تاپیک جامع هواگردهای بدون سرنشین تاپیک جامع هواگردهای بدون سرنشین (U.A.V/ Unmanned aerial vehicle)

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Kaiser-Fleetwings BQ-2

پهپاد بدون سرنشین هجومی انتحاری / نمونه اولیه بمب پرنده

 

BQ-1

منشا Fleetwings به 1926 بر می گردد و این شرکت سرانجام مجموعه کوچکی از طراحی های هواپیما شامل تمرین دهنده های Fleetwings 33 و "BT-12 "Sophomore را در دهه 1930 به وجود آورد. یکی از جالب ترین ابتکارات این شرکت BQ-1 بود که یک طراحی بمب پرنده مختص جلب نظر نیروی هوایی ایالات متحده (USASF) در طول جنگ جهانی دوم (1939- 1945) محسوب می شد. Henry J. Kaiser این شرکت را در سال 1943 خریداری کرد و نام آن را به Kaiser-Fleetwings تغییر داد.

 

    

XBQ-2

BQ-1 زمینه را برای BQ-2 پس از خود فراهم کرد، تلاشی ابتدایی برای ساخت یک هواپیمای بدون سرنشین (UAV) انتحاری. فقط یک kسخه از آن تکمیل شد و اولین پرواز آن در 1943 رقم خورد. این هواپیما با چرخ های سه‌گانه ثابت و پوشش دار (جدا شونده، jettisonable)، محفظه های موتور نصب شده در بال و واحد دم استاندارد با یک باله ظاهری مانند هواپیما های متعارف دارد. بخش کابین خلبان براق است و یک خلبان به صورت انتخابی در آن می نشیند. توسعه هواپیما در جولای سال 1942 آغاز شد و در آن زمان این نوع از هواپیما ها، پهپاد هجومی نام داشتند.

قدرت هواپیما از 2 موتور رادیال پیستونی هواخنک سری Lycoming R-680-13 تامین می شد که هرکدام یک ملخ 2 پره را می چرخاندند. مشخصات فنی  آن شامل حداکثر سرعت 362 کیلومتر در ساعت و برد 2760 کیلومتر می شد. به عنوان یک بمب بدون سرنشین، محموله آن، 900 کیلوگرم ماده انفجاری بود که سرجنگی را تشکیل می داد؛ کل هواپیما در حین ضربه به هدف به صورت انتحاری عمل می کرد.

 

 

سرانجام مشخص شد XBQ-2A برای خرید بسیار گران است و منجر به ساخت فقط یک نمونه اولیه پیش از لغو پروژه شد. این هواپیما چندین پرواز آزمایشی را نیز انجام داد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 1943

- وضعیت: لغو شده

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- سازنده: Kaiser-Fleetwings - ایالات متحده

- کشورهای استفاده کننده: ایالات متحده (لغو شده)

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول بال ها: 14.8 متر

- حداکثر وزن برخاست: 3500 کیلوگرم

– قوای محرکه: 2 موتور رادیال پیستونی هواخنک Lycoming R-680-13 با قدرت 280 اسب بخار

- حداکثر سرعت: 362 کیلومتر بر ساعت

- برد: 2760 کیلومتر

- تسلیحات: 900 کیلوگرم سرجنگی

- نسخه ها: BQ-2 (سری پایه)، XBQ-2A (اسم نمونه اولیه، 1 نسخه تکمیل شد)

 

 

منبع

 

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Kalashnikov Takhion (Tachyon)

پهپاد کوچک [2015]

 

 

Takhion (یا Tachyon به معنی سریع تر از نور) پهپاد کلاس مینی طبقه‌بندی شده است که توسط شرکت معروف کلاشنیکوف روسیه تولید می شود. ارتش مدرن روسیه از آن استفاده می کند و استفاده عملیاتی از آن در منطقه دونباس اکراین دیده شده است. Takhion برای پشتیبامی نزدیک زمینی در روز و شب و تمام شرایط جوی طراحی شده و توسط فید های داده در لحظه با ایستگاه کنترل زمینی (GCS) توانایی حساس "چشمی در آسمان" را فراهم می کند.

 

       

 

با توجه به ابعاد قابل حمل این پهپاد، انتقال آن به خط نبرد به آسانی صورت می گیرد و 10 دقیقه زمان برای آماده‌سازی آن کافی است. Takhion از طراحی بال پرنده به همراه یک پروانه 2 پره در دماغه و باله هایی در انتهای سر بال ها بهره می برد. برد عملیاتی آن به 40 کیلومتر از GCS (که در شرایط ایده آل به 2 خدمه نیاز دارد) محدود می شود و در حدوده ارتفاع 4000 متری پرواز می کند. پرتاب آن توسط منجنیق انجام می شود و فرود آن با چتر است.

 

    

 

جدا از نقش شناسایی، Takhion با پرواز در ارتفاع پست می تواند به عنوان رله ارتباطی هوایی متحرک برای منابع زمینی مورد استفاده قرار بگیرد.

این سری پهپاد ها در طور مارس سال 2015 توسط منطقه نظامی مرکزی روسیه در سیبری به مرحله توانایی عملیاتی اولیه (IOC) رسید. تا کنون روسیه تنها اپراتور شناخته شده این پهپاد است.

 

    

 

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2015

- وضعیت: در خدمت فعال

- تعداد فروند ساخته شده: 1000

- سازنده: کلاشنیکوف - روسیه

- کشورهای استفاده کننده: روسیه

- نقش: پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی که یک پروانه 2 پره را در دماغه می چرخاند

- سرعت: 65 تا 120 کیلومتر بر ساعت

- حداکثر مداومت: 2 ساعت

- برد: 40 کیلومتر (به همراه انتقال اطلاعات در به صورت تقریبا لحظه ای) - حداکثر 120 کیلومتر

- ارتفاع پروازی: 4000 متر

- حداکثر وزن برخاست: 6.9 کیلوگرم (1 کیلوگرم وزن محموله)

- طول: 61 سانتی‌متر

- طول بال ها: 2 متر

- تسلیحات: ندارد. محموله رزرو شده برای تجهیزات اپتیکی

- نسخه ها: Takhion (Tachyon، سری پایه)

 

 

منبع

ویرایش شده در اسفند 1 توسط alrkhs

[mohammad741741 653]

7 minutes قبل , alrkhs گفت:

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2015

- وضعیت: در خدمت فعال

- تعداد فروند ساخته شده: 1000

- سازنده: کلاشنیکوف - روسیه

- کشورهای استفاده کننده: ایالات متحده (لغو شده)

 

ایالات متحده ؟ یعنی امریکا میخواست این پهپاد رو بخره؟

[alrkhs 4,569]

هم اکنون, mohammad741741 گفت:

ایالات متحده ؟ یعنی امریکا میخواست این پهپاد رو بخره؟

اصلاح شد

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Kamov Ka-175

بالگرد بدون سرنشین [2016]

 

 

با ورود آهسته‌تر به بازی پهپاد ها نسبت به قدرت های جهانی غربی، روس ها آرام و به طور پیوسته در حال کسب زمینه برای رسیدن به دشمنان بالقوه اند. Kamov، بالگرد ساز قدیمی روس، از برنامه خود برای ساخت بالگرد بدون سرنشین کشتی یا زمین پایه برای ارتش و سرویس های جاسوسی روسیه رونمایی کرد. این سامانه از پره های روتور اصلی در خلاف جهت هم که نشان کاموف محسوب می شود، استفاده می کند که در آن یکی از واحد های اصلی بالای دیگیری قرار دارد و نیاز به روتور دمی برای خنثی سازی تورک را از بین می برد. این ترکیب برای دهه ها توسط خط گسترده بالگرد های نظامی و تجاری شرکت اثبات شده است. Ka-175 در نقش ISR (جاسوسی، نظارت، شناسایی) در نظر گرفته شده و تجهیزات ماموریتی متناسب را به عنوان محموله با خود حمل می کند. مهندسان Kamov طراحی های پهپاد را تکمیل کرده اند و یک ماکت هم ساخته شده است. قرار بود نسخه تمام اندازه برای اولین پرواز در سال 2015 آماده شود.

 

    

 

دیگر امکانات این طرح شامل بخش بدنه کاملا شیب دار  است که توسط میله های فرود 4 تایی پشتیبانی می شود و از ترکیب های جمع شونده پیچیده دوری می کند. بدنه تمام سامانه های پروازی مرتبط شامل اویونیک، محموله، ذخیره سوخت و موتور نامشخص را در خود جای می دهد. بخش دم ساختاری یکپارچه خواهد بود که پایدارساز افقی به همراه 2 باله عمودی رو به پایین به آن متصل می شوند.

تلاش جدید کاموف Ka-175 نام خواهد داشت. اندازه گیری های منتشر شده شامل 6 متر طول، 2.6 متر ارتفاع و عرض 1.7 متر می شود. از نظر مشخصات فنی احتمالی آن می توان به 840 کیلومتر برد، 200 کیلومتر بر ساعت حداکثر سرعت و 5000 کیلومتر ارتفاع پروازی می شود.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2016

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- سازنده: Kamov - روسیه

- کشورهای مصرف کننده: روسیه (فرضی)

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 6 متر

- طول بال ها: 1.7 متر

- ارتفاع: 2.6 متر

- قوای محرکه: سامانه پیشران نامشخص که 2 ملخ 3 پره اصلی را در خلاف جهت هم می چرخاند

- حداکثر سرعت: 200 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 5000 متر

- برد: 840 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. تجهیزات مختص ماموریت برای نقش ISR (جاسوسی، نظارت، شناسایی)

- نسخه ها: Ka-175 (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

KARI TR-60

سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) کج پروانه [2018]

 

 

TR-60، تازه‌وارد دنیای سامانه های هواپیمایی بال چرخنده بدون سرنشین است. این پهپاد به طور دقیق تر یک کج پروانه است، نه یک هواپیمای بال ثابت واقعی و نه یک بالگرد، و برای نقش های زیادی در حوزه نظامی و تجاری طراحی شده. توسعه آن توسط انستیتو تحقیقات هوافضای کره (KARI) با پشتیبانی Korean Air پیگیری می شود. TR-60 در DX Korea در سال 2016 رونمایی شد و براساس پهپاد کج پروانه smart" TR-100" این انستیتو که به سال 2002 برمی گردد، ساخته شد است.

TR-60 می تواند برخاست، فرود، پرواز و فعالیت های مسافرتی را به طور خودکار انجام دهد. به علاوه، قابلیت کج پروانه بودن این پهپاد، به آن اجازه می دهد تا در فضا های محدود و عرشه کشتی های جنگی در حال حرکت، عملیات داشته باشد و در عین حال ویژگی های فنی یک پهپاد بال ثابت را نیز حفظ کند.

 

    

 

این هواپیما با بدنه مرکزی و گرد، بال های اصلی و واحد دم T شکل به مقدار زیادی ترکیبی شبیه هواپیما های متعارف دارد. صفحات افقی واحد بال در بالای باله عمودی دمی قرار گرفته اند. بال های اصلی در میانه 2 طرف بدنه نصب شده اند و هرکدام یک محفظه موتور چرخنده را در بر گرفته اند که یک واحد ملخ 3 پره را می گرداند. برجستگی اپتیک/حسگر در موقعیت چانه بدنه جای دارد. بخش زیرین در چندین ترکیب نشان داده شده: نسخه 3 پایه چرخ دار، نسخه 4 پایه چرخ دار (پایه های اصلی در راستای خط مرکزی به همراه پایه های پشتیبان خارجی) و ترکیب میله ای همانند بالگرد. محموله آن حدود 30 کیلوگرم گزارش شده است.

ابعاد این هواپیما شامل طول کلی 3 متر و طول بال 5 متر می شود. حداکثر وزن برخاست TR-60 حدود 210 کیلوگرم است.

 

    

 

نیروی ترکیب ملخ های 2 تایی توسط یک واحد تامین قدرت 55 اسب بخاری تامین می شود که میله های متحرک، موتور را به بال ها متصل می کنند. به این ترتیب، پهپاد به حداکثر سرعت 250 کیلومتر بر ساعت می رسد، تا ارتفاع 144500 متری پرواز می کند و برد عملیاتی آن به 200 کیلومتر محدود می شود.

TR-100 جد TR-60 محسوب می شود که در طول 10 سال توسعه داده شد و چارچوب مدل جدید را فراهم کرد. حداکثر سرعت آن 500 کیلومتر بر ساعت بود، وزن محموله آن به 90 کیلوگرم می رسید و حداکثر وزن برخاست آن 995 کیلوگرم بود. با معرفی این پهپاد، کره جنوبی به دومین کشوری در جهان تبدیل شد که پس از ایالات متحده موفق به طراحی یک پهپاد کج پروانه کاربردی شده است.

نقش های پیشنهادی TR-60 شامل جستجو و نجات (ُSAR)، حمایت بشردوستانه، شناسایی کلی، ترابری لوازم و کالا ها در مسافت طولانی، رله ارتباطی و نظارتی است.

در جولای سال 2017، پهپاد TR-60 با موفقیت برخاست و فرود از کشتی در حال حرکت را انجام داد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2018

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- سازنده: انستیتو تحقیقات هوافضای کره، Korean Air - کره جنوبی

- کشورهای مصرف کننده: کره جنوبی (احتمالی)

- نقش: جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، ترابری (قابلیت حمل و نقل وسایل، محموله ها یا افراد از جمله مجروحان و افراد مهم)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 3 متر

- طول بال ها: 5 متر

- حداکثر وزن برخاست: 210 کیلوگرم

– قوای محرکه: 1 موتور با قدرت 55 اسب بخار که یک جفت محفظه موتور های 3 پره را می چرخاند

- حداکثر سرعت: 250 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4500 متر

- برد: 200 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. مجموعه ماموریتی شامل اپتیک ها و حسگر ها به همراه محموله 30 کیلوگرمی

- نسخه ها: TR-60 (سری پایه)، TR-100 (نسخه بزرگ‌تر با حداکثر وزن برخاست 995 کیلوگرم، محموله 90 کیلوگرمی و حداکثر سرعت 500 کیلومتر بر ساعت، طول کلی 5 متر)

 

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Korean Air KUS-FS

پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) جاسوسی-نظارت-شناسایی [2028]

 

 

Korean Air برای برآورده کردن نیاز های نیروی هوایی جمهوری کره، در حال کار بر روی یک پهپاد شناسایی بدون سرنشین در طی پروژه اثبات فناوری KUS-FC است. مدل آن ابتدا در سال 2011 در معرض عموم قرار گرفت و از آن زمان به آرامی تحول پیدا کرده. این سرویس قصد دارد تا سال 2030 پرواز این پهپاد را ببیند. در حال حاضر Korean Air به دنبال منابع مورد نیاز برای ساخت این اثبات گر فناوری پرنده می باشد. شرکت همچنین نسخه ای تکامل یافته تر، با قابلیت رزمی و محفظه سلاح داخلی نیز در برنامه خود گنجانده است.

 

 

KUS-FC (اکنون KUS-FS) پیش‌تر با نام پروژه KUS-X شناخته می شد؛ زمانی که سرویس هوایی کره جنوبی به شدت به پهپاد های رزمی علاقه پیدا کرده بود. به دلیل سادگی، سرویس اکنون تمرکز خود را روی پهپاد های جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) مرسوم گذاشته است.

در شکل فعلی، KUS-FC پلتفرمی بال-بدنه بدون دم متعارف در پهپاد های نظامی فعلی است. نتیجه آن، هواپیمایی مثلثی شکل با خطوط ظریف و بال های اصلی رو به عقب می شود که فاقد سطوح عمودی متعارف است. این طرح به احتمال زیاد توسط یک موتور توربوفن نیرودهی می شود که در این مرحله، نوع و قدرتش مشخص نیست. موتور در داخل بدنه نصب می شود، هوای مورد نیاز از طریق یک ورودی در دماغه به موتور می رسد و گاز های اضافی از دریچه ای در انتهایی ترین بخش بدنه خارج می شوند. ساخت آن اساسا روکش پلاستیک با فیبر کربن بر روی سازه آلومینیومی است. در حال حاضر، این طراحی 10 متر طول و 16 متر طول بال دارد.

با اینکه آرایش موتور فعلا نامشخص است اما صنایع کره ای در حال کار روی گزینه های بومی اند. موتور Pratt & Whitney F100-PW-220U بدون پس سوز امریکایی نیز یکی از نامزد های اثبات شده ای است که احتمال دارد برای تسریع پروژه تحت بررسی قرار گیرد. مداومت KUS-FC حدود 6 ساعت تخمین زده می شود.

 

 

اگر منابع مالی از طرف دولت کره جنوبی تخصیص داشته شود برای اثبات گر اندازه کامل برنامه ریزی شده است.

در آگوست 2022 طبق اعلام KAL-ASD پهپاد KUS-FS نزدیک مرحله تولید است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2028

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 0

- سازنده: Korean Air - کره جنوبی

- کشورهای استفاده کننده: کره جنوبی (برنامه ریزی شده)

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 10 متر

- طول بال ها: 16 متر

– قوای محرکه: 1 موتور بدون پس سوز نامشخص

- حداکثر سرعت: 925 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 9755 متر

- برد: 3200 کیلومتر

- تسلیحات: فعلا ندارد اما نیروی هوایی کره جنوبی نسخه رزمی را هم معرفی خواهد کرد

- نسخه ها: KUS-FC (نام اولیه در سال 2020)، KUS-FS (نام پایه)

 

 

 

 

 

پروژه ساخت داخلی پهپاد ارتفاع متوسط KUS-15 که توسط ADD و شاخه هوافضای Korean Air (KAL-ASD) توسعه داده شده، از سال 2008 آغاز گشت. حدود 488.4 میلیون ون (375 میلیون دلار) به پروژه تزریق شد تا الحاق این پهپاد تا سال 2020 صورت بگیرد. با وجود یکسری از شکست ها که 3 بار پروژه را به تعویق انداخت، در سی و یکم اکتبر سال 2019 مدیریت برنامه اکتساب دفاعی (DAPA) – آزانس تدارکات تسلیحاتی این کشور – اعلام کرد که سامانه MUAV تا ماه ژوئن سال 2020 آماده خواهد شد اما ممکن است به کار گیری آن تا سال بعد به طور انجامد.

نیروی هوایی کره جنوبی به احتمال زیاد نیاز به پهپاد MALE خود را از طریق به خدمت گرفتن پهپاد ارتفاع متوسط KAL-ASD برطرف خواهد کرد که امکانات و مشخصاتی مشابه پهپاد MQ-9 جنرال اتمیکس دارد، و همانند ریپر، مسلح خواهد بود. طبق اطلاعات منتشر شده، پهپاد ارتفاع متوسط که KUS-FS نامگذاری شده است، وظایف جاسوسی-نظارت-شناسایی، رله ارتباطی و جنگ الکترونیک را برعهده خواهد گرفت و در حوزه غیر نظامی نیز امکان نظارت و مانیتورینگ دریایی، مرزی، محیط زیستی و علمی را فراهم می کند.

 

 

 

 

 

KUS-FS که از پهپاد MQ-9 رییپر الهام گرفته شده، می تواند منطقه ای به وسعت 100 کیلومتر را از ارتفاع 10 تا 12 کیلومتری زیر نظر بگیرد، و تصاویری با کیفیت از مناطقی بسیار فراتر از محدوده غیر نظامی شده ضبط کند. با توجه به توافق نظامی بین 2 کره مبنی بر عدم پرواز پهپاد ها در محدوده 10 تا 15 کیلومتری خط مرزی نظامی در DMZ، این پهپاد بسیار برای کره جنوبی با اهمیت خواهد بود تا بتواند بر تحرکات نظامی کره شمالی را بدون افزایش تنش ها نظارت کند.

 

 

 

 

طبق اعلام شرکت، KUS-FS توسط کانال رادیویی در خط دید مستقیم و سامانه ارتباط ماهواره ای کنترل می شود. پیلود استاندارد شامل یک ایستگاه الکترواپتیک/مادون قرمز برای شناسایی هوایی و یک رادار SAR است. کل مجموعه شامل 2 تا 4 پهپاد، یک ایستگاه کنترل زمینی با قابلیت کنترل چندین پهپاد و یک ایستگاه پشتیبانی زمینی می شود. از نظر ابعاد این پهپاد 13 متر طول، 25 متر طول بال و 3 متر ارتفاع دارد. منشا موتور توربو پراپ آن مشخص نیست ولی گفته شده 1200 اسب بخار قدرت دارد. مداومت پروازی حداقل 30 ساعت خواهد بود.

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Kratos BQM-167 Skeeter

پهپاد تمرین هوایی بدون سرنشین (2008)

 

 

پهپاد های هدف هوایی عمر خدماتی طولانی و مفیدی در حوزه نظامی دارند؛ جایی که ارزش آن ها در ارائه آموزش شلیک سلاح برای خلبان ها است. شرکت Kratos Unmanned Systems چندین محصول را برای این نیاز ارائه داده که یکی از این سامانه ها، BQM-167 "Skeeter" (با نام هدف هوایی زیرمقیاس نیروی هوایی (AFSAT) هم شناخته می شود) است. Skeeter در ابتدا برای استفاده نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) توسعه داده شد و به دلیل دارا بودن ویژگی هایی مانند جنگنده ها، همانند جنگنده های نسل چهارم ارزشمند است. Kratos با ارائه هواپیماهای هدف بدون سرنشین این چنینی به تمام سرویس های اصلی ارتش ایالات متحده، نفوذ قابل توجه ای در چرخه دفاعی این کشور داشته. Skeeter در USAF جایگزین MQM-107 "Streaker" شرکت Beechcraft در نقش مشابه شد.

BQM-167 اصالتا محصول شرکت Composite Engineering است که توسط Kratos Defense and Security Solutions خریداری شد.

 

    

 

این هواپیما با بدنه مرکزی حامل تجهیزات ماموریت های مربوطه، اویونیک، سوخت و پیشران در یک طراحی کشیده و باریک، ترکیب خارجی متعارفی دارد. واحد دم از ترکیب مرسوم تک باله ای به همراه باله های افقی نصب شده در سطح پایین تشکیل می شود. تمام سطوح دمی به سمت عقب متمایلند. بال های اصلی در سطح پایینی کناره های بدنه و رو به عقب است. پاد ها به نوک هرکدام از بال ها متصل می شوند. Skeeter از طریق یک رمپ و با کمک راکت به هوا پرتاب و توسط چترنجات بازیابی می شود. پس از ارزیابی و نوسازی پهپاد دوباره آماده خدمت می شود.

 

        

 

طرح اولیه BQM-167 اولین بار در سال 2001 پرواز نمود و در سال 2002 توجه USAF را به خود جلب کرد. مقالات آزمایش منتشر شده، به اولین خرید گروهی در مارس سال 2006 انجامید. قابلیت عملیاتی اولیه (IOC) در طول سال 2008 به دست آمد.

 

 

مدل ابتدایی BQM-167A حدود 6 متر طول و 3.2 متر طول بال داشت. وزن خالی آن 320 کیلوگرم بود و حداکثر وزنش به 930 کیلوگرم می رسید. این نسخه قدرت خود را از یک موتور توربوجت سری Safran Microturbo TR-60-5 فرانسوی با رانش 4.4 کیلونیوتن می گرفت که سرعت پهپاد را به 0.91 ماخ (1115 کیلومتر بر ساعت) می رساند و توانایی مانور هایی تا شتاب 9 جی را آن می داد. این مدل قادر است تا ارتفاع حدود 15000 متری پرواز کند، توانایی که در بسیاری از جنگنده های نسل 4 دیده می شود. این سامانه می تواند محموله ها را به صورت داخلی و خارجی حمل کند و از رادار های غیرفعال ، یک مجموعه ضد اقدامات الکتورنیکی (ECM)، یک پخش کننده چف و فلیر دفاعی و توانایی تشخیص دوست از دشمن پشتیبانی می کند. تمام این ویژگی ها، به منظور تقلید بهتر از توانایی های هواپیماهای مدرن نظامی استفاده می شوند.

نسخه فروش خارجی BQM-167 با نام BQM-167I عرضه می شود. هر واحد این پهپاد 570 هزار دلار قیمت دارد.

هم اکنون USAF تعداد 37 فروند از این پهپاد را در اختیار دارد.

 

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2008

- وضعیت: در حال خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 107

- سازنده: Kratos Defense and Security Solutions (شرکت Composite Engineering) - ایالات متحده

- کشورهای استفاده کننده: ایالات متحده - سنگاپور

- نقش: آموزشی (توانایی توسعه داده شده برای اشتفاده به عنوان یک مربی اختصاصی برای دانش آموزان خلبانی معمولا با نظارت مربی)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 6.1 متر

- طول بال ها: 3.2 متر

- ارتفاع: 1.37 متر

- وزن: 315 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 646 کیلوگرم (331 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور توربوجت Safran Microturbo Tri 60-5 با رانش 4450 نیوتن

- حداکثر سرعت: 1111 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 15000 متر

- تسلیحات: ندارد. سامانه های ماموریتی برای تقلید ویژگی های جنگنده های نسل 4 به عنوان هدف

- نسخه ها: BQM-167 "Skeeter" (نام سری پایه)، BQM-167A (مدل اولیه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Latitude Engineering HQ-40 (Hybrid Quadcopter)

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) VTOL [2019]

 

 

Latitude Engineering واقع در توسان آریزونای ایالات متحده در حال توسعه هواپیمای Hybrid Quadcopter دو بازویی است که توانایی برخاست و فرود عمودی (VTOL) را با پرواز رو به جلو ترکیب می کند. این هواپیما مداومتی تقریبا مشابه سامانه های نظامی فعلی ایالات متحده دارد اما ویژگی پرواز عمودی قطعا سودمندی آن را به خصوص در عملیات از کشتی افزایش می دهد. به همین دلیل توجه نیروی دریایی ایالات متحده به این پروژه جلب شده و فعالانه در حال ارزیابی آن در اواخر سال 2013 بود.

در سال 2018 این شرکت توسط شرکت L3 خریداری شد.

در اصل، Hybrid Quadcopter ترکیب پهپادی مرسومی دارد و از بال های مستقیم، بدنه محفظه موتور مرکزی و 2 بازو با باله سکانی (پشتی و شکمی) و یک پایدارساز افقی استفاده می کند. در بحث پیکربندی نیروی محرکه، تشابه این هواپیما با سامانه های پهپادی مرسوم به پایان می رسد؛ 4 ملخ روتور، 2 تا در انتها های هر بازو، قرار گرفته اند تا نیروی بالا بر عمودی را فراهم کنند. یک ملخ مرسوم در انتهای بدنه نصب شده و به همراه موتور اصلی، پیشران پرواز افقی مورد نیاز را ارائه می دهد. در این ترکیب، ملخ در پیکربندی pusher قرار دارد که به معنی جلو بردن سازه هوایی از عقب است (در مقایسه با قالب ملخ و موتور puller که هواپیما را از جلو در آسمان می کشد). محفظه موتور بدنه در بالای ستون اصلی بال قرار می گیرد.

 

 

طرح مفهومی Hybrid Quadcopter توسط Latitude Engineering در طرح اولیه 11.3 کیلوگرمی در سال 2011 توسعه داده شد و پس از دوره برنامه ریزی در طول یک روز پیکربندی آن صورت گرفت. آزمایش های موفقیت آمیز، این طرح مفهومی را اثبات کرد. این مدل از 4 موتور الکتریکی استفاده می کند و نیروی خود را از 5 سلول 11000 میلی آمپر ساعتی باتری های پلیمری می گیرد. وقتی HQ به ارتفاع مناسب رسید، موتور افقی گازی 4 زمانه 0.5 اسب بخاری شروع به کار می کند که سرعت کروز پهپاد را به 74 کیلومتر بر ساعت می رساند و مداومت 15 ساعته را فراهم می کند. پهپاد توسط اپراتور زمینی یا سامانه کنترل خودکار مدیریت می شود. خلبان خودکار Piccolo امکان استفاده از شکل های مختلف کنترل از کاملا دستی که در آن پهپاد همانند یک هواپیمای رادیوکنترل پرواز می کند تا کاملا خودکار شامل برخاست و فرود و مسیریابی را می دهد. این نسخه با قیمت حدود 25 تا 30 هزار دلار فروخته خواهد شد.

 

    

 

از این طرح، مدلی 30 کیلوگرمی به وجود آمد که در آزمایش های استفاده در کشتی های نیروی دریایی ایالات متحده شرکت خواهد کرد و قادر است از حداقل فضای عرشه در کشتی های با فضای بسته مثل ناوشکن ها و ناوچه ها استفاده کند. با اضافه شدن برد مداومتی پهپاد کلاس پریدیتور، سودمندی تاکتیکی یک پهپاد فرای افق در دریا های آزاد آشکار می شود (Latitude Engineering پیش بینی می کند Hybrid Quadcopter به مداومت 15 ساعته برسد). این مدل از فیبر کربن ساخته شده و با موتور 5 اسب بخاری مداومت 24 ساعته دارد. به علاوه، در امتداد 4 ملخ در سطح بالایی سازه هوایی، 4 ملخ هم در زیر بدنه قرار دارد که آن را تبدیل به اکتوکوپتر می کند. قیمت این نسخه حدود 60 هزار دلار است.

 

    

 

3 دلیل برای استفاده نکردن از روتور های کج پروانه وجود دارد: 1- طراحی HQ آسان تر است، نیاز بخش های متحرک کمتری دارد و اطمینان پذیری اش بیشتر است، 2- هرگونه وزن اضافه توسط مزایای آن جبران می شود و، 3- سامانه پیشران گازی/الکتریکی مداومت بیشتری را برای پهپاد فراهم می کند.

نکته آخر به این دلیل است که خروجی قوی تر موتور های الکتریکی برای به پرواز درآوردن HQ استفاده می شود و چگالی انرژی بیشتر موتور های گازی (نسبت به باتری ها) در موقع حرکت افقی به کار می آید. پهپاد های کج پروانه تمام الکتریکی برای مداومت بالا به مقدار زیادی باتری احتیاج دارند. برای پهپاد های کج پروانه بنزینی با مداومت زیاد به موتور های سوپرشارژ 8 سیلندر برای برخاست نیاز است اما پرواز رو به جلو فقط به یک موتور کوچک 4 سیلندر خطی نیاز دارد.

محموله آن حول تجهیزات بصری، حسگر ها و جمع‌آوری داده متمرکز است و هیچ مهماتی ندارد.

این پهپاد نقش های مهمی برای کشتی های نیروی دریایی ایالات متحده ایفا خواهد کرد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2019

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: حدود 1

- سازنده: Latitude Engineering - ایالات متحده

- کشورهای استفاده کننده: ایالات متحده

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- وزن: 11.3 کیلوگرم (نسخه کوچکتر)، 27.2 کیلوگرم (نسخه بزگرتر)

- حداکثر وزن برخاست: 12.2 کیلوگرم (نسخه کوچکتر)، 30.8 کیلوگرم (نسخه بزگرتر)

– قوای محرکه: 4 موتور الکتریکی و 1 موتور گازی 0.5 اسب بخاری (نسخه کوچکتر)، 8 موتور الکتریکی و 1 موتور گازی 5 اسب بخاری (نسخه بزگرتر)

- تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین، حسگر، تجهیزات ارتباطی و جمع‌آوری داده

- نسخه ها: HQ-40 (Hybrid Quadcopter) (سری پایه)

 

 

منبع

 

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Lentatek Kargi

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) / مهمات پرسه زن [2022]

 

 

شرکت Lentatek ترکیه از سال 2005 و زمانی که پهپاد کوچک دست پرتاب ARI خود را معرفی کرد در حوزه سامانه های بدون سرنشین هوایی فعالیت می کند. در سال 2007، این شرکت پهپاد Karayel را ساخت که تا کنون به نسخه Karayel-SU توسعه پیدا کرده است، و حال این شرکت پهپاد یک بار مصرف Kargi را ساخته است.

این پهپاد با کمک شورای تحقیقات علمی و فناوری ترکیه (TUBITAK) توسعه داده شده و شرکت های Aselsan و Turkish Aerospace Industries (TAI) نیز در ساخت آن نقش داشته اند. اولین پرواز آن در سال 2018 انجام شد.

 

    

 

کارگی به عنوان مهمات پرسه زن طبقه بندی می شود، زیرگروهی از پهپاد های تهاجمی که در آسمان میدان نبرد گشت می زنند و به دنبال اهداف در دسترس (Targets-of-Opportunity) اند. به عنوان مهمات پرسه زن، طراحی پهپاد اساسا یک بار مصرف است زیرا کل پهپاد یک موشک قابل کنترل است که در اثر برخورد از بین می رود. این سلاح همه کاره که به صورت بومی طراحی، توسعه و ساخته شده است برای استفاده علیه اهداف "نرم" که در سراسر جبهه های نبرد مدرن یافت می شود (اهداف نظامی و لجستیکی / زیرساختی ارزشمند)، مناسب است. Kargi به طور خاص قابلیت از بین بردن پدافند هوایی دشمن با حرکت مستقیم به سمت تاسیسات راداری و عناصر پشتیبانی مربوطه به وسیله حمله دقیق پنهان کارانه را دارد.

این پهپاد بال – بدنه ترکیبی است که شکل موشک مانند سر جنگی از راس بال دلتا منشا می گیرد. 2 سکان عمودی به لبه های انتهایی بال ها متصل اند و موتور پهپاد که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند در بر می گیرند. پیشران پهپاد موتور هواپیمایی بنزینی و 2 زمانه سری PG50 صنایع موتور TUSAS (TEI) است. پره های اضافه نزدیک به وسط هر بال قرار دارند تا کنترل را فراهم کنند. از آن جایی که بیشتر پهپاد در داخل تولید می شود، راه حل تاکتیکی ایده آلی برای نیاز های نظامی ترکیه است. بخش سازه هوایی،سامانه های زمینی، ناوبری، نرم افزار، پشتیبانی، انفجار، سامانه پرواز خودکار، و سامانه جستجوگر و زیرسامانه های آن بومی است.

        

 

پهپاد با استفاده از بوستر های راکتی یک بار مصرف مستقیما از کانتینر حمل / ذخیره کننده پرتاب می شود.

اولین حضور کارگی در رزمایش ها در ماه جون سال 2022 (در طی رزمایش EFES-2022) در کنار نیروی های نظامی ترکیه اتفاق افتاد و هم اکنون به عنوان جایگزین پهپاد های هارپی اسرائیلی در همان نقش مورد استفاده قرار می گیرد.

طبق داده های منتشر شده، کارگی دارای بیش از 6 ساعت مداومت پروازی، لینک داده 2 طرفه و سامانه ارتباطی SATCOM است.

در نمایشگاه ADEX آذربایجان نسخه ای از کارگی با دوربین الکترواپتیک / مادون قرمز نمایش داده شد.

 

 

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2022

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 20

- سازنده: Lentatek - ترکیه

- کشورهای استفاده کننده: ترکیه

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر، بمب، موشک، راکت و ...)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- قوای محرکه: 1 موتور سری PG50 صنایع موتوری TUSAS (TEI) که یک ملخ 2 پره را در انتهای بدنه در آرایش pusher می چرخاند

- تسلیحات: سرجنگی ادغام شده در نوک پهپاد

- نسخه ها: Kargi (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

Leonardo Falco

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) [2009]

 

 

SELEX Galileo Falco (به معنی شاهین) عضو دیگری از خانواده در حال گسترش پهپاد های مدرن است که برای استفاده در بخش نظامی در نظر گرفته شده اند. اولین پرواز Falco در دسامبر سال 2003 اتفاق افتاد و پس از آزمایش ها و مجوز های اضافه تر، Falco به طور رسمی در سال 2009 به بازار معرفی شد. حدود 50 فروند از آن ساخته شده و پاکستان اولین مشتری آن بود. ارتش پاکستان 24 فروند Falco را از ابتدا خریداری کرد و از آنها در فعالیت های عملیاتی با محوریت دره سوات استفاده می کند. Falco به عنوان یک پهپاد کلاس متوسط تعریف می شود و در فرم اصلی خود، فقط برای شناسایی و نظارت در نظر گرفته شده، به همین دلیل به اندازه سری پریدیتور یا ریپر آمریکایی مسلح نیست. نقطه قوت این سری، مداومت و کارایی در ارتفاع است که در مقایسه با استفاده از بالگرد یا هواپیمای بزرگ تر به فرماندهان زمینی چشمی در آسمان با قیمت و ریسک کمتر ارائه می دهد. Falco ابتدا توسط Galileo Avionica مدیریت می شد که از آن زمان با SELEX S&AS ادغام شد و SELEX Galileo را تشکیل داد. SELEX، پیش از Falco، سامانه های الکترونیکی و تصویربرداری پیشرفته را برای بخش های مختلف دفاعی می ساخت. خود SELEX فرزند Finmeccanica، قدرت صنعتی، است که در سال 1948 در رم تاسیس شد. در سال 2016 شرکت SELEX با Leonardo-Finmeccanica's Electronics ادغام شد و Leonardo S.p.A. نام گرفت.

 

 

در ظاهر، Falco از پروفایل ساده یک هواپیمای تجاری پیشرفته متابعت می کند. بدنه صاف و آیرودینامیک است و بال های مستقیمی که مقداری به سمت بالا شکسته اند در میانه بدنه به آن متصل می شود. 2 میله نازک از بال ها منشا می گیرند که باله های دمی را نگه می دارند و در پایه خود توسط یک صفحه افقی با هم ارتباط پیدا می کنند. موتور در انتهای بدنه قرار دارد و یک ملخ 3 پره را با آرایش pusher می چرخاند. بخش زیرین از سه پایه فرود ثابت تشکیل می شود که هرکدام یک چرخ پوشیده دارند. محموله در زیر شکم بدنه نصب می شود و با توجه به خواسته اپراتور قابل تغییر است (تجهیزات حسگر NBC (هسته ای، بیولوژیکی، شیمیایی)، اقدامات متقابل الکترونیکی، تصویربرداری حرارتی، تلویزیون، رادار، هدف یاب لیزری). سامانه های اویونیک در بخش دماغه قرار دارند. نیروی Falco از یک موتور 80 اسب بخاری تامین می شود که پهپاد را به حداکثر سرعت 216 کیلومتر بر ساعت می رساند، تا ارتفاع 5030 متری پرواز می کند و مداومت 14 ساعته دارد. Falco به هیچ وجه پهپاد کوچکی نیست، 5.25 متر طول و 7.2 متر طول بال دارد. در حال استراحت، ارتفاع Falco به 1.8 متر می رسد که برای قرار گرفتن در جای خود نیاز به چندین نفر دارد. این پهپاد توانایی به پرواز در آمدن از روی باند را دارد اما برای افزایش توانایی های میدانی پرتاب توسط منجنیق پنوماتیک هم برای آن آزمایش شده است. گمان می رود امکان بازیابی با توری بلند شونده هم برای آن وجود داشته باشد.

 

    

 

 

Falco، هماننند دیگر پهپاد ها یکی از اجزای مجموعه پهپادی کامل ارائه شده توسط شرکت است. این مجموعه شامل خود هواپیما (یک یا چند فروند در صورت نیاز)، ایستگاه کنترل زمینی (GCS) و تجهیزات پشتیبانی شامل ایستگاه خلبان و نمایشگر های ماموریتی می شود. اطلاعات به صورت لحظه ای و تماما رنگی به GCS رله می شود که به فرماندهان اجازه می دهد در طول پرواز تصمیمات سریع بگیرند. پهپاد هایی مانند Falco از کارکرد بی صدا و بدنه کوچک خود استفاده و معمولا بدون جلب توجه در کنار دشمن پرواز می کنند (همانند طور که توسط پهپاد های آمریکایی در عراق و افغانستان اثبات شد). توسعه بعدی آن منجر به ساخت Falco EVO شد با امکان حمل مهمات هدایت پذیر (2 موشک زیر بال ها) که حوزه ماموریتی این پهپاد ایتالیایی را به مقدار زیادی افزایش می دهد. Falco EVO بزرگتر و احتمالا پرقدرت تر است تا با نقش جدید خود در میدان نبرد متناسب شود.

در می سال 2013، اعلام شد که دولت ایتالیا به دلیل الزامات حیاتی در افغانستان به سراغ خرید سری RQ-7 Shadow آمریکایی رفته است. این خرید ضربه ای به برنامه Galileo و صنایع دفاعی ایتالیایی بود (به طور تاریخی قرارداد های دولتی به شرکت های دفاعی ایتالیایی اهدا می شود).

در سال 2017، دو پهپاد Falco در در مجاورت شهر درعا اردن توسط جنگنده های میگ 23 سوریه سرنگون شدند.

در ژوئن سال 2019، خانواده Falco برای سومین بار در نمایشگاه هوایی پاریس 2019 رونمایی شد. این مدل با نام Falco Xplorer شناخته می شود.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2009

- وضعیت: در خدمت محدود

- تعداد فروند ساخته شده: 50

- سازنده: Leonardo-Finmeccanica (SELEX Galileo) - ایتالیا

- کشورهای استفاده کننده: بنگلادش، لیبی، اردن، پاکستان، عربستان سعودی، ترکمنستان، نیرو های حافظ صلح سازمان ملل (سال 2013 برای جاسوسی در کونگو 5 فروند از Falco به ارزش 50 میلیون یورو خریداری شد)

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 5.25 متر

- طول بال ها: 7.2 متر

- ارتفاع: 1.8 متر

- حداکثر وزن برخاست: 420 کیلوگرم

– قوای محرکه: 1 موتور بنزینی با قدرت 80 اسب بخار

- حداکثر سرعت: 2016 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 6500 متر

- تسلیحات: معمولا ندارد اگرچه در نسخه Falco EVO دو نقطه سخت زیر بال ها برای مهمات هدایت پذیر موجود است. محموله پایه 70 کیلوگرم است. دوربین های وضوح بالا، رادار (روزنه مصنوعی و نظارت دریایی)، هدف یاب لیزری، چف و فلیر

- نسخه ها: Falco (سری پایه)، Falco EVO (ارتقا یافته از Falco با اندازه بزرگتر و نقاط سخت زیر بال ها؛ 6.2 متر طول؛ 12.5 متر طول بال ها؛ 2.5 متر ارتفاع؛ وزن 650 کیلوگرم؛ مداومت 20 ساعته؛ ارتفاع 6000 متری)، Falco Xplorer (ارتقا یافته و بزرگتر از تمام نسخه های Falco قبلی؛ رونمایی شده در ژوئن 2019)

 

 

منبع

[951 13,881]

نیویورک‌تایمز :

روسیه پهپاد های ایرانی را کپی زده است!

 

نیویورک تایمز در گزارشی مدعی شد: پژوهشگران می گویند که این پهپادها که گران-2 نامیده می شوند، نسخه ساخت روسیه شاهد 136 ایران است که با برخورد به هدف، منفجر می شود. گزارشی که روز پنجشنبه توسط یک گروه پژوهش های تسلیحاتی منتشر شد، می گوید که روسیه کار کپی کردن پهپاد های تهاجمی را که سال گذشته از ایران بدست آورد، آغاز کرده
نیویورک تایمز، در گزارشی به قلم جان ایسمای از واشنگتن آورده است: گزارشی که روز پنجشنبه توسط یک گروه پژوهش های تسلیحاتی منتشر شد، می گوید که روسیه کار کپی کردن پهپادهای تهاجمی را که سال گذشته از ایران بدست آورد، آغاز کرده و آنها را در نبرد علیه نیروهای اوکراینی به کار می گیرد به رغم تحریم هایی که برای فلج کردن تولید تسلیحاتی روسیه پیاده شده اند.

 

لینک تکمیلی خبر :

 

https://www.tabnak.ir/fa/news/1187316/روسیه-پهپاد-های-ایرانی-را-کپی-زده-است

[mehdipersian 23,255]

1 minute قبل , 951 گفت:

نیویورک‌تایمز :

روسیه پهپاد های ایرانی را کپی زده است!

 

بحث کپی نیست. همان کارخانه ی ساخت پهپاد تحت لیسانس ایران در روسیه میگویند فعال شده

پهپادهای مونتاژ شده در روسیه تفاوت در رجیستری و چند قسمت از ساختار پهپاد دارند(بدنه ی کندوی زنبور ندارند و باطری های متفاوت داشتند) 

[alala 28,545]

1 ساعت پیش, 951 گفت:

نیویورک‌تایمز :

روسیه پهپاد های ایرانی را کپی زده است!

 

نیویورک تایمز در گزارشی مدعی شد: پژوهشگران می گویند که این پهپادها که گران-2 نامیده می شوند، نسخه ساخت روسیه شاهد 136 ایران است که با برخورد به هدف، منفجر می شود. گزارشی که روز پنجشنبه توسط یک گروه پژوهش های تسلیحاتی منتشر شد، می گوید که روسیه کار کپی کردن پهپاد های تهاجمی را که سال گذشته از ایران بدست آورد، آغاز کرده
نیویورک تایمز، در گزارشی به قلم جان ایسمای از واشنگتن آورده است: گزارشی که روز پنجشنبه توسط یک گروه پژوهش های تسلیحاتی منتشر شد، می گوید که روسیه کار کپی کردن پهپادهای تهاجمی را که سال گذشته از ایران بدست آورد، آغاز کرده و آنها را در نبرد علیه نیروهای اوکراینی به کار می گیرد به رغم تحریم هایی که برای فلج کردن تولید تسلیحاتی روسیه پیاده شده اند.

 

لینک تکمیلی خبر :

 

https://www.tabnak.ir/fa/news/1187316/روسیه-پهپاد-های-ایرانی-را-کپی-زده-است

 

3 minutes قبل , mehdipersian گفت:

بحث کپی نیست. همان کارخانه ی ساخت پهپاد تحت لیسانس ایران در روسیه میگویند فعال شده

پهپادهای مونتاژ شده در روسیه تفاوت در رجیستری و چند قسمت از ساختار پهپاد دارند(بدنه ی کندوی زنبور ندارند و باطری های متفاوت داشتند) 

 

ما استقبال می کنیم که غرب ها به این نتیجه رسیدند ما مشتی پهپاد فروختیم گفتیم توی جنگ اکراین استفاده  نکنید ولی روس ها زدن زیر قولشون و نه تنها استفاده کردند بلکه از روش بدون اجازه کپی هم زدند. پس فردا غرب هم که لاشه های شاهد بهش رسید همین کار را میکنه و از پس فردا هر شاهدی در منطقه عملیات کنه دیگه به ما مربوط نیست.

 

پ ن: این روایت، روایت بهتریه برای ما.

[951 13,881]

29 minutes قبل , mehdipersian گفت:

بحث کپی نیست. همان کارخانه ی ساخت پهپاد تحت لیسانس ایران در روسیه میگویند فعال شده

پهپادهای مونتاژ شده در روسیه تفاوت در رجیستری و چند قسمت از ساختار پهپاد دارند(بدنه ی کندوی زنبور ندارند و باطری های متفاوت داشتند) 

 

25 minutes قبل , alala گفت:

 

 

ما استقبال می کنیم که غرب ها به این نتیجه رسیدند ما مشتی پهپاد فروختیم گفتیم توی جنگ اکراین استفاده  نکنید ولی روس ها زدن زیر قولشون و نه تنها استفاده کردند بلکه از روش بدون اجازه کپی هم زدند. پس فردا غرب هم که لاشه های شاهد بهش رسید همین کار را میکنه و از پس فردا هر شاهدی در منطقه عملیات کنه دیگه به ما مربوط نیست.

 

پ ن: این روایت، روایت بهتریه برای ما.

 

سلام .

به هر حال روایت اولیه ما کم کم داره پذیرفته میشه و همین کافیه .