جنگنده تهاجم زمینی ای-4 اسکای هاوک جنگنده تهاجم زمینی ای-4 اسکای هاوک ( Douglas A-4 Skyhawk)

[Blaze 90]

 

 

 

A-4 اسكاي هاوك يك جنگنده بمب افكن تهاجمي سبك وزن و يك نفره مي باشد كه سال ها با موفقيت در نيروي دريايي و تفگداران دريايي امريكا و همچنين نيروهاي هوايي نيوزلند ‚اسراييل‚مالزي‚اندونزي‚سنگاپور‚كويت‚آرژانتين ونيروي دريايي استراليا خدمت نموده است.

در اوائل دهه ي ۵۰ ميلادي بود كه هواپيماهاي جت عملا پا به منصه ي ظهور گذاشتند ونيروي دريايي ايالت متحده به هواپيمايي جديد با موتورجت داشت تا جايگزينA.1Skyraider نياز داشت كه اين هواپيما مي بايست حداقل وزن ‚پيچيدگي و اندازه را مي داشت . شركتDouglas Aircraft Corporation (كه بعداMcDonnell Douglas(مكدانلد داگلاس) و بعدها بويينگ) ماموريت ساخت اين هواپيما را يافت.
نتيجه اين شد كه هواپيما تنها نيمي از مشخصات درخواستي نيروي دريايي را داشت و نمي توانست اينن ماموريت را به خوبي ايفا كند و اين خود عامل طراحي مدل هاي جديد Skyhawk بود.

نيروي دريايي ايالات متحده قراردادي را در۱۲ ژوئن ۱۹۵۲ امضا كرد و اولين مدل ازA.4ها در ۲۲ژوئن ۱۹۵۴به پرواز درآمدو درسال ۱۹۵۶ به تدريج وارد نيروي دريايي وگردان تفنگداران نيروي دريايي شد.توليد A.4تا سال ۱۹۷۹ ادامه يافت و از آن ۲۹۶۰ فروند توليد شد كه ۵۵۵ فروند از آنها دونفره بودند.
نيروي دريايي ايالات متحده A.4 را در سال ۱۹۶۷ از گردان هاي هوايي بيرون آورد و آنها را در سال ۱۹۷۵به طور محدود خارج كرد. از A.4تا اواسط سال ۱۹۸۰ ميلادي استفاده شد تا اين كه با ورود هواپيماي AV.8هارير از نيروي دريايي خارج شد. ولي مدل هاي آموزشي آن بدليل چالاكي و مانور خوب همچنان باقي ماندند و در نهايت به سال ۲۰۰۳بازنشست شدند.
سوابق عملياتي:
جنگ ويتنام
جنگ هاي اعراب با اسرائيل
جنگ كوتاه مدت كويت وعراق
تسليحات قابل حمل : اين جنگنده ي كوچك در بعد موشك هاي هوابه سطح مي تواند موشك هاي بولپاپ‚ وال آي وگابريل را حمل نمايد . البته با كمي تغيير مي توان موشك هاي سايدوايندر را بر روي اين جنگنده نصب كرد. همچنين اين جنگنده مي تواند راكت انداز و .........وحتي بمب اتمي !!! را هم حمل كند.
انواع گوناگوني از اين هواپيما ساخته شده است كه عبارتند از:
A.4A
A.4B﴿با سيستم هاي جنگ افزار بهبود يافته و قابليت سوختگيري هوايي)
A.4C﴿مجهز به رادار احتراز از عوارض زمين در دماغه اي كشيده تر)
A.4E﴿با قابليت حمل جنگ افزار بيشتر﴾
TA.4E﴿نوع آموزشي و دونفره)
A.4F﴿با سيستم هاي تهاجمي و الكترونيك پرواز بهبود يافته در كوهان برجسته ي پشت كاناپي)
TA.4F﴿بدنه ي كشيده تر)
A.4G﴿براي نيروي دريايي استراليا با امكان حمل سايدوايندر)
TA.4G(استراليا)
A.4H(نوع تحويل داده شده به اسرائيل)
TA.4J﴿نوع ساده شده ي TA.4F‚بدون رادار و سيستم هاي ناوبري و تهاجمي )
A.4K﴿شبيه Fبراي نيوزلند)
A.4L﴿نوع بهبوديافته ي Cبا موتور نيرومندتر‚و سيستم هاي الكترونيك پروازي و تهاجمي بهبود يافته در كوهان پشت كاناپي )
A.4M﴿نوع بهبود يافته ي Fبا موتور نيرومندتر‚كاناپي بزرگتر و كاناپي رزمي ۳۰ درصد بيش تر﴾
A.4KU﴿كويت﴾
A.4PوA.4Q(انواع نوسازي شده BوCدر آرژانتين)
A.4S و A.4SU(انواع بهينه سازي شده ي BوCدر سنگاپور)
TA.4S(نوع آموزشي تغيير يافته در سنگاپور بادو كابين جدا از يكديگر)
EA.4F﴿آموزش جنگ الكترونيكي )
A.4PTM(مالزي)
OA.4M(كنترل كننده ي هوايي خط مقدم )
A.4N(شبيه Mبراي نيروي دريايي آمريكا)
در سال ۱۹۹۲ هواپيماهاي A.4نيوزلند‚مالزي مورد بهينه سازي كامل قرار گرفته واز توانايي حمل و از شليك موشك هاي ماوريك برخوردار شدند و اين A.4 ها همچنان در حال خدمت هستند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

منبع: http://www.centralclubs.com/forum-f44/a-4-skyhawk-t23334.html



عكسها به گالري انتقال يافت .

Babakim1

[nozheh 64]

رضا جان تشكر

مطلب جالبي بود. هواپيماي كوچك و خوشفرمي هست از نظر من.

[Babakim1 46]

Blaze جان بسيار عالي بود . دستت درد نكنه .

به بخش هواپيماهاي نظامي انتقال يافت .

[arshya4171 42]

دستت درد نکنه بلاز جان جالب بود

[call-of-duty 245]

بلاز جان ممنونم.منتظر تاپیک های مفید بعدیت هستیم.

[RezaKiani 1,950]

تو جنگ فالکلند هم به نوعی بودند. درضمن اون اولها که تمرینات تاپ گان بوجود آمد گویا از اینها هم استفاده می شده.

[Blaze 90]

تو جنگ فالکلند هم به نوعی بودند. درضمن اون اولها که تمرینات تاپ گان بوجود آمد گویا از اینها هم استفاده می شده.

بله در اوايل و تا زماني كه F_16 هاي پاكستان به تاپ گان نيومده بودند اونجا حضور داشتند و همين الان هم در اسراييل نمونه آموزشيش در خدمته و تقش جنگنده هاي ميگ 29 و 21 سوريه رو بازي ميكنه.

[MR9 114,551]

محافظ شاهین آسمان

ایده محافظت خدمه جنگنده ضربتی ای-4 در برابر تشعشعات ناشی از انفجار هسته ای

 

جنگ سرد ( 1989- 1945) یکی از دوره های زمانی بسیار قابل توجه در تاریخ معاصر بشمار می رود ، چرا که پدید آمدن تضاد میان قدرت های آن زمان ، برسر کسب بیشترین منافع و تسلط بر سیاست جهانی ، نیروی محرکه ای شد برای پیشرفت در حوزه فناوری و بخصص فناوری نظامی و دوطرف ، بخش قابل توجهی از منابع مادی و انسانی خود را برای بدست آوردن برتری فناورانه هزینه نمودند . در این میان ، وحشت کشورهای مسلح به سلاح هسته ای در خصوص یک جنگ آخرالزمانی که درآن تسلیحات هسته ای ، نقش تعیین کننده را بر عهده داشت ، باعث گردید تا ایده های بسیار جذابی برای محافظت از پرسنل نظامی به منظور کاهش تلفات و حفظ سازمان رزم در حین و پس از اتمام نبردها ، بوجود آید که  سپرحرارتی قابل جمع شدن دربرابر موج انفجار هسته ای در جنگنده ضربتی ای-4 یکی از آنها بشمار می رود .

 

 

در واقع ، این ایده که با شناسه محافظ حرارتی ضد تشعشع  اسکوتر (Scooter) شناخته می شود ، در زمان اجرای ماموریتهای ضربتی هسته ای در اطراف لبه جلویی تا انتهایی کابین خلبان قرار می گرفت و به گونه ای طراحی شده بود که کاربر می توانست این پوشش را بطور کامل باز نموده یا به گونه ای تنظیم نماید که با صفحه آلات دقیق جنگنده دسترسی داشته باشد . این پوشش ، نه تنها می توانست از کورشدن خلبان که در نتیجه تابش مستقیم نور ایجاد شده از انفجاری هسته ای جلوگیری نماید ، بلکه می توانست  خدمه را نیز  از گرمای بسیار شدید قارچ اتمی محافظت نماید ، در حالی که سایر آثار مخرب انفجار هسته ای نیز قادر نبودند با عبور از این پوشش ، به خلبان صدمه ای وارد کند .

 

 

با توجه به این در یک دوره زمانی مشخص ، جتهای ضربتی ای-4 ماموریتهای ضربتی هسته ای را بر عهده داشتند ، این ابزار بصورت عملیاتی بر روی این هواگردها به همراه مهمات سقوط آزاد اتمی نصب شدند تا پس از پرتاب بر روی هدف ، در حالی که هواگرد حامل با بیشترین سرعت ممکن در حال دور شدن از منطقه انفجار است ، بتواند از خلبان در برابر اثرات ناشی از انفجار محافظت نماید . درآن زمان ، نیروی دریایی ایالات متحده بعنوان کاربر اصلی جتهای ای -4 عموما از دو روش بمباران در ارتفاع پایین و همچنین تاکتیک پرتاب شیرجه ای استفاده می نمود که دومی از محبوبیت بیشتری برخوردار می بود .

 

 

سامانه plizzit برای بمب افکن بی-1 (نسخه اولیه )

 

 

با توجه به اینکه نیروهای درگیر در یک جنگ هسته ای احتمالی ، بشدت به ابزارهای کاربردی برای محافظت از خدمه هوایی دربرابر  نور و تشعشعات و گرمای ناشی از انفجار مهمات اتمی تاکتیکی داشتند ، این مساله موج گردید تا راه حل های مختلفی برای آن ابداع گردد . در نتیجه از میانه دهه 50 میلادی ، این ابداعات بر روی بمب افکن های هسته ای بی-52 (بصورت پرده های محافظتی در برابر انفجار هسته ای ) و  همچنین عینکهای ویژه با لنز ویژه ای از جنس تیتانیات زیرکونیوم پولاریزه شده ( plizzit)  که در اواسط دهه هشتاد میلادی برای بی-52 ها ، اف بی -111 ها و همچنین تانکرهای کسی سی-135 درنظر گرفته شده بود ، مورد استفاده قرار می گرفت . اما امروزه بمب افکن های بی-2 از یک سامانه محافظتی ویژه که نمونه مدرن سازی شده از نسخه نصب شده بر روی بمب افکن های بی-1 است ، استفاده می نماید ولی در میانه جنگ سرد ، زمانی که جتهای ای-4 ماموریتهای تاکتیکی هسته ای را بر عهد داشتند ، نصب این سپر حرارتی ، راه کاری ارزان و موثر برای حفاظت از خدمه بشمار می رفت .

 

جتهای ضربتی ای-4 جمعی اسکادران VA-44 مجهز به سپرهای حرارتی در سه موقعیت متفاوت

در این ارتباط ، سایر جنگنده های عملیاتی ارتش ایالات متحده با ماموریت هسته ای از روشهای مختلفی استفاده می کردند که بخش قابل توجهی از آنها ، مجموعه ای از پرده های قابل انعطاف و در موارد بسیار نادر ، کلاه های ایمنی ارگونومیک بود . اگر چه تصاویر موجود از این ایده بسیار محدود منتشر شده ولی نمونه های جالب توجهی نیز وجود دارد .

 

علیرغم تمامی این موارد ، ای-4 در دوره ای عملیاتی شده بود که نیاز به چنین ایده هایی بشدت احساس می شد و بر همین اساس ، هر زمان یک ناوهواپیمابر آمریکایی وارد منطقه عملیاتی خود می شد ،  سپرها به همراه مهمات هسته ای سقوط آزاد روی این جنگنده نصب می گردید تا برای اجرای ماموریتهای اضطراری از آمادگی لازم برخوردار باشند . اما در اواخر دهه شصت میلادی ، ای-4 بتدریج از نقش هسته ای کنار گذاشته شد ولی برای چند دهه دیگر بخدمت خود در نیروی دریایی ادامه داد .

 

محافظ حرارتی ضد تشعشع جنگنده اف-106 دلتادارت

با این وصف ،حامل های نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در طول جنگ سرد همواره با حداقل 100 تیر مهمات هسته ای تاکتیکی در انبارهای خود به ماموریت اعزام می شدند ، تعدادی از این نوع جنگ افزارها در ماموریتهای آموزشی ، در دریا گم شدند و تنها در سال 1992 بود که  تمامی تسلیحات هسته ای تاکتیکی از روی حامل های هواپیمابر حذف و درسال 1994 نیز امکان شلیک تسلیحات هسته ای از روی شناورهای سطحی برداشته شد و اینک تنها شناورهای زیرسطحی نیروی دریایی امکان شلیک چنین تسیلحاتی را در اختیار دارند . اما چنین روندی به این مرحله ختم نشد و درسال 2010 تمامی موشکهای کروز هسته ای تام هاوک نیز از روی زیردریایی های اتمی نیروی دریایی برچیده گردید .

 

 

جنگنده ضربتی ای-4 مسلح به مهمات هسته ای مارک-7 (ناوهواپیمابر یو اس اس ساراتوگا)

 

اما این روند می تواند باردیگر تغییر کند ، چراکه از هم اکنون زمزمه های قدرتمندی در پنتاگون برای بازگرداندن تسلیحات هسته ای به شناورهای سطحی و زیرسطحی نیروی دریایی بعنوان بخشی از استراتژی مقابله به مثل در برابر  ارتش های روسیه و چین به گوش می رسد و حتی این امکان نیز وجود دارد که جتهای اف-35 سی نیز مجدد به سلاح های تاکتیکی اتمی مسلح شوند ، اما چگونگی محافظت از خدمه این جنگنده ها در برابر تشعشعات هسته ای مشخص نیست ولی براساس داده های موجود ، این جنگنده برای عملیات در محیط های NBC بی دفاع نخواهد بود ، ولی امکان تغییر روش های پرتاب و یا مسلح کردن مهمات هسته ای به ماسوره های تاخیری برای دادن زمان به خلبان برای دورشدن از حوزه انفجار هسته ای ممکن است در دستور کار قرار گیرد . ولی در مجموع ، طراحان شرکت سازنده این هواپیما ، به زنده ماندن خلبان پس از اجرای ماموریتهای هسته ای ، اهمیت زیادی می دادند و با بررسی چنین ایده هایی میتوان دریافت که  نصب محافظ های ویژه ، روشی کاربردی و کاملا ارگونومیک بوده است .  

 

پی نوشت :

1- بن پایه

2- بازیابی تصاویر تاپیک ، دوم اسفند سال 1400 خورشیدی

2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

 

[951 13,919]

حمل 100 بمب اتمی روی ناوهای هواپیمابر خیلی ترسناکه !

[MR9 114,551]

10 hours قبل , MR9 گفت:

محافظ شاهین آسمان

ایده محافظت خدمه جنگنده ضربتی ای-4 در برابر تشعشعات ناشی از انفجار هسته ای

با توجه به این در یک دوره زمانی مشخص ، جتهای ضربتی ای-4 ماموریتهای ضربتی هسته ای را بر عهده داشتند ، این ابزار بصورت عملیاتی بر روی این هواگردها به همراه مهمات سقوط آزاد اتمی نصب شدند تا پس از پرتاب بر روی هدف ، در حالی که هواگرد حامل با بیشترین سرعت ممکن در حال دور شدن از منطقه انفجار است ، بتواند از خلبان در برابر اثرات ناشی از انفجار محافظت نماید . درآن زمان ، نیروی دریایی ایالات متحده بعنوان کاربر اصلی جتهای ای -4 عموما از دو روش بمباران در ارتفاع پایین و همچنین تاکتیک پرتاب شیرجه ای استفاده می نمود که دومی از محبوبیت بیشتری برخوردار می بود .

 

 

ویدئوی ارتش ایالات متحده به سال 1959 در خصوص تاکتیک های شلیک مهمات هسته ای تاکتیکی 

 

https://www.aparat.com/v/Vd6vI

[archersarash 1,377]

سلام و وقت بخیر 

جالبه از تاس بمبینگ هم استفاده میکردن برای رسیدن به حداکثر برد پرتاب 

تاس بمبینگ یجور روش شبیه قلاب سنگ خودمونه 

[MF44 6,044]

22 hours قبل , MR9 گفت:

حامل های نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در طول جنگ سرد همواره با حداقل 100 تیر مهمات هسته ای تاکتیکی در انبارهای خود به ماموریت اعزام می شدند ، تعدادی از این نوع جنگ افزارها در ماموریتهای آموزشی ، در دریا گم شدند

سلام و احترام مانند 4 بمب اتمی تاکتیکی که زیر یخهای گرینلند جا خوش کردند !