بدون سرنشین بوئینگ چشم شبح بدون سرنشین بوئینگ چشم شبح ( Boeing Phantom Eye)

[amin_sahande 8]

یکی از بزرگترین شرکتهای صنعت هواپیماسازی قصد دارد با ایجاد بهبود در هواپیماهای رایج بدون سرنشین، هواپیمای جدیدی را با قابلیت حمل 450 کیلوگرم بار و 30 روز پرواز مداوم تولید کند.
به نقل از پیشران شرکت هواپیمایی بوئینگ قصد دارد هواپیمای بدون سرنشینی را تولید کند که سوخت خود را از هیدروژن تامین کرده و برای یک ماه به صورت مداوم به پرواز خود ادامه دهد.

این هواپیما دارای یک مخزن برای سوخت مایع هیدروژن و بالهایی بسیار بلند خواهد بود که این طراحی هواپیما را از دیگر هواپیماهای بدون سرنشین مجزا خواهد کرد زیرا هواپیماهای رایج از بالهای خود به عنوان منبع سوخت استفاده می کنند که این موضوع توانایی آیرودینامیکی آنها را با محدودیت مواجه می کند.

اما به دلیل اینکه بالهای هواپیمای جدید بوئینگ نیازی به حمل وزنی اضافه نخواهد داشت در ابعادی بلندتر، باریکتر و موثرتر ساخته خواهند شد.

به گفته مهندسان بوئینگ، این هواپیما قادر خواهد بود به مدت 10 روز و به صورت متوالی در ارتفاع 18 هزار و 288 متری پرواز کند و در صورت کاهش ارتفاع، مدت زمان پرواز تا 30 روز افزایش خواهد یافت. این در حالی است که هواپیمای بدون سرنشین توانایی حمل حداکثر 450 کیلوگرم بار نیز خواهد داشت.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، محدوده استفاده از چنین هواپیمایی با قابلیت های گسترده از استفاده ارتش پا را فراتر گذاشته و می توان از این وسایل حمل و نقل هوایی در تهیه عکسهایی منطقه ای با وضوح بالای تصویر برای تهیه نقشه های محلی، کنترل حیات وحش و یا ایجاد ارتباطات بی سیم در مناطق دور افتاده سود جست.
گردآوری :محسن مرادی

[armani 2,666]

سلام
ساخت هواپیماهای بی سرنشین در رقابتی تنگاتنگ در مدت پرواز بیشتر و قابلیت حمل تجهیزات بیشتر هست.
خوشبختانه در کشور عزیزمان ایران این صنعت هر روز پیشرفته تر گشته و فاصله زیادی با تکنولوژی روز دنیا ندارد.
دوست عزیز اگر امکانش بود و عکسی هم موجود بود در تاپیکت قرار بده.حق نگه دارت

[SAEID 2,832]

پس با ساخت این هواپیما میتوان گفت نسل ماهواره های مدارات پائین منقرض میشود!

[ferykallash 0]

اين سوختش چي ميتونه باشه ؟

[amin_sahande 8]

[quote]سلام
ساخت هواپیماهای بی سرنشین در رقابتی تنگاتنگ در مدت پرواز بیشتر و قابلیت حمل تجهیزات بیشتر هست.
خوشبختانه در کشور عزیزمان ایران این صنعت هر روز پیشرفته تر گشته و فاصله زیادی با تکنولوژی روز دنیا ندارد.
دوست عزیز اگر امکانش بود و عکسی هم موجود بود در تاپیکت قرار بده.حق نگه دارت[/quote]
عکسی از طرحش ندارم
[quote]پس با ساخت این هواپیما میتوان گفت نسل ماهواره های مدارات پائین منقرض میشود! [/quote]
البته احتمالا ماهواره ها وسعت بیشتری رو تحت پوشش قرار می دن ولی این هواپیما ها می توانند بار حمل کنند که احتمالا می توانند سلاح حمل کنند

[quote]اين سوختش چي ميتونه باشه ؟ [/quote]
سوخت این هواپیما ها هیدروژن که خط اول هم اشاره کرده است

[alexandre 848]

[quote]این هواپیما دارای یک مخزن برای سوخت مایع هیدروژن و بالهایی بسیار بلند خواهد بود که این طراحی هواپیما را از دیگر هواپیماهای بدون سرنشین مجزا خواهد کرد زیرا هواپیماهای رایج از بالهای خود به عنوان منبع سوخت استفاده می کنند که این موضوع توانایی آیرودینامیکی آنها را با محدودیت مواجه می کند. [/quote]

هيدروژن مايع

تكنولوژي هواپيماهاي بي سرنشين تو كشور ما هم پيشرفت خوبي داره كه مايه خوشحاليه

البته منم يك طرح كلي براي ساختن هواپيماهاي بي سرنشين يا بهتر بگم ماشين هاي معلق در هوا دارم كه اگه روش كار بشه شايد بيشتر از 30 روز هم بتونه به صورت معلق در هوا در يه ارتفاع خاصي قرار بگيره و كار يك ماهواره يا رادار را به خوبي انجام بده!

[sniper2 1]

سعید جان فکر نکنم نسل ماهوارههای مدارات پایین منقرض بشه چو با صرفه تر از همچین هواپیمایی هستند چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ نگهداری و اقتصادی

[SAEID 2,832]

[quote]سعید جان فکر نکنم نسل ماهوارههای مدارات پایین منقرض بشه چو با صرفه تر از همچین هواپیمایی هستند چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ نگهداری و اقتصادی[/quote]

البته حرف من کمی همراه با اغراق بود ولی اگر با دید اقتصادی به مساله نگاه کنیم در بسیاری کارها این هواپیما کم هزینه تر از ماهواره است مخصوصا برای کشورهایی که فناوری بومی ساخت و پرتاب ماهواره را نداشته و مجبور به خرید هستند که به علت استراتژیک بودن محصول ماهواره قیمت آن بسیار زیاد است.

[alrkhs 4,578]

به نام خدا

Boeing Phantom Eye

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) ارتفاع بالا با مداومت طولانی (HALE) (2012)

 

 

بوئینگ Phantom Eye پهپادی نسل جدید است و مهم ترین ویژگی آن سامانه پیشرانه هیدروژن مایع آن است که بهره وری و برد زیادی دارد. این پیشرانه ها هیچ گاز خروجی یا اتلاف سوخت ندارند و آب تنها خروجی آنهاست که Phantom Eye را حامی محیط زیست می کند (اگرچه این فناوری در زمان رونمایی Phantom Eye گران‌قیمت بود). دیگر پهپاد های هم رده اکثرا از موتور های بنزینی (پریدیتور، ریپر) یا موتور های توربوفن (گلوبال هاک) برای افزایش برد و توانایی های ماموریتی استفاده می کنند.

پهپاد Phantom Eye محصول شاخه سری "Phantom Works" بوئینگ است که حوزه کاری آن مشابه تاسیسات سری "Skunk Works" لاکهید مارتین، سازنده جنگنده پنهانکار F-117 Nighthawk در دهه 1980 می باشد. بوئینگ بازار های مختلفی (تجاری و نظامی) را برای Phantom Eye تدارک دیده و این پهپاد می تواند برای نظارت بر شرایط متغیر زمینی در مدت طولانی مورد استفاده قرار گیرد.

تجربه رزمی آمریکا در افغانستان و عراق باعث شد تا الزامات جدیدی برای تمام شاخه های نظامی اضافه شود؛ این محصول مفید جنگ های پویای طولانی مدت است. پهپاد ها از شروع سال 2001 و حملات سال 2003 نقش پر رنگ تری در عملیات های ارتش ایالات متحده داشته اند و راه های جدید تر و بهتری برای انواع نقش های در میدان نبرد ارائه کرده اند، به خصوص جمع‌آوری داده که ماهواره ها در مواقعی می توانند توانایی محدودی ارائه کنند و هواپیما های شناسایی سرنشین دار معمولا جایگزین مناسبی نیستند. پهپاد ها ساکت‌تر هستند، مداومت بیشتری دارند، از کیلومتر ها دورتر به جاسوسی از دشمن می پردازند و اطلاعات به روز را به زمین مخابره می کنند.

 

 

بوئینگ پیشتر پهپاد Condor را طراحی کرده بود. این پلتفرم که پهپاد تحقیقاتی با ارزشی بود، اولین پرواز خود را در سال 1988 انجام داد. این پهپاد بعد از حدود 300 ساعت جمع‌آوری داده، بازنشسته  و به موزه هوایی سن متیو کالیفرنیا منتقل شد. Phantom Eye برگرفته از Condor است. در این برنامه Aurora Flight Sciences، Ball Aerospace، Ford و MAHLE Powertrain هم همکاری می کنند. هرکدام از این شرکت ها تخصص خود را در طراحی مفهومی Phantom Eye به کار گرفته اند. این پهپاد همانند طراحی های انقلابی پیش از خود، حداقل تا امروز، نه مسلح است و نه برای نقش نظارتی/شناسایی برای جاسوسی از اهداف در مدت طولانی طراحی شده است. اگر برنامه Phantom Eye موفق شود، این پهپاد قادر خواهد بود تا برای روز ها در یک مکان معیین باقی بماند. یا ممکن است به برنامه دیگری تبدیل شود و راه را برای پهپاد هایی با مداومت چند هفته ای یا حتی چند ماهه باز کند.

طراحی خارجی Phantom Eye با هیچ معیاری طراحی بدیعی ندارد، بدنه اصلی برآمده، بال های 45 متری و میله دمی نازک از مشخصه های آن است. این پهپاد ویژگی های پنهانکاری را فدای برد و ارتفاع بالا کرده و طراحی آن هم محصول این تفکر است. بدنه شبیه توپ راگبی است و بال های بزرگی در بالای آن نصب شده اند تا بیشترین نیروی بالا کشنده را تولید کنند. در هنگام سکون، بال ها به طرزی قابل توجه به پایین خم می شوند اما هنگام پرواز، رو به بالا قرار می گیرند، به همین دلیل پایه های نازکی در طرفین بدنه آن را حمایت می کنند. بدنه با ظرافت به سمت عقب باریک می شود و در انتها تک باله عمودی دمی و یک جفت بال افقی رو به پایین را نگه می دارد. شکل کلی قسمت دم به حالت Y برعکس است. نیروی Phantom Eye توسط 2 موتور در داخل محفظه های ساده تامین می شود که هرکدام یک ملخ 4 پره را می چرخانند.

 

  

 

 

2 موتور تعبیه شده در این هواپیما در خودروی تجاری فورد فیوژن هم یافت می شود. برخلاف نسخه های احتراقی، این مدل از موتور های فورد به مقدار زیادی تغییر داده شده اند تا از مزایای پیشرانه های هیدروژن مایع بهره ببرند. به همین دلیل این سامانه بسیار مقرون به صرفه تر است. این پیشرانه ها از نوع موتور های 4 سیلندر 2 لیتری فورد هستند که هرکدام 150 اسب بخار قدرت تولید می کنند و هواپیما را به سرعت هایی بیشتر از 273 کیلومتر در ساعت (هم سطح بالگرد های مدرن) می رسانند. در مارچ سال 2010 موتور ها در محیط کنترل شده، آزمایش شدند.

Phantom Eye حدود 4 روز مداومت پروازی دارد و می تواند به ارتفاع 20000 متری برسد، قلمرو جوی که پیشتر فقط در اختیار هواپیما های جت سرنشین دارد بود. توانایی حمل 200 تا 227 کیلوگرم تجهیزات ماموریتی را دارد.

 

  

 

   

 

Phantom Eye اولین بار در دوازدهم جولای سال 2010 در نمایشگاه بوئینگ در تاسیسات سنت لوئیس میسوری به صورت عمومی رونمایی شد. آزمایش های زمینی آن در پایان سال 2010 در مرکز تحقیقات پرواز Dryden ناسا در پایگاه نیروی هوایی Edwards کالیفرنیا آغاز گردید. از آن جا اولین پرواز خود را در اول ژوئن سال 2012 (به تاخیر افتاده از سال 2011) انجام داد. بوئینگ به دنبال دیگر پروژه های مشابه و نسخه های بزرگ تری از Phantom Eye رفت تا مداومت پروازی را بیش از پیش افزایش دهد، به گفته منابع تا بیش از 10 روز، به همراه محموله داخلی شامل تجهیزات تخصصی.

در فوریه سال 2014، نیروی هوایی ایالات متحده وضعیت Phantom Eye را به خدمت آزمایشی در گروه عملیاتی چهارصد و دوازدهم تغییر داد.

در آگوست سال 2016، پهپاد از خدمت/آزمایش فعال خارج شد.  قطعات Phantom Eye برای نمایش در موزه آزمایش پرواز نیروی هوایی، از هم جدا شد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2012

- وضعیت: بازنشسته

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- سازنده: شرکتBoeing  (ایالات متحده)

- کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده (بازنشسته)

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول بال ها: 45.7 متر

- وزن: 6400 کیلوگرم

– قوای محرکه: 2 موتور فورد 4 سیلندر  لیتری با سوخت هیدروژن مایع که هرکدام 150 اسب بخار قدرت تولید می کنند

حداکثر سرعت: 150 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 19812 متر

- تسلیحات: ندارد. 200 کیلوگرم محموله شامل تجهیزات نظارتی

- نسخه ها: Phantom Eye (سری پایه)

 

 

منبع