میلیتاری اولین مرجع نظامی ایران در اینترنت
ناو بالگردبر کلاس آیزوموی ژاپن (22DDH) نوع جدیدی از ناوهای بالگردبر است که برای نیروی دریایی ژاپن (JMSDF) طراحی شده و در حال ساخت است. ناوهای این خانواده عظیم ترین یگان های رزمی نیروی دریایی ژاپن خواهند بود. پیش از این بزرگ ترین یگان ها ناوهای بالگردبر کلاس هیوگا بوده اند. اولین کشتی این کلاس در ششم آگوست 2013 در یوکوهاما به طور رسمی رونمایی گردید.
آیزومو در کنار هیوگا
ساخت
وزارت دفاع ژاپن در 23 نوامبر سال 2009 برای اولین بار برنامه ی خود برای ساخت این کلاس را اعلام کرد. ماموریت اصلی این کشتی ها ، مقابله با اهداف زیرسطحی می باشد همچنین در زمان صلح به هنگام فجایع و حوادث نیز قادر به کمک رسانی می باشند.
هر کشتی از این خانواده ، قادر به حمل 14 بالگرد می باشد. اگرچه تنها 7 بالگرد ضد زیردریایی و 2 بالگرد جست و جو و نجات برای فاز اول پرسنل سازمانی آن در نظر گرفته شده است. برای سایر عملیات ها ، هر ناو توانایی جابه جایی 4000 نفر بعلاوه ی 50 خودرو (میانگین وزن 3.5 تن) را دارد. بر عرشه ی پروازی ناو 5 نقطه ی فرود طراحی شده است که قابلیت نشست و برخواست همزمان این تعداد را فراهم می کند.
عرشه ی پروازی
هدف از ساخت این ناوها ، جایگزین کردن 2 کشتی کلاس شیران بود که با توجه به برنامه ریزی ، عملیات خروج از خدمت آن ها از سال جاری میلادی (2014) آغاز خواهد شد.
ناوشکن بالگردبر کوراما از کلاس شیران
در سال 2010 ، گزارش هایی مطرح شد ، مبتنی بر این که برخی از طراحی های سازه به منظور پشتیبانی از به کارگیری هواگردهای بال ثابت صورت گرفته ، بال ثابت هایی نظیر بوئینگ V-22 یا لاکهید مارتین F-35 ، البته نه وزارت دفاع و نه نیروی دریایی در این مورد اظهار نظری انجام نداده اند ، همچین عدم وجود مکانیزم هایی مثل کاتاپولت ، به کار گیری سایر هواگردهای بال ثابت را غیر متحمل می نماید.
آیزومو ، هیوگا ، واسپ
ساخت اولین کشتی از این خانواده در سال 2011 توسط صنایع کشتی سازی آی. اچ. آی. یونایتد در یوکوهاما آغاز شد. بودجه ی 113.9 میلیارد ینی (1.5 میلیارد دلاری) آن در بودجه ی سال 2010 پیش بینی شده و از همان سال برای پروژه کنار گذاشته شده است.
طراحی با رویکرد پنهانکاری راداری به وضوح مشخص می باشد
برنامه ریزی ها حاکی از ورود به خدمت این یگان در سال 2015 میلادی می باشد. این شناور در 6 اگوست 2013 تکمیل شده و هم اکنون در حال طی کردن تست های پیش از ورود به خدمت خود است.
در سپتامبر 2011 ، وزارت دفاع درخواست بودجه برای شروع به ساخت دومین ناو را تصویب کرد و بودجه ی ساخت در اکتبر سال 2012 به شرکت آی . اچ. آی. اعطا شد.
تجهیزات دفاعی
لیست تجهیزات دفاعی این ناوها چندان بلند بالا نبوده و برای هر کشتی تنها شامل 2 سامانه ی دفاع نقطه ای فالانکس و 2 سامانه ی SeaRAM می باشد .
واکنش های بین المللی :
در ششم آگوست 2013 ، ناوبالگرد بر آیزومو (JDS Izumo (DDH-183 به طور رسمی در بندر یوکوهاما واقع در جنوب توکیو رونمای شد. این کشتی بزرگ ترین شناور تاریخ نیروی دریایی ژاپن پس از دوران جنگ جهانی دوم می باشد. در وهله ی اول ساخت این کشتی موجب ناخشنودی مقامات چینی شده است ، چرا که شباهت بسیار زیادی به یک ناوهواپیمابر متعارف دارد بطوریکه مقامات چینی آن را یک ” ناوهواپیما بر در لباس مبدل ” خوانده اند ، خصوصیات و ویژگی های آن هم بی شباهت با یک ناوهواپیمابر در رده ی کاوور ایتالیایی نیست.
کاوور ، ناوهواپیمابر ایتالیایی قادر به حمل 30 هواپیما از جمله 15 فروند F-35 می باشد
اگرچه که مقامات ژاپنی ، مصر به ناوشکن خواندن این شناور هستند ، ولی نمی توان منکر این حقیقت شد که این ناو و ناوهای بعدی این خانواده دارای پتانسیل به کارگیری جت های جنگنده یا سایر هواگردهای بال ثابت هستند.
مقامات ژاپنی می گویند که از این ناوها برای دفاع ملی استفاده خواهد شد و مشخصا آن را برای جنگ های ضد زیر دریایی توصیف کرده اند. همچین به منظور جا به جایی نفرات و سایر ملزومات به هنگام وقوع فجایع طبیعی که در ژاپن امری شایع هستند.
به هر حال همزمان شدن ساخت این ناو ها با بالاگرفتن مناقشات ژاپن و چین بر سر جزایری که در ژاپن سن کاکو و در چین دیااویوتای نامیده می شوند موجب افزایش تنش ها در منطقه شده است.
نیم نگاهی به مشخصات کلی :
DDH-183 آیزومو / شروع به ساخت ژانویه ی 2012 / تکمیل : آگوست 2013 / ورود به خدمت مارس 2015
DDH-184 فاقد نام / شروع به ساخت ژانویه ی 2014 / تکمیل : نامشخص / ورود به خدمت مارس 2017
نمای داخل آیزومو
ناوشکن بالگردبر کلاس آیزومو
تعداد پیش بینی شده برای ساخت : فعلا 2 فروند
ساخته شده : 1 فروند (در حال طی کردن تست ها)
قیمت تمام شده هر یگان : 1.5 میلیارد دلار
جا به جایی : 19500 تن در حالت خالی – 27000 تن در حالت بارگیری کامل
طول : 248 متر
عرض : 38 متر
ارتفاع : 23.5 متر
آبخور : 7.5 متر
پیشران : 4 توربین گازی GE/IHI LM2500IEC دارای دو شافت
بیشینه ی سرعت : 56 کیلومتر بر ساعت
خدمه : 970 نفر (خدمه + سربازان)
حسگر ها و سامانه های پردازشی :
– سامانه ی رزمی OYQ-12
– رادار OPS-50 AESA
– رادار جست و جوی سطحی OPS-28
– سونار OQQ-23
تجهیزات الکترونیکی و تجهیزات فریب :
– سامانه ی NOLQ-3D-1 EW
– سامانه ی Mark 36 SRBOC
– سامانه ی ضد اژدر MOD
– جمر اکوستیک شناور (FAJ)
بالگرد ها : 7 بالگرد ضد زیردریایی + 2 بالگرد جست و جو و نجات (SAR)
بیشینه ی 14 بالگرد
ترجمه و تالیف : آرمان مجدی (Commandant) به پیشنهاد جناب Mohammad area51
copyright © Military.ir
