جنگنده - بمب افکن مسراشیمت.262 جنگنده - بمب افکن مسراشمیت-262 ( Messerschmitt Me 262/Schwalbe )

[armin_vatovato 2]

اين هواپيماي جت ، جنگنده اي به نام مسر اشميت ۲۶۲ است كه در زمان جنگ جهاني دوم توسط المان نازي ساخته شد ولي به هيچ گاه به طور عمده استفاده نشد. جايگاه تاريخي مسراشميت 262 بيشتر مدين ظرافت هاي طراحي است، نه خدمات انجام شده اش؛ چون تعداد بسبتا كمي از مجموع 1433 فروند توليد شده ي 262 ميدان نبرد را ازمودند. به علاوه، اكنون آشكار شده كه بسياري از هواپيماي به خدمت در امده، به نادرستس در نقش فرعيشان، ماموريت هاي تهاجمي زميني، به كار گرفته شدند. اگر شايستگي هاي فني طرح 262 فقط در قالب يك ماموريت خاص قرار مي گرفت، شايد برتري هوايي آلمان در جنگ جهاني دوم حفظ مي شد. مسراشميت 262 با دو موتورتوربوجت بر روي بال ها، به جنگنده انگليسي گلاستر منئور شباهت داشت؛ به علاوه، از ابتكار بال هاي پسگرا بهره مند بود كه براي بهبود عملكرد در پرواز تندرو استفاده شد. شركت مسراشميت در سال 1938 مامور پيگيري طرح 262 شد، و در مارس 1640 تقاضاي ساخت سه فروند پيش نمونه را دريافت كرد. پيكره پيش نمونه ها قبل از اماده شدن موتور توربوجت تكميل شد، و اولين پرواز در 4 اوريل 1941 با يك موتور پيستوني يونكرس Jumo 210 انجام گرفت. در 25 نوامبر همان سال، پيش نمونه دوم با موتور توربوجت B.M.W. 003 ازمايش شد، وبراي ايمني بيشتر، موتور پيستوني همچنان حفظ شد؛ به دليل نقص موتور هاي جت، پرواز ناكان ماند. پيش نمونه سوم در 18 ژوئيه 1942 اولين پرواز با اتكا كامل بر پيشرانه جت را انجام داد؛ اين بار موتور يونكرس Jumo 004 مورد استفاده قرار گرفت كه به موتور استاندارد اين هواپيما تبديل شد. در هواپيماي اوليه، ارابه فرود دمي به كار رفته بود؛ ولي در پنجمين نمونه، از چرخ دماغه استفاده شد. دومدل مختلف از مسراشميت 262 تهيه شد: مدل اي.-1 (جنگنده با 4 توپ)، ومدل اي.-2 (بمب افكني با دو قبضه توپ، با توليدي بيشتر از مدل قبلي). البته مدل هاي غير استاندارد ديگري هم فراهم شدند، كه تفاوت ها ان ها عمدتا در تجهيزاتي مثل دوربين، توپ، سيستم راديويي، و تانك هاي سوخت اضافي بود. ديگر مشخصات مسراشميت اي.-1 پيشرانه: دو موتور تور بوجت هشت مرحله اي يونكرس چهارمخزن سوخت درون بدنه به حجم 2570 ليتر دهانه بال: 12.5 متر طول: 10.60 متر ارتفاع: 3.85 متر زاويه پسگرايي بال: 18.5 درجه وزن ها: بيشترين وزن: 7060 كيلو گرم عملكرد پروازي: بيشترين سرعت: 870 كيلومتر بر ساعت زمان صعود به ارتفاع 8000 متري: 11 دقيقه سقف پروازي: 12000 متر تسليحات: چهار توپ 30 ميليمتري

[Skyhawk 16,545]

مسراشمیت ام‌ئی ۲۶۲

مسراشمیت ام‌ئی ۲۶۲ (به آلمانی: Messerschmitt Me 262) نخستین جنگنده جت جهان است. این هواپیما را شرکت هواپیماسازی آلمانی مسراشمیت می‌ساخت و در اواخر جنگ جهانی دوم به‌کار گرفته شد ولی تأثیر چندانی در سرنوشت جنگ نداشت. بعد از جنگ نکات طراحی آن منبع طراحی جنگنده‌های دیگر جهان شد. این هواپیما دارای ارابهٔ فرود سه چرخه و مجهز به دو موتور توربوجت جانکرز جومو هر یک با کشش ۱۹۸۴ پوند بود. بالها دارای نسبت منظر نسبتاً زیاد ۲۳ر۷ و اندکی زاویهٔ برگشت به عقب (۵ر۱۸ درجه) بودند. ادوات افزایش دهندهٔ برا به گونه کارآمدی در لبه فرار نصب شده بودند که به همراه اسلاتهای لبه حمله قابلیتهای فرود و برخاست مناسبی به هواپیما می‌دادند. از نقایص ام ئی-۲۶۲ می‌توان به نداشتن ترمز هوایی اشاره کرد. این وسیله از ملزومات یک هواپیما برای کنترل سرعت است. ام ئی-۲۶۲ علیرغم داشتن نسبت کشش به وزن کم دارای تواناییهای بالایی بوده‌است. سرعت آن ۵۴۰ مایل در ساعت در ارتفاع ۱۹۶۸۵ پا، حدود ۱۰۰ مایل در ساعت بیشتر از سرعت نورث امریکن پی-۵۱، یکی از بهترین جنگنده‌های ملخدار جنگ جهانی دوم می‌باشد. در طراحی آیرودینامیک این هواپیما توجه ویژه‌ای به جزییات شده بود. ام ئی-۲۶۲ توانایی پرواز در روز و شب را داشته و قادر بوده ماموریتهای حمله به هدفهای زمینی و شناسایی را انجام دهد. بسته به نوع ماموریت در انواع یک نفره و دو نفره ساخته شده‌است. تسلیحات آن شامل چهار توپ ۳۰ میلیمتری در دماغه‌است. اولین درگیری آن با هواپیمای دشمن در ۲۵ جولای ۱۹۴۴ رخ داد و در مجموع حدود ۱۴۰۰ فروند از انواع مختلف آن ساخته شد که از اقبال خوش متفقین فقط تعداد کمی از آنها وارد جنگ شدند.



منبع : http://fa.wikipedia.org/wiki/مسراشمیت_ام‌ئی_۲۶۲

[EBRAHIM 153]

تشکر مخصتر و مفید بود.
ولی چرا در بخش سایر بخش ها ارسال کردید؟!

[reza4087 2,036]

[RezaKiani 1,939]

انقدرها هم کم تعداد نبودند. حدود 1400 تا ازشون ساخته شد.

یه نمونه جالب از اینها رو به عنوان رهگیر شبانه به رادار مجهز کرده بودند.


آنتن رادار در دماغه هواپیما مثه شاخک حشرات زده بیرون

[SHERVIN 19]

واقعا صنایع نظامی غرب و شرق خیلی از پیشرفت های خودشون رو مدیون فناوری ها ی آلمان در جنگ جهانی دوم هستند .

از نازیسم طرفداری نمیکنم ولی صنعت آلمان در اون دوره تو اوج شکوفایی بود .

[MOHAMMAD 6,333]

جنگنده مورد علاقه بنده(!) البته در بازیهای مربوط به جنگ جهانی دوم!
هر وقت فکر می کنم شصت و اندی سال پیش آلمانها بدون کامپیوتر یا حتی ماشین حساب چطوری محاسبات موتور جت رو انجام دادن و اونو ساختن واقعا کفم می بره! ساخت کمپرسور برای خودش عالمیه!

[End 7,085]

مسراشمیت Me262؛ غول مرحله آخر !

 

 

برای بزرگنمایی بر روی تصاویر کلیک(لمس) کنید.

 

با نزدیک شدن به پایان جنگ جهانی دوم در اروپا، گروهی از زبده ترین خلبانان جنگی لوفت وافه با ورود به عصر جت در آخرین تلاش نا امیدانه برای دفاع از میهن خود شرکت کردند. همه آن ها خلبانان جنگی کهنه کار بودند که از زمان نبردهای فرانسه و بریتانیا یعنی تقریباً شش سال قبل به طور مداوم پرواز می کردند. بسیاری از آنها بیش از ۱۰۰۰ ماموریت جنگی را انجام داده بودند، و حتی در شرایطی که آلمان به سرعت در حال سقوط در برابر پیشروی های متفقین بود، این مردان برجسته از فکر کردن به شکست خودداری می کردند. جنگنده جت مسراشمیت۲۶۲ با صدایی که تا به حال شنیده نشده بود، از فرودگاه های جنوب آلمان غرش می کردند و سریعتر از هر چیزی که تا آن روزگار ساخته شده بود به اسکادران های متفقین حمله ور می شدند. این جنگنده در حالی که هنوز در حال توسعه بود، وارد نبرد شد، اما زمانی که اولین بمب افکن های خود را رهگیری کرد، خدمه هواپیماهای دشمن را به وحشت انداخت. مسراشمیت۲۶۲ در دستان با تجربه ترین خلبانان آلمانی به یک برگ برنده تمام عیار تبدیل شد.

 

 

چند سال قبل از جنگ جهانی دوم، آلمانی‌ها با دیدن اولین هواپیمای جت جهان، یعنی هاینکل He 178 که توسط هانس فون اوهاین در سال ۱۹۳۶ ساخته شده بود، پتانسیل هواپیماهای با پیشران جت را دیدند. در عرض یک هفته پس از تهاجم آلمان به لهستان، آنها موتور جت را برای یک هواپیمای جنگنده پیشرفته در نظر گرفتند و در نتیجه روح مسراشمیت۲۶۲ که با عنوان پروژه 1065 (P.1065) قبل از جهانی شدن جنگ دمیده شد. این پروژه با درخواست وزارت هوانوردی آلمان برای یک هواپیمای جت با مداومت پروازی یک ساعت و سرعت حداقل 850 کیلومتر در ساعت آغاز شد. ولدمار وویگت رهبری تیم طراحی را برعهده داشت و رئیس بخش توسعه شرکت مسراشمیت، رابرت لوسر، سرپرستی آن را بر عهده داشت.

 

 

 

( هاینکل۱۷۸ یک هواپیمای آزمایشی بود که توسط شرکت هواپیماسازی آلمانی هاینکل طراحی و تولید شد. این هواپیما اولین هواپیمای جهان بود که با استفاده از پیشران توربوجت در سال ۱۹۳۶ پرواز کرد.)

 

 

در طول آوریل ۱۹۳۹، نقشه های اولیه ترسیم شد و پس از ارائه آنها در ژوئن ۱۹۳۹، این طرح بسیار متفاوت از هواپیمایی بود که در نهایت چند سال بعد وارد خدمت شد. به طور خاص، پیشران ها به جای پوشش غلاف دار، دارای پیشران هایی شدند که مستقیما روی ریشه بال نصب شده بودنظد. پیشرفت طرح اولیه به دلیل مشکلات فنی پیشران جدید تا حد زیادی به تاخیر افتاد. در ابتدا جنگنده با بال‌های مستقیم طراحی شد، بال های مستقیم که در آن دوران رایج بودند در برابر سرعت های بالا مناسب نبودند. و البته به علت تغییرات در موتور نسبت به طرح اولیه با مشکلات مرکز ثقل هم مواجه گردید به این علت برای اولین بار در این جنگنده از بال پسگرا استفاده شد.

 

 

همانطور که در بالا گفته شد، زمانی که موتورهایی با تأخیری طولانی، سنگین‌تر از آنچه که در ابتدا در نظر گرفته بودند ساخته شد. مشکلاتی در کلیات طرح به وجود آمد. در نتیجه مسراشمیت با یک تغییر دیگر طرح موتورها را از ریشه بال ها به زیر بال منتقل کرد و این امکان به وجود آمد تا در صورت نیاز با سهولت بیشتری تعویض شوند. این اقدام برای در دسترس بودن و هم برای تعمیر و نگهداری مهم بود.

 

 

قرار بود در این جنگنده از دو موتور توربوجت BMW 003s استفاده شود اما همانطور که گفته شد برنامه موتور جت با مشکلات زیادی رو به رو گردید که کمبود بودجه یکی از اصلی ترین دلایل آن بود‌. یک علت آن در وهله اول به دلیل نگرش غالب در میان مقامات عالی رتبه نظامی و صنعتی برمیگشت که اعتقاد داشتند آلمان جنگ را می تواند به راحتی با هواپیماهای معمولی به پیش ببرد. از جمله هرمان گورینگ، فرمانده لوفت وافه، که برنامه توسعه موتور را در فوریه ۱۹۴۰ یک ماه قبل از تکمیل اولین ماکت چوبی به 35 مهندس تقلیل داد. مهندس ویلی مسراشمیت هم به دنبال حفظ تولید انبوه جنگنده های پیستونی Bf 109 و Me 209 بود. از طرفی سرلشکر آدولف گالانت خلبان تکخال آلمانی در سالهای اولیه توسعه از مسراشمیت حمایت کرد و حتی خود با مسراشمیت262 در ۲۲ آوریل ۱۹۴۳ پرواز کرد. یکی از مشکلات حاد در مسیر تولید پیشران، فقدان آلیاژ با نقطه ذوب بالا به مقدار کافی بود، مشکلی که تا پایان جنگ باقی ماند. 

 

 

مسراشمیت۲۶۲ اولین پرواز خود را در ۱۸ آوریل ۱۹۴۱ با موتور پیستونی انجام داد و بعد اینکه دو پیشران اختصاصی (BMW 003) این جنگنده در حین یک آزمایش شعله ور شدند در نهایت این جنگنده توانست اولین پرواز موفقیت آمیز خود با نیروی کاملا جت را در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۲ انجام دهد که توسط یک جفت موتور  یونکرس یومو ۰۰۴ صورت گرفت تا قابلیت های پروازی آن بر همه مشخص شود.

 

 

در اواسط سال۱۹۴۳ هیتلر دستور داد، مسراشمیت۲۶۲ که در ابتدا به عنوان یک رهگیر دفاعی در نظر گرفته شده بود به عنوان هواپیمای تهاجم زمینی (جنگنده بمب افکن) بازطراحی شود. در واقع وی می خواست که این پیکربندی به یک یک بمب افکن سریع با بار سبک تبدیل شود که برای نفوذ به حریم هوایی دشمن در طول تهاجم مورد انتظار متفقین به فرانسه آماده گردد. فرمان او منجر به توسعه و تمرکز بر نوع جدیدی از مسراشمیت262 به نام "پرنده طوفان" شد. در نتیجه مسراشمیت۲۶۲ به دو شاخه تقسیم شد. اولین مدل به نام مستعار "پرستو" که نسخه ی جنگنده برتری هوایی بود، و مدل دیگر با نام مستعار "پرنده طوفان" که نسخه ی بمب افکن سبک بود.

 

این دخالت هیتلر باعث تاخیر بیشتر پروژه شد و پروژه ای که می‌توانست زودتر وارد عمل شود تا یک سال دیگر در صف انتظار تولید ماند و در این بین ضربات اصلی توسط بمب افکن های متفقین به صنایع و شهرهای آلمان وارد شد که شاید نسخه رهگیر این جنگنده می توانست از فشار آن کم کند! آلبرت اسپیر ، وزیر تسلیحات و تولید جنگ افزار در خاطرات خود ادعا کرد که هیتلر در ابتدا از تولید انبوه مسراشمیت262 جلوگیری کرد، به گفته اسپیر، هیتلر اعتقاد داشت که سرعت زیاد این جنگنده در مقایسه با سایر جنگنده‌های آن دوران به این معنی است که نمی‌توان به آن حمله کرد، و بنابراین آن را برای پرواز مستقیم در ارتفاع بالا و در نقش بمب افکن ترجیح می داد.

 

در نهایت در آوریل سال ۱۹۴۴ مسراشمیت۲۶۲ به خدمت لوفت وافه درآمد. مسراشمیت۲۶۲ سریع‌تر و سنگین‌تر از تمام جنگنده‌های متفقین بود از جمله از جنگنده گلاستر متئور که نخستین جنگنده جت بریتانیا محسوب می‌شد. این هواپیما از نظر عملیاتی، توان حمل ۲۰۰۰ لیتر  سوخت در دو مخزن ۹۰۰ لیتری که هر یک در جلو و عقب کابین خلبان و یک مخزن 200 لیتری در زیر بدنه را داشت. مسراشمیت262 مداومت پروازی بین 60 تا 90 دقیقه داشت. سوخت آن معمولاً J2 بود که از زغال سنگ قهوه ای مشتق می شد، و گزینه ی دیگر گازوئیل یا مخلوطی از نفت و بنزین هواپیما با اکتان بالا بود. مصرف سوخت دو برابر هواپیماهای جنگنده دو موتوره معمولی آن دوران بود که منجر به نصب یک نشانگر هشدار دهنده سوخت کم در کابین خلبان شد که خلبانان را در صورت کاهش سوخت به زیر 250 لیتر مطلع می کرد.

 

جنگنده مسراشمیت۲۶۲ در نبرد های داگ فایت خود را اثبات کرده بود. خلبانان آلمانی ادعا می کردند که ۵۴۲ هواپیمای متفقین را سرنگون کرده اند، اگرچه گاهی اوقات آمار بیشتری نیز مطرح می‌شد. متفقین به ناچار سعی کردند که با حملات هوایی این جنگنده ها را بر روی زمین نابود کنند چون حریف آن ها در آسمان نبودند. با حملات هوایی متفقین در اواخر جنگ جهانی دوم به منابع سوخت آلمان، کارایی نیروی هوایی آلمان و البته جنگنده مسراشمیت۲۶۲ کاهش یافت و صنایع هوایی  آلمان تحت فشار بر روی هواپیماهایی متمرکز شد که راحت‌تر ساخته می‌شدند.

 

 

در نهایت ۱۴۳۳ فروند از این جنگنده افسانه ای ساخته شد اما در نبرد های هوایی محدودی استفاده شدند و در نتیجه اثر گذاری آن ها بسیار کم بود. اگر این جنگنده به موقع به دست آلمانی ها می رسید چه بسا برتری هوایی در آسمان و حتی برتری در نبرد زمینی با آنها می ماند.
 دومدل کلی از مسراشميت ۲۶۲ تهيه شد: مدل رهگیر A1 که دارای 4 توپ بود و  مدل جنگنده بمب افکن A2  با دو قبضه توپ که بيشتر از مدل قبلي  ساخته شد و در بالا به نام های مستعار آن ها اشاره کردیم. البته مدل هاي ديگري هم ساخته شدند، كه تفاوت ها آن ها عمدتا در تجهيزاتي مثل دوربين، توپ، سيستم راديويي، و تانكر سوخت اضافي بود.

 

 این جنگنده می‌توانست ۲ یا چهار توپ 30 میلی متری MK 108 در نسخه های مختلف و ۲۴ تیر راکت‌ 55 میلی‌متری R4M و دو بمب 250 کیلوگرمی در نسخه A1  یا دو بمب  500 کیلوگرمی در A2 می توانست حمل کند.

 

اگرچه استفاده آلمانی ها از مسراشمیت۲۶۲ با جنگ جهانی دوم به پایان رسید اما نیروی هوایی چکسلواکی تعداد کمی را تا سال ۱۹۵۱ عملیاتی کرد. همچنین طبق برخی گفته ها اسرائیل ممکن است تا ۸ فروند از آن ها را مورد استفاده قرار داده باشد. بسیاری از مسراشمیت۲۶۲ های غنیمت گرفته توسط قدرت های بزرگ مورد مطالعه و آزمایش پروازی قرار گرفتند و برای طراحی هواپیماهایی مانند F-86 ، MiG-15 و B-47 Stratojet تأثیر خود را گذاشتند. بسیاری اعتقاد دارند که حتی هواپیمای پشتیبانی نزدیک افسانه ای A-10 تاندربولت نیز بر اساس همین جنگنده آلمانی ساخته شده است. چندین نسخه مستقیم از این هواپیما همچنان در موزه ها باقی مانده اند. برخی از نمونه های این جنگنده توسط شرکت های خصوصی نیز تولید شدند. نسخه های تولیدی آنها معمولاً توسط موتورهای مدرن جنرال الکتریک CJ610 پرواز می کنند.

 

.

 

 

 

نگاه کلی به مشخصات مسراشمیت Me262:

 

وظیفه: رهگیر+جنگنده بمب افکن

 

سازنده:مسراشمیت

 

تاریخ ورود به خدمت : آوریل ۱۹۴۴

 

بازنشستگی: ۱۹۴۵ در آلمان و۱۹۵۱ در چکسلواکی

 

خدمه: یک خلبان 

 

طول: ۱۰/۶ متر

 

طول بالها: ۱۲/۶ متر

 

تعداد تولید: ۱۴۳۳ فروند

 

وزن خالی: ۳۷۹۵ کیلوگرم

 

حداکثر وزن برخاست: ۷۱۳۰ کیلوگرم

 

حداکثر سرعت: ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت

 

برد: ۱۰۵۰ کیلومتر

 

سقف پرواز: ۱۱۴۵۰ متر

 

پیشران: ۲ عد موتور توربوجت جریان محوری یونکرس یومو 004B-1، با نیروی رانش هر کدام 8.8 کیلونیوتن

 

 

این مقاله برای military.ir تهیه شده و هر گونه برداشت از آن با ذکر نام نویسنده و این منبع بلامانع است.

 

نویسنده: Navard

 

 

 

منابع:

منبع۱     

منبع۲

منبع۳

ویرایش شده در اسفند 2 توسط Navard

[951 13,914]

سلام ،

با تشکر از شما

 

یکی از ضعفهای عملیاتی این هواپیما ، ضعف ساعت کارکرد موتور بود . بصورتیکه فقط تا ده ساعت عمر عملیاتی داشت و بعد ازون باید تعویض میشد ! اگه عمر عملیاتی این موتور بیشتر بود بهمین نسبت کارکرد عملیاتی این هواپیما هم افزایش پیدا میکرد و هزینه های بهره برداری هم کاهش می یافت و در نتیجه ی جنگ هم تاثیر بیشتری میتونست بزاره .

[End 7,085]

فیلم از پرواز مسراشمیت 262 از دید اسکادران متفقین

 

https://aparat.com/v/hwUCv