نجات معجزه‌‌آساي جانباز شيميايي در همدان

[jackturbo 19]

جانباز شيميايي براي بار سوم از خداوند جان تازه هديه گرفت
جانباز شيميايي كه بعد از 20 دقيقه قطع تنفس و ضربان قلب به بيمارستان آتيه همدان منتقل مي‌شود در حالي كه هيچ نوع علائم حياتي نداشت با احياي قلبي تنفسي نجات يافت.
جانباز شيميايي 41 ساله‌اي بعد از 20 دقيقه قطع تنفس و ضربان قلب به بيمارستان آتيه همدان منتقل مي‌شود و در حالي كه صورتش به دليل نرسيدن اكسيژن تيره شده و هيچ نوع علائم حياتي نداشت، كادر درمان شروع به احياي قلبي تنفسي وي مي‌كنند.
احياي قلبي ريوي يك مانور حيات‌بخش است كه به كمك آن تنفس و گردش خون فرد حفظ مي‌شود تا از نرسيدن مواد غذايي و اكسيژن به مغز او و مرگ مغزي در فرد جلوگيري شود.
تلاش بي‌وقفه كادر درمان در اين خصوص ستودني بوده، طوري كه بعد از يك ساعت تلاش و سعه ‌صدر بسيار، پدر خانواده‌اي كه سه فرزند كوچك و همسرش چشم به راه بازگشت او بودند، به كانون خانواده باز مي‌گردد.
اين گونه موارد، پزشكي را تبديل به حرفه‌اي معجزه‌آسا كرده كه انسان را به فكر فرو مي‌برد و بيش از پيش قدرت و عظمت خداوند را حس مي‌كند.
براي يافتن جمله‌اي براي تقدير از زحمات اين عزيزان به ياد آيه‌اي از قرآن كريم افتادم كه هر كه نفسي را از مرگ نجات دهد مانند آن است كه همه مردم را حيات بخشيده است .
براي اطلاع از جزئيات آنچه رخ داده است به بخش ccu بيمارستان آتيه رفتيم و جزئيات را از زبان بيمار، اطرافيان بيمار، پزشك و سوپروايزر بيمارستان جويا شديم.
دكتر حميد‌رضا روحاني، پزشك عمومي بيمار كه در زمان احياي بيمار بر سر بالينش بود، در گفتگو با خبرنگار فارس اظهار داشت: احيا موضوع رايجي در پزشكي است و اگر بيماران دچار علايم وقفه قلبي و تنفسي شوند وظيفه ما نجات بيمار است كه به آن احياي قلبي تنفسي و در اصلاح CPR گويند.
وي افزود: مواردي كه وقفه قلبي و تنفسي خارج از بيمارستان كه مريض تحت نظر كادر درمان نيست، رخ مي‌دهد كمتر از 30 درصد احتمال دارد كه بيمار دچار وقفه قلبي و تنفسي به شرايط عادي باز گردد.
پزشك بيمارستان آتيه با بيان اينكه علايم حياتي و تنفسي و سطح هوشياري اين بيمار در هنگام مراجعه به بيمارستان بسيار نااميد كننده بود، گفت: با توجه به توضيحات همسر بيمار و اينكه او سابقه بيماري قلبي دارد تلاش يك ساعته‌اي براي شوك قلبي و تنفسي بيمار انجام شد.
وي ضمن اشاره به اينكه در ابتدا اميدي به بازگشت بيمار نبود، بيان داشت: به لطف خدا و تلاش يك ساعته پرستاران و كادر درماني اين بيمار بازگشت.
روحاني با بيان اينكه به صورت معمول حدود 30 دقيقه براي احياي قلبي و تنفسي بيمار وقت گذاشتنه مي‌شود، ادامه داد: پس از آن تلاش‌ها تا زماني كه احساس كنيم مي‌توانيم براي بازگشت بيمار كمك كنيم، انجام مي‌شود.
وي افزود: زماني كه بدن بيمار سرد است و يا دو ساعت پيش از دنيا رفته و يا اينكه در صورت برگشت با احياي قلبي تنفسي، با عوارض مغزي و جسمي شديدي مواجه شود احيا شرايط خاصي دارد.
اين پزشك معالج ضمن اشاره به اينكه عواقب قانوني رساندن بيمار به بيمارستان موجب ترس برخي افراد است، گفت: لازم است فرهنگ‌سازي مناسبي در اين ارتباط انجام شود زيرا قوانين خوبي در اين خصوص وضع شده است.
وي خاطرنشان كرد: به افراد ناآشنا با اصول درماني توصيه مي‌شود كه بلافاصله بيمار را به مراكز درماني برسانند و از هر اقدامي بپرهيزند و در صورت آشنايي با اصول اوليه درمان اقدام به ABC كنند.
روحاني اضافه كرد: گاهي اتفاقاتي در زندگي ما رخ مي‌دهد كه بسيار تكان دهنده است و انسان حس مي‌كند كه در اين گونه مسئله‌ ماوراء الطبيعه‌اي وجود دارد.
وي با بيان اينكه در زندگي حرفه‌‌اي به ندرت با چنين مواردي مواجه شده است، گفت: هر موردي كه چنين معجزه‌هايي رخ مي‌دهد، احساس مي‌كنم بالاتر از تلاش پزشكان نيرويي وجود داشته و ما فقط وسيله‌اي براي اين موضوع هستيم و نتيجه كار در دست ديگري است.
اين پزشك معالج افزود: پزشكان و كادر بيمارستان در اين موارد بايد وظيفه خود را به صورت كامل انجام دهند و نبايد به دنبال نتيجه باشند و نتيجه كار را به خدا واگذار كنند.
وي ضمن اشاره به اينكه اين بيمار از مجروحان شيميايي بعد از جنگ است، عنوان داشت: تعداد مجروحان شيميايي جنگ تحت درمان، زياد هستند و كمك به آنها بايد با توجه به زحمات آن‌ها براي حفظ مملكت، وظيفه تلقي شود نه اينكه از روي ترحم براي آن‌ها اقدامي انجام شود.
روحاني با بيان اينكه بيماري‌هاي شيميايي عوارض متعددي در بدن دارد، ادامه داد: خيلي از عوارض به مرور زمان در مريض آشكار مي‌شود و لازم است كار‌هاي حمايتي و نظارتي مناسبي براي اين افراد در نظر گرفته شود.
وي ادامه داد: در حال حاضر وضعيت بيمار مناسب است اما بايد كار‌هاي تشخيصي قلب را نيز انجام دهد و بايد بازگشت به زندگي عادي را در جدول زماني خاصي سپري كند.
اين پزشك در پايان خاطر‌نشان كرد: احساس مي‌كنم در زندگي حرفه‌اي ما اتفاق‌هاي مهم زيادي نمي‌افتد اما تنها چيزي كه زندگي ما را ارزشمند مي‌كند همين وقايع نادر است.
سوپروايزر بيمارستان آتيه همدان اظهار داشت: سه نفر پرستاران ويژه كار احياي قلبي و تنفسي كه تبحر در بحث احياي قلبي و ريوي دارند، در كنار ساير اعضاي گروه در مدت يك ساعت بيماري را كه وضعيت نااميد‌كننده‌اي داشت به زندگي بازگرداندند.
حسين مؤذني با بيان اينكه در شروع احيا وضعيت بيمار نااميد ‌كننده بود، گفت: 15 تا 20 دقيقه بدون تنفس و ضربان قلب مدتي طولاني محسوب مي‌شود.
وي خطاب به افرادي كه در زمان روبه‌رو ‌شدن با بيمار بد‌حال در خيابان بي‌تفاوت از كنار آن مي‌گذرند، گفت: لازم است علاوه بر حفظ خونسردي از اين منظره بي‌تفاوت نگذرند و از خود سئوال كنند كه آيا چنين كاري را براي نزديكان خود مناسب مي‌دانند.
سوپر‌وايزر بيمارستان آتيه اضافه كرد: در 30 دقيقه شروع احياي قلبي و ريوي ريتم‌هاي نامشخصي شنيده مي‌شد هر ‌چند برخي مواقع احساس نااميد كننده‌اي از تلاش‌ها به انسان گروه مي‌داد اما همگي با توجه به سن پايين بيمار با تمام وجود براي احياي قلبي و ريوي بيمار تلاش كردند.
وي سعه صدر و شهامت گروه احيا را ستودني دانست و بيان داشت: زماني كه بيمار به زندگي برگشت همه اعضاي گروه درمان خوشحال شدند و از اين موضوع كه وسيله‌اي براي تحقق اين معجزه بودند بسيار راضي هستند.
مؤذني ابراز داشت: در مدت زمان سابقه كاري‌ام تاكنون موردي نبوده كه فرد بعد از يك ساعت با هوشياري كامل به زندگي باز ‌گردد.
وي افزود: بيمار در زمان هوشياري از تمام همكاران درمان تشكر كرد و تبسم و لبخند و نورانيت خاصي در چهره‌اش وجود داشت به طوري كه خستگي را از چهره همكاران زدود.
سوپروايزر بيمارستان آتيه در پايان با بيان اينكه بخش قلب بيمارستان آتيه از 10 سال پيش ايجاد شده، خاطر‌نشان كرد: گروه CPR اين بيمارستان در كمترين زمان بر بالين بيمار حاضر مي‌شوند و تمام تلاش خود را براي حفظ سلامت بيماران به كار مي‌برند.
رحمان اكبري جانباز 30 درصد شيميايي اعصاب و روان است كه در عمليات حلبچه عراق در تاريخ 10 فروردين سال 67 شيميايي و همچنين در 30 فروردين همان سال از دو پا مجروح شد.
وي در گفتگو با خبرنگار فارس در همدان به بيان آن چه براي او اتفاق افتاده پرداخت و گفت: در حال رانندگي بودم اما از آن به بعد چيزي را به ياد ندارم تا خود را در بيمارستان ديدم، فقط از اطرافيان شنيدم كه قلبم درد گرفته و پشت فرمان حالم بد شده است، دكتر‌ها هم مي‌گويند رفته بودي اما عمر دوباره گرفتي .
اكبري با بيان اينكه با تمام وجود حس مي‌كنم كه عمر دوباره گرفتم، افزود: اينقدر با دستگاه شوك به بندم فشار آمده كه از نوك پا تا سرم درد زيادي دارد، پزشكان هم مي‌گويند يك لكه خون ديده شده و احتمال سكته مجدد وجود دارد.
اين بيمار احيا ‌شده در پاسخ به اين سئوال كه چه حكمتي در بازگشت دوباره شما به زندگي وجود داشت، اظهار داشت: عمر آدم‌ها دست خداست، فكر مي‌كنم خدا به سه بچه كوچك من كه سه ساله، كلاس سه دبستان و دوم راهنمايي هستند رحم كرد و خواست كه من به زندگي برگردم.
وي با بيان اين كه هيچ وقت به اين عظمت خدا را نديده بودم، تصريح كرد: من بيشتر كوه‌هاي ايران را پياده‌روي كردم اما در تست ورزش امروز 10 قدم هم نتوانستم بردارم و نفسم در حين راه رفتن بند مي‌آمد.
اكبري با اشاره به اينكه 30 روز ديگر بازنشسته مي‌شود، ادامه داد: من شيميايي اعصاب و روان هستم، از گذشته نيز مشكل قلبي داشتم و دود سيگار تنفس من را مشكل مي‌كند.
در حين صحبت، پرستاران بخش ccu كار‌هاي مربوط به مراقبت از بيمار را انجام مي‌دادند و يكي از آن‌ها به شوخي گفت حاجي راستش را بگو .
اين جانباز شيميايي در پاسخ به خبرنگار فارس با يادآوري خاطراتش از دوران جنگ گفت: وقتي كه سن كمي داشتم به جبهه رفتم و زماني كه در حلبچه بمب زدند همگي به بالاي ارتفاع رفتيم و عصر آن روز براي رفع گرسنگي به پايين برگشته و از سفره بازي كه گرد شيميايي بر آن نشسته بود، غذا خورده و مسموم شديم.
وي در پاسخ به اين كه آيا قدرت و عظمت خدا را در جبهه‌ها نيز ديدي، با اشاره به اين كه ياري خداوند هميشه همراه رزمندگان اسلام بود، افزود: در جبهه‌ به علت ضربه‌اي كه به سرم خورد سه روز بيهوش شدم و در اين مدت كه خمپاره‌هاي زيادي در آن منطقه مي‌خورد زير تانك منهدم شده عراقي‌ها بيهوش افتاده بودم.
اكبري اضافه كرد: زماني كه به هوش آمدم نمي‌دانستم كه در ايرانم يا در عراق، اما حدس زدم كه اين تانك عراقي‌ها باشد كه به سمت ايران حركت مي‌كرده مسير لوله تانك را دنبال كردم و به رزمنده‌هاي اصفهاني رسيدم كه بعد از چند روز پرستاري از من مرا به يگان خودم برگردانند.
در پايان از او خواستم كه توصيه‌اي برايمان داشته باشد و او تنها به اين سخن اكتفا كرد: هميشه بايد شكرگزار خدا باشيم.
همسر رحمان اكبري نيز در گفتگو با خبرنگار فارس اظهار داشت: روز شنبه همسرم از درد قفسه سينه رنج مي‌برد و بعد از اينكه از سر كار به خانه بازگشت به من گفت حالم خوب نيست به بيرون از منزل برويم، شايد حالم بهتر شود.
فاطمه اكبري اضافه كرد: 100 متر هم از منزل دور نشده بوديم كه حال همسرم در پشت فرمان به هم خورد طوري كه رنگ صورتش سياه شد و وقتي من در كنار جاده از مردم كمك مي‌خواستم، مردم مي‌ترسيدند به ما كمك كنند.
وي با بيان اينكه در نهايت با كمك يك بنده خوب خدا همسرم را به بيمارستان برديم، افزود: همه پزشكان و كادر درمان مي‌گفتند كه شوهرت از بين رفته است اما من با گريه و التماس از آن‌ها ياري مي‌خواستم.
همسر اين جانباز از نذرش در آن لحظات براي سلامتي شوهرش گفت و اضافه كرد: پزشكان يك ساعت تمام براي احياي قلبي همسرم زحمت كشيدند و به لطف خدا او را به زندگي برگرداندند.
وي در پاسخ به سئوالي مبني بر اينكه آيا تسهيلات و امكانات خاصي در اختيار همسر شما به عنوان جانباز شيميايي قرار مي‌گيرد، گفت: هيچ كس كاري نمي‌كند، اما به دوستان همسرم گفته‌ام كه وضعيت همسرم را به بنياد شهيد اطلاع دهند.
وي در پاسخ به اين سئوال كه در لحظات شفاي همسرتان چه ديديد و آيا قدرت خدا را حس كرديد اشك‌ پهناي صورتش را فرا گرفت و نتوانست صحبت كند.
هرچند گوش از شنيدن اين اتفاق سير نمي‌شد، اما اتاق ccu را ترك كردم و براي بيمار و همسر و فرزندانش آرزوي سلامتي كردم.
در حين ترك بيمارستان با خود مرور مي‌كنم مانور حياتي مي‌تواند بدون احتياج به هيچ وسيله اضافي نيز انجام گيرد، انجام صحيح و به موقع آن جان انسان‌هاي زيادي را از مرگ حتمي نجات بخشد، چه بسا فردي كه دچار ايست قلبي تنفسي شده با انجام صحيح مانورهاي احيا قلبي تنفسي مي‌تواند از مرگ حتمي نجات پيدا كند.
جانباز تجسم عيني ايثار، مردانگي و از خودگذشتگي است كه از تمام دلبستگي‏هاي زندگي دست مي‏كشد و با سلاح ايمان و معنويت به ستيز با دشمنان اسلام از كشور دفاع مي‌كند و چه زيبا بود برق چشمان همسر و فرزنداني كه اميدشان از سوي چشمان همسر و پدرشان نااميد نشد.
اميد است بيش از پيش ارزش اين افراد در جامعه حفظ شود و براي حفظ اين گوهر‌هايي با ارزش كشور از هيچ كوششي دريغ نشود.
گزارش از معصومه عليزاده
l[url=http://www.dsrc.ir/Contents/view.aspx?id=2660]پایداری [/url]