي ششم تا هشتم ژوئن- 85 تا 87 فروند هواپيما و 24 يا 27 خلبان را از دست دادند. هنوز اما، سوريها به خاطر خصوصيات هليکوپترهاي هجومي و خدمه جنگنده-بمب افکنهاي خود سربلند بودند. اگرچه هليکوپترهاي آنها بيش از 150 سورتي پرواز جنگي انجام دادند، تنها 2 فروند غزال را از دست دادند. 2 فروند ديگر به سختي آسيب ديدند و به دست اسرائيلي ها افتادند. يکي از آنها بازسازي شد و -براي مقايسه با ديفندرها- در اسرائيل به پرواز درآمد. حداقل يک فروند غزال ديگر به سختي آسيب ديد ولي خود را تا خطوط سوريها رساند. نيروي هوايي سوري ادعا مي کند که 95 هدف زميني را -71عراده تانک، 5نفربر زرهي، 3 دستگاه کاميون،2 قبضه توپ، 9 دستگاه جيپ و 5 کمرشکن تانک بر-به وسيله غزالهايش منهدم کرده است. درحاليکه اين آمار معمولا اغراق آميز هستند، يک بررسي دقيق از گزارشهاي شناخته شده درباره تلفات اسرائيل که در مطبوعات اسرائيل منتشر شده اند نشان مي دهد که آمار تلفات اسرائيل بي شباهت به آمار سوريها نبوده است. درکنار آن، اين نکته را نبايد فراموش کرد که هليکوپترهاي هجومي در بسياري از ارتشها از سلاح هاي بسيار موثر محسوب مي شوند و اين حقيقت نه تنها در مانورها بلکه در بسياري از جنگها اثبات شده است.

بالاتر از همه اينکه غزالهاي سوري ارزش بالاي خود را فراتر از هر شک و شبه اي در اين جنگ ثابت کردند. هنگامي که آنها را به دليل آتش بس يازدهم ژوئن از ميدان نبرد فراخواندند، سوريهاي باقيمانده در لبنان براي آنها بسيار دلتنگي مي کردند. تيمهاي ضدتانک سوري تا پايان جنگ مجبور شدند که به تنهايي نبرد را ادامه دهند.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_astk_merkava_d_in_beirut.jpg[/img]
يک طعمه ديگر از تيمهاي ضدتانک سوري اين مرکاوا مارک1 است که در اوايل تابستان 82 در بيروت توسط آرپي جي هدف قرارگرفته است. پس از آن، اسرائيليها يک ضدحمله محلي انجام دادند تا بتوانند لاشه تانک را عقب بکشند.
انتهای داستان.

[SAEID 2,833]

بسیار عالی بود و یک تشکر ویژه بابت زحمات شما در تهیه مطالب مفید و جدید.