ماهواره هاي شناسايي اقيانوسي شوروي

[daria 24]

با سلام خدمت همه ی دوستان عزیزم
پيش از هر چيز :
1-این مطلب هنوز از نظر علمی ناقصه 2-این مطلب قسمتی از یک مقاله ی تقریبا جامع درباره ی «شناسایی دریایی وزیردریایی در زمان جنگ سرد» هست و چون حالا به طور مجزا می خونید شاید زیاد جالب نباشه 3-از بخت من فلش مموریم گم شد و یه قسمت هایی از مطلب از جمله سلاح های ضد ماهواره ی نیروی دریایی آمریکا فعلا در دسترس نیست با این سرعت تایپ من فکر کنم باید یه چهار پنج ساعتی دوباره تایپ کنم 4-با وجود استادانی مثل شما نوشتن یک مطلب علمی توسط من کار چندان عاقلانه ای نیست. در واقع من آبرومو گذاشتم
اما چند نکته:
1-بسیار خوشحال میشم اگه اشکالات منو بهم بگید به خصوص این که من این مقاله را برای مجله ی علمی آموزشی دانشکده مون «ژرفا» نوشتم اگه اشکالات علمی داشته باشه حسابی آبرو ریزی میشه
2-آقا سعید میشه قفل تاپیک زیرو بر دارید هنوز کلی از بحث مونده بود حالا یه کاربر نمایی میاد چرت و پرت می نویسه تقصیره من چیه؟[url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7831]چرا از كشتي ها براي پرتاب موشك بالستيك استفاده نمي شود ؟ [/url]
3- ferret : به هواپیمایی گفته می شود که به منظور فریب و به جریان انداختن رادار دشمن تظاهر به تجاوز به قلمرو دشمن می کند و همچنین به ماهواره هایی که از مدار هایی به ارتفاع چند صد تا سی هزرا مالی ،علایم رادار دشمن را آشکار می سازد.حالا خودمونیش : منظور از ماهواره ی فرت ماهواره ایه که امواج راداریو جذب میکنه و این کار با دو هدف عمده انجام میشه:یا فرکانس این امواجو به دست میاره (مثل فرکانس رادار موشک های سام) برای ایجاد اختلال و جنگ الکترونیکی در زمان لازم (مثلا زمانی که بمب افکن های آمریکا میخوان مواضع حساس شورویو بمب باران کنند و باید از شرّ موشک های سام در امان بمونند) یا این که عملیات شنود انجام میدن ولی اون مورد اول بیشتر درباره ی عملیات فرت صدق میکنه (ببخشید درس پس میدادم)
4-در این نوشته منظور از ماهواره ی شناسایی ماهواره ایه که عکسبرداری یا فیلم برداری میکنه حالا چه راداری چه اپتیکی (البته بیشتر منظور حالت اپتیکیه)
5-لازم به یاد آوریه که توان زیردریایی شوروی تا حدود زیادی از آمریکا بیشتر بود و توان ناو های آمریکا هم با توان شوروی در این زمینه قابل مقایسه نیست تا تاپیکه «شناسایی دریایی وزیردریایی در زمان جنگ سرد» باید صبر کنید
6- منبع : کتاب «اسرار ماهواره های جاسوسی»
7-این اولین پست به درد بخوریه که من ارسال می کنم اما آخریش نیست
8-و در آخر امیدوارم خوشتون بیاد زیاد

[daria 24]

سامانه های شناسایی راهبردی شوروی در برابر نیروی دریایی آمریکا واکنش نشان دادند.این واکنش به صورت عملیات از راه دوری ست که قادر است به نیرو های ویران گر در اقیانوس ها و مناطق دوردست درون مرزی دشمن از طریق استفاده ی ویژه از ماهواره های شناسایی اقیانوسی ضربه وارد آورد.این ماهواره ها برای ردیابی ناوگان جنگی آمریکا ومتحدانش به ویژه آن هایی که به دنبال هدف های دریایی و زمینی در کشور های عضو پیمان ورشو در زمان جنگ هستند طراحی شده است.این ناوگان جنگی تشکیل شده است از ناو های هواپیمابر عظیمی که جنگنده بمب افکن های آن ها مملو از سلاح های هسته ای ست و کشتی های بزرگ دیگری که حامل موشک های کروز هستند.
با وجودی که برنامه ی شناسایی شوروی به طور کلی از برامه های شناسایی آمریکا عقب مانده است با این حال برنامه ی شناسایی فضایی اقیانوسی این کشور دو سال زود تر از مشابه آمریکایی اش « کلاسیک ویزارد » آغاز شد زیرا ناوگان آب های عمیق آمریکا همیشه تهدید جدی تر برای شوروی بوه است تا ناوگان شوروی برای آمریکا.درست همان گونه که قدرت بمباران آمریکا برای از کار انداختن رادار های محافظ هدف در شوروی به ماهواره های « فرت » متکی بود بمب افکن ها و زیردریایی ها وموشک های دور برد شوروی نیز ناو های تهاجمی آمریکا را به کمک ماهواره های شناسایی اقیانوسی با هدف نابود ساختن این ناو ها پیش از آن که سلاح های مرگبار خود را به سوی بلوک کمونیست پرتاب کنند هدف قرار می دادند.روس ها می دانستند که باید برای کاهش حوادث ویرانگر یا اجتناب از آن ها هواپیما ها و موشک های تهاجمی را پیش از ترک آشیانه های خود متوقف کنند.این کار امکان پذیر نبود مگر این که آن ها از محل این آشیانه ها همیشه و در هر ساعت و در هر شرایط جوی آگاه باشند.
اتحاد جماهیر شوروی دو نوع ماهواره ی شناسایی اقیانوسی مختلف اما مکمل یک دیگر را به کار می گرفت. این ماهواره ها برای کشف وتشخیص و ردیابی ناوگان جنگی غرب به طور مشترک با هم کار می کردند :
1-ماهواره های الکترونیکی شناسایی که علایم منتشر شده از رادار ها و سامانه های مخابراتی کشتی ها را دریافت می کنند
2-ماهواره های رادار اقیانوسی که ردیابی هدف های خود را با استفاده از پویشگر های قدرتمند رادار بر عهده دارند
ماهواره های الکترونیکی شناسایی اقیانوسی منفعل هستند زیرا مانند بیشتر ماهواره های « فرت » بدون آن که علایمی از خود منتشر کنند فقط به استراق سمع می پردازند از سوی دیگر ماهواره های رادار فعال هستند چون علایم رادار را به سمت پایین منتشر می کنند و سپس با جذب امواج بازتابش شده محل هدف های خود را مشخص می سازند. ماهواره های الکترونیکی شناسایی اقیانوسی که حدودا 10000 پوند جرم دارند به صورت جفت در مدار های تقریبا داره ای شکلی با حفیض 265 مایل و نقطه ی اوج 280 مایل کار می کنند زاویه ی آن ها نسبت به شمال و جنوب خط استوا 65 درجه است این خط سیری ست که آن ها را بر فراز هر هدف مهمی که میان آب ها ست قرار می دهد در این جا دقت عاملی بسیار اساسی ست چون این ماهواره ها مشکلی دارند که بیش تر ماهواره های مشابه آن ها ندارند : هدف هایشان زیاد حرکت می کنند بنابر این در صورتی که سرعت و جهت شکار هایشان با نهایت دقت انتقال نیابد این طرح بی فایده خواهد بود به همین دلیل ماهواره های الکترونیکی شناسایی اقیانوسی به نیروی محرکه کوچک یونی مجهز هستند که تنظیم دقیق ارتفاع را ممکن می سازد به گونه ای که زمان گردش آن ها به دور زمین در 93.3 دقیقه ثابت بمانداین گونه حرکت کشتی ها ی ردیابی شده توسط این ماهواره ها با موقعیت خود آن ها ارتباط دارد به طوری که محل و سرعت و مسیر کشتی ها محاسبه می شود کاربرد این ها به صورت جفت به روس ها این امکان را می دهد تا به هدف گیری دقیق تری دست یابند این روش مشابه روش مثلثی کردن است که مورد استفاده ی ماهواره های شناسایی اقیانوسی وایت کارد ایالات متحده بود در روش مثلثی کردن سه ماهواره در اطراف زمین به شکل مثلث استقرار می یابند و کل کره ی زمین را پوشش می دهند ماهواره های الکترونیکی و ماهواره های رادار های شناسایی اقیانوسی غالبا با هم در مدار ثابت قرار داده می شدند این اتحاد مؤثر بود زیرا هر دو مکمل یک دیگرند در نتیجه اگر یک کشتی ارتاباط رادیویی نداشته باشد ماهواره ی الکترونیکی شناسایی قادر به شناسایی آن نخواهد بود در حالی که ماهواره ی رادار موقعیت آن را ثبت خواهد کرد اگر یک کشتی تلاش کند تا ماهواره ی رادار را به وسیله ی سامانه های جنگ الکترونیک خود از کار بیندازد باید علایمی بسار قوی منتشر کند که در این صورت ماهواره الکترونیکی شناسایی اقیانوسی این علایم را دریافت خواهد کرد بنابر این استفاده از این ماهواره ها به طور مشترک مخفی ماندن کشتی ها را از این ماهواره ها بسیار دشوار می سازد هر چند که راه هایی برای این کار وجود دارد (برای مثال اگر یک کشتی تمام سامانه های الکترونیکی و راداری خود را خاموش کند و شکل کشتی نیز به گونه ای باشد که امواج رادار را جذب کند یا در جهت های مختلف بازتابش کند این کار تا حدودی ممکن است)
ماهواره های الکترونیکی شناسایی اقیانوسی هر چهار روز یک بار مدار های خود را ترک میکنند در حالی که ماهواره های رادار های مشابه آن ها هر هفت روز یک بار این کار را انجام می دهند گرچه دقایقی که هر جفت از این ماهواره ها برای طی مسیر خود صرف می کنند ممکن است بر حسب هر مأموریت تغییر یابد اما این فاصله ی زمانی برای هر مأموریت به طور یکنواختی ثابت است در نتیجه این ماهواره ها بر فراز مکان های ثابتی در اقیانوس به شکلی چنان دقیق و در مدت زمانی چنان کوتاه عبور می کنند که می توانند با دقت زیاد جا و مسیر هدف های خود را مشخص سازند ماهواره های رادار ها ظاهرا می توتنند حتا انواع خاص کشتی ها را نیز تعیین کنند
ادامه ی این مطلب در پست بعد اون خیلی جالبه از دستش ندید

[nasirirani 4,493]

دستتت درد نکنه دریا جون

استفاده کردیم

[joker 1]

[quote]
تقریبا داره ای شکلی با حفیض 265 مایل و نقطه ی اوج 280
[/quote]
برای ماهواره امید هم هی گفتن حفیض ، ولی من آخرش نفهمیدم این حفیض معادل فارسیش چی میشه ؟

[daria 24]

سلام
منم خودم معني حضيض رو نمي دونم ولي انشاء الله فردا از دانشكده ي هوافضا مي پرسم به اطلاعتون مي رسونم

[Ernesto_Rommel 11,417]

حضیض: پستی ، نشیب ، جای پست در زمین یا پائین کوه
و در اصطلاح علم نجوم نزدیک ترین نقطه از مدار کوکب ، نقطه ی مقابل اوج

به طور خلاصه بگم یعنی نقطه فرود و نزول

از کتاب دو جلدی فرهنگ لغات معین

این دو تام یه نگاه بندازید بدک نمی باشد!

http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=338

http://khayam.netfirms.com/skynight/este/es90-100.htm

راستی تا اونجا که من میدونم و شنیدم هم حفیض به کار میره هم حضیض و هر دو درسته

یا حق

[daria 24]

سلام
بالاخره بعد از چند ماه تاخير اين هم قسمت دوم :

با وجود توانایی های ماهواره های شناسایی اقیانوسی شوروی این برنامه بدون اشکال نبود سقوط دو ماهواره ی شناسایی اقیانوسی درشمال کانادا و اقیانوس هند حوادثی بود که واکنش هایی منفی به دنبال داشت زیرا در آثار باقی مانده از آن ها مواد پرتوزا (رادیو اکتیو) وجود داشت عملیات رادار به به نیرو یی بیش از آن چه توسط صفحه های خورشیدی تولید می شوند نیاز دارد در نتیجه در ماهواره های رادارهای شناسایی اقیانوسی شوروی راکتور های هسته ای به کار رفته است این راکتور ها نمونه ی کوچک و اصلاح شده ی راکتور روماشکا هستند که در آن 110 پوند اورانیم غنی 235 شده برای ایجاد 10 کیلو تن نیرو به کار می رود طراحان ماهواره ی رادار های شناسایی اقیانوسی شوروی زمانی که این ماهواره ها هنوز در مرحله ی طراحی بودند با مشکلی مواجه شدند مانند تمام راکتور ها اشیا و سامانه های الکترونیکی نزدیک به آن ها به فلز ضخیمی برای محافظت از خود نیاز داشتند این فلز نه از تنها کارگران و افراد مرتبت با ساخت و پرتاب ماهواره محافظت می کرد بلکه ابزار موجود در فضاپیما را تا حد ممکن از اشعه ی رادایو اکتیو مصون نگه می داشت اما این مسئله باعث شد تا مشکلی به وجود آید ماهواره های دیگر هنگام ورود مجدد به جو به دلیل اصطکاک جوی پیش از رسیدن به زمین میسوزند و از بین می روند اما حفاظ مستحکم اطراف راکتور این ماهواره ها آن ها را از نابود شدن در زمان ورود مجدد به جو محافظت میکند چون هیچ کس نمی خواست این راکتور ها در آسمان و احتمالا در مناطق مسکونی سقوط کنند باید راه حلی اندیشیده می شد ظاهرا راه حل این بود که این ماهواره ها به شکلی ساخته شوند که در پایان مأموریت خود به سه بخش مجزا تقسیم گردد در حالی که دو بخش ازآن پس از جدا شدن به طور خودکار می سوختنند و خاکستر می شدنند بخش سوم که شامل راکتور سوزان بود به کمک سامانه ی نیرو محرکه ی کوچک خود به سمت بالا رانده می شد و در مدار ذخیره قرار می گرفت و احتمالا بیش از پانصد سال در آن جا باقی می ماند به نظر می رسد که این سامانه تا پایان پرواز کاسموس 954 به خوبی کا می کرد این فضا پیما که طول آن 45 فوت بود در 18 سپتامبر سال 1977 به فضا پرتاب شد و ظاهره تا 6ژانویه بدون هیچ حادثه ای کار کرد در این روز فشار داخل آن تنظیم نشد و ماهواره از کنترل خارج گردید چرخش شدید کاسموس 954 ظاهرا باعث شد تا کنترل کننده های این ماهواره نتوانند راکتور را که هسته اش در آن لحظه مواد رادیو اکتیو بود جدا کنند در 24 ژانویه ی سال 1978 دقیقا همان مشکلی که طراحان ماهواره پیش بینی کرده بودند اتفاق افتاد این ماهواره از مدار خارج شد و حفاظ راکتور در هم شکست راکتور هسته ای و آن چه که از سوخت آن باقی مانده بود پس از طی مسافتی در جو جدا شده و ذرات رادیو اکتیو نزدیک دریاچه ی گریت اسلیو واقع در دشت های کانادا منتشر گردید از بین رفتن کاسموس 954 مهندسان روس را وا داشت تا تمام دو سال و نیم بعد را که طی آن هیچ ماهواره ی رادار شناسایی اقیانوسی درگری به فضا پرتاب نشد به طرح جدیدی برای ماهواره ی رادار شناسایی اقیانوسی بیندیشند سسپس آن ها به راه حلی دست یافتند که تفاوت بین مهندسان روس وهمتایان آمریکایی شان را در حل چنین مشکلاتی نشان می دهد برای مثال در ارتباط با راکتور ماهوارهای که پرتاب کننده اش احتمالا موفق به پرتاب نشود و ماهواره در مدار از کنترل خارج گردد یا دچار مشکلات دیگر شود آمریکایی ها مجموعه ی سامانه های انعطاف پذیر را که پر خرج بود و جرم زیادی داشت و فضای زیادی را هم اشغال می کرد طراحی کردند تا به هر طریق مانع از حادثه شوند روس ها به جبر زمان اعتقاد داشتند و ظاهرا به این نتیجه رسیده بودند که با توجه به پیچیدگی چنین سامانه هایی هیچ راهی برای محافظت از آن ها در برابر حوادث احتمالی وجود ندارد بنابر این راکتور های جدیدی را طراحی کردند که پس از پایان مأموریتشان یا وقوع حادثه میل های کوچک سوخت این راکتور به خارج از آن پرتاب می شد به این ترتیب هسته ی خالی راکتور با تشعشع باقی مانده در آن توسط حفاظ فلزی خود محافظت می شد اما خود میل ها کاملا بدون حفاظ در جو باقی می ماندند و در حال سقوط نابود می شدند پرتاب میله های سوخت در سال 1980 آغاز شد و ظاهرا در سال 1983 تکمیل شد در این زمان کاسموس 1402 که دومین ماهواره ی رادار های شناسایی اقیانوسی شوروی بود از کنترل خارج شد و به جای تقسیم شدن به سه بخش به دو بخش تقسین شد وهیچ یک از آن ها در مدار ذخیره قرار نگرفت راکتور خنثی شده ی ماهواره در 23 ژانویه ی سال 1983 در اقیلنئس هند سقوط کرد و زسوایی برانگیز شد در 25 ژانویه ی سال 1985 کاسموس 1625 که یک ماهواره ی الکترونیکی شناسایی دریایی بود پس از آن که نتوانست به مدار خاص خود برود منفجر شد طبق گفته ی فرمانده ی دفاع فضایی آمریکا شمالی که بر کلیه ی عملیات های فضایی نظارت دارد آثار باقی مانده از سقوط این ماهواره در 200 مایلی شمال غربی بخارست فرود آمد و هرگز معلوم نشد که آیا هیچ یک از قطعات این فضاپیما به زمین اصابت کرده است یا نه

[SAEID 2,832]

بسیار عالی برادر دریای عزیز خسته نباشی.