شاتل فضايي قسمت اول و دوم, و سوم

[worior 25,822]

دنیا همینه هیچ چیز باقی نخواهد ماند . همه میسازند برای نابود شدن به دنیا می آیند برای مردن......................
اما واقعا روسها خوب نگهداری نمیکنند.
ماجرای ماهواره ظهره یادم افتاد.

رضا جان تشکر بخاطر عکسهای زیبا.

[amin_sahande 8]

قسمت سوم
پرواز اس تي ا س 4 در ژوئن 1982 ، آخرين پرواز فضايي آزمايشي شاتل بود كه با موفقيت انجام شد. شاتل در اين پرواز برای اولين بار يك محموله نظامي را حمل مي كرد. البته اين پرواز محموله های آزمايشي ديگری هم داشت. صحت عملكرد بسيار عالي و بيش از حد انتظار بازوی جايگذاری از دوركه توسط كانادايي ها ساخته شده بود نيز در همين پرواز به اثبات رسيد اين بازو كه 16 متر طول و 83 سانتي متر قطر دارد، ميتواند قطعات فضايي به جرم حداكثر 30 تن را درفضا گرفته و جابجا نمايد.اس تي ا س 5 اولين پرواز عملياتي اين سامانه فضايي بود كه در 11نوامبر 1982 و توسط شاتل كلمبيا انجام شد. اين پرواز دو مشتری تجاری داشت: شركت تلستات و ستلايت بيزينس سيستمز که خواهان پرتاب ماهواره های مخابراتي شان به مدار انتقالي زمين ثابت از طريق شاتل فضايي بودند. در اين پرواز برای اولين بار چهار فضانورد داخل يك فضاپيما راهي فضا شدند شاتل فضايي بسيار خوب عمل مي كرد در هر پرواز شاتل، ركوردهای تازها ی ثبت مي شد. اولين زن فضانورد آمريكايي، سالي رايد و اولين سياهپوست فضانورد، گويون بلوفورد با شاتل به فضا رفتند. شاتل برای اولين بار ماهواره هايي را در مدار تعمير كرد و حتي برخي از آنها را برای تعميرات اساسي و استفاده مجدد به زمين آورد. تعميرات تلسكوپ فضايي هابل،يكي از ماموريت های معمول شاتل فضايي است ناسا در يک همكاری بينا لمللي با آژانس فضايي اروپا، آزمايشگاه علمي-تحقيقاتي فضايي اسپيس لب را در 1983 و طي پرواز اس تي ا س 9، در داخل شاتل به فضا برد
.

ناسا تا تابستان 1984 سه شاتل فضايي عملياتي به نام های كلمبيا،چلنجر و ديسكاوری در اختيار داشت. پيش از اين، شاتل انترپرايز كه تنها به عنوان نمونه آزمايشي و بدون موتورهای موشكي و سپر كامل حرارتي ساخته شد، بعد از آزمايش های پروازی زيرمداری بازنشسته شده بود. بعدها شاتل آتلانتيس و انديور (برای جايگزيني شاتل از دست رفته چلنجر) هم به اين مجموعه اضافه شدند. تا سال 1986 ، اين وسيله 24 پرواز موفقيت آميز را در كارنامه خود ثبت كرد و طي آنها توانست فضانورداني از آلمان غربي، كانادا، فرانسه، عربستان سعودی، هلند و مكزيك را نيز به فضا ببرد. عمده ماموريت شاتل در چهار سال اول عملياتي شدن، خدمات رساني به ماهواره های موجود در مدار و آماده پرتاب بود

[speed 65]

مطالب بسيار زيبايي بود در انتظار بخشهاي بعدي هستيم

[amin_sahande 8]

دنیا همینه هیچ چیز باقی نخواهد ماند . همه میسازند برای نابود شدن به دنیا می آیند برای مردن......................

اما واقعا روسها خوب نگهداری نمیکنند.
ماجرای ماهواره ظهره یادم افتاد.

worior جان من این ماجرا رو نشنیدم یا اگر شنیدم یادم نیست می شه بگی؟

[worior 25,822]

[quote]worior جان من این ماجرا رو نشنیدم یا اگر شنیدم یادم نیست می شه بگی؟[/quote]
چیز خاصی نیست اینطور که میگن مثل اینکه قرار بود ماهواره ظهره بوسیله روسیه پرتاب بشه که ایران از دادن ماهواره به روسها صرف نظر میکنه میگن علتش عدم نگهداری صحیح روسها بوده !البته چیزی که قطعی نیست و نمیشه این حرفها رو پذیرفت به هر حال این شایع شده.

[hightech 1,597]

ممنون از مطلب مفیدتون
از عربستان سعودی هم فضانورد رفته؟!!!
از شاتلهای روس هم اطلاعاتی دارید؟
آیا چینی ها هم برای اعزام فضانورد از شاتل استفاده میکنن؟
تشکر

[amin_sahande 8]

[quote]ممنون از مطلب مفیدتون
از عربستان سعودی هم فضانورد رفته؟!!!
از شاتلهای روس هم اطلاعاتی دارید؟
آیا چینی ها هم برای اعزام فضانورد از شاتل استفاده میکنن؟
تشکر[/quote]
خواهش می کنم دوست عزیز
در مورد سوال اول مثل اینکه اینطوری بوده حالا نمی دونم اسمش کی بوده خودمم تعجب کردم

شاتل اسم سفینه ی آمریکا است

روس ها از سایوز استفاده می کنند و چین هم به تازگی برنامه ی اعزام فضانورد رو آغاز کرده در مورد سایوز یک تاپیک در بخش فضایی هست

[amin_sahande 8]

سازمان ناسا با اتمام تحقیقاتی 4 ساله به منظور کشف جزئیات حادثه دردناک انفجار فضاپیمای کلمبیا گزارشی از دلایل وقوع این حادثه در سال 2003 میلادی که منجر به مرگ هر هفت سرنشین آن شد را منتشر کرد.
سازمان فضایی آمریکا با ارائه گزارشی جدید و کامل جزئیات سانحه فضاپیمای کلمبیا در سال 2003 را منتشر کرد. به گفته این سازمان با وجود اینکه فضانوردان این فضاپیما تمام تلاش خود را برای تحت کنترل گرفتن کلمبیا قبل از متلاشی شدن به کاربسته اند، شانسی برای نجات جان آنها وجود نداشته است.
این حادثه که در 1 فوریه 2003 میلادی رخ داده است به اندازه ای سریع انجام گرفته که فضانوردان حتی فرصت بستن حفاظ کلاه های مخصوص خود را نیز نداشته اند. این فضاپیما در حالی که قصد فرود در پایگاه فضایی کندی را داشت در ارتفاعی در حدود 20 کیلومتری از تگزاس متلاشی شد. دلیل این حادثه ایجاد حفره ای در یکی از بالهای فضاپیما اعلام شده است که به گازهای مافوق داغ اتمسفری اجازه ورود به فضاپیما را داده و ساختار آن را ذوب کرده است. در عین حال هفت فضانورد این فضاپیما طی این حادثه ناگوار جان خود را از دست دادند.
بررسیهای انجام شده بر روی بقایای کلمبیا نشان می دهد که کابین سرنشینان از فضاپیما جدا شده و به سرعت شروع به چرخیدن کرده است.
سرنشینان در این حین با فشار دادن دکمه اخطار سعی در آگاه کردن خلبان از خطر سقوط را داشته و در عین حال سیستم خلبان اتوماتیک را نیز راه اندازی کردند. با این حال افت شدید و ناگهانی فشار هوا باعث بیهوشی کارکنان شده و در نهایت جریان هوای داغ منجر به مرگ آنها شده است. بررسی های این حادثه که تکمیل آن 4 سال به طول انجامیده است نشان می دهد که با وجود تلاش فراوان فضانوردان هیچ راهی برای نجات از این حادثه وجود نداشته است.
به گفته محققان با وجود اینکه تحقیقات از مشکلاتی در صندلی ها و سیستم چتر نجات این فضاپیما خبر می دهد به صورتی که فضانوردان برای استفاده از آن باید در حالت هوشیار می بوده اند، حتی در صورت عملکرد درست این سیستم، بادها و امواج قدرتمند موجود در اتمسفر باعث مرگ فضانوردان می شده است.
این اولین تجربه سازمان ناسا در مقابله با چنین شرایط دردناکی نبوده است. در سال 1986 نیز فضاپیمای چلنجر ناسا دچار سانحه و از هم متلاشی شد. از زمان وقوع این حوادث تاکنون سازمان ناسا بالغ بر 11 ماموریت فضایی را با استفاده از فضاپیماهای خود به انجام رسانده است و 9 ماموریت دیگر در لیست انتظار قرار دارند.
در این میان سازمان ناسا قصد دارد هر چه سریعتر و با اتمام پروژه 100 بیلیون دلاری تکمیل ایستگاه فضایی بین المللی، فضاپیماهای کنونی خود را بازنشسته کند.
سازمان ناسا در تکمیل گزارش خود به ارائه 30 توصیه کاربردی به تمامی طراحان و سازندگان تجهیزات فضایی در سراسر جهان و به منظور افزایش ایمنی کارکنان فضاپیماها پرداخته است که از جمله آنها می توان به تولید لباسهای فضانوردی اتوماتیک و یکپارچه اشاره کرد.

[artaxerxes 2]

خیلی ممنون از مطالب زیباتون فقط یه خواهشی داشتم چرا آمریکا شاتل بازنشسته می کنه و دنبال یه طرح جدیده؟در ضمن شاتل اسم این نوع از فضاپیماستچه روسی چه آمریکایی
بازم ممنون

[GAGNUS 578]

من میخوام در مورد پروژه شاتهای ایرانی تایپک باز کنم ولی نمیتوانم میتوانید راهنمای کنید

[GAGNUS 578]

سفر به فضا با شاتل‌هاي...
تيمي پژوهشي شامل دانشجوياني از دانشگاه صنعتي اميركبير در تلاشند با جايگزيني مواد پيشرفته و فوق سبك نسل جديدي از فضاپيماها را براساس تركيبات كامپوزيتي طراحي كنند.
مهندس كاوه آذري، كارشناس مهندسي مواد و مجري طرح با اشاره به انجام موفق مدل‌سازي هندسي، طراحي و ساخت پايلوت سازه فضاپيماي كامپوزيتي به خبرنگار «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: كامپوزيت‌ها موادي چند جزئي هستند كه خواص آنها در مجموع از هر كدام از اجزا بهتر است. ضمن آن كه اجزاي مختلف، كارايي يكديگر را بهبود مي‌بخشند، همه اين محاسن موجب شده‌اند به واسطه سرعت زياد فضاپيماها در هنگام پرواز و ورود به جو بدنه و تحمل دماي زيادي، كامپوزيت‌ها به گزينه‌اي الزامي تبديل شوند. ضمن آن كه كاربرد كامپوزيت‌ها در فضاپيما ضمن افزايش مقاومت حرارتي سازه وزن آن را به حداقل كاهش مي‌دهد.

وي خاطرنشان كرد: بدنه، بال و بالك اين فضاپيما از كامپوزيت فول هيبريدي هوشمند و هيبريدي متشكل از پليمر و ورق فلزي ساخته شده است و اولين آيتم اين طرح جايگزيني مواد پيشرفته و فوق سبك در سازه‌ بدنه و بال است. در اين طرح از كامپوزيت‌هايي مورد استفاده در داخل و نوعي كامپوزيت جديد كه ناسا بر روي آن تحقيق مي‌كند، استفاده شده است. آذري با اشاره به استفاده از كامپوزيت تركيبي پليمر و فلز در بال فضاپيما گفت: كامپوزيت‌هاي پليمري به تنهايي استحكام لازم را دارند اما از جهت خواص ارتعاشي خواص مناسبي ندارند لذا با هيبريد كردن كامپوزيت هاي پليمري با ورق فلزي (آلومينيوم ) اين مشكل برطرف مي شود كه كامپوزيت هيبريدي حاصل، علاوه بر خواص استحكامي مناسب خواص ارتعاشي مناسب نيز دارد و در شرايط تحت ارتعاش لرزش تخريبي از خود نشان نمي‌دهد.

وي ادامه داد: طراحي كامپوزيت جهت استفاده در سازه بدنه نيز بايد به گونه اي باشد كه علاوه بر استحكام فوق‌العاده، انعطاف پذيري مناسب و مقاومت در برابر ضربات وارده را نيز داشته باشد كه به طور مشخص در كامپوزيت‌ها ، فيبرهاي كربن استحكام فوق‌العاده داشته و فيبرهاي كولار انعطاف پذيري عالي دارند بنابراين با تركيب كربن و كولار به خواسته‌هاي خودمان مي‌رسيم.آذري خاطر نشان كرد: در حال حاضر در هواپيماها صرفا از آلومينيوم و فولادهاي پراستحكام استفاده مي شود كه مقاومت لازم را تامين مي‌كنند اما وزن زيادي دارند كه مي‌توان كامپوزيت‌ها را كه 25 تا 30 درصد از آلومينيوم سبكتر هستند جايگزين آنها كرد. بدين ترتيب به كارايي استثنايي مورد نظر مي‌رسيم چرا كه بايد نيروي جاذبه و بسياري از نيروهاي «درگ» موجود در فضا را در نظر بگيريم و هر چه سازه سبك‌تر باشد به كارايي بالاتري مي رسيم.

طراح فضاپيماي كامپوزيتي با بيان اين‌كه براي ورود به فضا و خروج از آن نيازمند خواص تركيبي هستيم، تصريح كرد: سازه فضاپيما هم بايد مقاومت حرارتي بالايي داشته باشد و هم مقاومت خوبي در برابر سرما داشته باشد. وي با بيان اين‌كه شاتل‌هاي موجود تنها از ايستگاه‌هاي پرتاب به فضا راه پيدا كنند، تصريح كرد: شماتيك پرواز سازه فضايي طراحي شده راحتتر است، به طوري كه تا ارتفاع 40 هزار پايي توسط يك وسيله مانند هواپيما يا موشك فرستاده شده و سپس به فضا شليك مي‌شود و براي شليك شدن هم موتور راكتي وجود دارد كه سوخت آن تركيبي از گاز N2O و پلي يورتان است.

آذري تصريح كرد: با توجه به اين كه احتمال تخريب كامپوزيت در حين خروج از جو وجود دارد، در قسمتهايي از سازه كه دماي خيلي بالايي را تحمل مي‌كنند، از رزين‌هاي دما بالا به عنوان فدا شونده استفاده مي‌كنيم تا حرارت به قطعه اصلي اعمال نشود.وي با بيان اين كه مزيت ديگر استفاده از رزين‌هاي دما بالا، سبكي آن هم است، خاطر نشان كرد: در گذشته براي اين نوع سازه‌هاي هوا فضايي، كاشي‌هاي TPS به كار مي‌بردند كه به سازه‌هاي آلومينيومي مي‌چسبيدند، البته وزن بالاي آن مشكلاتي ايجاد مي‌كرد.

[GAGNUS 578]

ساخت فضا پیمای رادار گریز در ایران با توانایی برقراری ارتباط با ماهواره‌ها


محققان کشورمان موفق به ساخت فضاپیمای کامپوزیتی رادارگریز شدند. مهندس کاوه آذری، طراح اصلی پروژه در توضیح این دستاورد مهم و دستیابی کشورمان به دانش فنی ساخت فضاپیماهای کامپوزیتی رادارگریز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این فضاپیما قابلیت انجام کلیه امور تحقیقاتی در فضا و حتی انجام فعالیت هایی مشابه فعالیت های ماهواره ای را دارد.


حتما بخونيد
ضمن این که قادر به خنثی کردن سیستم های جاسوسی است و می تواند فضای موجود را برای هرگونه فعالیت دشمن ناامن کند.این سازه کامپوزیتی هم چنین امکان ایجاد یک پدافند هوایی و ضربه زدن به اهدافی را که از پایین جو ممکن نیست، فراهم می کند.این کارشناس ارشد مهندسی مواد افزود: این فضاپیمای کامپوزیتی حاصل یک سال و نیم تلاش و مطالعه شبانه روزی یک تیم تحقیقاتی ۱۵ نفره است. وی با اشاره به اهمیت فعالیت های علمی و استراتژیک در عرصه هوافضا تصریح کرد: فعالیت انواع ماهواره های مخابراتی، جاسوسی، کاوشگر و انواع سیستم های پدافندی، لزوم برنامه ریزی تحقیقاتی را در این عرصه بیش از پیش آشکار می کند و در این میان ساخت یک سازه فضایی با قابلیت پرواز به بیرون از جو و انجام ماموریت های مختلف و سپس برگشت به زمین موفقیتی عظیم در حوزه هوافضا برای کشورمان محسوب می شود. این متخصص سازمان صنایع هوا و فضا در توضیح چگونگی پرواز این سازه گفت: سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی توسط سازه پرنده دیگری تا ارتفاع ۴۰ هزار پایی حمل می شود. در این ارتفاع سازه کامپوزیتی رها می شود و به مدت ۱۰ ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای روشن شدن موتور خود، بدون هیچ حرکتی باقی می ماند. با روشن شدن موتور، این سازه که سوخت آن ترکیبی از پلی یورتان و گاز N2O است، تا ارتفاع ۱۵۰ هزار پایی رسانده می شود. در این ارتفاع سوخت موتورراکت تمام می شود ولی سازه با توجه به اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان به مسیر خود ادامه می دهد. در این حالت فضاپیما قادر است ۱۵ دقیقه در فضای بالای جو باقی بماند. هنگامی که سازه به نقطه اوج خود رسید، برای بازگشت به زمین آماده می شود. این حرکت به صورت سهمی گونه انجام می شود و سازه به صورت دورانی به سمت پایین فرود می آید.مسئول اجرایی پروژه طراحی سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی با بیان این که مدیریت پروژه به عهده دکتر حمید امیدوار، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، اضافه کرد: یکی از ویژگی های بارز این سازه فضایی، به کارگیری مواد و ترکیبات بسیار پیشرفته در قسمت های بال و بدنه است و در این راستا به منظور ایجاد استحکام مکانیکی، دینامیکی و حرارتی در سازه از کامپوزیت های هیبریدی پلیمر-فلز و کامپوزیت های هیبریدی هوشمند استفاده شده است.وی افزود: بدنه سازه باید دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی باشد که برای این منظور از کامپوزیت فایبرهای «کولار» و «کربن» استفاده شده و هم چنین آلیاژ حافظه دار «نایت نول» در ساخت این فضاپیما به کار گرفته شده است که دارای خاصیت انقباض و انبساط بسته به شرایط است و بدین شکل درواقع تنش های وارده به سازه را دفع می کند. کامپوزیت های پلیمری موجود در برابر ضربه و اعمال انرژی ناگهانی مقاومتی ندارند اما به دلیل وزن بسیار کم آن ها ناگزیر به استفاده از آن ها هستیم، بنابراین برای افزایش مقاومت آن ها در برابر اعمال انرژی ناگهانی، ورقه های آلومینیوم ۲۰۲۴ را در داخل لایه های کامپوزیتی قرار دادیم تا علاوه بر افزایش مقاومت، حالت ارتعاشی بال ها نیز بهبود پیدا کند. مهندس آذری با اعلام استفاده از نوعی کامپوزیت لایه ای ضدرادار به عنوان پوشش به منظور ایجاد ویژگی رادارگریزی در سازه اظهار داشت: این مواد چگالی پایینی نسبت به آلیاژهای معمولی دارند و به عنوان نمونه چگالی فولاد ۸/۷، آلومینیوم ۷/۲ و تیتانیوم ۵/۴ گرم بر سانتی متر مکعب است اما چگالی کامپوزیت به کار گرفته شده در این سازه، ۲/۱ گرم بر سانتی متر مکعب است. وی با بیان این که در راستای این طرح، مکاتبات و مذاکرات سازنده ای با ریاست جمهوری و برخی معاونان ایشان انجام شده است، گفت: این طرح در حال حاضر دارای تاییدیه های علمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر،سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران و هم چنین دارای تاییدیه صنعتی از صنایع مربوطه است. آذری ادامه داد: تاکنون ۲۰ اختراع برای ساخت این سازه کامپوزیتی رادارگریز به ثبت رسیده وبیش از ۱۵ مقاله نیز در این زمینه ارائه شده است. هم چنین طرح مذکور در نمایشگاه بین المللی اختراعات سوریه سال ۲۰۰۹ ارائه شد و در این نمایشگاه چندین کشور آمادگی خود را برای حمایت از این پروژه به طور صریح اعلام کردند.میلاد حاجی خانی یکی از اعضای تیم تحقیقاتی ساخت سازه کامپوزیتی رادار گریز با قابلیت پرواز فضایی نیز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این سازه را می توان در ۲ مدل سرنشین دار و بدون سرنشین طراحی کرد. در مدل سرنشین دار، خلبان کنترل سازه را به عهده می گیرد و در مدل بدون سرنشین، سیستم کنترلی برای سازه طراحی می شود که هدایت آن را به عهده داشته باشد. این فضاپیما در آزمایشگاه کانون هوانوردی با موفقیت آزمایش شده است. میلاد حاجی خانی در توضیح روش خنثی کردن سیستم های جاسوسی توسط این فضاپیما گفت: راداری روی فضاپیما نصب می شود و هنگامی که ماهواره ای در فاصله یک کیلومتری فضاپیما قرار می گیرد، روی رادار نشان داده می شود. حال اگر این ماهواره جاسوسی باشد و لازم باشد که ارتباط آن با دشمن قطع شود، فضاپیما سیگنال های قوی تر از سیگنال ماهواره ارسال و بدین شکل از ارسال سیگنال ماهواره به زمین جلوگیری می کند. هم چنین در صورتی که این فضاپیما برای انجام ماموریت تحقیقاتی به فضا پرتاب شود دوربین فیلم برداری روی آن نصب می شود. فضاپیما در زمان ماموریت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای خود در فضا فیلم برداری خواهد کرد و پس از اتمام زمان ماموریت به زمین بازخواهد گشت.


.

[cheka 15,065]

شاتل فقط اسم فضاپيماهاي كلاس شاتل آمريكاست كه با باز نشسته شدن اين فضاپيما اين اسم هم به موزه پيوسته . اسم فضاپيماهاي روسي سايوز و پروتون هست
در مورد قضيه تخريب فضاپيماي بوران هم دوستان توجه داشته باشند كه اولا اين پروژه براي هميشه كنسل شده بود و نگهداري ازش كار پر هزينه و بيمصرفي بود . علاوه بر اين اين شاتل بوران كه در اثر برف و ريزش سقف تخريب شد در يك آشيانه در قزاقستان و با نگهداري قزاقها بوده نه روسها كه طبيعتا قزاق ها چون از اين شاتل چيز چنداني دستگيرشون نشده به حال خودش رهاش كرده اند .

[T-Rex 1]

شاتل بوران اگه وارد گود میشد خیلی از رقیب آمریکاییش سر تر بود ولی حیف که چرخ گردون باهاش نساخت
پروژه شاتل با وجود خدمات زیادی که برای ایلات متحده داشت ولی هزینه سنگینی بر دوش ناسا می انداخت همینطور فجایع انفجار شاتل های چلنجر و کلمبیا ناسا رو به فکر جایگزینی اون با یه فضاپیمای ارزون تر و ایمن تر انداخت فضاپیمای درنظر گرفته شده برای جایگزینی شاتل فضاپیمای اوریون هست که شبیه سایوز فعلی روسیه خواهد بود

[Antiwar 3,222]

برای این که به عظمت این پروژه و بعضی از ظرافت های طراحی اون پی ببرید توصیه می کنم این فیلم را با دقت به توضیحات دو نریتورش ببنید و گوش بدید:
http://www.youtube.com/watch?v=W2VygftZSCs
چون حجمش زیاده بنده اون را در هیچ سایت دیگه ای نمی تونم قرار بدم. ولی حیفه این فیلم را از دست بدید. از من گفتن بود.

این هم یک ویرچوآل تصویر 360 درجه ای از داخل شاتل:

http://360vr.com/2011/06/22-discovery-flight-deck-opf_6236/index.html