جیپ Jeep قهرمانی در تمام عرصه ها

[RezaKiani 1,930]

رضاکیانی موحد

هنگامی که طلیعه جنگ جهانی دوم در قاره کهن دمیده می شد در آن سوی اقیانوس اطلس وزارت جنگ ایالات متحده به دنبال یک خودروی سبک شناسایی با توانایی عبور از زمین های سخت می گشت. پس از انتشار خصوصیات خودروی مورد نیاز ارتش، کارخانه های خودروسازی آمریکا نمونه های گوناگونی از خودروهای سبک خود را به ارتش ارائه دادند. در روز 23 سپتامبر 1940 شرکت خودروسازی "آمریکن بانتام" نمونه ای را ارائه داد که می توان آن را اولین پیش نمونه آنچه که بعدها جیپ نامیده شد دانست. رقبای اصلی بانتام شرکت "ویلیس" و غول اتومبیل سازی آمریکا ،شرکت فورد، بودند. در نهایت و پس از اتمام آزمایش های نیروی زمینی، ضرورتهای جنگی سبب شد که هر 3 خودرو به عنوان برنده طرح شناخته شوند و هر کدام موظف شدند که 1500 دستگاه خودرو به ارتش تحویل دهند.

نیروی زمینی در مرحله دوم سفارش تصمیم گرفت که از یک خودروی استاندارد به جای 3 نمونه قبلی استفاده کند. سفارش بعدی 16000 دستگاه بود و شرکت ویلیس به دلیل استفاده از موتور قوی تر برنده آن شد. در اکتبر سال 1941 معلوم شد که توان شرکت ویلیس برای ساخت این تعداد خودرو کافی نیست و نقشه های خودروی جدید به کارخانه فورد فرستاده شدند تا قسمتی از بار تولید بر دوش فورد بیافتد. این خودرو همانی است که امروزه به نام جیپ شناخته می شود و فورد و ویلیس ، به صورت مشترک، در حدود 648000 دستگاه از آن را در طی سالهای جنگ جهانی دوم تولید کردند.

جیپ خودروی کوچک چندکاره و پرقدرتی از کار درآمد. نام جیپ از حروف اول کلمه “general-purpose” (g.p.) گرفته شده است و نشان می دهد که این خودرو توانایی هایی بیش از خودروهای عادی دارد.

توانایی عبور از زمینهای سخت یک تراکتور و سرعت و قدرت مانور یک اتومبیل معمولی در جیپ جمع شده اند. جیپهای اولیه جنگ جهانی دوم توسط سربازان آمریکایی "پیپ" نام گرفته بودند. این جیپها 3متر طول و 1.5 متر عرض داشتند و می توانستند 6 سرباز را در خود جای دهند. سرعت جیپهای این دوران به 105 کیلومتر بر ساعت می رسید.

نکته ممتاز جیپ ها موتور قدرتمند و توانایی نیرو دادن به هر دو محور خودرو است. این ویژگی ها ،به همراه چرخهای پهن، به جیپ اجازه می دهند که توانایی خارج از جاده بالایی از خود به نمایش گذارد.

در طی جنگ جهانی دوم ،وبه دلیل نیازهای جنگی، تولید جیپ با سرعت هر چه تمام تر دنبال شد. ارتش آمریکا با سخاوتمندی جیپهایش را به ارتشهای هم پیمان خود نیز واگذارکرد. حتی 51000 دستگاه از جیپها به ارتش سرخ تحویل داده شد تا در جبهه روسیه دربرابر آلمانها بکارگرفته شوند. ژنرال آیزنهاور ،فرمانده نیروهای متفقین در اروپای غربی، جیپ را یکی از سلاح های اساسی می دانست که تأثیری به سزا در به پیروزی رساندن متفقین داشتند.

پس از پایان جنگ جهانی دوم شرکتهای اتوموبیل سازی زیادی به ساخت خودروهای مشابه جیپ روی آوردند. خودروهایی مثل لندرور انگلیسی یا لندکروزر ژاپنی نمونه های معروف کپی برداری شده از شمایل جیپ می باشند. در میان کشورهایی که به ساخت یا مونتاژ جیپ روی آورده اند می توان از کشورهای آرژانتین، استرالیا، اسرائیل، ایتالیا، اسپانیا، ایران، بلژیک، برزیل، پرتغال، ترکیه، چین، ژاپن، فرانسه، فیلیپین،کانادا، کلمبیا، کره جنوبی،مصر، مکزیک، هلند و هندوستان نام برد.

در سال 1965 برای نیروی زمینی آمریکا ،که درگیر جنگ ویتنام شده بود، جیپ جدیدی با نام "ام715" طراحی و ساخته شد. این جیپ کارکرد بسیار موفقیت آمیزی داشت و تحت لیسانس در کشورهای زیادی ،از جمله ایران، تولید شد. امروزه این جیپ در ایران با نام "آهو" یا "سیمرغ" شناخته می شود.

جیپهای مدرن امروزی می توانند با سرعتهای بالا و بارسنگین به راحتی در جاده و خارج از جاده حرکت کنند. امروزه انواع گوناگونی از این خودرو برای مصارف شخصی و نظامی ساخته شده و در تمامی جهان پخش شده اند. جیپ به اندازه ای در فرهنگ آمریکایی ها تأثیر گذاشته که حتی از کلمه جیپ واژه هایی گرفته شده و در مکالمات روزمره بکارمی رود. مثلا فعل "جیپی" یعنی رانندگی در زمینهای سخت و ناهموار یا "جیپر" یعنی صاحب جیپ. دنیای نظامی و غیرنظامی هیچگاه جیپ ها را فراموش نخواهندکرد. طراحی خودرویی با الگوی متفاوت و کارآیی بهتر از جیپ و ساختمان ساده تر از آن، حداقل در آینده نزدیک، بسیار دور از ذهن می نماید.


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/120px-1942Jeep.jpg[/img]

[Babakim1 46]

[color=brown]RezaKiani جان ممنون .

به بخش خودروهاي زرهي و غير زرهي انتقال يافت .[/color]

[SAEID 2,833]

تشکر رضا کیانی جان مطلب جالبی بود.

این خودرو واقعا خوب بود و لقب قهرمان در تمام عرصه ها میتواند صحیح باشد. طرح بسیار آینده داری داشت که در ادامه آن باعث طراحی خودروهای جدیدی مثل هاموی ... شد حتی در طرحهای تولیدی داخل از طرح آن الگو گرفته شده است. هزینه تولید و نگهداری پائین و انعطاف زیاد در کاربریهای نظامی و غیرنظامی هم یکی از دلایل مهم موفقیت و به خدمت گیری انبوه آن بود.