سیر تکامل جلیقه های ضد گلوله و کلاه خودهای امریکایی سیر تکامل جلیقه های ضد گلوله و کلاه خودها

[ColonelShak 1,001]

در این تاپیک به بررسی و معرفی جلیغه های ضد گلوله امریکایی و همچنین کلاه های محافظ امریکایی از دوران جنگ جهانی دوم تا زمان حاضر می پردازم .






جلیغه زره دار (Armor vest) معروف به T64 . این جلیغه چند ماه قبل از تسلیم زاپن در جنگ جهانی دوم وارد خدمت شد . در خلال جنگ کره این جلیغه با نام M21 بیشتر توسط سربازان کره جنوبی مورد استفاده قرار گرفت . این جلیغه از الیاف کنف بهمراه صفحات الومینیوم تشکیل شده است و حفاظت بالستیکی زیادی نداشت . همچنین دارای وزن حدودا 6 کیلو گرم بوده است .

کلاه خود M1 در خلال جنگ جهانی دوم وارد خدمت شد و جانشین کلاه خودهایM1917 مربوط به دوره جنگ جهانی اول گردید . این کلاه خود دارای قطر 1.5 م م از فولاد پر کربن است و همچنین دارای نگه دارنده ی فایبر گلاس در درون خود برای قرار گرفتن بر روی سر می باشد . سربازان نیروی دریایی امریکا در مناطق اقیانوسی بر روی کلاه خودهای خود دارای الگوی استتار 2 رو بودند . یکی برای مناطق ساحلی و شنی و دیگری برای مناطق جنگلی و سبز .






جلیغه ضد ترکش M1952 در سال 1952 وارد خدمت شد و در خلال جنگ کره و ویتنام بسیار مورد استفاده قرار گرفت . جلیغه متشکل از 12 لایه نایلون مقاوم بود و وزن حدودا 4 کیلوگرم . از لحاظ حفاظتی بر اساس استاندارد های امروزی دارای سطح پایینی بوده است .

در خلال جنگ ویتنام نمونه ارتقا یافته ی کلاه خود M1 مورد استفاده قرار گرفت که دارای ظاهری نسبتا متفاوت و همچنین لایه های داخلی بهتری نسبت به نمونه قبلی بوده است . این کلاه خود هم دارای روکش استتار دو رو بوده است . یکی برای فصول پاییزی و دیگری برای تابستان و فصول سبز .






جلیغه ضد ترکش M1955 نمونه ی ارتقا یافته جلیغه M1952 است که در خلال جنگ کره مورد استفاده قرار گرفت . فرق اصلی ان در جیب های جدید بر روی جلیغه و همچنین لبه های ضخیم در اطراف شانه ها و گردن است . این جلیغه از 13 لایه نایلون در اطراف شانه ها و لایه های روی هم قرار گرفته Doron ( نوعی صفحه فایبر گلاس به ضخامت تقریبا 3 سانتیمتر ) در اطراف پهلوها تشکیل شده است . این جلیغه از نمونه ی قبلی از راحتی کمتری برخوردار بود و دارای حفاظت بهتری نسبت به گلوله کلت و سلاح های لبه تیز از نمونه های قبل می باشد . وزن ان حدود 5 کیلو گرم است .

کلاه خود محافظ معروف به نمونه ی مخصوص چتربازان - شبیه نمونه ی M1 است ولی دارای بند نگه دارنده روی چانه متفاوت با قبلی ها . این کلاه خود را بیشتر با الگوی استتار RDF بکار رفته ی روی ان می شناسند .






اولین مدل از جلیغه های ضد گلوله امریکایی که توانایی مقاومت در برابر کالیبر های جنگی مخصوصا 7.62 م م را دارد . این جلیغه در سال 1960 ارائه گردید و دارای 2 صفحه مقاوم و کامپوزیت از جنس فایبر گلاس بود که در قسمت جلو و پشت جلیغه نصب می شدند و همچنین قابل جابجایی بودند . این جلیغه با توجه به وزن بالای ان حدود 13 کیلوگرم و همچنین یک طرفه بودن جهت گردن ان و شکل ان که فشار زیادی به شانه ها می اورد در مقیاس بالا تولید و استفاده نشد .

اخرین مدل استفاده شده از کلاه خود M1 که در دهه 80 و اوایل دهه 90 مورد استفاده قرار می گرفت تا اینکه به طور کامل توسط کلاه خود های مدرن PASGT جایگزین شد . این مدل دارای بند چانه مدرن و همچنین پوشش استتار درختی بر روی خود می باشد .






جلیغه های PASGT اولین جلیغه های محافظ ضد گلوله و ضدترکش از جنس کولار بودند که در اواخر دهه 70 به نیروهای امریکایی تحویل داده شدند و دارای 13 لایه کولار بودند . از لحاظ رتبه بندی محافظت این جلیغه ها در مرحله اول قرار داشتند که محافظت در برابر گلوله های کالیبر پایین نظیر کلت ها و سلاح های دستی را فراهم می نمود . چون این جلیغه ها فقط در مدل استتار درختی تولید شدند روکش های استتاری صحرایی 6 رنگ و 3 رنگ برای انها تولید شد .

کلاه محافظPASGT که مخفف( Personal Armor System Ground Troops ) می باشد در دهه 80 به نیروهای امریکایی تحویل داده شد از 19 لایه کولار تشکیل شده است که علاوه بر وزن بیشتر از نمونه ی فولادی مقاومت و محافظت بیشتری نسبت به گلوله سلاح های دستی فراهم می نمود .






جلیغه محافظ Ranger . این جلیغه در اوایل دهه 90 برای محافظت از رنجر های ارتش در برابر گلوله سلاح های کوچک تولید شد و دارای 32 لایه کولار و همچنین صفحه سرامیکی در ابعاد 10 در 12 اینچ می باشد . خود جلیغه دارای رتبه محافظت 3A می باشد و توانایی مقاومت در برابر گلوله مگنوم را دارد . صفحه سرامیکی دارای رتبه بندی مرحله 3 می باشد و در برابر کالیبر 7.62 م م مقاوم است . تنها عیب این جلیغه ضد گلوله وزن بالای ان بود : چیزی حدود 13 کیلوگرم .

مدل مخصوص نیروهای چتر باز از کلاه خود PASGT که دارای پد جدید و همچنین نوار نگه دارنده 3 تیکه است که از جابجایی کلاه خود بر روی سر جلو گیری می کند .






جلیغه ضد گلوله Interceptor اولین جلیغه ضد گلوله ارتش امریکا بود که توانایی مقاومت در برابر گلوله سلاح های جنگی را داشت . این جلیغه در اواخر دهه 90 وارد خدمت ارتش امریکا شد و تبدیل به گرینه استاندارد سربازان امریکایی چند ماه بعد از حمله به عراق گردید . این جلیغه از بسیاری از جهات شبیه جلیغه Ranger می باشد فقط بافرق اینکه وزن ان حدود 8 کیلو گرم است . این جلیغه همچنین دارای محل هایی برای نصب جیب های مهمات و تجهیزات می باشد .

مدل جدید تر و بهینه شده کلاه خود PASGT دارای رتبه بندی محافظت مرحله 3A و همچنین وزن کمتر و گیره و چانه بند بهتر و 3 نقطه برای محکم کردن کلاه بر روی سر است .






در سال 2003 نیروی دریایی امریکا مدل جدید از جلیغه ضد گلوله Interceptor را ارائه کرد که تنها رنگ ان را تغییر داد . نمونه جدید دارای رنگ بندی قهوه ای کایوت ( coyote brown ) می باشد . این رنگ هم در محیط صحرایی و هم در محیط دارای درخت از استتار خوبی برخوردار است .

کلاه خود مخصوص نیروی دریایی نمونه جدید و به روز شده PASGT می باشد که دارای رتبه بندی محافظت 3A و وزن کمتر و بند نگه دارنده 4 نقطه است . همچنین دارای پوشش استتار 2 رو دیجیتال می باشد .






جلیغه استاندارد Interceptor مخصوص ارتش امریکا .

کلاه خود مخصوص نیروهای ارتش امریکا که مشابه نمونه ی نیروی دریایی است با اندکی تفاوت در ظاهر. دارای محافظت رتبه بندی 3A و وزن کمتر نسبت به نمونه ی PASGT و همچنین دارای سیستم ضربه گیر داخلی جدید برای خنثی کردن ضربه ناشی از برحورد گلوله می باشد . همچنین دارای 2 نوع پوشش یکی ACU و دیگری پوشش 2 رو از استتار صحرایی و درختی است .





فقط برای میلیتاری .//// بازیابی تصاویر ، 1397/11/10 // MR9

[Phantom3 61]

دستت درد نکنه کلنل جان.
میشه در مورد کولار بیشتر توضیح بدید؟ البته در موردش تو جنگ افزار خوندم ولی زیاد متوجه نشدم .

[call-of-duty 245]

به این میگن یه تاپیک درست حسابی!
البته داداش امین مواظب باش تاپیکت فدای بحث تاپیک های سیاسی نشه! آخه همه میرن به اونجا سر میزنن و نطق پرانی میکنن!
...
داداش امین توی ندای وظیفه یه سرباز رو میبینی با لباس کاملا زرهی میاد و به زور باید بکشیش؟ فهمیدی کدومو میگم؟ اون لباس خیلی جالبه! اگه شد از اون مطلب بذاری ممنون میشم.

[EBRAHIM 153]

تشکر امین جان،جالب بود

دستت درد نکنه کلنل جان.

میشه در مورد کولار بیشتر توضیح بدید؟ البته در موردش تو جنگ افزار خوندم ولی زیاد متوجه نشدم .

http://iranknitting.blogspot.com/2007/05/blog-post.html

[Blaze 90]

ممنون كلنل عالي بود.
ميگم سراغ انواع شخصي و VIP هم ميري؟

توی ندای وظیفه یه سرباز رو میبینی با لباس کاملا زرهی میاد و به زور باید بکشیش؟ فهمیدی کدومو میگم؟ اون لباس خیلی جالبه!

اون كه لباس حنثي سازي بمبه!(البته بيشتر شبيه لباس فضانورداس! )
حالا ميكم قيمت اين جليقه ها رو كسي نداره؟

[MOHAMMAD 6,333]

امین کارت عالیه و حرفه ای.

فقط نسل بندی جلیقه ها رو واضحتر کن که تفاوتها رو بهتر بچه ها متوجه بشن.

ضمنا جلیغه خودتی! اون جلیقه اس!

[ColonelShak 1,001]

ممنون بچه ها - البته نسل بندی خاصی نمی خوام انجام بدم فقط هدفم نشان دادن سیر تکامل این جلیغه ها بوده ( جلیقه = هر دو نوع املاشو دیدم !!!! ) . در مرحله بعد تاپیک کلاس بندی جلیغه ها و درجه بندی های حفاظتی اونها رو معرفی می کنم .

[ColonelShak 1,001]

از لحاظ درجه بندی جلیغه های ضد گلوله به 6 دسته تقسیم می شوند ( هر چه عدد بزرگ تر باشد حفاظت بیشتر است ) :


دسته I : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 22 خفیف و 380 ACP

دسته II A : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 9 م م و 40 م مS&W

دسته II : مقاوم در برابر برخورد 9 م م و 357 مگنوم

دسته III A : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 357 SIG و 44 مگنوم



دسته III : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 7.62 در 51 م م NATO



دسته IV : مقاوم در برابر گلوله های ضد زره و کالیبر 30-60





واسه اطلاعات تخصصی تر و کامل تر هم دوستان می تونن به 2 لینک زیر مراجعه کنند :

http://www.ballistics.com.au/technical/ballisticandstabstandards.php

http://www.closefocusresearch.com/html/national_institute_of_justice_.html

[ColonelShak 1,001]

این هم واسه گل روی مسعود عزیز :

Bombsuit یا Blast Suit ها در حقیقت یک مدل سنگین وزن از جلیقه های ضد گلوله انفرادی هستند که برای محافظت از فرد خنثی کننده بمب EOD در برابر موج و حرارت ناشی از انفجار احتمالی بمب بکار می روند .

بر خلاف گلوله ها که تمام انرزی انها بر روی یک نقطه متمرکز می شود موج انفجار تمام بدن فرد را ممکن است در بر گیرد . برای همین منظور این لباس ها تمام بدن EOD را پوشش می دهند .

بدلیل وزن بالای این Suit ها و همچنین حالت خشک و انعطاف کم انها حرکت با این لباس ها مشکل است .

متخصصین خنثی سازی بمب در مواقع شناسایی یا مواقعی که احتمال حضور بمب در محل باشد یا مواقعی که وجود بمب تایید شده باشد از این لباس ها استفاده می کنند .

این Suit ها باید حفاظت انفرادی در برابر موج انفجار - ترکش ها - حرارت - گرد و غبار - پرتاب شدن اجسام ریز و درشت و حتی در مواردی حفاظت در برابر عوامل میکروبی و شیمیایی را فراهم کنند .




برای اطلاعات بیشتر از ساختار و تجهیزات این Suit ها به لینک زیر مراجعه کنید :

https://www.allenvanguard.com/Category.aspx?CategoryId=188

[call-of-duty 245]

دستت طلا!
خیلی خیلی ممنون!

[oldmagina 9,239]

سلام.

سیر تکامل کلاه خودهای نظامی 

قسمت اول 

 

 

کلاه خودها قدمتی به اندازه خود جنگ دارند و یکی از اولین وسایل حفاظتی بکار برده شده در جنگها بوده اند . حتی قدیمی ترین امپراتوری های باستانی که مورد مطالعه قرار گرفته اند ، مانند آکادی ها و سومری ها در 2300 سال قبل از میلاد مسیح نیز از کلاه خود در جنگهایشان استفاده می کردند . با گذر زمان و پیشرفت جنگ افزار و سلاح ، کلاه خودها نیز به عنوان یک ابزار حفاظتی در مقابل آنهاپیشرفت کردند . کلاه خودهای ساخته شده از چرم تبدیل شدند به کلاهخودهای برنجین ، برنزی ، فولادی و در نهایت ساخته شده از فیبرهای پیچیده مدرن امروزی . سعی می کنیم نگاهی به سیر این تکامل بیندازیم . 

 

کلاه خود دندان گرازی موکنای یونان : 

 

 

در قسمتی از ایلیاد هومر آمده است : " مریونز به اودیسه یک کمان ، یک تیردان و یک شمشیر داد و یک کلاه خود چرمی بر سر او نهاد که هوشمندانه ساخته شده بود . داخل آن یک لایه به هم بافته شده ضخیم از چرم بود که روی یک کلاه نمدی دوخته شده بود . دور قسمت خارجی آن با هوشمندی به وسیله ردیفهایی از عاج سفید تهیه شده از دندان گراز ، محکم کاری شده بود . در هر ردیف عاجها در جهتهای مختلف قرار گرفته بودند . "  امروزه ما می دانیم که این کلاه خودهای پوشیده شده با عاج دندان گراز در بین نظامیان موکنای از 1700 سال قبل از میلاد تا 1000 سال قبل از میلاد به کار می رفته اند . 

ترکیب چرم و عاج باعث میشده است که کلاه خود یک حفاظت محدود در برابر ضربات و همچنین لبه های تیز داشته باشد . احتمالا در مقابل قلاب سنگ ، ضربات مایل  لبه شمشیر  مقاومت خوبی داشته است هرچند به نظر نمی رسد در مقابل اصابت تیر و ضربه مستقیم لبه شمشیر حفاظت کافی ایجاد کند . 

با در نظر گرفتن اندازه و ساختار ، بیشتر کلاه خودهای یافته شده حدود وزنی بین نیم تا یک کیلوگرم داشته اند . وزن سبک آنها در مقایسه با کلاه خودهای دوره های بعدی و حتی کلاه خودهای پیشرفته فیبری با وزن پایین امروزی ، قابل توجه است . فرد استفاده کننده از این کلاه خودها با توجه به تویی چرمی که داشتند ، نسبتا راحت بود . 

 

کلاه خود کورینتی :

 

 

معمولا وقتی به یونان باستان فکر می کنیم ، تصویر این کلاه خود است که به ذهن می آید . کلاه خود کورینتی یکی از رایج ترین کلاه خودهای استفاده شده در طی دوره باستان بود . در طی جنگ های مشهوری در دوره باستان مانند نبردهای ماراتن ، ترموپیل و پلاته ،  این کلاه خود گزینه انتخابی بین هوپلیت ها ( سربازان پیاده یونانی )  بوده است. جنس این کلاه خود از برنز است و قسمت خمیده بزرگی دارد که پشت گردن را محافظت می کند . این شکل از کلاه خود از حدود 600 قبل از میلاد تا 100 سال قبل از میلاد استفاده می شد .

بیشتر کلاه خودهای کورینتی از ورق برنزی یک تکه ساخته می شدند که باعث می شد کلاه خود به صورت یک پارچه باشد . این کلاه خود اگر چه نمی توانست در مقابل برخورد عمودی تیر دوام بیاورد ولی معمولا تیرها را منحرف می کرد . جنس برنزی این کلاه خود معمولا حفاظت بیشتری در مقابل سلاحهای دارای لبه ( شمشیر و مانند آن ) مختص این دوره فراهم می کرد .

کلاه خودهای کورینتی به دست آمده وزنی بین یک تا دو کیلوگرم دارند که به آنها وزنی تقریبا معادل کلاهخودهای امروزی می دهد .

برای راحتی این کلاه خودها معمولا داخل آنها یک آستری چرمی استفاده می کردند . معمولا در زمانهای غیر جنگ ، برای راحتی ، این کلاه خودها را بالا می کشیدند . اگر چه برنز هدایت پذیری کمتری نسبت به فلزات دیگر دارد ولی همچنان می توان فرض کرد که این کلاه خود به راحتی با دمای محیط گرما و سرما را انتقال می داده است .

 

کلاه خود رومی :

این کلاه خود مورد پسند لژیونرهای رومی ، نسخه های متعدد و متفاوتی داشته است . همچنین بسته به زمان و مکان طراحی آن متغیر بوده است .این کلاهها در بازه زمانی 100 سال قبل از میلاد تا 400 سال بعد از میلاد متداول بودند . آنها یک حفاظ گردن شیبدار ، زائده های محافظ گوش ، تزئینات برنجین و گاهی سایر اجزای تزئینی داشتند . در ادامه کلاهخود طوری ارتقا پیدا کرد که میله های آهنی در سرتاسر آن به شکل متقاطع قرار بگیرند و قدرت حفاظتی آن را مخصوصا در برابر داسهای جنگی بالا ببرند. 

این کلاه خودها حفاظت نسبی در مقابل اسلحه های با لبه برنده و تیرها فراهم می کردند . 

با توجه به انواع بسیار مختلف این کلاه خودها ، آنها محدوده وزنی بین نیم تا دو و نیم کیلو داشتند .

لایه به کار رفته دذر داخل این کلاهها به نظر می رسد که پشم ضخیم یا انواعی از پنبه بوده است . خیلی ها مطرح می کنند که احتمالا سربازان در زیر این کلاه خود از کلاه ساده استفاده می کرده اند .

 

کلاه خود بینی دار : 

 

علت نامگذاری آن به علت به کاربردن یک زائده محافظ بینی است که در وسط صورت کاربر به طرف پایین قرار می گیرد . این کلاهخودها از قرن نهم تا دوازدهم میلادی در اروپا استفاده می شدند . اینها اولین گونه کلاهخودهایی بودند که بیشتر ساختار آنها آهنی بود و معمولا از یک قطعه آهنی پیوسته ساخته می شدند . آنها معمولا بر روی کلاه یک زره زنجیری استفاده می شدند که این کار باعث می شد حفاظت اضافی برای سر ، گردن و گلو نیز ایجاد شود .

علاوه بر جنس آهنی آنها ، استفاده همزمان آنها با زره های زنجیری باعث می شد حفاظت خیلی بالاتری برای شخص کاربر ایجاد کنند .

با توجه به شکل ساخت و ضخامت آهن ، وزنی حدود یک و نیم  تا دو کیلوگرم داشتند . هنگامی که همراه با کلاه زره زنجیری استفاده می شدند وزن مجموع آنها تا حدود سه کیلوگرم می رسید .

برای لایه داخلی آنها بنا به راحتی استفاده کننده مواد مختلفی مانند چرم یا پشم به کار می رفت . این کلاهخودها در مقایسه با سایر کلاهخودها ، میدان دید وسیع تری برای استفاده کننده فراهم می کردند .

 

 

کلاهخود بزرگ :

 

یک تکامل از کلاهخود بینی دار بود که از حدود قرن دوازدهم تا قرن پانزدهم میلادی استفاده می شد . شکلی خمره ای داشت و توسط بیشتر شوالیه ها در ارتشهای ارپا به کار می رفت . این کلاهخود کاملا بسته حفاظت بالایی ایجاد می کرد ولی در مقابل میدان دید کمتر و البته راحتی کمی هم داشت . از حدود قرن سیزدهم میلادی این کلاهخودها همراه با کلاه زره زنجیری به همراه عرقچین آهنی استفاده می شد که حغاظتی سه لایه ایجاد کنند .

حفاظت آنها به خاطر پوشش کامل صورت کاملا افزایش یافته بود . همچنین استفاده از حفاظت سه لایه باز هم قدرت آن را افزایش می داد . بیشتر این کلاهخودها کاملا حمله مستقیم با سلاحهای لبه تیز مانند شمشیر و تیرها را متوقف می کردند .

وزن خود کلاهخود به تنهایی بین یک و نیم تا یه کیلوگرم بود . با اضافه کردن کلاه زره زنجیری و عرقچین آهنی و آستر داخلی وزن کلی آنها به حدود چهار و نیم کیلو نیز می رسید .

به خاطر بسته بودن کلاهخود ، تنفس مشکل بود . حتی بعد از ارتقاهای بعدی که منجر به ایجاد سوراخهایی برای تنفس در روی آنها شد ، باز هم تنفس با آنها راحت نبود . این مشکل در کنار وزن زیاد و محدودیت دید باعث می شد که معمولا بعد از برخورد اولیه در میدان جنگ و در طی درگیری آنها را از سر دربیاورند تا بتوانند آزادی عمل بیشتری درمبارزه داشته باشند . 

 

کلاهخود آرمت و کلاهخودهای بسته :

 

 

 

این کلاهخودها در اروپادر اواخر قرون وسطی و اوائل رنسانس استفاده می شدند . ویژگی آنها پوشاندن کامل سر و سورت بود. آنها به هم پیوسته و به قدری سبک بودند که استفاده کننده راحت بود . آرمت بیشتر در قرن پانزده و شانزده استفاده می شد ، زمانی که زره های صفحه ای ارپایی توسط آهنگران به کمال رسیده بود .

آبدیده کردن و شکل دادن فلزات در این دوره تکامل زیلدی پیدا کرده بود . این کار باعث می شد انواع طراحی ها انجام شود تا فواصل بین قطعات مختلف زره و کلاه خود را که قبلا به عنوان یک نقطه ضعف شمرده می شد ، به حداقل برساند . بعضی از کلاهخودهای بسته طوری طراحی شده بودند که قطعات مدولار برای استفاده در صحنه های جنگ سنگین و سبک یا مسابقات و یا حتی با لباسهای مختلف داشته باشند .

بسته به طراحی و ضخامت فلز به کار رفته حدود وزنی بین دو تا سه و نیم کیلوگرم داشتند.

همانند کلاهخود بزرگ ، این کلاهخود ها هم مشکل در تنفس ایجاد می کردند که معمولا در مواقع غیر ضروری قطعه صورتی بلند می شد تا مشکل کمتر شود . بیشتر این کلاهها با یک کلاه زیری یا کلاه پارچه ای استفاده می شدند .

 

 

منبع 2

 

ادامه دارد ....

ویرایش شده در آذر 0 توسط oldmagina

[oldmagina 9,239]

سیر تکامل کلاه خودهای نظامی 

قسمت دوم و نهایی:

 

با وارد شدن سلاحهای گرم به صحنه جنگ کلاه خودها کاملا تغییر پیدا کردند .

 

کلاهخود برودی : 

 

این کلاه که توسط جان لئوپارد برودی ، در سال 1915 به عنوان کلاه پیاده نظام به ثبت رسید ، در جنگ جهانی اول توسط ارتشهای متحدین به میدان آورده شد. تا پایان جنگ هفت و نیم میلیون از آن تولید شد . ساخت آن با فولاد منگنزی انجام می شد و مقداری لبه داشت . این طراحی باعث می شد که فولاد ضخیم با یک بار پرس به شکل کامل شکل بگیرد و همزمان ضخامت یکنواخت خود را هم حفظ کند . 

فولاد بکار رفته در این کلاهخود که به وسیله اضافه کردن 12% منگنز سخت کاری شده بود ، می توانست گلوله یک سلاح کمری با کالیبر 0.45 گرد را که با سرعت 600 فوت بر ثانیه و از فاصله ده فوتی شلیک می شد ، را متوقف سازد .اگر چه این کلاهخود محافظت محدودی از سر و گردن فراعن می آورد ولی محافظت آن در برابر آتش غیر مستقیم ارزشمند بود .

وزن آن حدود 600 گرم بود .

به علت وزن پایین آن و همچنین بهینه سازی های متعدد برای آستر داخلی و بند نگهدارنده آن ، همچنین با توجه به نسبت حفاظتی که در طی جنگ جهانی اول داشت استفاده کننده کاملا راحت بود .

 

 

کلاهخود M1 :

 

 

این کلاهخود توسط سرگرد هارولد جی سیدنهام طراحی شد. بیشتر از بیست و دو میلیون از آن تا پایان جنگ دوم جهانی تولید شد و بعد یک میلیون دیگر برای جنگ ویتنام به این تعداد اضافه شد . این کلاه خود از یک پوسته فولادی ساخته شده بود که یک آستری به شکل کلاه ایمنی با سیستم معلق داشت . شکل کلاهخود باعث می شد که پوشش برای جلوی سر ، کناره های سر و گردن فراهم شود . هر کلاه خود از یک قطعه یکپارچه فولاد منگنزی هانفیلد که برای شکل دادن پرس شده ، ساخته شده است .

در توانایی مقابله بالستیک تقریبا مشابه کلاهخود برودی است و حفاظت در مقابل گلوله یک سلاح کمری با کالیبر 0.45 گرد را با سرعت 600 فوت بر ثانیه و از فاصله ده فوتی را همراه با حفاظت از ترکشها فراهم می کند . 

وزن آن با پوشش داخلی و بند چانه حدود یک کیلو و سیصد گرم است .

سربازان استفاده کننده هنگام استفاده از آن با پوشش داخلی اش آن را کاملا راحت توصیف کرده اند . اندازه پوشش داخلی قابل تنظیم است . این کلاهخود یکی از اولین کلاهخودهایی است که از پوشش داخلی معلق استفاده می کند .

 

 

کلاهخود PASGT :

 

مخفف عبارت سیستم زره شخصی برای نیروهای زمینی است . این کلاهخود برای جایگزینی کلاهخود نوع M1 طراحی شد و اولین کلاهخود با تولید انبوه است که در آن به جای آلیاژ از فیبرهای بالستیک استفاده شد. همچنین اولین کلاهخودی بود که برای استفاده از تجهیزات جانبی متعددی مانند عینکهای دید در شب و اضافه کردن نقاب صورتی ضد شورش ، سازگاری داشت . این کلاه خود هنوز توسط ارتشهای مختلف ، پلیس یا مردم عادی استفاده می شود .

سطح حفاظتی NIJ IIIA دارد که توانایی متوقف کردن گلوله اسلحه کمری مگنوم با کالیبر  0.44 گرد را از از فاصله ده فوتی همراه با حفاظت از ترکشها را دارد .

وزن آن یک کیلو و چهارصد گرم تا یک کیلو و نهصد گرم است . 

این کلاهخود هم به شکل دارای لایه داخلی معلق و هم به شکل سیستم پدهای داخلی قابل تنظیم تولید می شود . انواع مدرن تر این کلاهخود از سیستم پدهای قابل تنظیم استفاده می کنند تا بهترین تناسب مورد نظر کاربر نهایی را فراهم کنند . 

 

 

کلاهخود MICH :

 

 

مخفف عبارت کلاهخود ارتباطی یکپارچه مدولار است . این کلاهخود در اصل برای نیروهای عملیات ویژه طراحی شده است . ابتدا به صورت انحصاری توسط فرماندهی عملیاتهای ویژه ایالات متحده به کار می رفت ولی به خاطر طراحی و عملکرد آن ، کم کم توسط سایر نیروها نیز به کار گرفته شد .این کلاه خود یک پوسته با فاصله کم ، همراه با برآمدگی روی گوشها برای جا دادن ابزارهای ارتباطی دارد. این کلاهخود معمولا همراه خود یک پایه نصب دوربین دید در شب و گاهی ریلهایی برای سایر ابزار جانبی را دارد . بیشتر ارتشهای مدرن روز و پلیسها از این کلاه خود استفاده می کنند . 

سطح حفاظتی NIJ IIIA دارد که توانایی متوقف کردن گلوله اسلحه کمری مگنوم با کالیبر  0.44 گرد را از از فاصله ده فوتی همراه با حفاظت از ترکشها را دارد .

وزن آن یک کیلو و سیصد و شصت گرم تا یک کیلو و ششصد و سی گرم است . 

این نوع کلاهخود خیلی راحت تر از نوع PASGT است ولی عقب گردهایی هم داشته است . بسیاری از آنها با پدهای داخلی و جانبی مشابه با PASGT تولید می شوند . مساله دیگر رواج استفاده از هدست های ارتباطی به همراه این کلاه خود است . اگر چه برجستگی روی گوش در این کلاه خود فضایی برای قرار گرفتن هدست فراهم می کند ولی بیشتر هدستها به خاطر فشرده شدن بر روی گوش در کوتاه مدت منجر به ناراحتی و نارضایتی استفاده کننده می شوند .

 

 

کلاهخود ATE : ( بالای گوش ) با برش از بالا

 

تولید این کلاهخود نتیجه یک تکامل طبیعی برای پشتیبانی از تعداد بیشتر ابزارهای جانبی قابل نصب بر روی کلاهخود و همچنین ابزارهای ارتباطی است . اصلی ترین تغییر در طراحی آن حذف قسمتهای جانبی روی گوش است که هدستهای ارتباطی بدون مشکل در آنجا قرار می گیرند . البته همچنان بیشتر این کلاهخودها پایه دوربین دید در شب و سایر ریلها را دارند .

سطح حفاظتی NIJ IIIA دارد که توانایی متوقف کردن گلوله اسلحه کمری مگنوم با کالیبر  0.44 گرد را از از فاصله ده فوتی همراه با حفاظت از ترکشها را دارد . با این کلاهخود حفاظت جانبی دو طرف در محل بریدگیها از دست رفته است . از این گذشته به تدریج کلاهخودهای مقاوم در برابر گلوله تفنگ و حفاظهای ارتقا یافته در دسترس قرار می گیرند . به عنوان مثال حفاظ ارتقا یافته ای که در برابر گلوله های 5.56 و 7.62 تفنگ مقاوم است .

وزن آن حدود یک کیلوگرم تا یک کیلو و سیصد و شصت گرم است . 

این کلاهخودها به علت پیشرفت در آستر و سیستم نگهدارنده و همچنین کاهش وزن ، از راحت ترین کلاه خودها برای استفاده به شمار می روند .

 

 

 

منبع

 

ویرایش شده در آذر 0 توسط oldmagina