بررسی وظایف و ماموریتهای پیشنهادی پشتیبانی نزدیک برای نیروی هوایی و هواپیماهای مورد نیاز

[MOHAMMAD 6,333]

[size=18]بررسی وظایف و ماموریتهای پیشنهادی پشتیبانی نزدیک برای نیروی هوایی و هواپیماهای مورد نیاز[/size]

یکی از مهمترین وظایف یک نیروی هوایی (و در برخی از کشورها هوانیروز) پشتیبانی نزدیک هوایی می باشد. این وظیفه به حدی مهم و تاثیر گذار است که در طول تاریخ پرواز و استفاده نظامی از هواپیما، گونه های ویژه ای از هواپیماها برای این منظور(یا عمدتاً این منظور) طراحی و ساخته شده اند. هواپیماهایی نظیر اشتوکا، ایلیوشین 2 ، اف 5، سوخو 25، ای 10، و. . . نمونه هایی از این دست که بسیار هستند. اخیراً هم این وظیفه به عنوان یکی از مهمترین وظایف هواپیمای اف 35 برگزیده شده است تا تاکیدی باشد بر اهمیت این مطلب از دیدگاه استراتژی نبردهای نوین هوایی.
البته پشتیبانی نزدیک نقشها و وظایف گسترده ای را شامل می شود که شاید در همه دنیا بر روی یک تعریف واحد از آن توافق کاملی نباشد اما برخی از این وظایف را می توان اینگونه برشمرد :
الف) حمایت وپشتیبانی از نیروهای عمل کننده در میدان نبرد خصوصاً خط مقدم.
ب) درگیری با نیروهای دشمن و پاکسازی و باز کردن مسیر برای نیروهای پیشروی کننده و عمل کننده.
ج) سرکوب پدافند هوایی دشمن به جهت عمل آسانتر هواپیماهای خودی بویژه بمب افکنها.
د) دیدبانی رزمی(ببین و بکش).
هـ) درگیری متقابل با پرنده های پشتیبانی نزدیک دشمن و ساقط نمودن آنها( این پرنده ها به این منظور و به منظور دفاع از خود معمولاٌ مجهز به موشکهای هوا به هوای کوتاه برد می باشند. البته دفاع از خود دارای اولویت بیشتری می باشد تا حمله به هواگردهای دشمن.)
و) پوشش های ساحلی به نیروهای خودی و حمایت از شناورهای ساحلی در برابر شناورهای دشمن.
ز) حمایت از تاسیسات ساحلی در برابر حملات شناورهای دشمن.
ح) نابودی نیروهای مهاجم دشمن در حملات آفندی آنها خصوصاً نیروهای زرهی دشمن.
ط) نابود سازی نیروهای پشتیبانی توپخانه ای دشمن(توپخانه ها، خمپاره ها، توپخانه های راکتی و. . .)
و
.
.
.
با توجه به این تعاریف گسترده کشورهای صاحب تکنولوژی با توجه به نیازهای خود و با توجه به مقدوراتشان دست به طراحی و ساخت گونه هایی از این هواپیماها زده اند تا جوابگوی نیاز آنها باشد.
به عنوان مثال آمریکایی ها با هدف جلوگیری از هجوم بیش از 12000 تانک ارتش سرخ و پیمان ورشو دست به طراحی و ساخت یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک زدند(ای 10) که هدف اصلی آن سد نمودن راه نیروهای زرهی دشمن بود و به عنوان مثال قابلیت های پشتیبانی ساحلی یا نبرد ضد شناور خیلی برای آن تعربف نشده بود. در عوض مجهز به یک توپ گاتلینگ 30 میلی متری بود که می توانست با آن به اهداف زرهی سبک و ستونهای خودرویی حمله نماید و نهایتاً می توانست از موشکهای ماوریک خود بر علیه اهداف سبک دریایی استفاده نماید و یا روسها دست به طراحی و ساخت هواپیمای سوخو 25 (بعدها سوخو 25 تی و بعداً سوخو 39) زدند که در نمونه اولیه قابلیت ضد تانک برای آن خیلی مهم نبود و بعداً با اهمیت یافتن این موضوع مدل «تی» آن را طراحی و تولید کردند. اما در عوض توانایی نشست و برخاست از باندهای نا آماده و حتی خاکی و استفاده از هر نوع سوخت پایه نفتی( سوخو 25 می تواند از بنزین، نفت سفید، انواع سوخت JP ، گازوییل ، نفت کوره و. . . جهت سوخت خود استفاده نماید) برای آنها مهم بود و در طراحی هواپیما به آن توجه کردند.
و همچنین در سایر کشورها یا کشورهایی که از هواپیماهای تخصصی پشتیبانی نزدیک به جهت این امر استفاده نکردند و از گونه هایی از هواپیماهای تهاجم زمینی یا چند منظوره به جهت این منظور استفاده کردند(مانند اف 4 یا پاناویا تورنادو و. . .) هر کدام وظایف ویژه ای با توجه به موقعیت خود و تهدیدات پیش رو برای مأموریت پشتیبانی نزدیک تعریف کردند به طوری که شاید در خیلی از کشورهای همسایه با هم و با تهدیدات مشترک، وظایف بعضاً گوناگونی در خصوص پشتیبانی نزدیک تعریف شده است.
لذا می بینیم تعاریف و ویژگی ها در خصوص این نوع ماموریت هوایی واقعا متنوع و زیاد است در حالی که مثلاً برای ماموریت رهگیری شما این مقدار تنوع در تعریف مسئولیت نمی بینید و در آنجا تقریباً در همه دنیا وقتی جنگنده رهگیر به پرواز در می آید وظیفه آن مقابله با هواپیماهای دشمن است و برای این کار هم تسلیحات مشخصی به آن اختصاص می یابد در حالی که در ماموریت های پشتیبانی نزدیک تنوع تسلیحات به حدی در بعضی موارد زیاد است که خود خلبان با توجه به تجربیات و شناخت خود حق انتخاب دارد و محدود به نوع خاصی از تسلیحات نمی شود.
به نظر بنده ما باید اول اولویتها، وظایف و انتظارات خودمان از «پشتیبانی نزدیک» برای نیروی هوایی را مشخص نماییم آنگاه به انتخاب هواپیمای مناسب (و یا طراحی و ساخت آن) و انتخاب جنگ افزارهای مناسب بپردازیم. (که حتماً این کار در نیروی هوایی شده و ما به جهت بحث در سایت میلیتاری و بالا بردن اطلاعات و شنیدن نظرات دوستان این کار را می کنیم.)
اما متاسفانه معمولا در بحثهای ما این رویه برعکس است یعنی اول جنگ افزار انتخاب می شود بعد هواپیما و دست آخر اگر وقت و حالی باقی بود به وظایف و ماموریتها پرداخته می شود.
در نتیجه برای اینکه ان شاءالله از بحث خود نتیجه ای بگیریم و به بیراهه هم نرویم بحث را پله به پله در سه مبحث ذکر شده شروع می کنیم:
1-به نظر شما وظایف و نیازهای مأموریت پشتیبانی نزدیک در کشور ما چیست و چگونه باید تعریف شود و برای این ویژگی هایی که نام می برید چه دلایلی دارید؟(لطفاً به طور کامل شرح دهید با ذکر دلایل که امکان تحلیل آنها باشد)

[MOHAMMAD 6,333]

هیچی؟ نبود؟
آخه چرا؟
ان شا الله خودم فردا تحلیل شخصیم راجع به قسمت اول سوال رو می ذارم.

[Sidad 85]

سلام

[quote]هیچی؟ نبود؟
آخه چرا؟
ان شا الله خودم فردا تحلیل شخصیم راجع به قسمت اول سوال رو می ذارم. [/quote]

برادر من تا ما رو داری غم نداشته باش

آنچه برای ما مسلم است این مطلب می باشد که نحوه نبرد نیروهای ایرانی با کشور هایی مثال زده شد متفاوت می باشد و در همین حال باید به این مطلب توجه کرد که ایران کشوری مهاجم نیست تا به شیوه کشور هایی همچون آمریکا عمل کند.[color=red]"هواپیمای A-10 دارای برد زیاد عملیاتی برای پوشش دادن اروپا می باشد و قابلیت پرواز مستقیم از خاک آمریکا به اروپا را دارد"[/color]
[quote]
الف) حمایت وپشتیبانی از نیروهای عمل کننده در میدان نبرد خصوصاً خط مقدم.
ب) درگیری با نیروهای دشمن و پاکسازی و باز کردن مسیر برای نیروهای پیشروی کننده و عمل کننده.
ج) سرکوب پدافند هوایی دشمن به جهت عمل آسانتر هواپیماهای خودی بویژه بمب افکنها.
د) دیدبانی رزمی(ببین و بکش).
هـ) درگیری متقابل با پرنده های پشتیبانی نزدیک دشمن و ساقط نمودن آنها( این پرنده ها به این منظور و به منظور دفاع از خود معمولاٌ مجهز به موشکهای هوا به هوای کوتاه برد می باشند. البته دفاع از خود دارای اولویت بیشتری می باشد تا حمله به هواگردهای دشمن.)
و) پوشش های ساحلی به نیروهای خودی و حمایت از شناورهای ساحلی در برابر شناورهای دشمن.
ز) حمایت از تاسیسات ساحلی در برابر حملات شناورهای دشمن.
ح) نابودی نیروهای مهاجم دشمن در حملات آفندی آنها خصوصاً نیروهای زرهی دشمن.
ط) نابود سازی نیروهای پشتیبانی توپخانه ای دشمن(توپخانه ها، خمپاره ها، توپخانه های راکتی و. . .) [/quote]

وظایفی که شما اعلام کردید فراتر از پشتیبانی نزدیک می باشد و این وظایف برای کشور هایی با شرایط متفاوت با ایران می تواند صدق کند.

در باره مورد الف، ب، د، این یک ماموریت کلاسیک برای نیروهای پشتیبانی نزدیک می باشد که برای نمونه ایرانی آن هم متصور است اما با در نظر گرفتن برتری هوایی نسبی دشمن به ما در نبرد هوایی سایر موارد تا حدودی دور از ذهن به نظر می رسند.

اگر شیوه های رزمی حزب الله را یک شیوه نبرد برای نیروهای ایرانی در مقیاس کوچک درنظر بگیریم بیشتر متصور است که نیروی هوایی در عمق خاک کشور به عملیات بپردازد تا در صفوف اولیه و کمتر به ماموریت پشتیبانی نزدیک در خط مقدم بپردازد.

و شاید بتوان با کمک نیروی موشکی خود و نابودی برتری هوایی دشمنان بر روی زمین به این نوع ماموریت ها پرداخت. ولی اگر هم چنین ماموریت هایی بخواهد انجام شود در قالب پشتیبانی نزدیک شامل همان موارد الف، ب، د خواهد بود. و سایر موارد به شیوه های دیگر و نه دراین نوع ماموریت انجام خواهند گرفت.

[PersianKing 1,129]

سلام دوستان!
اين بحث خيلى خوبيه٬ چرا كه مى توان با در نظر گرفتن مأموريت و هدف مورد نظر يك «تايگر» رو انتخاب كنيم و يا در جاي ديگر يك غول به نام «Su-25 Frogbat» مورد نظرمون قرار بگيره! براى پشتيبانى ساحلى ما بايد پوشش خوب رادارى(دريايى) داشته باشيم تا همين مأموريت منجر به از بين رفتن نيرهاى ما توسط ناوشكن ها(Frigate) و ساير پدافندهاى دشمن نشود. براى نابودسازى توان توپخانه اى دشمن هم بايد از يك جنگنده ضربتى استفاده كرد تا بتوان آن را بعد از نفوذ به عمق خط مقدم دشمن٬ بازگرداند. براى سركوب پدافند هوايى دشمن هم به همين پرنده ها با موشك هاى ضدرادار بايد متوسل بشيم؛تازه اين براى موقعى ايست كه دشمن در نزديكى ما و در تير رس بمب افكن هاى موجودمان باشد كه ما با اين مشخصات نمى توانيم نمونه اى پيدا كنيم٬ البتّه به جز پايگاه هاى نظامى غرب در كشورهاى حوزه خليج پارس كه ممكنه يه روزى عليه ما ازشون استفاده بشه. در اين مورد هم استفاده از موشك هاى بالستيك احتمالاً اولويت نخست خواهد بود تا سركوب پدافند و سپس گسيل بمب افكن... بنابر اين اگر تمام اين وظايفى كه شما گفتيد را بخواهيم اجرا كنيم به چندين هواگرد و طيف وسيعى از تسليحات مى رسيم. بهتره تا دسته بندى خودتون رو باز هم خردتر كنيد تا امكان رسيدن به راهكارهاى عملى تر ميسر شود.

[MOHAMMAD 6,333]

به به آقا سجاد!
نبودی یه مدت رفته بودی پی درسها؟ آفرین همون بهتره.(شوخی کردم)
یه کم بهت گیر بدیم حال کنیم
[quote] يا در جاي ديگر يك غول به نام «Su-25[/quote]
کی گفته سوخو 25 غوله؟! اون بیچاره در حد همون اف 5 هست نه بیشتر.

[quote]«Su-25 Frogbat[/quote]
frogfoot نه frogbat !
کلا شوخی بود ناراحت نشی سجاد جان مثل برادرم دوستت دارم.
ببین سجاد جان ما اول باید روی شرایط و نیازهابه توافق برسیم و اونها رو با نظر دوستان تعیین کنیم بعد به انتخاب هواپیما برسیم.
فعلا اولویت رو بذارید روی تحلیل شرایط و نیازها تا ببینیم چی از توش در میاد.

[MOHAMMAD 6,333]

خب ببخشید دیر شد. . .
به نظر خودم برای ما این وظایف با دلایلی که ذکر می شود مهم هستند:
1- وظیفه الف: چون بدون حمایت کننده هوایی که به سرکوب قوای دشمن بپردازد شما باید نفر به نفر با دشمن بجنگید و آنها را از بین ببرید و در این حال ممکن است نیروهای زیادی را هم از دست بدهید.
2- وظیفه ب: چون در پیشروی قطعا نیروهای شما به کمین ها و انواع تله ها و میدان های زد و خورد می رسند و در این حالت با تلفات کمتر و صرف زمان کمتر پیشروی ممکن می شود ضمن اینکه فراموش نشود در هر حال دادن کمترین تلفات مهمترین هدف است.
3- وظیفه ج: این یکی از مهمترین وظایف است که نفعش بیشتر به هواپیماهای بزرگتر و بمب افکن می رسد در گیر شدن با انواع سیتم های پدافندی شامل توپها موشکهای حرارتی موشکهای راداری و . . . که البته درگیری با هر کدام باید با سلاح مناسب و از فاصله بیشتر از حداکثر برد آن وسیله پدافندی صورت گیرد مثلا درگیری با توپ ضد هوایی 23 میلی متری باید حداکثر از فاصله 3 کیلومتری و با موشکهای تلویزیونی، حرارتی و یا لیزری انجام شود و یا مثلا درگیری با سایت موشکهای راداری بهتر است از فاصله ای بیش از حداکثر برد آنها و توسط موشکهای ضد رادار انجام شود.
4- وظیفه د: البته مهم است ولی به درد کشورهای خیلی پولدار می خورد چون می تواند یک هدر دهنده وقت، بنزین ، پول و . . . باشد مگر اینکه احتمال وجود هدف در منطقه پروازی بالای 90% باشد. به نظر من اولویت آن برای کشور ما بیش از 40 درصد نیست.
5- وظیفه «واو» و «ز» : این دو وظیفه تقریبا در یک راستا بوده و اهمیت آنها در پوشش و دفاع 2500 کیلومتر مرزهای آبی جنوب و 300 کیلومتر مرزهای آبی شمال خود رانشان می دهد.
6- وظیفه ح و ط: این دووظیفه نیز بسیار مهم بوده و در راستای وظیفه الف قرار می گیرند اهمیت وظیفه ح به حدی است که در برخی کشورها اصلی ترین وظیف هواپیماهای پشتیبانی نزدیک را آن می دانند. در کشور ما هم به علت داشتن مرزهای خاکی گسترده و خصوصا دشت های باز (که میدان مانور مناسب زرهی است) توجه به این وظیفه مهم می باشد. در مورد وظیفه ط هم گفتنی است که انجام آن می تواند یک عامل مهمِ نابود کننده را از سر راه نیروهای مدافع خودی بردارد ضمن اینکه توان پیشروی سریع تحت پوشش آتش تهیه را از نیروهای دشمن می گیرد.

به نظر من وظایف پشتیبانی نزدیک در کشور ما همینها بود که بنده ذکر کردم و دلایل آن هم که اشاره شد. حالا منتظر نظر بقیه دوستان هستم. . .

[seginem 70]

[color=cyan]با سلام[/color]

[color=darkblue]دوستان همه جوابها جالب بود ولی مثل همیشه مسئاله مهم رو فراموش کردید آن هم شیوه حمله شور مقابل است چون ما کشور مهاجم نخواهیم بود خیلی ساده و کلی عرض کنیم مثلا تهدید کشوری مثل آمریکا رو در نظر بگیریم.[/color]

[color=green]اونا برعکس ما عشق مردن و شهادت نیستند و جون سربازاشون براشون مهمه (3000 دلار خرج هر کدموشون کرده) پس اول میاد یک وضعیت برتری هوایی برای هواپیماهای پشتیبانی نزدیک و هلیکوپترها ایجاد میکنه که این برتری نیاز به از بین بردن رادارها و پیش اختارها داره که با کروز و عملیات کماندویی ... انجام میده چون کلی نوشتم به جزئیات توجه نمیکنیم[/color]

[color=red] برتری هوایی مناسب با f-15 ,f-22 , f18 ...ایجاد میکند [/color]

[color=brown]بمب افکن ها و هواپیماهای f-16 , f18 ...وارد عمل میشن تا پایگاهای زمینی رو با دقت نابود کنن که ضد هوایی ... هم شامل میشه [/color]

[color=olive]بعد نیروی زمینی با هواپیماهای پشتیبانی هوایی و هلیکوپتر وارد عمل میشن تا عملیات با دقت بیشتری پیگیری شه [/color]

[color=orange]البته این پرسه با توجه به جنگ عراق یک پروسه 1 یا 2 ماهه نیست بلکه چند ساله ست.[/color]

[color=blue]حالا ضمن تشکر از amir1357 دوستان میتونن با توجه به شرایط بالا کاربرد هواپیماهای پشتیبانی نزدیک رو بدون برتری هوایی بفرمایند.[/color]

[color=cyan]با تشکر[/color]

[MOHAMMAD 6,333]

با تشکر از سژینم عزیز که یه مدتیه کمتر در خدمتشون هستیم.
این بحث در حقیقت ادامه مقاله قبلی بنده هست که پیشنهاد می کنم اون رو هم مطالعه بفرمایید چون این دوتا با هم در ارتباطند به این آدرس:

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=9269

[MOHAMMAD 6,333]

خب ضمن تشکر از مشارکت خیلی شدید! بر و بچ سایت سوال دوم رو مطرح می کنم:

2- با توجه به وظابف و مسئولیتهای شرح داده شده کدام یک از هواپیماهای موجود در نیروی هوایی برای ایفای این نقش مناسب است و چرا؟ و اگر باب خرید هواپیماهای جدید باز شود چه هواپیمایی را مناسب می دانید؟

[Sidad 85]

[quote]خب ضمن تشکر از مشارکت خیلی شدید! بر و بچ سایت سوال دوم رو مطرح می کنم:

2- با توجه به وظابف و مسئولیتهای شرح داده شده کدام یک از هواپیماهای موجود در نیروی هوایی برای ایفای این نقش مناسب است و چرا؟ و اگر باب خرید هواپیماهای جدید باز شود چه هواپیمایی را مناسب می دانید؟[/quote]

با سلام

باید گفت که در گذشته برای پشتیبانی نزدیک در نیروی هواپیمای F 5 مورد نظر بوده است. و در حال حاضر و برای آینده این ماموریت برای هواپیمای صاعقه در نظر گرفته شده البته چنین نقشی برای هواپیمای تذرو نیز در نظر گرفته شده بوده ولی اطمینان از این مسئله که آیا نیروی هوایی مایل به به کار گیری این جنگنده می باشد وجود ندارد.

همچنین تعداد نامعلومی از جنگنده های به روز شده و جدید سوخوی25 در سال 2003 به سپاه پاسداران ایران تحویل شده اند. این جنگنده های سوخوی25 (موسوم به فراگ فوت) در یک ازپایگاه های هوایی استقرار یافته اند.

[SAEID 2,832]

تشکر امیر جان خسته نباشی.

اما در پاسخ به سوال طرح شده چند سوال رو در یک قالب پرسیدی که نیاز به تفکیک داره.

[quote]به نظر شما وظایف و نیازهای مأموریت پشتیبانی نزدیک در کشور ما چیست و چگونه باید تعریف شود و برای این ویژگی هایی که نام می برید چه دلایلی دارید؟[/quote]

که فکر کنم اینطوری بحث رو ساده تر کنه.

[quote]چگونه باید وظایف و نیازهای مأموریت پشتیبانی نزدیک در کشور ما تعریف شود؟[/quote]

در پاسخ باید گفت به سختی! چون ایران کشوری است با شرایط جغرافیایی متفاوت که طراحی هواپیمایی تمام آب و هوایی را نیازمند بوده و طبعا هزینه آن و تستهای عملیاتی قابل توجه خواهد بود. از نظر خارجی هم که بخش دیگر طراحی را شامل میشود باید به توان زرهی و مکانیزه کشورهای همسایه توجه کرد که در این بین ممالک ترکیه و پاکستان با برخورداری از توان زرهی زیاد در دو منطقه کاملا متضاد از نظر جغرافیایی قرار گرفته اند. اگر ما بخش اول طراحی را که یک هواپیمای تمام آب و هوایی است وارد فرض مساله کنیم در اینصورت نیازمند این هستیم که دو گونه مختلف از هواپیمای مفروض تولید و هر یک را به تجهیزات مورد نیاز مجهز سازیم. یکی باید در فضای بسته کوهستانی عملیات کند که میتواند از عوارض طبیعی به منظور پنهان ماندن از دید رادار و غافلگیر کردن واحدهای دشمن کمک بگیرد پس به ابزار پرواز در ارتفاع پست و خلبان خودکار و نیز چون منطقه عوارض زیادی دارد باید با دیدن هدف بلافاصله درگیر شد و شرایط دور زدن و برگشت ساده نیست که نیاز به حسگرهای پیشرفته فروسرخ و هدفگیر لیزری دارد. اما در جنوب شرق کشور تقریبا موارد فوق تغییر یافته و با فضایی باز روبرو هستیم که برای حفاظت هواپیما را باید به تجهیزات اخلالگر نیز تجهیز کنیم.

درباره ویژگیهای مکانیکی هواپیما باید قابلیت مشابهی با سوخو25 داشته باشد این گزینه برای جغرافیای ایران بسیار مناسب است و هم از حمل بازه وسیع تسلیحاتی و نیز از منظر تنوع سوخت و امکان نشست و برخواست از باندهای ناآمده و زمینهای نیمه هموار چنین مشصخاتی هم نیاز است.

ولی نیاز حال حاضر نیروی هوایی چنین هواپیمایی نیست و ما باید ابتدا جنگنده ای بسازیم که پوشش هوایی برای سایر هواگردها تامین کند. اگر هدف از هواپیمای پشتیبانی نزدیک مقابله با اشرار و گروهکها است که همین تعداد سوخو25 موجود کفایت میکند و اگر هدف بکارگیری در یک جنگ واقعی است که بدون پوشش هوایی این هواپیما شانس بقا ندارد.