تاپیک جامع وزیردفاع شهید دکتر مصطفی چمران تاپیک جامع وزیردفاع شهید دکتر مصطفی چمران (عکس ، خاطره ، فیلم و ... )

[Dezchilds 1,269]

خوب پس احتمالا در آینده نزدیک فیلمش ساخته میشه چون از جای دیگه هم شنیدم .[/code]

[mortezave 1]

چمران رو به عنوان یک انسان وارسته و کامل و بسجی به معنای حقیقی کلمه میشناسیم. دانشمندی که به علمش عمل میکرد.مدیری مدبر.مطیع ولایت. روحش شاد. قطعا امروز هم چنین کسانی در کشور و نظام و بین مردم وجود دارند.

[DR_CHAMRAN 47]

سخن گفتن از شهیدی با ابعاد گوناگون، از اسوه ای که جمع اضداد بود، از آهن و اشک، از شیر بیشهٔ نبرد و عارف شب های قیرگون، از پدر یتیمان و دشمن سرسخت کافران بسیار سخت بلکه محال است.

این مروری است گذرا و سریع، بر حیات کوتاه اما پرحادثه و سراسر تلاش، ایثار، عشق و فداکاری شهید دکتر مصطفی چمران.

▪ تـولد:

دکتر مصطفی چمران در سال ۱۳۱۱ در تهران، خیابان پانزده خرداد، بازار آهنگرها، سرپولک متولد شد.

▪ تحصیـلات:

وی تحصیلات خود را در مدرسه انتصاریه، نزدیک پامنار، آغاز کرد و در دارالفنون و البرز دوران متوسطه را گذراند؛ در دانشکده فنی دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۳۶ در رشتهٔ الکترومکانیک فارغ التحصیل شد و یک سال به تدریس در دانشکدهٔ فنی پرداخت.

وی در همهٔ دوران تحصیل شاگرد اول بود. در سال ۱۳۳۷ با استفاده از بورس تحصیلی شاگردان ممتاز به امریکا اعزام شد و پس از تحقیقات علمی در جمع معروف ترین دانشمندان جهان در دانشگاه کالیفرنیا و معتبرترین دانشگاه امریکا –برکلی با ممتازترین درجهٔ علمی موفق به اخذ دکترای الکترونیک و فیزیک پلاسما گردید.

● فعـالیت های اجتماعی:

از ۱۵سالگی در درس تفسیر قرآن مرحوم آیت الله طالقانی، در مسجد هدایت، و درس فلسفه و منطق استاد شهید مرتضی مطهری و بعضی از اساتید دیگر شرکت می کرد و از اولین اعضاء انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران بود. در مبارزات سیاسی دوران دکتر مصدق از مجلس چهاردهم تا ملی شدن صنعت نفت شرکت داشت و از عناصر پرتلاش در پاسداری از نهضت ملی ایران در کشمکش های مرگ و حیات این دوره بود. بعد از کودتای ننگین ۲۸ مرداد و سقوط حکومت دکتر مصدق، به نهضت مقاومت ملی ایران پیوست و سخت ترین مبارزه ها و مسئولیت های او علیه استبداد و استعمار شروع شد و تا زمان مهاجرت از ایران، بدون خستگی و با همه قدرت خود، علیه نظام طاغوتی شاه جنگید و خطرناک ترین مأموریت ها را در سخت ترین شرایط با پیروزی به انجام رسانید.

در امریکا، با همکاری بعضی از دوستانش، برای اولین بار انجمن اسلامی دانشجویان امریکا را پایه ریزی کرد و از مؤسسین انجمن دانشجویان ایرانی در کالیفرنیا و از فعالین انجمن دانشجویان ایرانی در امریکا به شمار می رفت که به دلیل این فعالیت ها، بورس تحصیلی شاگرد ممتازی وی از سوی رژیم شاه قطع می شود. پس از قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ و سرکوب ظاهری مبارزات مردم مسلمان به رهبری امام خمینی(ره) دست به اقدامی جسورانه و سرنوشت ساز می زند و همه پل ها را پشت سر خود خراب می کند و به همراه بعضی از دوستان مؤمن و هم فکر، رهسپار مصر می شود و مدت دو سال، در زمان عبدالناصر، سخت ترین دوره های چریکی و جنگ های پارتیزانی را می آموزد و به عنوان بهترین شاگرد این دوره شناخته می شود و فوراً مسئولیت تعلیم چریکی مبارزان ایرانی به عهدهٔ او گذارده می شود.

به علت برخورداری از بینش عمیق مذهبی، از ملی گرایی ورای اسلام گریزان بود و وقتی در مصر مشاهده کرد که جریان ناسیونالیسم عربی باعث تفرقهٔ مسلمین می شود، به جمال عبدالناصر اعتراض کرد و ناصر ضمن پذیرش این اعتراض گفت که جریان ناسیونالیسم عربی آنقدر قوی است که نمی توان به راحتی با آن مقابله کرد و با تأسف تأکید می کند که مات هنوز نمی دانیم که بیشتر این تحریکات از ناحیهٔ دشمن و برای ایجاد تفرقه در بین مسلمانان است. به دنبال آن، به چمران و یارانش اجازه می دهد که در مصر نظرات خود را بیان کنند.

● در لبنـان:

بعد از وفات عبدالناصر، ایجاد پایگاه چریکی مستقل، برای تعلیم مبارزان ایرانی، ضرورت پیدا می کند و لذا دکتر چمران رهسپار لبنان می شود تا چنین پایگاهی را تأسیس کند.

او به کمک امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان، حرکت محرومین و سپس جناح نظامی آن، سازمان «امل» را براساس اصول و مبانی اسلامی پی ریزی نموده که در میان توطئه ها و دشمنی های چپ و راست، با تکیه بر ایمان به خدا و با اسلحهٔ شهادت، خط راستین اسلام انقلابی را پیاده می کند و علی گونه در معرکه های مرگ و حیات به آغوش گرداب خطر فرو می رود و در طوفان های سهمناک سرنوشت، حسین وار به استقبال شهادت می تازد و پرچم خونین تشیع را در برابر جبارترین ستم گران روزگار، صهیونیزم اشغال گر و هم دستان خونخوار آنها، راست گرایان «فالانژ»، به اهتزاز درمی آورد و از قلب بیروت سوخته و خراب تا قله های بلند کوه های جبل عامل و در مرزهای فلسطین اشغال شده از خود قهرمانی ها به یادگار گذاشته؛ در قلب محرومین و مستضعفین شیعه جای گرفته و شرح این مبارزات افتخارآمیز با قلمی سرخ و به شهادت خون پاک شهدای لبنان، بر کف خیابان های داغ و بر دامنهٔ کوه های مرزی اسرائیل برای ابد ثبت گردیده است.

● پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران:

دکتر چمران با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران، بعد از ۲۳ سال هجرت، به وطن باز می گردد. همه تجربیات انقلابی و علمی خود را در خدمت انقلاب می گذارد؛ خاموش و آرام ولی فعالانه و قاطعانه به سازندگی می پردازد و همهٔ تلاش خود را صرف تربیت اولین گروه های پاسداران انقلاب در سعدآباد می کند. سپس در شغل معاونت نخست وزیر در امور انقلاب شب و روز خود را به خطر می اندازد تا سریع تر و قاطعانه تر مسئله کردستان را فیصله دهد تا اینکه بالاخره در قضیهٔ فراموش ناشدنی «پاوه» قدرت ایمان و ارادهٔ آهینن و شجاعت و فداکاری او بر همگان ثابت می گردد.

● در کردستـان:

در آن شب مخوف پاوه، همهٔ امیدها قطع شده بود و فقط چند پاسدار مجروح، خسته و دل شکسته در میان هزاران دشمن مسلح به محاصره افتاده بودند. اکثریت پاسداران قتل عام شده بودند و همهٔ شهر و تمام پستی و بلندی ها به دست دشمن افتاده بود و موج نیروهای خونخوار دشمن لحظه به لحظه نزدیک تر می شد. باران گلوله می بارید و می رفت تا آخرین نقطه مقاومت نیز در خون پاسداران غرق گردد. ولی دکتر چمران با شهامت و شجاعت و ایثارگری فراوان توانست این شب هولناک را با پیروزی به صبح امید متصل کند و جان پاسداران باقی مانده را نجات دهد و شهر مصیبت زده را از سقوط حتمی برهاند.

آنگاه فرمان انقلابی امام خمینی(ره) صادر شد. فرماندهی کل قوا را به دست گرفت و به ارتش فرمان داد تا در ۲۴ ساعت خود را به پاوه برساند و فرماندهی منطقه نیز به عهدهٔ دکتر چمران واگذار شد.

رزمندگان از جان گذشته انقلاب، اعم از سرباز و پاسدار به حرکت درآمدند و همهٔ تجارب انقلابی، ایمان، فداکاری، شجاعت، قدرت رهبری و برنامه ریزی دکتر چمران در اختیار نیروهای انقلاب قرار گرفت و عالی ترین مظاهر انقلابی و شکوهمندترین قهرمانی ها به وقوع پیوست و در عرض ۱۵ روز شهرها و راه ها و مواضع استراتژیک کردستان به تصرف نیروهای انقلاب اسلامی درآمد و کردستان از خطر حتمی نجات یافت و مردم مسلمان کرد با شادی و شعف به استقبال این پیروزی رفتند.

● وزارت دفـاع:

دکتر چمران بعد از این پیروزی بی نظیر به تهران احضار شد و از طرف رهبر عالیقدر انقلاب، امام خمینی(ره)، به وزارت دفاع منصوب گردید.

در پست جدید، برای تغییر و تحول ارتش از یک نظام طاغوتی، به یک سلسله برنامه های وسیع بنیادی دست زد که پاک سازی ارتش و پیاده کردن برنامه های اصلاحی از این قبیل است تا به یاری خدا و پشتیبانی ملت، ارتشی به وجود آید که پاسدار انقلاب و امنیت استقلال کشور باشد و رسالت مقدس اسلامی ما را به سرمنزل مقصود برساند.

● مجلـس:

دکتر مصطفی چمران در اولین دور انتخابات مجلس شورای اسلامی، از سوی مردم تهران به نمایندگی انتخاب شد و تصمیم داشت در تدوین قوانین و نظام جدید انقلابی، بخصوص در ارتش، حداکثر سعی و تلاش خود را بکند تا ساختار گذشتهٔ ارتش به نظامی انقلابی و شایسته ارتش اسلامی تبدیل شود. در یکی از نیایش های خود بعد از انتخاب نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی، اینسان خدا را شکر می گوید: «خدایا، مردم آنقدر به من محبت کرده اند و آنچنان مرا از باران لطف و محبت خود سرشار کرده اند که به راستی خجلم و آنقدر خود را کوچک می بینم که نمی توانم از عهده آن به درآیم. خدایا، تو به من فرصت ده، توانایی ده تا بتوانم از عهده برآیم و شایستهٔ این همه مهر و محبت باشم.»

وی سپس به نمایندگی رهبر کبیر انقلاب اسلامی در شورایعالی دفاع منصوب شد و مأموریت یافت تا بطور مرتب گزارش کار ارتش را ارائه کند.

● در خوزستـان:

گروهی از رزمندگان داوطلب، به گِرد او جمع شدند و او با تربیت و سازماندهی آنان، ستاد جنگ های نامنظم را در اهواز تشکیل داد. این گروه کم کم قوت گرفت و منسجم شد و خدمات زیادی انجام داد. تنها کسانی که از نزدیک شاهد ماجراهای تلخ و شیرین، پیروزی ها و شکست ها، شهامت ها و شهادت ها و ایثارگری های آنان بودند، به گوشه ای از این خدمات که دکترچمران شخصاً مایل به تبلیغ و بازگویی آنها نبود، آگاهی دارند.

ایجاد واحد مهندسی فعال برای ستاد جنگ های نامنظم یکی از این برنامه ها بود که به کمک آن، جاده های نظامی به سرعت در نقاط مختلف ساخته شد و با نصب پمپ های آب در کنار رود کارون و احداث یک کانال به طول حدود بیست کیلومتر و عرض یک متر در مدتی حدود یک ماه، آب کارون را به طرف تانک های دشمن روانه ساخت، به طوری که آنها مجبور شدند چند کیلومتر عقب نشینی کنند و سدی عظیم مقابل خود بسازند و با این عمل فکر تسخیر اهواز را برای همیشه از سر به دور دارند.

یکی از کارهای مهم و اساسی او از همان روزهای اول، ایجاد هماهنگی بین ارتش، سپاه و نیروهای داوطلب مردمی بود که در منطقه حضور داشتند. بازده این حرکت و شیوهٔ جنگ مردمی و هماهنگی کامل بین نیروهای موجود، تاکتیک تقریباً جدید جنگی بود؛ چیزی که ابرقدرت ها قبلاً فکر آن را نکرده بودند. متأسفانه این هماهنگی در خرمشهر بوجود نیامد و نیروهای مردمی تنها ماندند. او تصمیم داشت به خرمشهر نیز برود، ولی به علت عدم وجود فرماندهی مشخص در آنجا و خطر سقوط جدی اهواز، موفق نشد ولی چندین بار نیروهایی بین دویست تا یک هزار نفر را سازماندهی کرده و به خرمشهر فرستاد و آنان به کمک دیگر برادران مقاوم خود توانستند در جنگی نابرابر مقابل حملات پیاپی دشمن تا مدت ها مقاومت کنند.

● محرم ماه شهادت و پیروزی سوسنگرد:

پس از یأس دشمن از تسخیر اهواز، صدام سخت به فتح سوسنگرد دل بسته بود تا رویای قادسیه را تکمیل کند و برای دومین بار به آن شهر مظلوم حمله کرد و سه روز تانک های او شهر را در محاصره گرفتند و روز سوم تعدادی از آنان توانستند به داخل شهر راه یابند.

دکتر چمران که از محاصره تعدادی از یاران و رزمندگان شجاع خود در آن شهر سخت برآشفته بود، با فشار و تلاش فراوان خود و آیت الله خامنه ای، ارتش را آماده ساخت که برای اولین بار دست به یک حمله خطرناک و حماسه آفرین نابرابر بزند و خود نیز نیروهای مردمی و سپاه پاسداران را در کنار ارتش سازماندهی کرد و با نظمی نو و شیوه ای جدید از جانب جادهٔ اهواز سوسنگرد به دشمن یورش بردند. شهیدچمران پیشاپیش یارانش، به شوق کمک و دیدار برادران محاصره شده در سوسنگرد، به سوی این شهر می شتافت که در محاصرهٔ تانک های دشمن قرار گرفت. او سایر رزمندگان را به سوی دیگری فرستاد تا نجات یابند و خود را به حلقهٔ محاصرهٔ دشمن انداخت؛ چون آنجا خطر بیشتر بود و او همیشه به دامان خطر فرو می رفت. در این هنگام بود که نبرد سختی درگرفت؛ نیروهای کماندوی دشمن از پشت تانک ها به او حمله کردند و او همچون شیری در میدان، در مصاف با دشمن متجاوز از نقطه ای به نقطه ای دیگر و از سنگری به سنگری دیگر می رفت.

کماندوهای دشمن او را زیر رگبار گلولهٔ خود گرفته بودند، تانک ها به سوی او تیراندازی می کردند و او شجاعانه بدون هراس از انبوه دشمن و آتش شدید آنها سریع، چابک، برافروخته و شادان از شوق شهادت در رکاب حسین(ع) و در راه حسین(ع). در روز قبل از تاسوعا، به آتش آنها پاسخ گفته و هر لحظه سنگر خود را تغییر می داد. در همین اثناء، هم رزم باوفایش به شهادت رسید و او یک تنه به نبرد حسین گونه خود ادامه می داد و به سوی دشمن حمله می برد. هرچه تنور جنگ گرم تر کی شد و آتش حمله بیشتر زبانه می کشید، چهرهٔ ملکوتی او، این مرد راستین خدا و سرباز حسین(ع)، گلگون تر وشوق به شهادتش افزون تر می شد تا آنکه در حین «رقص چنین میانه میدان» از دو قسمت پای چپ زخمی شد. خون گرم او با خاک کربلای خوزستان درهم آمیخت و نقشی زیبا از شجاعت و عشق به شهادت و تلاش خالصانه در راه خدا آفرید و هنوز هم گرمی قطرات خون او گرمی بخش رزمندگان باوفای اسلام و سرخی خونش الهام بخش پیروزی نهایی و بزرگ آنان است.

با پای زخمی بر یک کامیون عراقی حمله برد. سربازان صدام از یورش این شیر میدان گریخته و او به کمک جوان چابک دیگری که خود را به مهلکه رسانده بود، به داخل کامیون نشست و با لبانی متبسم، دیگران را نوید پیروزی می داد.

خبر زخمی شدن سردار پرافتخار اسلام، در نزدیکی دروازهٔ سوسنگرد، شور و هیجانی آمیخته با خشم و اراده و شجاعت در یاران او و سایر رزمندگان افکند که بی محابا به پیش تاختند و شهر قهرمان و مظلوم سوسنگرد و جان چند صد تن رزمندهٔ مؤمن را از چنگال صدامیان نجات بخشیدند. دکتر چمران با همان کامیونی که خود را به بیمارستانی در اهواز رسانید و بستری شد، اما بیش از یک شب در بیمارستان نماند و بعد از آن به مقر ستاد جنگ های نامنظم و دوباره با پای زخمی و دردمند به ارشاد یاران وفادار خود پرداخت. جالب اینجا بود که در همان شبی که در بیمارستان بستری بود، جلسهٔ مشورتی فرماندهان نظامی (تیمسار شهیدفلاحی، فرماندهٔ لشگر ۹۲، شهید کلاهدوز، مسئولین سپاه و سرهنگ محمد سلیمی که رئیس ستاد او بود)، استاندار خوزستان و نمایندهٔ امام در سپاه پاسداران (شهیدمحلاتی) در کنار تخت او در بیمارستان تشکیل شد و درهمان حال و همان شب، پیشنهاد حمله به ارتفاعات الله کبر را مطرح کرد.

● آغاز حرکت مجدد:

به رغم اصرار و پیشنهاد مسئولین و دوستانش، حاضر به ترک اهواز و ستاد جنگ های نامنظم و حرکت به تهران برای معالجه نشد و تمام مدت را در همان ستاد گذراند، در حالی که در کنار بسترش و در مقابلش نقشه های نظامی منطقه، مقدار پیشروی دشمن و حرکت نیروهای خودی نصب شده بود و او که قدرت و یارای به جبهه رفتن نداشت، دائماً به آنها می نگریست و مرتب طرح های جالب و پیشنهادات سازنده در زمینه های مختلف نظامی، مهندسی و حتی فرهنگی ارائه می داد. کم کم زخم های پای او التیام می یافت و او دیگر نمی توانست سکون را تحمل کند و با چوب زیربغل به پا خاست و بازهم آمادهٔ رفتن به جبهه شد.

به دنبال نبرد بیست و هشتم صفر (پانزدهم دی ماه ۵۹) که منجر به شکست قسمتی از نیروهای ماشد و فاجعهٔ هویزه به بار آمد، دیگر تاب نشستن نیاورد، تعدادی از رزمندگان شجاع و جان بر کف را از جبهه فرسیه انتخاب کرد و با چند هلیکوپتر که خود فرماندهی آنها را بر عهده داشت، با همان چوب زیربغل دست به عملی بی سابقه و انتحاری زد. او در حالی که از درد جنگ به خود می پیچید و از ناراحتی می خروشید، آمادهٔ حمله به نیروهای پشت جبهه و تدارکاتی دشمن در جاده جفیر به طلایه شد که به خاطر آتش شدید دشمن، هلیکوپترها نتوانستند از سد آتش آنها از منطقه هویزه بگذرند و حملهٔ هوایی دشمن هلیکوپترها را مجبور به بازگشت ساخت که وی از این بازگشت سخت ناراحت و عصبانی بود.

● دیدار امام امت:

بالاخره در اسفند ماه ۵۹ چوب زیربغل را نیز کنار گذاشت و با کمی ناراحتی راه می رفت و همراه با هم رزمانش از یکایک جبهه های نبرد در اهواز دیدن کرد.

پس از زخمی شدن، اولین بار، برای دیدار با امام امت و عرض گزارش عازم تهران شد. به حضور امام رسید و حوادثی را که اتفاق افتاده بود و شرح مختصر عملیات و پیشنهادات خود را ارائه داد. امام امت(ره) پدرانه و با ملاطفت خاصی به سخنانش گوش می داد، او و همهٔ رزمندگان را دعا می کرد و رهنمودهای لازم را ارائه می داد.

دکتر چمران از سکون و عدم تحرکی که در جبهه ها وجود داشت دائماً رنج می برد و تلاش می کرد که با ارائه پیشنهادات و برنامه های ابتکاری حرکتی بوجود آورد و اغلب این حرکت ها را توسط رزمندگان شجاع و جان برکف ستاد نیز عملی می ساخت. او اصرار داشت که هرچه زودتر به تپه های الله اکبر و سپس به بستان حمله شود و خود را به تنگ چزابه که نزدیکی مرز است، رسانده تا ارتباط شمالی و جنوبی نیروهای عراقی و مرز پیوسته آنان قطع شود. بالاخره در سی ویکم اردیبهشت ماه سال شصت، با یک حملهٔ هماهنگ و برق آسا، ارتفاعات الله اکبر فتح شد که پس از پیروزی سوسنگرد بزرگترین پیروزی تا آن زمان بود. شهید چمران به همراه رزمندگان شجاع اسلام در زمرهٔ اولین کسانی بود که پای به ارتفاعات الله اکبر گذاشت؛ درحالی که دشمن زبون هنوز در نقاطی مقاومت می کرد. او و فرماندهٔ شجاعش ایرج رستمی، دو روز بعد، با تعدادی از جان برکفان و یاران خود توانستند با فداکاری و قدرت تمام تپه های شحیطیه (شاهسوند) را به تصرف درآوردند، درحالی که دیگران در هاله ای از ناباوری به این اقدام جسورانه می نگریستند.

پس از پیروزی ارتفاعات الله اکبر، اصرار داشت نیروهای ما هرچه زودتر، قبل از اینکه دشمن بتواند استحکاماتی برای خود ایجاد کند، به سوی بستان سرازیر شوند که این کار عملی نشد و شهیدچمران خود طرح تسخیر دهلاویه را با ایثار و گذشت و فداکاری جان بر کف ستاد جنگ های نامنظم و به فرماندهی ایرج رستمی عملی ساخت.

فتح دهلاویه، در نوع خود عملی جسورانه و خطرناک و غرورآفرین بود. نیروهای مؤمن ستاد پلی بر روی رودخانهٔ کرخه زدند، پلی ابتکاری و چریکی که خود ساخته بودند. از رودخانه عبور کردند و به قلب دشمن تاختند و دهلاویه را به یاری خدای برگ فتح کردند. این اولین پیروزی پس از عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا بود که به عنوان طلیعهٔ پیروزی های دیگر به حساب آمد.

در سی ام خردادماه سال شصت، یعنی یک ماه پس از پیروزی ارتفاعات الله اکبر، در جلسهٔ فوق العاده شورایعالی دفاع در اهواز با حضور مرحوم آیت الله اشراقی شرکت و از عدم تحرک وسکون نیروها انتقاد کرد و پیشنهادات نظامی خود، از جمله حمله به بستان را ارائه داد.

این آخرین جلسهٔ شورایعالی دفاع بود که شهیدچمران در آن شرکت داشت و فردای آن روز، روز غم انگیز و بسیار سخت و هولناکی بود.

● به سوی قربانگاه:

در سحرگاه سی ویکم خردادماه شصت، ایرج رستمی فرمانده منطقه دهلاویه به شهادت رسید و شهید دکترچمران به شدت از این حادثه افسرده و ناراحت بود. غمی مرموز همه رزمندگان ستاد، بخصوص رزمندگان و دوستان رستمی را فرا گرفته بود. دسته ای از دوستان صمیمی او می گریستند و گروهی دیگر مبهوت فقط به هم می نگریستند. از در و دیوار، از جبهه و شهر، بوی مرگ و نسیم شهادت می وزید و گویی همه در سکوتی مرگبار منتظر حادثه ای بزرگ و زلزله ای وحشتناک بودند. شهیدچمران، یکی دیگر از فرماندهانش را احضار کرد و خود او را به جبهه برد تا در دهلاویه به جای رستمی معرفی کند و در لحظهٔ حرکت وی، یکی از رزمندگان با سادگی و زیبایی گفت: «همانند روز عاشورا که یکایک یاران حسین(ع) به شهادت رسیدند، عباس علمدار او (رستمی) هم به شهادت رسید و اینک خود او همانند ظهر عاشورای حسین(ع) آمادهٔ حرکت به جبهه است.»

همهٔ اطرافیانش هنگام خروج از ستاد با او وداع می کردند و با نگاه های اندوه بار تا آنجا که چشم می دید و گوش می شنید، او و همراهانش را دنبال می کردند و غمی مرموز و تلخ بر دلشان سنگینی می کرد.

دکتر چمران، شب قبل در آخرین جلسهٔ مشورتی ستاد، یارانش را با وصایای بی سابقه ای نصیحت کرده بود و خدا می داند که در پس چهرهٔ ساکت و آرام ملکوتی او چه غوغا و چه شور و هیجانی از شوق رهایی، رستن از غم و رنج ها، شنیدن دروغ و تهمت ها و دم برنیاوردن ها و از شوق شهادت برپا بود. چه بسیار یاران باوفای او به شهادت رسدیه بودند و اینک او خود به قربانگاه می رفت. سال ها یاران و تربیت شدگان عزیزش در مقابل چشمانش و در کنارش شهید شدند و او آنها را بر دوش گرفت و خود در اشتیاق شهادت سوخت، ولی خدای بزرگ او را در این آزمایش های سخت محک می زد و می آزمود، او را هر چه بیشتر می گداخت و روحش را صیقل می داد تا قربانی عالیتری از خاکیان را به ملائک معرفی نماید و بگوید: انی اعلم مالاتعلمون. «من چیزهایی می دانم که شما نمی دانید.»

به طرف سوسنگرد به راه افتاد و در بین راه مرحوم آیت الله اشراقی و شهید تیمسار فلاحی را ملاقات کرد. برای آخرین بار یکدیگر را بوسیدند و بازهم به حرکت ادامه داد تا به قربانگاه رسید. همهٔ رزمندگان را در کانالی پشت دهلاویه جمع کرد، شهادت فرمانده شان، ایرج رستمی را به آنها تبریک و تسلیت گفت و با صدایی محزون و گرفته از غم فقدان رستمی، ولی نگاهی عمیق و پرنور و چهره ای نورانی و دلی والامال از عشق به شهادت و شوق دیدار پروردگار، گفت: «خدا رستمی را دوست داشت و برد و اگر ما را هم دوست داشته باشد، می برد.»

خداوند ثابت کرد که او را دوست می دارد و چه زود او را به سوی خود فراخواند.

● شهـادت:

سخنش تمام شد، با همهٔ رزمندگان خداحافظی و دیده بوسی کرد، به همهٔ سنگرها سرکشی نمود و در خط مقدم، در نزدیک ترین نقطه به دشمن، پشت خاکریزی ایستاد و به رزمندگان تأکید کرد که از این نقطه که او هست، دیگر کسی جلوتر نرود، چون دشمن به خوبی با چشم غیرمسلح دیده می شد و مطمئناً دشمن هم آنها را دیده بود. آتش خمپاره که از اولین ساعات بامداد شروع شده بود و علاوه بر رستمی قربانی های دیگری نیز گرفته بود، باریدن گرفت و دکتر چمران دستور داد رزمندگان به سرعت از کنارش متفرق شوند واز هم فاصله بگیرند. یارانش از او فاصله گرفتند و هر یک در گودالی مات و مبهوت در انتظار حادثه ای جانکاه بودند که خمپاره ها در اطراف او به زمین خورد و با اصابت یکی از خمپاره های صدامیان، یکی از نمونه های کامل انسانی که مایهٔ مباهات خداوند است، یکی از شاگردان متواضع علی(ع) و حسین(ع)، یکی از عارفان سالک راه حق و حقیقت و یکی از ارزشمندترین انسان های علی گونه و یکی از یاران باوفای امام خمینی(ره) از دیار ما رخت بربست و به ملکوت اعلی پیوست.

ترکش خمپارهٔ دشمن به پشت سر دکتر چمران اصابت کرد و ترکش های دیگر صورت و سینهٔ دو یارش را که در کنارش ایستاده بودند، شکافت و فریاد و شیون رزمندگان و دوستان و برادران باوفایش به آسمان برخاست. او را به سرعت به آمبولانس رساندند. خون از سرش جاری بود و چهرهٔ ملکوتی و متبسم و در عین حال متین و محکم و موقر آغشته به خاک و خونش، با آنکه عمیقاً سخن ها داشت، ولی ظاهراً دیگر با کسی سخن نگفت و به کسی نگان نکرد. شاید در آن اوقات، همانطوری که خود آرزو کرده بود، حسین(ع) بر بالینش بود و او از عشق دیدار حسین(ع) و رستن از این دنیای پر از درد و پیوستن به روح، به زیبایی، به ملکوت اعلی و به دیار مصفای شهیدان، فرصت نگاهی و سخنی با ما خاکیان را نداشت.

در بیمارستان سوسنگرد که بعداً به نام شهید دکترچمران نامیده شد، کمک های اولیه انجام شد و آمبولانس به طرف اهواز شتافت، ولی افسوس که فقط جسم بی جانش به اهواز رسید و روح او سبکبال و با کفنی خونین که لباس رزم او بود، به دیار ملکوتیان و به نزد خدای خویش پرواز کرد و ندای پروردگار را لبیک گفت که: «ارجعی الی ربک راضیه مرضیه»

از شهادت انسان ساز سردار پرافتخار اسلام، این فرزند هجرت و جهاد و شهادت و اسوه حرکت و مقاومت، نه تنها مردم اهواز و خوزستان بلکه امت مسلمان ایران و شیعیان محروم لبنان به پا خاستند و حتی ملل مستضعف و زاده دنیا غرق در حسرت و ماتم گردیدند.

امواج خروشان مردم حق شناس ما، خشمگین از این جنایت صدام و اندوهبار و اشک آلود، پیکر پاک او را در اهواز و تهران تشییع کردند که «انالله و انّاالیه راجعون.»

بلی، این چنین زندگی سراسر تلاش و مبارزهٔ خالصانه و عارفانه در راه خدای او آغاز گشت و این چنین در کربلای خوزستان در جهاد و نبرد رویاروی علیه باطل، حسین گونه به خاک شهادت افتاد و به ملکوت اعلی عروج کرد و به آرزوی دیرین خود که قربانی شدن عاشقانه در راه خدا بود، نایل گشت. خدایش رحمت کند و او را با حسین(ع) و شهدای کربلا محشور گرداند.

والسلام علی من اتبع الهدی

[color=red]منتقل شد به بخش جنگ آوران SHAHABESAGEB[/color]

[color=red]منبع:
http://www.chamran.org/old/biography.htm[/color]

[mahdavi3d 14,067]

[color=darkred]همکاری دوباره تهیه‌کننده و کارگردان «آژانس شیشه‌ای»
[b]حاتمی‌کیا در تکاپوی ساخت فیلم سینمایی شهید چمران + فیلم[/b][/color]

[color=darkblue]«ابراهیم حاتمی‌کیا» مشغول پیش‌تولید فیلم سینمایی «چ» درباره شهید مصطفی چمران است.[/color]
به گزارش خبرنگار سینمایی فارس، «ابراهیم حاتمی‌کیا» در حال حاضر مشغول امور پیش‌تولید فیلم سینمایی «چ» ‌درباره شهید چمران است.
حاتمی‌کیا در پروژه «چمران» سراغ دو روز و دو شب از زندگی شهید چمران رفته است و از روز بیست و پنجم تا بیست و هفتم مرداد 1358 زندگی شهید چمران را روایت کرده است.
چندی پیش ابراهیم حاتمی‌کیا برای بازبینی لوکیشن در منطقه اورامانات کرمانشاه حضور داشت.
این فیلم با حمایت بنیاد سینمایی فارابی و به تهیه‌کنندگی مهدی کریمی ساخته خواهد شد.

در زیر فیلم‌های‌ مربوط به کارهای پیش‌تولید این پروژه را می‌بینید:

[color=olive]91/02/27[/color]
منبع: خبرگزاری فارس
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910227001098

[color=blue](برای دیدن فیلم ها و عکس ها به لینک منبع بروید)[/color]

[jolioussezar 10]

چمران . صادران اسلام است به امریکا

[Dezchilds 1,269]

مرسی خیلی ممنون.
انشالله به زودی روند ساخت فیلمش به همت ابراهیم حاتمی کیا شروع میشه . تا شاید گوشه کوچکی از نبوغ این ابر انسان رو به نمایش بکشد

[NIX 1,019]

سلام

بسیار عالی بود
زنده نگهداشتن یاد شهید از خود شهادت کمتر نیست ، آن هم در جامعه ای که شتابان نشانه های فرهنگ لیبرال را از خود نشان میدهد و مردمی که می پندارند نام اتوبان همت از آن روست که با [b]همت[/b] ایرانیان ساخته شده!!!

دانلود چند سخنرانی:
[url=http://snd.tebyan.net/1389/04/zendaki%20170305.mp3]شهید چمران از زندگی خودش، دوران تحصیلات از ابتدایی تا فارغ التحصیلی در رشته فیزیک اتمی از دانشگاه برکلی کالیفرنیا و ..[/url]
[url=http://snd.tebyan.net/1389/05/Chamran71773.mp3]سخنان امام خمینی درباره شهید چمران[/url]

[url=http://www.m-chamran.com/?Title=%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF%D8%B3%D8%AE%D9%86%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1%DA%86%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%86&Content=116]دانلود تعدادی سخنرانی دیگر از شهید چمران[/url]

[amirsaha 372]

به گزارش مشرق، «مومن مجمع اضداد است.» البته سبب معيار دنيوي ما انسان هاست که بين کارهاي مومن تضاد و تناقض مي بينيم. در دوراني که عرفان با چله نشيني و گوشه گيري تعريف مي شد، چمران هم دعاي «کميل» را ترجمه کرد و هم بالاترين دوره هاي »جنگ چريکي» را ديد. کسي که عنوان تز دکتري او «باريکه الکترون در منگترون با کاتد سرد» بود، روزي در کنار امام موسي صدر به ياري فقراي لبنان شتافت و روز ديگر وزير دفاع امام خميني بود و هم چون يک سرباز در سوسنگرد جنگيد. دکتر رضا امراللهي به 3 ابتکار جالب از شهيد عارف مجاهد دکتر چمران در دوران 8 ساله دفاع مقدس اشاره کرده که خواندني است:

دکتر چمران واقعا يک نابغه نظامي و علمي بود. ابتکارهاي ايشان در جبهه‌ها واقعا شگفت‌انگيز بود. من فقط به دو سه مورد آن‏ اشاره مي‏کنم.يکي از آنها، قصه‏ خورشيدي‏ هاست. کارخانه فولادسازي اهواز پر از آهن بود و عراقي‏ ها تا نزديکي آنجا آمده بودند؛ آقاي چمران دستور داد بچه‏ ها آهن‏ها را به طول‏ 180 سانت ببرند و يک گروه صد نفره براي اين کار تشکيل داد. بچه‏ هاي بسيجي و رزمنده، آهن‏ها را به طور خاصي به هم جوش مي ‏دادند و پنج شاخه ‏اي‏ ساخته مي‏ شد که به آن خورشيدي مي‏ گفتند. بچه ‏ها شايد بين 30 تا 50 هزار خورشيدي درست‏ کردند و آنها را در مسيري 15 کيلومتري در محل‏ عبور تانک‏ هاي عراقي در راه سوسنگرد به اهواز قرار دادند،جايي که عراقي‏ها از آنجا خيلي فشار مي ‏آوردند.
با اين ابتکار ساده آقاي چمران راه‏ عراقي‏ ها بسته شد و ديگر نتوانستند از آن راه جلو بيايند. اين خورشيدي‏ ها در شني تانک‏ ها فرو مي‏ رفتند و بدون انفجار آنها را زمين‏ گير مي‏ کردند.

يک مورد ديگر، جريان پمپ آب بود. دکتر چمران‏ دستور داد پمپ‏ هاي خيلي بزرگ آب را روي دو برج بلند کنار کارون جوش داديم و با اين کار، آب‏ رود کارون را شب‏ ها زير عراقي‏ ها مي‏ انداختيم و تانک ‏هاي آنها در گل فرو مي ‏رفت و زمين‏گير مي ‏شدند.

يک وقت هم شهيد چمران دستور داد 300 يا 400 چوب الوار بلند، از همان الوارهاي‏ بنايي تهيه کرديم و از بچه ‏ها خواست که‏ قوطي ‏هاي خالي کمپوت و کنسرو را هم جمع کنند و بعد در آنها کمي روغن سوخته و کاه ريختند و دستور داد روي هر کدام از تخته‏ ها چند تا از اين‏ قوطي‏ها را نصب کردند. غروب که مي‏شد فتيله‏ اين قوطي‏ها را روشن مي‏کردند و الوارها را با فاصله روي رودخانه کارون مي‏ريختند. دشمن که‏ از دور، آتش و دود روي اين الوارها را مي‏ديد، تصور مي‏کرد که نيروي عظيمي از روي رود کارون‏ به سمت آنها مي‏رود. باور کنيد تا دشمن فهميد که‏ اينها در واقع چيست،نزديک به دو ماه که اين‏ تکنيک برپا بود ، هر چه گلوله داشت توي کارون‏ ريخت! »

[url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/225281/سه-ابتکاری-که-چمران-در-جنگ-از-خود-به-جای-گذاشت"]http://www.mashreghn...ود-به-جای-گذاشت[/url]

[patriot1979 1,836]

[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]منبع: [/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3][url="http://www.aviny.com/occasion/Enghelab_Jang/Chamran/87/Vasiat.aspx"]http://www.aviny.com.../87/Vasiat.aspx[/url][/size][/font][/color]

[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3][b]وصیت نامه شهید چمران خطاب به امام موسی صدر[/b][/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]وصیت می کنم …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]وصیت می کنم به کسی که او را بیش از حد دوست می دارم! به معبود من! به معشوق من! به امام موسی صدر! کسی که او را مظهر علی می دانم! او را وارث حسین می خوانم! کسی که رمز طایفه شیعه، و افتخار آن، و نماینده هزار و چهار صد سال درد، غم، حرمان، مبارزه، سرسختی، حق طلبی و بالأخره شهادت است! آری به امام موسی وصیت می کنم …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]برای مرگ آماده شده ام و این امری است طبیعی که مدتهاست با آن آشنا شده ام. ولی برای اولین بار وصیت می کنم. خوشحالم که در چنین راهی به شهادت می رسم. خوشحالم که از عالم و ما فیها بریده ام. همه چیز را ترک گفته ام. علایق را زیر پا گذاشته ام. قید و بندها را پاره کرده ام. دنیا و ما فیها را سه طلاقه گفته ام و با آغوش باز به استقبال شهادت می روم.[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]از اینکه به لبنان آمدم و پنج یا شش سال با مشکلاتی سخت دست به گریبان بوده ام، متأسف نیستم. از اینکه آمریکا را ترک گفتم، از اینکه دنیای لذات و راحت طلبی را پشت سر گذاشتم، از اینکه دنیای علم را فراموش کردم، از اینکه از همه زیبائیها و خاطره زن عزیز و فرزندان دلبندم گذشته ام، متأسف نیستم … از آن دنیای مادی و راحت طلبی گذشتم و به دنیای درد، محرومیت، رنج، شکست، اتهام، فقر و تنهایی قدم گذاشتم. با محرومیت همنشین شدم. با دردمندان و شکسته دلان هم آواز گشتم. از دنیای سرمایه داران و ستمگران گذشتم و به عالم محرومین و مظلومین وارد شدم. با تمام این احوال متأسف نیستم …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]تو ای محبوب من، دنیایی جدید به من گشودی که خدای بزرگ مرا بهتر و بیشتر آزمایش کند. تو به من مجال دادی تا پروانه شوم، تا بسوزم، تا نور برسانم، تا عشق بورزم، تا قدرتهای بی نظیر انسانی خود را به ظهور برسانم، از شرق به غرب و از شمال تا جنوب لبنان را زیر پا بگذارم و ارزشهای الهی را به همگان عرضه کنم، تا راهی جدید و قوی و الهی بنمایانم، تا مظهر باشم، تا عشق شوم، تا نور گردم، از وجود خود جدا شوم و در اجتماع حل گردم، تا دیگر خود را نبینم و خود را نخواهم، جز محبوب کسی را نبینم، جز عشق و فداکاری طریقی نگزینم، تا با مرگ آشنا و دوست گردم و از تمام قید و بندهی مادی آزاد شوم…[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]تو ای محبوب من رمز طایفه ای، و درد و رنج هزار و چهار صد ساله را به دوش می کشی، اتهام و تهمت و هجوم و نفرین و ناسزای هزار و چهار صد سال را همچنان تحمل می کنی، کینه های گذشته و دشمنی های تاریخی و حقد و حسدهای جهانسوز را بر جان می پذیری، تو فداکاری می کنی، تو از همه چیز خود می گذری، تو حیات و هستی خود را فدای هدف و اجتماع انسانها می کنی، و دشمنانت در عوض دشنام می دهند و خیانت می کنند، به تو تهمتهای دروغ می زنند و مردم جاهل را بر تو می شورانند، و تو ای امام لحظه ای از حق منحرف نمی شوی و عمل به مثل انجام نمی دهی و همچون کوه در مقابل طوفان حوادث آرام و مطمئن به سوی حقیقت و کمال و قدم بر می داری، از این نظر تو نماینده علی (ع) و وارث حسینی… و من افتخار می کنم که در رکابت مبارزه می کنم و در راه پر افتخارت شربت شهادت می نوشم…[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]ای محبوب من، آخر تو مرا نشناختی! زیرا حجب و حیا مانع آن بود که من خود را به تو بنمایانم، یا از عشق سخن برانم یا از سوز درونی خود بازگو کنم… اما من، منی که وصیت می کنم، منی که تو را دوست می دارم… آدم ساده ای نیستم!… من خدای عشق و پرستشم، من نماینده حق و مظهر فداکاری و گذشت و تواضع و فعالیت و مبارزه ام، آتشفشان درون من کافیست که هر دنیایی را بسوزاند، آتش عشق من به حدی است که قادر است هر دل سنگی را آب کند، فداکاری من به اندازه ای است که کمتر کسی در زندگی به آن درجه رسیده است … به سه خصلت ممتاز شده ام:[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]۱٫ عشق که از سخنم و نگاهم و دستم و حرکاتم و حیات و مماتم می بارد. در آتش عشق می سوزم و هدف حیات را جز عشق نمی شناسم. در زندگی جز عشق نمی خواهم، و جز به عشق زنده نیستم.[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]۲٫ فقر که از قید همه چیز آزاد و بی نیازم. و اگر آسمان و زمین را به من ارزانی کنند، تأثیری در من نمی کند.[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]۳٫ تنهایی که مرا به عرفان اتصال می دهد. مرا با محرومیت آشنا می کند. کسی که محتاج عشق است، در دنیای تنهایی با محرومیتِ عشق می سوزد. جز خدا کسی نمی تواند انیس شبهای تار او باشد و جز ستارگان اشکهای او را پاک نخواهند کرد. جز کوههای بلند راز و نیازهای او را نخواهند شنید و جز مرغ سحر ناله های صبحگاه او را حس نخواهند کرد. به دنبال انسانی می گردد تا او را بپرستد یا به او عشق بورزد. ولی هر چه بیشتر می گردد، کمتر می یابد …
کسی که وصیت می کند آدم ساده ای نیست. بزرگترین مقامات علمی را گذرانده، سردی و گرمی روزگار را چشیده، از زیباترین و شدیدترین عشقها برخوردار شده، از درخت لذات زندگی میوه چیده، از هر چه زیبا و دوست داشتنی است برخوردار شده، و در اوج کمال و دارایی همه چیز خود را رها کرده و به خاطر هدفی مقدس، زندگی دردآلود و اشکبار و شهادت را قبول کرده است.
آری ای محبوب من، یک چنین کسی با تو وصیت می کند …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]وصیت من درباره مال و منال نیست. زیرا می دانی که چیزی ندارم، و آنچه دارم متعلق به تو و حرکت و مؤسسه است. از آنچه به دست من رسیده، به خاطر احتیاجات شخصی چیزی بر نداشته ام. جز زندگی درویشانه چیزی نخواسته ام. حتی زن و بچه ها و پدر و مادر نیز از من چیزی دریافت نکرده اند. آنجا که سر تا پای وجودم برای تو و حرکت باشد، معلوم است که مایملک من نیز متعلق به تو است.
وصیت من درباره قرض و دین نیست. مدیون کسی نیستم، در حالی که به دیگران زیاد قرض داده ام.[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]به کسی بدی نکرده ام. در زندگی خود جز محبت، فداکاری، تواضع و احترام نبوده ام. از این نظر نیز به کسی مدیون نیستم …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]آری وصیت من درباره این چیزها نیست …
وصیت من درباره عشق و حیات و وظیفه است …
احساس می کنم که آفتاب عمرم به لب بام رسیده است و دیگر فرصتی ندارم که به تو سفارش کنم. وصیت می کنم، وقتی که جانم را بر کف دستم گذاشته ام، و انتظار دارم هر لحظه با این دنیا وداع کنم و دیگر تو را نبینم….
تو را دوست می دارم و این دوستی بابت احتیاج و یا تجارت نیست. در این دنیا به کسی احتیاج ندارم. حتی گاهگاهی از خدای بزرگ نیز احساس بی نیازی می کنم … از او چیزی نمی طلبم و احساس احتیاج نمی کنم. چیزی نمی خواهم، گله ای نمی کنم و آرزوئی ندارم. عشق من به خاطر آن است که تو شایسته عشق و محبتی، و من عشق به تو را قسمتی از عشق به خدا می دانم. همچنانکه خدای را می پرستم و عشق می ورزم، به تو نیز که نماینده او در زمینی عشق می ورزم. و این عشق ورزیدن همچون نفس کشیدن برای من طبیعی است …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]عشق هدف حیات و محرک زندگی من است. زیباتر از عشق چیزی ندیده ام و بالاتر از عشق چیزی نخواسته ام. عشق است که روح مرا به تموج وا می دارد، قلب مرا به جوش می آورد، استعدادهای نهفته مرا ظاهر می کند، مرا از خودخواهی وخودبینی می رهاند، دنیای دیگری حس می کنم، در عالم وجود محو می شوم، احساسی لطیف و قلبی حساس و دیده ای زیبابین پیدا می کنم. لرزش یک برگ، نور یک ستاره دور، موریانه کوچک، نسیم ملایم سحر، موج دریا، غروب آفتاب، احساس و روح مرا می ربایند و از این عالم به دنیای دیگری می برند … اینها همه و همه از تجلیات عشق است …
به خاطر عشق است که فداکاری می کنم. به خاطر عشق است که به دنیا با بی اعتنایی می نگرم و ابعاد دیگری را می یابم. به خاطر عشق است که دنیا را زیبا می بینم و زیبائی را می پرستم. به خاطر عشق است که خدا را حس می کنم، او را می پرستم و حیات و هستی خود را تقدیمش می کنم …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]می دانم که در این دنیا به عده زیادی محبت کرده ام، حتی عشق ورزیده ام، ولی جواب بدی دیده ام. عشق را به ضعف تعبیر می کنند و به قول خودشان زرنگی کرده از محبت سوءاستفاده می نمایند! اما این بی خبران نمی دانند که از چه نعمت بزرگی که عشق و محبت است، محرومند. نمی دانند که بزرگترین ابعاد زندگی را درک نکرده اند. نمی دانند که زرنگی آنها جز افلاس و بدبختی و مذلت چیزی نیست …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]و من قدر خود را بزرگتر از آن می دانم که محبت خویش را از کسی دریغ کنم. حتی اگر آن کس محبت مرا درک نکند و به خیال خود سؤاستفاده نماید. من بزرگتر از آنم که به خاطر پاداش محبت کنم، یا در ازاء عشق تمنایی داشته باشم. من در عشق خود می سوزم و لذت می برم. این لذت بزرگترین پاداشی است که ممکن است در جواب عشق من به حساب آید …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]می دانم که تو هم ای محبوب من، در دریای عشق شنا می کنی. انسانها را دوست می داری. به همه بی دریغ محبت می کنی. و چه زیادند آنها که از این محبت سوءاستفاده می کنند. حتی تو را به تمسخر می گیرند و به خیال خود تو را گول میزنند … تو اینها را می دانی ولی در روش خود کوچکترین تغییری نمی دهی … زیرا مقام تو بزرگتر از آن است که تحت تأثیر دیگران عشق بورزی و محبت کنی. عشق تو فطری است. همچون آفتاب بر همه جا می تابی و همچون باران برچمن و شوره زار می باری و تحت تأثیر انعکاس سنگدلان قرار نمی گیری …[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]درود آتشین من به روح بلند تو باد که از محدوده تنگ و باریک خودبینی و خودخواهی بیرون است و جولانگاهش عظمت آسمانها و اسماء مقدس خداست.[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=tahoma, arial, verdana, sans-serif][size=3]عشق سوزان من فدای عشقت باد، که بزرگترین و زیباترین مشخصه وجود توست، و ارزنده ترین چیزی است که مرا جذب تو کرده است، و مقدس ترین خصیصه ای است که در میزان الهی به حساب می آید …[/size][/font][/color]

[IR-Craft 544]

"الحمد الله رب العالمین" و لا غیر

روحش شاد

[arminheidari 24,423]

اول ممنون
و دوم این شناخت خوب ایشان از اصول جنگ را نشان می دهد

اصول ساده ای چون
کند کردن حرکت
گرفتن تحرک از دشمن
فریب دشمن و ایجاد ترس

[amirsaha 372]

به گزارش سرویس فرهنگی مشرق- مهدی چمران با تاکید بر جامع اضداد بودن امام علی(ع) و برشمردن برخی از صفات ایشان گفت: امامان معصوم به عنوان فرزندان امام علی(ع) نیز جامع اضداد هستند و من معتقدم پیروان خاص امیرالمومنین نیز اینگونه‌اند.

وی در ادامه تصریح کرد: شهید مصطفی چمران نیز که خود را خاک پای خاندان علی(ع) به حساب نمی آورد هم جامع اضداد بود. او در خاطراتش می‌نویسد برای اولین باری که به نجف اشرف مشرف شده بود یک روز تمام طول کشید تا خود را به ضریح امام علی(ع) برساند. او می گفت انگار شعله‌ای جان مرا می‌سوزاند و با اینکه به شدت گریه می‌کردم اما نمی توانستم خود را به ضریح امام برسانم و صبح روز بعد توانستم به سمت ضریح روم. مصطفی اینچنین در عشق علی (ع) می سوخت.

برادر شهید چمران افزود: او یک دانشمند بزرگ و فرهیخته در دوران خود بود و زمینه‌های علمی‌اش آنقدر بالاست که من نمی توانم در مورد آنها صحبت کنم. تز دکتری او بعد از 25 سال هنوز در دانشگاه‌های آمریکا تدریس می‌شد. در آن زمان کسانی به تعداد انگشتان دست بودند که هم پای او در علم باشند. یک دانشمند فیزیک اینگونه خود کافی است تا به عنوان یک ایرانی مورد تحسین ما قرار گیرد.

چمران ادامه داد: مصطفی در کنار این دانشمندی یک عارف وارسته و سالک راه حق بود. یک عارف مخلص که عباداتش از ولایت سرچشمه گرفته بود. امیرالمومنین اولین عارف بود اما گوشه نشین نبود و در کوچه و بازار و میان مردم زندگی می‌کرد که شهید چمران نیز اینگونه بود.

وی با اشاره به عجیب بودن راز و نیازهای شهید چمران گفت: سبک نگارشی راز و نیازهای او یک سبک خاص در ادبیات پارسی است. او عارفی بود عابد که دوست نداشت کسی عبادتش را ببیند. وی در یکی از خاطراتش از دانشگاه تهران می‌گفت زمانی که در این دانشگاه کمونیست‌ها مسلط بودند و دانشجویان مسلمان تنها اتاقی کوچک برای برگزاری نماز داشتند چون بعضی از دانشجویان خجالت می‌کشیدند که در دانشگاه نماز بخوانند با اینکه او از ریا نفرت داشت اما روزی چندین بار در نمازخانه نماز می‌خواند تا دانشجویان دیگر احساس تنها بودن نکنند و خجالت نکشند.

رئیس شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر اینکه شهید چمران یک مدیر موفق بود یادآور شد: او هرجا رفت توانست آنجا را خوب مدیریت کند. او در دانشگاه‌های مختلف در اروپا و آمریکا انجمن اسلامی دانشجویان ایجاد کرد و در مصر یک سازمان مخفی راه انداخت و در لبنان جنبش امل را سازماندهی کرد. در ایران نیز ستاد جنگهای نامنظم را در کنار مقام معظم رهبری مدیریت کرد. در زمانی که در اهواز حتی مغاز نانوایی بسته بود او یک مرکز پژوهشی راه‌اندازی کرد و اولین زیردریایی ایرانی را ساخت. تولید ماشینهای شنی دار، نیمه شنی و زرهی در طول جنگ از دستاوردهای اوست. پلهای چریکی که با استفاده از تیوپ و چوب ساخت در انتها به ساخت پلهای آبی خیبری منتهی شد.

چمران افزود: او یک رزمنده شجاع و توانا و فرمانده‌ای بی نظیر بود. او برای اولین‌بار در تاریخ لبنان از شیعیانی که حتی یک تفنگ کلاشینکف نداشتند یک نیروی مقاوم ساخت. در آن زمان همه طوایف بجز شیعیان، مجلس و اسلحه داشتند و در وضعیت خوبی به سر می‌بردند. وقتی مصطفی وارد لبنان شد مجلس تشکیل داد و همه را مسلح کرد و وقتی اسرائیل آمد تا جبل عامل و جنوب لبنان را به دست بگیرد شهید چمران همراه 45 نفر از نیروهایش به مبارزه برخاست و همه تانکهای اسرائیلی را به آتش کشید و اسرائیل را از خاک لبنان بیرون انداخت. این اتفاق سه سال قبل از انقلاب رخ داد و هیچ کس این داستان را بازگو نکرد و خواستند این حادثه مکتوم باقی بماند.

وی ضمن اشاره به مبارزه همزمان شهید چمران در سه جبهه در فلسطین در مقابل فالانژها، نیروهای چپ و اسرائیل به ذکر خاطراتی از رشادت های او در زمان دفاع مقدس پرداخت و گفت: در پاوه او با هلی‌کوپتر به وسط حلقه محاصره دشمن رفت و آن حلقه را شکست و پاوه را آزاد کرد. در سوسنگر هم چنین کاری انجام داد و وقتی همه نیروها را به عقب فرستاد با شهید علی‌اکبر چهره‌بانی که دقایقی بعد شهید شد به جنگ با دشمن پرداخت و با وجود جراحت از دو ناحیه توانست دشمن را فراری دهد و کامیون هیفای دشمن را غنیمت بگیرد و با آن کامیون خود را به بیمارستان برساند. ما نمی‌توانیم این شجاعت‌ها را حتی در فیلمهایی که از او می خواهند بسازند نشان دهیم.

به گزارش تسنیم؛ برادر شهید چمران ادامه داد: در زمانی که مصطفی در جنوب لبنان بود یاسر عرفات و ابوجهاد می‌آمدند و از او مشورت می گرفتند. در زمانی که شهید چمران به ایران آمد در مقاله ای به نام «انقلاب اسلام ایران زمینه ساز ظهور مهدی(ع)» که همان زمان به چند زبان انگلیسی، فرانسوی و عربی به چاپ رسید فروپاشی شوروی و روی آوردن کشورهای شمال ایران به اسلام و بیداری اسلامی را پیش بینی کرد که نشانه توانایی او در سیاست است. با این حال که او فردی توانا در سیاست بود، هنرمند، نقاش و شاعر نیز بود.

منبع
[url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/226030/شهیدی-که-اولین-زیر-دریایی-ایران-را-ساخت-ماجرای-مشورت-گرفتن-یاسر-عرفات-از-چمران"]http://www.mashreghn...-عرفات-از-چمران[/url]

[fath 4,687]

خیلی دلم برای امام موسی صدر تنگ شده.این آدم یکی از اون کسانی هست که همیشه دلتنگش هستم.کسی ابعاد شخصیتی اش رو هنوز کشف نکرده.
خداوند ما رو رحمت کنه که شهید چمران رحمت شده هست.

[mohammadarea51 3,205]

به گزارش وبلاگستان مشرق، [url="http://davodabadi.persianblog.ir/"][color=#FF0000][b]حمید داودآبادی[/b][/color][/url] در وبلاگش از شهید مصطفی چمران سخن گفت و تصاویر کمتر دیده شده‌ای را از وی به نمایش گذاشت:



[color=#FF0000][b]خاطره اول:
بهمن 1358[/b][/color]
عصر روز جمعه، چریک‌های فدایی در دانشگاه تهران مراسم داشتند. محل تجمع آنها در قسمت بالایی دانشگاه، طرف در شرقی روبه‌روی خیابان طالقانی بود.
گروه های چپی از جمله "سازمان کومه له"، حزب دمکرات"، و "چریک های فدایی" که در کردستان به بهانه خودمختاری و در اصل به نیابت از رژیم بعث عراق می جنگیدند و به وحشیانه ترین وضع ممکن سربازان، پاسداران و پیشمرگان مسلمان را قتل عام می کردند، از دکتر "مصطفی چمران" کینه شدیدی داشتند. در اکثر تظاهرات و مراسم شان علیه دکتر چمران شعارهای تندی می‌دادند. آنها چمران را عامل قتل عام فلسطینی‌های آواره در اردوگاه "تل‌زَعتَر" بیروتِ لبنان می‌دانستند. درحالی ‌که آن فاجعه، توسط نیروهای فالانژیست مسیحی لبنان انجام شده بود. آنها می‌گفتند:
[b]- چمران آمریکایی ... جلاد تل‌زعتر ... جلاد خلق کُرد است[/b]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370576_711.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]چریکهای فدایی در کردستان رویاروی خلق[/b][/color][/center]

[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370577_290.jpg[/img]

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370590_155.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]حمله به کاروان ارتش در خیابانهای سنندج توسط چریکهای فدایی[/b][/color][/center]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370578_340.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]همه ضدانقلابیون علیه چمران - مجله تهران مصور مرداد ۱۳۵۸[/b][/color][/center]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370591_432.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]شهید چمران پیشاپیش رزمندگان اسلام در نبرد با ضدانقلابیون[/b][/color][/center]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370580_373.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]جنوب لبنان - شهید چمران در سنگر دفاع از اسلام و مسلمین[/b][/color][/center]

[color=#FF0000][b]خاطره دوم:
بهمن 1377[/b][/color]
عازم لبنان بودم که یکی از دوستان گفت:
- بد نیست یه سر بریم پیش حاج آقا ... هر چی باشه اون از قبل انقلاب لبنان بوده و با موقعیت اون جا به خوبی آشناست.
درست می گفت، ولی کاملا نه! تعریف موضع گیری های او را علیه امام موسی صدر و شهید چمران زیاد شنیده بودم. خوش نداشتم بروم و با او بحثم شود. به اصرار دوستم، به اتاق حاج آقا (که جدیدا ملقب به دکتر شده و در تلویزیون تفسیر به رای تاریخ می کند. انگاری برای بچه های دبستانی قصه شب می گوید!) رفتیم و بالاجبار نشستیم پای صحبت هایش.
از همان اول شروع کرد علیه شهید چمران حرف زدن. نه تنها لفظ شهید، که حتی عنوان مرحوم هم برایش به کار نمی برد. خیلی تند علیه او صحبت می کرد. وقتی علت این موضع تندش را پرسیدم، با شدت گفت:
- چمران ضد امام خمینی بود.
با تعجب پرسیدم: "جدا؟ واقعا شهید چمران ضد امام بود؟"
- بله. چمران با امام مخالف بود.
- آخه چطور؟ یعنی شما بر چه اساس این رو می گید؟
- خودم شاهد بودم که چمران عکس امام رو پاره کرد.
- چی؟ چمران عکس امام رو پاره کرد؟
- بله پاره کرد.
- ببخشید حاج آقا، عکس رو پاره کرد یا از دیوار برداشت؟
- چه فرقی می کنه. چه کند، چه پاره کرد.
- خب پاره کردن عکس با برداشتن آن از دیوار، خیلی فرق داره.
- نه چه فرقی می کنه؟ اون با امام مخالف بود و می گفت نباید عکس امام روی دیوار باشه.
- یعنی چی که عکس امام نباید روی دیوار باشه؟ کی بود؟ کجا بود؟
- چند سال قبل از انقلاب. توی لبنان. توی همون مدرسه جبل عامل در شهر صور که با موسی صدر راه انداخته بودن.
- خب قضیه چی بود؟
- چی می خواستی باشه؟ من یه پوستر بزرگ امام زدم به دیوار مدرسه صنعتی جبل عامل که چمران اون رو پاره کرد.
- پاره کرد؟
- چه اصراری داری شما بر الفاظ. حالا کند، برداشت یا پاره کرد. نفس کار مهمه که گفت عکس امام رو این جا نزنید. همین ثابت می کنه که چمران ضد امام بوده.
- خب برای این ادعاش چه دلیلی داشت؟
- یه دلیل بی خود. می گفت اگه عکس امام به دیوار این جا باشه، ساواک شاه نسبت به این جا حساس میشه و دیگه نمیشه کار کرد.
- خب مگه اشتباه می گفت؟
- خب معلومه که اشتباه می گفت. برای همین عکس امام، کلی جوون توی زندان های شاه شکنجه شدن. اون وقت اون توی لبنان می ترسید یه عکس امام به دیوار باشه.
متعجب و مبهوت از این استنباط مورخ که مثلا قرار است تاریخ مبارزات امام خمینی (ره) را برای نسل های آینده روایت کند، از اتاق بیرون آمدم.
[b]چند سال بعد بر حسب اتفاق، میان کتاب های منتشر شده، چشمم به اسنادی از ساواک درباره امام موسی صدر و شهید چمران افتاد که حاکی از این بود که:
"اخیرا تصاویری از خمینی بر دیوارهای مدرسه صنعتی جبل عامل که توسط موسی صدر و چمران اداره می شود نصب شده."
دستور این بود که بر روی افراد مذکور دقت بیشتری شود و شدیدا زیر نظر گرفته شوند.[/b]



[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370581_850.jpg[/img][/center]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370582_872.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]تصاویر منتشر نشده از پیکر شهید چمران[/b][/color][/center]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370583_609.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]برادر بر بالین شهید چمران[/b][/color][/center]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/28/370585_856.jpg[/img][/center]
[center][color=#FF0000][b]غاده جابر همسر چمران به همراه فاطمه (دختر شهید نواب صفوی) بالای پیکر شهید چمران[/b][/color][/center]

[center][color=#FF0000][b]یاد امام به خیر که در وصف شهید چمران فرمود:[/b][/color][/center]
بِسْمِ ‏الله الرََّّحْمنِ الرََّّحیمِ
انالله وانّاالیه راجعون
شهادت انسان‌ساز سردار پرافتخار اسلام و مجاهد بیدار و متعهد راه تعالی و پیوستن به ملاء اعلی، دکتر مصطفی چمران را به پیشگاه ولی‌عصر ـ ارواحنا فداه - تسلیت و تبریک عرض می‌کنم.
تسلیت از آن‌رو که ملت شهیدپرور ما سربازی را از دست داد که در جبهه‌های نبرد با باطل، چه در لبنان و چه در ایران، حماسه می‌آفرید و سرلوحه‌ مرام او اسلام عزیز و پیروزی حق بر باطل بود. او جنگجویی پرهیزکار و معلمی متعهد بود که کشور اسلامی ما به او و امثال او احتیاج مبرم داشت. و تبریک از آن‌رو که اسلام بزرگ چنین فرزندانی تقدیم ملت‌ها و توده‌های مستضعف می‌کند و سردارانی همچون او در دامن تربیت خود پرورش می‌دهد. مگر چنین نیست که زندگی، عقیده و جهاد در راه آن است.
چمران عزیز با عقیده‌ی پاک خالص غیر وابسته به دستجات و گروه‌های سیاسی و عقیده به هدف بزرگ الهی، جهاد را در راه آن از آغاز زندگی شروع و با آن ختم کرد.
او در حیات با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید.
هنر آن است که بی‌هیاهوهای سیاسی و خودنمایی‌های شیطانی برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند، نه هوی و این هنر مردان خداست.
او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش به خیر. اما، ما می‌توانیم چنین هنری داشته باشیم؟ با خداست که دستمان را بگیرد و از ظلمات جهالت و نفسانیت برهاند. من این ضایعه را به ملت شریف ایران و لبنان، بلکه به ملت‌های مسلمان و قوای مسلح و رزمندگان در راه حق و به خاندان این مجاهد عزیز تسلیت عرض می‌کنم و از خداوند تعالی رحمت برای او و صبر و اجر برای بازماندگان محترمش خواهانم.
اول تیرماه شصت
روح‌الله الموسوی الخمینی

[url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/233487/%DA%86%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%DB%8C-"]منبع[/url]

[president 23]

چمران خیلی دل رحم بود اونوقت چه تهمت هاییی که بهش نبستن.ولی گویا قرار بود چون علی مظلوم برود و علی وار.شاید این بزرگترین موهبت به او بود.
ای خدا جان را عطا کن ان مقام کاندرو بی حرف میروید کلام


در نیابد حال پخته هیچ خام پس سخن کوتاه باید والسلام