تاپیک جامع معرفی هواگردهای غیر نظامی

[VenomSnake 8,260]

[quote]۱۹ بهمن ۱۳۷۱ (۸ فوریه ۱۹۹۳): هواپیمای توپولف تی یو-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور‌ با یک هواپیمای سوخو-۲۴ متعلق به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در نزدیکی تهران تصادف کرد. در این حادثه ۱۳۴ نفر کشته شدند. [/quote]

ببخشيد واقعا SU-24 مال سپاه بوده؟

[SHAFAGH23 29]

چی درپست که ذکر شده نهاجا نه نیروی هوای سپاه؟؟

[VenomSnake 8,260]

بالاي عكس هواپيماي متعلق به كاسپين نوشته شده سپاه.

[karkas 835]

هواپیمای پر حادثه ای در ایران بوده . به گفته رئیس سازمان هواپیمایی کشوری , خلبانان ما تحصیل کرده ی غرب هستند و با هواپیما های شرقی کار می کنند و این یکی از بزرگترین معضلات در هواپیمایی کشور هست . برای مثال ما برا خلبانانمون دستگاه شبیه ساز توپولف 154 رو نداریم .

ولی من شخصا اصلا از این هواپیما خوشم نمی یاد چراکه از لحاظ کیفی واقعا در رده های پست ترین هواپیما ها قرار داره . . با بررسی که من از سیستم های 154 کردم وضع خیلی خرابه و واقعا موندم خلبانان ما چطور قبول می کنند پشت این هواپیما بشینند . من که واقعا وحشت می کنم سوارش بشم چه برسه به اینکه بخوام این هواپیما رو خلبانی کنم .

در پست آینده به صورت تخصصی بهتون می گم که چرا از لحاظ کیفی این هواپیما در رده ی پستی قرار داره .

[SHAFAGH23 29]

[color=darkblue]
[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Concorde_on_Bristol.jpg[/img][/align]
هواپیمای کنکورد
هواپیمای مسافربری فراصوت کنکورد، در کنار توپولف-۱۴۴، یکی از دو هواپیمای مسافربری فراصوتی است که در پروازهای تجاری برای حمل مسافر مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیما که محصول مشترک دو کشور فرانسه و بریتانیا است، قادر بود با سرعتی حدود دو برابر سرعت صوت یا عدد ماخ ۲ پرواز کند.
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_786px-Concorde_planview_arp.jpg[/img][/align]
هواپیمای کنکورد با بهره گیری از چهار موتور توربوجت با پس سوز، قادر به پرواز در سرعت های فراصوتی بود. این موتورهای بسیار قدرتمند، سوخت را به سرعت مصرف می‌کردند. بال‌های کنکورد مثلثی بودند و تنها رقیب آن، هواپیمای توپولوف تی‌یو-۱۴۴ بود که در ظاهر بسیار به هواپیمای کنکورد شبیه است. کنکورد در سال ۱۹۷۷ (میلادی) بیست و سه میلیون پوند انگلستان قیمت داشت.این هواپیما برای اولین بار در دوم مارس ۱۹۶۹ به پرواز در آمد و در ۲۱ ژانویه ۱۹۷۶ رسما آغاز به کار کرد .
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Concordeintake.gif[/img][/align]
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-ConcordeCockpitSinsheim.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Concorde_Ramp.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Concorde_undercarriage_Speyer_02_with_disc_brakes.JPG[/img][/align]
اواخر دهه پنجاه ميلادي که ايالات متحده تقريباً به طور کامل بازار حمل و نقل هوايي را در اختيار داشت، فرانسوي ها و انگليسي ها مي کوشيدند تا با معرفي يک هواپيماي مافوق صوت، در زمينه حمل و نقل هوايي براي خود جايگاه مناسبي به دست آورند. طرح هاي شرکت هاي هواپيماسازي فرانسه و انگليس به ترتيب با عناوين Type2و Super Caravel شناخته مي شدند ولي به دليل هزينه زياد، به رغم برنامه ريزي هاي صورت گرفته براي توليد مدل هاي اوليه، هر دو کشور با تشکيل کنسرسيومي مشترک، پيش نويس قرارداد توليد خود را در روز 28 نوامبر 1962 به امضا رساندند. کنسرسيوم جديد پس از امضاي قرارداد، موفق به اخذ سفارش از شرکت هاي معتبر هواپيمايي همچون شرکت خطوط هوايي ژاپن، شرکت هواپيمايي آلمان لوفت هانزا(، يونايتد ايرلاينز )ايالات متحده(، TWA )امريکا(، شرکت حمل و نقل کانتاس )استراليا(، اير کانادا و غيره شدند.
[align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Conc01.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Concorde_interior.jpg[/img][/align]
در ابتدا انگليسي ها نام Concord )به معني توافق( را براي اين محصول مشترک برگزيده بودند ولي پس از مدتي براي تطبيق تلفظ انگليسي آن با گويش فرانسوي، نام هواپيما به Concorde تغيير پيدا کرد.
[align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_ConcordePrototype.JPG[/img][/align]
کنکورد 001 ساخت کارخانه تولوز فرانسه بود و کنکورد 002 در بريستول انگليس توليد شده بود. در مجموع 20 فروند هواپيماي مسافربري مافوق صوت کنکورد از خطوط توليد خارج شد که سوانح و حوادث مختلف از جمله آتش سوزي در موتورها و سرانجام سقوط يک فروند از آن در تاريخ 25 جولاي 2000 در حوالي شهر پاريس که 113 کشته بر جاي گذاشت، به روند بازنشستگي اين پرنده زيبا سرعت بخشيد.


مجموعه اين عوامل موجب شد تا دو خط هوايي ايرفرانس و بريتيش ايرويز در سال 2003 پايان عمر فعاليت هاي پروازي کنکورد را اعلام کنند. به اين ترتيب در تاريخ 27 مه 2003 ايرفرانس و در تاريخ 24 اکتبر 2003 بريتيش ايرويز، هواپيماي کنکورد را از مسيرهاي پروازي خارج کرده و به تاريخ سپردند.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_concord4.jpg[/img]
«آندره تورکا» روز دوم مارس 1969 به عنوان اولين خلبان هواپيماي کنکورد از باند فرودگاه تولوز در کشور فرانسه به هوا برخاست و پس از پروازي به مدت کمتر از 30 دقيقه از اين هواپيماي پيشرفته به عنوان پرنده يي بزرگ با پروازي بسيار خوب نام برد. اگرچه در اين پرواز آزمايشي، کنکورد به ارتفاع 10 هزار پا )3 کيلومتري( دست پيدا کرد ولي سرعت آن از 300 مايل در ساعت )480 کيلومتر بر ساعت( تجاوز نکرد.

علاوه بر تورکا و کمک خلبانش، 2 تکنسين پرواز نيز در اين آزمايش درون هواپيما حضور داشتند ولي وزش شديد باد ادامه آزمايش را به زمان ديگري موکول کرد و کار در ساعت 30/15 با پارک کنکورد در انتهاي باند فرودگاه پايان يافت. هر چند قبل از اين هم به علت شرايط نامساعد جوي، دو برنامه آزمون کنکورد به شکست انجاميده بود.
[align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_concord.jpg[/img][/align]
با لمس سطح باند توسط چرخ هاي کنکورد 001، فرياد شادي جمعيت تماشاگران حاضر در فرودگاه تولوز فرانسه در صداي رعدآساي 4 موتور توربوجت محو شد. پس از باز شدن چتر ترمز و توقف کامل هواپيما، مردم به سمت پلکان هواپيما هجوم بردند و خلبان فرانسوي «آندره تورکا» و همکارانش را به شدت تشويق کردند. در تاريخ نهم آوريل 1969 نوبت به خلبان انگليسي «برايان ترابشا» رسيد تا سکان هدايت کنکورد 002 را در دست گرفته و دومين پرواز آزمايشي کنکورد و اولين آن در خاک انگليس را به انجام رساند.

اين پرواز 22 دقيقه يي از مبداء پايگاه فيلتون در حوالي شهر بريستول به مقصد پايگاه فايفورد در شهر گلوسسترشاير صورت گرفت تا چند ماه پس از آن و دقيقاً در روز اول اکتبر 1969، نخستين پرواز مافوق صوت هواپيماي مسافربري به وقوع بپيوندد.

به اين ترتيب مردم دو کشور فرانسه و انگليس به خود مي باليدند که همکاري مشترک دو شرکت اسپشيال فرانسه و اسپيس انگليس ثمربخش شده و انحصار ايالات متحده در صنعت حمل و نقل هوايي در بخش هواپيماهاي مسافربري شکسته شده است. با اين وجود تحويل نخستين هواپيماها به ناوگان تجاري دو کشور حدود 6 سال طول کشيد به طوري که اولين کنکوردها در تاريخ 19 دسامبر 1975 با کد ثبت F-BV به ايرفرانس و در مورخ 14 ژانويه 1976 با کد ثبت G-BOA به شرکت هواپيمايي بريتيش ايرويز تحويل داده شد.

يک هفته پس از تحويل هواپيماي خطوط هوايي انگلستان يعني در روز 21 ژانويه 1976 اولين پرواز تجاري کنکورد به طور همزمان به وسيله خطوط هوايي انگلستان و فرانسه به انجام رسيد. در اين روز کنکورد خط هوايي انگليس پس از برخاستن از شهر لندن در بحرين به زمين نشست و کنکورد ايرفرانس مسير پاريس - برزيل را طي کرد.

دو مدل آزمايشي هواپيماي مافوق صوت کنکورد با شماره هاي 001 و 002 از لحاظ ابعاد از ساير مدل هاي کنکورد ساخته شده، کوچک تر بودند. با اين وجود بسياري از آزمون هاي پروازي کنکورد به وسيله همين دو فروند هواپيماي آزمايشي انجام گرفت.

کنکورد در مقام تنها هواپيماي عملياتي مافوق صوت مسافربري جهان با اتکا به بال هاي دلتاشکل خود پرواز مي کرد و دماغه يي تيز و متحرک داشت. اين دماغه در زمان پرواز با سرعت مافوق صوت، کاملاً در راستاي بدنه قرار مي گرفت و هنگام فرود و برخاستن براي تامين ديد کافي مورد نياز خلبان به سمت پايين تغيير وضعيت مي داد. کنکورد با دهانه بال 27 متري، طول 62 متري و ارتفاع تقريباً 13 متري، هواپيماي نسبتاً بزرگي به حساب مي آمد که در وضعيت عادي 128 مسافر و در چيدمان متراکم صندلي ها 144 نفر را همراه با دو خلبان، يک مهندس پرواز و 3 مهماندار در خود جاي مي داد. ضمن اينکه مساحت بال آن هم معادل 359 مترمربع بود.
[align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Concorde_interior2.jpg[/img] [/align]
سريع ترين هواپيماي مسافربري جهان با وزن بدون سوخت 92 هزار و 80 کيلوگرم مي توانست نزديک به 14 تن بار را با خود حمل کند و ظرفيت مخازن سوخت آن که در داخل بال هاي کنکورد بود، به 120 هزار ليتر مي رسيد. کنکورد از 4 موتور توربوجت که محصول مشترک امريکا و فرانسه بود، نيرو مي گرفت.
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-2001concordewingduxfordJM.jpg[/img] [/align]
رانش هر يک از اين موتورها وقتي کنکورد با سرعت دو برابر صوت حرکت مي کرد، به 45 کيلو نيوتن مي رسيد. هر چند توليد و استفاده از هواپيماي کنکورد سرانجام متوقف شد ولي تفکر هواپيماهاي مافوق صوت هرگز متوقف نشد. به طوري که در سال جاري ميلادي، کشور ژاپن موفق به آزمايش اولين هواپيماي مسافربري مافوق صوت خود شد که نه تنها سرعت بيشتري نسبت به هواپيماي کنکورد دارد )سرعت آن 5/1 برابر سرعت کنکورد است( بلکه هيچ کدام از مشکلات مربوط به تجهيز و نگهداري آن را نيز ندارد. کارشناسان ژاپني بيش از 10 سال بر روي اين هواپيماي مافوق صوت وقت صرف کرده اند.

اين هواپيماي ژاپني در اطراف شهر آدلايد استراليا با موفقيت آزمايش شده و قرار است تا سال 2015 وارد ناوگان هوايي ژاپن شود و بدون ترديد مورد استقبال زيادي قرار خواهد گرفت و البته به ساير خطوط هوايي جهان هم فروخته خواهد شد.

اين پرنده تيزپرواز ژاپني برگ جديدي از فناوري صنعت هواپيماسازي را در جهان رقم خواهد زد.

کنکورد در ایران
در اواخر دهه ۵۰ خورشیدی شرکت هما قراردادی را برای خرید ۳ فروند کنکورد امضا کرد که یکی از آنها بعنوان نمونه در فرودگاه کیش نشست. ولی بعد از انقلاب اسلامی این قرار دادها لغو شد.

منابع:
wikipedia


[/color]


[color=darkred]
نویسنده : شفق
در صورت استفاده از این مطلب درج نام نویسنده و لینک سایت میلیتاری الزامی میباشد.[/color]

[SHAFAGH23 29]

درسته کرکس خان بعد از بوینگ 727 با282 سانحه وبوینگ 737 با 133 سانحه و 3877 نفر کشته دررده سوم قرار داره ومن هم از این هواپیما خوشم نمی اد.
جناب Reichsmarschall شما فرمودید سوخو24 متعلق به سپاه بوده حالا می فرمائید توپولوف 154 بوده به راستی کدوم یکی بوده

[VenomSnake 8,260]

شفق جان قسمت سوانح (بعد از آمار) 19 بهمن 1371 رو بخونيد.از متن به نظر مياد كه

سوخوي-24 متعلق به سپاه بوده و اين خيلي براي من عجيبه!

[SHAFAGH23 29]

[quote]شفق جان قسمت سوانح (بعد از آمار) 19 بهمن 1371 رو بخونيد.از متن به نظر مياد كه

سوخوي-24 متعلق به سپاه بوده و اين خيلي براي من عجيبه![/quote]
متن نوشته نهاجا نه نیروی هوایی سپاه

[quote]سال ۱۳۷۱

۱۹ بهمن ۱۳۷۱ (۸ فوریه ۱۹۹۳): هواپیمای توپولوف-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور با یک هواپیمای سوخو-۲۴ متعلق به نهاجا در نزدیکی تهران تصادف کرد. در این حادثه ۱۳۴ نفر کشته شدند. [/quote]

[VenomSnake 8,260]

ولي شفق جان متن مربوط به سوانح با متن اوليه دقيقا در همين مورد(سپاه يا ارتش) تفاوت داره.

[SHAFAGH23 29]

من که تغییری ندادم شما خودت می تونی اون پست و ببینی که هیچ ویرایشی نداشته

[Babakim1 46]

[color=brown]ممنون شفق جان . به بخش متفرقه در مورد نیروی هوایی انتقال یافت .[/color]

[SHAFAGH23 29]

خواهش می کنم دست شما درد نکنه .
منتظر هواپیماهای مسافربری وباری بعدی باشید.

[konkoori87 0]

[quote]درسته کرکس خان بعد از بوینگ 727 با282 سانحه وبوینگ 737 با 133 سانحه و 3877 نفر کشته دررده سوم قرار داره ومن هم از این هواپیما خوشم نمی اد.
جناب Reichsmarschall شما فرمودید سوخو24 متعلق به سپاه بوده حالا می فرمائید توپولوف 154 بوده به راستی کدوم یکی بوده [/quote]

[b]دوست عزیز توجه ندارید که تعداد پروازهای هواپیماهای بوئینگ و ایرباس صدها برابر هواپیماهای توپولوف هست[/b]

[SHAFAGH23 29]

میشه شما تعداد پروازهاشونو بفرمائید .
درضمن مقایسه انجام شده ملاک نظرش تعدادکشته شدگان بوده است.

[karkas 835]

دوستان اگر بخوان یک هواپیما رو مورد بررسی قرار بدند و ببینند خوبه یا نه نگاه به آمار سقوطش نمی اندازند . شما چرا فکر می کنید هر هواپیمایی که کمتر سقوط داشته بهتره . طی همین سقوط ها و سوانح هوایی من هزاران بار از مقامات شنیدم که 90 درصد علت سقوط عامل انسانی هست . خوب اف-22 هم سقوط می کنه , این دلیل می شه که هواپیمای ضعیفیه .

اگر می بینید که تعداد سقوط های ایرباس و یا بوئینگ از هواپیما های روسی بیشتر هست باید بگم که ده ها برابر کشور ها دارن از ایرباس و بوئینگ استفاده می کنند . حدود 15 تا 20 کشور دارن از توپولف 154 استفاده می کنند .

شما یک نگاه به لیست کشور های در حال استفاده از ایرباس ا320 بنداز . طبق بررسی که من کردم حدود بیش از 200 ایرلاین در دنیا دارن از ایرباس 320 استفاده می کنند . با تولیدی بیش از 4000 هزار فروند . در صورتیکه توپولف 154 بیش از 1000 فروند ازش تولید شده .

حالا با حساب اینکه 200 ایرلاین در دنیا دارن از ایرباس 320 استفاده می کنند مطمئنا ضریب سانحه هم بالاتر می ره . اگر نگاهی به کشور های دارنده این هواپیما بندازیم می بینیم که این هواپیما در ایرلاین های معتبر جایی نداره . من به محصولات روسی توهین نمی کنم فقط این نمونه هواپیما از لحاظ کیفی جزو پست ترین هواپیما هاست . در صورتیکه نمونه های جدید هواپیمای روسی مثل سوپرجت 100 , توپولف 334 , توپولف 204 , ایلیوشین 96ام و ... جزو بهترین هواپیما هستند و قادر به رقابت با تمام رقبای غربی هستند اعم از ایرباس و فوکر و بوئینگ .

سیستم LE84 سیستمیه شبیه به سیستم های راهنمای خلبان در مواقع اضطراری اعم از بد بودن جریان آب و هوایی است . طراحی این سیستم بر می گرده به دهه ی 80. حتی در نمونه ام هم این سیستم تغییری نکرده . در صورتیکه در هواپیما های ایرباس مثل ا 300 و ا320 , این سیستم تا سال 1987 استفاده شد و و در سال 1988 نمونه آپگرید شدش به هواپیما های غربی اومد . در سال 1996 دوباره این سیستم ها تعویض شدند تا به امروز که ما نمونه پیشرفته شده و و مانیتور شدش رو در ایرباس 330 و 340 و حتی ا320 های نمونه جدید داریم . این سیستم حیاطی وظیفه ی مهمی رو در زمانی که وزش باد شدید هست ایفا می کنه . این سیستم در توپولف 154 از دهه ی 80 تا کنون در همون حد تولید می شه . یکی از ایراد های بسیار مهم در توپولف 154 .

میله های ضربه گیر متصل به GEAR ها . اساسا میله های ضربه گیر برای دفع ضربات ناشی از عمل نشستن بر روی باند استفاده می شند و برای جلوگیری از ضربه ندیدن بقیه سیستم های داخلی اعم از ترافن ها و اینتروکال ها . میله های ضربه گیر در توپولف 154 از نمونه های A/E هستند که نمونه ایه که خیلی وقته از انواع هواپیما ها برداشته شده و نمونه جدید تری مثل MGLT2 و یا MGLT4/U جایگزین این میله های ضربه گیر شدند که در هواپیما های ایرباس 320 و بوئینگ 757 و 737 و ام دی 95 مورد استفاده قرار می گیرند . ویژگیش هم در اینه که حتی در باند های غیر مسطح و اصولا مناطق ناهموار قدرت بالایی از لحاظ حفظ ایمنی برای قطعات داخلی داره و قدرت بالایی از لحاظ کاهش لرزش در داخل کابین و کاکپیت هواپیما . به این سیستم SPL PARTNER هم گفته می شه که برای در واقع کمک کننده ترمز در حین لندینگ هست و اگر خلبان احساس کنه که قسمتی از باند رو از دست داده با ارابه های هیدرولیکی که در این سیستم هست می تونه سرعت رو سریعا با حداقل لرزش و کشش کم کنه . در نمونه توپولف 204 و توپولف 334 از این سیستم به خوبی استفاده شده ولی در توپولف 154 از همان میله های ضربه گیر A/E قدیمی استفاده شده که در مقابل MGLT2 کارایی کمتری دارند .

در تاپیک های بعدی به ضعف کیفیه توپولف 154 بیشتر اشاره می کنم