تاپیک جامع هواگردهای بدون سرنشین تاپیک جامع هواگردهای بدون سرنشین (U.A.V/ Unmanned aerial vehicle)

[remo 4,094]

با تشکر از سید عزیز

چند تا عکس واضح تر  از همین پهپاد :

 

 

        

 

 

 

 

 

پهپاد  چینی   TB001 از شرکت Tengden

 

 

 

 

نقل قول

According to company specifications, the TB001 has maximum take-off weight (MTOW) of 2,800 kg, as well as an overall wingspan of 20 m, a length of 10 m, and a height of 3.3 m. The air vehicle features a twin-boom airframe design incorporating forward-mounted turbocharged piston engines of unknown output - equipped with three bladed propellers in a tractor configuration - in each boom, terminating in vertical tails joined by a high-mounted tailplane. Retractable undercarriage has also been fitted for reduced aerodynamic drag

.

This arrangement enables the air vehicle to attain an operational ceiling of 26,246 ft (8,000 m), with a maximum range of 6,000 km and endurance of 35 hours when carrying a 1,000 kg payload. Line-of-sight (LOS) control range is quoted as 280 km, although it can also be equipped with a satellite communication (satcom) datalink to extend command radius to up to 3,000 km

 

 

پهپاد  دیگر شرکت Tengden  به نام :   TA001

 

 

 

 

پهپاد فطرس :

 

 

 

 

 

 

 

ویرایش شده در بهمن 98 توسط remo

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

شرکت اسرائیلی Aeronautics پهپاد کوچک تاکتیکی Orbiter 4 برای گشت دریایی را رونمایی کرد

 

پهپادتاکتیکی کوچک Orbiter 4

 

 این  UAS (Unmanned Aircraft Systems) قابلیت انجام ماموریت های گشت دریایی دوربرد با استحکام بالا را دارد.

محموله های EO/IR و MPR اربیتر 4 مناسب دیدبانی دریایی، محافظت از سکو های نفت و گاز، ردیابی فعالیت های غیر قانونی، و جست و جو و نجات است. در حال حاضر Orbiter 4 با محیط های عملیاتی شناور های نیروی دریایی یکپارچه شده، و نیاز عملیات های نیروی دریایی را برآورده می کند.

قابلیت های Orbiter 4 ، که براساس خواص و ساختار آیرودینامیکی Orbiter 3 ساخته شده، شامل پایداری بیش از 24 ساعت و توانایی حمل و اداره همزمان چندین محموله می شود.

 

 

Orbiter 4 با قابلیت های پیشرفته پردازش تصویر، سیستم بلند شدن و بازیابی خودکار و توانایی مسیریابی با یا بدون جی پی اس یا لینک ارتباطی، قابلیت عملکرد بالا ، انعطاف پذیری عملیاتی و مقرون به صرفه بودن را در یک پهپاد تاکتیکی کوچک ارائه می دهد که در نوع خود منحصر به فرد است.

Orbiter 4 بدون نیاز به باند فرود می تواند روی هر نوع کشتی نشست و برخاست انجام دهد، توسط 3 نفر قابل به کار گیریست، حفظ و استفاده از آن آسان است و اثر لجستیکی کمی از خود به جا می گذارد

 

کاربرد ها                                                                                                                             ویژگی های اصلی

    ISTAR (جاسوسی ، نظارت ، دستیابی به هدف ، شناسایی) دریایی و زمینی                                    عملکرد بالا متناسب با انواع ماموریت های ISTAR (جاسوسی ، نظارت ، دستیابی به هدف ، شناسایی)

   مدیریت آتش توپخانه و ارزیابی خسارت بمب (BDA)                                                                  سیستم سوار بر وسیله نقلیه قابل جا به جایی

   دستیابی به هدف برای سلاح های هدایت دقیق                                                                          موتور: پیشرانه احتراق جرقه ای (SI) مبتنی بر سوخت با امکان استفاده از سوخت های مختلف

   جاسوسی ارتباطات (COMINT)                                                                                               سطح مقطع راداری کم، پرواز بی صدا، طراحی شده برای عملیات های مخفیانه       

   جاسوسی ابزار های الکترونیکی (ELINT)                                                                                   برخاست و بازیابی خودکار   

   جنگ الکترونیک (EW)                                                                                                            دارای 6 حالت پروازی خودکار                    

   رله ارتباطی                                                                                                                            طی مسیر با یا بدون GPS یا لینک داده         

   گشت مرزی و شناسایی                                                                                                           توانایی حمل چندین محموله

   پوشش ISR برای حفاظت مکان های استراتژیک                                                                         توانایی عملکردی در شرایط سخت جوی، بودن پایگاه زیر ابر        

  جست و جو و نجات و واکنش اضطراری                                                                                     مونتاژ آسان و تبدیل به پهپاد با بدنه بزرگتر                               

                                                                                                                                              فرماندهی ، کنترل ، ارتباط ، پردازش و هوش (C4I): هوش در لحظه اشتراکی مبتنی                                                                                                                                                                             بر دریافت و به کارگیری تصاویر 

کاربرد های دریایی                                                                                                             

   شناسایی ساحل و اعماق دریا                                                                                                 دریایی                             

   امنیت منطقه انحصاری تجاری (EEZ)                                                                                       یکپارچه شدن با شناور، بدون نیاز به عرشه پرواز                        

   پدافند کشتی ها                                                                                                                    پرتاب از منجنیق و فرود دقیق روی شناور                   

   امنیت تاسیسات دریایی                                                                                                          پرتاب و بازیابی با استفاده از توری منحصر به فرد، تاشو و جمع و جور         

   مسیریاب جهت شلیک و ارزیابی خسارت بمب (BDA)                                                                                  

   دستیابی به هدف برای سلاح های هدایت دقیق                                                                       محموله ها               

   آمادگی برای استفاده از روی هر نوع شناور                                                                                  سنسور 3 گانه با تثبیت کننده: روز، شب (مادون قرمز سرد) با نشانگر لیزری                                                                                                                                                             ISTAR: COMINT, ELINT, VISINT                      

قابلیت های پیشرفته پردازش تصویر                                                                           نقشه برداری فوتوگرامتری (HDLite)                        

   ردیاب ویدیویی خودکار                                                                                                            رادار روزنه مصنوعی  (SAR)                      

   بزرگنمایی دیجیتال و وضوح بسیار بالا                                                                                        رادار گشت دریایی  (MPR)                    

   تشخیص حرکت ویدئویی (VMD)                                                                                             اسکنر تشخیص و میدان نور  (LIDAR)            

   ترکیب موزائیکی تصاویر                                                                                                           سیستم شناسایی خودکار                       

   D-Roll و ثابت نگهدارنده تصویر                         

      

 

  

                                                                                                                        

 

 

                                                                                                      

 

                                                    

 

                    

منابع:

https://www.defenseworld.net/news/29490/Israel___s_Aeronautics_Unveils_Orbiter_4_Small_Tactical_UAS_for_Maritime_Patrol

https://aeronautics-sys.com/home-page/page-systems/page-systems-orbiter-4/

 

 

 

ویرایش شده در اردیبهشت 0 توسط alrkhs

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

پهپاد Kratos XQ-58 Valkyrie

 

پرواز افتتاحیه، 5 مارچ 2019

 

Kratos XQ-58 Valkyrie هواپیمای بدون سرنشین رزمی پنهانکار آزمایشی است که توسط شرکت راهکارهای دفاعی و امنیتی Kratos برای برنامه اثبات کننده حملات کم هزینه معتبر (LCASD) نیروی هوایی ایالات متحده در زیرشاخه برنامه فناوری هواپیمای کم هزینه معتبر (LCAAT) آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده، طراحی و ساخته شده است.این پهپاد ابتدا با نام XQ-222 شناخته می شد که اولین پرواز موفقیت آمیز خود را در پنجم مارچ سال 2019 در آریزونا انجام داد.

XQ-58 در حوزه برنامه فناوری هواپیمای کم هزینه معتبر آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده (LCAAT) قرار می گیرد، که هدف آن طراحی و ساخت سریع تر هواپیماهای بدون سرنشین رزمی (UCAV) با توسعه ابزارهای طراحی بهتر و به بلوغ رساندن فرآیند های ساخت تجاری برای کاهش زمان و هزینه تولید است. نقش LCAAT ، همراهی F-22 و F-35 در طول ماموریت های رزمی، و توانایی حمل تسلیحات و سامانه های نظارتی است.

XQ-58 به گونه ای طراحی شده تا نقش loyal wingman که توسط هواپیمای مادر کنترل می شود را ایفا کند تا وظایفی مثل پیشاهنگی یا جذب آتش دشمن در صورت حمله را انجام دهد.

 

 

 

XQ-58 از فناوری پنهانکار با بدنه ای ذوزنقه ای و لبه های چین دار، باله های دمی V شکل و ورودی هوای S شکل استفاده می کند.

اولین پرواز این پهپاد 2.5 سال پس از امضای قرارداد انجام شد. در مجموع قرار است 5 پرواز آزمایشی در 2 فاز انجام شود تا عملکرد سامانه ها، کارایی آیرودینامیک و سامانه پرتاب و بازیابی آن مورد ارزیابی قرار گیرد.

در بیست و سوم جولای سال 2020 نیروی هوایی قرارداد هایی را به کراتوس، بوئینگ، نورثروپ گرومن و جنرال اتومیکس اعطا کرد تا برای برنامه Skyborg با هم رقابت کنند. برنامه Skyborg تلاش برای ساخت پهپادی ارزان قیمت برای مقاومت در برابر خسارات جنگ اما با توانایی پشتیبانی از جنگنده های با سرنشین در محیط های سخت است. احتمال دارد کراتوس از XQ-58 برای این کار استفاده کند، اگرچه که به طور جداگانه در برنامه اثبات کننده حملات کم هزینه معتبر (LCASD) توسعه یافته و ممکن است طرحی متفاوت برای رقابت انتخب شود.

اولین پرواز Kratos XQ-58A در پنجم مارچ 2019 در یومای آریزونا انجام شد. این آزمایش بیش از 1 ساعت به طول انجامید. پرتاب پهپاد با ریل صورت گرفت و توسط چتر نجات بازیابی شد.

چهارمین آزمایش XQ-58A در 23 ژانویه 2020 ثبت شد. در این پرواز، پهپاد در ارتفاع بالاتری نسبت به قبل پرواز کرد و با موفقیت بازیابی شد.

در دسامبر سال 2020، XQ-58A با یک F-22 و یک F-35A، تمرین های مشترک به اشتراک گذاری داده در آسمان را انجام داد.

بیست و ششم ماه مارچ 2021، XQ-58A ششمین پرواز آزمایشی خود را انجام داد. در طی این پرواز، برای اولین بار درب های محفظه سلاح داخلی خود را باز و پهپاد کوچک 12 کیلوگرمی Area-I Altius-600 را رها کرد.

 

پرتاب دومین فروند XQ-58

 

پرتاب پهپاد Altius-600 از XQ-58 Valkyrie

 

ALTIUS-600

 

مشخصات

سال ورود به خدمت: 2020

نقش ها: هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت، اطلاعاتی- نظارتی- شناسایی (ISR)، پیشاهنگی

طول: 8.8 متر

طول بال ها: 6.7 متر

حداکثر سرعت: 0.85 ماخ

برد: 3941 کیلومتر

موتور: توربوفن

ارتفاع عملیاتی: 13715 متر

نقاط سخت: 8 عدد؛ 2 محفظه سلاح 4 عددی به ظرفیت 250 کیلوگرم

بمب ها: JDAM، بمب های کوچک

 

منبع 1

منبع 2

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

AAI (Textron) RQ-7 Shadow

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندکاربره (2002)

 

 

RQ-7 Shadow شرکت IAA یک هواپیمای بدون سرنشین شناسایی تاکتیکی غیر مسلح است که در حال حاضر در ارتش و سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده در حال خدمت است. این سامانه به عنوان پلتفرمی شبانه‌روزی، برای دستیابی به هدف، نظارت و ارزیابی میدان نبرد توسط فرماندهان زمینی استفاده می شود. از آنجایی که این پهپاد شباهت زیادی به پهپاد قبلی IAA یعنی RQ-2 Pioneer دارد، از خدمات گسترده RQ-7 Shadow در آسمان های عراق و افغانستان استفاده شده است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

از نظر طراحی این پهپاد دارای یک بال مستقیم یک تکه در بالا است که به پشت بدنه اصلی محکم شده است. خود بدنه صاف و دارای قسمت های مستقیم است و بخش تحتانی ثابت آن از 2 چرخ اصلی و یک چرخ در دماغه تشکیل شده است. میله های گرد بخش دم از لبه پشتی هر بال ادامه می یابند و در طرفین موتور پروانه ای عقب سوار قرار می گیرند. قسمت دم با شکل منحصر به فرد زاویه رو به بالا به پایان می رسد. بخش اصلی سامانه، دوربین الکترواپتیکی/مادون قرمز با تصاویر لحظه ای آن است که در زیر بدنه قرار دارد. دوربین برروی گیمبال نصب شده و به صورت دیجیتالی تثبیت می شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پهپاد های Shadow قابلیت عملکرد خودکار ندارند، به همین دلیل با تجهیزات کاملی به میدان می روند که یک سامانه Shadow را می سازند. سامانه Shadow از 4 پهپاد Shadow، تریلی پرتاب ریلی، خودروهای پرسنل و 2 ایستگاه زمینی تشکیل شده است. Shadow از ریل پرتاب و توسط یک قلاب در پشت آن، روی باند جمع‌آوری می شود. آماده‌سازی پهپاد Shadow برای پرواز کمتر از یک ساعت طول می کشد.

 

        

 

 

RQ-7A حدود 3.4 متر طول و 1 متر عرض دارد و فاصله بین نوک بال های آن حدود 4 متر است. کل سامانه حدود 75 کیلوگرم وزن دارد و حداکثر وزن آن با محموله به حدود 149 کیلوگرم می رسد. قوای محرکه این پهپاد توسط یک موتور پیستونی دوار 38 اسب بخاری UEL AR-741 با حجم 208 سی سی تامین می شود. نحوه جایگزینی موتور به صورت ملخ در عقب است که در انتهای محفظه موتور بدنه قرار دارد. طبق گزارش ها حداکثر ارتفاع پروازی آن 4267 متر و مداومت پروازی آن 5 ساعت است.

نسخه RQ-7B تقریبا در تمام حوزه ها نسبت مدل A بهبود یافت. بالها با سطحی بزرگتر، سطوح کنترلی جدید و بخش دم جدید بازطراحی شدند. ظرفیت سوخت افزایش یافت که مداومت پروازی Shadow را به 7 ساعت رساند (نسبت به 5 ساعت مدل اولیه). گزینه های محموله افزایش یافته و سامانه لینک داده به لینک داده مشترک تاکتیکی (TCDL) ارتقا پیدا کرد. تولید پهپاد RQ-7B در تابستان 2004 شروع شد.

به جز ارائه "دید از چشم پرنده" به صورت لحظه ای نسبت به میدان نبرد برای فرماندهان، Shadow قادر به حمل و پرتاب محموله های پزشکی توسط Quick-MEDS (سامانه تحویل فوری پزشکی) برای نیروهای روی زمین است. 2 عدد از این کنیستر های 9 کیلوگرمی می توانند در زیر بالها حمل شوند. مجموعه رهگیری سیگنال نیز برای این پهپاد در حال توسعه است.

بیش از 550 پهپاد Shadow ساخته شده و در اختیار ایالات متحده (ارتش، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی)، استرالیا، ایتالیا، پاکستان، رومانی و سوئد قرار دارد. ارتش ایالات متحده به تنهایی 450 فروند از این پهپاد را در اختیار دارد.

نام RQ-7 از سامانه تعیین وزارت دفاع برای پهپاد ها مشتق شده است. حرف R مربوط شناسایی (Reconnaissance)، و حرف Q نشان دهنده بدون سرنشین بودن آن است. عدد 7 اشاره به هفتمین پهپاد توسعه یافته در خدمت ارتش ایالات متحده دارد.

در فوریه 2019 ارتش ایالات متحده شروع به پیدا کردن جایگزینی برای پهپاد Textron Shadow کرد.

در مارچ 2019، ارتش ایالات متحده، پهپاد مارتین و سامانه های Textron را جایگزین پهپاد های قدیمی RQ-7B Shadow کرد. برنامه سامانه هواپیمای بدون سرنشین تاکتیکی آینده، برای پوشش این پروژه تنظیم شد.

 

    

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2002

- تعداد فروند ساخته شده: 600

- کشورهای مصرف کننده: استرالیا، ایتالیا، پاکستان، رومانی، سوئد، ایالات متحده

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی، دیده بانی (شناسایی اهداف زمینی/منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهتیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 3.4 متر

- طول بالها: 3.9 متر

- ارتفاع: 1 متر

- وزن: 75 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 150 کیلوگرم (75 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: یک موتور پیستونی دوار 38 اسب بخاری UEL AR-741 با حجم 208 سی سی، ملخ 2 پره، ترکیب pusher (قرارگیری موتور در بخش عقب)

- حداکثر سرعت: 207 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4570 متر

- برد: 735 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. توانایی حمل 27 کیلوگرم تجهیزات شناسایی و نظارت

- نسخه ها: RQ-7A (از 2002 تا 2003؛ مدل اولیه)، RQ-7B (سال 2004؛ بال های بزرگ‌تر، سطوح کنترلی بازطراحی شده و کارآمدتر، افزایش ظرفیت سوخت و مداومت پروازی (7 ساعت)، بخش انتهایی بازطراحی شده و بزرگ‌تر، مجموعه اویونیک ارتقا یافته، ارتقای محفظه ی محموله، لینک داده مشترک تاکتیکی)، Shadow M2 (نسخه آزمایشی سال 2011؛ بال ها و بدنه خمیده، افزایش ابعاد و ظرفیت حمل بار)، Shadow 600 (موتور با تزریق سوخت، بال های پیچ خورده، موتور 52 اسب بخاری UAV EL 801 بزرگتر برای افزایش کارایی، نسخه بزرگ‌تر سری RQ-7)، SR/C Shadow (محصول مشترک Textron و Bell شامل 2 نسخه پهپاد Shadow تغییر یافته با قابلیت برخاست و فرود عمودی)

 

 

منبع

ویرایش شده در خرداد 0 توسط alrkhs

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

AAI MQ-19 Aerosonde

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندکاربره (2001)

 

 

AAI Aerosonde به عنوان یک سامانه هوایی بی سرنشین (UAS) ماژولار و با پایداری بالا تعریف می شود که نقش های اصلی آن شناسایی غیر مسلح، جمع‌آوری اطلاعات و نظارت است. این UAS مخصوص خریدارانی با بودجه محدود است که به دنبال توانایی های یک UAV واقعی بدون خرید های گزاف و هزینه های نگهداری هستند که هم سطح سامانه های کاملی مثلی سری معروف Predator باشد. Aerosonde توسط Insitu of Washington (بخشی از سامانه های دفاعی بوئینگ) توسعه داده شد و در سال 2006 توسط شرکت استرالیایی Aerosonde ساخته شد، پس از آن Aerosonde توسط شرکت AAI خریداری شد و نام آن به AAI Aerosonde تغییر یافت.

 

 

از دید خارج، Aerosonde پیکربندی مشترکی با بسیاری از پهپاد های مدرن دارد. تمامی اجزای داخلی اصلی (محموله، سوخت، موتور، سنسور ها و اویونیک) در موتورخانه مرکزی قرار گرفته اند. بر روی آن مجموعه ای از بال های مستقیم نصب شده که از بالای قسمت عقب بدنه عبور می کند. از لبه عقبی هر بال، پایه نازکی شکل می گیرد که به دم عقب (پایدار ساز) متصل می شود. موتور به بخش انتهایی موتورخانه بدنه به حالت pusher متصل است و نیروی یک پروانه 2 پره ساده را تامین می کند. مدل پایه Aerosonde توسط یک موتور تایپ J چهار زمانه بنزینی با سیستم پاشش سوخت نیرودهی می شود که سرعت 111 کیلومتر بر ساعت (حداکثر سرعت 148 کیلومتر بر ساعت) و ارتفاع پرواز 4572 متر را ارائه می دهد. یک بروزرسانی اختیاری به موتور K-Twin دو سیلندر چهار زمانه با پاشش سوخت الکترونیکی هم وجود دارد. هر 2 موتور از بنزین هواپیما یا اکتان 93 استفاده می کنند. Aerosonde با محموله نظارتی استاندارد، مداومت پروازی 10 ساعته دارد. این پهپاد به گونه ای طراحی شده تا به وسیله ریل منجنیق مانند، پرتاب و توسط ساختار توری 2 قسمتی بازیابی می شود. به همین دلیل در طراحی Aerosonde هیچ بخش زیرین ثابت یا متحرکی وجود ندارد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مانند اکثر پهپاد ها، Aerosonde به همراه یک کیت کامل شامل 3 پهپاد Aerosonde (با محموله های نظارتی برای هر فروند)، سامانه یدک کش پرتاب/بازیابی و ایستگاه کنترل زمینی ارائه می شود.

طراحی، توسعه و آزمون های Aerosonde در اواخر دهه 1990 انجام شد. این هواپیما اولین پهپادی بود که در سال 1998 از روی اقیانوس اطلس عبور کرد و فاصله بین Newfoundland کانادا تا اسکاتلند را، در حالی که در وضعیت کنترل تمام خودکار بود، در کمتر از 27 ساعت پیمود.

Aerosonde حضور فعالی در کشور های مختلف دارد. ارتش ایالات متحده پس از ارزیابی Aerosonde نسخه 4.4، آن را با نام MQ-19 به خدمت خود درآورد.

آخرین مدل Aerosonde، نسخه 4.7 با پرتاب و بازیابی خودکار، لینک داده یکپارچه و مطابق با چیدمان یک سامانه ایستگاه کنترل زمینی و یک سامانه ترمینال ویدئویی از راه دور ناتو 4586 است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2001

- تعداد فروند ساخته شده: 500

- کشورهای مصرف کننده: استرالیا، ایالات متحده

- نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 1.7 متر

- طول بالها: 2.9 متر

- ارتفاع: 60 سانتی‌متر

- وزن: 25 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 25 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: یک موتور K-twin (Enya R120)، ترکیب pusher (قرارگیری موتور در بخش عقب)

- حداکثر سرعت: 140 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4500 متر

- برد: 3000 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. دارای تجهیزات جمع‌آوری داده

- نسخه ها: Aerosonde (سری پایه)، Aerosonde نسخه 4.4 (2013؛ مطابق با استاندارد ناتو)، Aerosonde نسخه 4.7، XMQ-19A (نسخه تحت ارزیابی ارتش ایالات متحده، نسخه 4.4)، MQ-19A (نسخه نظامی رسمی ساخته شده توسط ارتش ایالات متحده)

 

ویرایش شده در خرداد 0 توسط alrkhs

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

ADCOM Systems United 40

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) (2013)

 

 

پهپاد بلندپروازانه United 40 شرکت ADCOM شروع ورود امارات متحده عربی (UAE) به حوزه پهپاد های نظامی است. پیش بینی می شود، United 40 به عنوان پلتفرم جمع‌آوری اطلاعات، شناسایی و رله ارتباطی قادر به پشتیبانی از انواع عملیات ها برای نیرو های ویژه، ارتش و کمک های بشردوستانه باشد. ممکن است این سامانه به سمت پلتفرمی جنگی تکامل پیدا کند و قادر به حمل مهمات به نبرد و تعیین خودکار هدف شود. در حال حاضر، 4 نقطه سخت زیر بال ها برای حمل پاد های ماموریتی (100 کیلوگرم برای هر ایستگاه) استفاده می شود. در کل این پهپاد قابلیت بارگیری 1000 کیلوگرم (به همراه تجهیزات داخلی) را دارد.

 

 

شاید مهم ترین ویژگی فیزیکی United 40، شکل مارپیچ بدنه است که در قسمت عقب به سمت پایین می رود. سپس دم مقداری به سمت بالا خم می شود و یک باله دمی عمودی روی آن نصب می شود اما هیچ باله افقی در دم وجود ندارد. یک ملخ 3 پره در انتهایی ترین قسمت این طراحی قرار دارد. ورودی های هوا نیز در دو طرف بخش انتهایی بدنه دیده می شوند. واحد های بال اصلی United 40 به خاطر وجود 2 جفت بال اصلی (یکی در جلو و یکی در بخش عقب) مورد توجه قرار گرفته اند. در نمای جانبی، جفت بال جلویی بالاتر از حفت عقبی دیده می شود و همه بال ها مانند گلایدر ها از نسبت ابعادی کمی برخوردار هستند. از نظر ابعاد،  این پهپاد 11 متر طول، 20 متر طول بال ها و 4.4 متر ارتفاع دارد. محفظه زیرین از چیدمان 3 چرخ جمع شونده تشکیل شده که عملیات های United 40 را به باند های آماده محدود می کند. وزن خالی این پهپاد 520 کیلوگرم و حداکثر وزن برخاست آن 1500 کیلوگرم است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در حال حاضر، انرژی United 40 توسط یک موتور دوقلو تامین می شود که موتور اصلی یک موتور مرسوم با قدرت 115 اسب بخار است. این موتور با یک سامانه 80 اسب بخاری جفت می شود. حداکثر سرعت United 40 بین 75 تا 200 کیلومتر بر ساعت (با توجه به مواد بازاریابی شرکت ADCOM) و ارتفاع پروازی اش 7000 متر پیش بینی می شود. در حالی که زمان ماموریت مداوم آن به 120 ساعت می رسد.

United 40 با نام Yabhon Smart Eye 2 نیز شناخته می شود.

 

 

   

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2013

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- کشورهای مصرف کننده: الجزایر، روسیه، امارات متحده عربی

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، اطلاعاتی- نظارتی- شناسایی (ISR)، پیشاهنگی، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 11.13 متر

- طول بالها: 2.9 متر

- ارتفاع: 4.38 متر

- وزن: 520 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 1500 کیلوگرم (980 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: یک موتور 115 اسب بخاری به همراه یک موتور الکتریکی 80 اسب بخاری

- حداکثر سرعت: 220 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 7000 متر

- برد: نامشخص

- تسلیحات: تجهیزات ارزیابی نبرد/خسارت، جمع‌آوری اطلاعات، شناسایی، رله نطارتی و ارتباط، محموله های تا 1000 کیلوگرم

- نسخه ها: United 40 یا Yabhon Smart Eye 2 (سری پایه)، Algeria 54 (ساخته شده در الجزایر، شروع به خدمت در 2019)، Yabhon NSR

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

Aeronautics Defense Dominator XP

سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) (2012)

 

 

Aeronautics Dominator XP یک پهپاد با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) اسرائیلی استراتژیک است. این پهپاد برای برآورده ساختن نیاز جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) طراحی شده می تواند طیف وسیعی از محموله ها را برای انجام ماموریت های مختلف حمل کند. برد بالای آن پوشش خوبی برای میدان نبرد دارد و قابلیت هایش شامل جاسوسی الکترونیک، جاسوسی ارتباطی و جستجو و نجات برای بازار های نظامی و غیر نظامی (امنیتی) می شود.

 

         

 

 

Dominator XP براساس ساختار هواپیمای مسافربری تجاری Diamond DA-42 Twin-Star ساخته و تمام امکانات آن مثل افزایش 3 برابری سامانه های اویونیک حیاتی و سنجش یخ زدایی را حفظ کرده است.

این پهپاد مانند هواپیماهای معمولی از یک بدنه و صفحات متصل به آن ساخته شده است. کابین خلبان پوشانده شده و یک دوربین/حسگر در بخش دماغه قرار گرفته است. بال های اصلی نزدیک بخش میانی و با خطوط مستقیم نصب شده اند و بالچه های نوک آن رو به بالا هستند تا کنترل بهتر و مصرف سوخت کمتری داشته باشد. بخش دم به سبک Multhopp T-style یک صفحه افقی با انتهای رو به پایین دارد. 2 موتور معمول نیروی این پهپاد را تامین می کنند که هر موتور توسط لبه جلویی بال ها پوشانده شده است. هر موتور یک ملخ 3 پره را می گرداند. چرخ های 3 گانه امکان حرکت این پهپاد روی زمین را فراهم می کنند.

 

 

Dominator پهپادی چندکاربره است و ظرفیت حمل انواع محموله 373 کیلوگرمی آن، انعطاف تاکتیکی و استراتژیک آن را نشان می دهد. انتخاب های محموله شامل حسگر های الکترو-اپتیکال، حسگر های مادون قرمز، حسگر های فراطیفی، نشانه گذار لیزری، رادار جستجو و رهگیری روی دریا، رله ارتباطی و موارد مشابه می شود. رادار دریایی آن برای جستجو و رهگیری اهداف جنگ ضد زیردریایی/ضد کشتی مورد استفاده قرار می گیرد.

لینک داده آن با کمک ماهواره شامل محدوده دید و فراتر از آن است. فرود و برخاست و برنامه ریزی مسیر هوایی به صورت خودکار امکان‌پذیر است. ناوبری توسط پیدمان  GPS/INS هدایت می شود. شبیه‌ساز پرواز و عملیات هم برای این پهپاد ساخته شده است. از یک ایستگاه کنترل زمینی برای کنترل لحظه پهپاد و محافظت از آن در صورت ایجاد مشکل در بخش خودکار استفاده می شود.

 

         

 

Dominator XP حداکثر وزن برخاست حدود 1900 کیلوگرم ، حداکثر سرعت 277 کیلومتر برساعت و مداومت پروازی آن تا 20 ساعت است. برد لینک داده تا 300 کیلومتر می رسد اما ماهواره های SATCOM دسرسی نامحدود را فراهم می کنند. از لحاظ ساختاری، این پهپاد 8.6 متر طول، 13.5 متر طول بال و 2.5 متر ارتفاع دارد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2012

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- کشورهای مصرف کننده: اسرائیل

- نقش: پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، هشدار زودهنگام هوایی (مجهز برای ارائه کنترل و فرماندهی در بالای میدان نبرد برای عناصر هوایی دوست)، جنگ ضد زیردریایی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر زیرسطحی دشمن تسلیحات مخصوص)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جنگ الکترونیک (دفع فعال طیف الکترومغناطیس دشمن محافظت از نیروهای دوست در برابر این طیف)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 8.6 متر

- طول بالها: 13.5 متر

- ارتفاع: 2.5 متر

- وزن: 1250 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 1910 کیلوگرم (660 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: دو موتور توربوشارژ Austro با توانایی تولید 168 اسب بخار قدرت و چرخاندن ملخ های 3 پره

- حداکثر سرعت: 277 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 5500 متر

- برد: 5500 کیلومتر

- سرعت افزایش ارتفاع: 390 متر در دقیقه

- تسلیحات: ندارد

- نسخه ها: Dominator II (سال 2009؛ 28 ساعت مداومت پروازی با ظرفیت حمل 407 کیلوگرم محموله، سرعت 352 کیلومتر بر ساعت، 9144 متر ارتفاع عملیاتی)، Dominator XP (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

Aeronautics Defense Orbiter (series)

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندمنظوره (2010)

 

اربیتر 3

 

شرکت Aeronautics Systems خط تولید انواعی از پهپاد را برای نقش های نظامی، امنیتی و زمان صلح دراختیار دارد. گسترده‌ترین محصول این شرکت، Orbiter است که با استقبال گسترده در سراسر جهان مواجه شده و در لیست مصرف کنندگان آن از آذربایجان و فنلاند تا انگلیس و ایالات متحده به چشم می خورند.

 

 Orbiter 2

 

 

اربیتر 2 یک مینی پهپاد کوچک و قابل حمل است که برای صنایع مختلفی از جمله نظارت بر مرزها، پشتیبانی از کاروان، عملیات نیرو های ویژه و پیدا کردن مکان توپخانه به بازار عرضه شده است. با توجه به توانایی عملیات بر روی خشکی و دریا، اربیتر می تواند وظیفه گشت عمومی، اجرای قوانین سرزمینی، بررسی هدف، تعیین هدف، دفاع از کشتی های محلی و نظارت عمومی را بر عهده بگیرد.

 

   

 

طول بال های این پهپاد، 3 متر و حداکثر وزن برخاست آن 10.3 کیلوگرم است و از محموله های عملیاتی تا 1.5 کیلوگرم پشتیبانی می کند. انواع محموله ها شامل دوربین الکترواپتیکال با پایدار کننده برای ماموریت های روزانه، FLIR (Forward-Looking InfraRed، سامانه آشکارساز مادون قرمز) برای پرواز های شبانه/در نور کم و توانایی دریافت HD برای نقشه برداری و مدل سازی از زمین می باشد.

 

   

 

پرواز پهپاد توسط یک درایو الکتریکی در پشت بدنه باریک آن انجام می شود که یک ملخ 2 پره را می گرداند. حداکثر سرعت اربیتر 2 حدود به 130 کیلومتر بر ساعت و برد آن (توسط لینک داده در محدوده دید) تا 100 کیلومتر می رسد. شناسایی خودکار مسیر پرواز و مداومت 4 ساعته از دیگر ویژگی های اربیتر 2 است. در طراحی این پهپاد فقط بال های اصلی (سطوح دمی ندارد) با لبه های رو به بالا وجود دارند.

این پلتفرم دارای محموله بار دوگانه برای پوشش عملیات در نور شب و روز است، در کم‌تر از 7 دقیقه آماده می شود و دارای مکانیزم برخاست و بازیابی خودکار به ترتیب از طریق منجنیق پنوماتیک و چتر نجات است.

 

Orbiter 3

 

 

اربیتر 3 یک پهپاد کوچک تاکتیکی (STUAV) سبک وزن است. سامانه های اپتیکی در دماغه (در موقعیت چانه) قرار دارند و مثل اربیتر 2، دارای یک موتور با ملخ 2 پره در انتهای بدنه باریک خود است. بال ها به خوبی با بدنه ادغام شده اند اما در این سری، نوک بال ها  به سمت پایین خم شده و صفحاتی در قسمت دماغه اضافه شده اند. مانند سری های دیگر، اربیتر 3 می تواند در روز و شب و خشکی و دریا مورد استفاده قرار بگیرد.مجموعه اپتیکی کاملا پایدار شده و شامل حسگر های روز، شب، FLIR و لیزر می شود. توانایی بزرگنمایی آن به خوبی جزئیات اهداف را نشان می دهد. از این پهپاد می توان برای انجام نقش جاسوسی سیگنال (SIGINT) در میدان نبرد استفاده کرد.

 

   

 

   

 

از نظر ساختار، طول بال های آن به 4 متر می رسد و وزن محموله آن 5.5 کیلوگرم با حداکثر وزن برخاست 40 کیلوگرم است. حداکثر سرعت آن 130 کیلومتر بر ساعت و بردش با استفاده از لینک داده تا 150 کیلومتر است. برخاست این پهپاد از طریث منجنیق و بازیابی آن به وسیله توری صورت می گیرد.

 

Orbiter 4

 

 

اربیتر 4 برای بازار های مناطق انحصاری اقتصادی، جهت یابی هدف و پیدا کردن مکان توپخانه طراحی شده و بسیاری از توانایی های اربیتر 3 را حفظ کرده است. اربیتر 4 همانند سری سوم دارای بال های متمایل به عقب با انتهای رو به پایین و صفحاتی در دماغه است. اویونیک پیشرفته‌تر، پشتیبانی از کنترل زمینی و ارتباطات برای کاربرد های تاکتیکی گسترده‌تر در این پهپاد ادغام شده اند. طول بال ها 5.4 متر، حداکثر وزن برخاست 50 کیلوگرم و وزن محموله به 12 کیلوگرم رسیده است. برد سامانه لینک داده 150 کیلومتر، سقف ارتفاع پروازی آن 5500 متر، و مداومت پروازی آن حدود 24 ساعت است.

 

  

 

   

 

برد و قابلیت حمل بار بیشتر، به معنای افزایش انعطاف پذیری برای ایفای نقش در میدان نبرد است. برای عملیاتی کردن این پهپاد نیاز به تیمی 3 نفره است.

 

Orbiter 1K

 

 

اربیتر 1K به عنوان پهپادی چند کاربره و پلتفرم مهمات مصرفی با مدت پرواز بالا توسعه داده شد. شکل بدنه و بال ها مشابه سری های قبل است (البته انتهای بال ها رو به بالاست). این پهپاد می تواند به عنوان مهمات هدفمند دقیق مورد استفاده قرار گیرد. اربیتر 1K با جستجوگر ویدئویی، مجموعه ارتباطی دیجیتال و انواع محموله های دوربین/مواد منفجره عرضه می شود.

اربیتر 1K بر پایه ی اربیتر 2 ساخته شده است.

 

  

 

ارتش آذربایجان از اربیتر استفاده می کند و برای پشتیبانی، تاسیسات تولید بومی آن را نیز احداث کرده است. ارتش های فنلاند، ایرلند، پرو، لهستان، صربستان، آفریقای جنوبی، اسپانیا، سپاه دریایی اسرائیل، پلیس فدرال مکزیک و نیروی هوایی سلطنتی تایلند از مشتریان این پهپاد هستند. این سری، توسط انگلیس و ایالات متحده مورد ارزیابی قرار گرفته که ایالات متحده 3 فروند آن را سفارش داده است.

در ژانویه 2019، دولت اسرائیل از تمایل Rafael Advanced Defense Systems برای خریداری شرکت اسرائیلی Aeronautics Defense ابراز نگرانی کرد.

در اکتبر 2020، آذربایجان از ناوگان پهپاد های نظارتی اربیتر خود علیه ارمنستان استفاده کرد. این پهپاد ها، که تاکنون 10 فروند از آن ها ساخته شده، در آذربایجان تولید می شوند.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2010

- تعداد فروند ساخته شده: 300

- کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، ایرلند، فنلاند، اسرائیل، مکزیک، پرو، لهستان، صربستان، آفریقای جنوبی، اسپانیا، تایلند، ایالات متحده، انگلیس

- نقش: حمله زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول بالها: 3 متر (اربیتر 2)، 4.4 متر (اربیتر 3)، 5.4 متر (اربیتر 4)، 2.9 متر (اربیتر 1K)

- وزن: 8.8 کیلوگرم (اربیتر 2)، 24.5 کیلوگرم (اربیتر 3)، 38 کیلوگرم (اربیتر 4)

- حداکثر وزن برخاست: 10.3 کیلوگرم (اربیتر 2)، 30 کیلوگرم (اربیتر 3)، 50 کیلوگرم (اربیتر 4)، 13 کیلوگرم (اربیتر 1K)

- قوای محرکه: یک موتور الکتریکی با ملخ 2 پره در انتهای بدنه

- حداکثر سرعت: 130 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 5486 متر (اربیتر 4)، 2438 متر (اربیتر 1K)

- برد: 100 کیلومتر (اربیتر 2)، 150 کیلومتر (اربیتر 3)، 150 کیلومتر (اربیتر 4)، 100 کیلومتر (اربیتر 1K)

- تسلیحات: ندارد

- نسخه ها: Orbiter (نسخه اولیه)، Orbiter 2 (مینی پهپاد)، Orbiter 3 (پهپاد کوچک تاکتیکی)، Orbiter 4 (مخصوص ماموریت های مخصوص)، Orbiter 1K یا Kingfisher (نسخه سال 2015، با 2 کیلوگرم مواد منفجره)

 

منبع

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

AeroVironment Quantix Recon

پهپاد نقشه برداری هوایی / شناسایی (2020)

 

 

ارزش عملیاتی پهپاد ها در میدان نبرد در 2 دهه گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است. ارتش ها و صنایع محلی برای کاهش خطر مربوط به خلبان ها در شناسایی محیط های پرخطر از پهپاد ها استفاده می کنند. از این رو، AeroVironment- یکی از بازیگران اصلی صنعت پهپاد در زمینه نظامی و غیر نظامی- سامانه نقشه برداری هوایی Quantix خود را به فرم نظامی کوادکوپتر Quantix Recon تبدیل کرده است.

مانند سایر کوادکوپتر ها، این پهپاد قابلیت برخاست و فرود عمودی دارد؛ به همین دلیل، به باند آماده، فضای باز یا تور های دست و پا گیر برای بازیافت نیاز ندارد. Quantix Recon به طور خاص برای راحتی استفاده، طراحی شده است، فقط نیاز به آموزش کوتاهی در زمینه عملکرد های اصلی سامانه دارد و در 5 دقیقه آماده می شود.

 

 

 

در حوزه نظامی، این پهپاد برای بازار نقشه برداری هوایی سریع و با کیفیت، شناسایی و جمع‌آوری داده عرضه شده است. برای این منظور، پردازنده های سریع و قابلیت تصویربرداری با کیفیت (که هنگام بازگشت پهپاد به سرعت دانلود می شود) در این پهپاد گمجانده شده است. 2 دوربین 18 مگاپیکسلی رنگی چند طیفی در بخش جلوی بدنه، وضوح 4864x3648 را ارئه می دهند. سامانه ارتباطات بی سیم 900 مگاهرتزی آن کاملا رمزگذاری شده است. این پهپاد می تواند براساس ناحیه مشخص شده ، ایستگاه یا رویکردهای خطی مسیریابی کند. با توجه به اقدامات انجام شده برای عملکرد بی صدا، تشخیص شنیداری پهپاد بسیار سخت خواهد بود.

حرکات برخاست، پرواز و فرود کاملا خودکار انجام می شوند و اپراتور از طریق یک تبلت لمسی آن را کنترل می کند.

 

 

 

 

حداکثر زمان پرواز پهپاد با باتری های داخلی 45 دقیقه و برد آن 20 کیلومتر است. 4 موتور الکتریکی وظیفه حرکت پهپاد در آسمان، فرود و برخاست را بر عهده دارند. حداکثر ارتفاع پروازی عملیاتی آن 2300 متر هنگام وزش بادهایی با سرعت 1.5 کیلومتر بر ساعت است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2020

- تعداد فروند ساخته شده: 10

- کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده (احتمالا)

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- عرض: 98 سانتی‌متر

- ارتفاع: 2.5 متر

- وزن: 2 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 2 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: 4 موتور الکتریکی

- حداکثر سرعت: 72 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 2300 متر

- برد: 20 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. سامانه های نقشه برداری و شناسایی، 2 دوربین 18 مگاپیگسلی

- نسخه ها: Quantix Recon (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

AeroVironment RQ-12A Wasp III

سامانه هواپیمای بدون سرنشین کوچک (SUAS) (2007)

 

 

شرایط میدان های نبرد فعلی، بازار بزرگ و رو به رشد هواپیماهای بدون سرنشین را به جلو حرکت می دهد. AeroVironment یکی از رهبران حوزه طراحی، توسعه و تولید سامانه های هوایی بی سرنشین (UAS) است که مدل Wasp III را در 2007 به مجموعه خود اضافه کرد. این UAS مینیاتوری برای رفع نیاز بخش عملیات های ویژه نیروی هوایی ایالات متحده توسعه داده شد. هدف این پروژه تامین عملیاتی یک منطقه توسط یک پهپاد سبک، قابل حمل و کنترل از راه دور برای گشت زنی هوایی و تعیین هدف است. Wasp III یک موفقیت محسوب می شد و به جز نیروی هوایی ایالات متحده، در ارتش استرالیا، نیروی دریایی فرانسه، ارتش و نیروی هوایی و دریایی سوئد و نیروی هوایی اسپانیا به خدمت گرفته شد.

Wasp III حدود 40 سانتی‌متر طول دارد و طول بال هایش 70 سانتی‌متر است. وزن آن کم‌تر از 45 گرم بدون محموله عملیاتی (دوربین های پایدار شده با وضوح بالا و ویدئو های به لحظه در روز و شب) است. امکان چرخش کامل و بزرگنمایی در هر واحد گنجانده شده است. ماژول دوربین روی بخش شکمی هواپیما نصب شده است. توان این پهپاد توسط یک موتور الکتریکی با باتری های قابل شارژ مجدد تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه به حرکت در می آورد. حداکثر برد آن 5 کیلومتر و سرعت آن 65 کیلومتر بر ساعت است.

 

 

از نظر ساختاری، Wasp III دارای بال های پهن، بخش دماغه باریک و واحد دم تکی است. Wasp III برای حمل و نقل به اجزای اصلی تقسیم و به راحتی در یک کیف مسافرتی حمل می شود. راه‌اندازی و پایین کشیدن آن به سرعت قابل انجام است. علاوه بر کنترل دستی (توسط یک کنترلر ساده)، این پهپاد می تواند با کمک ناوبری GPS به صورت خودکار عملیات خود را انجام دهد.

Wasp AE نسخه بهبود یافته Wasp III است که در اواسط 2012 معرفی شد. به همراه افزایش برد عملیاتی و توانایی دید مادون قرمز، این مدل توانایی دوزیست بودن دارد که به آن اجازه فرود بر روی سطح آب را می دهد. به دلیل این قابلیت، نیروهای دریایی کشور های مختلف به این مدل علاقه نشان داده اند.

 

   

 

نیروی هوایی و سپاه تفنگداران ایالات متحده، خانواده Wasp III را برای ایفای نقش های میدان نبرد انتخاب کرده اند. بخش دارایی ارتش ایالات متحده، نام RQ-12A را برای Wasp III انتخاب کرد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2007

- تعداد فروند ساخته شده: 550

- کشورهای مصرف کننده: استرالیا، فرانسه، اسپانیا، سوئد، ایالات متحده

- نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 38 سانتی‌متر

- طول بال ها: 72 سانتی‌متر

- قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با باتری های یونی قابل شارژ مجدد که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه می گرداند

- حداکثر سرعت: 65 کیلومتر بر ساعت

- برد: 5 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. محموله عملیاتی شامل تجهیزات دوربین با وضوح بالا روز و شب

- نسخه ها: RQ-12A Wasp III (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

AeroVironment RQ-14 Dragon Eye

پهپاد شناسایی تاکتیکی (UAV) (2002)

 

 

درگیری نظامی آمریکا در عراق و افغانستان طی دهه اول قرن حاضر باعث رونق صنعت پهپاد و معرفی بسیاری از سامانه های بدون سرنشین و هدایت از راه دور شد. "AeroVironment RQ-14 "Dragon Eye یکی از این محصولات است؛ پهپاد شناسایی جمع و جور و تاکتیکی اولین بار در ماه جون سال 2001 پرواز کرد. این پهپاد سال بعد رونمایی شد و به خدمت سپاه تفنگداران ایالات متحده درآمد و در عین حال توسعه آن توسط آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی و آزمایشگاه جنگ سپاه تفنگداران دریایی در حال انجام بود. قرارداد ساخت حدود 1000 فروند از آن امضا شد.

 

 

از نظر ظاهری، Dragon Eye به فرم هواپیماهای معمولی با بدنه مرکزی شامل تجهیزات مربوط به ماموریت ها، بال یکپارچه و باله دمی عمودی است. این هواپیما باله دمی افقی و چرخ ندارد؛ در حالی که طراحی بال اصلی به صورت مستقیم است. پیشرانه این پهپاد شامل 2 موتور الکتریکی با ملخ 2 پره است که در لبه جلویی بال ها دو 2 طرف بدنه نصب شده اند. طول بال های آن 1.7 متر و طول آن 1.3 متر است که باعث می شود به راحتی توسط پیاده‌نظام حمل شود. وزن کلی آن 2.7 کیلوگرم است.

 

 

سامانه Dragon Eye دست پرتاب است و نیاز به چرخ های پیچیده و باند یا منجنیق بندارد. حرکت رو به جلو با بند های منعطف بانجی مانند تقویت می شود که به سرعت اولیه آن می افزاید. این پهپاد با استفاده از یک سامانه ناوبری مبتنی بر نقطه مسیر برنامه ریزی شده توسط اپراتور از طریق سامانه موقعیت یابی جهانی (GPS) و ناوبری اینرسی (INS) حرکت می کند. مداومت پرواز آن تقریبا 1 ساعت است. Dragon Eye به یک سامانه کنترل زمینی (GCS)  شامل یک لپ تاپ سنگین متصل است که تصاویر ویدئویی رنگی و مادون قرمز با وضوح بالا را لحظه ای به اپراتور زمینی ارائه می دهد. برد ارتباطی حدود 10 کیلومتر، برد عملیاتی حدود 5 کیلومتر، سقف پروازی 152 متر و سرعت آن 64 کیلومتر بر ساعت است. طریقه بازیابی آن به آسانی با فرود بر روی یک سطح نسبتا صاف  صورت می گیرد؛ بدنه به نحوی طراحی شده که از هم جدا شده و سپس در زمانی کوتاه سرهم شود. اگر بدنه آسیب جدی ببیند، اجزای اصلی می توانند با قطعه ای دیگر از کیت Dragon Eye جایگزین شود.

 

 

پهپاد Dragon Eye در حال خدمت در سپاه تفنگداران ایالات متحده است. قابل حمل بودن و راحتی استفاده به علاوه عملکرد قابل اعتماد آن، Dragon Eye را به یک پهپاد عالی برای زرادخانه فناوری های پیشرفته رزمندگان دریایی تبدیل کرده است. به علاوه، قابلیت عملیات بی صدای آن معمولا باعث می شود که دشمن از موقعیت این پهپاد ناآگاه باشد؛ جایگزینی مناسب برای پهپاد های بزرگتر و گران‌قیمت تر فعلی.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2002

- تعداد فروند ساخته شده: 1000

- کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده

- نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 90 سانتی‌متر

- طول بال ها: 1.1 متر

- وزن: 3 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 3 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: 2 موتور الکتریکی با ملخ های 2 پره که توسط 1 باتری یک بار مصرف نیرودهی می شوند.

- حداکثر سرعت: 35 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 152 متر

- برد: 5 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین برای کار های شناسایی کلی (دوربین های الکترواپتیکال جلو و پهلو نگر دوگانه، دوربین پهلو نگر دید در نور کم، دوربین مادون قرمز پهلو نگر)

- نسخه ها: "RQ-14 "Dragon Eye (سری پایه)

 

 

منبع

 

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

AeroVironment RQ-20 Puma

سامانه هوایی بدون سرنشین کوچک (SUAS) (2008)

 

 

AeroVironment RQ-20 یکی از انواع مختلف پهپاد های جمع‌آوری اطلاعات در حال خدمت ارتش ایالات متحده است. اولین پرواز آن در سال 2007 انجام شد و سپس از طریق برنامه "نسخه مخصوص تمام شرایط" (AECV) به خدمت فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده (SOCOM) در آمد. Puma از 2013 به خدمت در سطح عملیاتی در خط مقدم ادامه می دهد و در کنار عناصر مختلف ایالات متحده از جمله نیروهای ویژه به میدان می رود. از آن موقع از Puma در شاخه های مختلف ارتش، نیروی هوایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده استفاده می شود. AeroVironment، واقع در کالیفرنیا، بیش از 1000 فروند از این محصول را تولید کرده است. به Puma نام RQ-20A داده شده است.

 

    

 

برخلاف پهپاد هایی مثل پریدیتور و ریپر که به شدت تبلیغ شده اند، Puma اندازه ای کوچک دارد تا به راحتی قابل جا به جایی باشد. اصلی ترین ماموریت آن شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات به منظور پاسخ برنامه ریزی شده و استفاده از سامانه های هوایی موجود برای دستیابی به هدف است. کل دامنه ماموریتی آن به نام ISRT (جاسوسی، نظارت، شناسایی و هدف گذاری) شناخته می شود. محموله آن ماژولار و بنا به خواسته مشتری قابل تغییر است. طراحی Puma کاملا ضد آب است و از تمام سامانه های حیاتی مثل محفظه باتری حفاظت می کند تا این پهپاد در هنگام باران نیز کارایی خود را حفظ کند. تجهیزات استاندارد شامل دوربین الکترواپتیکی و مادون قرمز با پایدارساز الکترونیکی به همراه نورافکن مادون قرمز است؛ محموله بر روی یک گیمبال نصب شده تا حرکتی 360 درجه داشته باشد. قدرت این پهپاد از 1 موتور معمولی تامین می شود که ملخی 2 پره را در قسمت جلوی بدنه به گردش در می آورد.  با کمک سطح نویز نسبتا پایین آن، توسط اهداف زمینی شناسایی نخواهد شد. بال ها شامل بال اصلی در بالای بدنه و خم شده به بالا و یک واحد تکی باله دمی می شوند. کوچکی Puma به آن اجازه می دهد تا توسط یک اپراتور مدیریت شود و اپراتور دوم ایستگاه کنترل زمینی (GCS) را مدیریت می کند. همچنین، برخلاف سامانه های پهپادی بزرگتر، Puma دست پرتاب است  و بازیابی آن به آسانی با فرود deep-stall انجام می گیرد.  این پهپاد، با ویژگی ضد آب بودن، می تواند بر روی آب هم فرود بیاید و سپس بازیابی شود. سامانه Puma از 3 فروند پهپاد و یک ایستگاه کنترل زمینی تشکیل شده و نیاز به تجهیزات اضافه تر ندارد.

 

    

 

Puma 1.4 متر طول دارد و طول بال های آن 2.8 متر است. حداکثر وزن برخاست آن 6 کیلوگرم ذکر شده است. این پهپاد با سامانه پیشران داخلی خود، به سرعت 83 کیلومتر بر ساعت می رسد و 15 کیلومتر برد دارد. مداومت پروازی آن 2 ساعت است. اگرچه که این مشخصات نسبت به برادران بزرگترش، پیش پا افتاده به نظر می رسند، اما Puma جایگزینی مقرون بصرفه برای نسخه های پریدیتور و ریپر است. Puma، همچنین بخشی از برنامه ترکیب ثابت پهپاد های شرکت AeroVironment شامل Raven و Wasp است که همه این پهپاد ها توسط یک سامانه GCS مشترک کنترل می شوند.

علاوه بر ارتش ایالات متحده، سوئد و دانمارک نیز RQ-20A را در سال 2012 خریداری کردند.

 

     

 

در سال 2018، شرکت AeroVironment برای پاسخگویی به نیاز رو به افزایش بازار، خط تولید سامانه هوایی بدون سرنشین کوچک Puma 3 را راه‌اندازی کرد. از امکانات این نسخه می توان به بدنه اصلاح شده، مجموعه حسگر های الکترواپتیکال به روز و لینک داده حفاظت شده اشاره کرد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2008

- تعداد فروند ساخته شده: 1000

- کشورهای مصرف کننده: دانمارک، سوئد، ایالات متحده

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 1.4 متر

- طول بال ها: 2.8 متر

- وزن: 6 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 6 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی که ملخ های 2 پره را می چرخاند. آرایش puller

- حداکثر سرعت: 83 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 152 متر

- برد: 15 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد.

- نسخه ها: RQ-20 Puma (سری پایه)، RQ-20A (AE - "All Environment") (نام استفاده شده در ارتش آمریکا برای مدل لولیه)، "RQ-20 "Puma 3 (نسخه ارتقا یافته Puma، دارای حسگر های الکترواپتیکی Mantis i45، بدنه و لینک داده ارتقا یافته)

 

 

منبع

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

Airbus DS Tanan 300

سامانه بدون سرنشین برخاست و فرود عمودی (VTOL) (2019)

 

 

Tanan 300 ساخته شرکت دفاعی و فضایی ایرباس (حاصل ادغام Cassidian, Astrium و بخش نظامی ایرباس) است. این پهپاد که در طراحی ظاهری شبیه Skeldar شرکت ساب است، برای به کار گیری از شناور های سطحی در نقش نظارت دریایی ساخته شده است. جستجو و نجات دریایی، شناسایی کلی، دست یابی به هدف، جمع‌آوری اطلاعات کلی و پشتیبانی از عملیات های بشردوستانه،از دیگر اهداف ایرباس برای توسعه این پهپاد هستند. ایرباس برای Tanan 300 انواعی از حسگر ها از تصویربرداری شبانه و هوش الکترونیکی تا رادار دریایی و تجهیزات الکترواپتیکال/مادون قرمز HD را به درخواست خریدار ارائه می دهد.

 

 

Tanan 300 دارای طول بال 5 متر، طول 4.3 متر و ارتفاع تا روتور اصلی 1.2 متر است. پیکربندی آن، همانند بالگرد های سرنشین دار معمولی، دارای یک روتور اصلی چند پره در بالای بدنه است که سامانه اویونیک، سوخت و موتور را در خود جای داده است. یک محور که در میله دمی پنهان است، روتور دمی چند پره در سمت راست را می چرخاند. بخش پایین بدنه از نوع تیغه ای است که عملیات در میدان نبرد را آسان تر و هزینه تولید هر واحد را کمتر می کند. بخش اپتیک به صورت برجسته در قسمت شکمی قرار دارد که دید خوبی نسبت به اطراف و افق دارد. برد عملیاتی Tanan 300 تا 180 کیلومتر است و می تواند محموله ای به وزن 50 کیلوگرم را در بازه ای 8 ساعته حمل کند (حداکثر وزن برخاست 300 کیلوگرم). حداکثر سرعت آن به 150 کیلومتر می رسد و حداکثر ارتفاع پروازی آن تا 4000 متر ثبت شده است. سرعت کروز آن 100 کیلومتر بر ساعت تخمین زده می شود. انتظار می رود عملیات های Tanan 300 در ارتفاع 3000 متر یا پایین‌تر انجام شوند.

Tanan 300 هنوز در مرحله توسعه تحت برند Cassidian است.

 

    

 

 

مشخصات

-  سال ورود به خدمت: 2019

-  تعداد فروند ساخته شده: 2

- کشورهای مصرف کننده: ندارد

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)،توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 4.3 متر

- طول بال ها: 5 متر

- ارتفاع: 1.2 متر

- وزن: 300 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 350 کیلوگرم (50 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: 1 موتور نامشخص گرداننده یک روتور 2 پره اصلی و یک روتور 2 پره دمی

- حداکثر سرعت: 150 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4000 متر

- برد: 200 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. محموله فقط شامل حسگر و رادار. حمل محموله های مخصوص هر عملیات با قابلیت mix-and-match.

- نسخه ها: Tanan 300 (سری پایه)، Tanan 300 Block 1 (نسخه اولیه بر پایه CybAero APID 60)، Tanan 300 Block 2 (نسخه بهبود یافته با ابعاد بزرگتر)

 

 

منبع

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

Airbus Helicopters VSR700

بالگرد دریایی شناسایی بی سرنشین (2022)

 

 

سامانه های برخاست و فرود عمودی بی سرنشین نیروی دریایی، زیرگروهی در حال رشد از بی سرنشین ها هستند. کشتی های جنگی امروزی تقریبا همیشه به نوعی از عناصر هواپایه برای شناسایی منطقه فرا افق نیاز دارند که معمولا از بالون های قابل بازیابی و هواپیما های دریایی استفاده می کنند (نه به طور موثر). شناور های مدرن نیاز به راه حلی مدرن دارند، به همین دلیل چندین شرکت توسعه دهنده پهپاد، در حال ساخت پهپاد های شبه بالگرد دریایی برای نیاز های فعلی (پلتفرم شناسایی، سامانه های هوایی تدارکاتی) هستند.

 

 

ایرباس از پلتفرم Guimbal Cabri G2 فرانسوی بهره گرفته. این بالگرد سبک 2 نفره با یک موتور، در سال 2008 رونمایی شد. VSR700 نسخه بی سرنشین و بازنگری شده آن است که تمام خصوصیات عالی یک بالگرد G2 سبک و ساده را حفظ کرده است. VSR700 برای تامین نیاز نیروی دریایی فرانسه به یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین قابل حمل و قابل بازیابی توسط کشتی ساخته شد. این پهپاد، به عنوان یک روتورکرفت کوچک، به طور طبیعی جای کمی را روی عرشه کشتی ها (چه پلتفرم های بزرگ دوزیست کلاس میسترال یا ناوچه های سنتی نیروی دریایی فرانسه که در حال حاضر در خدمت هستند) اشغال می کند.

 

    

 

در ظاهر، شکل و عملکرد این بالگرد با نسخه سرنشین دار یکسان است. با این حال، بخش کابین خلبان پوشانده شده و اکنون سامانه های عملیاتی مرتبط، در آن قرار می گیرند. مجموعه اپتیک در بخش چانه ای قرار گرفته و باقی حسگر ها در قسمت شکم بدنه جای دارند. همچنین، درون بدنه یک موتور قرار دارد که ملخ اصلی 3 پره را در بالای خود می گرداند. یک محور، داخل میله نازک دمی، ملخ Fenestron بخش عقب را به چرخش در می آورد. تثبیت کننده های افقی به انتهای میله دمی چسبیده است. بخش پایینی آن از یک پایه دوقلو 4 نقطه ای تشکیل شده که ساخت و نگه داری آن را آسان می کند.

 

   

 

     

 

در ژانویه 2018، اعلام شد که نمونه اولیه VSR700 در همین سال اولین پرواز خود را انجام خواهد داد.

در نوامبر 2019، VSR700 اولین پرواز خود را با موفقیت به اتمام رساند.

در جولای 2020، ایرباس اولین پرواز بدون اتصال به سیم VSR700 را انجام داد.

در آپریل 2021، پس اتمام موفقیت آمیز فاز پرواز با سرعت کم، VSR700 برای انجام آزمایش های دریایی در سال 2022 آماده می شود.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2022

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- کشورهای مصرف کننده: فرانسه (احتمالا)

- نقش: نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)،توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 6.3 متر

- طول بال ها: 7.2 متر

- ارتفاع: 2.75 متر

- وزن: 400 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 700 کیلوگرم (300 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: 1 موتورپیستونی CD-155 سوخت جت/بنزینی با توان 155 اسب بخار که ملخ 3 پره اصلی و روتور Fenestron دمی را می چرخاند.

- حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4000 متر

- برد: 700 کیلومتر

- سرعت افزایش ارتفاع: 366 متر بر دقیقه

- تسلیحات: ندارد. بسته ماموریتی شامل دوربین الکترو-اپتیک، رادار جستجوی سطحی، انواع حسگر ها

- نسخه ها: VSR700 (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,593]

به نام خدا

Airbus-Dassault-Leonardo EuroMALE

سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) (2027)

 

 

EuroMALE جدید ترین ابتکار مشترک اروپایی برای ارائه انواع خدمات مسلحانه توسط یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین است که طراحی، توسعه و ساخت آن داخلی است. این پروژه توسط بازیگران بزرگ عرصه دفاعی، ایرباس و داسو از فرانسه و لئوناردو از ایتالیا (با مشارکت آلمان و اسپانیا) پشتیبانی می شود. تا این زمان، قدرت دفاعی سرزمین اصلی اروپا برپایه پهپاد هایی با منشا خارجی (عموما ایالات متحده و اسرائیل و به ترتیب پهپاد های پریدیتور و هرون) استوار است.

 

    

 

در بیست و ششم آپریل سال 2018، ماکت EuroMALE در ابعاد واقعی برای بازدیدکنندگان نمایشگاه ILA برلین به نمایش گذاشته شد. نمونه نمایش داده شده (که طراحی نهایی نبود) مانند بسیاری از پهپاد ها دراری قسمت قدامی برجسته بود که سامانه های اویونیک در آن قرار داشت. بدنه اصلی بلند و باریک با کناره های تقریبا صاف است. واحد عقب با یک باله عمودی و صفحات افقی بالای آن (به شکل T یا آرایش دم Multhopp) خاتمه می یابد. بال های اصلی باریک اند و در حدود میانه و پایین اطراف بدنه قرار دارند. موتور توربوپراب بین بال های اصلی و دم در خارج از بدنه نصب شده اند که ملخ های با آرایش pusher را می گردانند. به احتمال زیاد این طراحی برای مطابقت با قوانین هوایی غیر نظامی اروپا انتخاب شده است. هر موتور 1 ملخ 6 پره را می چرخاند. چرخ های 3 گانه (یک چرخ جلویی و دو چرخ اصلی) کاملا به داخل بدنه جمع می شوند.

به جز ظاهر کلی، چیز زیادی از مشخصات فنی EuroMALE منتشر نشده است. به دلیل استفاده احتمالی از سامانه های ملخی معمول، زمان پرواز بالا و حداکثر سرعت متوسطی برای آن پیش بینی می شود. این پهپاد احتمالا از عملیات های پروازی مشابه پهپاد جاسوسی، نظارت، شناسایی پریدیتور شرکت جنرال اتمیکس (بدون قابلیت حمله زمینی) پشتیبانی خواهد کرد.

 

    

 

در سپتامبر 2019، شرکت فرانسوی Safran مسئول تامین موتور های پهپاد EuroMALE جدید شد. این کنسرسیوم شامل شرکت های ZF Luftfahrttechnik و MT-Propeller می شود.

در نوامبر 2019، ایرباس پیش بینی کرد که تحویل EuroMALE به خریداران در سال 2027 آغاز شود.

در ژوئن 2020، مقامات آلمانی از طرح خود برای تسلیح نسخه آینده EuroMALE به موشک های هوا به سطح Brimstone و بمب های پرتابی هدایت دقیق Paveway خبر دادند.

 

مشخصات (پیش بینی)

- سال ورود به خدمت: 2027

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- کشورهای مصرف کننده: فرانسه (احتمالی)، آلمان (احتمالی)، ایتالیا (احتمالی)، اسپانیا (احتمالی)

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 16 متر

- طول بال ها: 26 متر

- ارتفاع: 6 متر

- وزن: 8700 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 11000 کیلوگرم (2300 کیلوگرم ظرفیت بار)

- قوای محرکه: 2 موتور توربوپراپ که ملخ های 6 پره را می چرخاند. آرایش pusher

- حداکثر سرعت: 500 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 13700 متر

- برد: 750 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی شامل انواع دوربین و حسگر ها برای ایفای نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی. احتمال پشتیبانی نسخه آینده از موشک های هوا به سطح و بمب های پرتابی هدایت دقیق/هدایت لیزری در 4 نقطه سخت زیر بال ها

- نسخه ها: EuroMALE (سری پایه)

 

 

منبع