فضاناو جنگی روسها در اعماق اقیانوس / فضاپیمای Polyus

[RezaKiani 1,916]

در مورد نوع آمریکاییش چیزی نخوندم. حوصله کردی درباره اش یه توضیح کوچیک بنویس.

در ضمن اون تاریخه. تاریخ و زمانی که نوشته ام تکمیل شده. همیشه پاکش می کنم.این دفعه یادم رفت.

[worior 25,817]

در مورد اون مدل امريكاييش توي همين سايت مطلبي خوندم ولي پيداش نميكنم يعني يادم نمياد كجا بود...
اگر يافتم لينكش رو ميزارم ..
فقط يادمه كه اونهم يه پروژه مشابه ولي ناموفق بود كه پرتابگرش از كنترل خارج ميشه و سقوط ميكنه ..

[deserthawk 5,518]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

فضاپیمای پولیوس (Polyus) که به نام های Polus، Skif-DM و 17F19DM نیز شناخته می شود یک طراحی ابتدایی برای پلتفرم سلاح های مداری شوروی برای نابود سازی ماهواره های برنامه دفاع پیشگیرانه استراتژیک ایالات متحده با استفاده از لیزر دی اکسید کربن بود. این فضاپیما از یک بلوک کاربری بدست آمده از فضاپیمای TKS برای کنترل مدارش استفاده می کرد و می توانست به سمت اهداف آزمایشی شلیک کند.

 

فضاپیمای پولیوس

 

مطابق با گفته های یوری کورنیلوف طراح ارشد سازمان طراحی سالیوت اندکی قبل از اینکه پولیوس پرتاب شود میخائیل گورباچف از پایگاه فضایی بایکونور دیدن کرد و صریحا هر تست مداری قابلیت های این فضاپیما را رد کرد. کورنیلوف ادعا کرد که گورباچف نگران بود که دولت های غربی ممکن است این فعالیت ها را به عنوان تلاشی برای تولید یک سلاح فضا پایه در نظر بگیرند و چهره صلح آمیز اتحاد جماهیر شوروی که اخیرا در تلاش برای القای آن بود لکه دار شود. در بازدید گورباچف در 11 می از پایگاه بایکونور او درخواست پرتاب فضاپیما را داد.

 

بازدید گورباچف از پایگاه پرتاب فضایی بایکونور

 

پایگاه بایکونور از دید هواپیمای U-2 ایالات متحده

 

در اواسط دهه 70 میلادی دولت شوروی به بخش NPO Energia دستور داد که تحقیقاتش را بر روی سلاح های تهاجمی فضاپایه آغاز کند. حتی پیش از آن اتحاد شوروی در حال توسعه ماهواره های مانور پذیر برای رهگیری سایر ماهواره ها بود. در ابتدای دهه 1980 انرژیا دو برنامه را پیشنهاد داد. مورد اول تجهیزات لیزری پولیوس یا اسکیف (Skif) بود که می توانست اهداف در مدارهای پایین را هدف قرار دهد و مورد دوم پلتفرم موشک های هدایت شونده کسکد (Kaskad) بود که اهداف در مدارهای بالا و ژئو را پوشش می داد. بخش های NPO Astrofizika و KB Salyut طرح های سلاح های مداری خود را بر اساس پلتفرم نمونه DOS-17K توسعه دادند. ابتدا هدف اصلی انهدام موشک های قاره پیما بود ولی هنگامی که فهمیده شد رهگیری موشک های ICBM بسیار دشوار است، هدف اصلی پروژه به سمت تسلیحات ضد ماهواره تغییر کرد. در سال 1983 با اعلام برنامه دفاع پیشگیرانه استراتژیک توسط ایالات متحده، حمایت های سیاسی و مالی از برنامه رهگیری ماهواره ها بیشتر شد. در سناریوی جنگ هسته ای، رهگیرها بایستی ماهواره های SDI را از کار می انداختند که این عمل تلافی پیش دستانه نامیده می شد.

 

شماتیک ماهواره به همراه پیشران انرژیا

 

در 23 مارس 1983 رئیس جمهوری ایالات متحده رونالد ریگان در سخنانی در مورد پیمان دفاع پیشگیرانه استراتژیک (SDI) بیان کرد که یک سپر برای دفاع از ایالات متحده در برابر حمله هسته ای از هر نقطه ای از کره زمین لازم است. بلافاصله بعد از آن یوری آندروپوف صدر هیئت رئیسه اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده را متهم کرد که به دنبال تسلط نظامی بر اتحاد شوروی است و او مجبور است برای اقدام متقابل در مورد این برنامه دست به عمل بزند. آندروپوف به دنبال امضای پیمانی برای ممنوعیت استفاده از فضا برای مقاصد نظامی بود تا اینکه بر اثر بیماری درگذشت. همزمان اتحاد شوروی به دنبال طرح هایی برای مقابله با پیمان SDI بود که یکی از آنها منجر به پروژه پولیوس شد. بعد از مرگ آندروپف در فوریه 1984 کنستانتین چرننکو بر ادامه فشار برای امضای پیمانی برای جلوگیری از نظامی کردن فضا تاکید کرد. ولی برخلاف شوروی که خواستار امضای این پیمان بود ایالات متحده اعتنایی به آن نداشت و در 12 ژوئن 1984 یک سلاح ضد ماهواره را تست کرد و تلاش های دیپلماتیک شوروی را ناکام گذاشت. در اول جولای اتحاد شوروی کار ساخت فضاپیمای پولیوس را در کارخانه خرونیچیف آغاز کرد.

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/29606928994644671385.jpg][/url]

ساخت فضاپیمای پولیوس در مجتمع خرونیچیف

 

بعد از مرگ چرننکو در 12 مارس 1985 گورباچف به قدرت رسید و در اولین سفر دیپلماتیکش نظامی کردن فضا را محکوم کرد و پیشنهاد متوقف کردن برنامه های تسلیحاتی فضایی را داد.

سپس برنامه پولیوس به عنوان اقدام متقابل در برابر SDI مد نظر قرار گرفت. گورباچف برنامه دفاع پیشگیرانه استراتژیک آمریکا را تکنولوژی تسلیحات حمله فضایی خواند و هشدار داد که پاسخ شوروی به این برنامه نامتقارن خواهد بود.

پولیوس آماده پرتاب از بایکونور

کورنیلوف در مقاله ای به نام پولیوس ناشناخته به بیان جزئیاتی از برنامه پرداخت. او گفت که یک منعکس کننده لیزر بر روی این سیستم نصب شده بود ولی از بیان جزئیات بیشتر خودداری کرد. او همچنین اضافه کرد که آنها باید تلاش می کردند فضاپیما را با رادار، اشعه مادون قرمز و نور مرئی رد گیری کنند و بعد از ردگیری با لیزر به آن شلیک کنند. اگر لیزر به فضاپیما برخورد می کرد توسط آیینه های آن به زمین برگشت داده می شد و بدین ترتیب امکان بررسی میزان نامرئی بودن آن بدون ایجاد ارتباط رادیویی می توانست تست شود. تصاویر اولیه پرتاب نشان می داد که فضاپیمای پولیوس توسط پوشش تیره پوشیده شده بود و شک این را بر می انگیخت که ممکن است پوشش جاذب امواج رادار بوده باشد.

لیزر انتخاب شده برای فضاپیمای پولیوس یک لیزر 1 مگاواتی دی اکسید کربن بود که برای برنامه لیزر هوابرد شوروی ( که بر روی پلترفرم ایلوشن 76 نصب شده بود و اکنون با نام A-60 نامیده می شود) توسعه یافته بود. تعریف انرژیا از پروژه پرتاب یک محموله 95 تنی به مدار بود که در نهایت اجازه استفاده از این لیزر حجیم را می داد. مصرف عظیم لیزر دی اکسید کربن به منظور تولید یک لیزر بدون عقب نشینی بود. سیستم با شتاب صفر تا انتها توسعه یافت. تست آن در مدار منجر به آزادسازی مقدار زیادی از دی اکسید کربن می شد.  

پولیوس باید شامل وسایلی برای دفاع در برابر تسلیحات ضد ماهواره (ASAT) و سلاح های پرتویی می بود. برطبق مقاله منتشر شده توسط کورنیلوف یک توپ بر روی پولیوس مستقر شده بود تا بتواند بر عیله سلاح های ASAT مقابله کند. یک سیستم هدف گیری نوری برای توپ های  لیزری دفاعی به علاوه سیستم هدف گیری راداری آن قرار داده شده بود. بدین وسیله تسلیحات ASAT دشمن می توانستند بدون ایجاد سیگنال رهگیری شوند.

فضاپیما در حدود 37 متر طول، 4 متر قطر و وزنی در حدود 80 تن داشت.

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/71086055043899223173.jpg][/url]

نمای شماتیکی از فضاپیمای پولیوس

 

در سال 1985 تصمیم گرفته شد که برای سیستم پرتاب جدید انرژیا (Energia) تست پرتاب در نظر گرفته شود. در ابتدا یک محموله  مک آپ100 تنی برای پرتاب در نظر گرفته شد ولی تغییراتی در نهایت پیش آمد. و سرانجام تصمیم گرفته شد که فضاپیمای اسکیف برای یک ماموریت 30 روزه پرتاب شود.

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/47998576240580600856.jpg][/url]

پرتابگر انرژیا

 

در حالی که در حالت عادی توسعه یک اسکیف واقعی پنج سال باید طول می کشید ساخت آن تنها یک سال و از سپتامبر 1985 تا سپتامبر 1986 انجام شد. برای تست سیستم پرتاب انرژیا، اسکیف در می 1987 برای پرتاب آماده شد. فضاپیمای پولیوس در 15 می 1987 از پایگاه فضایی 250 بایکونور قزاقستان به عنوان اولین پرتاب سیستم انرژیا به فضا رفت ولی نتوانست به مدار مورد نظر برسد.

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/20562734791018129441.gif][/url]

پرتاب ماهواره پولیوس به وسیله پیشران انرژیا

 

به دلایل تکنیکی محموله فرستاده شده به سمت پایین سقوط کرد. این محموله طوری طراحی شده بود که بتواند از پیشران های انرژیا جدا شود، 180 درجه منحرف شود و سپس 90 به دور خود بچرخد و آنگاه موتورش روشن شود تا بتواند بطور کامل در مدار قرار گیرد. پیشران های انرژیا بطور کامل عمل کردند. بعد از جدا شدن از انرژیا به جای انحراف 180 درجه که برای آن برنامه ریزی شده بود 360 درجه چرخید. هنگامی که راکت روشن شد محموله به آهستگی شروع به پایین آمدن در اتمسفر کرد و در اقیانوس آرام جنوبی سقوط کرد. این شکست مربوط به اشکال در سیستم هدایت داخلی بود که به علت وقت کم به طور کامل تست نشده بود.

 

مسیر مداری پولیوس و انحراف آن و سقوط به زمین

 

عملکرد اشتباه که منجر به خروج پولیوس از مدارش و ورد به اتمسفر زمین شد زمانی شروع شد که مرحله دوم جدایش انرژیا انجام می شد. متخصصان فهمیدند که 568 ثانیه بعد از پرتاب دستگاه تنظیم زمان به بلوک منطقی بک فرمان برای کنار زدن پوشش های مدول کناری و قسمت لیزر را داد. به دلایل نامشخصی همان دستور اندکی قبل تر برای باز شدن پنل های خورشیدی داده شده بود و بدین صورت پیشران های مانور دهنده از کنترل خارج شده بودند.

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/85363101514198207031.jpg][/url]

ماهواره در ابتدای پرتاب و در مدار زمین

 

پیشران های اصلی در حالی که اسکیف در حال چرخیدن بود شورع به کار کردند که این کار باعث انحراف 360 درجه در عوص انحراف 180 درجه شد. فضاپیما سرعتش را از دست داد و در یک مسیر بالستیک افتاد و سقوط کرد.

قسمت های مختلف سخت افزاری پروژه پولیوس در فضاپیماهای Kvant-2، Kristall، Spektr و ISS و بسیاری دیگر دوباره بکار رفتند.

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/12351779910026238321.jpg][/url]

اجزای داخلی ماهواره پولیوس

 

تمامی مقصران این اتفاق یا اخراج شدند و یا تنزل مقام پیدا کردند.

 

تصاویر بیشتر

 

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/02624612196748148124.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/96698238699860511353.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/43386099956531836618.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/11734007502432085757.jpg][/url]

 

منابع

http://www.astronautix.com/craft/polyus.htm#more

http://en.wikipedia.org/wiki/Polyus_%28spacecraft%29

http://www.buran-energia.com/polious/polious-desc.php

http://russianforces.org/podvig/2013/03/did_star_wars_help_end_the_col.shtml

http://www.thelivingmoon.com/45jack_files/03files/Black_Russian_001.html

 

تمامی حقوق متعلق به گردآورنده و مترجم و وبسایت میلیتاری می باشد

 

 

ویرایش شده در آبان 93 توسط mahdavi3d

[vahidg 1,970]

انصافا که این تاپیک 1000 تا لایک داره.

عظمت پروژه آدمو میگیره.

شما همه رو ول کنید اون بازو های هیدورلیکی رو با چینششون ببینید.

این روسا چی بودن و الان چی شدن!

ویرایش شده در آبان 93 توسط mahdavi3d

[warjo 3,008]

 سلام

 

ممنون از مقاله خوبتون

 

دو تا سؤال دارم :

- مشخصات توپ بکار رفته مشخص نیست ؟

- قضیه این Nuclear Space Mine چیه که توی تصویر هست ؟

[mahdavi3d 14,067]

با تشکر بابت این مطلب.

راجع به بوسترهای Energiya که در پرتاب نمونه پروتوتایپ SKIF-DM به کار گرفته شد، تاپیک زیر را هم داریم:

روس‌ها کماکان به جا نماندن در کلاس 100 تُن می‌اندیشند!

[deserthawk 5,518]

 سلام

 

ممنون از مقاله خوبتون

 

دو تا سؤال دارم :

- مشخصات توپ بکار رفته مشخص نیست ؟

- قضیه این Nuclear Space Mine چیه که توی تصویر هست ؟

با سلام و تشکر

منظور از توپ همان لیزر دی اکسید کربن 1 مگاواتی بکار رفته در پولیوس می باشد. همانطور که در متن هم ذکر شد این لیزر در ابتدا برای پروژه لیزر هوابرد شوروی تکامل یافته بود که برای این مورد نیز از همان استفاده شد.

برای توضیح مورد دوم یعنی مین هسته ای فضایی باید توضیحاتی را متذکر شوم. در ابتدا اینکه اصولا در مورد جزئیات سلاح ها و قابلیت های موجود بر روی پولیوس به علت شرایط زمانی دهه 1980 صحبت های کمی شده بود و تا مدتها بیان جزییات این طرح افشای اسرار طبقه بندی شده به حساب می رفت.

ولی متخصصان آشنای با این مسائل برای انهدام ماهواره ها که بخش اصلی برنامه دفاع پیشگیرانه استراتژیک ایالات متحده بود قابلیت هایی را تعریف کرده بودند که بعضی از آنها را به پولیوس نیز نسبت دادند. از جمله راههاییی که می توانست به ماهواره های برنامه SDI آسیب برساند همین مین های فضایی بودند که در دو نوع هسته ای و غیر هسته ای تقسیم بندی شده بودند. این مین ها با جدا شدن از فضاپیمای مادر در مداری مشخص به چرخش در می آمدند تا به ماهواره های دشمن برسند و در هنگام نزدیکی با انواع فیوزهای مختلف که برای آنها در نظر گرفته می شد منفجر می شدند و ماهواره دشمن را نابود می کردند. مین های هسته ای علاوه انفجار باعث ایجاد پالس الکترومغناطیسی (EMP) نیز می شدند که قادر به از کار انداختن ماهواره های دشمن بود.

برای مطالعه بیشتر منابع زیر توصیه می شود

http://fas.org/spp/eprint/article05.html

Anti-satellite weapons, countermeasures, and arms control

MX missile basing

Strategic Defenses: Two Reports by the Office of Technology Assessment

[pckho0r 3,022]

وقتی این پروژه هارو می بینیم به نظر میرسه دانش فضایی بعد از جنگ سرد رو به افول گذاشته! عظمت این پروژه قابل مقایسه با سفر به ماه بود!

[cheka 15,065]

با تشکر فراوان برای این مقاله 

 

ویدئوهایی از پروسه ساخت ، انتقال و پرتاب سیستم Skif-DM

 

http://www.buran.ru/video/avi/skif2.avi

http://www.buran.ru/video/avi/17F19D.avi

http://www.buran.ru/video/avi/skif.avi

http://www.buran.ru/video/avi/skif3.avi

 

 

تصویری از سیستم هدفگیری توپ لیزری فضاپیمای Skif-DM ، رادار هدفگیری زرد رنگ در تصویر قابل مشاهده است

[RezaKiani 1,916]

متاسفانه تاپیک تکراری هستش

دوستان بهتره برای اینکه دوباره کاری نشه قبل از اینکه تاپیکی رو دست بگیرن با مدیران محترم سایت هماهنگ کنند تا انرژی و زمان مون رو روی مسائل جدیدتر بذاریم.

تقاضا می کنم تاپیک ها ادغام بشن