فرودگاه دريايى

[PersianKing 1,129]

[size=17][align=center][b]فرود بالگرد بر ناو[/b][/align][/size]


عمليات هوايى در [color=blue]پهنه هاى آبى [/color]نيازمند يك پشتيبانى از واحد هواييست٬ چرا كه در نهايت مى بايست هواگرد در محلى به عنوان آشيانه(هر چند موقت و براى تجديد منابع) فرود بيايد. به همين جهت براى استقرار واحدهاى هوايى تمهيداتى در كشتى ها و سكوهاى دريايى(نفتى) انديشيده شده كه البتّه به دليل حركت واحد دريايى٬ به طبع حركت آب(به جز كشتى هاى بزرگ و سكوهاى ثابت نفتى)٬ فرود و برخواست از اين باندها به راحتى و طبق روند فرود بر باندهاى واقع در خشكى امكان پذير نيست. خلبانان بالگرد در طول زمان به روش هاى مؤثر و ايمنى براى اين كار دست يافته اند كه در اين جا به يكى از مهم ترين هاى آن اشاره مى شود؛ اين مورد شرح تمرين استارت و فرود يك فروند SeaKing بر عرشه پروازى ناو تداركاتى Frankfurt am Main A1412 آلمان ،كه از كلاس 702 كشتى هاى تداركاتيست٬ مى باشد.
قبل از نزديك شدن بالگرد به كشتى٬ داشتن «ترافيك هوايى» از طريق بلندگو در تمامى گوشه و زواياى كشتى اعلام مى شود به دنبال آن خدمه بايد طبق دستورالعمل هاى مرتبط٬ از انجام امور ممنوعه ى اين موقعيت(از قبيل سيگار كشيدن در عرشه فوقانى و داشتن هرگونه سربند و كلاه)٬ دورى بجويند. خدمه ى هوايى كشتى در تكاپوى آمادگى براى پذيرش اين چرخ بال عظيم اند؛ نرده هاى محافظ كنار عرشه به پايين خوابانده مى شوند٬افسر راهنماى عرشه(FDO) زنجيرهاى فولادى را براى بستن بالگرد به عرشه آماده و مى كند و ساير افراد نيز آماده و منتظر ايستاده اند٬ ايستگاه مراقبت و نظارت جلوى تابلوهاى اطلاعات و نمايشگرهاى خود منتظرند و همچنين عرشه با جريان آب پر فشار مورد شست و شو قرار گرفته است. خدمه ى درياى نيز به سهم خود دراين عمليات عمل كرده و مسير كشتى را به سمت باد و مخالف با سوى آن مى كنند و سرعت را تا حد 4 گره دريايى تقليل مى دهند. تجهيزات اطفاى حريق در هر با فرود بازبينى و آماده مى شوند. دو گوى سياه و يك لوزى روى عرشه پروازى كه نشانه اى بين الملليست٬ نشان از توان مانور محدود كشتى است. حال نوبت SeaKing است كه از دور دست٬ كم كم پديدار شده و به طرف كشتى مى آيد. ابتدا خلبان رخش خود(=سيمرغ خود!!) را به كنار كشتى هدايت مى كند تا با چراغ ها و علائم آن٬ راهيابى صورت پذيرد. سرعت باد و حركات كشتى در راستاى سه محور(x,y.z) با بى سيم به تيم پروازى اطلاع داده مى شود كه با سنجش آن و تطبيق با استانداردها٬ تشخيص دهند شرايط براى فرود ايمن است يا خير. حال بالگرد از كنار(پهلو) به كشتى(عرشه پروازى آن) نزديك مى شود و آهسته ارتفاع خود را كم تر و كم تر مى كند. وقتى فاصله ارابه فرود با سطح عرشه به كم تر نيم متر رسيد٬ بالگرد خود را رها مى كند و روى عرشه مى افتد؛ اين كار فشار و ضربه زيادى به سازه هواگرد وارد مى كند. سرپرست تعليمات آموزشى٬ستوان هونبر، كه تاكنون 1800 فرود بر عرشه كشتى ها ى مختلف انجام داده است٬ اين كار را براى جلوگيرى از پرتاب چرخ بال به سمت خارج ضرورى مى داند: كشتى مى خواهد ما را با چرخيدن و حركات پر تلاطم به پايين(آب) پرتاب كند كه اين موضوع با باد مخالف و بعضاً ديد ناكافى تشديد مى شود. عرشه كشتى بالا آمده و به بالگرد ضربه مى زند٬ به همين جهت بايد خلبان با مهارت سيمرغ خود را(بالآخره سيمرغ يا رخش؟!) روى كشتى رها سازد تا از به بيرون پرتاب شدن خود جلوگيرى كند. پس از طى لحظات كوتاهى با اشاره خلبان به افسرراهنماى پرواز(FDO)٬ جاشوها براى محكم كردن چرخبال بر روى زمين با زنجيرهاى فولادى آن را مى بندند. پس از زمان كوتاهى دوباره زنجيرها باز مى شوند و پس از علامت FDO خدمه بالگرد٬ آن را به پرواز درمى آوردند و از كشتى فاصله مى گيرند.
اين مأموريت آموزشى براى پيوستن افسران تحت تعليم به «ناتو» ضروريست. با فرا رسيدن شب برق عرشه را قطع مى كنند و ارتباط راديويى نيز كنار گذاشته مى شود تا تمرين، شرايط بحرانى به خود بگيرد. دراين مرحله خلبانان مى بايست حداقل 15 نشست و برخواست موفقيت آميز در روز و 10 بار در شب انجام دهند تا به مرحله بعد٬ كه استفاده از يك عرشه پروازى كوچك تر (در اين جا Type 122) است٬ بروند. در مجموع پس از 100 نشست و برخواست به كارآموزان مدرك DLQ داده مى شود تا به NATO بپيوندند.

[size=10]اين تاپيك در واقع دورگه است٬ ولى من اون رو بيشتر مرتبط با بخش هوايى دونستم؛ امّا دوستان مدير(ابراهيم و محمّدمهدى عزيز) با خودشون مشورت كنند تا ببيند با كدام بخش تطبيق بيشترى داره.[/size]

[Babakim1 46]

[color=brown]مطلب جالبی بود . دستت درد نکنه .[/color]

[Electro_officer 13,797]

دست شما درد نکنه. فرآیند عملیات‌های دریایی نظامی و یا تجاری طبق استانداردها و قوانین سختگیرانه انجام می‌گیرند. این قوانین سختگیرانه خصوصا بعد از حوادث بزرگ تعیین شدند. به عنوان مثال میشه به لزوم وجود جلیقه نجات و حلقه نجات به اندازه کافی در هر شناوری اشاره کرد که در صورت عدم وجود شناور حق دریانوردی نخواهد داشت که قوانینش خصوصا بعد از غرق تایتانیک تصویب شدند.
در مورد محل تاپیک باید بگم فرقی نداره در هر صورت شما که تاپیک رو تو یکی از بخش‌ها ارسال کردید.

حالا من نمیدونم سیکینگ کجاش به سیمرغ شبیهه!