jackturbo

نقش نظامی کویت در جنگ تحمیلی

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[align=justify]از محورهای عمده حمایت دولت كویت و خاندان حكومتی این كشور از رژیم عراق در طی سالهای جنگ، مساعدتهای نظامی آن بوده است. محور حمایتهای نظامی دربرگیرنده حمل و ارسال مهمات و تسلیحات جنگی، واگذاری جزایر استراتژیك، همكاری اطلاعاتی، اجازه استفاده از حریم هوایی و امثال اینها می‌باشد.
یكی دیگر از محورهای عمده حمایت دولت كویت و خاندان حكومتی این كشور از رژیم عراق در طی سالهای جنگ، حمایتها و مساعدتهای نظامی آن بوده است. محور حمایتهای نظامی دربرگیرنده حمل و ارسال مهمات و تسلیحات جنگی، واگذاری جزایر استراتژیك، همكاری اطلاعاتی، اجازه استفاده از حریم هوایی و امثال اینها می‌باشد. ذیلا به نمونه‌هایی از اینگونه كمكها كه تا حدود زیادی علنی بوده است و جای شك و تردیدی در آنها نیست، اشاره می‌كنیم.

ارسال و انتقال مهمات جنگی
1- در ساعت 15/8 روز دوشنبه 19 مرداد ماه سال 1360، ناوگان نیروی دریائی جمهوری اسلامی ایران یك كشتی تجارت دانماركی بنام ال– اس-كت را در دهانه ورودی تنگه هرمز در 5/8 مایلی سواحل ایران مشاهده كرد و بوسیله مخابره پیام جویای نوع محموله كشتی تجارتی دانماركی و مقصد آن شد. كاپیتان كشتی مزبور اظهار داشت كه كشتی حامل كالای جنگی به مقصد عراق از طریق یكی از بنادر كویت و نیز حامل كالاهای دیگر به مقاصد امارات متحده عربی و بندر كوچین در هندوستان است. در بارنامه محموله كشتی مزبور صریحا ذكر شده بود كه این كشتی حامل كالای جنگی به مقصد عراق از طریق بنادر كویت می‌باشد.ناوگان دریایی جمهوری اسلامی ایران طبق مقررات بین‌المللی زمان جنگ، كشتی مزبور را ابتدا به شرق جزیره هرمز و سپس به بندرعباس هدایت نمود تا كالای جنگی آن را تخلیه نماید و سپس كشتی را آزاد كند. وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به همین مناسبت با انتشار بیانیه‌ای اعلام داشت كه ایران امنیت كشتیرانی در تنگه هرمز را با قدرت كامل تأمین می‌كند ولی به دولت عراق و هیچ دولت دیگری اجازه نمی‌دهد كه از این حسن نیت سوء استفاده كرده و در شرایط جنگی، كالای جنگی به مقصد عراق حمل كنند. وزارت خارجه ایران در این بیانیه همچنین به دولتهابی كه تسهیلات بندری خود را جهت ارسال كمك و كالای جنگی به عراق در اختیار این كشور قرار می‌دهند، اخطار كرد كه در صورت تكرار این گونه اقدامات، قاطعانه عمل خواهد كرد.
حدود ده ماه قبل از این جریان، روزنامه وال استریت ژورنال نوشته بود كه: «كاروانهای مهمی از ارتش كویت حامل سلاحهای جنگی و مهمات وارد عراق شده‌اند.» این روزنامه از قول شاهدان عینی در مرزهای كویت و عراق اضافه كرده بود: «عده‌ای از افسران و سربازان كویتی نیز بدنبال این كاروانها از مرز گذشته‌اند و از چند روز پیش نیروهای كویتی در یكی از جزایر نزدیك شط‌ ‌العرب مستقر شده‌اند.»
2- رئیس اداره بنادر كویت در تاریخ 8/10/1360 اعلام كرد: طی یازده ماه گذشته بنادر كویت با حداكثر ظرفیت كار كرده‌اند تا با ازدحام ایجاد شده بر اثر افزایش بیسابقه كالا مقابله كنند. وی اظهار داشت كه طی سالهای گذشته شش میلیون تن كالا در بنادر كویت تخلیه شده و این رقم نسبت به مقدار كالای تخلیه شده در سال 1977، 31 درصد افزایش یافته است.ناظران سیاسی در همان زمان، علت اصلی افزایش ظرفیت بنادر كویت را، استفاده رژیم عراق از آنها دانستند چرا كه ظرفیت بنادر عراق در اثر جنگ به میزان قابل توجهی كاهش یافته بود.3- رادیو مونت كارلو كه موضعی خصمانه نسبت به جمهوری اسلامی ایران دارد در تاریخ 7/5/61 گزارش داد كه از آغاز عملیات اخیر ایران موسوم به رمضان، كارشناسان نظامی تأكید كرده‌اند كه ارتش عراق به منظور مقابله با حمله تازه ایران، به سلاحهای مدرن پیشرفته مجهز شده‌اند و ظرف چند هفته اخیر توانسته‌اند تمام اسلحه از دست داده خود را جبران سازند، همین كارشناسان فاش ساختند كه جنگ‌افزار مورد نیاز عراق از طریق كویت به بغداد و سپس به جبهه‌های نبرد ارسال می‌شود و دولت كویت نقش بسیار مهمی در پیروزیهای اخیر عراق ایفا كرده است.»
4- خبرگزاری جمهوری اسلامی در تاریخ 8/3/62 از كویت گزارش داد: طبق اظهارات شاهدان عینی حدود 235 تریلر و كامیون حامل تجهیزات نظامی كه تعدادی از آنها حامل تانك و موشك بوده‌اند و استتار شده بودند، در جاده‌ای كه به مرز عراق منتهی می‌شود، دیده شده‌اند. به گفته همین شاهدان، عبور این كامیونها باعث راه‌بندان و ترافیك سنگین در این جاده شده بود.5- كشتی كویتی المحراق در سی‌ام خرداد 1364 با 10500 تن محموله، توسط نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی توقیف شد و پس از سه هفته بدنبال تخلیه محموله‌های آن كه بطور غیرمستقیم توان رزمی ارتش عراق را می‌توانست افزایش دهد، آزاد گردید. مقامات نیروی دریایی ایران اظهار داشتند كه پس از بازرسی كشتی المحراق و ملاحظه بارنامه آن، آنچه را كه دقیقا در بارنامه به عنوان عراق مشخص شده بود همراه با بخشی از كالاهایی كه بارنامه‌هایشان مشكوك تشخیص داده شد، تخلیه گردید و كشتی المحراق با كالاهای باقیمانده به مقصد كویت حركت كرد.
دیوید بد فورد ناخدای كشتی المحراق قبل از ترك آبهای ایران، طی بیانیه‌ای ضمن شرح چگونگی كنترل كشتی كه به مقصد عراق بارگیری شده بود و اشاره به اینكه بخشی از محمولات كشتی بنا به ماهیت آنها و تشخیص مقامات ایرانی در زمره كالاهایی قرار می‌گیرد كه بطور مستقیم و غیرمستقیم به توانایی جنگی عراق كمك می‌كند، اعلام كرد در خلال عملیات بازرسی من خود را موظف به همكاری با مقامات نیروی دریابی ایران دانسته و در جهت اجرای حق قانونی بازرسی و حفظ محموله كشتی از هیچگونه كمكی مضایقه نكردم.6- نشریه فارین ریپورت چاپ لندن با انتشار مقاله‌ای تحت عنوان «عراق تانك بدست می‌آورد» نوشت: «عراق خود را با سیاست دولت انگلیس مبنی بر عدم عرضه سلاحهای مرگبار به طرفین جنگ خلیج بگونه‌ای تطبیق داده است كه علیرغم این ممنوعیت كویت تانكهای انگلیسی چیفتن را در اختیار عراق می‌گذارد. منابع فارین ریپورت، یكی از تانكها را كه از مرز كویت به مقصد بغداد در حركت بوده دیده‌اند.»
این نشریه در ادامه مقاله مزبور می‌نویسد: «در تمام منطقه تنها ایران، كویت و عمان تانكهای چیفتن در اختیار دارند. سفارش كویت برای 160 دستگاه تانك چیفتن در سال 1979 انجام گرفت، علامتی كه روی تانك چیفتن دیده شده در مرز كویت و عراق، مشاهده شده با علائم كویتی مطابقت داشته است.»
فارین ریپورت همچنین اضافه كرده است: «اكثر وسائط مخصوص حمل و نقل تانك در ارتش عراق ساخت كمپانی "فاون" آلمان غربی است ولی چیفتنی كه در عراق دیده شده بوسیله یك كمرشكن "اسكالمل" انگلیسی كه آن هم تازه بنظر می‌رسید، حمل می‌شد. تنها كشورهایی كه در این منطقه تانك‌برهای جدید اسكالمل دارند، اردن و كویت هستند. خودروهای اردنی به رنگ سبز تیره هستند در حالیكه تانك بری كه در عراق دیده شد به رنگ زرد شنی یعنی همرنگ اسكالمل‌های كویت بوده است.»
7- یك افسر بلندپایه كویتی ضمن مصاحبه‌ای با نشریه الانصار چاپ بیروت، مشاركت رژیم كویت در جنگ عراق علیه ایران را افشاء نمود. نشریه الانصار با درج این مصاحبه به نقل از وی نوشت: «در آغاز تجاوز رژیم عراق به خاك جمهوری اسلامی، امیركویت طی دستورالعمل محرمانه‌ای به فرمانده نظامی این كشور، مقرر داشت كه بندرگاه شعیبیه كویت به منظور انتقال سلاحهای دریافتی رژیم عراق در اختیار این كشور قرار داده شود.» به گفته افسر مزبور از آن زمان تاكنون ارسال این كمكها به سوی عراق توسط كاروانهای حامل تجهیزات نظامی و مهمات بین ساعات 24 لغایت 4 بامداد ادامه داشته است و بدین منظور جاده‌های حفاظت شده‌ای از بندرگاه شعیبیه تا مرز عبدلی و صفوان به این امر اختصاص داده شده است.
افسر كویتی در مورد نوع سلاحهای ارسالی از این طریق به عراق اظهار داشت: «تاكنون موشكهای زمین به زمین ساخت شوروی، تانكهای تی 72، تانكهای سنتوریون ساخت انگلیس، موشكهای هاوك ساخت امریكا و انواع هلیكوپتر همراه با مقادیر زیادی مهمات از این طریق روانه عراق می‌شود.» وی همچنین ارسال تجهیزات متعلق به ارتش كویت را به عراق تأیید كرد و گفت: «از جمله این سلاحها می‌توان شصت فروند موشك زمین به زمین متعلق به تیپ ششم ارتش كویت و همچنین تعداد زیادی از توپهای دوربرد "ابواردین" ساخت فرانسه و تعدادی از تانكهای تیپ سی و هشتم زرهی ارتش كویت را ذكر كرد كه در مراحل اولیه بوسیله كامیونهای نظامی كویتی به منطقه زبیر در عراق منتقل می‌شد و سپس به مقامات عراقی تحویل می‌گردید.»
8- روزنامه جمهوری اسلامی چاپ تهران در تاریخ 30/7/65 به نقل از تلكس محرمانه نشریه چاپ پاریس نوشت: «مصر درباره فروش پانصد میلیون دلار جنگ افزار كه برخی از آنها با كسب امتیاز از شركتهای غربی در داخل مصر تولید می‌شود، سرگرم مذاكره با عراق است. این قرارداد شامل فروش هواپیما، موشك و خمپاره‌اندز می‌گردد. طبق گفته منابع دیپلماتیك عرب، بسیاری از كشورهای عضو شورای همكاری خلیج‌فارس نیز در قبال قاهره و بغداد متعهد شده‌اند كه كل هزینه این معاملات را تقبل نمایند. به نقل از همین منابع، تصریح شده است كه عربستان و كویت جمعا وعده یك كمك چهار میلیارد دلاری را بابت خرید تسلیحات به رژیم عراق داده‌اند.»
9- مقارن با تحولات چشمگیر جبهه‌های نبرد بین ایران و عراق كه با عملیات زنجیره‌ای و پیاپی نیروهای جمهوری اسلامی در سالهای 64 و 65، رژیم عراق تحت شدیدترین فشارهای دوران جنگ قرار گرفته بود و می‌رفت كه شهر مهم و استراتژیک بصره را بدنبال عملیات كربلای 5، فتح 4 و كربلای 8 از دست بدهد، حكومت كویت در یك اقدام آشكار حمایتگرانه از رژیم عراق، معاهده‌ای در زمینه تأمین بودجه شبكه دفاعی شهر بصره با عراق امضاء كرد.
ر اساس این معاهده، رژیم عراق اقدام به ریشه‌كن كردن چهار صد هزار الی نیم میلیون نخل از نخلستانهای بصره نموده و كویت در مقابل هر نخل، چهار دلار به عراق پرداخت می‌كند. رژیم كویت با تلاش برای سرپوش گذاردن بر محتوای این معاهده و حفظ ظاهر آن، امضای معاهده را از طرف كویت به شیخ ابراهیم رعج‌الصباح سرپرست سازمان كشاورزی و صید كویت سپرد و سفیر عراق در كویت نیز این قرارداد را از طرف عراق امضاء نمود.
رژیم كویت مبلغ پنج میلیون دلار در این رابطه به عراق پرداخت كرد كه بخشی از آن قیمت نخلها، و مابقی كه حدود سه میلیون دلار می‌شد، بعنوان كمك رژیم كویت در ساخت پروژه شبكه جدید دفاعی نیروهای عراق در بصره به شمار می‌آمد.
هیأتهای دیپلماتیك در كویت، این قرارداد را شركت آشكار رژیم كویت در جنگ عراق و ایران، كه در نوع خود بی سابقه بود توصیف كردند.
10- گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی در تاریخ 18/12/66 حاكی از آن بود كه امداد رسانی به رژیم عراق از طریق خاك كویت همچنان ادامه دارد و ستون كامیونهای نظامی كه از بندر شعیبیه عازم عراق بوده‌اند، در جاده بین دو كشور دیده شده است. همچنین گزارشاتی در مورد انتقال تجهیزات و مهمات جنگی از بنادر شویخ و دوهه كویت به مقصد عراق در دست است.

واگذاری جزایر استراتژیك
مسأله واگذاری جزایر سه‌گانه بوبیان، فیلكه و وربه كویت به عراق و ادعاهای رژیم عراق در خصوص مالكیت این سه جزیره، سابقه‌ای طولانی دارد و ریشه‌های آن به زمان استقلال عراق در سال 1933 و زمان به استقلال رسیدن كویت در 1961 باز می‌گردد. در خلال اختلافات مرزی ایران و عراق قبل از معاهده 1975 الجزایر كه به پاره‌ای درگیریهای مرزی منجر گردید، رژیم عراق فشار خود را برای استفاده از جزایر فوق‌الذكر بر علیه ایران، افزایش داد و برای حمایت و دفاع از بندر ام‌القصر خود خواستار واگذاری و یا اجاره این جزایر از سوی كویت به عراق شد. لكن در نیل به هدف خود بطور كامل موفق نشد. جریان تاریخی و ابعاد سیاسی اختلافات مرزی عراق و كویت را در فصل مربوط به روابط این دو كشور بررسی خواهیم كرد.
اما قضیه واگذاری جزایر سه‌گانه فوق، بخصوص جزیره استراتژیك بوبیان به رژیم عراق جهت بهره‌برداری نظامی بر علیه جمهوری اسلامی ایران در خلال جنگ بطور مشخص در سال 1363 مطرح گردید.
پیش از بررسی ابعاد سیاسی– نظامی واگذاری جزایر مزبور از سوی كویت به رژیم عراق بعنوان مصداقی از كمكها و مساعدتهای نظامی كویت به عراق، لازم است به منظور شناخت موقعیت این جزایر به لحاظ استراتژیكی مشخصات آنها را باجمال مرور كنیم.

مشخصات جزایر سه گانه كویتی
1- جزیره بوبیان
جزیره بوبیان در شمال شرقی كویت با حدود یك هزار و پانصد كیلومتر مربع وسعت، بزرگترین جزیره كویت است. این جزیره در مدخل شط‌العرب و مشرف به پایگاه دریایی ام‌القصر عراق قرار دارد. كمترین فاصله بوبیان با خاك عراق تقریبا 20 كیلومتر می‌باشد و فاصله آن تا آبادان نیز در همین حدود است.بوبیان بطور تقریبی در 65 كیلومتری جنوب غربی دهانه خورموسی، 190 كیلومتری شمالغربی خارك و 250 كیلومتری شمالغربی بوشهر قرار دارد. بخشهای شمال و شمال شرقی این جزیره كه در مجاورت خاك عراق قرار دارد، پست و باتلاقی است. بوبیان را یك پل بتونی بطول 2500 و عرض 19 متر به خاك اصلی كویت متصل كرده است. كشتیها می‌توانند از زیر بخشی از این پل كه در قسمت جنوبی جزیره بوبیان احداث گردیده، عبور كنند. این پل به كویت امكان می‌دهد كه در صورت لزوم نیروهای خود را به داخل این جزیره منتقل نماید. كویت از مدتها پیش، بخصوص در مواقعی كه با تهدید یا بحران خاصی از سوی عراق یا ایران مواجه می‌شود، تلاش می‌كند با استقرار ادوات پدافندی و احداث استحكامات نظامی و حتی ساختمانهای مسكونی و وسایل تفریحی، حضور خود را در این جزیره به اثبات رساند.
واقع شدن جزیره بوبیان در امتداد جزیره مهم خارك، اهمیت استراتژیكی این جزیره را دو چندان كرده است و رژیم عراق كه بدلیل انسداد اروندرود و انهدام اسكله‌های نفتی البكر و الامیه و سپس فاو راههای ارتباطی خود با خلیج‌فارس و توانایی انجام عملیات دریایی را از دست داده بود، به انحاء مختلف برای تصرف یا استفاده از این جزیره اقداماتی انجام داد، تا ضمن بدست‌ آوردن قدرت مانور و عملیات دریایی به تأسیسات حیاتی جمهوری اسلامی ایران در جزیره خارك نیز صدمه وارد كند.

2- جزیره وربه
جزیره بسیار كوچك وربه كه در حال حاضر غیرمسكونی است، در شمال جزیره بوبیان و در فاصله‌ای كمتر از 20 كیلومتر از آبادان قرار دارد و بوسیله باریكه آبی خوربوبیان از جزیره بوبیان جدا شده است. این جزیره نیز مانند بوبیان مشرف بر بندر ام‌القصر عراق است، بندری كه در زمان عبدالكریم قاسم رئیس جمهور اسبق عراق تأسیس شد و در سالهای بعد توسعه یافت.

3- جزیره فیلكه
جزیره كوچك فیلكه با پنجاه كیلومتر مربع مساحت، در شمال شرقی خاك اصلی كویت واقع شده و كمتر از 20 كیلومتر با آن فاصله دارد. كرانه‌های غربی این جزیره مسكونی است و قریب به پنج هزار نفر جمعیت دارد. فاصله فیلكه تا جزیره خارك حدود 180 كیلومتر است. در جزیره فیلكه یك فرودگاه وجود دارد و دولت كویت تجهیزات پدافندی در آن مستقر كرده است. بر اساس برخی اخبار غیررسمی كویت قصد دارد این جزیره را با احداث پلی به خاك اصلی این كشور مرتبط نماید.
دولتهایی كه از زمان كودتای 1957 در عراق به حكومت رسیده‌اند، پیوسته درصدد تصاحب قسمتهایی از خاك كویت و علی‌الخصوص سه جزیره فوق‌الذكر بر آمده‌اند و حتی در بعضی مواقع، اقداماتی نظیر اعزام نیروهای نظامی به خاك كویت و تهدیدات علنی نیز انجام داده‌اند. در طی سالهایی كه جنگ بین ایران و عراق جریان داشت، رژیم عراق به منظور بدست آوردن امتیاز استفاده از جزایر سه‌گانه كویت به ایجاد ناامنی و اضطراب از طریق اعزام گروههای خرابكار و تروریست به كویت مبادرت ورزید و این گونه اقدامات را نیز به تهدیدات و تعرضات قبلی خود افزود، بطوری كه بدنبال ترور نافرجام امیر كویت در سال 1364، برادر وی ترور شیخ صباح را با تهاجم نظامی عراق به خاك این كشور مرتبط دانست. در سال 1360 نیز یك هیأت بلندپایه نظامی عراق به ریاست رئیس اطلاعات ارتش این كشور برای گفتگو در زمینه همكاریهای نظامی و استفاده از جزایر كویت در جنگ تحمیلی به كویت سفر كرد و این در حالی بود كه شش روز قبل از آن صدام حسین در مصاحبه با روزنامه كویتی الانباء گفته بود كه از كویت خواسته است جزیره بوبیان را برای ساختن یك پایگاه دریایی كه در جنگ با ایران برایش جنبه حیاتی دارد، به مدت 99 سال به عراق اجاره دهد، وی همچنین اظهار داشته بود كه كشورش این جزیره را از آن رو نیاز دارد كه راه خروجی موجود عراق از خلیج‌فارس كافی نیست و آبهای ساحلی نیز بسیار كم عمق هستند.
به هرحال رژیم عراق تا سال 1363 بصورت كامل نتوانسته بود از جزایر مورد بحث برای اهداف نظامی علیه ایران استفاده كند تا اینكه در تاریخ 19/8/63 مطبوعات كویت خبری مبنی بر سفر شیخ سعد عبدالله ولیعهد و نخست‌وزیر این كشور به عراق را درج كردند كه هدف از آن گفتگو در زمینه اختلافات مرزی دو كشور و اطلاع از نتایج كار كمیته مشترك دو كشور به منظور بررسی مشكلات مرزی، اعلام شده بود. چندی قبل از این سفر صدام حسین شخصا واگذاری یا اجاره جزایر مزبور را به عراق، شرط اصلی حل اختلافات مرزی دو كشور اعلام كرده بود.در تاریخ 24/8/63 ولیعهد كویت در پی بازگشت از عراق خاطرنشان ساخت كه وزرای كشور عراق و كویت به زودی برای بررسی مسأله مرزهای مشترك دو كشور كه بیش از بیست سال مورد اختلاف طرفین بوده است، دیدار خواهند كرد. در همین حال مطبوعات كویت گزارش دادند كه در مذاكرات بین مقامات كویتی و عراقی یك توافق اصولی در مورد مرزهای مشترك 160 كیلومتری دو كشور حاصل شده است. هسته اصلی این توافق اصولی، معلق گذاردن بحث اختلافات ارضی و مناقشات مرزی تا پایان جنگ عراق و ایران و اجازه دولت كویت به رژیم عراق مبنی بر استفاده از جزایر سه‌گانه كویتی بود.
انتشار خبر اجازه بهره‌برداری از جزایر كویتی توسط مقامات این كشور به رژیم عراق با واكنش جدی و شدید مقامات جمهوری اسلامی مواجه شد و سخنگوی شورای عالی دفاع اعلام كرد كه كویت بایستی از تصمیم خود بازگردد و یا بپذیرد كه چنانچه نیروهای جمهوری اسلامی جزایر مزبور را به تصرف در آوردند، آنها را عراقی تلقی كرده و دولت كویت حق ادعای تملك نسبت به آنها را نخواهد داشت.هنوز چند روزی از بازگشت نخست‌وزیر كویت از بغداد و اعتراضات شدید جمهوری اسلامی ایران به اجازه بهره‌برداری از جزایر مزبور به عراق نگذشته بود كه در تاریخ 27/8/63، راشدالراشد قائم مقام وزیر امور خارجه كویت با كاردار جمهوری اسلامی ایران در این كشور ملاقات كرده و اطمینان داد كه سه جزیره بوبیان، وربه، و فیلكه همچنان در تملك كویت است و به هیچ وجه به عراق واگذار نشده است.
در همین شرایط نخست‌وزیر و ولیعهد كویت با همراهی وزرای دفاع، كشور، برنامه‌ریزی و نفت و رئیس ستاد ارتش و رئیس بخش مهندسی تأسیسات نظامی، از جزایر سه‌گانه و مراكز نظامی و مرزی شمال كویت دیدار كرد و ایجاد تأسیسات دفاعی جدید و تمهیدات لازم جهت استقرار نیرو و سلاحهای سنگین را در این جزایر بررسی نموده و مورد تأكید قرار داد. تكذیب واگذاری جزایر سه‌گانه به عراق، هر چند بطور غیررسمی و تنها در دیدار قائم مقام وزارت خارجه كویت با كاردار جمهوری اسلامی صورت گرفت و نیز سفر نخست‌وزیر این كشور به جزایر مزبور، تا حدودی از دامنه تشنج كاست اما در تاریخ 28/8/63 رادیو بغداد در گفتار ساعت 30/12 خود، علت هشدار جمهوری اسلامی ایران به كویت را كمكهای كویت به عراق خواند و اعلام كرد در این جزایر هر چه باشند ایرانی نیستند بلكه عربی می‌باشند، خواه از آن كویت و خواه از آن عراق. این مطلب با توجه به انعكاس موضوع دیدار قائم مقام وزارت خارجه كویت با كاردار جمهوری اسلامی ایران در این كشور در مطبوعات كویت بطور نادرست كه در آن عنوان شده بود كه راشدالراشد از كاردار ایران در مورد هشدارهای این كشور توضیح خواسته است، سبب شد كه موضع گیری ایران شدیدتر شود و به موضع بیطرفی رسمی كویت و شورای همكاری خلیج كه كویت عضو فعال آن بشمار می‌رفت و همواره ادعای میانجیگری داشت، خدشه وارد گردد.
به هر حال، مسأله واگذاری جزایر استراتژیك بوبیان، وربه و فیلكه از سوی كویت به رژیم عراق در هاله‌ای از ابهامات، سخنان ضد و نقیض مقامات كویتی و تأیید و تكذیب قضیه فروماند و تهدیدات جمهوری اسلامی ایران در خصوص تصرف آنها و عدم واگذاری جزایر به كویت، اگرچه بعد از فتح شبه جزیره فاو صورت جدی به خود گرفت، لكن تحولات بعدی جنگ و سیاست نظامی جمهوری اسلامی مانع از اجرای آن گردید. بطوریكه، در طی چند سالی كه شبه جزیره فاو در تصرف ایران بود، تعرضی نسبت به جزایر كویتی صورت نگرفت اما اخبار و گزارشات متعددی گویای این امر است كه هواپیماها، هلیكوپترها و نیروهای اطلاعاتی رژیم عراق از موقعیت جزیره بوبیان بطور مكرر استفاده می‌كرده‌اند. بهره‌برداری‌های نظامی رژیم عراق از جزایر كویتی بر علیه مواضع نیروهای جمهوری اسلامی ایران، در جریان اقدام مشترك نیروهای آمریكایی، عراقی و كویتی در مسال 67 كه به بازپس‌گیری شبه جزیره فاو و دیگر مناطق تحت تصرف ایران منجر شد، به اوج خود رسید.

همكاری نظامی– اطلاعاتی كویت و عراق
بیم و هراس كویت از توسعه دامنه جنگ عراق و ایران، بطوریكه شراره‌های آن دامنگیر این كشور نیز بشود، مقامات كویتی را به اتخاذ تدابیری جهت جلوگیر از این امر سوق داد. از آنجا كه كویت با توجه به زمینه و سابقه تعرضات عراق به خاك خود و نیاز مبرم رژیم عراق به استفاده از جزایر استراتژیك كویت، احتمال اشغال قسمتهایی از سرزمین خود را از سوی نیروهای عراقی می‌داد، پیوسته در طی مدت جنگ تلاش می‌كرد كه به طریقی رضایت مقامات رژیم عراق را جلب نماید و اقدامات احتمالی آنان را در حد كنترل شده‌ای نگهدارد. علیهذا، سفر مقامات سیاسی و نظامی دو كشور بطور متناوب انجام می‌شد و در هر مرحله توافقهایی بین دو كشور صورت می‌گرفت.
از سوی دیگر، رژیم كویت با نگرانی و تشویشی كه از ناحیه جمهوری اسلامی احساس می‌كرد و این كشور را به لحاظ ایدئولوژیكی و صدور انقلاب و نیز خطرات احتمالی تعرض نظامی، در مقابل خویش می‌دید، بیش از پیش خود را نیازمند هم پیمانان نظامی و امنیتی یافت و به اقداماتی متوسل شد كه از آن جمله می‌توان به تقویت بنیه نظامی و دفاعی از طریق خرید تسلیحات مدرن آمریكایی، انگلیسی و روسی پیشنهاد تشكیل شورای همكاری خلیج‌فارس و عقد قراردادهای دفاعی و نظامی مشترك با كشورهای عضو این شورا و نیز نزدیكی با رژیم عراق، اشاره كرد.
همكاریهای نظامی و اطلاعاتی دو كشور كویت و عراق در طی مدت جنگ علاوه بر تأمین بخشی از تسلیحات و ابزار جنگی مورد نیاز عراق توسط كویت و ایجاد تسهیلات لازم جهت انتقال مایحتاج رزمی عراق از طریق خاك و بنادر این كشور و صرفنظر از موارد عمده‌ای همچون واگذاری جزایر استراتژیك كه مستقلا مورد بحث قرار گرفت، مواردی را نیز دربر می‌گیرد كه حاكی از نوعی هماهنگی و همسویی در اتخاذ استراتژی دفاعی و مبادله اطلاعات نظامی و همكاریهایی از این قبیل می‌باشد. ذیلا به نمونه‌هایی از این موارد اشاره می‌كنیم.
1- بر اساس اطلاعاتی كه در تاریخ 10/1/65 در اختیار مقامات ایرانی قرار گرفت، روشن شد كه یكی از مأموریتهای كشتی‌های كویتی در آبهای خلیج‌فارس، جمع‌آوری اطلاعات برای رژیم عراق بوده است . بر پایه این گزارشها ، پایگاه دریائی كویت در خلیج‌فارس با جمع‌آوری اطلاعاتی در ارتباط با جنگ و ارسال آن برای فرماندهی كل نیروهای مسلح عراق، اطلاعات مورد نظر رژیم عراق را تأمین می‌نماید.2- یك افسر بلندپایه كویتی طی مصاحبه‌ای با نشریه الانصار چاپ بیروت، فاش ساخت كه: دولت كویت پایگاه نظامی علی سالم را برای هواپیماهای عراق گشوده است و بسیاری از پروازهای هواپیماهای عراقی برای بمباران مناطق مختلف ایران از این پایگاه صورت می‌گیرد. وی همچنین تشكیل نیروهای سپر جزیره، متشكل از نظامیان كشورهای عربی خلیج‌فارس را اقدامی در جهت پشتیبانی از رژیم حاكم بر عراق توصیف كرد و گفت: این نیروها كه مركز آن در منطقه حیوات واقع است توسط افسران سعودی و كویتی اداره می‌شود و كارشناسان نظامی آمریكایی بر آن نظارت كامل دارند. در این پایگاه مدرن ترین تجهیزات اطلاعاتی و رادار بكار گرفته شده است.
3- در اواسط سال 1366، دولت كویت موافقت خود را با ایجاد یك خط مستقیم تماس میان كویت و عراق، اعلام داشت. این خط ارتباطی تلفنی مستقیم به منظور مطلع نمودن مقامات نظامی كویت از ساعت و برنامه پرواز هواپیماهای عراقی از پایگاههای خود در عراق و هماهنگی لازم جهت بهره‌برداری از آسمان كویت در مأموریتهای خود، ایجاد شد.منابع گزارش دهنده این خبر اضافه كرده بودند كه محل تلفن مستقیم مزبور در عراق، ستاد فرماندهی نیروی هوایی عراق در پایگاه هوایی استان ناصریه می‌باشد بلافاصله پس از پرواز هواپیماهای عراقی، با استفاده از تماس تلفنی مستقیم، هماهنگی های لازم جهت استفاده از خدمات راداری بعمل می‌آید.4-در تاریخ 10/3/66 مقامات جمهوری اسلامی ایران اعلام كردند كه هفت قایق كویتی را در خور عبدالله واقع در بخش شمالی خلیج‌فارس كه تنها راه ارتباطی عراق با خلیج‌فارس در آن زمان بود، به اتهام جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات رزمی به نفع رژیم عراق بازداشت كرده‌اند.اطلاعیه رسمی ایران در این خصوص حاكی از آن بود كه خدمه هفت قایق مزبور اعتراف كرده‌اند كه در حالی كه به ماهیگیری در خور عبدالله تظاهر می‌كردند، اطلاعات مورد نظر ارتش عراق را نیز بدست آورده و به آنها می‌داده‌اند.

اعزام عراقیهای مقیم كویت به جبهه‌های جنگ عراق علیه ایران
از جمله اقدامات دیگری كه رژیم كویت در خلال جنگ در جهت حمایت از عراق انجام داده است، فراهم آوردن شرایط و امكاناتی برای انتقال عراقی های مقیم كویت به عراق بود كه با هماهنگی مقامات رسمی دو كشور و به منظور تأمین نیروی انسانی مورد نیاز در جبهه‌ها صورت می‌گرفت. اینگونه اقدامات گرچه در اكثر مواقع با ایجاد تضییقات و فشارهایی بر اتباع عراقی مقیم كویت صورت می‌گرفت اما با تبلیغات دستگاههای رسمی و غیررسمی به آن ظاهر اعزام داوطلبانه داده می‌شد. چند نمونه‌ای كه ذیلا بدان اشاره می‌شود، بیانگر این مطلب هستند.
1- بر اساس گزارشهای موجود، دولت كویت در اواخر سال 1363 در راستای هماهنگی با خواستهای رژیم عراق، اتباع عراقی شاغل در مؤسسات بخش خصوصی را تحت تعقیب قرار داده و آنان را جهت رفع كمبود پرسنل مورد نیاز جبهه‌ها به عراق فرستاد. شرطه‌های كویتی در بعضی موارد شبانه به منازل كارگران و اتباع عراقی مقیم كویت هجوم آورده و دستگیرشدگان را در مرز عبدلی به مقامات عراقی تحویل می‌دادند. اینگونه اقدامات از سوی دولت كویت، موجب برانگیخته شدن موج ترس و اضطراب برای عراقیهای مقیم كویت گشته بود.
2- در اوایل سال 1364، سفارت عراق در كویت از اتباع عراقی مقیم این كشور خواسته بود كه برای جبران كمبود نیروی انسانی در صفوف ارتش عراق به این سفارتخانه مراجعه كنند تا ترتیب اعزام و شركت آنان در جنگ علیه ایران داده شود. در همین رابطه گزارشهای موجود نشان می‌دهد كه دولت كویت 300 خانوار عراقی مقیم كویت را بازداشت كرد تا ترتیبات لازم جهت انتقال آنان به عراق انجام پذیرد.3- خبرگزاری عراق در تاریخ 11/1/65 از كویت گزارش داد كه یك گروه از اتباع عراقی مقیم كویت كه این خبرگزاری آنان را داوطلبان عراق و عرب خواند، از كویت به مقصد عراق حركت كرده‌اند تا در نبرد علیه ایران مشاركت نمایند.سفیر عراق در كویت در مراسم اعزام این گروه طی سخنانی اظهار داشت كه با این اقدامات داوطلبانه یك سری مفاهیم اصیل زنده و مطرح می‌گردد و این گونه كارها حاكی از دلبستگی اعراب به سرزمین مادری خود و دفاع از آن در قبال هرگونه تجاوزی می‌باشد.[/align]

منبع: مسعود اسلامی، كویت در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، تهران: نشر همراه، پاییز 1369


[url=http://www.sajed.ir/pe/content/view/15016/235/]ساجد[/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این مطلبم بد نیست اگر بخونید:
كمك‌های كشورهای منطقه به عراق در طول جنگ تحمیلی

این واقعیت كه كمكهای تسلیحاتی و اطلاعاتی كشورهای عربی به عراق در جریان جنگ تحمیلی علیه ایران اگر از كمكهای نظامی كشورهای غربی و اروپایی بیشتر نبوده كمتر هم نبوده است، بر هیچ كس پوشیده نیست.

بسیاری از كشورهای عربی با استفاده از برخی تعبیرها و تفسیرها از جمله اظهارنظر ملك حسین، شاه سابق اردن در سال ‌١٩٨٠ میلادی كه گفته بود، ”عراق كشور عربی و برادر ماست كه نباید مورد هیچ‌گونه تهدید خارجی قرار گیرد و یا آسیبی از هر منبع كه باشد به آن برسد“ و همچنین اعمال فشارهای سیاسی و نظامی از سوی آمریكا، سیل كمكهای نظامی‌شان را به عراق در طی هشت سال جنگ علیه ایران سرازیر می‌كردند. بی شك بررسی میزان این كمكها و پرداختن به آمار و ارقام موجود در این زمینه از واقعیتهای تلخی پرده بر می‌دارد كه گذشته از هر چیز میزان اعمال نفود و فشار آمریكا بر كشورهای عربی را به خوبی نشان می‌دهد.

با توجه بر فرا رسیدن آغاز هفته‌ی دفاع مقدس و سالروز آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، (‌٣١ شهریور ‌١٣٥٩ ـ ‌١٩٨٠) پرداختن به منظری جدید در خصوص عوامل پشت پرده این جنگ، از جمله حضور قدرتمند نظامی و مالی جهان عرب در پشت عراق در قالب ارسال كمكهای نظامی و همچنین فروش تسلیحات پیشرفته‌ی نظامی و همچنین كمك‌های مالی به این كشور، بیش از پیش عدم وجود توازن نظامی در این جنگ و نابرابری تسلیحاتی موجود میان عراق و ایران را به روشنی نمایان می‌سازد.

روز گذشته(یكشنبه) گزارشی درخصوص نقش و حضور كشورهای غربی در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران مورد بررسی قرار گرفت و همانگونه كه در ابتدای آن گزارش قید شده بود؛ در گزارش امروز كه به مناسبت هفته‌ی دفاع مقدس تهیه شده است؛ موضوع میزان كمك و حمایت كشورهای منطقه‌ای از عراق در این جنگ مورد بررسی قرار می‌گیرد.


كمكهای كویت و عربستان به عراق

كشورهای عربی به ویژه كویت و عربستان با ارسال كمك‌های مالی و نظامی شان به عراق بخشی از هزینه‌های این كشور را در دوران جنگ تحمیلی علیه ایران متحمل می‌شدند. برابر گزارش محرمانه‌ای كه در آن مقطع زمانی منتشر شد، دو كشور یاد شده در مجموع ‌٢٥ تا ‌٥٠ میلیارد دلار را به صورت قرض یا وام بلاعوض در اختیار عراق قرار دادند. بعدها، پس از بروز اختلاف میان عراق و كویت و اظهارات مقامهای عراقی مبنی بر ”جنگ با ایران به تنهایی“،ابوغزاله، معاون اسبق رییس جمهور و وزیر دفاع مصر، ادعای عراق را به عنوان یك دروغ بزرگ تعبیر كرد و گفت: ”تنها كویت و عربستان بیش از ‌٦٠ میلیارد دلار به عراق كمك كردند.“ فهد پادشاه عربستان نیز در سخنانی اظهار كرده بود، ”اگر عراق می‌گوید افرادش را فدا كرده است، ما نیز با پول، سلاحهای پیشرفته و همكاری بین‌المللی در این فداكاری(!) سهیم بوده‌ایم“ (‌١).

وی اقدامات رهبری عراق را نشان ناسپاسی نسبت به حمایتهای نظامی عربستان ذكر كرد. هم زمان، ”شیخ الصباح“ سفیر كویت در واشنگتن نیز در پاسخ به اظهارات عراقی‌ها گفته بود : ”كویت ‌١٤ میلیارد دلار كمكهای نقدی و بیش از ‌١٦ میلیارد دلار از طریق كمكهای خدماتی و غیره به ماشین جنگی عراق مساعدت كرده است ؛ كویت در زمان جنگ بیش از نیاز نفت صادر می‌كرد تا به صدام در جنگ كمك كند.“ بعدها كویتی‌ها اذعان داشتند، افزون بر كمكهای مالی، پایگاه نیروهای هوایی در اختیار عراق قرار دادند كه همین امر به عراقی‌ها برای حمله به جزیره‌ی خارك، پایانه‌های نفتی ایران و نفت‌كش‌ها كمك شایانی كرده بود.

عراقی‌ها تجهیزات و مواد خامی را كه برای حملات نظامی به ایران نیاز داشتند؛ از ‌٢٠٠ شركت در ‌٢١ كشور جهان به دست می‌آوردند. غربی‌ها در نظر داشتند با كمك به عراق از برتری نظامی ایران و تغییر موازنه به سود آن جلوگیری كنند. در نتیجه، این كمك‌ها همراه با حمایتهای مالی كشورهای عرب حاشیه‌ی خلیج فارس به ویژه عربستان و كویت، قدرت زمینی عراقی‌ها را بهبود بخشید و آنها توانستند با تكیه بر سلاحهای فرانسوی و روسی توان هوایی‌شان را افزایش دهند. (2)

نگاهی به وامها و كمكهای اقتصادی خارجی دولت كویت به عراق در طی سالهای جنگ نشان می‌دهد كه كویت یكی از عمده‌ترین وام‌دهندگان به عراق بوده است. كارشناسان هزینه‌ی جنگی عراق را ماهانه بین ‌٦٠٠ میلیون تا یك میلیارد دلار برآورد می‌كردند؛ در حالی كه ارز حاصل از صدور روزانه ‌٨٩٣/١میلیون بشكه نفت به قیمت متوسط ‌١٢ دلار برای هر شبكه در سالهای پایانی جنگ، رقمی در حدود ‌٦٨١ میلیون دلار در ماه بود و این حتی تكافوی هزینه جنگی عراق را نمی‌كرد. از این جهت مشاركت كشورهای عربی به ویژه كویت و عربستان در جنگ تحمیلی و حمایت از عراق به خوبی آشكار می‌شود.



فهرست برخی از كمكهای كویت و عربستان به عراق در طول جنگ تحمیلی

‌١ـ در اوایل سال ‌١٣٦٠ مطبوعات كویت گزارش دادند كه كویت و عربستان قرار است یك وام شش میلیارد دلاری در اختیار عراق قرار دهند. سهم كویت از این مبلغ، دو و سهم عربستان چهار میلیارد دلار تعیین شده بود.

‌٢ـ هفت ماه پس از اعطای وام نخست كویت به عراق، در تاریخ ‌١٩/٨/١٣٦٠ گزارشی مبنی بر واگذاری یك اعتبار ‌٧/٤ میلیون دلاری از سوی كویت به دولت عراق منتشر شد.

‌٣ـ در تاریخ ‌٩/١/١٣٦٥ نیز واحد مركزی خبر در تهران گزارش داد كه دولت كویت در ادامه حمایت مالی‌اش از عراق، وامی به مبلغ هشت میلیون و ‌٩٠٠ هزار دینار كویتی به عراق خواهد پرداخت.

‌٤ـ كویت و عربستان توافق كردند كه از سال ‌١٩٨٢ عایدات صدور نفت از منطقه‌ی بی طرف (روزانه ‌٣٠٠ الی ‌٣٥٠ هزار بشكه) به حساب عراق ریخته شود. این توافقنامه تا سال ‌١٩٨٦ اعتبار داشت و عراق درصدد تمدید آن برای یكسال دیگر بود.(‌٢)


كمكهای اردن به عراق در طول جنگ تحمیلی

اردن كه از پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روابطه حسنه‌ای با ایران نداشت، روابط بسیار نزدیكی با عراق برقرار كرده بود. پس از كنفرانس سران كشورهای عربی در بغداد و تونس، روابط بین عراق و اردن روز به روز نزدیكتر و عمیق‌تر شد؛ تا آنجا كه ملك حسین صراحتا به نفع عراق و علیه ایران موضع‌گیری كرده و با كمكهای سیاسی، اقتصادی و نظامی فراوان‌اش از جمله اعطای وامهای چند میلیون دلاری به عراق، حمایت و پشتیبانی‌اش را از این كشور اعلام كرد. در طول جنگ هشت ساله بین ایران و عراق، تنها سیستم حمل و نقل به عراق از طریق اردن صورت می‌گرفت. در این چهارچوب شبكه‌ی حمل و نقل وسیعی بین دو كشور ایجاد شد و بندر عقبه این كشور برای حمل و نقل سلاح و تجهیزات نظامی سبك و سنگین در اختیار عراق قرار گرفت. به علاوه ملك حسین كه نطامیان اردن را برای سركوبی مردم مسلمان ایران به عراق گسیل داشته بود، در نطقی اظهار داشته بود: ”اگر ضرورت ایجاب كند نیروهای بیشتری را به عراق اعزام خواهیم كرد.“

بی شك تنها توجه به گوشه‌هایی از اظهارات ملك حسین در جریان برگزاری جلسه‌ی عادی كابینه‌ی اردن در تاریخ ‌٢/١/١٣٥٩ (‌١٩٨٠) موضع آن كشور را در قبال جنگ در حال وقوع بین ایران و عراق، نشان می‌داد: ”وظیفه‌ی اعراب است كه برای وحدت خود و جلوگیری از سرایت خطرات، هركجا كه باشد همكاری كنند، ما وظیفه داریم كه جهان اسلام را آرام و قرین همبستگی داشته باشیم؛ ما به عنوان كشوری عربی نباید اجازه دهیم هیچگونه تجاوزی از هر مصدر كه باشد به هیچ جزیی از خاك عراق صورت گیرد.“ (‌٤)

در مجموع بسیاری از آمارها و گزارشها در خصوص حمایت جهان عرب و برخی از كشورها از جمله كویت، عربستان و اردن از عراق در جریان جنگ تحمیلی علیه ایران، به روشنی نشانگر آن است كه عراق از جنبه‌های چشمگیر نظامی و اقتصادی از حمایت بی‌دریغ بسیاری از این كشورها، بهره‌مند بوده است.

یادآور می‌شود كه در كنار حمایت‌های مالی و نظامی كه این كشورها از عراق داشتند؛ حمایت‌های بسیار سیاسی نیز در ارگانهای بین‌المللی و همچنین از نظر تبلیغاتی دولت‌های عرب از عراق صورت می‌دادند كه خود نیازمند یك بررسی مستقل و مجزا می‌باشد.همچنین تعدادی از كشورهای منطقه‌یی نیز حضور مستقیم در جنگ داشتند و با اعزام نیروهای خود به عراق رژیم بعثی را در مقابل ایران حمایت می‌كردند به گونه‌ای كه با گذشت بیش از یك دهه از پایان جنگ، چند روز پیش حسنی‌ مبارك، رییس جمهور مصر اعتراف كرد كه ‌١٨ هزار سرباز مصری در كنار بعثی‌ها در مقابل ایران می‌جنگیدند.(‌٤(


منابع:

1- درودیان، محمد، پایان جنگ: سیری در جنگ ایران و عراق، تهران: انتشارات مركز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ‌١٣٨٠، صفحات ‌٣١، ‌٣٢.

2- رودباری، سواء فیلی، كتاب سبز كویت، تهران: وزارت امور خارجه، ‌١٣٧٥ صفحات ‌١٦٢ و ‌١٦٣

3- مناقبتی، محمدرضا: كتاب سبز اردن، تهران: وزارت امور خارجه، ‌١٣٧٥، صفحات ‌٨٧ و ‌٨٨

4- سایت اینترنتی خبرگزاری دانشجویان ایران(تاریخ: ‌٢٤/٠٦/١٣٨٢، ساعت: ‌٤:10:41)

سایت: http://www.aviny.com/Occasion/Enghelab_Jang/DefaeMoghaddas/84/komak-mantagheh.aspx

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در زمان جنگ يه وقتايي بچه ها يه حالي بهشون ميدادن مثلا با توپ 155 يا موشك كرم ابريشم و. . .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دستت درد نكنه
اما بعد از اين هم نژادي و هم زبوني صدام هم خوب ازشون با حمله كويت تشكر كرد icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]جای تعجب نداره! هم دین و هم زبان و هم فرهنگن به هم کمک میکنن![/quote]

راست می گی ولی صدام هم جواب کمک اونها رو به خوبی داد و یه حال درست و حسابی بهشون داد icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بخشي از همکاري برخي کشورهاي عربي در جنايات صدام
برخي از کشورهاي عربي آنچنان کمر همت در حمايت از صدام بسته بودند که با مرور برخي اسناد تاريخي و گزارشات گمان مي رود در ارائه کمکهاي مالي ، نظامي و... از يکديگر سبقت مي گرفتند. چندان که افتخار شليک اولين گلوله در جنگ عراق عليه ايران نصيب ملک حسين شاه اردن مي شود که او از داخل يک تانک به طرف ايران اولين گلوله را شليک کرده و به نمايندگي از سران کشورهاي عرب، شروع جنگ را به صدام تبريک مي گويد!
در طول جنگ تحميلي عراق عليه ايران، کشور کويت نه تنها خاک و پايگاههاي هوايي خود را در اختيار عراق گذاشت بلکه 15ميليارد دلار پول نقد به عنوان وام بلاعوض به عراق داد و اين علاوه بر نفتي است که کويت براي عراق صادر مي کرد.
در طول دهه 80 حسني مبارک رئيس جمهوري مصر حدود 5/3 ميليار دلار موشک و تسليحات به عراق فروخت. مبارک در ملاقات خود با بوش( بوش پدر) در سال 1986(1365ه.ش) مصر را به کانالي براي صدور انواع فناوري هاي موشکي ناتو - که شرکت هاي پوششي اروپا به بغداد قاچاق مي کردند- تبديل ساخت.
خبرگزاري رويتر به نقل از " فهد "عنوان مي کند که ارزش اعتبارات ، وام هاي بي بهره و ساير کمک هايي که به شکل محموله هاي نفتي يا تجهيزات به عراق به عمل آمده بيش از 5/27 ميليارد دلار است. علاوه بر اين يک ماه پيش از آغاز جنگ زمامداران عربستان سعودي به هنگام استقبال از صدام، گزارش کاملي از وضعيت اقتصادي، نظامي و اجتماعي ايران و حتي تعداد نفرات ارتش ، مواضع و تجهيزات قابل بهره برداري نظامي ايران و اطلاعات محرمانه جمع آوري شده توسط دستگاههاي سري آمريکا را به صدام دادند.
"جعفر نميري" رئيس جمهور وقت سودان در مصاحبه با مجله " اليوسف" چاپ قاهره اعلام کرد: "اعزام نيرو به عراق از تصميمات کنفرانس سران عرب مي باشد"؛ در همين راستا علاوه بر سودان که صدها تن از سربازان ارتش خود را در سال 61 به جبهه هاي جنگ عليه ايران اعزام کرد، يمن نيز تيپ پياده «العروبه» و اردن نيروي «اليرومک» را به کمک عراق گسيل داشت.
"طه ياسين رمضان" معاون نخست وزير اسبق عراق حضور 14 هزار نيروي عربي را در جبهه عراق تأييد مي کند که از کشورهاي مصر، اردن، تونس، سودان، مراکش و يمن تشکيل مي شدند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.